Cambridge wijst protest tegen
komst van prins Edward af
Hertejacht in de Verenigde Staten een populair vermaak
Politie van
Dublin op
zoek naar
kroonjuwelen
Euforie over vermindering
lastendruk misplaatst
M
w.
JM
V 4
KABINET HANDELT IN STRUD MET REGEERAKKOORD
BINNENLAND/BUITENLAND
Cfiidóe Soutant
ZATERDAG 1 OKTOBER 1983 PAGINA 6
NEW YORK Een
groepje mannen met
jachtgeweer in de aanslag
sluipt in de vroege och
tenduren behoedzaam
door het bos. Ze zijn klaar
om de trekker over te ha
len. Het zou een scene
kunnen zijn uit de oorlog
in Vietnam, maar het is
gewoon een vreedzame
vorm van vermaak in de
staat New York. De man
nen jagen op herten, een
van de populairste jacht-
doelen in de Verenigde
Staten. In het jachtseizoen
van vorig jaar werd alleen
in de staat New York het
recordaantal van 185.455
herten geschoten. Dit jaar
wordt het record waar
schijnlijk opnieuw gebro
ken.
Tegenstanders van bloedspor
ten en liefhebbers van herten
kunnen protesteren wat ze
willen, de jagers hebben de
volle steun van het departe
ment voor milieubehoud van
de staat New York. Biologen
van het departement schatten
het totaal aantal herten in
New York op meer dan een
half miljoen en ondanks het
grote aantal jachtvergunnin
gen dat jaarlijks wordt ver
strekt, planten de dieren zich
nog steeds sneller voort dan ze
worden afgeschoten.
Voor de boeren in de omge
ving betekent het grote aantal
herten een fikse schadepost.
Nu een groot deel van de staat
is volgebouwd, is er in de na
tuur niet meer voldoende
voedsel voor de herten met als
gevolg dat zij zich te goed be
ginnen te doen aan het koren
op de velden en het fruit in de
boomgaarden. Het departe
ment voor milieubehoud stelt
zich tot doel het hertenbestand
terug te brengen tot 430.000.
Dat betekent dat er dit jaar
120.000 mogen worden gedood.
Het departement heeft daartoe t
247.000 vergunningen uitgege
ven.
Macho-mentaliteit
De hertenjacht is dus weer he
lemaal in zwang na een diep
tepunt enkele jaren geleden
toen ze in de met een Oscar
bekroonde film The Deerhun-
ter werd gebruikt als symbool
voor de macho-mentaliteit die
in de film als oorzaak werd ge
zien van het feit dat de natie
zich ging bemoeien met de
oorlog in Vietnam. Climax van
de film is de terugkeer van de
deerhunter (de hertejager) uit
Vietnam en zijn weigering om
ooit nog een hert dood te
schieten.
De film lijkt echter vergeten.
Met de regelmaat van de klok
verschijnen momenteel lange,
serieuze boeken over de cor
recte manier van jagen en het
doden van herten. Er wordt
eindeloos ingegaan op de voor
delen van het schieten met pijl
en boog, het jagen in groepen
en het jagen met zijn tweeën,
de beste kleur voor de jacht
(oranje wordt aanbevolen uit
veiligheidsoverwegingen) en
de intelligentie van het hert.
De meeste Amerikaanse jagers
hebben maar weinig ontzag
voor de intelligentie van hun
prooi. Ze wijzen er daarbij op
dat een hall miljoen jaarlijks
zo stom is zich te laten doodrij
den op Amerika's grote wegen.
Maar in de natuur zijn herten
hun belagers vaak te slim af,
betekent dat dan dat de mens
nog minder intelligent is? Nee,
antwoorden de meeste jagers
verontwaardigd, het betekent
gewoon dat de herten niet slim
zijn, maar wel handig.
Maar ook al is het IQ van het
dier omstreden, over zijn feno
menale gezichtsvermogen en
gehoor bestaat geen onenig
heid. .Zelfs in de schemering
van de vroege ochtend- en
avonduren hebben de herten
de jagers meestal al lang voor
dat ze worden gesignaleerd ge
hoord en gaan ze er met een
snelheid van bijna 50 kilome
ter per uur met gracieuze
sprongen vandoor.
