Omwegen
Kasteel Duivenvoorde
heeft-onder de gidsende
barones - weer een
druk seizoen achter zich
NIEUWVEENSE BELASTINGEN OMHOOG
Beeldvorming over
melkveehouderij
moet veranderen
ÜIDEN/REGIO
Ceidóc Soutnnt
Nieuwveen
bouwt
17 huizen
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
DINSDAG 11 OKTOBER 1983 PAGINA 5
Spijbelende
y hoodwachter
p4
u ie man had de wet op
noodwachters over-
eden. In begrijpelij
ker termen wil dat
pggen, dat hij niet
las komen opdagen
|oor een oefening van
onje BB (Bescherming
^Jevolking). Volgens
ijkt proces verbaal had
jf Ij maar liefst drie
n leer verzuimd.
(antonrechter Van Dijke
oeg of de noodwaehter
iar een speciale reden
jor had. „Ik was op win-
rsport," luidde het korte,
re aar bondige antwoord,
k kan kwalijk helemaal
t Oostenrijk komen om
ien te oefenen." Dat
lonk niet onredelijk,
r- 2(e man, die een ski-jack
ferfoeg, vertelde dat hij al
•teiptien jaar bij de BB is.
in In al die jaren heb ik
een enkele oefening
tergeslagen." Vervolgens
inceerde hij nog een ar-
üment: „Ik dacht dat de
B was opgeheven." Rech-
•jr Van Dijke hielp hem
Ht de droom door te zeg-
tn dat daarvan voorlopig
:ht geen sprake is.
man was door de BB
jtgenodigd om zijn weg
blijven in een nader ge-
lirek toe te lichten. Ook
in die oproep had hij,
inder zich af te melden,
n gehoor gegeven. „Ik
de bouw en mijn
tas geeft me zomaar geen
ij," verklaarde de nood-
|achter. De officier van
Istitie, de heer Dek, wilde
feten waarom de man de
iB niets had laten weten.
da-U dacht zeker, laat maar
braraaien." De man beaamde
00 jie veronderstelling
zhoorvoetend. Daarop eis-
de officier een ooete
.n 150 gulden, waarvan
gulden voorwaardelijk,
or de rijen van de pu-
ieke tribune ging een af-
xend gemompel. „En
zestien jaar dan," deed
man een beroep op het
imoed van de rechter en
kjjjB officier. „Dat was niet
leer dan uw plicht, ant-
'oordde de rechterlijke
nacht hardvochtig. „Maar
li ben altijd gemotiveerd
pweest en als ik daar dan
pt zootje zie, dan vraag ik
jie wel eens af waar ik
/ïeHee bezig ben," deed de
in «odwachter nog een po-
poging. Kantonrechter Van
ns Jijke haalde de hand
z&Eigszins over het hart. Hij
eroordeelde de man tot
—40 gulden, waarvan 100
——Ulden voorwaardelijk.
lokke
listeren verscheen een
Is6er, die de zaken groots
npakt, voor het kanton-
recht. De man was be-
tapt toen hij met maar
ïfst vier hengels zat te
Issen. Hij had echter
aar een acte voor twee
J stuigen. Met bulderende
em ontkende de fors uit
laa' kluiten gewassen man
r ;ze beschuldiging. „In de
'ote jgvaarding staat, dat ik
t te vissen in het Jokke,
>est. lt water bestaat in heel
us ederland niet." „Wat
oet het dan wel zijn," in-
'irmeerde Van Dijke.
,e Iet Joppe natuurlijk,"
hreeuwde de man. „Oh,"
i de rechter „Dan gaat
lie et om niets meer dan een
nf pefout."
J aar nam de visser geen
w v moegen mee. „Als er een
w ut in de dagvaarding zit,
'cre' in word je vrijgespro-
v0 ;n," beweerde hij met
'we ote stelligheid. De rech-
v( r en de officier, die zich
ve jzonder amuseerden met
'nsl ;ze zaak, moesten daar
ïr .^r tel ijk om lachen. Toen
aalüfdereen uitgelachen was,
ste de officier een boete
in twintig gulden.
