Leiden wordt landskampioen.
PROFS
INDE
REGIO
iïiÜJjjJU'IJ
ohn Verschoor
een ambitieuze
laatbloeier
£cidóe2ouaa/nt
[M VAN DAM BEGINT OPTIMISTISCH AAN PLAY-OFFS
COACH RUUD HARREWIJN
VERKIEST UNDERDOGROL
PORT
ZATERDAG 17 MAART 1984 PAGINA 11
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Maarten Nooter
JDEN Voor de ze-
ide maal wordt de va-
landse basketbalcom-
itie dit jaar met de
^-offs besloten; voor de
!Sende keer ook is Lei-
v i van de partij in deze
k zo spectaculaire af-
0 ting van het doorgaans
tamme basketbalsei-
b l-
wedstrijdenreeks waaruit
ellen tot nu toe slechts één
als winnaar tevoorschijn
it ekomen. Dat gebeurde in
1] allereerste jaar waarin het
ejAmerika overgewaaide sy-
'gm werd gehanteerd. Na in
finales met het Gro-
egse Donar te hebben afge-
nd. versloeg Leiden in
wedstrijden de verrassen-
mede-finalist Punch uit
Daarna ging het alle-
wat minder. Zag Leiden
in de daarop volgende ja-
al tot drie keer toe in de
gedwarsboomd door
Bosch, de laatste twee sei
nen haalde de ploeg de fi-
■jjj niet eens meer. Wat Jim
.n Dam betreft, komt daar
Jaar verandering in. Ster-
tjnog: de Leidse eerstejaars
het Amsterdamse Black
Jfet zeker niet als onover-
helijk en gelooft daarbij
Leiden het in de eindstrijd
pen Den Bosch") ook zal
-jen. „We worden eerste.
zijn als team het beste.
1 Bosch mag dan indivi-
sterker zijn maar ik
toch dat wij winnen",
hebben onlangs in de
poort nog laten zien ze
daar aan te kunnen, al
en er aan het eind van
vedstrijd dan wat schoon-
ifoutjes gemaakt, waar-
we alsnog verloren. Bo-
ien, in eigen huis zijn we
moeilijk te kloppen. Als
jf Meihal vol zit kan Lei-
iedereen hebben", roept
-jarige Hagenaar optimis-
Een tikkeltje overmoe-
^wellicht?. „Nee, dat meen
ovendien denk ik dat het
1 het basketbal in Neder-
I heel goed zou zijn als El-
I een ploeg zonder echte
I tten, kampioen wordt".
lintje
van Dam leerde basket
en op de daarvoor geëigen-
'iats. Met wat vriendjes op
'leintje aan de Haagse
!igneur Nolenslaan. Van
maakte daar vooral ge-
van zijn kwaliteiten als
iller en scoorde al zesjes
end menig puntje. Zijn
efte aan meer trainingsu-
iracht hem vervolgens bij
en later bij het Punch
is!Kintor Ouwens. Als ze-
ienjarige mocht Jim van
j eenmaal in de week mee-
in Delft en een jaar la-
"liaakte hij deel uit van die
t. Als negende man achter
Sng en Geelhoed,
jwas een waanzinnig jaar
liilijk. Heel zwaar. Overdag
njren aan de Haagse Aca-
LEIDEN Elmex Leiden-
coach Ruud Harrewijn is be
duidend voorzichtiger in zijn
uitlatingen over Leidens kan
sen in de play-off's dan zijn
pupil Van Dam. Hij schikt
zich het liefst in een underdo-
grol: „Gelet op huidige stand
zou het me enorm tegenvallen
als we niet in de finale ko
men. Maar een kampioen
schapNatuurlijk, er zijn
kansen tegen Den Bosch. Het
competitieverloop heeft dal
aangetoond. Op basis daarvan
denk ik zelfs dat de kansen
fifty-fifty zijn. Wij hebben
een beter team. Zij betere spe
lers; Akerboom, Cramer en
Plaat, jongens die er op be
langrijke momenten „zijn".
