Lieve zoon Mark doet
troon van
Margaret Thatcher
wankelen
ZATERDAG 17 MAART 198
Het bureau van premier
Thatcher in Downing Street
10 heeft officieel toegegeven,
dat de Britse regeringsleidster
voor zij in 1981 een bezoek
bracht aan Oman, in Londen
de Arabische tussenpersoon
had ontmoet, die er met haar
zoon Mark voor zorgde, dat de
grote bouwonderneming
ementation International het
contract van ruim 300 miljoen
pond kreeg om in die
Golfstaat een nieuwe
universiteit te bouwen. Mark
Thatcher (30) trad hierbij als
adviseur op. Volgens de
Labourfractie van het
Lagerhuis profiteerde hij van
de hoge positie van zijn
moeder, die dit evenwel met
klem ontkent.
Maar de Labourleden laten
niet af haar hiermee te pesten.
Premier Thatcher werd in het
Lagerhuis al verschillende
keren over deze zaak aan de
tand gevoeld. Hoewel zij er
telkens in slaagde de heftige
aanvallen te pareren, werd ze
gisteren toch gedwongen
bepaalde dingen
wereldkundig te maken. Het
communiqué van Downing
Street 10 zegt, dat Margaret
Thatcher de Arabische
tussenpersoon tweemaal heeft
ontmoet voor zij naar Oman
ging.
Jamil Amjoeni is de directeur
van Cementation
International in het Midden-
Oosten. Hij heeft een flat in
Londen en was volgens
Downing Street 10 tweemaal
„een van de vele gasten van
de premier", die op niet nader
genoemde recepties Margaret
Thatcher een handje mocht
geven en met haar enkele
woorden wisselde. Het bureau
van de premier onthulde niet,
wie Jamil Amjoeni
geïnviteerd heeft.
De Labourfractie is nu van
plan dit aspect van de
Cementation-zaak grondig te
onderzoeken. De Thatchers
mogen dus verwachten, dat
het nog een hele tijd zal duren
eer de Oman-storm overwaait.
Dit is bijzonder vervelend
voor Mark Thatcher en zijn
Amerikaanse vriendin Karen
Fortson (24), die naar verluidt
van de zomer zouden willen
trouwen. Als hun huwelijk
doorgang vindt, zal het
vermoedelijk in Londen
ingezegend worden in de
Lagerhuiskapel van Sint
Margaretha, die men als de
parochiekerk van het Britse
parlement beschouwt. Het is
gebruikelijk dat kinderen va
parlementsleden daar
trouwen.
Mark Thatcher bevindt zich
momenteel in de Verenigde
Staten, waar hij bedrijvig is a
koper van Lotus Turbo-auto
Vrienden van het jonge paa
zeggen, dat Mark en Karen
semi-officieel verloofd zijn.
LONDEN „Ik heb net het on
sympathiekste jongmens van mijn
leven ontmoet; het was de zoon van
jullie premier!". Zo beschreef in
1982 een Zwitserse zakenman, in
een later gesprek met Engelse
vrienden, het onderonsje, dat hij
ergens had gehad met Mark That
cher, de enige mannelijke nakome
ling van Groot-Brittannië's „IJze
ren Lady". Thatchers poging om
hem met 30.000 pond over de brug
te doen komen voor een volmaakt
onbetrouwbaar commercieel avon
tuur, was op dramatische wijze mis
lukt.
„fk wil binnen de kortste keren
rijk worden", had Mark Thatcher
dè Zwitser toevertrouwd, maar de
pfemierszoon vond een dovemans
oor. Deze jonge Britse fortuinzoe
ker is nu 30 jaar. Hij heeft een
tweelingzus, Carol, die op het sterk
conservatief gezinde Londense dag
blad Daily Telegraph een damesru-
bfiek verzorgt en ook wat radio
werk doet op LBC, het commercië
le nieuws- en praatstation van Lon
den.
Hun bloedeigen moeder zegt, dat
Mark en Carol al van kindsbeen af
doodsvijanden waren. Zelfs in hun
volwassenheid schijnen die twee
geen grote genegenheid voor el
kaar te voelen. Hun gebrek aan
vriendschap zal wel iets te maken
hebben met het feit, dat Mark de
oogappel is van Margaret Thatcher.
