net verborgen leven van een
Katwijkse VVV-directeur
Omwegen
Al zestig aanmeldingen
voor studiedag over arbeid
en dans met Concordia
Zoeterwoudse Mandoline vereniging geeft concert
Ld;i. e/
aseej
fndel
van
r lat
oor /elijks 200 meter
lag ijderd van een hol-
:huimkoppende zee,
een kokende bran-
die gebeukt wordt
r windkracht 9,
ondal1 bij veel opstuivend
Kees Verplancke
"betrekkelijke rust. In
n;nGbpvliegende winter-
bt g£en lijkt het, aan de
ide jjvard, wel een deso-
oor zwoestijn. Moet het
vooit zomer worden?
ijk is, zeker in
lachtige weken, een
>ost aan het front
1 natuurlijk, bul-
geweld. Je kijkt
orml op een woedende,
i vlakte, waarachter
zich laat ver
en. Maar Verplanc-
hei
hit -®S er kalm onder,
st éjns bijna. Hij is,
'78, directeur van
iatwijkse VVV, een
Daar lichaam dat het
ime vriendelijk en
tomend en bedie-
°teri i° êoede, wervende
de ji moet zien te lei-
tart Hij bestuurt een
tore/ig aandoend kan-
igd tmet een bibliotheek
e ^verhelderende fol-
een brochures, doch
lancke zou best te-
illen naar de oor-
ikelijke plaats van
jing die evenwel, ja-
door brand
bruioest werd en in de
nnN£ geboord.
z(ziJn deur worden de
„^banden geregeld aan-
/fjipt door autobussen die
oorlun vaste halte hebben,
nt aan alles. Niettemin
e heer Kees op een she-
ie de orde moet zien te
aven op een plek die
rod en iedereen verla-
Nat zand is er genoeg,
1 "h tocht er op alle hoe-
'e e%nadeloos. En dan nog:
m{"ancke, 33-jarige telg
1 #4en roemrijk VVV-di-
irengeslacht (een soort
-schap van vader op
gaat gebukt onder
ttaire kommer. Hij
kopzorgen over begro-
en bezuinigingen.
h de Katwijk-promotie
Dd kunnen we, vanwege
■neente, onze gang nog
aan, maar we moesten
;ien op de salarissen,
hei begin van dit jaar
we hier met ons twee-
et waren ooit zeven,
lestajge medewerksters en
er Aerkers. Maar het snij-
J°.n& mes is erin gezet. We
,nt met z'n tweeën moe-
ora anpoten". Kees Ver-
c°nL>e, zeg maar Verplanc-
K °Pnior: eenzaam, maar
leen.
?beert Verplancke zo-
Miniaturen-Kees bij één van z'n vitrines (als gigantische parkeergarages), met een paar Nederlandse politiewagens in de
handen.
wat met handen en voeten
tegelijk Katwijk te verkopen.
En als ie van honk is wat
nogal eens voorkomt staat
z'n assistent er alleen voor.
Het is begrijpelijk, dat Kees
Verplancke soms wel wat an
ders aan z'n hoofd wil heb
ben. Hij moet wat gelegen
heid hebben om af te reage
ren. Welnu, dat is in orde.
Komt best voor elkaar. Hij
heeft een hobby ontwikkeld
die hem alles om 'm heen
kan doen vergeten. Deze
VVV-directeur verzamelt,
namelijk, miniatuurautootjes
in de meest uiteenlopende ca
tegorieën en „in de meest bij
elkaar passende schalen: 1:43
voor de luxe wagens, sport
en bestel, en 1:50 voor de
bussen en het vrachtvervoer.
Als kind al was ik gek van
autootjes. Bij elkegelegen
heid zei ik: geef mij maar een
autootje, vader, moeder, oom
of tante. Of het nu een Din
ky Toy was of een Matchbox,
of een huppeldepup, het deed
er niet toe; ik heb ze altijd in
dank aanvaard. Dan kroop ik
over de grond; prroem,
prroem, je kent dat wel hè".
Nu is het verrassende en
Kees durft daar best voor uit
te komen dat hij, boven op
zolder, thuis, af en toe nóg
wel op handen en knieën be
zig is en „situaties speelt".
Dan laat hij een transport
van grote trucks naar Polen
vertrekken over een snelweg
die hij zelf gecreëerd heeft.
