MARY DRESSELHUYS:
Nog honderd avonden „Stille Nacht
NISSAN URVAlt[
DIPLOMA
EcidócSomcwit
Annie MG als gedreven schrijfster van musicals
Ministerie van Defensie
systeemontwerpers (mnt/vrt.)
CAFÉBEDRIJF
ZATERDAG4 DECEMBER 1983 PAGINA
IE
HOORN - De „Stille
nacht" zal voor Mary
Dresselhuys nog wel een
dikke honderd avonden
duren. De 76-jarige actrice
speelt samen met Jan Re-
tèl de twee enige rollen
die het stuk met die naam
van de Oostenrijker Peter
Turrini rijk is. Gister
avond de vijftigste voor
stelling voor een volle
zaal in Schouwburg Het
Park in het Noordhol
landse Hoorn. Er volgen
er nog wel honderd. Di
rect na de Kerst staat
„Stille Nacht" in de Haag
se Koninklijke Schouw
burg. Acht voorstellingen
achtereen met zelfs een
vroege oudejaarsavond-
voorstelling die - tot haar
eigen verwondering - al
redelijk bezet is. In de
kleedkamer geen enkel
vermoeidheidsverschijnsel
voor Mary Dresselhuys.
Ze steekt een sigaretje op,
neemt ^Woontegetrouw
haar glaasje droge sherry
en zegt: „Wees maar niet
bang hoor. We krijgen
drie dagen per week vrij.
Producent Joop van den
Ende beult ons echt niet
af".
„Stille Nacht" is het verhaal
van een oude vrouvr die na de
koopavonden voor de Kerst
schoon komt maken
de stukken toch weer in een
tijd dat er ontzettend weinig
voor oudere acteurs en zeker
oudere actrices wordt geschre
ven? Mary Dresselhuys zucht
een beetje met die constatering
mee: „Er zijn bijna geen rollen
voor oudere actrices zoals ik.
Kijk naar het buitenland. Ac
trices als Peggy Ashcroft in
Engeland en Suzanne Flon in
Frankrijk, die hebben niets te
doen. „Stille nacht" kwam let
terlijk en figuurlijk uit de
lucht vallen. Ik kreeg het toe
gestuurd van een Weense ac
trice. Die had ik, alweer lang
geleden, een keer ontmoet na
dat ik Tsjechovs „De Meeuw"
gespeeld had. Zij speelde die
rol ook, en we zijn aan de
praat geraakt. En tien jaar la
ter speelt ze „Stille nacht" en
stuurt het mij toe". Zoiets mag
je van Mary Dresselhuys dan
rustig een Godsgeschenk noe
men.
Armoe troef
„Ik ben voortdurend op zoek
naar stukken. Dat is niet iets
van nu, dat heb ik altijd ge
daan. Ook al in de tijd dat ik
samen met mijn vroegere
echtgenoot Cees Laseur een ei
gen gezelschap had. Een
prachtige tijd, in het Centraal
Theater Amsterdam. Er ging
toen een ongelooflijke uitstra
ling van die groep uit. Dat was
vooral het werk van Cees La
seur. Maar achter de schermen
was het armoe troef. Als je te
rugkijkt en je bedenkt hoeveel
stukken je per jaar speelde,
dan begrijpt je er niet meer
hoe dat kon'Mary Dressel
huys is vol lof over het idee
van de Haagse Comedie om
Sonnet voor een actrice
Voor Nederland een halve eeuw te spelen
van Hulst tot Groningen, in elk theater
tranen te wekken, blijdschap en geschater
bij boeren, burgers, intellectuelen
daarvan sta ik verstomd zoals zo velen.
In New York, Londen of Parijs bestaat er
toch zeker niet zo iemand? Vroeg of later
zal iedereen die mening moeten delen.
Zij brengt mij in vervoering. De K.L.
M. heeft mii nooit zo snel omhoog gebracht
en zij bereikt dat met alleen maar spel.'
Vanavond speelt zij weer, kwart over acht,
tijdelijk afgestaan aan Jan Retèl.
Snel, snel het doek omhoog voor „Stille Nacht"!
