m
ïi
Christelijke bond CFO gad
verder dan ooit tevoren
buitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhófbuitensteBinnènhofbuitensteBirnj
Kabinet staat voor keuze
tussen Duivel en Beëlzebub
t'
«fSIITHOFF PER
Bcidoe Sornant
SAMENLEVING WORDT INLEVEREN MOE
Politiek
Partij
Parlement
BINNENLAND/BUITENLAND
ZATERDAG 22 OKTOBER 1983 PAS,
inaüwiisia
DRIE MILJOEN
Afgelopen dinsdag vormde de
vergaderzaal van de Tweede
Kamer het decor voor een
zeldzame gebeurtenis. Kamer
voorzitter Dick Dolman gal
f zijn hamer tijdelijk in handen
- van vice-voorzitter Dien Cor
nel issen, daalde van zijn hoog
geplaatste zetel af en betrad
het spreekgestoelte. „Het is
meer dan dertig jaar geleden,
dat een voorzitter der Kamer
de stoel verliet om vanaf de
katheder het woord tot de re-
gering te richten. Er moet dus
wel iets bijzonders aan de
hand zijnzo begon Dolman,
de blik gericht op minister
Rietkerk van Binnenlandse
- Zaken, die korzelig starend
achter de regeringstafel zat.
Er was ook iets bijzonders aan
de hand. Sprekend namens de
gehele Kamer verzette Dol
man zich tegen de bezuiniging
van drie miljoen gulden, die
Rietkerk wilde aanbrengen op
de begroting 1984 voor het ka-
merbedrijf zelf. De Kamer
stelt elk jaar haar eigen begro
ting vast. Zij geeft daarin aan
wat er nodig is voor het beta-
len van peisoneelsleden, zoals
bodes, griffiers, veiligheidsbe
ambten en werksteis, voor
fractiemedewerkers, voor de
horeca-voorzieningen in het
gebouw, voor meubilair, voor
aanschaf en onderhoud van
kopieerapparaten, voor papier-
kosten, enzovoorts. (Let wel:
het salaris van de 150 kamer
leden wordt niet uit deze ka
merbegroting betaald. De
volks vertegen woordigers krij
gen hun geld in principe uit
dezelfde „pot" waar het rijk
ook de ambtenaren uit be
taalt).
Als de Kamer haar begroting
heeft vastgesteld, neemt de
minister van Binnenlandse Za
ken die normaal gesproken
over en verstrekt dus het door
de Kamer verlangde bedrag.
Op Prinsjesdag bleek echter
dat minister Rietkerk de Ka
mer drie miljoen gulden min
der wilde geven dan zij had
gevraagd. De Kamer protes
teerde daar terecht tegen,
want het is van groot belang
dat het parlement voldoende
toegerust is om de regering te
controleren, temeer nu de Ka
mer met steeds meer werk
wordt overladen. Bovendien
springt de Kamer al zo zuinig
mogelijk met z'n geld om. Zui
niger kan het echt niet, luidt
de algemene opvatting.
ONGEZOUTEN
In ongezouten bewoordingen
stelde Dolman zich tegen het
bezuinigingsplan van Rietkerk
te weer.
„De minister ontwikkelt geen
betoog. Hij zoekt slechts te
schrappen", luidde zijn oor
deel. „Het zou, dunkt mij, bui
ten proportie zijn wanneer ik
nu omstandig zou uiteenzetten
hoe zuinig en bescheiden wij
zijnzuiniger dan de meeste
parlementen van vergelijkbare
landen. Maar als belangwek
kend nieuwtje kan ik wel ver
melden dat het tekort van het
restaurantbedrijf dit jaar wel
licht met een kwart, dat is met
verscheidene tonnen, kan
worden teruggebracht. Pres
teert de minister dat ook op
zijn departement?"
Eén voor één liet Dolman de
gevolgen van een eventuele
bezuiniging de revue passeren.