Nee, laat ik het zo stellen als
Leiden kampioen wordt, is
dat een enorme verrassing",
stelt Harre wijn voorzichtig,
om vervolgens nog even terug
te kijken op het weliswaar
nog niet geheel voorbije sei
zoen: „Ik denk dat wij zo ver
zijn gekomen omdat we vanal
het eerste moment helemaal
klaar waren voor de competi
tie en zeker in het begin bij
zónder goed presteerden. En
dat was, zeker als je kijkt naar
de samenstelling van hel
team, verbazingwekkend.
Want als je een mixture
maakt van Amerikanen en
(ex-)spelers van Punch, Stars
en Leiden neem je een gok.
Met het risico dat het ook fout
kan gaan. Maar, het klikte
wonderwel en we speelden
gewoon goed. Leiden bleek
zelfs meer in huis te hebben
dan iedereen vooraf dacht.
Ook van invloed was natuur
lijk het eerder dan gepland
aantrekken van een tweede
Amerikaan (Jerry Beck), die
bovendien nog eens een hele
goeie bleek en met wie onze
kracht in de rebounds toe
nam
„Ik durf nu dan ook te stellen
dat onze tweede plaats op de
ranglijst logisch is. Een kwes
tie van wegstrepen. Leiden en
Den Bosch hebben gewoon de
beste ploegen, al blijft het al
eerder aangegeven verschil in
individuele klasse en collec
tieve kracht. Dat laatste is ons
grootste pluspunt. Andere
pluspunten zijn de goeie re
serves voor de guard en cen
ter posities die we hebben in
Jimmy van Dam en Toon van
Helfteren en onze verdedi
gende kracht. Dat laatste
wordt geïllustreerd door het
feit dat Leiden van alle ploe
gen in de eredivisie de minste
punten tegen heeft. Het groot
ste minpunt is naar mijn me
ning het feit dat we te weinig
wedstrijden onder druk heb
ben gespeeld en vooral op de
midweekse wedstrijddagen
concentratie ontberen. Dat
zijn zaken die je tijdens het
spelen van play-offs kunnen
opbreken. Mijn taak is te zor
gen dat dat niet gebeurt".
Ruud Harrewijn.
Jim van Dam: „Ik kan in Leiden
demie voor Lichamelijke Op
voeding, 's middags rennen
naar tram en trein om in Delft
door Lace Strong van het sta
tion te worden gehaald. En als
ik niet in Delft hoefde te trai
nen dan deed ik dat wel met
het Nederlands Kadettenteam.
Of was ik met gewichten aan
het stoeien of zomaar in een
zaaltje aan het basketballen.
Maar het was ook een jaar
waarin ik veel geleerd heb. En
dan misschien wel niet zo zeer
op basketbalgebied, als wel de
zaken daarom heen. Op de
trainingen deden we, zeker op
het laatst, niet anders dan par
tijen spelen. Leuk natuurlijk,
maar voor mijn 'fundamentais'
zou het beter geweest zijn als
ik verdedigend wat opgesto
ken zou hebben".
Aan spelen kwam Van Dam
aanvankelijk helemaal niet
toe. „Ik was dus echt negende
man. Heel incidenteel mocht
ik invallen. De eerste keer was
tegen Canadians. Amper drie
minuten stond ik in het veld.
Als vervanger van Strong. Het
enige wat ik me nog herinner
is dat er allemaal hele grote
kerels om me heen stonden en
nog heel veel leren".
dat ik bloednerveus was. Ik
heb die paar minuutjes alleen
maar hard gelopen, geloof ik.
Later in het seizoen ging het
wat beter. Tenminste voor mij.
Al die toestanden rond de
sponsoring werkten weinig in
spirerend en voor een heleboel
jongens hoefde het niet meer
zo nodig. Vond ik wel lekker,
want dat betekende dat ik kon
spelen". Maar zoals bekend
hield topbasketbal in Delft op
te bestaan en moest ook Jim
van Dam naar een andere be
trekking omzien. „Ruud Har
rewijn belde mij kort voor de
zomervakantie op met de
vraag of ik in principe bereid
was in Leiden te komen spe
len. Helemaal zeker was het
nog niet. Hij was bezig met
Randy Wiel en Ronald Schilp.
