Thijs Kroon bromt de duurzame klaagzang
van het plaatselijke horeea-koor
Buurtvereniging moet
weer opnieuw beginnen
Boete en rijbewijs drie maanden kwijt
U LEIDEN/REGIO
EiidaeSotncwi
DINSDAG 3 APRIL 1984 PAGINA 5
Corpus delicti
Zelden zal iemand zo be
reidwillig hebben meege
werkt aan zijn eigen ver
oordeling als de wat oudere
Katwijker die gisteren te
recht stond, omdat twee
banden van zijn auto glad
waren bevonden. In eerste
instantie leek het daar ech
ter helemaal niet op. De
man leek zelfs regelrecht op
een vrijspraak af te steve
nen toen hij kantonrechter
Morshuis een verklaring
van zijn garage overhandig
de waarin stond dat de be
wuste banden een profiel
van respectievelijk 3 en 4
millimeter hadden. „Tja",
zei Morshuis. „Ik vind dat
de agenten het profiel had
den moeten meten. Nu staat
er alleen in het proces ver
baal dat de banden glad wa
ren". Officier van justitie
Van Ek had daar wel een
verklaring voor. „Niet alles
hoeft glad te zijn, het kan
zijn dat de banden op be
paalde plaatsen zijn afgesle
ten", aldus Van Ek die een
boete van 120 gulden eiste.
De zaak leek in een impasse
te geraken, totdat de ver
dachte een hoogst opmerke
lijke mededeling deed. Hij
vertelde, dat hij de bewuste
banden had meegenomen.
Ze stonden op de gang, hij
hoefde ze alleen maar even
te pakken. Rechter Mors
huis reageerde niet erg en
thousiast. „Het is helemaal
niet zeker dat dat de ban
den zijn", sprak hij zijn
twijfel uit. De rechter had
waarschijnlijk het vermoe
den dat er een paar fonkel
nieuwe bandjes op de gang
stonden. Maar omdat de
man een zeer oprechte in
druk maakte, gaf Morshuis
toch toestemming om de
banden te halen. „Misschien
r wel een glad plekje op
dan zijn we klaar",
merkte de rechter hoopvol
op toen de man de zaai uit
was om het corpus delicti te
halen. Misschien wat over
dreven om in dit geval over
corpus delicti (voorwerp
waarmee het misdrijf is ge
pleegd) te spreken, er is im
mers niemand met deze
banden vermoord.
Nadat de Katwijker de ban
den in een hoekje had gezet,
bogen rechter, officier van
justitie en griffier zich over
het corpus delicti en al
gauw riep Morshuis: „Ik zie
het al, de zijkanten zijn
glad". Inderdaad, de ene
helft van de banden was af
gesleten, terwijl de andere
helft een keurig profiel ver
toonde. Hoe dan ook, de
man had niet gelogen toen
hij vertelde dat er profiel
van 3 en 4 millimeter op de
banden zat. „Het moet wel
allemaal 4 millimeter zijn",
zei Morshuis tegen de eerlij
ke verdachte die zijn neder
laag zeer sportief opvatte.
Vonnissen was nu geen pro
bleem meer voor Morshuis.
„U heeft het wettig en over
tuigend bewijs zelf gele
verd", sprak hij waarde
rend. De boete werd op 100
gulden bepaald. De Katwij
ker nam de banden onder
zijn arm en verliet de zaal.
Talenknobbel
Rechter Morshuis moest gis
teren weer eens een beroep
doen op zijn talenknobbel.
