-Bon
$r£aidóe(Steua/nt;
Nog altijd groei in „tennis met eierwekker"
„Leidse Hout is deel
van ons leven geworden"
Ceidóe Sou/unit
opnieuw
De Leidse Courant brengt het nieuws van
alledag rustig, weloverwogen en objectief.
De Leidse Courant toont respect voor de
menselijke waarden. Maar neemt -waar
nodig- zeker stelling.
Zonder pedant te zijn.
Het is een komplete kwaliteitskrant voor het
hele gezin. Met vele extra's. Zoals de
'Uit'bijlage die 's woensdags verschijnt. In
deze bijlage vindt u alle informatie die u zich
kunt wensen over het uitgaansleven in
Leiden en omstreken.
Aha, u wist dit allemaal al?
Dan zult ut zeker met ons eens zijn, dat u met
de Leidse Courant een krant in handen hebt
die het niet zoekt in de sensatie, maar die
redactioneel anders is!
Wist u dat nog niet?
Dan is dit het juiste moment om een proef op de som te ne-
men.Stuur de bon ingevuld, in een open envelop naar: De I
Leidse Courant, Antwoordnummer 998, 2500 VD Den Haag
Een postzegel plakken hoeft niet.
U ontvangt de Leidse Courant dan 14 dagen gratis en zonder
verplichtingen.
Naam:
Adres:
Postcode:
Plaats:Tel.nr.:I
RIETJE EN NICO BRANDS:
LEIDEN In eerste opzet
was het de bedoeling om in
één klap achter alle
werkzaamheden een punt te
zetten. Het was leuk
geweest, de in Nijverdal
neergezette stacaravan
lonkte. Maar, de praktijk zal
er dit tennisseizoen toch wal
anders uitzien. De
openingsavond kon eigenlijk
nog wel worden „gedaan".
En ach, waarom zouden die
zes competitie-weekeinden
er ook niet nog even bij
kunnen worden genomen?
En tja, eigenlijk kon Rietje de
doordeweekse dagen tussen
negen uur 's-ochtends en vijl
uur 's-middags ook wel voor
haar rekening nemen, 't
Open toernooi? Goed, wel zo
gezelligHet mag duidelijk
zijn. Rietje (zij vooral) en
Nico Brands zijn zeker nog
niet helemaal van het
tennispark van de Leidse
Hout verdwenen. Het feit dat
de vereniging er niet in
slaagde een ander echtpaar
te interesseren voor het
clubhuis in dat Leidse Hout
én het gegeven dat het sinds
1972 voor de vereniging zo
„gezichtsbepalende"
echtpaar Brands het in al die
jaren enorm naar de zin
heeft gehad, zorgen er voor
dat met name Rietje Brands
ook komend seizoen weer
(de door de leden verzorgde
avonduren en weekeinden
daargelaten) heel wat uurtjes
achter de bar op het
tennispark te vinden zal zijn.
Het zag er in 1972 overigens
niet naar uit dat beide
„Brandsen" juist tot het
gezicht van de Leidse Hout
zouden worden. In de
advertentie waar de zich
„vervelende" Rietje Brands
PAGINA 5
VRIJDAG
30 MAART 1984.
ervaring met het werk. We
werden kortom voor de
leeuwen gegooid. Aan het
eind van die avond waren we
afgedraaid, maar het was
wel bevallen". Het werk
wende al snel en ook de
ledenkennis ontwikkelde zich
in een dergelijk hoog tempo
dat Rietje al spoedig als „de
wandelende ledenlijst" van
de Leidse Hout te boek
stond. Het begin van een
gezellige periode. Rietje:
„Niet zo vreemd natuurlijk.
Mensen komen voor hun lol
naar de tennisbaan, niemand
hoeft, in zo'n situatie is het al
snel gezellig. Als dan blijkt
dat iedereen ook nog eens
hulpvaardig is, dan mag je
toch niet mopperen?" Het
echtpaar behoefde ook later
nooit te mopperen. Kende
ook nauwelijks problemen
met de leden. Nico: „Als je
wat langer bij een club bent,
bestaat het gevaar dat je
betrokken raakt bij, overal
wel eens voorkomende
meningsverschillen. Dat
hebben Rietje en ik aardig
kunnen afhouden. We
fungeerden weliswaar
regelmatig als een soort
biechtmoeder en
biechtvader, maar hielden
die informatie wel voor ons.