Bij de jacht die ik heb meege
maakt, heb ik een tijdje staan
kijken naar een vader die zijn
zoon van een jaar of zestien de
eerste beginselen van de kunst
probeerde bij te brengen. Bei
de waren behoorlijk aange
schoten van het bier dat ze
hadden genuttigd toen ze be
gonnen. De zoon raakte op een
gegeven moment een groot
hert, maar het was een slecht
schot. De ethiek van de jacht
vereist dat het bloedspoor
wordt gevolgd zodat het dier
zo snel mogelijk uit zijn lijden
wordt verlost. Maar de zoon
was te dronken en liet het dier
een stille dood sterven.
Dit soort excessen zijn echter
eerder uitzondering dan regel.
De meeste jagers houden zich
wel aan de erecode. Natuurlijk
zeggen ze, er zit altijd wel eens
iemand tussen die de hand
licht met de regels, maar voor
ons is het jagen ook niet hele
maal zonder gevaar. Vorig jaar
zijn er in de staat New York
negen mensen bij het jagen
omgekomen en 88 gewond. Ze
vergeten er echter bij te zeg
gen dat de herten hier niet
verantwoordelijk voor waren.
De voornaamste oorzaken wa
ren het roekeloos omspringen
met het geweer of het per on
geluk doodschieten van een ja
ger omdat hij voor een hert
werd aangezien. Een woord
voerder van het departement
hield echter vol dat de jacht op
herten „een heel veilige vorm
van recreatie buitenshuis" is
en dat er bij andere sporten
meer ongelukken gebeuren.
W.J. WEATHERBY
The Guardian
(Van onze correspondent
Roger Simons)
LONDEN De Britse
prins Edward (19) instal
leert zich vandaag met
pak en zak op kamers in
het eeuwenoude Jesus
College van de beroemde
universiteit van Cam
bridge. Hij zal er gedu
rende drie jaar archeolo
gie en antropologie stu
deren. Aan praktisch alle
Engelse universiteiten
wordt tegenwoordig een
sterk toenemende be
langstelling voor de cur
sussen oudheidkunde
vastgesteld.
Na zijn drie jaar in Cambrid
ge gaat prins Edward dienen
bij de Koninklijke Mariniers.
In de rij voor de Britse troon
sopvolging houdt hij immers
nog steeds de derde plaats be
zet. Van alle opgroeiende
Britse prinsen die voor de
troon in aanmerking komen,
wordt verwacht, dat zij een
of andere militaire opleiding
ondergaan.
Cambridge is de universiteit
van de Britse maatschappelij
ke bovenlaag, waarvan de le
den echter niet noodzakelijk
de rijksten van het land zijn.
Naar de universiteit van Ox
ford gaan de zonen en doch
ters van de meest welgestelde
Britten. Tegenwoordig geniet
Cambridge de reputatie van
moderner te zijn en meer we
tenschappelijk geöriënteerd
dan Oxford.
Maar Cambridge is ook de
universiteit met het grootste
aantal homofiele studenten.
Vooral in het beroemde
King's College, een van de 26
verschillende colleges, die sa
men de universiteit van
Cambridge vormen en elk
een aparte stijl en levenswij
ze hebben, zijn zij sterk ver
tegenwoordigd. Sinds het
midden van de jaren dertig is
het King's College ook een
goede leverancier van Britse
spionnen aan de Sovjets.
Cambridge hoopt volgende
zomer weer 10.300 nieuwe
gediplomeerden op de Britse
arbeidsmarkt te brengen.
Ook in de tijd van pakweg
drie miljoen werklozen is de
vraag naar ex-studenten van
Cambridge zeer groot. Hoog
uit een half procent van de
nieuwe gediplomeerden zal
geen baan vinden, de beste
aanbeveling om voor bepaal
de Britse betrekkingen in
aanmerking genomen te wor
den, is dat men in Cambridge
(of Oxford) gestudeerd heeft.
Dragers van diploma's van
de overige 38 Britse universi
teiten hebben het wat dat be
treft veel moeilijker.
Oxford en Cambridge kun
nen zich dan ook de weelde
veroorloven bij de keuze van
nieuwe studenten nog selec
tiever te werk te gaan dan de
andere universiteiten, die
nochtans algemeen ge
sproken al erg kieskeurig
zijn. I,n de regel worden al
leen zeer pientere jongens en
meisjes door Cambridge of
Oxford geaccepteerd. Als je
er eenmaal binnen bent, is
het risico wegens slechte uit
slagen wegegstuurd te wor
den erg klein. Andere uni
versiteiten doen dat geregeld.
Herkansing zit er meestal
niet in. Aan de universiteit
van Oxford of Cambridge
komt het echter zelden voor,
dat een van de studenten niet
slaagt.
