uud Gullit
blijft
nuchter
jli
f eter Post begint een nieuw wielerleven
Apart
ZATERDAG 22 OKTOBER 1983
Marga en Mart zijn een paar apart.
Beiden presenteren een van de
meest bekeken programma's op de
televisie. Waarom zijn Marga en
Mart een paar apart? De eerste
heeft zich eens een keer in de huid
van een doorsnee-kijker gehuld en
tegelijkertijd een onthullende blik
in de NOS-keuken gegund. De
tweede staat veel bloot aan kritiek
van diezelfde doorsnee-kijker,
maar lapt die tegelijkertijd aan zijn
laars.. Dat maakt Marga en Mart
een paar apart.
Eerst even Marga. Zij heeft De
Journalist, het vakblad van de Ver
eniging van Nederlandse Journalis
ten een stuk geschreven. Daarin
stelt ze dat de kwaliteit van „haar"
programma Studio Sport belabberd
is. Daar ben ik het van harte mee
eens. Maar Marga bedoelt wat an
ders dan ik. Als zij spreekt van be
labberd bedoelt ze de manier waar
op Studio Sport vaak in de huiska
mer verschijnt, dat wil zeggen met
alle technische tekortkomingen en
wat niet al. Marga ziet, schrijft ze,
vaak scheel van ellende als een af
levering van Studio Sport er weer
als een voddebaal heeft uitgezien.
En dat zou allemaal worden ver
oorzaakt, doordat ze bij de NOS
nog rpet apparatuur werken uit de
tijd van de stomme film.
Was dat laatste maar waar, denk je
soms. Dat Studio Sport vaak meer
een samenvatting van allerhande
storingen is dan van sportwedstrij
den mag als genoegzaam bekend
worden verondersteld. Mij persoon
lijk stoort dat niet. Met mijn geheel
eigen gevoel voor humor kan ik bij
dat soort haperingen met een diep
uit de keel te voorschijn komende
gromlach slechts mijn huisgenoten
hinderen. Marga wil ons echter
doen geloven, dat ook alle andere
misgrepen een gevolg zijn van ha
perende apparatuur. Zoals ver
keerd gestarte ampex-banden, fou
tief in beeld gebrachte kaarten van
uitslagen en standen en dergelijke.
Nu reikt mijn voorstellingsvermo
gen ver, maar dit verhaal van Mar
ga gaat mijn begip te boven.
Hoe is Marga 's stuk in De Journa
list waarschijnlijk tot stand geko
men? Marga heeft natuurlijk ook
vrienden en kennissen. Waarom
niet? En in die kring, net als overal
elders, wordt er gekankerd op de
televisie. En vooral op een zo dicht
bekeken programma als Studio
Sport. Toen is Marga eens diep
gaan nadenken. Er moest toch een
manier zijn om het volk kond te
doen van alle problemen waarmee
al die „bol van goede wil staande"
lieden van Studio Sport worden ge
confronteerd bij hun pogingen de
i
f
kijkers een acceptabel programma
te doen toekomen. Aha. moet Mar
ga hebben gedacht, een stukje in
„De Journalist". Dat blad is tenslot
te voor journalisten en het mag tot
de taak van deze beroepsgroep
worden gerekend zo'n boodschap
verder te verspreiden. En dat ge
beurde.
Marga 's verhaal bereikte de nodige
andere periodieken en eenieder die
daarvan kennis wilde nemen kon
dus horen dat alles wat er bij Stu
dio Sport fout gaat een gevolg is
van de haperende techniek, die
volgens Marga uit de tijd stamt
van de nog niet sprekende Charlie
Chaplin. Nou, en dat laatste wil er
bij mij met geen mogelijkheid in.
Mijn verstand stond even stil bij
deze poging van Marga om ons
simpele televisiekijkers met een
kluitje in het riet te sturen. De
techniek, daar schort het dus aan.