J had beter kunnen gaan
frssen'" mer^te Van Dijk
V|). „Ja, dan had ik mooi
pondje paling kunnen
langen," zei de visser,
joed, meneer Joppe,"
ersprak Van Dijke zich
t algehele vrolijkheid,
•mdat u al een heel tijdje
t te wachten en het geen
■nstig delict is, maak ik
een tientje van. En ik
>ten ""klaar tevens dat het
t u okke een tijpfout is. Maar
ir ge kunt niet in hoger be-
had *p." grapte de rechter,
ncié het hoger beroep zal
le r afzien," bulderde de
naviian op deftige toon. Bij
et afscheid hief hij een
'aarschuwend vingertje
P tegen Van Dijke en zei
ooiermanend: „Maar voort-
iciër an wel goed schrijven
Reef Por."
jnds KEES VAN HERPEN
lijke
Kabeljauwen, controversiële
Hoeken en brutaliserende,
bezettende Duitsers (en wat
daar nog allemaal tussenin
zat) kregen Duivenvoorde
nooit helemaal op de knieën.
Hier staat een voorbeeld van
Hollands Glorie op het droge.
Met steun van talloze begun
stigers en instanties. De baro
nes vindt er nog steeds een
levensvervulling. Ze stelt
zich, op gezette tijden ook
als er een ontvangst is, of een
modeshow of een kamercon
cert op als gastvrouwe van
den bloede. Maar de rondlei
dingen moeten nu even rus
ten. Maar ze heeft weer heel
wat afgekwebbeld. Kwiek
stapte ze met hele groepen
door de hele porceleinkast
van Duivenvoorde, door de
Marotzaal met de afbeeldsels,
de conterfeitsels van de voor
geslachten, door de 17e
eeuwse mangelkamer met de
oude linnenpers, de Turkse
kamer (waar overigens geen
gastarbeider op afkomt), de
museumkamer. Tapisserieën;
geen kwaad woord erover.
„Facetten", zegt men wei
eens. Fragmenten van een
traditie.
Amerikanen (die een barones
al heel erg spannend vinden)
en Nederlanders kijken zich
er de (vaak oppervlakkige)
ogen uit, op Duivenvoorde.
En de baronnes „ik ben,
zeker voor buitenlanders, een
lokkertje" heeft zich, als
een goeie public relations of
ficer, er nog nooit bij ver
veeld. Ze kent haar voorge
schiedenis als haar rokzak en
weet van alles te vertellen.
Soms weet ze op de vragen
(„Waar gingen de kasteelher
en nu op hun stilletje; heeft
stadhouder Willem III hier,
met intimi, een amusante,
doch vrij saaie avond doorge
bracht?"; „sliepen graaf en
gravin weieens apart?; „was
er nooit ruzie?"; „wie hield
de Franse tuin bij?") geen
antwoord. Maar voor de rest
weet ze van alles. En steevast
waren er en zijn er, ko
mend nieuw seizoen men
sen, die haar na afloop van
de rondleiding de hand ko
men schudden, omdat ze het
allemaal zo geweldig hadden
gevonden en nog steeds vin
den. Kasteel Duivenvoorde:
één vogel in de zuinige Ne
derlandse hand, maar netzo-
goed een eerbewijs aan een
groots verleden.
NIEUWVEEN De ge
meente Nieuwveen kan 17
woningen bouwen op het
terrein ten noorden van
de Hazeweg. Burgemees
ter en Wethouders vragen
de gemeenteraad van
avond akkoord te gaan
met de bouw op deze
plaats.
Dertien woningen in de sociale
sector en vier in de vrije sector
ziet het college als haalbaar.
Burgemeester en wethouders
willen aan de dertien wonin
gen wel de voorwaarde ver
binden dat belangstellenden
woningzoekenden uit Nieuw
veen zijn ofwel een woning
achterlaten in het dorp.
Opnieuw zal de gemeenteraad
zich moeten uitspreken over
het instellen van een parkeer
verbod. Ditmaal gaat het om
de tennisbanen. De toegangs
weg tot de banen is ook de
verbinding naar Huize de Be
ver van Huize Ursula. Vracht
auto's en de brandweerauto
kunnen het paviljoen niet be
reiken als het druk is op de
tennisbanen. Het college stelt
voor de oostzijde van de toe
gangsweg autovrij te houden
en wel door het aanbrengen
van een gele streep. Een maat
regel die op andere plaatsen in
Nieuwveen overigens weinig
resultaat heeft gehad (waar
schijnlijk door het gebruik van
een verkeerde verfsoort).
Geen krant ontvangen Bel tussen
18.00 en 19.00 uur, zaterdags tussen
14.00 en 15.00 uur. telefoonnr.071-
732248 en uw krant wordt nog dezelf
de avond nabezorgd.