Er zouden enkele tientallen
fractiemedewerkers moeten
worden ontslagen, er zouden
minder kamerstukken (wets
ontwerpen, moties, handelin
gen) gedrukt kunnen worden
en het stafpersoneel van de
Kamer zou niet mogen wor
den uitgebreid. „Dat betekent
onder meer", aldus Dolman,
„dat de telefooncentrale op ge
lijke sterkte moet blijven on
danks een sterk toegenomen
aantal gesprekken". En cy
nisch liet hij erop volgen: De
regering moet goed begrijpen:
die honderdduizenden boze te
lefoontjes zullen wel allemaal
onterecht of overdreven zijn,
maar zij moeten wél worden
beantwoord. Een parlement is
geen luxe. Het moet de kiezers
gehoor geven, in de meest let
terlijke zin". En passant stak
Dolman ook de loftrompet
over de telefonistes en telefo
nisten die dagelijks in" de cen
trale in de weer zijn en meni
ge boze kiezer te woord staan.
„Ik heb de hoogste lof voor de
gelijkmoedigheid en de hoffe
lijkheid die de medewerkers
op die afdeling tentoonsprei
den
Zoals verwacht, moest minis
ter Rietkerk bakzeil halen. De
begroting van de Kamer
mocht gespaard blijven, maar
die bezuiniging van drie mil
joen zou dan wel ergens an
ders vandaan moeten komen.
De bewindsman zegde toe, met
de Kamer te willen discussië
ren over alternatieven.
CENTRALE
Honderdduizenden boze tele
foontjes", zei Dolman. Hij
overdreef een beetje, maar zat
zeker niet gehéél bezijden de
waarheid. Inderdaad komen
er jaarlijks honderdduizenden
telefoongesprekken bij de
Tweede Kamer binnen. Op
hoogtijdagen soms meer dan
3500 per dag. Maar dat zijn na
tuurlijk niet allemaal boze te
lefoontjes. „Toch neemt het
aantal kwaaie of bedroefde
burgers dat de weg naar de
Tweede Kamer weet te vinden
wel voortdurend toe", zegt één
der telefonistes, mevrouw
Kroon, desgevraagd. Zij werkt
al tien jaar in de centrale en
heeft dus een ruime ervaring
in het te woord staan en door
verwijzen van mensen die met
problemen, op- en aanmerkin
gen en vragen op allerlei ge
bied naar het parlement bel
len.
Veel mensen hebben er
meestal geen idee van hoe het
in de politiek werkt. Dat er
een groot verschil is tussen de
regering, die voorstellen doet,
en de Tweede Kamer, die de
voorstellen beoordeelt en de
regering op haar daden con
troleert. Dan willen ze een mi
nister of een staatssecretaris
spreken en dan denken ze:
daarvoor bellen we de Tweede
Kamer maar. Als ik dan zeg
dat ze daarvoor bij het betref
fende ministerie moeten, dan
reageren ze in de trant van: O,
ik dacht dat het daar aan het
Binnenhof allemaal één pot
nat was".
In de telefooncentrale van de
Tweede Kamer is de politieke
actualiteit altijd onmiddellijk
voelbaar. Mevrouw Kroon,
voor de meeste „bewoners"
van het Binnenhof beter be
kend als Beppie, kan daar vele
verhalen over vertellen. We
merken nu bijvoorbeeld heel
erg dat er veel sociale onrust
heerst over de bezuinigingen.
Allerlei mensen bellen op met
de mededeling dat ze het niet
meer zien zitten, dat ze na
lang aarzelen het telefoonboek
hebben gepakt en het
van de Kamer hebben opge
zocht en dat ze nu eindelijk
wel eens een kamerlid willen
spreken. En als wè dan vra
gen, welk kamerlid, zeggen ze
vaak: „Het geeft niet, wie". Ja,
dat kan natuurlijk niet, dus
dan zeggen ive: „Tot welke
partij voelt u zich het meest
aangesproken, want u weet
dat er hier verschillende frac
ties zijn". Uiteindelijk komen
we dan wel ergens uit. Je moet
de mensen vaak gewoon een
lesje staatsinrichting geven. En
als ze dan bijvoorbeeld zeggen
dat ze nooit naar de stembus
gaan, dan wekken we ze op
om dat voortaan wel te doen.
Je moet toch gebruik maken
van je democratische recht om
te kiezen?"