Om prins Edward te kunnen
opnemen onder de 400 stu
denten van het Jesus College
heeft Cambridge kennelijk
wel een en ander door de
vingers gezien. De academi
sche bagage van de prins be
antwoordt nauwelijks aan de
eisen die normale aspirant-
studenten gesteld worden.
Edward is een oud leerling
van de dure particuliere
kostschool van Gordonstoun
in Schotland, waar zijn oude
re broers ook op de banken
gezeten hebben. De oudste
van de drie, kroonprins
Charles, studeerde in Cam
bridge geschiedenis.
"i' K
De historische toegangspoort van Jesus College in
Cambridge, die 's nachts om twee uur dicht gaat.
In Gordonstoun was" Charles
evenmin een uitblinker in de
studie. Toch kwam hij pro- -
bleemloos in Cambridge. Dit
is nu ook gebeurd met zijn
broer Edward, die in geen
enkel schoolvak, zelfs niet in
Engels, veel punten wist te
behalen. Tegen zijn gemak
kelijke acceptatie door Cam
bridge protesteerden afgelo
pen zomer een kleine groep
studenten, die het een schan
daal vonden dat in de plaats
van een briljante jongeman
of jonge vrouw een (wat zij
noemden) „koninklijke uil"
in Cambridge zal komen
rondhangen.
Hun protest werd door de
universiteit gewoon afgewe
zen. Zij weigert toe te geven,
dat voor Edward Windsor,
omdat hij lid van het konink
lijk huis is, bepaalde tekort
komingen door de vingers
werden gezien. „Hij is een in
telligente knaap, die hard zal
werken voor zijn diploma",
zegt zijn toekomstige „tutor",
dr. Gavin MacKenzie. Deze is
een van de zestig „fellows"
(gegradueerden met toelage
voor onderzoekingswerk en
studie) van het Jesus College.
Jesus College werd in 1496
gesticht, als een van de oud
ste van Cambridge. Als tutor
en mentor van prins Edward
zal dr. MacKenzie de leiding
van diens studie en dagelijk
se leven aan de universiteit
op zich nemen.
Gratis
Hoewel koningin Elizabeth II
van Groot-Brittannië een
van de rijkste vrouwen van
de wereld is, worden de dure
studies van prins Edward aan
de universiteit van Cambrid
ge bekostigd door het Britse
leger. Edward tekende name
lijk enkele maanden geleden
voor een militaire carrière
van verscheidene jaren.
Daarna gaf het leger hem
drie jaar verlof om op kosten
van het departement van de
fensie archeologie en antro
pologie te gaan studeren. On
dertussen krijgt Edward het
salaris van een jonge luite
nant. Het leger betaalt ook de
huur van de prinselijke stu
dentenkamer. die iets meer
dan 20 pond (ruim negentig
gulden) per week bedraagt.
Edward wordt op de campus
ondergebracht in de North
Court, een moderne blok met
drie etages, gebouwd in 1965.
Gewone studenten krijgen
daar niets dan een kaal ka
mertje met een niet bepaald
comfortabel bed, een paar
kastjes, tafeltje, een klein bu
reau en wat boekenrekjes.
Vier studenten maken ge
bruik van hetzelfde keuken
tje dat zich telkens naast hun
kamers bevindt. De prins
legt beslag op vier naast el
kaar liggende kamers, waar
van een bewoond zal worden
door zijn lijfwacht. Met het
oog op de persoonlijke veilig
heid van Edward werden de
ramen van deze „suite" voor
zien van kogelvrij glas.
Alleen eerste- en derdejaars
studenten verblijven op de
campus. Alle'tweedejaars wo
nen in Cambridge op particu
liere kamers. Jesus College
verwacht zaterdag 130 „fres
hers" (nieuwe studënten),
van wie 73 in de North Court
zullen logeren. Het is een ge
mengd studentenhuis. Prins
Edward krijgt twee kamers
verder een jonge buurvrouw.
Meisjes zijn echter in Cam
bridge sterk in de minder
heid. Op elk 100 studenten
Prins Edward, vanaf van
daag student
telt men er gemiddeld 66 jon
gens en maar 33 meisjes.