IN VOORSCHOTEN, WAAR DE REIGERS ZICH ALS EEN GRIJZE
ZWITSERSE GARDE OP HOGE POTEN AFZIJDIG HOUDEN
NIEUWVEEN De gemeenteraad van Nieuwveen be
spreekt vanavond de aanpassing van de verordening op
de belastingen. Dit is noodzakelijk omdat de nieuwe ta
rieven anders niet met ingang van 1 januari 1984 bere
kend mogen worden en dat is nodig om de begroting
kloppend te maken. Eerder, bij de behandeling van de
Zomernota 1983, hebben B en W herhaald dat het ni
veau van belastingen en tarieven zo stabiel mogelijk
moet blijven, maar nu valt er volgens datzelfde college
niet te ontkomen aan de verhoging van bijvoorbeeld
de onroerend-goedbelasting. Bij de behandeling van de
begroting voor 1984, op 15 november, zal de gemeente
raad beslissen met hoeveel procent die belasting om
hoog gaan.
Voor vanavond staan verschillende andere voorstellen voor het
verhogen van tarieven en belastingen op de agenda. Daarover
moet dus nu al worden beslist. Deze verhoging zijn als uitgangs
punt gebruikt bij het opstellen van de begroting. Voorgesteld
wordt de begraafrechten, het staangeld woonwagens, de drank
en horecabelasting en de leges met drie procent te verhogen.
Ook wordt er iets heel nieuws ingevoerd, als de gemeenteraad
daarmee akkoord g?at. B en W stellen namelijk voor iemand
voor de inschrijving als woningzoekende in de gemeente 25 gul
den te laten betalen. Als motivering wordt gehanteerd dat wel
leges moet worden betaald bij het aanvragen van een rijbewijs
en de werkzaamheden van de ambtenaren zouden ongeveer
vergelijkbaar zijn.
Trouwen op werkdagen gaat 56 gulden en 30 cent kosten. Op
zaterdag is een verbintenis in deecht ook mogelijk, maar dat
wordt aanzienlijk duurder: 140 gulden en 80 cent Is het voor
een bouwproject nodig advies in te winnen van een commissie
welstand, dan wordt 20 gulden in rekening gebracht als de
bouwkosten minder bedragen dan 2000 gulden. Voor bouwpro
jecten van tussen de 50.000 en 200.000 wordt 100 gulden in reke
ning gebracht met daarboven één procent van de bouwkosten.
Een ander voorbeeld is een aanvraag voor het maken van mu
ziek op straat. Dat gaat 3 gulden 60 kosten.
In feite is er voor de ba
ronesse weinig veran
derd, sinds onlangs het
gehele landgoed rond
„haar" monumentale op
trekje onder de bescher
ming van de Monumen
tenwet werd geplaatst.
Misschien is het voor
haar een rustiger idee,
dat geen spaan of stronk,
geen gazon of houtper
ceel, schuur noch wan
delpad, waterpartij noch
eeuwenoude boom, ook
maar een haar gekrenkt
mag worden. Daar hoeft
ze dus niet meer naar om
te kijken, zolang het be
heer door een stich
ting maar intact blijft.
Maar voor het overige
leidt Johanna M., baro
nesse Schimmelpenninck
van der Oije, geboren
Beelaerts van Blokland,
op „Duivenvoorde" het
rustige, ook wervende
leven van een zorgzame
rentmeester over de
haar, zijdelings, toever
trouwde niet geringe be
zittingen. Zij ontsteekt
geen kaarsen voor haar
vertier, 's middags, nu
het steeds vroeger don
ker wordt. Nee, dat liet
zij slechts doen tijdens
het zojuist afgelopen sei
zoen, toen weer ettelijke
duizenden het „sprook-
jesslot" van het oude
Veur (een goed-Hage-
naar zal ook immer van
Veurschoten spreken) op
hun avonduren bezoch
ten. Nee, .zij doet gewoon
de lichten aan in de ver
trekken waar ze juist
moet wezen. De gloei
lamp heeft 't in het duis
ter voor het zeggen, „an
ders struikelt iedereen
over de kleden die hier
op de vloer liggen", zegt
de zorgvuldig gekapte
douairière van 71.
Trots chateau
Laten we nog maar eens een
keertje stil blijven staan bij
het kasteel Duivenvoorde,
het trotse chateau in een fij
ne oase binnen de dichtslib
bende, rumoerige randstad.