„Pure scheldpartijen komen
ook geregeld voor. We krijgen
soms de vreselijkste verwen
singen naar ons hoofd. Dat
vereist natuurlijk wel het no
dige aan geduld en tact. Voor
al als er een rechtstreekse tele
visie-uitzending van een ka
merdebat is, krijgen we veel
telefoontjes van mensen die
dingen zeggen als: „Haal die
vent eens uit beeld, daar wor
den we doodziek van". We
hebben met Van Agt 6__..
gehad, dat het boordje
overhemd niet goed 'ëin
wijl hij almaar in bei °I
Dat irriteerde kennel
zettend veel mensen,
gende telefoontjes. To J10
ben we een bode na "e
toegestuurd die hem in ren
de, dat-ie z'n boordje 11
moest trekken". n*e
„Nog een voorbeeld. Ti aïS'
Dam het bij de algem ac
schouwingen over dat^inc
berenhad, kwamenort
volgende dag telefoon ver
verzoeken om Van Dar
een paar maanden te
of helemaal uit de K^
verwijderen. En toen j
de afgelopen week
SER-gebouw door oml
werd lastig gevallen, bL
ook gelijk mensen op.T
een mevrouw bij, die J
CDA is mijn club niei
dit vind ik toch te vei
„Ondanks alle toes tamj
we geregeld meemaken
dit een heerlijke baan 1
hoor. Ik vind het lel
mensen allerlei dingen JJ,
leggen en ze wegwijs Lr0
ken. Je voelt jezelf afT-
ook een beetje poli tic usms
DICK VAN RIETSC1f" i
)k
Tji
„Rietkerk moet
op de knieën
Sinds een paar weken wordt
de argeloze burger met een
lastig verschijnsel geconfron
teerd: „stipt" werkende ambte-
naren en trendvolgers. Boos
als ze zijn over de voorgeno
men korting van 3,5 procent
op hun salaris voeren zij actie
tegen hun baas, minister Koos
Rietkerk van Binnenlandse
Zaken. Boos op Koos dus.
Hoewel gericht tegen hem lijkt
Koos Rietkerk tot die catego
rie Nederlanders te behoren
■die nog het minst persoonlijk
onder de acties te lijden heeft.
Het zijn tot nog toe vooral de
ïgebruikers van het openbaar
vervoer en de bezoekers van
de postkantoren, die het onge
mak van stipt werken aan den
lijve ondervinden. Lang zal
dat echter niet meer duren. De
acties worden harder en grim
miger en zullen misschien ook
Rietkerk zelf nog wel treffen.
Want het zijn niet alleen de la
gere ambtenaren die actie voe
ren. Ook hun bijna hoogste ba
zen doen mee. Voor het eerst
in de geschiedenis voeren ook
zij actie „om de samenleving
zo grondig te ontwrichten en
zoveel economische schade toe
te brengen dat Rietkerk wel
op de knieën moet", zegt hun
voorman Gerard van Dalen.
Actie dus. Van laag tot hoog.
„We gaan nu verder dan ooit
tevoren", bevestigt Ton de
Jong van de christelijke amb
tenarenbond. Er is genoeg ge
kort en de ambtenaren wor
den als melkkoe, sluitpost van
de begroting gebruikt. Van
eerlijke behandeling is geen
sprake meer, vinden de over
heidsdienaren. Geringschat
tende opmerkingen als zou het
het met die kortingen wel
m ee vallen CDA -leider De
Ton de Jong.
Vries) lijken alleen maar olie
op het vuur. Jaap van der
Scheur (AbvaKabo) gnuift ie
dere morgen als er een nieuwe
actie is ingezet. We moeten
wel, vindt hij. „Als we nu geen
weerstand bieden hebben we
de komende jaren nog veel
meer te verwachten", is zijn
angst.
Onze sociaal-economische re
dacteuren Jo Smits en Arjen
Broekhuizen spraken met drie
vakbondsleiders. Vandaag het
gesprek met CFO-voorzitter
De Jong.