Eventueel laat hij een politie-
Porsche langszoeven:
dzjoeng, wroemm, poing,
langs de middenberm. Moei
teloos. „Noem het een tic,
maar dat is mijn manier van
afreageren. Mijn twee doch
tertjes vinden het allemaal
machtig interessant en ik heb
ook nog neefjes die naar die
toestanden komen kijken".
2000 in showroom
„Toen ik een jaar of 17 was
ik nog niet aan een meisje
toe, zoals mijn tweelingbroer.
Een paar jaar later was het
wel zover. Toen kwam het
meisje, dat nu mijn vrouw is,
en ik deed de autootjes weg.
Maar het bleek me toch in
het bloed te zitten, dat minia
turen verzamelen. Ik was
een jaar of 22 en vatte de
draad weer op. Alleen kon
ik, vond ik, als grote kerel
niet meer voor een winkele
talage naar autootjes staan
kijken. Ik ging allerlei be
drijven langs en kwam met
modellen thuis. Dat doe ik
nog steeds. Ik ben nu bijna 34
en heb er dus 12 jaar minia
tuur-arbeid op zitten".
Kees Verplancke is, uiter
aard, een gelovig lidmaat van
de Ned. Alg. Miniatuur Auto
club, een nog steeds groeien
de vereniging met ongeveer
2000 leden („Vrouwen netzo-
goed; het zijn niet zelden
vrouwen die hun mannen
aanzetten tot zo'n hobby"
ach, dat is een kwestie van
geluk hebben, denk ik dan
maar) die veel ruilbeurzen
aflopen, maar daar heeft
Kees de tijd niet voor. Hij
weet wel andere wegen, via
dealers en vervoersbedrijven,
om zijn lust tot verzamelen
steeds weer te voeden. Een
vrij kostbare grap. met die
modellen van 10, 15 gulden
per stuk, „maar ook veel
duurder vaak". Boven, op
een zolderkamer, heeft hij
z'n domein, een „showroom"
met drie grote vitrinekasten
waarin zich ongeveer 2000
modellen aaneengeschaard
hebben: flank aan flank,
bumper tegen bumper, of, als
het moet, bovenop elkaar. De
„hulpstukken" onder hand
bereik: garages, bruggen en
luchtbruggetjes, materiaal om
„wegen" na te bootsen.
En dan kruipt Verplancke,
als hij even directeur-af is,
een enkele keer nog over de
vloer. Zoals van de week,
toen hij een stoet van „de
Franse president Mitterand"
samenstelde. Met de originele
Op mijn omwegen door stad on land
kom ik graag mensen tégen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
Hoor Ton Pioters
presidentiële wagen als mid
delpunt, met pluche van bin
nen en gepantserd. En daar
omheen volgauto's (verleng
de limousines), politiewagens
(poeah, poeah, poeah) en mo
toren en brandweertoestan
den in de buurt. Desgewenst
kan Kees ook enkele (Engel
se) waterkanonnen in ge
reedheid houden. Geestdrif
tig man die opgetogen kan
zijn.
Het enorme wagenpark van
Verplancke („Er zijn er met
nog veel grotere collecties...")
toont een vlekkeloze en blin
kende macht aan alles dat
maar op wielen voortbe
weegt: tweewielers tot en
met twaalfwielers of nog
meer. In dat wereldje is
plaats voor (gelede) bussen,
touringcars nationaal en
internationaal taxi's, zie
kenauto's en lijkwagens, be
drijfswagens (alles wat er in
de Leidse regio rondrijdt,
staat bij Kees in een vitrine).
Daar pronken de meest ex
clusieve Rolls Royces, Merce-
dessen. Bentleys, tot in het
oneindige en in welke versie
en kleuren men maar kan
wensen, zonder smet of rim
pel of iets van dien aard.
Kees Verplancke is van trot
se miniatuur-adel. Hij expo
seert de lof van een uitge
beelde techniek der mens
heid die zich tegen het einde
der vorige eeuw ging motori
seren.
Troetelgoed
Ladderwagens, ambulances;
„wegenbouw" en het z.g.
„hijswerk" met kranen, be
tonmolens, vorkheftrucks,
bestelbusjes; het mobiele he
den en het soms zeer oude
verleden. Hij kan alles laten
krioelen op het wegennet
van zijn fantasie. Dat is geen
nostalgie meer. Het is een ge
loofsbelijdenis van een mo
dellist, die steeds weer nieu
we dingen aan een auto ont
dekt als hij z'n troetelgoed
koestert met een liefdevolle
blik uit die Katwijkse ogen,
en de onmiskenbare geur op
snuift van duizenden bandjes
en de lak. In hoger sferen,
boven de vitrines, staan de
grote jets van de moderne
luchtvaart, helikopters ook.