Eerst verscheen er een
Pool, die na een verblijf van
2,5 jaar in deze contreien al
heel aardig Nederlands
sprak, zodat Morshuis de
zaak kon afdoen met een.
beetje Engels en zeer duide
lijk en langzaam uitgespro
ken Nederlands. Vervol
gens stond er een Fransman
voor het hekje die „Un petit
peu" zei op de vraag van de
rechter of hij Nederlands
sprak. Daarop ging Mors
huis in het Engels aan de
slag.
ak_'De Fransman, die langer
'van dan zes maanden in Neder-
aan_ land woont, kon geen rij- en
Zo_ kentekenbewijs tonen aan
n(je_ de politie. „When you are
dje longer then six months in
the Netherlands you have
n jn to have a, hm hm, kente-
kenbewijs", zei een naar
-jj.aj_ woorden zoekende Mors-
ible- kuis- Van Ek eiste een boete
men van 135 gulden. De Frans-
>r te man keek als geïnteres-
'n en seerd, maar blijkbaar niet
rden begrijpend toeschouwer toe.
irin- Ineens was de rechter het
men23*- "^e moeten de zaak
n dg maar aanhouden en er een
wor. tolk bijhalen", vond hij.
Daarop werd de Fransman
wakker en vroeg, terwijl hij
pp Van Ek wees, „hoeviel
heeft die meneer gevra-
gen?". Rechter Morshuis
keek verrast op. „U spreekt
dus wel Nederlands. Die
meneer heeft 135 gulden ge
vraagd". „I agree", zei de
Fransman, waarop de rech
ter zei: „In six weeks you
ge. become a hm hm, acceptgi-
8 °P n
EEN GETERGDE HAZERSWOUDSE MIDDENSTANDER STOPT ERMEE
De leegte van de buffet-
annex prijzenshowkast,
boven spoelbak en aan
recht, duidde al enige
tijd op de sombere, nade
rende algehele ontman
teling: een paar onderbe
zette planken met een
flesje prik, een flesje pils,
een doos met kauwgom,
wat pakjes sigaretten en
buideltjes „zware van de
weduwe", plus vloe; een
paar eenzame prestatie-
trofeeën: het overschot
van een verre van los
bandig horecaleven. Nee,
de sfeer was er goed uit.
Het was toch al nooit een
bruine kroeg geweest, maar
nu was de aardigheid er hele
maal af. Een koekblik in een
vitrine, een geslonken voor
raadje slaatjes. Een transis
torradiootje onder de kraan
van een biertappunt. Een
geel, inwendig leeg, torenge
bouw van bierkratten. En het
gezicht van de baas op storm
achtig. Afgelopen zaterdag
was het zover: Mathijs (Thijs)
Kroon, dorpeling van Ha-
zerswoude, sloot de poorten
van zijn cafetaria „De Oase"
aan het Raadhuisplein zeg
het woord „raadhuis" en hij
kijkt grimmiger dan ooit.
Zijn „Oase" (een vlaag van
een vlag die de lading van
natjes en droogjes niet dekt)
heeft Thijs Kroon (64) daar
22 jaar aan de consument
aangeboden. De goede hore-
castrijd is nu gestreden. Thijs
Kroon praat er nog even
over door.
Veel gedragen
Nu ken ik Kroon natuurlijk
niet zo best; slechts van de
laatste manoeuvres binnen
De Oase. Maar ik kan me
niet voorstellen dat hij zijn
alledaagse toeleveringen
heeft begeleid met een opge
wekt gelaat, of zingend en
fluitend in zijn groene
schortjas op sluitingstijd af
stevende. Thijs Kroon maakt
zonder meer de indruk van
een gekwelde, die evenwel
zijn schaapjes en de gespoel
de, omgekeerde glazen op het
droge heeft. Hij duidt aan,
wat er wel en wat er niet in
het verhaal moet komen. Ma
thijs, de „Multatuli" van Ha-
zerswoudes horeca-jungle:
„Ik heb veel gedragen". En
hij vertelt zijn eigen „Max
Havelaar" onder het gestern
te van een falende gemeente
politiek. Hij zal nooit zeggen:
„Ik weet, lezer, dat mijn ver
haal eentonig is". Maar het
wordt 't wel. Dat beloof ik u.
Het pand van Kroon is over
gegaan in handen van het
waterschap Noordwoude, tot
uitbreiding der burelen.