En daarbij hebben we nooit
partij getrokken als er dan
eens een echt
meningsverschil was. Dat is
naar ons idee de enige
manier om voor iedereen
goed te functioneren". Goed
functioneren dat overigens
ook alleen maar mogelijk
bleek door 's zomers
behalve de dagen, ook de
nachten op het park door te
brengen. Het eigen huis
werd in die zomermaanden
slechts voor de post én de
planten bezocht, 't eigenlijke
„woonhuis" van de
„Brandsen" stond naast het
clubhuis. Eerst een caravan,
later een door de leden in
elkaar gezette directiekeet.
Het „vakantiehuisje" zal
vanaf dit seizoen als
bestuurskamer dienst doen,
nu het Leidse Hout-leven
door Rietje en Nico Brands
op de oude basis („We
hadden 's zomers geen
enkele avond, geen enkel
weekeinde vrij. Op een
gegeven moment gaat dat
gewoon te veel worden") als
„te zwaar" moest worden
bestempeld. Maar het feit
dat het „huizenbezit" van de
familie Brands met de helft is
teruggebracht, betekent dus
zeer zeker niet dat het
hoofdstuk Leidse Hout
volledig is afgesloten. Of er
nu een stacaravan in
Nijverdal staat of niet...
belandde ook Nico
vervolgens regelmatig achter
de door hem ingerichte bar.
Het feit dat Nico officieel
nooit aan de club was
verbonden, vormde voor de
vereniging overigens geen
enkel probleem om hem, op
21 januari 1984, toch als
erelid te benoemen: „Een
blijk van waardering die me
erg veel. heeft gedaan".
Waardering die het tweetal
trouwens toch niet te kort is
gekomen. Zo werd het
echtpaar bijvoorbeeld een
weekend naar Garderen
„gestuurd" op het moment
dat het tien jaar op het park
werkzaam was.
Terug naar het begin. Naar
die openingsavond van het
tennisseizoen '72. Rietje:
„We kenden op twee leden
na niemand van de club,
hadden helemaal geen
VOORSCHOTEN Voor het tweede
achtereenvolgende jaar zit het eerste
team van Forescate zonder het
vereiste aantal spelers. Met Alice
Mouwen en Liselotte van der Bijl
waren er geen problemen, maar Bub
van der Zee, die vorig jaar bij
Roomburg speelde, had verzuimd
voor 1 november overschrijving aan
te vragen. Hij zou met Bob van
Overbeeke het in de
overgangsklasse B uitkomende
eerste team van de Voorschotense
vereniging completeren. Roomburg
voelde er niets voor Bub van der Zee
in het allerlaatste stadium nog aan
Forescate af te staan.
Forescate-bestuurslid Ruud Bitter:
„Roomburg zegt, dat ze Bub
zelf hard nodig hebben. Dat
kan ik niet beoordelen. Als
Roomburg hot eerste zou
moeten terugtrekken, zou
dat triest voor hen zijn. Ik
kan de opstelling van
Roomburg dan ook best
begrijpen. Het is natuurlijk
ook onze eigen schuld,
hadden wij de zaken maar
beter moeten
regelen en de
overschrijving
voor 1
november
moeten
aanvragen".
Man Nico eigenlijk niet. Maar
het gegeven dat Rietje door
de vereniging werd
„aangetrokken", betekende
wel dat Nico zich, na zijn
werkzaamheden als
freelance etaleur, 's-avonds
onder het motto „Wie zijn
vrouw liefheeft, die volgt
gewoon", eveneens in het
clubhuis meldde. Al snel
in dat jaar op reageerde,
werd immers niet door de
Leidse Hout, maar door
Unicum om mensen voor de
kantinedienst gevraagd.
„Unicum gaf toen de
voorkeur aan een op dat
gebied meer ervaren
persoon", herinnert Rietje
Brands zich, „maar mij werd
wel verteld dat ook op het
park van de Leidse Hout nog
druk werd gezocht. En zo
kwam ik, met herder Droes,
bij die vereniging terecht".