A. Viruly,
over zijn echtgenote in het programmablad.
warenhuis. Ze ontmoet daar een soort „school voor schrij-
een nachtwaker die z'n ronde
onderbreekt om zijn hart te
luchten. Dat is trouwens we
derzijds: Zij over haar schoon
dochter die haar leven vergalt,
haar vroegere „carrière" in
het variété, hij over zijn leven
vol wazig-socialistische idealen
en zijn tijd als figurant bij het
beroepstoneel. Weer zo'n stuk
waarin vanachter een licht-
wrange humor complete men
sen moeten opduiken die zich
met hun leven moeten verzoe
nen en ons daar ook nog iets
van mee naar huis geven.
D.L.Coburns „Een gelukkige
hand" (The gin game) was 2o'n
stuk voor Mary Dresselhuys,
„Herfst in Riga" en „Gouden
vijver" - ook samen met Jan
Retèl - eveneens. Hoe vind je
vers" te stimuleren: „Ik heb er
al iemand naar verwezen die
volgens mij toneel kan schrij
ven, Carole Vos. Ze heeft iets
speciaal voor mij geschreven
waar veel talent uit blijkt. Dat
gebeiirt meer hoor, dat ik
stukken thuis krijg. De gekste
stukken. Ik heb er een gehad
voor zes bejaarden. Ik zie ons
al rondreizen met zes bejaar
den in rolstoelen door Neder
land. En dan, als schrijvers
hier een serieus onderwerp
aanpakken, dan is het ook
héél erg serieus. Erg kan geen
lachje meer af. Er wordt te
weinig naar Amerika geke
ken. Hoe daar geschreven
wordt: Drama, pats onderbro
ken met humor. Dan werkt
het pas. Dan krijg je je publiek
mee. Die Amerikanen zijn
daar uniek in. Ik herinner me
dat we Arthur Millers „De
dood van een handelsreiziger"
speelden. Met Ko van Dijk.
Daar had je dat mengsel van
drama en humor zo'n beetje
voor het eerst. Toen we het
pas speelden, barstte de zaal op
een bepaald moment in lachen
uit. Ko van Dijk werd achter
het toneel wit van ellende en
riep wanhopig: „Ze lachen!"
Hij voelde zich alsof-ie een
emmer water in z'n nek kreeg.
Hij had nog niet door dat dat
moest".
Rollen - met- vlees
„Terugkijkend vind ik het
toch een mooi idee dat je dat
allemaal meegemaakt hebt.
Hoe zulke dingen binnen het
toneelmaken zijn veranderd.
Zoals ik nog altijd geniet. Toen
ik „Herfst in Riga" voor de te
levisie speelde met Paul
Steenbergen; op het toneel had
ik dat al met Ko van Dijk ge
daan. En dan zie je twee zulke
verschillende acteurs tegen
over je, alletwee prachtig,
maar alletwee zetten ze com
pleet andere figuren neer. Dat
is theater. Het is jammer dat
stukken met rollen-met-vlees-
eraan zo dun gezaaid zijn. Dit
is de tijd van regisseurstoneel.
Waarbij acteurs ondergeschikt
zijn aan de visie van de regis
seur, die klassieke stukken
liefst op een volkomen andere
manier dan we gewend zijn
laat spelen".
Ondanks dat gebrek aan ge
schikte stukken speelt Mary
Dresselhuys nog altijd gestadig
door. En met succes. Ze klopt
Oostenrijks
blijspel
na Kerst in
Koninklijke
Schouwburg
het onmiddellijk af aan de on
derkant van de tafel in haar
kleedkamer: „Zeg dat nou niet
te hard. Soms lees je een stuk
en je ziet er alles in. Je komt
er mee op de planken en dan -
niks. Dan blijkt het publiek
absoluut niet te zien wat jij er
stukken die ze speelt zelf te
vertalen. Dit keer samen met
Gerard Cox. Het werd een be
werking, want allerlei verwij
zingen naar plaatsen en ac
teurs in Oostenrijk moesten
zinvol verhollandst worden.
Vandaar dat Jan Retèl Von
dels „Gijsbreght" en Rostand
„Cyrano de Bergerac" uit z'n
„figurantenverleden" opdiept.
Mary Dresselhuys: „Al die to
neelverwijzingen slaan in het
origineel op het Wiener Burg
theater. Dat is nu de Stads
schouwburg geworden. En in
de Hollandse namen ben ik
een stukje nostalgie kwijt ge
raakt. Ik laat die werkster in
een stoffenwinkel aan de
Damstraat werken en in een
Melksalon aan de Raadhuis
straat. Melksalon, dat vond ik
zo'n prachtig woord en ik her
innerde me die winkel nog uit
de tijd dat ik, daar vlakbij, op
de Toneelschool zat. Gek toch,
dat die dingen allemaal terug
komen."