Party's
De cursussen beginnen dins
dag. In zijn eerste weekeinde
op de universiteit zal prins
Edward evenwel hoofdzake
lijk wijden aan het bijwonen
van party's en andere festivi
teiten, die speciaal voor de
„freshers" door tweedejaars
op touw gezet worden. Zij
zijn bedoeld als inwijding in
het eigenlijke studentenle
ven. Edward zal gauw erva
ren dat onder de jeugdige be
woners van de universiteit
van Cambridge zich veel
straffe drinkers bevinden. Ze
zijn verkikkerd op de Franse
mousserende wijn „Veuve du
Vernay" en op „Pimms", een
merkwaardige Engelse cock
tail waarin schijfjes appel en
komkommer drijven.
Het Jesus College heeft een
stel portiers, die een hoge
hoed, een gestreepte broek
en een lange slipjas dragen.
Hoofdportier John Haycock
(50) gaat prat op zijn militaire
achtergrond. Hij deinst er
niet voor terug om ontspoor
de studenten op hun plaats te
zetten, ook al spreekt hij ie
dere jongen of meisje aan
met een eerbiedig „Sir" en
„Miss". De toegangspoort van
het college gaat om 2 uur in
de vroege morgen dicht,
maar wie nog later thuis
komt mag toch de portier
wakker bellen. Deze maakt
dan slaapdronken de deur
open, hetgeen gepaard gaat
met allerlei verwensingen
aan het adres van de laatko
mer. Maar prins Edward is
een vluggerd; de boze portier
zal hem niet afschrikken.
ROGER SIMONS
DUBLIN Uitgerust met metaaldetectors en schoppen
is de politie van Dublin een grootscheepse speurtocht
begonnen naar de Ierse kroonjuwelen die 76 jaar gele-
den werden gestolen uit Dublin Castle. De roof was
een van de laatste grote schandalen tijdens het Britse
bewind. Het is niet de eerste keer dat er zoekacties
worden ondernomen naar de diamanten, robijnen en
smaragden die naar verluidt een waarde van ruim tien
miljoen gulden hebben. In het verleden zijn de speur-
tochten echter steeds op niets uitgelopen. De politie
van Dublin besloot opnieuw haar geluk te beproeven,
nadat een vrouw was komen vertellen dat zij als kind
de plekken had gezien waar de juwelen begraven la-
gen.
De anonieme vrouw zei dat haar grootmoeder haar de plekken f
vijftig jaar geleden had laten zien, maar haar had laten beloven
er met niemand over te praten totdat twee generaties waren
voorbijgegaan. De vader van de vrouw is onlangs overleden,
vandaar dat de vrouw nu met haar verhaal na&r buiten is getre-
den. j
De juwelen werden in 1907 gestolen uit een brandkast vlak voor-
dat koning Edward VII in de stad arriveerde voor een officieel
bezoek. Het was de bedoeling dat hij de juwelen tijdens dat be- f
zoek zou dragen. Hoewel onmiddellijk na de roof de hulp van
Scotland Yard werd ingeroepen, is er nooit iemand in staat van
beschuldiging gesteld en zijn de juwelen nooit gevonden. Dit
heeft de Ieren echter niet weerhouden van eindeloze speculaties
over de identiteit van de dieven en de plaats waar de buit begra- I
ven ligt. In 1948 werd een gebied vlak buiten Dublin helemaal
afgestroopt nadat een waarzegger had gezegd dat hij de „locatie"
had geïdentificeerd. Iets dergelijks herhaalde zich in 1960.
Een van de vreemdere kanten van het verhaal is de onthulling
in 1977 dat de eerste nationale Ierse regering tijdens een kabi
netsvergadering in 1927 heeft gediscussieerd over de aankoop
van de juwelen. Uit notulen'van die vergadering blijkt dat de
toenmalige premier W.T. Cosgrave „begreep" dat de juwelen te
koop waren voor 3000 pond. Hij was voorstander van de aan
koop. In latere notulen wordt met geen woord meer over de it
welen gerept en voor zover valt na te gaan zijn ze nooit gekoch
Premier Cosgrave heeft nooit willen vertellen waarop hij zijn
veronderstelling van toen baseerde.
JOE JOYCE
The Guardian
ADVERTENTIE
DEN HAAG Nog steeds
zijn de regeringsfracties
en andere Lubbers-gezin-
den rond het Binnenhof
niet uitgepraat over het
„historisch keerpunt" dat
dit CDA-VVD-kabinet
voor 1984 wil bewerkstel
ligen. Voor het eerst in
tien jaar zal immers de
druk van belastingen èn
van premies omlaag gaan,
zo blijkt uit de cijfertjes
die op Prinsjesdag werden
gepresenteerd.