Om een collega van de Londense
Daily Mirror aan te halen: Mark
Thatcher is vermoedelijk het enige
schepsel op aarde, dat bij de „IJze
ren Lady" tranen kan opwek
ken en hij weet dat.
Hete tranen
Over de gepoederde wangen van
de Britse premier stroomdè inder
daad een stortvloed van hete tra
nen, toen haar zoon Mark in 1982
als autoracer vermist werd in de
Sahara. Mark en zijn Franse gezel
lin, Charlotte Verney, waren ver
dwaald. Men vreesde het ergste,
maar uiteindelijk bracht Mark het
er toch heelhuids af, omdat de Ara
bieren hem speciaal lieten opspo
ren. Je kunt de verloren zoon van
een Britse premier toch niet zo
maar laten omkomen in de woes
tijn, waar zijn beenderen zouden
verbleken in de hete zon!
Toen ook zij dit hachelijke avon
tuur achter de rug had, vertelde
Charlotte Verney: „Mark Thatcher
is graag de zoon van de premier.
Hij weet dat hij daardoor dingen
kan doen, die anders nooit binnen
zijn bereik gekomen zouden zijn.
Mark is bezweken voor de verlei
ding om te veel te vroeg te doen
omdat het voor hem zo gemakke
lijk is als zoon van premier That
cher".
Natuurlijk neemt niemand het
Margaret Thatcher kwalijk, dat zij
haar enige zoon hartstochtelijk be
mint en dat zij haar tranen niet
kan bedwingen wanneer hij in ge
vaar verkeert. Tenslotte moetje als
christenmens zelfs voor een politi
cus meelij kunnen gevoelen. Maar
het zit bij de meeste Britten wel erg
dwars in de maag, dat hun premier
het door dik en dun opneemt voor
Mark, die haar kennelijk om zijn
vinger weet te winden.
Premier Thatcher kan het niet ver
kroppen, dat nog maar weinig van
haar dierbare landgenoten haar
zoon Mark graag mogen. De meeste
Britse kranten zijn hem ongunstig
gezind omdat hij die in de grond
een lichtgewicht is openlijk pro
fiteert van het premierschap van
zijn moeder. De beschuldigingen
dat Mark op een niet geheel oirba-
re wijze profijt trekt uit haar rege
ringsambt, worden echter door de
premier met aandrang ontkend,
ook al spreken de feiten haar te
gen. Maar hoe feller de media
zoonlief Thatcher aanvallen, hoe
bozer de premier wordt en hoe vin
niger zij probeert de gemene aan
vallers te verpletteren.
In Londen verscheen dezer dagen
praktisch overal een nieuwe poster
waarop de volgende vraag gesteld
wordt: „Wat zou er van Mark That
cher geworden zijn als hij met een
zwarte huid geboren was?".
Op de poster, die in Lambeth vlak
tegenover het hoofdkwartier van
de Londense bestuursstraat hangt,
pende een onbekende goed leesbaar
dit passende antwoord neer: „Hij
zou boven aan de lange wachtlijst
voor een gemeentelijke huurwo
ning staan".
Zwarte Britten, van wie velen op
het randje van het bestaansmini
mum leven, zijn dus kennelijk de
overtuiging toegedaan, dat het voor
Mark Thatcher geen verschil uit
maakt welke zijn huidskleur is. Het
enige wat voor Mark Thatcher be
lang heeft, is de positie die zijn
doorluchtige moeder bekleedt.
In de Britse hoofdstad wordt er
echter allang niet meer aan getwij
feld, dat het premier Thatcher
vroeg of laat zal vergaan zoals het
met zovelen van haar conservatie
ve volgers afgelopen is: dissidenten
zullen het een of het ander aangrij
pen om haar glansrijk in de grond
te boren. De glorie van geen enkele
politicus is eeuwigdurend. De dissi
denten wachten geduldig het ge
schikte ogenblik af, zo wordt in
Londen gezegd.
Sluw genoeg
Margaret Thatcher is sluw genoeg
dit te beseffen. Zoals alle politici,
die aan het bewind zijn, profiteert
zij ^rvan zolang de pret duurt,
BIJ DE FOTO'S:
Links boven: 1959. Ma
Thatcher met de twee
ling Marc en Carol, die
al van kindsbeen af
doodsvijanden waren.
