ff et Groot Guinness Record
Boek 84 levert voldoende
tot voor verbazing
Omwegen
Schippers jong Jan Harland
voelde zich bij ha vendienst
als een vis in t water
EN/REGIO
CcidócSoiumit
et h
Tbr geëist
wegens poging
tot doodslag
Steeds meer instanties betalen
mee aan Nieuwkoopse Plassen
jetra bussen naar Den Haag
Brinkman op de koffie
J0EZA TER HET LANGST OP EEN BARKRUK EN WAT IS DE KLEINSTE POSTZEGEL?
z ran\
zett(
i^ê - f* 1
VRIJDAG 28 OKTOBER 1983 PAGINA 5
vom
dal
zerk goodness; my Guin-
?rt Is is alweer uit met de
tie 1984 van zijn Groot
jord Boek, speciaal
I met het oog op Ne-
Jandse en Belgische
„Het meest ver-
lke pte boek aller tijden
Marop auteursrechten
ndajen)" heeft een inter-
•foo^onale oplage van
53.000.000 exempla-
r een is vertaald in 24
>n. Met veel omhaal
:d het Groot Guinness
Op omwegen door land
kom ik graag mensen tegen. U kunt 1
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10. door Ton Piotrrs
GOUDEN LEIDSE SPELD VOOR SCHEIDENDE
BEDRIJFSLEIDER STADSGEHOORZAAL
ford Boek '84 nu
DEN HAAG Een 47-jarige
inwoner van Noordwijkerhout
heeft gisteren bij de Haagse
rechtbank wegens een poging
tot doodslag onvoorwaardelij
ke ter beschikking stelling van
de regering (tbr) tegen zich
horen eisen. De man, die tij
dens de poging met drie ande
ren een van de huisjes op het
terrein van de St. Bavo in
Noordwijkerhout bewoonde,
ergerde zich zo aan een huis
genoot dat hij deze op 31 mei
van dit jaar met een hamer
probeerde dood te slaan.
De huisgenoot maakte rommel
en weigerde die op te ruimen.
Op de bewuste dag werd het
slachtoffer opgewacht boven
aan de trap en kreeg hij de
klappen, waarbij hij aan zijn
hoofd gewond raakte. Ver
dachte verblijft al sinds zijn
vierde jaar regelmatig in psy
chiatrische inrichtingen. Naar
aanleiding van het psychia
trisch rapport, eiste de officier
van justitie de tbr. Uitspraak
volgt op 10 november.
leden bedrijfsleider van de
Stadsgehoorzaal. „Daar heb
ben we hard aan gewerkt in
niet gemakkelijke tijden. De
zaal blijft gestaag lopen.
Vaak was het zeven dagen in
de week in touw zijn, ik kon
nooit normaal afnokken. Ik
was zelden of nooit thuis en
mijn vrouw Gré bracht het
zelfs zover me een briefje te
schrijven: ik wil je spreken,
wanneer heb je effe tijd voor
me?" Een slopende tijd voor
Jan Harland, die al tobte met
een versleten knie en andere
klachten. „Een jaar geleden
zei m'n huisarts: Jan, je bent
zover ontregeld dat je beter
kunt stoppen. Dat was een
klap voor me, het loslaten
van de Stadsgehoorzaal. Het
slokt je helemaal op. Ik ben
er nu wel overheen. Ik moet
tevreden zijn, dat is waar, en
dat ben ik wel. Maar mijn
mooiste tijd was toch in de
scheepvaart, bij de markt- en
havendienst. Daaruit heb ik
een image gebouwd waarop
ik verder kon gaan". Het is
geen leuk verhaal, maar je
hoort er Harland geheel in.
Een hommage aan een oud-
wethouder, Jan Lijten, die,
toen de Groenoordhal moei
zaam van de grond kwam,
soms om 4 uur 's nachts aan
wezig was om te zien welke
veehandelaren allemaal van
elders naar Leiden wilden
komen met hun beesten die
de nieuwe markt groot moes
ten maken. Enthousiaste
knaap, varensgezel Jan Har
land: „Ik heb goed kunnen
werken". En er kwamen van
de week velen die hem daar
voor erkentelijk waren en
Jan met stoffelijke bewijzen
overstelpten: dansscholen, de
landelijke dansorganisatie.
universiteit, operette, „de
muziek", van orkesten, uit de
jazzwereld, sponsors van eve
nementen. Enfin, „al m'n
huurders die ook het stof en
de bende van de verbouwing
en restauratie hebben moeten
slikken".