„Vanwege de besparing",
schampert Thijs; „en de pol-
derlasten maar weer om
hoog". Noordwoude maalt
door. Het is Kroon om het
even. „Kijk eens, ik ben het
hier niet zat, maar er is een
tijd, dat je moet stoppen. Mijn
vrouw en ik verhuizen naar
de Dorpstraat in Benthuizen.
Fijn hoor. Ik heb hier op Ha-
zerswoude dorp bijna 32 jaar
een cafetaria gedreven; de
eerste 9 jaar aan de Dorps
traat. Daar had ik, samen
met twee broers, 's morgens
ook nog een melkzaak. Maar
dat was 't niet hè. Toen ben
ik op het Raadhuisplein voor
mezelf begonnen". Kroon
gaat er, boven in de huiska
mer, even voor zitten en
steekt met z'n destroyer van
wal, de vuurmond dreigend
op de vijand gericht. En dan
komt het eerste salvo.
„Ik heb altijd hard moeten
werken, zonder medewer
king van de gemeente. Al die
jaren tegenwerking. Tien
jaar geleden is men bezig ge
weest met sportaccommoda-
tieregels op te stellen, wat de
horeca betreft. De burge
meester, Ten Heuvelhof nog,
beloofde koeien met gouden
horens". De naam Ten Heu
velhof bezorgt de goede Thijs
nog rillingen van afgrijzen;
zijn „oorlogsschip" siddert
onder het afvuren van de
met wrok geladen granaten
die op de secretarie moeten
inslaan: „clandestiene tentjes,
daar wordt niet naar geke
ken. Ik heb eens een brief
naar Van Agt geschreven
toen die nog minister van
justitie was. Van Agt vond,
dat de gemeente zelf die za
ken moest regelen. Maar B
en W lachten erom; de secre
taris ook". Bij Kroon is „hij"
de secretaris, de boze genius
die de gevestigde horeca een
kwaad hart toedraagt.
„Op het moment zijn er in de
hele gemeente 33 plaatsen
drank wordt verkocht. Er
zijn gebouwen bij die levens
gevaarlijk zijn bij brand en
dergelijke. De gemeente is
Thijs Kroon, geruggesteund door een halflege genotsmiddelen- en prijzenkast: te wapen tegen gemeentelijk wanbeleid.
Op mijnomwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
verantwoordelijk voor als er
iets gebeurt. Er is een tijd ge
weest, dat sommige clandes
tiene tentjes door de politie
voor een „razzia" gewaar
schuwd werden: „morgen
avond is er een controle, jon
gens"; of: „zet een kistje bier
neer en een trommeltje erbij
waar de jongens wat centen
in kunnen gooien; dan is er
niets aan de hand". Zo is het
doorgesukkeld. Bij het af
scheid van een hoge ambte
naar (dat was Ten Heuvel
hof; en hij hield wel van een
glaasje) zei die tegen de con
cierge van het oude raadhuis
hier op het dorp: „Ik heb lek
ker gegeten en gedronken bij
je, maar laat Kroon 't maar
niet horen!" Nou, dat noem
ik natrappen. Ik heb Ten
Heuvelhof daarna opgebeld
en ik zei tegen hem: kom
naar me toe als je wat hebt,
maar niet achter m'n rug
om", vertelt Thijs, die toch
een brede rug zegt te hebben.
Overlast
„Regels zijn er nooit geweest
in Hazerswoude. Daar wilden
ze niks en niks van weten,
nog steeds niet. Je hebt hier
een bar aan het Ambachts
plein. Die jongen, De Jong,
wilde daar een disco. Geen
kans. Maar ga eens luisteren
naar de vreselijke herrie die
de jeugdsocieteit in 't West
einde, bij de katholieke kerk,
produceert. De oudere men
sen daar kunnen 's nachts
geen oog dicht doen door die
geluidsoverlast. Er wordt niet
op gelet. De politie probeert
enkel de horecamensen een
loer te draaien met bekeurin
gen en zo. Mensen, die er zit
ten voor hun boterham; dat
zijn op het dorp zo ongeveer
zes man in de horeca die met
de rug tegen de muur staan.