Verplancke's gemodelleerde
belangstelling kent nauwelijk
grenzen, diepten noch hoog
ten. Het is voor de zoveelste
keer, dat ik, als leek, begees
terd raak door zo veel meta-
Kees Verplancke, WV-directeur, liggend bij een verkeerscongestie op schaal. En zo lust-ie
er nog wel meer.
len weelde, die toch ook een
deel van mijn jeugd is ge
weest; alleen niet zo perfect.
Als hij wil, kan Kees Ver
plancke als hij zich niet
bezighoudt met kamerver-
huurbemiddeling en het
blonde duinvermaak van ho
reca en amusement na wat
uitgekiende voorbereidingen
zó een operatie „Habakuk' of
„Rheingold" naspelen. Hij
kan de meest ingewikkelde
en gedurfde manoeuvres op
de vaste vloerbedekking
neerleggen, want hij beschikt
over een aantal volledig lo
gistiek geëquipeerde pantser
divisies, met lanceerinrich-
tingen en ander, conventio
neler, „tuig", zoals „mine
sweepers" en „ducks" en
„personel"-dingesen. Hij kan
eskadrons, ja hele brigades
(van Bundeswehr, US Army
en the British Rhine Army,
en gevreesde Nederlandse
eenheden), desnoods amfi
bisch op de Elbe afsturen,
met „armoured cars", AMX-
en, Pershings en opblaasbare
bootjes, enfin, met alles d'r
op en d'r an. Hij zou zó de ge
nerale staf kunnen uitnodi
gen om, samen met hem, tot
de tanden gewapend en geïn
spireerd, het spel van ver
kennen uitbundig te spelen.
Verplancke moet over een ij
zeren doorzettingsvermogen
beschikken. Daarom verleen
ik hem, hierbij en eigen
machtig, de eretitel „Iron
Executive Manager", IEM.
En dan laat ik in al die mini
atuurwagens de harkerige
chauffeurs en „drivers",
links en rechts zittend,
„proeng proeng" en „drring
drring" scanderen.
Ik vind het maar prachtig,
wat Kees Verplancke in z'n
vrije tijd uitvreet, 'k Kan me
nauwelijks inhouden, om bij
een inderhaast, vlak bij een
viaduct, gebouwde bushalte,
voorrang te verlenen aan een
Zweedse bus, terwijl Ver
plancke even verderop een
file van zeven kilometer in
de klauwen tracht te houden.
En de fotograaf (die spaar
zaam met treintjes, bovenlei
dingen en wissels en Beierse
huisjes speelt, maar toch ook
wel nog een paar leuke ra-
diopeilwagens achter een
poot van zijn dressoir heeft
staan) wil meteen gaan „rui
len".. Verplancke direct en
thousiast. Verzamelen; spe
len, man; je kunt niet genoeg
spelen. Het leven is al proble
matisch genoeg.
fü)EN/REGIO EeidacSotyumi
VRIJDAG 10 FEBRUARI 1984 PAGINA 5
LISSE Zo'n 60 personen
hebben zich inmiddels al aan
gemeld voor de studiedag met
als thema „Maatschappij en
Arbeid" die vrijdag 17 februari
wordt gehouden in het ge
meentehuis van Lisse. De dag,
die van negen tot vijf uur
duurt, is opgezet door de
stuurgroep Werkprojecten Hil-
legom-Lisse om alle informatie
over werkloosheid, de plaats
daarvan in de maatschappij en
de economie eens systematisch
op een rij te zetten en allerlei
meningen vanuit verschillen
de uitgangspunten over even
tuele oplossingen tegenover el
kaar te zetten. Het uiteindelij
ke doel van de dag is het ont
wikkelen van een regionaal
beleid op het gebied van werk
en werkloosheid.