(Van onze sociaal-
economische redactie)
SCHEVENINGEN Het zijn
niet alleen de leden van de
FN V-ambtenarenbond Abva
Kabo, die dezer dagen ten
strijde trekken tegen de kabi
netsplannen. Ook de christelij
ke bond van overheidsperso
neel en trendvolgers, de CFO,
gaat er tegenaan. Zijn leden
accepteren de voorgestelde sa
lariskorting van 3,5 procent
niet en dat willen ze op een
duidelijke manier kenbaar
maken. Voorzitter Ton de
Jong: „We gaan nu verder dan
ooit tevoren. Heel, heel lang
heeft voor ons gegolden, dat je
als christenen niet tegen de
overheid in verzet zou mogen
komen. En we hebben leden,
die dat nog vinden, heel prin
cipieel en oprecht. Maar de
meerderheid denkt en handelt
anders".
„Omdat we de bui zagen han
gen hebben wij de leden dit
jaar de vraag voorgelegd welk
standpunt zou moeten worden
ingenomen ten aanzien van
acties bij de overheid. De uit
spraak was: ook de CFO moet
acties niet uitsluiten. Maar de
grens moet liggen bij model-
en stiptheidsacties. Onder onze
90.000 leden zijn er wel, die
verder willen gaan, maar we
steunen hen niet officieel".
Geen stakingskas
„Dat zou trouwens ook niet
kunnen in de praktijk, want
vanwege onze aanvankelijke
opstelling hebben wij geen sta
kingskas. We hebben slechts
een beperkt beschermings
fonds. Daaruit betalen wij de
léden, die aan staking domweg
niet kunnen ontkomen omdat
rondom hen door leden van
andere bonden het werk wèl
wordt neergelegd. Want wij
hebben altijd tegen de leden
gezegd: vermijdt onrust en
conflicten op de werkplek, je
moet na acties tóch weer met
die anderen samenwerken".
Alleen stiptheidsacties dus.
„Inderdaad, en die coördine
ren we met de andere centra
les van bonden van overheids
personeel. En als de ACOP
straks verder wil gaan, staken
dus, dan kunnen wij daarop
best insteken. Als de leden-
groepen dat althans willen,
want we commanderen niet,
we peilen slechts de actiebe
reidheid. En voordat we met
qen actie instemmen waar
schuwen we: Je moet wel een
lange adem hebben, nu al en
misschien later ook nog eens,
want er zit nog meer onheil in
de kast van het kabinet. Maar
het blijkt telkens weer, dat
ook onder onze leden de oude
loyaliteit ten opzichte van de
werkgever, de overheid dus,
haar grenzen kent. En stipt
heidsacties kunnen ook hard
aankomen".
Het publiek zal er, dan ook
niet altijd mee ingenomen zijn.
„Neen, dat begrijp ik best.
Maar we zijn bezig met een
harde zaak, niet met bruilof
ten en partijen. Het Europees
Sociaal Handvest geeft alle
werknemers, ook die bij de
overheid, het recht van sta
king als laatste wapen. Als wij
acties voeren zal het publiek
dat meer voelen we zijn nu
eenmaal dienstverleners
dan als er gestaakt wordt bij
een fabriek. Het zij zo, wij
hebben ook het recht voor
onze belangen op te komen".
Is er dan geen sprankje hoop
op een compromis? De Jong
haalt de schouders op, „Ik heb
na het gesprek met het kabi
net niets vernomen dat per
spectief biedt, ook al heeft de
Kamer via een motie van de
GPV'er Schutte opdracht ge
geven tot een open en reëel
overleg. Men vraagt ons dan
wel eens: waarom ga je dan
toch telkens weer naar het
overleg met minister Rietkerk
toe als het telkens weer op een
teleurstelling uitloopt? Nou,
dat ligt aan de structuur van
het overleg met de overheid.
De minister kan nog altijd
eenzijdig de arbeidsvoorwaar
den opleggen. En dat zal hij
zeker doen als de bonden niet
bij het overleg verschijnen,
dan valt telkens weer zo maar
de hamer. Uit een oogpunt
van belangenbehartiging moe
ten we dan ook wel gaan".
„Het is echter duidelijk, dat de
overlegstructuur anders moet
worden. Daarop dringen we al
verschrikkelijk lang aan, maar
het komt er niet van, de mi
nister blijft erop studeren, hij
is zelfs niet bereid nu al naar
de geest te handelen van wat
officieel moet worden en
waarover we het allemaal ei
genlijk eens zijn, namelijk: een
gelijkwaardige positie van de
partijen in het overleg. De zo
genaamde pakketvergelijking
dreigt ook de mist in te gaan.