Over een paar maanden
wordt Harland 61. Heel stie
kem hoopt hij, dat hij nog
eens zal worden uitgenodigd
voor Stadsgehoorzaal of
Groenoordhallen; „maar ja,
uit het oog uit het hart, denk
ik dan maar". Maar dan altijd
nog is Jan „bedrijfsleider"
van een eigen sleepboot als
hobby, „met een knoert van
een machine; als die draait
klinkt 't als muziek in m'n
oren. Dat water, noem het
maar een ziekte van een
schipperskind. Van het
Stadsgehoorzaalpersoneel
heb ik een complete visuit-
rusting gekregen, en die ga
ik nu goed gebruiken...", zegt
Jan. En hij kijkt
voor zich heen.
BURGEMEESTER SEINSTRA:
A WKOOP Volgens
T.R. Seinstra
r steeds meer overheids-
ities die de Nieuwkoopse
Iin niet alleen in woorden
grijk vinden, maar er
flaadwerkelijk aan mee
I betalen. Voorbeelden
fin zijn volgens hem de
heid van de provincie
uur a*Ve ton mee te betalen
i 'aderzoeken in het gebied
i-jjl onlangs uitgetrokken
sik? §u^en voor het onder-
lkenPan oevers 'n Passen.
8'steravoncl tijdens
jxfjneenteraadsvergadering.
lts g/^sleden besloten 50.000
aid tu beschikbaar te stellen
éSDai n aantal werkzaamhe-
(Rij?" de plassen'
jaar die halve ton financiert
:r sei#meente een onderzoek
Het tile waterkwaliteit en kan
f 677.-
ed-
i Rij{
izoen.
won
or^cte^ ^-eids Platform „Kruisraketten Nee" raadt deel-
aan de vredesdemonstratie, die morgen in Den Haag
gehouden af met de trein naar de Residentie te reizen. Er
het platform bussen ingezet om de demonstranten naar
een baggeronderzoek worden
gedaan. Het wateronderzoek
(16.000 gulden) moet aan het
licht brengen hoe de kwaliteit
van het water de groei van
planten beïnvloedt. Het bagge
ronderzoek is om een idee te
krijgen van hoe de bodem van
de plassen nu precies in elkaar
steekt. Deze 34.000 gulden kos
tende studie is belangrijk om
te weten te komen wat er ge
beurt als de gemeente de plas
sen uit zou laten baggeren.
CDA-raadslid J. Noordergraaf
had zo zijn twijfels over het
nut van het onderzoek. Vol
gens hem waren andere ge
meenten op zo'n zelfde studie
teruggekomen.
Een voorstel van het college
om een bouwbedrijf toestem
ming te geven voor de bouw
van zes experimentele wonin
gen, werd door de raad voor^
alsnog afgewezen. De zoge
naamde „Isotec-huizen" die in
De Rietlanden zijn gepland,
zouden volgens de aannemer
105.000 gulden gaan kosten.
Nu blijken de verkoopprijzen
tussen de 35.000 en 60.000 gul
den hoger te liggen. Voor de
gemeenteraadsleden, die zich
over het algemeen bedrogen
voelden, reden om het nog
maals in een commissieverga
dering te gaan bespreken. Het
bijzondere aan deze woningen
is dat ze uit blokken worden
opgebouwd. Hierdoor blijft de
warmte beter in huis, waar
door energie kan worden be
spaard.
VOOR DEELNEMERS
VREDESDEMONSTRATIE
i/HS
?ngoV
laag en terug te vervoeren.
er wissen vertrekken om negen uur en om half elf vanaf de
hol weg (tussen station en het begin van de Willem de
prlaan). Buskaarten zijn voor zes gulden verkrijgbaar aan
i van Houtkade 34, tel.l3276Q, de Narmstraat 19, tel.141617,
Floralaan 25 in Oegstgeest, tel. 154428. De bussen rijden vanaf
vier uur terug vanaf dezelfde plaats als waar ze geparkeerd wor
den'. De laatste bus vertrekt om half zeven.
Fietsers kunnen ook gezamenlijk vertrekken. Om half tien kun
nen de fietsers zich verzamelen in het Van der Werfpark. In
Den Haag is een bewaakte fietsenstalling a 50 cent.
Het platform roept verder vrijwilligers op, die na de demonstra
tie willen helpen om de manifestatievelden §choon te maken.
Deze vrijwilligers kunnen zich opgeven bij het Centraal Kon-
taktadres aan de Foralaan 25 in Oegstgeest, tel. 154428.
De minister van WVC was gisteren op de koffie in het dienstencentrum aan de Van Hogen-
dorpstraat. Met echtgenote was de heer L. Brinkman uitgenodigd op de wekelijkse koffieoch
tend voor bejaarden waar voor d#ze gelegenheid ook wethouder P. Schoute te gast was.