Sportkantines, voetbal, aan
de Rijndijk, daar kun je kro
ketten kopen en zo meene
men. Waar is het end dan?"
Voor Thijs Kroon is de aar
digheid er al lang af: „Voor
ons allemaal, in de horeca.
De kantines hebben alles
voor 't zeggen, ze slokken al
les op. De middenstand
wordt door de gemeente ge
dupeerd. Dat houd ik staan
de. Cash and carry-bedrijven
leveren aan scholen, voor
feestjes. Vroeger kwamen die
scholen daarvoor bij onze
middenstand. Ik durf te zeg
gen. dat op sommige plaatsen
(niet op 't dorp, maar ergens
anders) meer meegenomen
wordt uit kantines dan er in
menige snackbar verkocht
wordt. Dat noem ik regel
rechte broodroof".
Broodroof
Kroon briest ingehouden:
„Schrijf dat maar op. Maar
praat me niet van het ge
meentebeleid, dat de midden
stand vijandig gezind is". Er
kan geen lachje af, bij sombe
re Thijs, die achter de brille-
glazen best wel pretoogjes
zou kunnen hebben; en wie
weet hoe hij is, zo onder el
kaar, als Ten Heuvelhof even
niet ter sprake komt. „Ik heb
me kunnen redden, maar
heb er wel voor moeten
vechten. Lange dagen ma
ken, en maar knokken".
Kroon's „asdic" heeft menige
„onderzeese actie" kunnen
lokaliseren, maar hij is er
geen cent mee opgeschoten:
„Het plezier in je werk heeft
er wel een knauw door ge
kregen".
„Heeft u ook wel prettige
dingen in uw loopbaan mee
gemaakt?", waag ik nog
even, onzeker. Thijs' punc
tuele blik klaart nauwelijks
op: „O jawel, ook wel. Het
was wel leuk, vroeger, met
die scholen. Maar op een ge
geven moment gingen de ou
ders naar super-leveranciers,
en dan waren wij de klandi
zie kwijt. Plezierig was het
ooit weieens, jaren geleden,
maar dit, deze willekeur,
stuit me tegen de borst Dat
mag je gerust weten". Thijs
Kroon heeft enkele decennia
lang, in het verwarmende
bezit van vergunningen, een
trieste eenmanspost in de sta
tische frontlinie der Hazers-
woudse zwak-alcoholische
sector bemand. Hij verkende
de situatie en kwam onder
vuur te liggen, bestookt door
broodrovende vrijbuiters,
door kantine-sluipschutters
in hun egelstellingen. Onbe
schermd gelaten door („op
portunistische", vindt Thijs)
gemeentebazen, die zich geen
sier aantrekken van het lot
van beroepsmatig verkregen
verworvenheden. Een loop
gravenoorlog die nog steeds
voortduurt. Je begint een
(sport)vereniging en opent
een kantine met vrijheden.
In dat opzicht heeft Thijs
nooit de kroon op z'n werk
kunnen zetten. En dat is
fnuikend voor iemand die
zich, briesend, aan het terug
trekken is. Ach, en wee ook.
Er borrelt veel narigheid on
der de consumptieve opper
vlakte in het Hazerswoudse.
Wie heeft 't ooit zo rauw ge
geten! Zeker Thijs Kroon.
Laurentius-
school bestaat
25 jaar
VOORSCHOTEN Deze
week is het iedere dag
feest in en om de Lauren-
tiusschool in de Vlietwijk
in Voorschoten. Met het
onderwijsteam en ouders
gaan de kinderen herden
ken dat 25 jaar geleden
het rooms-katholiek on
derwijs startte in de toen
nieuwe uitbreidingswijk
van Voorschoten. De
school heette in de begin
jaren Bethanië-school.
Pastoor J. van Bemmelen
vertrouwde 25 jaar gele
den het onderwijs toe aan
enkele leden van de con
gregatie De Vrouwen van
Bethanië. De naam werd
veranderd in Laurentius-
school bij de fusie met de
Paus Johannesschool aan
de Molenlaan.