Als de acteurs na de pauze
weer worden geroepen en ik
de kleedkamer verlaat, besef
ik opeens dat het met zo vaak
geimiteerde Dresselhuys-toon-
tje ontzettend meevalt. Ik her
inner het me nauwelijks. Op
de planken is Mary Dressel
huys dan inmiddels doorge
gaan met vitaal-zijn. Ze danst
een iA voorzichtige pasjes uit
gevoerde tango en laat tegen
speler Jan Retèl zelfs een
goedgevormd bloot dijbeen
in zag. „Herfst in Riga" is echt zien. 76 is ze, nog honderd
niel overal een succes gewor
den. In Engeland liep het niet,
in Frankrijk kreeg het maar
dertig opvoeringen. Een op
pervlakkig blijspelletje vonden
ze het. Dat succes hier was
voor een groot deel te danken
aan wat regisseur Peter Oost
hoek (die er na de première
van Ko van Dijk diens Van
Dalsum-ring voor kreeg, BJ)
er uit gehaald heeft".
Nostalgie
Mary Dresselhuys pleegt de
voorstellingen „Stille nacxht"
moet ze spelen, maar gedach
ten aan de weg verder zijn
haar nog steeds niet vreemd.
Er ligt nog geen stuk klaar
voor straks, maar Mary Dres
selhuys leest driftig door. Na
de Kerst gaat ze een weekje
met echtgenoot A. Viruly naar
Londen. „Natuurlijk theater-
kijken" zegt ze bijna veront
waardigd. „Reken maar dat
Jons en ik vijf dagen achter
een in de zaal zitten".
BERT JANSMA
Meningsverschillen
Zelfs de apostelen hebben dil
wijls gedacht: „Dat kan nie
dat is onmogelijk". Dat wj
toen ze vernamen van d
maagdelijke geboorte, zo s«
reen beschreven door Luca:
Dat was bij de instelling vai
de Eucharistie, zo feilloos diep
zinnig verhaald door St.-Jan
Bij de verrijzenis van de Heer
toen Maria van Magdala aan
vankelijk de enige was die ge
loofde. Toch moesten zij steeds
zwichten voor wat zij niet be
grepen. Ook nu nog zeggen
zelfs heel prominente mensen:
„Dat kan niet". Juist om die!
mensen stelt deken Bijl als.
woordvoerder van de Mariën-
burggroep, dat het recht op ei
gen initiatief moet worden
aanvaard en dat aan de gelovi
gen moet worden toegestaan
van mening te verschillen.
Maar wat betekent dan nog
het geloof? Wanneer we se
rieus de moeite zouden nemen
de almachtige liefde van God
voor de mensheid te overwe
gen en het liefdeantwoord van
de mensheid uigesproken door
Maria met haar „fiat", dan
zouden we de enige weg leren
bewandelen, die Christus
voorging toen Hij steeds op an
dersdenkende meningen ant
woordde: „Maar Ik zeg U", of
„leert hen onderhouden wat ik
u heb voorgehouden". Daarom
kan in hoofdzaken nooit toe
gestaan worden van mening
met de Kerk te verschillen.
Want als in het gebed de Kerk
de stem van de basis is, dan is
in het onderwijs de Kerk al
leen de stem van de Heer.