Rechts onder: Mark
Thatcher, „vermoedelijk
het enige schepsel op
aarde dat bij de „IJze
ren Lady" tranen weet
op te wekken".
Rechts boven: Mare sa
men met Charlotte Ver
ney. Het tweetal werd in
1982 vermist tijdens een
autorace in de Sahara.
Links onder: Tot in 1979
was het papa Denis die
Mare het meest kon hel
pen. Daarna rekende hij
meer en meer op de
steun van zijn moeder.
want in de toekomst kijken kan
zelfs ene Margaret Thatcher niet.
Het is trouwens de vraag of zij het
wel goed door heeft hoe gevaarlijk
de bedrijvigheid van die lieve zoon
Mark voor haar politieke carrière
zou kunnen zijn. Alleen haar gezin
en haar intiemste adviseurs weten
wat 'zij ervan denkt, en die zullen
dat zeker niet aan de neus van
journalisten hangen.
Hoe dan ook, het is een feit, dat
Mark Thatcher moet oppassen met
wie hij omgaat en wat hij allemaal
uitspookt, of zijn moeder valt van
haar troon. Maar een fortuinzoeker
zoals de jonge Thatcher heeft het in
de gegeven omstandigheden niet
makkelijk om geen fouten te ma
ken, die desastreuze gevolgen kun
nen hebben. Mark is naar verluidt
niet van de snuggersten. De Fran
sen noemen iemand zoals hij een
„fils a papa", wat zeker klopt, want
papa Denis Thatcher is een rijk
aard, die Mark altijd met veel cen
tjes kan helpen om vooruit te ko
men in het leven. En wegens het
premierschap van zijn moeder, is
de jonge Thatcher tegelijk liever
een echte „fils a maman".
Mark was in zijn tijd geen academi
sche uitblinker op de dure particu
liere school van Harrow, waar over
zijn aanwezigheid daar alleen
wordt verteld, dat hij een redelijk
goede atleet was en zelfs een poosje
mocht spelen in een van de cricket-
teams. In het racket-kampioen
schap van die school won Mark zo
waar een bekertje. Maar toen hij in
1971 op het punt stond Harrow te
verlaten, wist iedereen, dat hij niet
knap genoeg was om naar de uni
versiteit te gaan.
De goede connecties van papa De-
nis maakten het mogelijk Mark
Thatcher eerst een poosje naar de
Britse kroonkolonie Hongkong te
sturen. Hongkong is het uitverko
ren toevluchtsoord voor jonge Brit
ten van goeden huize, die een
broodwinning zoeken en niet direct
iets op het oog hebben. Mark werd
daar in het reusachtige handelshuis
Jardine Matheson als leerjongen
opgenomen. Later stuurde deze fir
ma hem naar haar Zuidafrikaanse
dochtermaatschappij Rennies, die
tegenwoordig niet meer bij de Jar-
dine-Mathesongroep hoort.
De jonge Thatcher werkte tot sep
tember 1972 bij Rennies. Daarna
plaatste zijn vader, die zelf zes
Zuidafrikaanse commerciële belan
gen heeft, hem gedurende vier
maanden bij de effectenmakelaars
Davis, Borkum and Hare, waar
Mark in de research-afdeling hielp
Geen volhouder
In 1973 ging Mark Thatcher als
leerling in dienst bij het Londense
accountantskantoor Touche RoSs.
In Groot-Brittannië is accountant
vahdaag de dag een van de best be
taalde beroepen. De accountants
staan vaak hoger in aanzien dan
rechtsgeleerden en ingenieurs. In
praktisch alle grote firma's en be
drijven zijn voor accountants de
beste kaderfuncties weggelegd.
Men wordt accountant ofwel door
drie jaar studie aan de universiteit,
gevolgd door verschillende jaren
praktijk op een accountantskan
toor, ofwel door na de middelbare
school direct bij accountants in de
leer te gaan. In beide gevallen
moeten verschillende zware exa
mens afgelegd worden, wil men het
diploma van „chartered accoun
tant" veroveren. Daarna is het
meestal geen probleem meer om
een goed betaalde baan te vindên.
