Leidse Courant | 1983 | 24 december 1983 | pagina 11

een koehandel met de twee Koemannetjes

ZATERDAG 24 DECEMBER 1983 PAGINA 11

pim twintig jaar geleden kreeg
als semi-prof van KFC een paar
ntjes voor een overwinning, af-
jopen zomer zat ik met het com
ité Ajax-bestuur rond de tafel om
[transfer van m'n jongste zoon af
handelen. Een zaak van bijna
Üerhalf miljoen gulden. Twee
vergelijkbare grootheden mis
kien, maar absurd zijn ze in feite
ie twee".

ilouterd als Martin Koeman (45)
met in z'n bagage zestien seizoe-
<n betaald voetbal KFC,
auw Wit, GVAV-FC Groningen
l jaar) en Heerenveen wenst
I onder geen beding dat er spor-
d'f en zakelijk met zijn beide, in-
neïddels tot internationals uitge-
n z^beide zoons Erwin (22) en Ronald
eef) gesold wordt. Vader Koeman
r *'as namelijk niet alleen de sleutel-
en ^guur in de sportieve ontwikkeling
tertin beider nog prille carrière, als
e djancieel zaakwaarnemer weet de
orerlormalige slager beter, dan wie
m<k dat een malse biefstuk van de
aanzienlijk meer opbrengt dan
tl eenvoudig speklapje.
en ph valt ook Martin Koeman ge
teld van de ene verbazing in de
'tlere. Tijdens de zomer van 1982
testte trainer Thijs Li-
ik e?gts de nu voor Ajax uitkomende
"%ste Koeman, die voor het geb
arreerde bedrag van tweehonderd-
zend gulden FC Groningen
i wapht verlaten, af. Ronald zou
ant^r een topploeg als PSV te wei-
kwaliteiten in huis hebben. Nog
dööjn jaar later waren de opvolgers
je oi, de inmiddels naar Feyenoord
zo t^eweken Libregts bereid voor
zelfde Koeman, Ronald dus, het
bedrag van f 1,8
aan de noordelijke eredivi-
1jj hflub over te maken
zÜn |t goed is, komt snel. Wijlen Jo-
andaVan den Bergh profeteerde het
[ezicfc decennia geleden al in zijn nog
l onjner actuele boek „Temidden der
een «pioenen". Maar zo snel? Een in
jde valuta uitgedrukt verschil
u1,6 miljoen per jaar? Inder-
zim absurd.
w| beide Koemannetjes in de
ruS jruikelijke donkere dagen voor
a.n zrst met vader Martin voor dit
ziet jiaal zo ongeveer halverwege de
n w^gnd Groningen-Amsterdam
y v9r een dagje herenigd hebben
waalijiet zichtbaar onder geleden. Ze
itenjden en hebben inspraak, dat
oor 1, maar het financiële knooppunt
i hun voetbal wandel en -handel
jjtoch nog onder handbereik van
d'ier Martin. De in vereniging
moeder Marijke had daarbij
dijr inbreng opgestelde carriè-
Wanning komt er in grote trek-
heml 0p neer) dat Erwin en Ronald
*s ^en proberen tot pak-weg hun
endertigste levensjaar op een zo
naarlg mogelijk niveau te voetballen
lein zicb daarna, financieel onaf-
:6li jkelijk, de baan te zoeken waar-
zeleije Voor de rest van hun bestaan
3rba^er kunnen vinden.

°PJ

'r'hjeergeld

^an^jKoeman-broers hebben tot nu
nertSeen enkele moeite met dat
j rigens niet al te nadrukkelijk
oudef6^ d°el- Erwin zal, hoewel hij
arte16^ n°g geen zinnig woord over
Ben wil en kan, vermoedelijk
eil ^et e'nc*e van dit seizoen FC
zjningen inruilen voor een top-
i en'® en ^ona^ heeft zich in zijn
ate Amsterdamse jaar al dusda-
gemanifesteerd, dat ook
Jvoetbaltoekomst voorlopig ver-
uBrd lijkt. Bovendien, in de eigen

I z Jelijke kring ervoeren ze al jong
nu I het betekent een vader te heb-

tüte-i die behalve zijn werkzaamhe-
ials ambachtelijk slager, de niet

ren onderschatten verplichtingen
i een semi-profvoetballer op

•euri nam- ^en allesbehalve ideale

Ibinatie, waartegenover de
timale beloning van vijftiendui-

All* Su^den bruto per voetbalsei-

Vader Martin (links) zestien jaar geleden als betaald voetballer bij GVAV. In de Rotterdamse Kuip wisten de Groningers Feyenoord toen een gelijkspel
(0-0) af te dwingen.