Een daling van deze zoge
naamde collectieve druk is
goed voor de nationale econo
mie. Het betekent namelijk dat
er meer geld overblijft voor
andere doeleinden, zoals be
drijfswinsten. Ook de koop
kracht voor de burger kan er
door een daling van de belas
tingen en premies die hij moet
betalen op vooruit gaan. In
een tijd van dreigende beste
dingsbeperking geen slechte
zaak. Op het eerste gezicht is
er dus inderdaad alle reden tot
lof, als dit kabinet er in zou
slagen de lasten voor de bur
ger omlaag te brengen, ook al
is het slechts met enkele tien
den van procenten.
Inderdaad, alsmaar daar
zit 'em nu juist de kneep. De
bij de miljardennota gepresen
teerde cijfers en hun enthou
siaste vertaling door mensen
als minister Ruding (Finan
ciën) en VVD-leider Ed Nij-
pels geven echter op z'n
zachtst gezegd een vertekend
beeld. Wat zij namelijk doen is
niet veel anders dan de krui-
ren eerst flink verhoogde, om
ze vervolgens breeduit als spe
ciale aanbieding op zijn ramen
te adverteren tegen een zoge
naamd sterk verlaagde prijs.
Bittere pil
De druk van belastingen en
premies op de burger heeft in
de drie jaren van dit decen
nium nog maar één richting
gekend: de opwaartse. Hoewel
elke partij de noodzaak van
een vermindering van deze
lasten onderkent en soms zelfs
als politieke doelstelling in het
partijprogramma aan de kie5
zers belooft, moeten we voor
de laatste werkelijke daling te
rug naar het jaar 1976. Toen
trad er een drukvermindering
op van 0,3 procent. Sindsdien
hebben achtereenvolgende ka
binetten van verschillende
RUITENHEER
,1.1. A
kleur niets anders gedaan dan
hun financiële problemen af
wentelen op de bevolking door
de schroef van belastingen en
premies verder aan te draaien.
Opvallend daarbij is dat het
nota bene de kabinetten zijn
met de VVD, die voor de
grootste lastenverzwaringen
hebben gezorgd, hoewel de li
beralen er toch prat op gaan
het tegenovergestelde na te
streven. Zo steeg onder het ka
binet Van Agt-Wiegel de las
tendruk in het jaar 1979 met
maar liefst 1,6 procent! Roe
pend dat zij een uiterst bittere
pil te slikken hadden en dat
dit echt de laatste keer moest
zijn, gingen de liberalen tel
kens weer voor hun kabinet
door de knieën. En zo bleef
niet alleen de inkomstenbelas
ting stijgen, maar ook de ben-
zine-accijns en accijnzen op ta
bak, bier, wijn, sterke drank,
suiker en zelfs op alcoholvrije
dranken.
Nog bonter
De ploeg van Lubbers, die nu
met zoveel bravour vertelt dat
voor het eerst sinds 10 jaar de
collectieve druk omlaag zal
gaan, heeft het echter nog veel
bonter gemaakt. Kennelijk
niet gehinderd door de belofte
in de regeringsverklaring dat
in vier jaar de druk van belas
ting en premies in elk geval
gelijk zou blijven, zo mogelijk
zelfs zou moeten dalen, begon
dit kabinet van CDA en VVD
in zijn eerste zittingsjaar met
een reeks lastenverhogingen.
Niet alleen werden tijdelijke
verhogingen van de inkom
stenbelasting permanent ge
maakt, ook werd in het eerste
jaar de inflatiecorrectie niet
volledig doorgevoerd, werd
een belasting op tweeverdie
ners voorbereid en werden
alle energiekosten flink in
prijs verhoogd. De aardgasprijs
werd opgetrokken, maar ook
de benzine werd in een paar
etappes (maart en juli) bijna 15
cent per liter duurder ge
maakt. Gebruikers van het
openbaar vervoer waren ove
rigens evenmin voordeliger
uit.
Bedrijven
Daarbij bleef het echter niet.
Door het terugtrekken van het
geld dat het rijk betaalde aan
de fondsen die de sociale uit
keringen financieren, moest
iedereen ook forse premiever
hogingen gaan betalen voor
bijna alle sociale verzekerin
gen. Daardoor alleen al dreigt
de premiedruk in 1983 met
drie procent op te lopen. Het
resultaat van dit alles is, zo
blijkt uit cijfers van het Cen
traal Planbureau, dat Lubbers
en de zijnen dit jaar zorgen
voor een directe lastenverzwa
ring van 2,2 tot 2,5 procent
van het nationaal inkomen.