Het gaat dan om de vraag of
het overheidspersoneel een
voorsprong heeft op de parti
culiere werknemers. Daar zijn
nu externe bureaus voor inge
schakeld. Het gaat allemaal
vreselijk lang duren, ik denk
totdat alle kortingen zijn door
gevoerd".
'begrijpe
Hoe is bij Ton de Jong het ver
haal van CDA-fractieleider De
Vries („Die korting van bruto
3,5 pet scheelt netto maar vijf
tien gulden per maand") aan
gekomen?
De Jong: „Mijn omgeving zegt
vaak, dat ik de kalmte zelf
ben. Maar toen ik dat van De
Vries hoorde, ben ik zo ver
rekte kwaad geworden! De
verhoudingen tussen het CDA
en de christelijke vakbewe
ging zijn toch al moeilijk ge
worden. Dan is het onbegrijpe
lijk, dat die partij met zo'n
'ie
g<
ege
suggestief verhaal koibt
zijn we wel verplicht qjor
te slaan, ook al schaad
verhouding nog verddrn;
we gaan niet in actie vkgj,
tien gulden! Het gaat o^a
lijkheid van behajfaa,
waardoor men er in ^ncj'
drijfsleven qua n^g c
flink op vooruit gaat
gas en huur te kunnqn
len, terwijl de ambtenaau
achteruit gaat. Dat t' ga;
Vries er bij moeten veijjy.(j
De Jong maakt verder^
lijk, dat het bij de act[ada
alleen om de ambtenarW \i
„Ook de uitkeringen ha
de kabinetsplannen on| ec
1 januari en ook op| t\
Daaruit blijkt, dat de ij nje
gen helemaal niet ge|nn
worden aan de ambteij be
larissen, zoals wordt bij v
Ook die koppeling is jVa:
ten". Te
Juist ook vanwege dehde
op de sociale uitkering£Cr,
het hele CNV unanierrm
zijn ambtenarenbond, i w
gen passief, anderen ttie
bereidheid om mee tyer
Die bereidheid tot actie
volledig bij de CF(j
Telkens weer melden )ta
het hoofdkantoor aan dkte
veningse Boulevard ook
actiegroepen aan. De tekaa
te komt lijnen tekort, j
moet een lange adem 1
nu al!
JOI
DEN HAAG Met een
zekere gretigheid heeft
(semi-) ambtelijk Neder
land zich deze week aan
het stipt-werken gezet.
Zeer verontwaardigd over
de voornemens van de re
gering wederom op hun
loon te korten, liepen de
ambtenaren zelfs zo hard
van stapel om acties te
voeren dat hun „bonds-
bonzen" hen nauwelijks
konden bijbenen. Sommi
ge ambtenaren werkten al
„stipt" of hadden het bijl
tje er voor korte tijd hele
maal bij neergegooid, nog
vóór hun vakbondsleiders
er ook maar over konden
piekeren hun een actiepa
rool te geven.
Als deze grote actiebereidheid
één ding duidelijk maakt is het
wel dat de ambtenaren en
1 'trendvolgers flink gefrus
treerd zijn geraakt over al het
inleveren van de laatste jaren.
Ze zijn het kennelijk moe te
moeten betalen voor herstel
van economie en werkgele
genheid, zonder dat dit duide
lijk vruchten afwerpt. Elk in
komensoffer heeft immers de
schijn tegen van de dagelijkse
praktijk, waarin de eerste te
kenen van economisch herstel
nog in het niet vallen bij de
steeds maar stijgende werk
loosheid. Zij die zich tegen
verder inleveren verzetten,
kregen deze week bovendien
steun uit Brussel. De Europese
Commissie waarschuwt nu
zelfs al voor de gevolgen van
het verder inzakken van de
koopkracht.
En het moet gezegd: hoewel
het echt niet meevalt de eco
nomische boodschap van be
zuinigen en inleveren aan
vaardbaar aan de burger te
verkopen, kan het kabinet
niet al te veel psychologisch
inzicht worden toegedicht. Het
onmiddellijk „compenseren"
van een premieverlaging door
een belastingverhoging, zodat
de burger daar geen cent wij
zer van wordt, is een fraai
voorbeeld van deze slechte
verkooptactiek, hoe begrijpe
lijk en onvermijdelijk die
maatregel ook mag zijn.
