Vallen en opstaan
Gerard Nijboer
erug naar af
arathonloopsters moeten
oeg op in Los Angeles
Verenigde Staten
geeft wraakgedachte
te weinig gestalte
MAANDAG IS AUGUSTUS 1983
SINKI De dames, die bij de Olympische Spelen
Los Angeles meedoen aan de marathon, zullen
eg op moeten staan. De organisatoren hebben beslo-
de damesmarathon al om 6.00 uur in de échtend te
n beginnen. De loopsters zullen dan nog geen last
>en van de warmte en de luchtvervuiling. Het plei-
om het programma van de atletes bij belangrijke
dementen uit te breiden met een 10.000 meter heeft
:es gehad. Bij de World Cup 1985 in Canberra (Aus)
en de dames voor het eerst starten op de tien kilo-
er. Het programma in Canberra is tevens uitgebreid
een marathon voor dames en heren. Bij de tweede
eldkampioenschappen atletiek in 1987 in Rome zal
0.000 meter voor dames ook een officieel nummer
Robert de Wit in schaduw Thompson naar Zomerspelen
HELSINKI Zonder dat
het wereldrecord van Jür-
gen Hingsen in gevaar
kwam, heeft Daley
Thompson tijdens de tien
kamp bewezen over de
sterkste mentaliteit te be
schikken. Uiteindelijk be
naderde hij de beste pres
tatie van zijn grootste con
current met 8.666 punten
nog tot op 77 punten. De
Westduitser kon zijn te
leurstelling over de ne
derlaag nauwelijks ver
bergen.
Thompson heeft meermalen
verklaard het succes te dan
ken te hebben aan zijn harde
jeugd. Op 8-jarige leeftijd
scheidden zijn ouders, een Ni-
geriaanse vader en een Schot
se moeder, en werd hij ge
dwongen al vroeg op eigen be
nen te staan. Op 18-jarige leef
tijd debuteerde hij tijdens de
Spelen in Montreal, waar hij
18e werd. Thompson sloeg in
Helsinki vooral toe op de 100
meter, waar hij met 10,60 sec.
tegen 10,95 sec. van Hingsen
een prima basis legde voor het
vervolg. Toen bovendien
Thompson het hoogspringen
tegen de verwachting in van
Hingsen won (2,03 meter om
2,00 meter) gaf de Westduitser
later toe, dat hij zich toen als
in feite kansloos wist.
In de schaduw van het ko
ningskoppel werkte Robert de
Wit zijn tienkamp af. Hij deed
dat zo goed, dat hij, geholpen
door het wegvallen van de Fin
Harry Sundell en de blessure
van de Rus Konstantin Ak-
hapkin, uiteindelijk twaalfde
werd. Waarmee hij een start
bewijs voor Los Angeles ver
diende. Uitgesproken zwak
was zijn verrichting op het ko
gelstoten, met 12,73 meter, on
geveer twee meter onder zijn
kunnen. Deze zwakke verrich
tingen verhinderden hem
vooral in de buurt te komen
van zijn nationale record (7932
punten), waarvan hij met 7769
punten, nog slechter dan zijn-
beste prestatie van vorig jaar,
ver verwijderd bleef. De Wit
kon er zich niet druk om ma
ken, blij als hij was de Olym
pische kwalificatie te hebben
verdiend.
LSINKI Het eerste
jeldkampioenschap at-
;k was er één van val-
en opstaan. Alberto
|itorena, Evelyn Ash-
Candy Young en
•y Marsh; zomaar een
uit de lijst van atle-
die de eindstreep niet
veel te laat haalden,
lat ze niet op de been
den blijven. Willie
th, Zamira Zaitseva en
tti Vainio schaarden
gisteren ook in dat
De Fin deed dat be-
t, in een geslaagde po-
om via een snoek-
de bronzen medaille
Ide 5000 meter veilig te
len.