Mag ik voor het 'gemak dan ook
even wijzen op techniek bij men
sen. Een voetballer met techniek
wordt beschouwd als een waarde
vol element in het spel. waaraan hij
deelneemt. Maar ook een televisie-
presentator moet over techniek be
schikken. Weliswaar roept Wiel
Coerver om de haverklap dat hij
elke motoriek gestoorde de dubbele
schaar van Vanenburg kan leren,
ik ben zo vrij te veronderstellen
dat als er in omroepland een derge
lijke figuur zou zijn te vinden met
dezelfde capaciteiten in de richting
van presentatietechniek die man
onmiddellijk zou moeten opstaan.
Hij zou stan te pede een spoedcursus
van drie maanden, met acht uur les
per dag inclusief het weekend)
moeten starten en de hele staf van
Studio Sport zou op straffe van
overplaatsing naar het dovenjour-
naal moeten worden verplicht deel
te nemen.
Als dan in de tussentijd ook de
technische dienst van de NOS even
een stofdoek langs die door Marga
gekritiseerde apparatuur haalt kan
net toch nog leuk worden bij Stu
dio Sport. Want met alleen Mart,
over wie een volgende keer. als
aanprijzer van de sportwaar blijft
het sukkelen. Dan gaan we pas
echt terugverlangen naar de tijd
van de toverlantaarn, die sport-
plaatjes laat zien zonder dat we
worden „gestoord" door onbenulli
ge praatjes. (Wordt vervolgd).
DEN Op de dag dat
lioord neerstreek in Lon-
daags voor het treffen
fottenham Hotspur „ver-
e" Ruud G.ullit van Oud-
iland naar Alphen aan
;ijn. „Een stuk dichter bij
irdam", grijnsde Gullit,
jn hart nog steeds heeft
,d aan de hoofdstad,
en in Rotterdam is uit-
id, maar ik wil er niet
list", vervolgde Gullit, „een
de sfeer, die je in Amster-
tel hebt. Vooral dat hele ge-
j hd de markt in de buurt van
j h Evertsenstraat miste ik.
j hangt een atmosfeer, die je
j Is in heel Rotterdam aan-
[)aar wist ik zelfs nooit wan-
er ergens een markt was.
2 (n ben ik blij met die verhui-
TJ de richting van Amsterdam,
nu een mooi huis, vlak aan
4is met een ruim uitzicht. Dat
mijn vader en schoonva-
verhuizing voor hun reke-
lebben genomen, zodat ik di-
de wedstrijd tegen de Spurs
i nijn nieuwe huis kon gaan,
mooi meegenomen",
ld Gullit in zijn privé-leven
:uwe fase ingegaan, voor zijn
dcarrière is die ontwikkeling
ee langer aan de gang. De eer-
proe reden zette de donkere, te-
lale ceprdig van een soort Bob-
•zoek coiffure voorziene Amster-
Bre Jer vorig jaar toen hij Haar-
le deirerruilde voor Feyenoord.
die jeler verwachting zou Gullit,
ndenfh bij zijn eerste eredivisie-
kantóntpopte als verdienstelijke
ram iadat hij in de ogen van zijn
motoialige trainer Van Doorneveld
i din) jong was gebleken voor de
n libero, bij Feyenpord zijn
faak spoedig gestalte geven.
pylee
.rmei
3 ero
jaar
mg inderdaad al snel door tot
ïderlands elftal op grond van
ntal goede wedstrijden. Maar
itreden werd toch nog veel-
6etypeei"d door een zekere
/an wisselvalligheid. Een ont-
ling, die Gullit zelf overigens
seft verbaasd. „Ik heb me dat
aar bij Feyenoord bewust op
^ndpunt gesteld dat ik nog
leren had, dat ik gewoon
g keihard moest trainen. En
ning is eigenlijk nog niet
erd. Dat vind ik nog steeds",
cent én siert Ruud Gullit, dat
nog net zo leergierig opstelt
jaar geleden. Ondanks het
t de buitenwacht het gevoel
'ekregen dat de Feyenoorder
t tegen zijn top aanzit. Een
1, dat niet in de laatste plaats
seerd op zijn vooral offensief
iffelijke optreden anderhal-
ik geleden tegen Ierland, dat
'troonde met twee fraaie tref-
Ik ben door alle lof die daar-
er me is uitgestort bepaald
aast mijn schoenen gaan lo-
ansgN'ertelt de opmerkelijk nuch-
hebtjnkende en pratende Gullit.