zoen in geen enkele verhouding
stond. Daarnaast bleef er boven
dien geen enkele ruimte over om,
sportief gesproken, de top te halen.
Het is juist die top, waarop Erwin
en Ronald eens hopen te staan.
Met deze uitgangspunten als inzet
ontvouwt zich het ongedwongen
Koeman-driegesprek, dat soms
spontaan zo'n familiaar karakter
krijgt, dat ik als een onpartijdig
voorzitter moet optreden. Met an
dere woorden: dë voetballers Koe
man voelen zich duidelijk zo op
hun gemak, zo „onder ons", dat ik
me op visite bij hén waan, terwijl
toch het tegenovergestelde waar is.
Erwin, de brutaalste, opent, duide
lijk om z'n vader uit de tent te lo
ken, met: „Wie ons twee jaar gele
den voorspeld had, dat Ronald en
ik nu internationals zouden zijn,
die hadden we zonder meer voor
gek verklaard. Maar we hebben er
inmiddels al zo'n stuk of vier, vijf
interlands op zitten".

Het blijkt een schot in de kruising.
De oudste Koeman „hapt" onmid
dellijk.

„Natuurlijk is het moeilijk om er te
komen, maar het is nog veel moei
lijker aan die top te blijven. Of nog
verder te komen. Kijk naar het Ne
derlands elftal van vijf jaar gele
den. Argentinië, de wereldkampi
oenschappen. Pietje Wildschut, Er
nie Brandts en Jantje Poortvliet.
Waar zijn ze gebleven? Die jongens
zijn hooguit zesentwintig, zevenen
twintig jaar, maar zelfs bij hun club
zitten ze zo nu en dan als wisselspe
ler in de dug-out. Toch ook bepaald
geen voetballers die naast hun
schoenen zijn gaan lopen. Maar ze
hebben zich niet kunnen handha
ven. Dat zogenaamde succes van
vandaag is mooi, maar van teleur

stellingen kun je meestal heel wat
meer leren".

K atten

De zwijgzaamste, Ronald, heeft de
korte monoloog van zijn vader met
pretoogjes aangehoord en antici
peert dienovereenkomstig: „Die
kun je in je zak steken, Erwin
„Beginnen we weer te katten, hè",
reageert Erwin al even alert. „Je
bedoelt PSV. Als ze in Eindhoven
niet zo stom geweest waren om jou
af te testen, hadden we er nu alle
bei gespeeld. Dan had de hele fami
lie daar gewoond. Maar goed, in
wezen heb je wel gelijk. Hoewel ik
in die drie seizoenen PSV nauwe
lijks vast in dé basis stond, heb ik
er meer geleerd dan waar ook.
Eenmaal terug in Groningen was
ik veel brutaler en harder. Comple
ter. Sportief mag de teleurstelling
bij PSV groot geweest zijn, ik ben
er wel rijker door geworden. Aan
ervaring".

Ronald: „En aan centjes
Opnieuw vindt vader Koeman het
tijd om in te grijpen. De zaken
even op een rijtje te zetten. Vertelt
nauwgezet en in weinig woorden
hoe de amateurloopbaan van z'n
beide zoons zich voltrokken heeft.
Begonnen bij Helpman, later samen
naar GRC, een Groningse kweek
vijver voor het betaalde voetbal.
Erwin haalde er het eerste, Ronald
kwam niet verder dan twintig mi
nuten als invaller.

„Daarna stond FC Groningen plot
seling op de stoep. Voor Erwin.
Kwamen met een contract. Voelde
ik niets voor. Ik heb ze toen voor

gesteld Erwin maar als amateur te
laten beginnen. Tegen een zakcen
tje. Honderd gulden per maand of
zo. Met Ronald heb ik het precies
zo gedaan. Proberen dus, maar zon
der verplichtingen en zonder trans
ferrechten voor FC Groningen. Bij
Erwin pakte dat goed uit. Al na één
seizoen stond PSV op de stoep met
een driejarig contract en och, dat
een en ander sportief niet zo goed
verliep is achteraf bekeken mis
schien wel goed geweest. Een har
de, maar zeer goed betaalde leer
school