mil
Itry Dmitriev trok er in de
ronde heel moedig tussen
in een poging snelle spur-
als Schildhauer (DDR) en
ipees kampioen Wessing-
(West-Duitsland) te ver
ijl. De Ier Eamonn Cogh-
idie zijn vaderland vrijwel
nziet omdat hij in de Vere-
e Staten studeert en loopt,
terde Dmitriev lachend en
een gebalde rechtervuist
as voor niemand meer te
rhalen. Ook voor Werner
Idhauer niet, die zo lang-
;rhand een abonnement
het zilver heeft, want ook
fsta^g Jaar 'n Athene bezorgde
der. z'Jn tweede plaatsen
de 5.000 en 10.000 meter,
pio leek, evenals op de
(DO meter in het zicht van
[haven te stranden, maar
foiled op de laatste meters ten
te van enkele schaafwon-
letterlijk en figuurlijk een
ing naar het erepodium,
j de Russin Zaitseva dook
(zontaal over de finish, op
in een poging om de
hidabele Mary Decker op
1500 meter van haar twee
vouden plak te beroven.
dat was niet de bedoe-
maar ik raakte uit mijn
hwicht omdat de Ameri-
rrr^ise toch nog naast me
■jm". Mary Decker dicteer-
..Jevenals op de 3000 meter,
.-tempo ook op de helft van
.Jafstand, die gisteren op het
itltramma vermeld stond.
HB nu volgden de Russinn-
Zaitseva, Podkopaeva en
^^Ètdinova in hun spoor,
——Jr volgde op het laatste
■■te eind de aanval, die
^Beva zelfs voorbij Decker
^Bht. maar ook ditmaal had
1200
de pittige Amerikaanse („Mijn
weg werd afgesneden door de
Russin") de energie om er een
extra sprintje uit te persen.
Dramatisch
Uitgesproken dramatisch was
de val van Willie Smith tij
dens de 4 x 400 meter. De
Amerikaan probeerde vlak
voor het laatste rechte eind
Nikolaj Chernetsky in te ha
len. Hij raakte de Rus echter,
liet het stokje vallen en alle
Amerikaanse aspiraties op een
tweede gouden plak op een es
tafette-nummer waren vervlo
gen. Die hoogste tree op het
erepodium was trouwens ver
rassend weggelegd voor de
Sovjet-Unie en niet voor het
sterke kwartet uit West-Duits-
land.
Steven Cram én niet diens
landgenoot Steve Ovett maak
te zich meester van het goud
op de 1500 meter. De Marok
kaan Said Aouta, die in het
vorig seizoen onder meer in
Lausanne opzien had gebaard
met een aantal tot de verbeel
ding sprekende prestaties, viel
aan, maar Cram passeerde
hem bij het ingaan van de
laatste bocht en was voor nie
mand bereikbaar, ook voor de
Amerikaan Steve Scott en de
gedesillusioneerde Ovett niet,
wiens vorm duidelijk heeft ge
leden onder de blessure, die
hem vorig jaar van de wed-
strijdbaan hield.
Op de valreep zorgden de Rus
sen voor een dubbele overwin
ning op het polsstokhoogsprin
gen, waar Sergei Bubka, die
zijn persoonlijk record op 5.70
m bracht, en Konstantin Vol-
kov aantoonden dat springen
in een bomvol stadion wat an
ders is dan in de eigen ver
trouwde omgeving^, waartoe de
Franse acrobaten met het glas
fiber, zoals Pierre Quinon, Pa
trick Abada en niet te verge
ten Thierry Vigneron uitslui
tend in staat lijken te zijn.
„Maar bij onze zuiderburen
springen ze alleen als de lat
aan de stellage is vastgeplakt",
luidde het commentaar van
een Belgische verslaggever.
Feestvieren
De Finnen hadden zaterdag
avond eindelijk reden tot
feestvieren, nadat ze het gehe
le toernooi halsreikend naar
een succes hadden uitgezien.