LEIDEN In 1970 kwam De
Munnik-lid Mevrouw Ine van
der Heuvel op het idee in het
naseizoen een bescheiden
huisvrouwencompetitie op te
zetten. Met steun van het
district Leiden werden de
verenigingen aangeschreven;
de oproep leverde 48
belangstellenden op, die
elkaar in dubbelpartijen van
een uur bestreden. De
mogelijkheid om eens
andere tegenstanders te
ontmoeten sprak al gauw
meer mensen aan. De twee
volgende jaren verdubbelde
het aantal deelnemers, in
1976 namen er al 500
vrouwen deel en komend
seizoen komen er 1154
tennisters in deze competitie
uit. Dit succes inspireerde de
Commissie Recreatie van het
district om ook een
recreatieve herencompetitie
in te stellen. Elf jaar na de
dames, stapten ook de
mannen met een eierwekker
de baan op.
Mevrouw Hilde Rost, die de
organisatie in 1978 van Ine
van der Heuvel overnam,
besteedt vier a vijf uur per
dag aan de organisatie van
het geheel: „Ik zie het als
sociaal werk, anders zou ik
het ook niet kunnen. Er zijn
zoveel dames, die aardig
kunnen tennissen, maar niet
aan de bak komen". Hoewel
het resultaat niet belangrijk
is, kent de
huisvrouwencompetitie toch
een bescheiden
promotie/degradatieregeling.
De beginnende tennissters
gaan in de
donderdagcompetitie van
start en wanneer zij dan in
twaalf partijen (zes thuis, zes
uit) meer dan 150 games
halen, kunnen zij
doorschuiven naar de
woensdag en uiteindelijk
naar de dinsdag, voor de
sterkste koppels. „Soms
wordt er aardig fanatiek
gespeeld", zegt Hilde Rost,
„maar het gros komt toch
voor de gezelligheid, voor de
koffie en het borreltje na. Er
zijn zelfs dames, die er een
dagje van maken. Maar er
zijn ook vrouwen, die na het
spelen hard moeten
wegrennen, omdat de
kinderen om twaalf uur thuis
komen. Dat is eigenlijk niet
de bedoeling".
Met het organiseren van de
wedstrijden houden de
activiteiten van de
Rijnsburgse overigens niet
op. Traditioneel is immers de
„ladies-day", waar dit jaar
acht tennisparken voor
ingehuurd worden. Hilde
Rost: „Vorig jaar moesten er
nogal wat mensen afgezegd
worden, daarom is besloten
er meer parken bij te
betrekken. Ook de kleinere
parken kunnen dan in
aanmerking komen".
Onder de vlag van de sectie
wedstrijdtennis wordt er op
maandag een
dubbelcompetitie
georganiseerd. De
eierwekkers blijven dan in
een keukenkastje, er wordt
om twee gewonnen sets
gespeeld. Hilde Rost: „Er
gaan stemmen op om er een
echte competitie van te
maken, vergelijkbaar met de
hérencompetitie in het
weekeinde. Dit jaar wordt
bekeken, hoe de
verenigingen daar tegenover
staan".
Bij de heren beginnen dit
jaar 94 teams aan de
avondcompetitie. Inspirator
van het mannentennis is Ton
Weenink: „Het voorziet in
een behoefte. Bij de clubs
gaan de mensen, die af en
toe willen tennissen weg. Er
komen steeds meer mensen
die wedstrijden willen spelen.
Eigenlijk moet het aantal
spelers per baan ook
omlaag. Het gevolg is dan
weer, dat de sport duurder
wordt en daardoor weer
minder toegankelijk voor
iedereen".
„Er wordt mij ook gevraagd
of er geen mogelijkheid tot
single spelen bestaat. Daar
is echt geen tijd voor, omdat
er maar één baan ter
beschikking wordt gesteld.
Ook de werkende vrouwen
willen nu, dat er iets op touw
gezet wordt. Als je je
aanmeldt bij een
voetbalclub, doe je dat om
wedstrijden te spelen. Ik
vind, dat daar bij de
tennisclubs op ingespeeld
moet worden".
Ook de heren hadden
afgelopen jaar hun toernooi;
de „gentlemen day" werd op
de banen van Rijnkanters
gehouden: „Ook die activiteit
is weer sterk afhankelijk van
het feit of er banen
beschikbaar zijn".
Hilde Rost:
„Soms wordt
er wel aardig
fanatiek
gespeeld".
„Hetgros komt
voor