(|nd het wel erg leuk te horen
va( mensen aan de televisie ge-
k}I"d hadden gezeten en dat ze
past waren, ook over mijn
?trokfaaar je moet er niet te lang
)e vftaan- Je moet verder. Dat is
BnkaWn aard. Ik zet bepaalde din-
en vfuw van me af, ook de min-
het jpttige".
I ver
Jakifrterheid
gin]
Gullit kan een grote mate
mchterheid inderdaad niet
rsj
18 i
vafELVEEN Peter Post
je Ff volgende maand vijftig. Ne-
oor jds wielersportbaas nummer
;inee) reeds lang een man-in-bo-
'luselij heeft ook alles al meege-
ede i in zijn sport. Hij was zestien
eeldproepsrenner, twaalf jaar zes-
reyit-organisator en tien jaar
erk^ider. Post heeft op alle ge-
euwproblemen overwonnen, ge-
cwafeerd en, vooral dit jaar, klap-
jekregen. Zijn vijftigste ver
eng is voor hem geen aanlei-
lijf te strekken op een lu-
ora plaatsje, waar de zon altijd
meii- Peter Post begint gewoon
varen nieuw wielerleven. „Van
ifbetaf aan", zegt hij, „net als tien
„Zfeleden".
met zijn nieuwe sponsor
maonic, gekoppeld aan zijn oude
Raleigh, welgemoed
v Zè start voor een klus, die niet
eze makkelijkste is. Zeker niet de
de Ijaren als de kern van zijn su-
Ir. Jfmatie van het afgelopen de-
iium (Raas, Peeters, Kuiper,
melk, Knetemann) voor pro-
Ite tegenstand zorgt. Hij heeft
nog zin in. Hij beweert ten-
Qe niet afgeknapt te zijn op de
erdje rennersgeneratie, ondanks
gfflt dat een lange reeks gebeur-
Sèn tijdens het afgelopen sei-
in hem diep heeft teleurgesteld.
pesloot al in mei niet voor nog
onder Post te teke
er pijna de helft van de ploeg
- afj& de Zeeuw naar een tweede
senmndse formatie. Van der
mi verkoos Italië en zelfs Kne-
n°ta bene voorbestemd om
binnen afzienbare tijd hét stuur
van de ploegleiderswagen van Post
over te nemen, verkoos een ander
milieu dan het alom als beste ter
wereld afgeschilderde milieu van
Post.
Veel kritiek
Post, die een Japanse multinational
strikte voor sponsoring met miljoe
nen voor de komende vier jaar,
kreeg van renners via de media
veel kritiek te slikken. „Dat is het
meest teleurstellende", zegt hij.
„Het achterbakse van alles. De kri
tiek kwam via de publiciteit op me
af. Ik vind nog altijd, dat als je ie
mand aanvalt je hem persoonlijk
moet aanspreken. Sommige men
sen zijn onvolwassen. Sommigen
zijn van mening dat kritiek via de
publiciteit moet. Ik heb ermee le
ren leven. Als je de leiding hebt
over een groep mensen, wordt er
altijd naar je geschopt. Dat is nu
eenmaal zo".
De meeste collega's van Post zou
den hun critici van repliek hebben
gediend. Post blijft halsstarrig wei
geren in te haken op de aantijgin
gen. „Dat is mijn stijl niet", is zijn
mening. „Bovendien heb ik te ma
ken met nieuwe renners in mijn
groep. Ik moet hun het vertrouwen
geven, dat ik niet zo ben. Ik heb
me de afgelopen tijd afgevraagd
wat ik verkeerd heb gedaan. Daar
trek ik persoonlijk mijn conclusies
uit, maar ik heb er geen behoefte
aan ze uit te dragen. Een renner
denkt alleen aan zichzelf. Het zou
goed zijn als hij zich ook eens af
vraagt welke fouten hij gemaakt
heeft en welke kritiek er wel niet
op hem zou kunnen afkomen.