Stroomversnelling

Erwin: „Dat eerste seizoen bij FC
Groningen begon aanvankelijk rus
tig. Hoewel ik al met het Neder
lands jeugdelftal naar Saint Malo
was geweest, speelde ik rustig m'n
partijtje in het C-team. Met Pasen
was er in de eerste divisie een dub
belprogramma en Groningen ver
loor daarin tweemaal achter elkaar
van Willem II. Daarna haalde Ver
langen me bij het A-team. In de
volgende wedstrijd, thuis tegen Ex
celsior, kon ik gelijk aan de bak.
Alles zat me mee. Een uitverkocht
Oosterparkstadion, een paar goede
acties in Studio Sport en ik werd
prompt de hemel in geprezen.
Daarna is het verschrikkelijk snel
gegaan. PSV kwam, ik raakte wat
op de achtergrond, Maar de uitno
digingen voor vertegenwoordigen
de elftallen bleven komen. Daarna
weer terug naar Groningen. Samen
spelen met m'n broer. Het Neder
lands elftal. Ronald naar Ajax. Sa
men weer in Oranje. Heerlijk
toch".

Ajax, het lijkt een toverwoord in de
familie Koeman. Eerst Ronald naar
Amsterdam en straks ook Erwin?
Nu het vertrek van Jesper Olsen
naar Manchester United definitief
is, lijkt een dergelijke overgang
welhaast zeker, al zijn er op het
moment van dit gesprek nog geen
contacten gelegd.

Ronald: „PSV wilde dus voor het
begin van dit seizoen vier ton meer
voor me betalen dan Ajax uiteinde
lijk deed, maar toch koos ik voor
Ajax. Nadat ik met Erwin één sei
zoen bij Groningen had gespeeld,
was dat aanvankelijk een hele
overgang. Heel ander sfeertje. Za
kelijker. En er moet gewonnen
worden. Elke week. Bij Groningen
vonden we het niet leuk als we
verloren, maar ons pilsje smaakte
er niet minder om. Die druk om te
winnen bij Ajax, daar moet je echt
wel even aan wennen. Jammer ge
noeg kwam ik net even te laat. Ik
had graag Cruijff nog even meege
maakt, maar het verloopt nu met
die jonge ploeg toch ook aardig.
Misschien krijgen we te veel tegen-
goals, maar we hebben zoveel klas
se in huis dat we er dan meestal
wel eentje meer scoren. Ik speel nu
libero, ja, erg jong voor zo'n positie.
Het lijkt vaak eenvoudiger dan het
is. Heb je een goed sluitende defen
sie, dan kun je misschien honderd
jaar worden op zo'n plaats, maar bij
ons Iedereen wil aanvallen, risi
co's nemen. Dan kom je vaak in
één-tegen-één- of zelfs één-tegen-
twee-situaties te staan. We barsten
van de solisten en dat leidt vaak tot
onnodig balverlies met alle gevoT
gen van dien. Maar goed, we zijn
jong. Jeugdige overmoed mis
schien, maar nog meer klasse. Toch

blijft het wennen. De leiding is veel
koeler en zakelijker dan in Gronin
gen. Als je verliest komt er on
weer".

Semi-profs

Erwin weer: „Weet je, ik heb het
eigenlijk best naar m'n zin in Gro
ningen. Gezellig clubje, lekker
sfeertje ook. Een topclub zullen we
echter nooit worden als er met
semi-profs gewerkt moet worden.
De meeste jongens hebben een full
time baan en zullen die voor de
voetballerij niet gemakkelijk laten
schieten. Het voetballen mag dan
belangrijk zijn, voor die gasten
komt het begrijpelijk toch op de
tweede plaats. En waar dat toe lei
den kan, hebben we in Bari, in die
UEFA-Cupwedstrijd tegen Inter,
weer eens ondervonden. Je mist de
echte profmentaliteit. Alleen al om
die reden zou ik weg willen. Naar
een echte profploeg".

Ronald en Erwin haalden het Ne
derlands elftal, ze ziin op weg naar
de absolute top. Welke rol speelde
vader Koeman in de sportieve ont
wikkeling van z'n zoons?