Ook dat is een prestatie die
hun voorgangers in meer dan
tien jaar niet hebben verricht!
In alle euforie over het terug
dringen van de belasting en
premies mag dat best eens be
dacht worden. Bovendien be
tekenen de plannen van het
kabinet voor volgend jaar
slechts voor een deel van Ne
derland een lastenverlichting.
Het zijn immers vooral de be
drijven die ervan profiteren.
De burger zelf krijgt de lagere
premies die hij hoeft te beta
len, omdat er zoveel mensen
van de ww zijn doorgeschoven
naar de door het rijk betaalde
bijstand en wwv, onmiddellijk
„gecompenseerd" door een
reeks belastingverhogingen,
zoals de stijging van de btw en
de verhoging van de accijnzen
op tabak en alcohol. In feite
betaalt die burger nu twee
keer voor het grotere aantal
uitkeringstrekkers: in 1983
door het optrekken van aller
lei premies en in 1984 door ex
tra belastingen die de hem toe
komende premiedaling opsou
peert.
Ook zal die burger opnieuw
worden getroffen door tal van
hogere gemeentelijke tarieven
en belastingen, die niet in het
cijfer van de collectieve lasten
tot uitdrukking komen. De ge
meenten krijgen het immers
weer moeilijker door de kor
ting die het rijk toepast op het
geld dat zij krijgen uitgekeerd
en moeten dus wel tot lokale
lastenverhogingen overgaan.
Al met al is dit kabinet nog
zeer ver verwijderd van zijn
doelstelling, de lastendruk in
Nederland gedurende één ka
binetsperiode (naar het hoopt
tot 1986) in elk geval stabiel te
houden. Er moet nog heel wat
gebeuren om op het niveau
van vóór zijn aantreden terug
te komen.
ARJEN BROEKHUIZEN
Een bijzonder aanbod van uw krant:
10 DAGEN COSTA BRA VA aqc
voor slechts fcWWR
per persoon op basis van VOIPENSION
U verblijft in MALGRAT DE MAR, een gezellige, gemoedelijke badplaats,
welke nog niet door het massatoerisme Is aangetast. Het hotel SORRA D'OR
(met zonneterras, zwembad, lounge. T.V lilt en internationale keuken) ligt
2S meter van het strand aan een ca. 2 km lange boulevard, waaraan de
meeste hotels, bars. restaurants, nachtclubs en winkels liggen en waar het
's avonds gezellig druk is. Malgrat heeft een mooi zandstrand met ver
spreide groepjes pijnbomen.
U kunt er vele takken van watersport beoefenen. Het station tlgt nabij het)
hotel zodat ook bijv. een bezoek aan Blanes (tropische tuinen) en
BARCELONA (de op één na grootste stad van Spanje) tot de mogelijkheden
behoort.
Onze doorlopend ter plaatse aanwezige Nederlandse hostess zal u daarover
gaarne alle gewenste Inlichtingen verstrekken.
U vertrekt per super de luxe touringcar van MAASKANT REIZEN (voorzien
van toilet, bar. t.v. en video) rond het middaguur uit Den Haag en Rotterdam.
Aankomst in Malgrat de andere dag omstreeks 9 uur v.m.
Tijdens de reis wordt gedurende de nacht doorgereden. De vertrekdata zijn
maandag 10 OKTOBER en 17 OKTOBER a s.
Deze reis is eveneens mogehjk met een overnachting op de heen- en terug-
bezoek aan de markt in Tordera
Vertrek op dinsdag 18 OKTOBER a.s. alsmede van een speciale extra
HERF8TVAKANTIEREIS op vrijdag 14 OKTOBER a.s. Kosten ƒ435.- per
Tijdig boeken wordt dringend aangeraden!
Gecombineerde reisverzekering 20 - per persoon 5.- poliskosten.
Annuleringsverzekering 3 1/2% van de reissom 6.- poliskosten.
Inlichtingen en boekingen: telefonisch onder no. 070-190882 (van maandag
t/m vrijdag van 9 tot 13 uur) of persoonlijk in onze vestigingen Spuistraat 71.
Den Haag (op de hoek van het Spui) en Coolsingel 67 Rotterdam (t.o. stad-
i8"SIJTHOFF pers
POSTBUS 16050.
2500 AA s-GRAVENHAGE
TEL 070-190882
(MAANDAG T/M VRIJDAG
TUSSEN 9 EN 13 UUR)