Geen renner vraagt zich af met
welke kritiek ik hem om de oren
zou kunnen slaan".
Met spanning
Het seizoen 1983 is nog niet hele
maal afgelopen of de professionele
wielerwereld kijkt met spanning
uit naar het nieuwe seizoen op de
weg als de oude en de nieuwe gar
de van Post frontaal tegenover el
kaar komen te staan. Boze tongen
beweren dat de scheiding met veel
rancune gepaard is gegaan en de
mooie overwinning van Ludo Pee
ters in de laatste klassieker Blois-
Chaville een demonstratie was
van hoe het volgend voorjaar in
een andere trui de successen wor
den behaald. Post: „Het is niet eer
lijk tegenover mijn nieuwe renners
over hun ruggen revanche te zoe
ken. Ik verwacht niet anders dan
een eerlijke strijd. Wij zullen over
winningen pakken en nederlagen
lijden. Mijn ploeg is weer in op
bouw en moet nog vertrouwd ra-
keji met het systeem. Daar ligt
mijn taak. Niet in het uitvechten
van oude vetes. Wat er allemaal ge
speeld heeft, komt nog wel eéns uit
tijdens de komende vier, vijf japr.
Dat gaat vanzelf. Nu houd ik de eer
aan mezelf".
De gebeurtenissen van het afgelo
pen seizoen zullen Post niet veran
deren. „Ik blijf werken met een
strakke organisatie. In mijn ogen is
dat de enige manier. Alles is goed
geregeld, er is een uitgebreide staf
voor verzorging en materiaal enzo
voort In mijn ogen is dat de enige
manier om topsporters naar top
prestaties te begeleiden. Renners
moeten niets anders dan koersen
aan hun hoofd hebben. Maar mis
schien is dat wel helemaal niet no
dig. Kan het ook anders. Wat Raas
en Hinault nu doen, voor zichzelf
beginnen, dat gebeurde vroeger
ook. Van Looy en Merckx hebben
dat ook gedaan. Mijn methode is
gericht op langere termijn. Ik werk
ook alleen met grote firma's, maar
anderen moeten er ook zijn".
Eén van die anderen, de sponsor
van de tweede Nederlandse ploeg,
zocht onlangs contact met Post. De
tegenstanders in eigen land zouden
elkaar in het buitenland moeten
helpen. Post weigerde daar aan
mee te werken. Die weigering
werd uitgebreid wereldkundig ge
maakt. Post: „Dat was ook weer
zo'n teleurstelling. Waarom moet
dat bekend worden gemaakt? Op
zeker moment durf ik met nie
mand meer een gesprek te hebben,
of er wordt over gekletst. Het is
niet correct zoiets te doen, maar
nogmaals, van mijn kapt komt zo
iets niet. Ook nu niet".
Peter Post heeft zijn oude ploeg gedag kunnen zeggen en komt volgend
seizoen met een nieuwe formatie aan de start. ..Ik geloof in een goede,
organisatie".
ding is bijzonder belangrijk. Hij
vult een gat op, dat de trainer moet
laten vallen. Hij praat met je na af
loop van een wedstrijd en wijst je
direct op je zwakke plekken. Daar
heb je erg veel aan. Het is toch ty
perend als een Deense internatio
nal als Nilsen regelmatig bij Van
Hanegem te rade gaat. Willem is
daardoor bijzonder waardevol. Het
is belachelijk dat hij niet als trainer
kan werken, omdat hij geen papie
ren heeft. Willem is voetbal, zijn
hele leven is voetbal geweest. Hij
zou geen diploma's nodig moeten
hebben".