Ronald: „Niet veelhè pa? Nee,
zonder gekheid, mijn vader heeft
voor ons meer betekend dan wie
ook. Kijk, de meeste vaders vinden
hun zoontje altijd de beste. Ze prij
zen hun kinderen kritiekloos de
hemel in. Maar die van onsAl
tijd maar weer op je zwakke plek
ken wijzen en er op trainen boven
dien. En had je goeie dingen, dan
moesten die weer zo nodig verbe
terd worden. Zowel sportief als
buiten het veld, met het eten bij
voorbeeld, heeft hij ons altijd prima
begeleid. Kritisch maar volstrekt
eerlijk".

Vader Martin: „Dat viel niet altijd
mee. Juist omdat ik al vroeg zag
dat ze allebei veel mogelijkheden
hadden, heb ik ze vaak achter hun
broek aan moeten zitten. Ze had
den niet altijd zin. Wilden nog wel
eens gaan stappen, een beetje te
laat thuiskomen".

Erwin: „Je bedoelt Ronald zeker.
Ik heb voor m'n zeventiende nog
nooit een kroeg van binnen ge
zien".

Ronald: „Maar nu weet je donders
goed hoe je een vat bier moet aan
slaan".

Spiegel

Zijn de zoons hun vader dus zonder
meer dankbaar, wat vindt diezelfde
vader in z'n zoons van zichzelf te
rug?

Martin: „Mijn specifieke eigen
schappen waren overzicht en trap-
techniek. Die hebben ze alletwee
ook wel een beetje. Ik was links en
rechts. Ronald ook, maar Erwin is
puur links. Baltechnisch zijn ze
verder dan ik, ik was nooit zo'n so
list, maar ik had wel een loepzuive
re pass over veertig meter in m'n
benen. Ronald is de cleverste van
de twee. Erwin is meer aan de bal,
oogt ook mooier. Hij loopt nog te
veel. Verdeelt het spel niet altijd
even economisch. Ronald werkt ef
ficiënter. Loopt niet zo veel, maar
scoort als het moet even makkelijk.
Ik heb het straks al gezegd: ze heb
ben het allebei in zich om het ver
te schoppen, maar in feite is hun
loopbaan pas begonnen".

De beide broertjes lachen wat. Ze
kennen deze verhalen uiteraard op
hun duimpje. Zweren duidelijk een
beetje samen. En dat terwijl
Erwin: „Vroeger lagen we altijd
met elkaar overhoop. Als Ronald
weg ging, wilde hij me nooit mee
hebben en omgekeerd was dat ook
het geval. We woonden in hetzelf
de huis, speelden toen nog in het
zelfde jeugdelftal, maar voor de
restEcht vechten deden we
nooit, ruzie hadden we vrij gere
geld. Sinds ik naar Eindhoven ver

huisde, vier jaar terug dus, is dat
helemaal over. Sinds die tijd zijn
we geen broertjes meer, maar echte
vrienden".

Ronald: „Gek hè, vroeger mocht ik
graag een avondje gaan stappen.
Kon het me niet laat genoeg wor
den. Maar nu? Sinds ik met Bartina
in Diemen, dus vlak bij het Ajax-
stadion woon, ben ik vrijwel elke
avond thuis. We zijn welgeteld één
keer Amsterdam in geweest. Ik ben
als voetballer zoveel weg, zoveel op
reis, dat ik het liefst thuis een beet
je tv kijk of wat muziek draai".

Supporters

Treden we even uit de familie
kring, begeven we ons onder de
mensen. De supporters. Een stadion
vol.

Ronald: „Natuurlijk is het leuk als
de mensen ie op straat herkennen,
maar niet altijd. Als ik in een win
kelcentrum niet ongestoord met
m'n vriendin boodschappen kan
doen, zien ze me er niet meer te
rug. Dan gaat Bartina maar alleen
of zoeken we een plek waar ik
minder snel herkend wordt. Toch
blijven die supporters geweldig. In
Griekenland, toen we met Ajax
van Piraeus verloren, was ik ge
woon jaloers op m'n tegenstanders.
Ongeveer tachtigduizend gekken
stonden achter hen. Ze speelden
met twaalf man".

Erwin: „Dat heb ik met Groningen
op Bari precies zo ondervonden,
maar tegen Spanje in Rotterdam
was het eigenlijk net zo. Het pu
bliek heeft ons er toen doorheen
gesleept".

Hoewel de Koeman-broertjes in de
verste verte niet op elkaar lijken,
worden ze toch geregeld met elkaar
verwisseld.