Nee, dan de PvdA. Drs. Den
Uyl lijkt over heel wat betere
reclamemensen te beschikken
dan Zijn rivalen in het kabinet.
Onder het motto „het is echt te
mooi om waar te zijn" presen
teerde de oppositieleider met
een stralend gezicht zijn alter
natief. Bijzonder fraai verpakt.
Weg kortingen van 3,5 pro
cent. Er komt er wel een kor
ting van twee procent voor in
de plaats, maar die wordt dan
weer goed gemaakt door het
schrappen van de belasting
verhogingen en andere lasten
verzwaringen die het kabinet
nog in petto heeft. Dus is de
burger per saldo een stuk be
ter af, was het verhaal van
Den Uyl. Door uiterst simpel
lijkende berekeningen tuigde
de PvdA-voorman het verhaal
nog wat op, zodat het resultaat
alleszins de moeite waard was
om het plan in grote dagbla
dadvertenties tussen die van
's lands grootste kruidenier
aan de burger te presenteren.
Zoiets zien we Lubbers nog
niet doen.
Toch is een aspect in het
PvdA-alternatief misschien
RUITENHEER
wel mede dankzij die goede
presentatie erg onderbelicht
gebleven. En dat is bepaald
geen ondergeschikt punt. De
kurk waar het hele plan van
Den Uyl en de zijnen namelijk
op drijft is een versnelde ver
korting van de arbeidstijd.
Maar omdat de werknemers in
het bedrijfsleven (en met hen
ook de uitkeringstrekkers en
ambtenaren) daar navenant
voor moeten inleveren (waar
ze nu juist zo tegen zijn) en
omdat hiervoor al afgesloten
cao's moeten worden openge
broken (waar werkgevers en
werknemers tegen zijn), is dat
PvdA-plan alleen al daarom
een volstrekt onhaalbare
Blijven er nog twee dingen
over: het FNV-alternatief en
de CNV-suggestie. Maar daar
staat in feite ook al een dikke
streep doorheen. Het is de po
litiek die daar niet aan wil.
Aan het FNV-plan niet, omdat
het uitgaat van het al jaren be
proefde recept van extra sti
muleren. Sinds 1973 heeft een
dergelijk „expansief beleid"
niet alleen het overheidstekort
acht maal zo groot gemaakt,
maar ook de werkloosheid
verachtvoudigd. Reden waar
om het kabinet het FNV-plan
nou niet meteen een uitverko
ren middel vindt om de crisis
te bestrijden en zelfs de PvdA
er moeilijk over doet.
Premies
Wat het CNV betreft ligt er
niet meer dan een suggestie.
Zwaar punt voor deze vakcen
trale is vooral de verdeling
van de offers over de verschil
lende inkomenscategorieën.
CNV-voorzitter Harm van der
Meulen valt erover dat mini
mumloon en modaal relatief
een zwaarder offer brengen
dan de topinkomens. Het CNV
beschikt zelf over een middel
om daar wat aan te doen, na
melijk het beperken van de
vakantietoeslag, maar het vak
verbond weigert dat al een
paar jaar te doen. In plaats
daarvan wijst men beschuldi
gend naar de overheid. Die
moet de verlaging van pre
mies, die in haar plannen
staan, maar ongedaan maken.
Omdatmeer premie betaald
wordt naar mate men meer
verdient, leveren de hogere
inkomens daardoor meer in
dan de lagere. Langs die weg
zou dan een beter verdeling
van de offers worden bereikt
en de overheid heeft boven
dien extra geld om haar soci
aal beleid rechtvaardiger te
maken. Zo zou er minder op
de uitkeringen hoeven te wor
den gekort.
Hoewel er af en toe een minis
ter is die zich wel eens sympa
thiek tegenover dit idee uit
laat, staat het op zeer gespan
nen voet met de belofte van
dit kabinet dat de belasting
en premiedruk niet (meer)
zullen stijgen. Het telkenjare
verzwaren van lasten heeft de
economische neergang immers
versneld. En omdat het kabi
net al een belastingplan heeft
ingediend dat voorziet in een
lastenverhoging van ruim
twee miljard, heeft het een
premieverlaging aan de ande
re kant juist hard nodig om dit
verhaal aanvaardbaar te ma
ken. Extra lasten, waar het
CNV in feite op aanstuurt, zijn
binnen dit kabinet volstrekt
onhaalbaar.