Wereldspeler
Voorlopig liggen de papieren van
Ruud Gullit bijzonder gunstig. Hij
heeft door zijn optreden in Ierland
zelfs internationaal al enige erken-
ning afgedwongen. Keith Birkin-
Ishaw, de manager van Tottenham
Hotspur, noemde hem na afloop
van Feyenoord-PSV zelfs een aan
staande wereldspeler. Gullit laat
deze lof gelaten over zich uitstor
ten. „Ach", zegt hij met de bekende
Amsterdamse nuchterheid, „ik sta
pas aan het begin. Dit is mijn eerste
jaar in het Europa-Cupgebeuren. Ik
ben gewoon elke dag keihard bezig
aan mezelf te werken. Vorig sei
zoen heb ik alle kritiek gewoon
over me heen laten gaan. Ik be
schouwde dat jaar als een leer- en
aanpassingsfase en heb me daar
door wat ingehouden. Nu ben ik
minder met mezelf bezig en kan ik
beter werken aan mijn verdere
ontplooiing als voetballer. Rijvers
zei ook tegen me, dat ik er dit sei
zoen, in vergelijking met het voor
gaande, veel heb bijgeleerd en nu
goed met mijn vak bezig ben. Dat
vind ik ook. Hoewel ik in het veld
liever van die libero-plaats af wil.
Dat is me eigenlijk te gemakkelijk.
Op die plek kun je wel veertig
worden. En zo spelen ligt eigenlijk
niet in mijn aard. Ik wil naar die
goal toe. Dat geeft me de meeste
voldoening".
Waarop Ruud Gullit nog even te
rugkeert naar Dublin en naar dat
vooral voor hem gedenkwaardige
treffen met de Ieren. „Het is goed
dat we daar hebben gewonnen. We
moeten proberen te blijven meetel
len. Als we het Europees kampi
oenschap in Frankrijk nu halen
kunnen we met deze jonge ploeg
zes jaar vooruit. Dat was in 1974
anders. Dat team kon nog twee jaar
in die samenstelling blijven spelen.
Daarom wordt de wedstrijd tegen
Spanje straks heel erg belangrijk".
FRANK WERKMAN
•.V'
Ook dit soort „hoogstandjes" maakt Ruud Gullit geregeld als blijk van zijn in het oog springende optreden vooral dit seizoen op de voetbalvelden.
worden ontzegd. Een grote portie
openhartigheid trouwens evenmin.
De jonge Amsterdammer maakt in
zijn commentaren van zijn hart
geen moordkuil en reageert spon
taan op herd gestelde vragen. Dat
hij met die houding nog wel eens
collega's tegen zich in het harnas
zou kunnen jagen en daarmee op
onplezierige wijze kan worden ge
confronteerd in tijden dat het hem
zelf wat minder voor de wind gaat
lijkt hem niet te verontrusten. Dan
geldt voor hem hetzelfde principe:
„Je moet bij bepaalde dingen ge
woon niet te lang blijven stilstaan".
Vandaar ook dat Ruud Gullit in
zijn verhaal voortdurend vooruit
denkt. Aan zijn toekomst, aan die
van Feyenoord en die van het Ne
derlands elftal. Voor wat betreft
dat eerste wil Gullit wel kwijt, dat
zijn eigen carrière, ondanks de
voorspoedige ontwikkeling, niet
helemaal zo verloopt als hij het
liefste zou zien. „Nu ik in Oranje
en vaak bij Feyenoord laatste man
speel, realiseer ik me steeds dat ik
toch veel liever ergens anders sta.
Het liefste ben ik rechtshalf. Dan
komen voor mijn gevoel mijn aan
vallende eigenschappen het best tot
hun recht. Maar het gekke is dat ik
op die plaats vrijwel nooit heb ge
speeld".