Toen die laatste niet kwam,
werd mijn overgang een feit.
Ik was daar erg blij mee, want
omdat ik de HALO liet voor
wat het was en informatica
aan de TH in Delft ging doen,
was Leiden zo'n beetje mijn
enige kans op ere-divisie bas
ketbal. Bij Rotterdam Zuid
hadden ze jeugd genoeg en de
rest is gewoon te ver weg.
Toch heb ik er wel even over
moeten denken voor ik Harre-
wijn mijn 'ja-woord' gaf. Ik
heb namelijk een hekel aan
bankzitten en de kans dat dat
in Leiden mijn voornaamste
bezigheid zou worden, was na
tuurlijk levensgroot. Ik wilde
de toezegging dat ik ook een
kans zou krijgen. En die deed
Harrewijn".
Van Dam's kans kwam eerder
dan hij ooit had durven hopen.
In de aanloop van het seizoen
liep Don Cox een blessure aan
zijn hand op en mocht Van
Dam tijdens een toernooi bij
Hellas Gent als vervanger op
draven. En gretig als de pas
19-jarige Hagenaar is, greep hij
die met beide handen aan.
Over drie wedstrijden scoorde
hij liefst 54 punten en tegen
Hellas mocht hij zich met 24
punten zelfs als topscorer laten
huldigen. „Zoiets is natuurlijk
prima voor je zelfvertrouwen.
Maar toen het echte werk be
gon zat ik natuurlijk wel ge
woon op de bank. Achter Ha-
gens, maar ook achter Wiel.
Want dankzij mijn lengte (192
cm) kan ik én als grote guard
én als forward uit de voeten.
Dat het aantal speelminuten
desondanks gering was, was
logisch. Natuurlijk is het ver
velend als je weinig speelt,
maar als je voor zulke jongens
wilt invallen, moet je dat na
tuurlijk wel kunnen, en zo
goed ben ik gewoon nog niet".
Desalniettemin. Het gaat
steeds beter. Ook met zijn ver-
dedigende capiciteiten, waarop
aanvankelijk nog al wat aan te
merken viel: „Ik ben wel
vooruit gegaan, maar moet nog
meer gaan denken aan mijn
defensieve taak. Als ik als for
ward speel, sta ik meestal te
gen grotere jongens. Jongens
die lekker tegen je gaan oppos-
ten. Vroeger was ik een grote
jongen, nu schieten ze zo over
me heen. Ik moet nog meer
gaan voorverdedigen. Wat dat
betreft leer ik veel van Randy
Wiel, die natuurlijk een kei is
in het verdedigen
Waar het de guard positie aan
gaat, steekt Van Dam erg veel
óp van Emill Hagens. „Tuur-
lijk, het is toch fantastisch om
week in week uit samen met
zö'n speler te kunnen trainen
en spelen. Dat is voor mij ook
één van de redenen geweest
om ook komend seizoen bij
Leiden te blijven. Ik heb ,er
wel even over gedacht om
naar een andere club uit te
zien. Gewoon omdat ik graag
speel en bij Leiden met een
plaats achter Emill genoegen
zal moeten nemen. Maar als je
echt goed wil worden is het
beter om in zijn nabijheid te
blijven. Zijn speelstijl ligt me.
Ik hou van hard lopen, dus dat
schept al direct een band. Ik
wil graag leren penetreren zo
als Emill dat kan. Als een zig
zag door de hele verdediging
en je actie beëindigen met een
score uit een lay-up. Dat pro
beer ik soms wel eens, maar
het is verschrikkelijk moeilijk.
Het liefst blijf ik zolang moge
lijk in Leiden. Ik hoop de op
volger van Hagens te worden.