Erwin: „Zelfs sommige scheids
rechters vergissen zich nog. Zegt
zo'n man tegen mij: „Hé Ronald,
een beetje rustig aan, joh", dan geef
ik 'm gelijk lik op stuk door ook
hem een verkeerde naam te ge
ven".

Ronald: „Goed idee. Zal ik de vol
gende keer aan denken".

Keren we tenslotte nog even terug
naar het begin: de bevoorrechte po
sitie waarin Erwin en Ronald Koe
man gezien hun nog jeugdige leef
tijd ten opzichte van vele van hun
generatiegenoten leven. De school
verlaters zonder baan. Met een uit
kering dus. Denken ze daar wel
eens over na.

Martin: „Goeie vraag".

Erwin: „Nou je het er over hebt,
ja... Vergeleken met onze leeftijds
genoten hebben we het natuurlijk
hartstikke goed. Onbewust kan zo
iets gevaarlijk zijn, ga je te veel
vanuit je eigen, inderdaad zeer be
voorrechte positie denken. Geluk
kig heb ik nog steeds m'n vriendjes
van vroeger, van de mavo. Voor
die gasten ben ik niet Erwin de in
ternational, maar gewoon Erwin.
Die kijken niet tegen me op, inte
gendeel. Gelukkig maar. Blijf ik
tenminste met twee benen op de

frond staan".

onald: „Ik heb nog nauwelijks tijd
gehad om over dat probleem na te
denken. Na de mavo ben ik eigen
lijk gelijk de militaire dienst inge
gaan. Toch ben ik nuchter genoeg
om wel degelijk te beseffen, dat
ook ik het zonder m'n voetbalta
lenten momenteel wel eens erg
moeilijk zou kunnen hebben. On
bewust richt ik me daarom mis
schien wel voor meer dan honderd
procent op dat voetballen. Al is ook
dat geen zeker bestaan. Vandaag
nog verdien je veel geld, morgen
kan het afgelopen zijn. Eén schop
kan immers het einde van je car
rière betekenen".

Erwin: „Hé broer, als je dat dan zo
goed weet, waarom haalde je mij
tijdens de laatste AjaxFC Gro
ningen dan zo grof onderuit?"
Ronald: „Prettige kerstdagen!".

KEES JAGERS

ai

Oranje-jeugd van Kees Rij-
rs zal er tijdens de Europese
mpioenschappen voor lan-
iloegen, komende zomer
'rankrijk, dus niet bij zijn.
k zij een even onverwach-
als voortreffelijke eind-
rint, die Nederland door
erwinningen op Ierland in
iblin (2-3) en op Spanje in
tterdam (2-1) uit een schier
mogelijke positie weer te-
[bracht in de plaatsingsra-
werd het nietige Malta op
valreep tot scherprechter
n kwalificatiegroep 7 ver
ven. Hoe de Maltezer
•uwtjes in Sevilla door
,nje werden verpletterd is
niddels genoegzaam be
nd. Oranje haalde Frank-
niet, maar de veel bekriti

seerde Kees Rijvers kreeg het
gelijk toch aan zijn zijde: de
Nederlandse voetbaljeugd
heeft wel degelijk internatio
nale toekomst.

Tot die toekomst behoren on
tegenzeglijk de broers Erwin
en Ronald Koeman. Met hun
eveneens nog in de voetbal
sport actieve vader Martin, die
zowel zakelijk als sportief op
treedt als een uiterst attente
en zeer kritische broeder-hoe
der, organiseerde verslagge
ver Kees Jagers ergens hal
verwege Groningen-Amster
dam een geanimeerde familie
reünie. Een middagje Koeman
in drievoud. Een middagje
voetbal dus. Maar dat niet al
leen.

Boven: De
voetballende
familie
Koeman: van
links naar
rechts zoon
Erwin, vader
Martin en zoon
Ronald.

Rechts: Ronald
aan de bal
onder het
toeziend oog
van Gerald
Vanenburg. Hij
lijkt het bij Ajax
al helemaal te
hebben
gemaakt.

ERSTMIS

Van pure blijdschap bespringt Erwin
zijn ploeggenoot McDonald na het
verrassende gelijkspel (5-5), dat de
Groningers vorig seizoen in Amster
dam in de wacht sleepten.

De beide Koemannetjes tijdens
een training van het Neder
lands elftal in Zeist voor de
strijd tegen Spanje, die met 2-
1 werd gewonnen.

Vader Martin waakt angstvallig over zijn beide zonen