Wedè kleur deze week
ndeiresenteerd in het res-
dlYant Rosarium, mid-
?*j 'A in het Amstelpark in
5 ^sterdam Buitenvel-
i
werd een middag van
>rlatieven, drankjes en
les, waarin ook enige
\Meeïen een werkzaam aan-
Oe&\ hadden. Met man en
werd getracht een
"'lal reeds bestaande re-
is te verbeteren, wat
altijd lukte. Maar span-
d was het wel, onder re-
van Mies Bouwman
t zoveel „lieve mensen"
er haar gehoor), zelf in
®f~®record houdster, toen ze
en 20 minuten aan
pe stuk het televisiedrama
*sien het Dorp" aaneen
ïtte. Daarvoor kreeg ze
21 jaar later (wat ook op
record lijkt) een certifi-
t uitgereikt door een
jr ktige, in de drukte niet
vx te krijgen, accurate
man uit Middlesex
,egadet bezit van een stop
uur h die in het dage
leven voorzitter van
club van superlatieven
bowing up
tale
met veel risico's
itratr zijn hoofd, een vrese-
M lange Brit binnen,
orjis lengte mij is ontscho
en die niet eens de
;ste man ter wereld was:
Chris Greener, die met
ongeveer 2 meter 50
s mocht omhelzen nadat
S daarvoor op een stoel
^kkei 8aan staan. Later zat
*stijdaan een tafeltje hel'e
dag iesen glaasjes sherry te
iken. Geen nieuw re-
1. Wel nieuw was de
itatie van een andere
j, Dave Sheriff ge-
md, uit Rugby van het
i>y, die een One Man
heid r voert en z n eentje
er erf>'steren hen muziekin-
11 oil"1611160 tegelijk kon be
en. Hij maakte er nu elf
door aan zijn instru-
ïtarium een soort sam-
al toe te voegen. En dan
een bepaalde melodie
t nie te houden. Met een
in de linker oor-
Mu^11 een gezicht, alsof hij
tot klavarskribo zat te
n. Goed voor een glans-
e vermelding in Guin-
I '85.
.00 u
1222' moeilijk had 19-jarige
Johannes Harland is er nog
flink beduusd van. Zo in de
trant van „dat hadden ze nou
niet moeten doen". Maar in
zijn hart is hij dankbaar, dat
zijn afscheid uit de gemeen
telijke dienst zo tastbaar en
overweldigend is geweest:
„Toch wel fijn te weten, dat
je gewaardeerd bent. Ik ben
erg getroffen door de wijze
van afscheid nemen, en dan
die gedenkspeld der gemeen
te in goud, me opgepind door
wethouder mevrouw Fase".
Hij doet 'm gauw even op,
voor de foto. Je merkt niet
eens, dat-ie trots is. Maar hij
zal het best zijn. Van de
week werd Jan Harland op
een receptie overladen met
geschenken. De bedrijfsleider
van de Leidse Stadsgehoor
zaal sloot officieel zijn ambte
lijke loopbaan van bijna 37
jaar af. „Spijt het je niet, dat
je de 40 niet hebt kunnen
volmaken?", vraag ik hem,
onder een schilderij van een
kust in de branding. „Man, ik
heb bij de gemeente nooit
een veertigurige werkweek
gekend: tachtig uur presteer
de ik. Zo rekenend kom ik
dik over die 40 jaar heen".
Jan Harland werd in '46 aan
genomen bij het Markt- en
Havenwezen, afdeling
scheepvaart, Leiden. „Ik
kom ook uit de binnenvaart
voort, als schipperskind werd
ik op het water geboren. Ik
lag meteen in m'n wieg te
dobberen. Thuis, dat was aan
boord, was het hard pezen
om de zaak drijvende te hou
den in de moeilijke vooroor
logse jaren". Harland kwam
na z'n 20ste aan de wal en
werd brugwachter op 't ha
venkantoor aan de Schrij-
versbrug. Hij was daar vraag
baak voor de binnenkomen
de schippers. Later werd hij
havenmeester. Belangrijk
was zijn leven en werken
binnen de markt- en haven
dienst, met een bijzonder ac
cent op het marktwezen. „Ik
had ook politiële bevoegdhe
den, was onbezoldigd ge
meenteveldwachter, na een
cursus en beëdiging. Een fij
ne tijd vond ik dat. Daarna
heb ik me met m'n dijk van
praktische ervaring op de
Groenoordhallen gegooid. Ik
37 jaar tijd heb ik vijf direc-
Jeuren gehad, met erg ver
schillende opvattingen. Erg
goed staan mij nog bij Men
nes, Weima en De Jong".