H. Rutges, DEN HAAG.
Het Kind van onze
dromen
Op allerlei manieren vieren
wij mensen de KERSTDA
GEN en het begin van het
nieuwe jaar. Met aparte ver
lichtingen, kleine en grote
stallen, met versierde kaarsen
en gekleurde slingers, zelfs
met engelenhaar in gekochte
kerstbomen proberen wij het
Kerstgebueren, zoals wij dat
zien, de zin ervan te vertolken
en tastbaar te maken. Met
Kerstmis gaan ook weer de
woonwagenbewoners piet hun
kinderen op reis naar familie,
vrienden en kennissen.Met
een redder te zijn? Op Vigp
gaan is toch niet de bedoel
om iemand te isoleren of uil111®
rangeren, wie hij of zij ook ten
Het is soms zo iets als iken
moeder met haar kind. 1 fital
kind vertelde haar moei nll
over Jezus, zoals het kind
het kerstverhaal op de kl<
terschool had gehoord. Dat
zus het erg gemakkelijk bsc^
gehad in de kribbe. Want a 't h
engelen in de hemel en a en
kinderen op aarde moest {p
bidden voor Jezus en daar*
yb;
hoefde Hijzelf niet te bidd
vijf
Vo'or een moeder leuk
kind. Op weg gaan ook n;
het nieuwe jaar 1984 met
diepste wens, dat het Kind v
Bethlehem, het kind van oi
dromen, ook met Godsheil
vrede tot ons mag kom
Mijn wens is voor woonwagi
bewonêrs en hun vriendf,
dat zij met Kerstmis op
gaan naar de kerk op
xuispunt, waar God en mj
on fllranr nnlmnctpn pn I
'ersc
*L
sen elkaar ontmoeten en
weg gaan naar het nieuwe
met een groter stuk vre
voor ieder. J.Jorna,
Woonwagenpastor, Den Hi
Kijker verscheurd
Lees ik in mijn gids en v
neem ik via de tv, dat zond
Eerste Kerstdag, de Paus
Ned. I zijn vaste kerstt
spraak houdt en de wereld
Urbi en Orbi-zegen geeft,
wijl vrijwel gelijktijdig
12.00 uur op het andere
Rotterdams bisschop, m I"161
Bar, discussiëert over gel kan
en kerk in dit land. Naar t i' c
moeten we kiezen te kijki;n v
ijjee,
iiet 1
l porc
tale
vele
uur]
ich
alke
telli
Een groot dilemma uitge
kend op de kerst. Of de dui
ermee speelt. Als de keuzen
de gezinnen diametraal uitvansc
len, zullen daar zelfs scheur
gen teweeg gebracht kuni
worden. Het zijn allebei N(1
programma's, want de rubr
„Het Capitool" is van de N
en de NOS is ook lid van
Eurovisie. Had de NOS nu
ter moeten coördineren
moet de Kerk daar onderhak
ook eens wat aan gaan do
De paus en de bisschopj 'I
staan elkaar te verdringen
het scherm. Moeten we
voorkeur geven aan de htf11
hiërarchie van de paus of ilissi'
gen we in dit geval voorn h
geven aan de plaatseli01™1
kerk? Volgens allerlei coi P d
lies genieten die een zekv'~*
zelfstandigheid. Maar wat'1
ook kiest, zelfs als dit niet
een scheuring in land of g<
leidt, zul je je als gewone
ker een verscheurd mens Y^ek
len. Niet in het bezit van
video, heb ik voor mij zei
een beslissing genomen: On |en.
de uitroep „Vive el Pajfjeti
schakel ik over naar Bër.
T. van Waddinxveen, VO( d',e
BU llkei
lacco
Zes musicals schreef intussen
Annie MG Schmidt en de ze
vende is in de maak met in de
hoofdrol Leen Jongewaard.
Toen de eerste „Heerlijk duurt
het langst" gereed kwam, wist
de schrijfster amper wat een
musical inhield. Ja, toneel met
muziek en een beetje zang.
Hoe pover haar kennis van dit
theatrale verschijnsel toen nog
afstak bij de beoefenalars in
het buitenland van dit genre
lezen we in het dezer dagen
van haar hand verschenen
boek, dat „O ja, zes musicals"
heet en waarin kruimige tekst
wordt afgewisseld met kruidi
ge foto's, vol kleur, beweging,
sceniek, het is of je in een zaal
gezeten in één keer al haar
werk aan het oog voorbij ziet
trekken.
Maar het werd tevens een be-
kentenisboek, want, vertelt
Annie, zij werd eens opgebeld
door impresario John de Cra
ne, een voor haar toen nog on
bekende heer. Die had wel
eens iets van haar gelezen en
stelde voor, dat zij voor de
vertaling van een buitenlandse
musical zou zorgen. Hij had
een en ander in de map liggen.
Annie reageerde toen veront
waardigd met de woorden: „Zo
lang ik zelf nog zoveel ideeën
heb, vertaal ik niets. Dag
mijnheer".
