Het filmsprookje van Cynthia Rhodes
MEISJE UIT PROVINCIE KRIJGT UNIEK FILMCONTRACT
KUNST
Rol naast
John Travolta:
„Zo zoet dat
je er kiespi jn
van krijgt
£eidóc6omcMit
VRIJDAG 25 NOVEMBER 1983 P|
AMSTERDAM „Je
moet vooral zoet zijn, zei
Sylvester Stallone tegen
me. Zoet als stroop. De
mensen moeten er kies
pijn van krijgen, zo zoet".
Een regie-aanwijzing van
Hollywoods meest succes
volle regisseur voor Cyn
thia Rhodes, tegenspeel
ster van John Travolta in
„Staying alive".
Cynthia Rhodes blond, blo
zend, bruine ogen en een door
dagelijke „work-outs" slank
gehouden figuurtje zit in
het Amsterdamse Cresthotel
niet alleen zo zoet te zijn dat
iedereen die er beroepshalve is
loopt te juichen van „wat een
schatje", ze is bovenal herken
baar als de tot leven gekomen
Amerikaanse droom. Het klas
sieke meisje uit de Ameri
kaanse provincie, opgegroeid
in de schaduw van de Grand
Old Opry van Nashville, Ten
nessee, met de jengel van de
country music binnen gehoor-
safstand, dansend vanaf de tijd
dat ze drie was, en dromend
van showbiz en film. Ze zong
bij een eigen bandje, danste bij
ze gehad heeft met die éne
nachtzwarte dag. Inderdaad,
wat eén lieverdje, inpakken en
meenemen.
Deurmat
„Dat meisje Jackie in „Staying
alive" dat ben ik helemaal
zelf. Alleen zou ik me nooit zo
aan het lijntje laten houden
door een jongen, zoals John
Travolta met Jackie doet.
Nooit van m'n leven. Dat kind
laat compleet over zich lopen.
Dat is geen vrouw meer, dat is
een deurmat" zegt Cynthia
Rhodes. Daarna houdt ze een
pleidooi voor de waarheidsge
trouwheid van het Broadway-
sprookje van Sylvester Stallo
ne waarin John Travolta van
uit de „chorus line" een ambi
tieuze en rake gooi doet naar
het Sterrendom. „Zo gaat dat
echt" zegt Cynthia. „Al die
„cattle-calls", die oproepen
voor audities. Je komt met z'n
honderden en je weet dat ze
nooit iedereen goed kunnen
bekijken voor een rol. Je moet
echt met je foto leuren, van
het ene artiestenbureau naar
het andere. Je moet smeken of
ze je dan tenminste die paar
gehoord en ook dat lukte. Ik
had inmiddels een rockvideo-
filmpje gemaakt met de groep
„Toto" voor het nummer „Ro-
sanna". Dat filmpje werd toe
vallig gezien door Sylvester
Stallone en die heeft me voor
„Staying alive" gevaragd".
Huilbuien
Wie de Stallone-Travolta film
al achteloos-denigrerend als
het zoveelste Hollywood-
sprookje vèr van de realiteit
had gebrandmerkt, krijgt on-
midellijk om de oren met Cyn
thia Rhodes' korte levensver
haal. Want zó zien sprookjes er
pas uit. „Ja" zucht Cynthia
met een blijheid die niet meer
van deze aarde is. „Dat was
het mooiste moment van z'n
leven, toen Stallone me opbel
de dat ik die rol had. Ik schijn
zó in de telefoon geschreeuwd
te hebben dat z'n trommelvlie
zen ervan barstten. Hij heeft
uit gezondheidsoverwegingen
nog geroepen: „Ik hang nu
maar op, ik bel later wel terug
als je rustig bent". Nou, ik heb
geen rust meer gehad. Achter
elkaar huilbuien. Toen ze me
belden van de filmmaatschap
pij of ik Cyndy of Cynthia
Cynthia Rhodes:
schreeuwd"
,lk heb Sylvester Stallone z'n ore
nou? „Toen ik uit die be- 's a's Je ^et goed bel
schermde wereld van Nashvil- goed of slecht als
le in Los Angeles kwam, was plek op de wereld,
ik doodsbang. Ik ben eerst de Je er zelf van maak
deur niet uit peweest. en ik Maar je kan je dan