Slopende tijd
Nadat Harland de Groe
noordhallen in het moeilijke
begin en de later volgende
succesvolle jaren had meege
maakt, werd hij vier jaar ge-
Het Nederlands record Limbo dansen staat op naam van Jomo K. Jones uit Amsterdam. Op 7 februari 1983 ging hij onder
een brandende limbostick door die op 21 cm hoogte stond.
Hans Schroder 't, uit het
oostelijke Lattrop. Vorig
jaar hapte hij in 52 biervil
tjes tegelijk zo'n grote
mond heeft hij maar het
wilden er maar geen 53
worden, ondanks het feit
dat ongeveer half Lattrop
supportend met hem was
meegereisd naar het Bui-
tenveldertse Rosarium. Hij
blijft evenwel keurig op
weg naar een voortijdig
einde van zijn kaakfuncties.
En dan waren er de „magi
sche' knikkers", de „clic
kets", door een Nederlan
der tot een rijke broodwin
ning gemaakt: 15 miljoen
gulden aan omzet dit jaar,
en een nog steeds groeiende
fabriek met zo'n 150 werk
nemers. Zijn dochtertje
maakte ter plekke in drie
uur tijd een kolossale pyra-
mide met 15.600 clickets.
Goed voor Editie '85.
Sur place
Een bruine meneer uit Ja
maica, Jomo K. Jones, al
hier wonend, wrong zich
dansend onder een bran
dende limbostick door op 21
cm. hoogte, opgezweept
door het ritme van een
steelband. Dan een oude be
kende van Mies Bouwman,
uit een van haar talkshows:
meneer Hoevelaken uit
Voorthuizen hoe 's 't mo
gelijk! Ook hij komt in het
Grote Boek van '85, omdat
hij in nog geen drie minu
ten als „handelsreiziger" in
een hoog tempo meer dan
450 „artikelen" kon opnoe
men. Wel erg bont maakte
het een Q-team uit Nijkerk.
Drie knapen die „sur place"
moesten balanceren op mo
torfietsen met afgezette mo
tor en met een bandspan-
321 mtr.) en België al. Te
kust en te keur: het kleinste
restaurant, het zwaarste
kind, de Friese vlag is de
oudste (9jë eeuw), Appie van
Unen sprong ooit 9 uur, 26
minuten en 35 sec. lang
touwtje, in '79 was er de
langste file ooit geregis
treerd: 80 km., van Beek
naar TJtrecht, op de Achter
weg in Genemuiden mag
nog steeds niet gerookt
worden, men deed aan
munten stapelen en munten
vangen, in Mol was er een
Belg die 36 uur achtereen
saxofoon speelde, en Tjibbe
de Groot uit Alphen
a.d.Rijn staat vermeld als
Neerlands kampioen pijpro
ken. Tenslotte: eind '83 had
het punnikwerk van Jan
Kamphuis uit Terwolde een
lengte bereikt van 3000 me
ter.
Het Groot Guinness Re
cord Boek '84 levert ge
noeg stof om van de ene
verbazing in de andere
te vallen: records bed op
maken, op één been
staan, bakstenen werpen,
auto's total loss rijden,
appels plukken, bierkrat
heffen. En het bier
schijnt nog steeds een
beste schuimkraag te be
houden. Want Guinness
blijft Guinness. Anders
was het Boek dat in
'55 in de meer dan 81.000
Engelse pups voor het
eerst gesleten werd er
ook niet geweest. De Ne
derlands-Belgische editie
werd uitgegeven door
Luitingh, Utrecht. Tot 1
januari '84 betaalt men
34,50, daarna kost het
Groot Record Boek (322
pagina's) ƒ39,50.
ning van een halve atmo
sfeer. Eppo te Gussinglo
had 9 minuten en een se
conde of 27 op zijn naam
staan. Gisteren was het
broer Pedro die het staan-
deweg maar liefst 40 minu
ten volhield en daarbij nog
gelegenheid vond om aan
'zijn neus te peuteren, sapjes
en bier te drinken en bit
terballen te verslinden.
Langste punnikwerk
Het was me het Guinness-
middagje wel. Maar het
Groot Record Boek is het
waard. De inhoud is weer
ongemeen boeiend, want je
komt er de meest zinnige
en krankzinnige dingen in
tegen. Alleen in Nederland
(maar het hoogste punt is
en blijft de Vaalserberg van
De jongste kandidaat, die ooit het zwemdiploma A haalde:
Maroesja Meijer. Zij deed dit op 24 maart 1982.