Bij de Laurentiusschool is het
klasse-systeem vervangen
door individueel onderwijs. De
leerlingen zijn in vijf groepen
verdeeld. Ze krijgen de kans
om zich allereerst uit te leven
in hun lievelingsvakken, maar
daarnaast moeten zij ook de
„nare" en „moeilijke" vakken
beoefenen. Doordat iedere
leerling individuele steun
krijgt, is zitten blijven er in
principe niet meer bij. Tijdens
de schooltijd komen, zo is al
thans de bedoeling, op een na
tuurlijke wijze de mogelijkhe
den van het kind naar boven.
De feestweek is zondagmorgen
geopend met een speciale fees
telijke eucharistieviering in de
St. Laurentiuskerk. Iedere dag
is er een ander feestprogram
ma en de feestweek wordt
vrijdagmiddag afgesloten met
een receptie voor ouders en
genodigden in aula van de
school.
INVENTARIS GROTENDEELS VERBRAND
VOORSCHOTEN De
buurthuisvereniging
Boschgeest/ Bloemen wijk
in Voorschoten heeft
waarschijnlijk voor rond
de 15.000 gulden schade
opgelopen bij de brand
die het buurthuis aan de
Baron Schimmelpenninck
van der Oyelaan/Sixlaan
zondagavond in de as leg
de. De inventaris ging
voor een belangrijk deel
verloren. Alleen de ge
luidsinstallatie en de sten
cilmachine bleven ge
spaard omdat zij in een
stalen brandvrije kast wa
ren opgeborgen. Het
buurthuis zelf, een houten
noodgebouw stond toch op
de nominatie om binnen
enkele maanden te wor
den gesloopt. Het gebouw
was eigendom van de ge
meente. Het vermoeden
bestaat dat de brand is
aangestoken.
Het was de bedoeling dat de
buurtvereniging en de peuter
speelzaal De Bosfluiters in de
zomer zouden verhuizen naar
twee grote stacaravans aan de
Sixlaan. De peuterspeelzaal
grenst aan het verwoeste
buurthuis en liep veel rook- en
waterschade op. Daarom ver
huisde de speelzaal gisteren al
naar één van de caravans. De
andere caravan is nog in ge
bruik als lokaal voor de kleu
terschool Boschgeest. Die ver
huist in augustus naar het Cul
tureel Centrum om op te gaan
in de nieuwe openbare basis
school Elkerlyc.
Tot die tijd zal er gezocht moe
ten worden naar een alterna
tief voor de buurtvereniging.
Vice-voorzitter mevrouw M.J.
van der Peet, die vier jaar ge
leden de vereniging oprichtte
zag de toekomst gisteren ech
ter somber in. „Ik ben er ka
pot van. Er is zoveel bij de
brand verloren gegaan, een ijs
kast, een flipperbak, een voet
balspel, de bar, tafels en stoe
len om maar een paar dingen
verzekerd. De verzekerings
premie voor dit soort gebou
wen is zo hoog, dat was ge
woon niet op te brengen. Ik
ben nog blij dat er geen slacht
offers zijn gevallen. Als er
zondagavond 40 tot 50 jongens
ingezeten hadden was de el
lende niet te overzien ge
weest".
Van de gemeente Voorschoten
verwacht de vice-voorzitter
Voorzitter Van der Zwet tussen de brokstukken van het buurthuis.
het
het
kunstgrasvelden voor de hoc-
keyvereniging of een peper
duur zwembad met allerlei
zottigheid zijn ze bereid diep
in de beurs te tasten, maar
voor een goed lopend buurt
huis hebben ze niets over", al
dus mevrouw Van der Peet.