Inmiddels hebben drie van de
elf SOB-gemeenten, War
mond, Noordwijk en Hillegom,
al subsidie overgemaakt aan
de stuurgroep en een vierde
gemeente heeft subsidie ge
weigerd. Dat is de gemeente
Sassenheim, die twijfelt aan
het nut van een dergelijke dag
„omdat er al zoveel wordt ge
daan" op dit gebied. Alle ge
meenten van dit Samenwer-
kings Orgaan Bollenstreek
(SOB) zijn benaderd om subsi
die te geven naar rato van het
aantal inwoners. In totaal is
2750 gulden gevraagd, hetgeen
neerkomt op 1.6 cent per in
woner. Deelnemers moeten 12
gulden 50 bijdragen in de kos
ten, inclusief de koffie, thee en
lunch. Overigens kan iedere
geïnteresseerde zich nog aan
melden bij de stuurgroep
Werkprojecten Hillegom-Lis-
se, Ruishornlaan 21 in Lisse.
„Iedereen draagt stukjes aan
over arbeid, werkloosheid, al
ternatief werk en de maat
schappelijke gevolgen, maar
nog nooit zijn alle verschijnse
len systematisch op een rijtje
gezet". Deze uitleg verklaart
de organisatie van de studie
dag. Allerlei personen en in
stanties zoals werklozen, poli
tieke partijen, maatschappelijk
werk, bestuurders, sociale
diensten, vrouwenorganisaties
zijn uitgenodigd om mee te
discussiëren. Het is de bedoe
ling dat aan het eind van de
dag beleidsaanbevelingen wor
den gedaan waardoor in de
Duin- en Bollenstreek een ge
zamenlijke aanpak van dit
probleem tot stand kan ko
men.
Confrontatie
„We willen bepaalde groepen
zoals politici, ambtenaren,
hulpverleners en dergelijke
confronteren met eikaars me
ningen en ze daardoor „op het
verkeerde been" zetten. We
hopen dat ze zich daardoor on
gemakkelijk gaan voelen en
met elkaar gaan discussiëren
en dat er zo een begin ge
maakt kan worden met een
beleid dat hout snijdt", luidt
één van de argumenten van de
stuurgroep. „Iedereen formu
leert hap-snap-bleid en wij
proberen daar lijn in te bren
gen door deze dag. Het besef
moet groeien dat er een om
wenteling moet komen in het
denken over deze problema
tiek, maar ook de politiek wei
gert nog steeds te verkopen
dat uit de cijfers blijkt dat we
over tien jaar, ondanks de ge
leidelijk aan weer groeiende
economie, met anderhalf tot
twee miljoen werklozen zitten.
Slechts dertig procent van de
groep die elk jaar op de ar
beidsmarkt komt, zal aan een
baan komen", aldus Anne
Stins, Piet Spilt en Hans Feyt.
Deze drie leden van de stuur-
froep hebben ook de drie arti-
elen in de bij de studiedag
horende informatiemap ge
maakt. Deze map wordt de
deelnemers aan de dag toege
stuurd als een soort voorinfor
matie. Die artikelen zijn zo
simpel mogelijk gehouden,
zonder allerlei wetenschappe
lijke uitdrukkingen.
Op basis van de map en naar
aanleiding van drie inleidin
gen die 's morgens worden ge
houden, wordt er 's middags in
groepjes gediscussieerd om uit
eindelijk tot een conclusie
en/of inventarisatie te komen.
De inleidingen worden gehou
den door drs. F. Boddendijk,
wetenschappelijk medewerker
politicologie aan de Vrije Uni
versiteit van Amsterdam; dr.
R.C, Kwant, emeritus-hoogle
raar sociale wijsbegeerte van
de Rijksuniversiteit Utrecht en
P.H. Laman, directeur van de
Sociale Dienst in Rotterdam.
De eerste spitst zijn betoog toe
op de 5-urige werkdag, ar
beidstijdverkorting dus ook al
in het kader van de positie
van vrouwen op de arbeids
markt. Dr. Kwant gaat het
hebben over de arbeidsethiek:
het hebben van een baan als
enige geaccepteerde vorm van
arbeid en de heer Laman
spreekt juist over het zogehe
ten derde arbeidscircuit, ver
zelfstandiging van kleine be
drijfjes.
ZOETERWOUDE De Zoeterwoudse Mandoline Vereniging
ZMV viert zaterdagavond het eerste lustrum met een concert.
Die muzikale manifestatie vindt plaats in Ons Huis en begint om
acht uur. De mandoline-vereniging, onder leiding van Betsy
Camhorst-van Marsbergen, zal elf werken ten gehore brengen,
afgewisseld met een piano-intermezzo door Betsy Camphorst en
een selectie bekende melodieën door de Clover Bluegrass Band.
De toegangsprijs is vijf gulden.