Daarmee zou Annie MG bij de
staande start al voor de musi
cal verloren zijn geraakt als
John de Crane toen zich uit
het veld had laten slaan. Hij
stapte in zijn auto en reed naar
Berkel, omdat hij daar een
vrouw wist met kennelijk een
macht aan musical-ideeën.
Annie wist echter niets van
musical en hield zich met die
heer in haar huiskamer alleen
maar groot, toen zij beloofde
een en ander op papier te zul
len zetten. Kort nadien klamp
te zij Harry Bannink aan en
die wist, dat de schrijfster van
series als „Pension Hommeles"
en „De familie Doorsnee" ook
zo iets als een musical zou
moeten kunnen maken. Op
Harry z'n woonboot in Loenen
werden de eerste spijkers met
koppen geslagen.
Zo ontstond uiteindelijk toch
ie eerste musical onder het
motto van Bannink, luidend:
„Laten we vast beginnen en
kijken hoe ver we komen".
Schrappen
Annie schreef zoveel tekst bij
een, dat er later een uur uit
geschrapt moest worden. Zelfs
iet liedje, waarin de titel
.Heerlijk duurt het langst" na
der werd verklaard. Dit ver
dween helemaal. Velen die
van deze musical in de zaal ge
noten, vroegen later aan An
nie een nadere uitleg van die
Harry Bannink en Annie MG die' destijds de eerste musical
„Heerlijk duurt het langst" maakten zonder precies te weten wat
een musical eigenlijk inhield.
titel. Wat voorts ook bleek:
Annie mag dan het einde van
haar schrijflust nog niet in
zij zwanger zijn, dat kan van
de behanger zijn of van ie
mand uit Den Haag. En niet
zicht zien, in wezen werd zij veel later vond Conny Stuart
gedreven door de bezetenheid
van John de Crane. Die man
wou ons land aan een musical-
traditie helpen en kreeg daar
voor Annie geestdriftig. Annie
op haar beurt schreef de zin-
alweer, dat „Niet zeuren" de
meest heilzame leefregel uit
maakt bij alle zijnsvragen die
mensen kunnen bestormen.
Heel wat beter dan „Emma
Dilemma", weer zo'n woord-
Bierman, Jenny Arean en nog
anderen moesten inpassen in
het ballet van meisjes, die
nukken omdat anderen meer
te doen krijgen dan zij.
Al die spanningen doet Annie
in haar boek uit de doeken, de
première gezien als een gru
wel vanwege de recensenten,
die altijd bereid zijn alles lelijk
te vinden en voor wie je na af
loop ook nog gratis een drank
je moet schenken. Na al die
voorbereidende ellende begint
dan de tournee, elke avond
feest ergens in het land, van
„En nu naar bed" tot De dader
heeft het gedaan".
Annie komt er niet over uitge-
&raat in een feestelijk uitziend
oek, dat ook de teksten van
de meest bekende liedjes bevat
en een verslag van anekdotes
achter de schermen. Annie
doet in haar musicals en in dit
boek wat zij Conny als tover
fee eens liet zingen: „Ik hoef
alleen maar even zo te doen".
TON OLIEMULLER
„O ja, zes musicals". Herin
neringen van Annie MG
Schmidt. Uitgave: Van Hol-
kema en Warendorf. Unie
boek verlucht met talrijke
foto's. Prijs 29,50.
in haar liedjes zo ritmisch, vondst, waar de liedjes van
dat Harry Bannink er als het Annie vol van zitten,
melodie uit kon puren.
Daaraan danken we de wijsjes,
die jaren later nog gekend zijn
en gezongen worden, zoals
„Op een mooie pinksterdag"
en niet te vergeten „Vluchten
kan niet meer".
Intussen vertelt Annie niet,
hoe zij heeft staan tieren van
woede als zij weer eens tekst
moest schrappen. Toch hield
John de Crane voet bij stuk:
„Als een musical te laat is af
gelopen voor de laatste bus,
dan komt er toch geen hond".
Een ijzersterk argument van
een theatermaker, waar Annie
niet tegen opgewassen was.