Duivenvoorde kan in ver
schijningsvorm en aankle
ding ruimschoots op tegen
zuidelijker gelegen soortge
noten. Zij het, dat België en
zeker Frankrijk ruimer be
meten zijn met deze ridderlij
ke en kostbare overblijfselen.
Kasteel Duivenvoorde doet je
nog wat, zoals het zich daar
majestueus en stijlvol verheft
tussen het tuin-architectoni-
sche struweel van zeer oude
Hollandse gronden en grien
den. De omringende natuur
heeft er zelfs nog een redelij
ke kans. Zowat het enige dat
Duivenvoorde mist (in die
richting zijn in het verleden
ook erg weinig pogingen on
dernomen om daar wat aan
te doen) zijn de „huisspo-
ken". Het is zelfs zo erg, dat
een bezoeker, die tegen en
treeprijs zou willen griezelen,
zelf zijn spook zal moeten
meenemen. Wat dan ook
weieens gebeurt. Maar dat
zijn dan doorgaans spoken
van vlees en bloed, die niet
rammelen met ketens of ijle
kreten slaken. Of ze zouden
een glaasje teveel op moeten
hebben.
Nee, de barones is een kas-
teelvrouwe die graag roman
tiek serveert en verkoopt,
maar dan wel nuchter, en
gans bij de tijd. Ze heeft nu
een winterperiode weer rust.
Volgend voorjaar gaat ze er
opnieuw ondeugend tegen
aan, Deo volente, bezoekers
gidsend door de vertrekken
die zij al sedert '65 zo goed
kent. Dan put zij weer uit
haar kennis van overleverin
gen. Dan spuit ze wederom
jaartallen en pikante bijzon
derheden over de geslachten
Van Wassenaer en Duiven
voorde, met die strijdbare en
vaak intrigerende knapen
die een heel gewest in op
schudding konden brengen
als ze de geest kregen of er
brood in zagen. En de jonk
vrouwen niet te vergeten.
Merendeels (uitzonderingen
daargelaten) deugdzame,
weinig spraakmakende, uit
gehuwelijkte radertjes in het
adellijk uurwerk der vlotten
de eeuwen, of hare dagen
slijtend in een stift van aan
zienlijke dames. Waar ze dan
weer in opspraak konden ge
raken.
Inmiddels verliezen al die
duizenden bomen op het be
schermde landgoed Duiven
voorde hun bladeren, in een
perfecte regie van Moeder
Natuur. De reigers zijn er de
randfiguren, die, hoog in de
bomen, het permanente ver
keer op de Veursestraatweg
geen enkele blik gunnen. De
grijze „Zwitserse garde" van
het chateau die altijd, van
slordige vogel tot vogel met
de wijde vlucht, een indruk
maakt van „lichtelijk verzo
pen oude mannetjes die van
de AOW trekken". De enke
le ooievaar die er neerstreek,
voelde zich er uiteindelijk
toch niet thuis. Maar het kas
teel blijft een kasteel, een.
vorstelijk onderkomen, dat in
de 12e eeuw al een aanzet ge
kregen moet hebben. Maar
niets is blijvend. Zeker niet
in de rumoerige noordelijke
Nederlanden, waar de gra
ven van Holland op te tornen
hadden tegen leenmannen en
andere vazallen die hun ei
gen business aan het opbou
wen waren.
Zo ging het „eerste Duiven
voorde" in 1393 al ten onder,
gedurende de befaamde,
maar weinig duidelijke,
Hoekse en Kabeljauwse twis
ten, toen allerlei edellieden
hun eigen voorkeur hadden
voor één van de twee partij
en. Er is geen nieuws onder
de zon. Als je Duivenvoorde
nu erbij ziet liggen, kun je
nooit meer zeggen, dat het
een 13e eeuws kasteel is. Het
kasteel kreeg z'n huidige
grandeur in 1631, en daarna
zijn er nog heel wat aanpas
singen en verbouwingen ge
weest, zodat de middeleeu
wen er alleen maar in „het
groen" zijn blijven hangen.
Maar toch heeft Duivenvoor
de de slag der historie over
leefd. Het lijkt nu 17e eeuws,
en dat is rijk genoeg, zo in de
buurt van Leidschendam. De
barones heeft er nog steeds
erg veel plezier in gehad.