Mijn enige vrees is echter dat
hij het net zo lang uithoudt als
Jan Sikking, dat bij Delft
deed".
MAARTEN NOOTER
IDEN Je zou hem
prototype van een
tbloeier kunnen noe-
|n. John Verschoor is
lers een speler die on
eerdere mogelijk-
len pas op z'n 24ste de
itap naar het betaal-
'oetbal waagde en nu,
29-jarige leeftijd pas
lekt waar toe hij ei-
iijk in staat is. Na drie
eerste divisie (Tel-
blijkt hij met Haar-
ook op het hoogste
uitstekend mee te
inen. En dat terwijl de
te Haarlem-supporter
ïrst scpetisch tegen-
zijn komst stond.
'vie is dan wel die Ver-
oor die Martin Haar,
—beste voetballer die de
arnestad ooit heeft ge-
komt vervangen", zo
in menig in de plaat
selijk pers gepubliceerde
ingezonden brief te lezen.
Verschoor verdedigde
zich op de best denkbare
manier. Wekelijks toonde
(en toont) hij aan wel de
gelijk over ervaring te
beschikken, niet te oud te
zijn en voldoende in klas
se in huis te hebben.
Kenners duiden hem in
middels al aan als de
meest kleurrijke speler
van Haarlem en Wim
Rijsbergen noemde hem
onlangs de beste laatste
verdediger van Neder
land. Rijst de vraag: Waar
liggen zijn grenzen?
„Dat weet ik zelf ook niet",
meent het slachtoffer. „Ik ben
nog ambitieus, wil nog graag
hogerop. Hetzij met Haarlem,
hetzij bij een echte topclub.
Want die mogelijkheid sluit ik
niet uit. Net zo min als het
Nederlands elftal trouwens.
Ik ben weliswaar niet de
jongste meer. Maar voor een
laatste man is 29 natuurlijk
niet te oud. En kijk nou 's om
je heen. Bij Ajax speelt Ro
nald Koeman als laatste man
beslist niet denderend, Van de
Korput bii Feijenoord idem
dito en Gullit is bij Oranje na-
John Verschoor (links) in duel met Rijnsburger Ton Arroyo. ,,l
tuurlijk ook geen echte laatste
man. Ik denk dat het waar is
wat Rijsbergen zegt, mis
schien ben ik inderdaad wel
de beste laatste man van Ne
derland, al is Wim zelf na
tuurlijk ook een kanjer",
kaatst Verschoor glimlachend
het balletje terug. Dergelijke
teksten zouden Verschoor tien
jaar geleden overigens nim
mer ontvallen zijn. Het toen
malige talent van eerst LFC
en later UVS stond in die tijd
bekend als een voetballer die
er op de training de kantjes
afliep. Een enfant terrible
ook. Aanbiedingen van Spar
ta, FC Amsterdam en Telstar
liet hij destijds ook gewoon lo
pen. „Ik had daar helemaal
geen trek in, was ook net een
zaak begonnen". Op 24-jarige
leeftijd maakte hij de sprong
dan toch. „Joop Brand de
toenmalige trainer van Tel
star was helemaal leip van
Bennie Heemskerk. Dat
vond-ie een wereldspeler. En
om het Bennie naar de zin te
maken koos Brand drie ande
re Leidse spelers ter comple
tering van de selectie. De
grap was alleen dat Bob van
Bohemen, Theo van Seggelen
en ik vaste krachten werden
en Heemskerk door blessures
geplaagd maar twee keer in
actie kwam. Het waren gou
den jaren hoor bij Telstar. Het
mooiste seizoen was twee jaar
terug. Met Kamphues en Van
Seggelen. Wij driëen vormden
destijd de spelersraad, we ver
gaderden altijd onderweg in
de auto".
Van het illustere drietal bleef
alleen Verschoor actief in het
betaalde voetbal. „Bij Telstar
ben ik ambitieus geworden.
vil graag nog hogerop".