Maar het is hard werken, overdag
als leerling op het accountantskan
toor en 's avonds als student ter
voorbereiding op zware examens.
Heel veel Britse jongelui kunnen
hiervoor niet de nodige volharding
opbrengen. Mark Thatcher was er
zo een. Na vier jaar opleiding ging
hij in 1977 bij Touche Ross weg
zonder het begéérde diploma te
verwerven. Deze accountantsfirma
in de City van Londen weigert mo
menteel nog te verklappen waarom
de jonge Thatcher het bij haar niet
heeft volgehouden.
Marks eerste eigen firma heette
Mark Thatcher Racing, want hij
was dol op autoraces. MTR ging
echter binnen de kortste keren
over de kop. In de zomer van 1978
zorgde pa Denis ervoor, dat zijn
zoon een baan aangeboden kreeg
op het nieuwe Londense kantoor
van de Australische maatschappij
voor vrachtvervoer IPEC. De di
recteur van dit kantoor was een
vriend van Denis Thatcher. Zijn
zoon Mark moest er met enkele
collega's voor het Australische
hoofdkantoor de toekomstmogelijk
heden van de nieuwe Engelse
branche onderzoeken. In die perio
de ontpopte Mark zich als een erg
naïeve jongeling, die volgens zijn
collega's „niet veel wist".
Onmiddellijk na de eerste verkie
zingsoverwinning van zijn moeder,
in mei 1979, ging Mark Thatcher
weg bij IPEC om zich voortaan uit
sluitend te kunnen toeleggen op
auto-racés. In oktober van dat jaar
richtte hij echter toch met zijn
vriend Steve Tipping, een andere
autorenner, de maatschappij Mon-
teagle Marketing (London Ltd) op,
die volgens beide directeuren een
internationaal adviesbureau was.
Maar hoewel Denis Thatcher op
kleine schaal er aan meewerkte,
stond deze firma twee jaar later al
dik in het rood.
Het was in die periode dat Mark
Thatcher met zijn ouders naar
Oman trok, waar hij er in slaagde
voor de Britse bouwmaatschappij
Cementation International een
contract van 300 miljoen pond bin
nen te halen om in die Golfstaat
een universiteit op te richten. Het
commissieloon dat Cementation se
dertdien nog aan Monteagle Mar
keting moet betalen bedraagt vol
gens recente verklaringen van Ste
ve Tipping minder dan 50.000
pond. Andere bronnen gewagen
evenwel van 350.000 tot 3 miljoen
pond. Als Mark hiervan zijn deel
krijgt, is hij goed op weg om snel
rijk te worden.
Schandaal
In het begin van de jaren tachtig
veroorzaakte Mark Thatcher nog
een schandaal door als autorenner
belangstelling te tonen voor de
aanbiedingen van firma's, die hem
als sponsor onder hun hoede wil
den nemen, maar die door de Britse
openbare opinie als verwerpelijk
beschouwd werden. Er was een Ja
panse textielfirma bij, op de vpet
gevolgd door de grote Britse con
doom-firma Durex en het Londen
se semi-pornografische maandblad
Men Only. Pas toen Mark gewaar
werd dat hij een hoop herrie ging
veroorzaken, bestelde hij de nog
niet ondertekende contracten af.
Toen Mark Thatcher in november
1982 deelnam aan een Mexicaanse
rally, waarbij een Amerikaanse fa
briek van autobanden zijn sponsor
was, verdwaalde hij opnieuw. Toen
men hem gevonden had, zag hij er
uit alsof hij uit een gieter gedron
ken had. Het jaar daarop trok Mark
opnieuw naar Hongkong om daar
zijn vleugels uit te slaan. Hij sticht
te er drie goudfirma's, waarvan de
eerste en belangrijkste Emperor In
vestment Holding Company ge
doopt werd. Haar Europese doch
termaatschappij kreeg de benaming
Gainsborough Holdings. Hoewel
haar hoofdzetel in Londen geves
tigd was, werd ze geregistreerd op
het eiland Guernsey, waar deze tak
van Emperor Holdings korte tijd
later op de fles ging. De fraude-af
deling van Scotland Yard onder
zoekt momenteel nog wat Gainsbo
rough Holdings eigenlijk in het
Verenigd Koninkrijk uitgespookt
heeft. Haar klanten waren kleine
speculanten, die gokten op de prij
zen van allerlei koopwaren. Dat is
een riskante onderneming, waar
mee men veel geld kan verliezen.