Het eerste begin van de mandolinevereniging dateert van 1939
met de heer J. Versteegen als initiatiefnemer. Onder zijn voor
zitterschap en onder directie van de heer H. van Marsbergen
kwam de vereniging tot grote bloei en behaalde veel prijzen op
nationale en internationale concoursen. Door gebrek aan leden
stierf de vereniging echter een voortijdige dood. In 1979 richtten
enkele oud-leden ZMV opnieuw op. Ook toen kwam dit mando
line-ensemble onder de directie van de inmiddels 73 jaar gewor
den dirigent de heer H. van Marsbergen In 1983 moest hij ech
ter om gezondheidsredenen de dirigeerstok overdragen aan zijn
dochter Betsy Camphorst-van Marsbergen.
Inmiddels bestaat de ZMV al weer meer dan vijf jaar, in welke
periode zij wederom successen heeft behaald op concoursen en
muziekfestivals. Begonnen in de 4e afdeling is de vereniging in
middels alweer opgeklommen naar de le afdeling. Behalve het
jaarlijks concert in eigen gemeente, verzorgt de ZMV vele con
certen in bejaarden- en verpleegtehuizen in de regio. Belangstel-,
lenden, die mandoline, mandola, mandocello of gitaar kunnen
spelen of dat willen leren zijn kjmnen de repetitie op elk» dins
dagavond in Ons Huis bezoeken.
>EN De geschie-
en van muziekvereni-
'Concordia' wordt
an ^oor van
lotes over de diver-
Imten, waar Concor-
i de loop van haar
"ig bestaan gerepe-
heeft. Slachthuizen
^kalen, waarvan de
jf/Jn vloer het oefe-
IConcordia niet
houden, vormden
ïssante locaties voor
.e wetenswaardige
snten uit haar ge-
denis. Nu 36 jaar
oudieeft Concordia uit-
op een vaste oefen-
^32 in het Harteveld-
e vJex, waar zij met
euwde moed zich
vijden aan de voor-
ding van haar muzi-
activiteiten.
rdia presenteert zich
n in jeugd - en een senio-
de Xest. Het jeugdorkest,
op 1974 werd opricht en
com dus zijn tienjarig be-
Amiviert, bestaat uit ma-
/s en de meer gevor-
ie/'/itwirlers, die tezamen
:osi|je blikvanger tijdens
>w zorgen. Koper- en
'azers zijn verant-
elijk voor het muzi-
iedeelte. Van de circa
ïior-leden gaat ieder
'en aantal over naar
eniorenorkest. Vorig
de overgang
ervaren jeugdbla-
gevoelige aderla-
^et or"kest, te
he(daar het zich moest
op een uitge-
jubileumprogramma,
we^otto van de junioren
Concordia.
voor dit seizoen luidt dan
ook "consolideren", wat
hen echter niet weerhou
den heeft het repertoire
met acht nieuwe nummers
uit te breiden.
De senioren, die telkens
weer var. 'vers' talent voor
zien wordt, draaien in een
qua aantal en instrumenta
rium gelijke bezetting als de
junioren een soortgelijk re
pertoire af, maar in een ho
gere graad van moeilijk
heid. Meestal gecombineerd
voeren de orkesten dit op
concerten en vooral straat
manifestaties uit. De vie
ring van 3 October neemt
daarin een centrale plaats
in. Beide orkesten worden
daarvoor door vijf deskun
digen geïnstrueerd.
Morgen heeft het jaarlijkse
concert plaats. Het gedeelte
voor de pauze wordt door
de junioren voor hun reke
ning genomen. Marsen,
hymnen en populaire tunes
in fanfarebewerking
(„waarheen, waarvoor"),
kortom een luchtig reper
toire zal vanaf acht uur in
de Stadsgehoorzaal weer
klinken. Na de pauze is het
de beurt aan de senioren,
die het wat zwaardere werk
(deels met christelijke in
slag) uitvoeren: 'U zij de
glorie', 'Concordia's feest-
mars', door haar dirigent
Albert Hilkhuyzen vorig
jaar gecomponeerd ter gele
genheid van het 35 jarig be
staan, Latijns-Amerikaanse
nummers en een bewerking
van' My fair Lady' zijn zo
de nummers, die in een los
se greep uit het programma
voorkomen.
Na afloop wordt de grote
zaal omgebouwd tot balzaal,
waarin tot in de klein uur
tjes gedanst kan worden op
de klanken van het vocale
trio 'Flashback'.
DIRK VOOREN