Daar voelde ik me voor het
eerst rot als ik weer eens ge
passeerd was. Ik wilde graag
spelen en dus zorgde ik er ge
woon voor dat ze niet om me
heen konden, had er toen ook
ineens spijt van dat ik niet
eerder met betaald voetbal
was begonnen. Maar ja, ik
was altijd bang dat ze me in
de eerste- of eredivisie alle
hoeken van het veld zouden
laten zien. Achteraf viel dat
dus reuze mee. Ik kon heel
best mee". Zo goed zelfs dat er
twee jaar geleden al belang
stelling was van de zijde van
Haarlem. Hans van Doorne-
veld vroeg of ik bij een even
tuele overgang van Martin
Haar naar PSV, waar toen
sprake van was, bereid was
om te komen. Uiteindelijk
ging dat niet door en bleef ik
gewoon bij Telstar. Maar met
steeds meer tegenzin. Het liep
allemaal niet lekker en ik be
gon me af te vragen of het
niet beter zou zijn om maar
weer gewoon bij LFC te gaan
spelen. Niet dat ik daar echt
trek in had, maar de tijd die
ik in Telstar stak woog ge
woonweg niet op tegen dat
wat ik er voor terugkreeg.
Maar toen meldde Van Door-
neveld zich weer, met diezelf
de vraag al een jaar eerder.
Eerst dacht ik dat het een
grap was. Ton Kamphues had
zich namelijk ook al een keer
voorgedaan als Van Doorhe-
veld en toen was ik er aardig
ingestonken, maar dit bleek
de echte. En ditmaal ging de
overgang wel door".
Pure mazzel noemt hij dat
zelf. „Volgens mij zijn er ook
maar twee manieren om in
het betaalde voetbal te ko
men. Of je hebt een spring
plank, iemand die jou kent en
je binnenloodst, of je hebt ge
woon mazzel. Heus zo werkt
het. Ga maar na, er lopen in
de eredivisie jongens te voet
ballen die heel wat minder
zijn dan menig speler uit de
Leidse regio. Zo'n Ben de Roo
van Lugdunum, een bere-
voetballer die zou nergens
misstaan. Maar je moet geluk
hebben. Ik heb dat gehad, al
kan ik natuurlijk ook wel een
beetje voetballen. Wat zeg ik,
ik sta zelfs bij de eerste twin
tig in het klassement voor de
voetballer van het jaar. En
dat is, al zeg ik het zelf, toch
niet gek voor een debutant in
de eredivisie", constateert hij
breed grijzend.
MAARTEN NOOTER
„Geldwinkel"...
Verslaggever
-"Hé, Nico. Nico! Spelen
met een inzwemmende
mid voor...
-"Oh, oh Hermsen, jochie
wat speel je toch slecht..."
-"Rustig nou Nico, rustig.
Ga er maar gewoon uit, hij
wil het niet zien, hij staat er
met zijn neus bovenop,
maar hij wil het niet zien...
-"Blikkie, kijk nou. Blik.
Let op, daar...
Aldus NOS televisie ver
slaggever Harry Vriend tij
dens het top waterpolotref-
fen tussen HZC/De Robben
en AZC/Microlife.
Televisie verslaggever,
heus.
En volgend seizoen coach
van HZC/De Robben.
Teleurstelling
Twee weken geleden kon
de redactie van Hutspo(r)t u
fotografisch al een eenza
me, verslagen coach aanbie
den. Henk Roedoe, trainer
en coach van de Alphense
korfbalclub Tempo ver
werkte toen het feit dat zijn
ploeg na een onverwachte
nederlaag het kampioens
feest uitgesteld zag.
Nu, opnieuw teleurstelling
in beeld. Dit keer niet bij de
voor dit duel door de
Korfbalbond „geschorst"
naar de tribune verwezen
Roedoe, maar bij zijn Al
phense spelersgroep.
Minder eenzaam, maar
daarom niet minder duide
lijk...
Niet leuk
In eerste instantie dachten
Wij van Hutspo(r) „leuk".