Sedert het faillissement van Gains
borough Holdings Ltd heeft Empe
ror Holdings (de Emperor Invest
ment Holding Company) nog een
Europese dochtermaatschappij, de
firma Chestergate, met als zetel
Amsterdam. Haar Nederlandse as
pirant-investeerders wordt verteld,
dat de helft van Chestergate-aan-
delen eigendom is van Emperor in
Hongkong. De Amsterdamse firma
heeft twee directeuren, van wie er
een luistert naar de naam Uisden
Mclnnes.
Mark Thatcher en Steve Tipping
zijn alle twee directeuren van Em
peror Holdings, die over een aan
delenkapitaal van twee miljoen
pond beschikt. Deze firma teert op
de beruchte gok- en speculatiezucht
van de Chinezen. Zowel in Hong
kong als in Europa wordt de naam
Thatcher geregeld gebruikt om het
zakendoen te bevorderen. Kennis
sen van Mark Thatcher zeggen:
„Het feit dat hij de zoon van de
premier is, legt een zeker gewicht
in de schaal".
Deuren open
In de dertien jaar waarin Mark ge
probeerd heeft voor zichzelf een
rijke toekomst op te bouwen, ver
diende hij wel veel geld, maar ver
loor ook heel wat. Londense waar-
Thatcher het in die relatief korte
tijd financieel zover geschopt zou
hebben als zijn moeder niet de pre
mier van Groot-Brittannië en zijn
vader niet een doorgewinterde za
kenman was. Tot in 1979 was het
papa Denis die Mark het meeste
kon helpen; daarna rekende hij
meer en meer op de steun van zijn
moeder. Vandaag de dag luidt het
motto op Marks blazoen: „Als zoon
van een premier en van een miljo
nair staan alle deuren voor je
open".
De jonge Thatcher hoeft niet eerst
het vuur uit zijn sloffen te lopen
om iets te kunnen bereiken. Ande
re mensen, die even gulzig naar
veel geld verlangen, komen gelijk
vliegen en wespen naar de jampot
op hem af, aangetrokken door de
mogelijkheid om met de zoon van
premier Thatcher zaakjes te doen.
Net zoals het wapenschild van „het
koninklijk huis enkele Britse fir
ma's een imago geeft, dat bij de ge
wone klanten groter vertrouwen
inboezemt, kan de naam Thatcher
(die in het Nederlands „rietdekker"
betekent) als betrouwbare aanbeve
ling gebruikt worden, want een
dergelijke mogelijkheid kan in het
zakenleven grote tijdsbesparingen
tot gevolg hebben.
Akelig joch
Hoewel Mark Thatcher de laatste
tijd zijn moeder al enkele keren
ernstig in verlegenheid heeft
bracht, waardoor het in Downi
Street 10 tot driftige discuss
kwam, schijnt de premier het v
fijn te vinden dat haar lieve zo
haar nooit vergeet. Mark is alt
moeders zoete jongen geweest,
haar biografie van de Britse pi
mier schrijft Penny Junor
Mark als baby door Margaret Th
cher vertroeteld werd. Zij deed
les voor hem en hij mocht o
praktisch alles doen. Zijn tweelin
zusje Carol werd vaak door ha
moeder genegeerd. Kleine Ma
was lange tijd een akelig joch.