Er is dus in feite geen uitvoer
baar alternatief beschikbaar
voor de plannen van het kabi
net. Lubbers en de zijnen heb
ben de opdracht de economie
te redden. Zij zien zich daarbij
geplaatst voor de weinig benij
denswaardige keuze tussen de
Duivel en Beëlzebub. Iedereen
onderschrijft hun doelstelling
van harte, maar vrijwel nie
mand werkt mee of heeft een
aanvaardbaar middel voor
handen. Dat nu leidt tot een
toestand van onvrede en ac
ties, die, zoals iedereen dage
lijks kan waarnemen en op-
dervinden, steeds grimmiger
worden.
Wat nu gebeurt is overigens
nog maar een begin. Als het
overleg met ambtenarenbaas
Rietkerk op 2 november echt
finaal mislukt,-zullen die ac
ties in hevigheid toenemen. De
vakbonden laten er geen en
kele twijfel over bestaan, dat
het de ambtenaren van laag
tot hoog erom begonnen is „de
samenleving zoveel mogelijk
te ontwrichten en een zo groot
mogelijke economische schade
toe te brengen". Niet om het
publiek te pesten of het land
nog verder in de ellende te
storten, maar om minister
Rietkerk „op de knieën te
krijgen".
Bloed
Bonden en baas dreigen straks
onvermijdelijk met bebloede
koppen tegenover elkaar te
komen staan. Nu de ambtena
renbonden het middel van de
„stiptheidsactie" hanteren en
bovendien de topambtenaren
zich tot dat actiemiddel heb
ben bekeerd, zitten de werk
nemers op rozen. Op kosten
van de baas (lees: de samenle
ving) kan eindeloos actie wor
den gevoerd zonder dat de sta
kingskassen echt open moeten,
terwijl de maatschappij in kor
te tijd totaal ontwricht kan
worden. Als het er straks echt
om gaat wie de langste adem
heeft, zullen dat dus de bon
den blijken te zijn.
Dit nu zal minister Rietkerk
zich ook realiseren. Slim en
verstandig als hij is zal hij op
de ochtend van 2 november
niet met lege handen naar de
onderhandelingstafel in zijn
ministerie aan de Haagse
Schedeldoekshaven kunnen
komen. Vervolgens is het dan
weer de beurt aan de bonden
om hun verantwoordeljkheids-
zin te tonen en dan kan het
misschien toch allemaal nog
meevallen met die voorpelde
„hete herfst".
ARJEN BROEKHUIZEN
Met uw krant naar
BERLIJN
Maandag 7 november en 21 november a s. vertrekken we (om 7 uur uil
Haag en 7.30 uur uit Rotterdam) per luxe touringcar van Maaskant vooitg
4-daagse reis naar West- en Oost-Berlijn. Voor wie deze stad nog niet
bezocht een bijzondere belevenis.
Het programma biedt dinsdagmorgen gelegenheid tot winkelen, terwijl L—
middag onder leiding van een Nederlandse gids een bezoek wordt gebi
aan diverse markante punten als Potsdamerplatz, Monument Plötzenset
Kurfürstendamm etc.
Woensdag gaan we vla „Checkpoint Charlie" door de muur naar Oost
en bezoeken o.a. de Brandenburger Tor. Alexanderplatz en het Treptot
vvest-Berlijn overnacht, waarna donderdag
Deze interessante en leerzame reis kost 295.- per persoon op basC
een 2-persoonskamer met douche en toilet en halt pension (=3x diner, f
en ontbijt). Toeslag eenpersoonskamer 45,-. Combinatie relsverzel!
8,- p.p. 5,-. Een geldig paspoort is vereist.
n het Spui) en Coolsingel 67, Rotterdam (t/o stadhi
tea
fmi
POSTBUS 16050
2500 AA 'a-GRAVENHAGE
TEL 070-19.08.82
(MAANDAG T/M VRIJDAG
TUSSEN 9 EN 13 UUR.)