Ja, zelfs: "heel leuk".
De beelden van Leiden -
Nederland (2-1) zouden dan
wel niet, zoals vorige week
door ons gesuggereerd, als
zoveelste „eis van Gijs" te
levisie gestuurd de huiska
mer binnenkomen, maar
het gegeven dat Voetbal 80
zich met de uitzending van
die door een Lissese camera
opgenomen fragmenten uit
dat duel zou gaan belasten,
stemde ons tot grote tevre
denheid. We gingen er die
maandagavond dan ook
eens uitgebreid voor zitten.
En zaten er na afloop van
die uitzending nog, maar
dan wel in gezelschap van
een grote kater. Zelden
hebben Wij van Hutspo(r)t
een op zich schitterend item
zo zien verknallen. Zelden
ook hebben wij een grovere
vorm van moedwillige
volksverlakkerij in een
sportprogramma kunnen
aanschouwen.
Want: er was natuurlijk he
lemaal niets Leids aan dat
zingende Leidse elftal en
dat wisten Meurders en zijn
makkers best.
Echt jammer, echt niet
leuk, vinden wij. Zoals we
ook vorige week zaterdag
tijdens tussen Barend en
Van Dorp" niets grappigs
konden ontdekken in op
merkingen als „Bij Leiden
ontbrak beste speler Jan
Stikkelorum
„Voetbal '80" en het voor
malige „Tussen Start en Fi
nish" stonden bij ons tot
voor kort als de betere
sportprogramma's te boek.
Nu al enige tijd niet meer.
Het „toeval" wil dat Harry
Vermeegen sinds enige tijd
met beide niets meer te ma
ken heeft.
Zou dat echt toeval zijn?
Niet leuk (2)
Wij van Hutspo(r)t vinden
Fides Pacta coach Gerard
Bos ook niet leuk. Niet ge
zellig ook. Zo iemand die na
een goede mop aangehoord
te hebben vragend om zich
heen kijkt omdat hij niet
begrijpt wat er in hemels
naam te lachen valt. In ie
der geval iemand die (blijk
baar) een grap niet als een
grap kan zien.
Want: eigenlijk was het
toch wel een leuk idee: je
trainmeester een uurtje
langs de snelweg laten
staan. Een idee waar Wij
van Hutspo(r)t zelf op had
den kunnen komen.
Daarbij: bij de drie naar
aanleiding van die grap
voor de alles beslissende
wedstrijd tegen Ons Eiber
nest geschorste „Pactanen"
was een heuse bankzitter.
Iemand die wel eens langer
dan een uur heeft moeten
wachten voordat-ie einde
lijk aan de bak kon-
Wat ons betreft was er zelfs
geen voorwaardelijke
schorsing aan te pas geko
men. Nee, wij hadden
slechts een passende tegen
actie gevoerd. Hadden de
training officieel een uur
vervroegd, waren zelf twee
uur later gekomen en had
den die training vervolgens
beperkt tot een „gezellig
partijtje".
Zoiets dus.
Entree
Het is toch even wennen,
entreegelden bij afdelings
wedstrijden.
Natuurlijk, incidenteel
komt het wel eens voor,
maar elke thuiswedstrijd
weer, da 's toch andere
koek.
Zoals bij Unitas Leiden, bij
voorbeeld. De Boshuizerka-
declub mag dan heel over
tuigend op weg zijn naar de
vierde klasse van de
KNVB, op dit moment
dient de club zich toch nog
afdelingsvereniging te noe
men. Desondanks moet
voor het gebodene nu reeds
entree worden betaald. Een
handelwijze die het wegge
tje naast „veld drie" van de
Boshuizerkade op zoiidag-
middag regelmatig knap vol
doet raken.
Vanaf die plaats immers,
kan je Unitas ook heel aar
dig zien voetballen.
En wordt de geldwinkel
bij de toegang tot het veld
probleemloos ontweken...
K(l)apstuk
Kees: „Fide's: het Bos inge
stuurd".
Teleurstelling (2)...