Hordenloper Arto Bryggare
was trouwens gezien zijn uitla
tingen na afloop niet eens zo
blij met de zilveren plak op de
110 meter, hoewel hij wel een
ereronde liep terwille van het
Duik naar erepodium
in Helsinki zoveel atleten vielen en soms zelfs niet meer uit
eigen beweging konden opstaan. Haar snoekduik bracht haar
De Amerikaanse Mary Decker (links) wint na de 3000 meter wel op het erepodium, want ze werd tweede. De Fin Vainio zou
ook de 1500 meter dank zij een fenomenale eindsprint. De later het voorbeeld volgen en met een vertwijfelde snoekduik
Russin Zamira Zaitseva duikelt uitgeput over de finish, zoals er het brons op de 5000 meter veroveren.
enthousiaste, maar beslist niet
chauvinistische Finse publiek.
Bryggare diende echter als een
opwarmer voor wereldrecord-
houdster speerwerpen Tiina
Lillak, die vorig jaar in Athe
ne met een vierde plaats haar
faam niet had kunnen waar
maken, maar ditmaal met
steun van het publiek wèl
slaagde. Dat had ze trouwens
haar zesde en laatste poging
voor nodig, omdat de Britse
Fatima Whitbread zich in haar
eerste worp heel verrassend
aan de kop van het klassement
had genesteld. Lillak, die een
zeer goede reeks produceerde,
overschreed met haar laatste
worp eindelijk de 70-meter-
grens (70,82 meter), hetgeen ze
als recordhoudster met 74,76
meter ook aan haar stand ver
plicht was.
Gennady Avdeenko zorgde bij
het hoogspringen voor een
complete sensatie. Niemand
had ooit gehoord van deze
blonde 19-jarige Rus, die vlak
voor het toernooi was aange
wezen na tijdens een wedstrijd
in Boedapest de hoogte van
2,28 meter te hebben over
brugd. Tot dan toe had de 2,01
meter lange Avdeenko een
weinig indrukwekkende pres-
tatielijst kunnen overleggen.
Vorig jaar was zijn naam pas
op de 16e plaats van de Russi
sche ranglijst terug te vinden
met 2,22 meter en dit seizoen
was er aanvankelijk nauwe
lijks progressie waarneembaar,
gezien zijn zesde plaats tijdens
de Spartakiade, waar vijf land
genoten hem voorgingen en
Valeri Sereda het nationaal re
cord op 2,35 meter bracht. Av
deenko sprong daar slechts
2,23 meter en kwam naar Hel
sinki met een bescheiden 2,25
meter als beste seizoenpresta
tie. Hij noteerde zaterdag een
foutsprohg op 2,29 meter, maar
wipte vervolgens in zijn eerste
poging soepel over 2,32 meter.
Achteraf een gouden sprong,
want weliswaar haalde de
Amerikaan Tyke Peacock de
zelfde hoogte, maar die had
daar drie pogingen voor nodig.
HES LAGRAND
14
Van onze verslaggever)
LSINKI Wat voor
Ierland het hoogtepunt
het wereldkampioen-
p atletiek moest wor-
liep gisteren in Hel-
d op een desillusie uit.
'ard Nijboer, van wie
wacht werd dat hij tij
de marathon een se
ize bedreiging voor de
itralische geweldenaar
winnaar) Robert de
tella zou vormen,
im in het stuk niet
r en eindigde op een
f. nloze 29e plaats in een
van 2 uur, 16 minuten
59 seconden. Waarmee
irlands succesvolste
je-afstandsloper aller
■n weer in feite van
en af aan moet begin-
hij, nu dat eenmaal met
Nederlandse Olympisch
ité is afgesproken, weer
een overigens nog vast te
en limiettijd moeten vol-
h voor de Spelen van Los
[eles? Of krijgt de KNAU
voor elkaar een voor
sbehandeling toe te pas-
zoals dat voor de Europese
ipioenschappen van Athe-
'orig jaar en ook voor Hei-
het geval was? Nijboer
zal in ieder geval zo spoedig
mogelijk met persoonlijk trai
ner Arend Karenbeld en met
bondscoach Wim Verhoorn
rond de tafel gaan zitten om te
zien wat mogelijk is.
Ook de regerend Europees
kampioen beseft, nu dit sei
zoen met twee zwakke mara
thons als verloren kan worden
beschouwd, er weinig van de
instanties valt te verwachten.