Waarna Gullit verhaalt over zijn
periode bij Haarlem,-waarin hij li
bero én centrumspits was. Het aan
sluitende jaar bij Feyenoord werd
Gullit doorgaans als hangende
rechterspits gebruikt. En dit sei
zoen ontpopt de Amsterdammer
zich als verdienstelijk libero van
het Nederlands elftal, nadat Kees
Rijvers hem daar tegen IJsland
voor het eerst neerzette. Ook tegen
België en Ierland ging dat over het
geheel genomen bevredigend, hoe
wel Gullit onder druk nog wel eens
wat mindere prestaties leverde. Zo
als op het moment dat hij tegen
Ierland die strafschop veroorzaak
te, terwijl er nog een teamgenoot
achter hem stond om rugdekking
te geven. „Maar ook in die rol moet
je natuurlijk groeien, ervaring op
doen", meent Gullit achteraf over
dat fataal lijkende maar door zijn
eigen twee doelpunten overkome
lijke moment in dat gedenkwaar
dige treffen met de Ieren.
Welke ontmoeting een voorlopig
hoogtepunt kan worden genoemd
in de carrière van Ruud Gullit, die
zijn eerste schreden zette als voet
baller bij het clubje Meerboys, dat
zijn terrein heeft op een steenworp
afstand van het stadion van Ajax.
De aantrekkingskracht van de
Meerclub op vele talenten in Am
sterdam en verre omgeving ging
aan Ruud Gullit uiteraard niet
voorbij, maar het donkere, atleti
sche voetballertje gaf er de voor
keur aan elders te werken aan een
loopbaan als prof.
Veertiende
Haarlem benaderde hem al op zijn
veertiende, maar Gullit achtte zich
nog te jong. Een jaar later ging hij
toch om op zeer jeugdige leeftijd
zijn debuut te maken in het eerste
team. „Dat werd niet meteen een
succes", herinnert Gullit (21) zich.
„Ik werd vrij snel weer teruggezet
naar de jeugd, maar dat gaf me
juist de stimulans om me weer te
rug te knokken. Ik wilde bij de
jeugd gewoon de beste zijn, omdat
ik al een paar keer in het eerste
had gespeeld. En juist dat knokken
heeft me mentaal wel hard ge
maakt. Daar heb ik nu profijt van".
Uiteraard wordt Ruud Gullit nogal
eens gevraagd of hij nu als bijna
volgroeide international niet liever
bij Ajax .zou hebben gespeeld, de
club waar zijn buurtgenoot Frank
Rijkaard wel terecht kwam en
waarin zijn voor een groot deel op
creativiteit gebaseerde spel wellicht
nog beter tot zijn recht zou komen.
„Ach", stelt Gullit zich loyaal op
tegenover zijn tegenwoordige
werkgever Feyenoord en zijn hui
dige clubgenoten, „Ajax heeft mis
schien wat meer voetbalintelligen
tie en is wat meer op het spelen
met veel positiewisseling ingesteld.
Wij spelen anders, maar dat kan
ook heel goed gaan. Misschien zijn
wij, als Feyenoord zijn op inzet en
fysieke kracht gebaseerde spel goed
uitvoert, zelfs wel beter".
Cruijff
Waarmee het gesprek meteen is be
land bij het thema-Cruijff. Waarop
Ruud Gullit reageert met: „Feye
noord heeft nu eenmaal niet de
spelers van Ajax. Feyenoord heeft
nog drie losse linies, een verdedi
ging, een middenlinie en een aan
val. Ajax is meer een eenheid.
Maar Cruijffs aanwezigheid bij ons
heeft wel degelijk nut. Waar bij
Ajax iedereen blindelings aanvoel
de wat hij ging doen en daarop an
ticipeerde, moet dat vooruitdenken
bij ons gewoon nog groeien. Ik
denk dat het zeer nuttig zou zijn als
Cruijff nog een jaar bij Feyenoord
zou spelen na dit seizoen. Mogelijk
dat we pas volgend jaar echt de
vruchten van zijn aanwezigheid
zouden plukken".
Overigens ervaart Ruud Gullit ook
een andere bij Feyenoord werkza
me routinier, zij het dan op de ach
tergrond werkzaam, als uiterst
waardevol: Wim van Hanegem.
„Zijn rol in de sfeer van de begelei-