Sommige vrienden van de Th
chers zijn zelfs geneigd te gelov
dat de premier nog steeds e
schuldcomplex heeft ten aanzi
van haar kinderen, omdat zij h
in hun groeitijd vaak heeft moet
„verwaarlozen". Toen de kinder
klein waren, was Margarat Th
cher zelden thuis omdat zij op i
druk advocatenkantoor werk i
Daarna werd ze Lagerhuislid
kreeg ze grote politieke ambiti!
die tot gevolg hadden dat haar k
deren hun moeder nog minder
gen. Vandaag de dag probeert
een en ander goed te maken en 1
is daarom, aldus vrienden van
Thatchers, dat ze de fouten v,
haar eigen kinderen, en dan voo
die van Mark, over het hoofd zi
Hoewel de meeste Britten beg
kunnen opbrengen voor de joni
man, die bij het begin van zijn hi
delscarrière profiteert van de ri
dom en de hoge positie van zijn
ders, nemen zij het Mark Thatcl
toch kwalijk, dat hij zijn handel
wandel verborgen houdt achter e
sluier van geheimhouding en i
zijn moeder koppig weigert
doek op te lichten. Ook het feit, i
Margaret en Denis Thatcher zo<
lief meegenomen hebben op h
officiële reis naar Oman (wat j
kortgeleden uitgelekt is), ergi
vele Britten. Zij hebben het geve
dat Mark Thatcher vroeg of laat
regering van Groot-Brittannië
diskrediet zal brengen.
Maar de lieve zoon trekt zich
dit alles bitter weinig aan. Hij b'
op de achtergrond en drijft wef
handel in Groot-Brittannië. Net a
als zijn vader, Denis, is hij nog^
liefst bedrijvig in verre landen r
als Zuid-Afrika, het Midden-Ö
ten en Hongkong. Ook de Veren
de Staten vormen voor hem i
vruchtbaar werkterrein. Daar h I
hij trouwens het meisje ontrr f
dat zijn droom om binnen de k
ste keren schatrijk te worden, j
zendsnel zal kunnen waarmake
Fabelachtig fortuin
Zij heet Karen Fortson en is j
lieve 24-iarige „beauty" uit Tea
die Mark Thatcher een zwier
vent vindt en misschien met h|
zou willen trouwen. Haar oud]
Ben en Kay Fortson, van E
Worth in Texas, zijn schatrijk,
die reden worden zij een beetje
een „koninklijke" familie j
Amerika beschouwd. Het fori
van de Fortsons is niet in de ee
plaats afkomstig van Ben, die
woon" afstamt van oliebaronnen]
ranchers (hij is een levensei]
J.R. met standing), maar veel m
van zijn vrouw, Kay Carster.
was de enige erfgename van I
fabelachtig fortuin van een i
Texas' legendarische figuren: h
oom Kay Kimble, die miljoej
dollars verdiend had met gr<
verzekeringen, warenhuizen, i
en veestapels. Kimble stond
het hoofd van 70 maatschapp}
Hij stierf in 1974 op 78-jarige 1|
tijd.
De bouw van het huis dat de F
sons in Fort Worth bewonen h
1,2 miljoen pond gekost. M
Thatcher is een Welkome gast.
de winter bracht hij met de d
kerharige Karen enkele dager
New York door. In Texas werk
bij een antiquair. Afgelopen ma
bezocht Karen de Thatchers
Londen. Deze visite, onder beg(
ding van zoonlief Mark, werd I
bijzonder betekenisvol genoe
Premier Thatcher was blijkbaa
de wolken over haar mogelijke
komstige schoondochter, die
van de vier erfgenamen van
Fortsons-fortuin is.
Als hij met haar kan trouv
hoeft Mark Thatcher zich vei
geen zorgen meer te maken in
leven. Karens ouders zijn w
waar veel rijker dan de zijne, n
Marks moeder is de wereldbekf
Britse premier, voor wie de P
sons grote bewondering koeste
En zo zie je dan maar weer,
premier Thatcher voor haar 1
zoon Mark waardevoller is dan
gouden credit-card. Ze heeft
Fortsons trouwens al uitgeno
om bij haar te komen logerel
Downing Street 10 en op Cheqi
het historische buitenverblijf
de Britse regeringsleiders
beetje geschiedenis en cultuui
de rijke Amerikanen zeker
kwaad doen).
In afwachting van de aankondl
van hun huwelijk kreeg K
Fortson vaa een paar Lond
kranten enkele nuttige raadgi
gen: „Als je eenmaal getrc
bent, hou dan de teugel sti
schreven ze, „anders probeer
de baas te spelen, net zoals
moeder. En vergeet vooral niel
hij met het grootste gemak
dwaalt".
ROGER SIM