Aan de andere kant weet hij
dat het voor hem onbegonnen
werk is om meer dan éénmaal
op de beoogde limiet te gaan
jagen. Nijboers constitutie laat
nu eenmaal niet toe om, zoals
andere atleten, vier of meer
dere marathons per jaar af te
werken, omdat dit de kans op
blessures, zoals in het na-
Olympisch jaar 1981 onder
vond, vergroot. Hij zal op
nieuw kiezen voor een rustige,
gedegen voorbereiding, waar
bij alles gericht is op de Olym
pische Spelen in Los Angeles,
waar de temperatuur in ieder
geval aanzienlijk hoger ligt
dan in Helsinki.
Kou
Zonder nu te beweren dat de
kou een aanslag op het spie
renstelsel van de Nederlander
gepleegd heeft als gevolg
waarvan hij stroef draaide, gaf
hij na afloop wel toe dat de
weersomstandigheden - nau
welijks vijftien graden, met
een strakke wind - bepaald
niet in zijn voordeel werkten.
Hoewel zijn voorbereiding op
het gebeuren naar zijn zeggen
perfect was, heeft hij alleen
gedurende de eerste dertien
kilometer van de race deel uit
gemaakt van de. kopgroep, die
toen zo'n veertig atleten telde.
Nijboer: „Ik voelde dat de
hamstrings van beide benen
vrij gespannen waren. Eigen
lijk dezelfde problemen die ik
in Rotterdam had. Ik had ge
hoopt dat die stijfheid na tien
kilometer, als ik aan het pitti
ge aanvangstempo was ge
wend, zou verdwijnen, maar
dat was niet het geval.
Vreemd was dat ik heuvel op
geen problemen kende, maar
juist tijdens de afdaling in de
dertiende kilometer moest los
sen. Toen besefte ik al dat het
met me gebeurd was. En dat
klopte naderhand, want ik ben
niet echt meer in de race ge
weest".
„De spieren waren geen pro
bleem, maar de constant zwaar
gespannen hamstrings lieten
niet toe dat ik kon versnellen.
Ik kan wel vertellen, dat ik
stevig liep te balen. Ik vroeg
me af of ik er moest uitstap
pen omdat er toch geen enkele
eer meer te behalen. Ik heb
toch voor uitlopen gekozen, in
de stille hoop dat ik me mis
schien in de loop van de wed
strijd zou kunnen herstellen
en een plaats bij de eerste vijf
tien, goed voor kwalificatie
Robert de Castella komt de lauwerkrans toe als winnaar van de marathon.
voor de Spelen, zou kunnen
halen. Dat zat er echter niet
in. Ik heb me daarna maar be
perkt tot uitlopen. Het gekke
was, dat ik tijdens het lopen en
bij het finishen het gevoel had
alsof ik een lange duurloop
had gedaan. Ik was na afloop
dan ook niet echt moe".
Glimlachend
Nijboer, die glimlachend de
eindstreep overschreed, hoe
wel hij zich die poze later niet
meer kon herinneren, merkte
op dat de teleurstelling pas na
enkele dagen tot hem zal door
dringen, wanneer hij zich zal
terugtrekken in zijn eigen ka
mer. De Drentenaar kennen
de, zal hij vervolgens tot in
den treure gaan uitzoeken wat
er allemaal precies is misge
gaan.
Aan de voorbereiding, zo stel
de hij gisteren vast, kan het
niet hebben gelegen. De aan
loopperiode, bestaande uit en
aantal straten races variërend
van vijf tot vijftien kilometer,
gaven hem het noodzakelijke
ritme en snelheid en de 30 ki
lometer-loop van 16 juli in
Dordrecht. Daar vond hij voor
zichzelf het bewijs dat hij ook
het grote werk aankon. Wim
Verhoorn analyseerde de de
ceptie als volgt: „Het is met
Gerard Nijboer als met een
huis dat je net geschilderd
hebt en naderhand blijkt dat
het met waterverf is gebeurd.
Was hij nou maar bij de eerste
vijftien geëindigd, dan had je
niet zo'n katterig gevoel aan
deze wedstrijd overgehouden".