„We draaiden 20 activiteiten
per week met 200 tot 250 men-
Ik heb vandaag wel 150
ïsen gebeld om te melden
dat de geplande activiteiten
geen doorgang meer kunnen
vinden. Bij de oprichting kon
den we nauwelijks geld los
krijgen omdat de gemeente
dacht dat er geen behoefte aan
zou zijn. Hoe het nou verder
moet, weet ik niet. Als er geen
forse hulp komt, zie ik er geen
heil meer in".
Bij de gemeente wordt mo
menteel nog overlegd hoe de
buurtvereniging Boschgeest-
Bloemen wijk het beste gehol
pen kan worden. De vereni
ging heeft in afwachting daar
van een „Rampenfonds' opge
richt waarin particulieren een
bijdrage kunnen storten. Dat
kan dan op rekening
366108964 van de Rabobank
Voorschoten, ten name van
buurthuisvereniging Bosch
geest Bloemen wijk.
WEGENS DODELIJK ONGEVAL IN NOORDWIJK
DEN HAAG Tweeduizend gulden boete en drie maanden
het rijbewijs kwijt, alsmede voorwaardelijk vier maanden
celstraf en negen maanden ontzegging van de rijbevoegd
heid. Dat was gisteren de uitspraak van het Haagse gerechts
hof, waar een 21-jarige Leidenaar in hoger beroep was ge
gaan. De Leidenaar werd veroordeeld vanwege een ongeval
in Noordwijk waarbij vier personen gedood werden. Een
deel van zijn door de rechtbank in eerste instantie opgelegde
straf had hij al ondergaan: een alternatieve straf van 150 uur
werken in het Academisch Ziekenhuis.
Eerder had de rechtbank de man veroordeeld tot vier maan
den gevangenis, waartegen hij in beroep was gegaan. Het ge
rechtshof ging akkoord met de bijkomende alternatieve straf.
De alternatieve straf is inmiddels uitgevoerd en procureur-
generaal van het gerechtshof eist* twee wekén geleden daar
op nog eens vier maanden voorwaardelijke gevangenisstraf,
een boete van 1000 gulden en twaalf maanden ontzegging
van de rijbevoegdheid. Dit alles als gevolg van het feit dat de
Leidenaar op een nacht in november 1981 op de Herenweg
in Noordwijk door een foutieve inhaalmanoevre een botsing
veroorzaakte waarbij vier doden, drie volwassen en een
baby, vielen. Alle slachtoffers waren familie van elkaar en
alleen de moeder van de baby overleefde de frontale botsing.
De advocaat van de Leidenaar pleitte voor een voorwaarde
lijke intrekking van het rijbewijs omdat zijn cliënt een ver-
huurbedrijfje heeft waardoor hij vaak zelf machines en aan
hangwagens moet wegbrengen. De man, die voor het gebeu
ren nog nooit met justitie in aanraking was geweest, heeft
het bedrijfje opgezet, omdat hijaan het ongeluk zelf een kor
ter been heeft overgehouden. Daardoor kon hij zijn werk als
machinist niet meer doen.
Glasboeren in Leiderdorp,
Oegstgeest en Voorschoten
LEIDERDORP/OEGSTGEEST/VOORSCHOTEN Glasboe
ren beginnen óp 5 april met het huis-aan-huis ophalen van glas.
Het gaat hierbij om een experiment in delen van Oegstgeest,
Voorschoten en Leiderdorp.
De glasboeren zullen met ingang van 5 april op een bepaalde
dag in de wijken overal aanbellen. Gehoopt wordt dat het glas
potten, flessen en scherven niet buiten klaar worden gezet,
maar echt worden aangeboden. Daarmee zou overlast van ge
broken glas op straat voorkomen worden. Over een half jaar zou
bekeken moeten worden, wat er van het experiment terecht is
gekomen. De gemeente Leiderdorp schat dat jaarlijks 651.000
kilo glasafval wordt geproduceerd en dat ongeveer 55 procent
daarvan in de glasbakken terecht komt. Het werk van de glas
boeren moet gezien worden als een aanvulling op de glasbak
ken. Het ophalen van het glas wordt gedaan door werklozen die
hun uitkering behouden.