In dit herinneringenboek ver
telt Annie diepgaand hoe een
musical in wezen wordt ge
maakt. Hoe op elk gebied vak
mensen gevonden moeten
worden. Want ontleent een
musical zijn inhoud aan tekst
en muziek, zoals-ie er in de
zaal uitziet wordt voorname
lijk toch bepaald door de cho
reograaf. Die tnoet de zaak in
beweging zetten, die melodi
sche machine, waardoor die
verhalen over mensen worden
voortgestuwd naar meesten
tijds een gelukkige afloop. De
eerste musical „Heerlijk" met
een al plaatste de toeschouwer
oog in oog met een man en een
vrouw, wier gevoelens bleken
vastgelopen, maar die elkaar
weer vinden als de tienerdoch
ter het spoor bijster raakt. Is
zo gebeurd op een mooie pink
sterdag, eerst liep zij nog aan
het handje van papa, samen in
de zon, maar morgen nog kan
Beweger
Dit alles drijft voort op de
Grote Beweger. Die vonden de
Crane, Annie en Harry in
Paddy Stone, die solisten als
Willem Nijholt, Conny Stuart,
Frans Halsema, Hans v.d.
Woude, Mary Dresselhuys,
Trudy Labij, Ferd Hugas, Ge
orgette Hagedoorn, Gerrie v.d.
Klei, Joan Remmelts, Ronnie
INFORMATIE OVER FILMS MUZIfk
THEATER. RECREATIE. EXPOSITiE*
EN EEN COMPLETE AGENDA
Kerstverhalen en Wintervertellingen
Precies 140 jaar geleden de aanpak van het winter- en
schreef Charles Dickens „A Kerstgebeuren wordt de aan-
Christmas Caroll in Prose", trekkelijkheid ervan nog ver-
Dit verhaal over Scrooge en hoogd.
Marley is wellicht het bekend- Een heel ander boek is de
ste kerstverhaal aller tijden titel zegt het al „Kerstfeest
geworden. Sindsdien hebben Anders". Eigentijdse kerstver-
veel schrijvers en schrijfsters halen van verschillende au-
zich met wisselend succes op teurs als Hans Oostwaard, Ma-
dit (soms verguisde) genre ge- rijke van Raephorst, en o.a. sa-
stort. Ook op de Nederlandse menstelster Miep van Rooijen.
boekenmarkt is dit jaar weer De inhoud van deze bundel is
een aantal van deze (gebundel-i vooral gericht op degenen die
de) verhalen verschenen. Kerstmis als een religieus feest
Een vijftiental traditionele en beleven, het feest van de vre-
moderne verhalen van popu- de en de bevrijding, het feest
laire auteurs als o.a. Ad van van de naastenliefde. Er zijn
Gils, Toon Kortooms, Stijn ook een drietal gedichten in
Streuvels en J. W. F. Weru- opgenomen, o.m. van Gab.
meus Buning is bijeengebracht Smit.
LEO VAN DER MEEL
Div. auteurs: Wintervertel
lingen, uitg. J.H. Gottmer,
Haarlem, prijs ƒ29,50.
Div. auteurs: Kerstfeest An-
den. Door de gevariëerde ders, uitg. Boekenmcentrum
schrijfstijlen en de verschillen- bv Den Haag, prijs ƒ17,90.
„Nederlandse en Vlaamse
wintervertellingen". Het is een
kloek lees- en vertelboek ge
worden, waarin zowel vol-
wasssenen als kinderen iets
van hun gading kunnen vin-
Bij het ministerie van Defensie is bijna geen werkterrein
meer te vinden waar automatisering nog niet wordt toege
past. De geautomatiseerde informatiesystemen die zowel
de operationele, materiële als dé financiële en personele
taakuitvoering van het ministerie ondersteunen, moeten
daarbij niet alleen regelmatig worden aangepast; er
moeten ook steeds weer nieuwe toepassingen worden
ontwikkeld. Daarbij wordt gebruik gemaakt van veelal zeer
geavanceerde computersystemen met bijbehorende hulp
middelen.
Binnen het ministerie van Defensie kunnen efen viertal
organisatiedelen, elk met specifieke automatiseringstaken
op de hiervoor genoemde toepassingsgebieden, worden
onderscheiden: het ministerie in engere zin (het centrale
bestuursapparaat) en de drie krijgsmachtdelen, te weten
de Koninklijke Marine, de Koninklijke Landmacht en de
Koninklijke Luchtmacht
Bij de vier automatiseringsorganisaties van Defensie zijn
in totaal ruim 600 burgers en militairen werkzaam.
Bij alle vier automatiseringsorganisaties bestaat momen
teel grote behoefte aan energieke
Het gaat om functies waarbij sprake is van inzet in de
meest uiteenlopende projecten, zowel in de technische als
in de administratieve sector vrijwel steeds in teamverband.