Letsel
Ook Rudi Verriet was weinig
geluk beschoren, want al in de
achtste kilometer, toen hij al
het contact met de kopgroep
had verloren, trapte er een
collega op zijn hak, waardoor
hij kwam te vallen. Verriet
toonde na afloop van de race
zijn letsel, bestaande uit enke
le fors uitgevallen schaafwon
den aan knie en schouder, die
hem vooral in de daaropvol
gende tien kilometer parten
speelde. Naderhand herstelde
de Nijmegenaar zich, maar ook
hij finishte in de grauwe mid
denmoot van het veld. Om
precies te zijn op de 45e plaats
in 2.22.07; een tijd, waarvoor
zelfs veteraan Piet van Alphen
zijn hand niet omdraait.
De ontknoping volgde na 35
kilometer, ongeveer de afstand
waarop De Castella, de trotse
winnaar van de marathon van
Rotterdam, pleegt aan te val
len. Hoewel hij niet zo indruk
wekkend liep als in de haven
stad, was zijn demarrage te
veel voor de Ethiopiër Kebede
Balcha, die hem als enige had
kunnen volgen. De Casttella
(26 jaar) ijlde naar de finish,
om ten slotte in 2.10.03 te ein
digen.
HELSINKI Sportief gezien
heeft het wereldkampioen
schap atletiek toch niet ge
bracht wat men ervan ver
wacht had. Deels lag dat aan
de weersomstandigheden, die
met uizondering van het met
Zuideuropese temperaturen
gezegende begin, te wensen
overlieten. Deels lag het aan
de baan, die drie maanden na
aanleg te zacht was om een
overvloed aan wereldrecords
mogelijk te maken. Het neemt
niet weg, dat het uitblijven
van een recordregen ook het
gevolg was van het feit, dat di
verse atleten (nog) niet in top
vorm verkeerden waardoor
een aantal onderdelen op een
anti-climax uitliep.
Met name op technische on
derdelen lag het prestatieni
veau verhoudingsgewijs laag,
maar dat zou wel eens te ma
ken kunnen hebben met de
dopingcontrole, waardoor de
voornamelijk uit Oost-Europa
afkomstige specialisten ge
dwongen waren zich te ont
houden van verboden stoffen,
die in de laboratoria zouden
kunnen worden ontdekt. Het
is trouwens een publiek ge
heim, dat er nog tal van stimu
lerende middelen bestaan die
tot dusverre niet in het mense
lijk lichaam kunnen worden
ontdekt.
Deze wereldkampioenschap
pen stonden vooral in het te
ken van de revanche-gevoe-
lens bij Amerikanen, die kost
wat kost duidelijk wilden ma
ken dat zij tijdens de Olympi
sche Spelen van volgend jaar
in Los Angeles pas goed toe
willen slaan. Sinds Montreal
'76 hadden de drie grootmach
ten, Oost-Duitsland, de Vere
nigde Staten en de Sovjet-Unie
elkaar op de niet van veel ge
wicht zijnde strijd om de
World Cup na, elkaar niet
meer ontmoet. Daarom werd
dit wereldkampioenschap met
zoveel spanning tegemoet ge
zien.
De ploeg van de Verenigde
Staten heeft echter niet de
kracht gehad die men ervan
verwacht had, gezien de ex
plosie van tot de verbeelding
sprekende resultaten tijdens
het voorseizoen. Carl Lewis
nam alleen al drie van de acht
gouden Amerikaanse medail
les voor zijn rekening hoewel
het eremetaal van die kleur op
de disciplines die hij uitoefen
de, ook wel in handen van
landgenoten zouden zijn geval
len als hij niet van de partij
was geweest. Andere kansheb
bers als Evelyn Ashford, Hen
ry Marsh, Tom Petranoff,
Dave Laut, Steve Scott en
Doug Padilla waren om uit
eenlopende redenen gedwon
gen een stap terug te doen. De
Amerikanen moesten dan ook
evenals in Montreal hun
meerdere erkennen in de
DDR, dat in sprinter Frank
Emmelmann, kogelstootster
Ilona Slupianek en haar man
nelijke collega Udo Beyer ook
tegenvallers kende. De Oost
duitsers stabiliseerden echter
hun positie ten opzichte van
Montreal met tien gouden me
dailles.