Zesduizend bezoekers, in een
paar maanden tijd. Mevrouw
Schimmelpennick, zeg maar,
heeft, met nog een paar men
sen, al die bezoekers gegidst
door een hoogstaande collec
tie van voortreffelijkheden.
Ze „gidst" met recht van
spreken, met een overgele
verd famlierecht. Als schoon
zus van de laatste eigenaresse
zet ze een onvervreemdbare
traditie voort. Immers, kas
teel Duivenvoorde zal altijd
door vererving en nooit door
verkoop in andere handen
overgaan.
Inderdaad; als je je laat van
gen door de magneet van het
verleden niet van de nos
talgie, want daarvoor is Dui
venvoorde te oud kun je
voluit genieten. Dan kun je
begeesterd raken door het
daglicht dat door kleine ruit
jes naar binnenkomt en gefil
terd schijnt op kolossale fa
milieportretten van ijdele
Van Wassenaers en geparen-
teerden. Geliëerde, aange
trouwde geschilderde voor
ouders van de baronesse, die
zich nu zo'n beetje voelt als
werkneemster, in dienst van
een paar voortreffelijke en
aandoenlijke geslachten. En
dan, wat de barones allemaal
in huis heeft! Kamers als za
len, met antieke kasten vol
serviezen. Het Huis van
Oranje kan hier een aardig
dejeuner of diner, eventueel
een souper, aanrichten. Of de
regering. Zoals niet zelden
gebeurt. Nog even heeft Dui
venvoorde een fikse dreun
gehad, in de moderne ge
schiedenis. Dat was op het
eind van de tweede wereld
oorlog, toen de Duitsers op
het landgoed een lanceerin-
stallatie voor hun vergel
dingswapen de V-l hadden
gemaakt. Achter het kasteel
ontplofte toen zo'n projectiel
en richtte aardig wat narig
heid aan.
WADDINXVEEN „Beeld-
vorming die te ver achterblijft
bij de realiteit kan de bedrijfs
tak op den duur schade berok
kenen, met name als men be
trokken is bij het besluiting-
vormingsproces, zoals politici."
Dit zei A. J. Schölvinck, direc
teur van het Nederlands Zui-
velbureau, gisteren in Wad-
dinxveen bij de presentatie
van het boek „De Boer, de koe
en onze zuivelindustrie".
Volgens Schölvinck zijn de
meeste Nederlanders zeer ge
steld op de boerderij, maar
over de gang van zaken en het
belang ervan bestaat een grote
onwetendheid. Om de kloof
tussen de stedelingen en de
boerderij wat kleiner te ma
ken, is nu bij Elsevier het rijk
geïllustreerde boek „De Boer,
de koe en onze zuivelindus
trie" verschenen, aldus Schöl
vinck. Het boek, geschreven
door landbouwjournalist Al
fred van Dijk, belicht alle fa
cetten van de melkveehoude
rij. Een dergelijk boek is nooit
eerder verschenen. „Het is een
voor een breed publiek te be
grijpen weergave van de zui-
velwereld, waarbij een reëel
beeld van de huidige gang van
zaken wordt gegeven," aldus
de directeur van het Neder
lands Zuivelbureau.
Donkere wolken
De heer G. van der Lely,
plaatsvervangend directeur-
generaal voedselvoorziening
van het ministerie van land
bouw en visserij, kreeg het
eerste exemplaar van het
boek. Hij zei ondermeer, dat er
zich donkere wolken samen
pakken boven de afzetmarkt
van de melkveehouderij. „In
komensverbetering kan niet
meer van de produktiegroei
komen. In plaats daarvan
moet de doelmatigheid worden
vergroot en moet er een betere
kostenbeheersing komen. De
produktie per koe moet wor
den opgevoerd, zodat het mo
gelijk is met minder vee de
zelfde hoeveelheid melk te
produceren."
„Er moeten door de melkvee
houderij andere wegen dan
het produceren van melk wor
den ingeslagen." Hierbij wees
de heer Van der Lely op de
vleesproduktie. Van der Lely
merkte op, dat ook de zuive
lindustrie de ontwikkelingen
op de voet moet volgen.
„Evenals de melkveehouders
moet ook de industrie gebruik
maken van automatisering."
Boer Baken uit 't Zand (links) overhandigt het eerste exemplaar aan de plaatsvervan
gend directeur-generaal van met ministerie van Landbouw, de heer G. van der Lelij
(rechts). Op de achtergrond de schrijver van het boek, de heer Alfred van Dijk.