Voor wat de opleidingseisen betreft zoeken wij in de
eerste plaats kandidaten die in het bezit zijn van het
diploma HEAO-BI, HIO of AMBI. Daarnaast zien wij ech
ter ook reacties van kandidaten die binnenkort één van
deze diploma's zullen behalen, met veel belangstelling
tegemoet.
Geboden wordt, afhankelijk van opleiding en ervaring,
een bruto maandsalaris van maximaal f 4409,- met een
mogelijke uitloop tot f 4893,-. Bij gebleken geschiktheid is
doorgroei naar hogere, coördinerende of beleidsadvise-
rende functies mogelijk. Voor het overige zijn de bij het
Rijk geldende arbeidsvoorwaarden van toepassing.
De standplaats zal zijn: Den Haag of Maasland.
Informatie omtrent plaatsingsmogelijkheden, selectie
procedure en arbeidsvoorwaarden is op voorhand verkrijg
baar bij de heer B.W. Wolfkamp, telefoon 070-721964,
b.g.g. 070-721564/721537. Serieuze gegadigden zullen
aan het begin van de selectieprocedure uitvoerig worden
geïnformeerd over de vier automatiseringsorganisaties van
Defensie en de vaktechnische mogelijkheden daarbinnen.
Uiteraard zal met een eventuele plaatsingsvoorkeur zoveel
mogelijk rekening worden gehouden.
Sollicitaties, met vermelding van in ieder geval volledige
informatie over genoten (voor)opleiding en ervaring,
kunnen voor 26 januari 1984 worden gericht aan het
Hoofd van de afdeling Personeelsvoorziening van de
Directie Burgerpersoneel, ministerie van Defensie.
Postbus 207012500 ES 's-Gravenhage.
Watje zegt benje zelf
en wat in de krant staat is waar.
Specificaties -1.3 litediesel- of 2.0 liter benzinemotor
- ladveniogen Diesel 1265 kg
6enzirt1355kg)
- ladvolme 6,2 m3
- ladlenpe max. 3.07 m
- ijfversellingsbak met overdrive
- ijlaaddur palletbreed
- erhoc>d dak leverbaar
Prijzen
Dsel: .a. 19.800,- excl. BTW
23.364,- ind. BTW)
Bnzine: '.a. 171000/" exd. BTW
20.060,- ind. BTW)
Prijzen af Lisse
NISSAN
BIJ UW NISSAI/DAT5UN DEALER:
AUIO HEEMSKERK
Alkemadean 1,Roelofarendsveen, 01713-2866
HeragracH 79, Leiden, 071-133861.
da
lat
don
-zv
de
lf
i^d
MONELINGE/SCHRIFTELIJKE
IOREC A-OPLEIDING
WENS U EEN GOEDE TOEKOMST?
Volg dan d cursus vakbekwaamheid cafébedrijf en/of Han
delskennis hrecabedrijf en wordt zelfstandig dlsco-elgenaa
caféhouder f kantinebeheerder. Een vooropleiding Is
vereist. In bruari 1984 starten de mondelinge fessen
deze avondirsussen weer In: Alkmaar, Almelo, Amersfoort'
AmsterdamApeldoorn, Arnhem, Den Haag. Emmen, En
schede, Grcingen, Haarlem, Heerenveen, Leeuwarden, Ro
terdam, Utriht. Winschoten en Zwolle.
De cursus ak bekwaamheid cafébedrijf kost /295.- en
cursus Halelskennis Horecabedrijf kost /365.- Incl.
schrljfgeld i al het lesmateriaal. U doet in juni 1984 exam«l(
onder toezht van het Min. v. Ec. Zaken, 't V.O.M. verzorg
de cursus ikbekwaamheid cafébedrijf ook schriftelijk.
Voor een ptls brochure, bel 033-805254 of stuur de coupo
In een envop zonder postzegel naar 't V.O.M., An'.woordni
1060, 3800VB Amersfoort.
Wilt u mij fheel vrijblijvend de brochure zenden?
Postcodi...
Plaats:
't '.O.IVI. Horeca Instituut
Zancamp 96, 3828 GE Amersfoort-Hoogland
ngeschr. K.v.K. te A'foort nr. 26477