Niet vorstelijk
Anders lag het met de Sovjet-
Unie, dat in Helsinki bepaald
niet vorstelijk presteerde. Op
het hoogspring-fenomeen
Gennady Avdeenko en de
dubbele Russische triomfen op
de 400 meter horden dames en
het poolstokhoogspringen na,
deden de Russen nauwelijks
van zich spreken. Frappant
was de ineenstorting van het
rode bastion bij de driesprong
waar zeggen en schrijven één
Rus, Gennady Valiukevic, zich
voor de finale kwalificeerde
en daar bovendien matig pres
teerde. Terwijl liefst vijftien
landgenoten tot de beste dertig
ter wereld behoren, van wie
elf de zeventien-metergrens
hadden gehaald.
In het verleden presteerde de
Sovjet-Unie het wel meer om
atleten met een vormcrisis op
een titelstrijd los te laten, maar
zo bont als tijdens deze WK
heeft dit land het nog niet ge
maakt. Zeker niet als je de uit
slagen van de Spartakiade van
eind juni onder de loep neemt,
waar tal van Russen aantoon
den wel in een voortreffelijk
vorm te verkeren. Van de
gouden delvers van Moskou
'80 was weinig meer over.
Mary Decker en Jarmila Kra-
tochvilova sloten de Russische
overheersing op de midden
lange afstand af, sprintkonin
gin Lydia Kondratsjeva mocht
alleen op de estafette uitko
men, Olympisch kampioen
Viktor Markin haalde niet
eens de finale 400 meter, op de
meerkamp viel geen enkele
eer te behalen en wereldre
cordhoudster discuswerpen
Sawinkova had net zo goed
thuis kunnen blijven.
Bescheiden
Ook de Cubaanse leider Fidel
Castro zal vermoedelijk de
hulp van zijn vrienden uit het
Oostblok weer moeten inroe
pen, want zijn discipelen bak
ten er in Helsinki weinig van.
Op discuswerper Louis Delis
na, die Castro straks een zil-
veren medaille mag aanbie
den. Daarentegen sloegen de
Tjechen, aangevoerd door de
gespierde Jarmila Kratochvi-
lova met vier maal goud, drie
maal zilver en tweemaal brons
flink toe. Van de Westerse
landen moesten West-Duits-
land en Groot-Brittannië zich
ditmaal bescheiden opstellen
met elk twee gouden plakken.
De Duitse hoogspringtop
moest haar dominerende posi
tie van Athene afstaan aan de
Russen.
Voor Nederland was er in dit
gezelschap uiteraard een be
scheiden rol weggelegd. Feite
lijk vormde alleen een falen
van Gerard Nijboer een tegen
valler, want de vroegtijdige
eliminatie van Els Vader op de
100 meter had iedereen, gezien
haar ziekte in juli wel zien
aankomen. Positief was de sti
mulans die van het verdienen
van tickets voor de Olympi
sche Spelen uitging. Daardoor
staan de namen van vier Los
Angeles-gangers reeds vast:
Ria Stalman, Tineke Hidding,
Robert de Wit en Rob Drup-
pers, van wie in de toekomst
een wervende kracht voor de
atletieksport in ons land moet
uitgaan na zijn fraaie zilveren
medaille op de 800 meter.
HES LAGRAND
Medaillekast
HELSINKI De medailleverdeling
van de WK atletiek in Helsinki is:
goud zilver brons totaal
Oost-Duitsland 10 7 5 22
Verenigde Staten 8 9 7 24
Sovjet-Unie 6 6 11 23
Tsjeeho-Slowakije 4 3 2 9
West-Duitsland 2 5 1 8
Groot-Brittannië 2 2 3 7
Polen 2 114
1 3
Italië
Finland
Jamaica
Ierland 10 0 1
Australië 10 0 1
Noorwegen 10 0 1
Mexico 10 0 1
Nederland 0 10 1
Ethiopië 0 10 1
Spanje 0 10 1
Roemenië 0 10 1
Cuba 0 10 1
Bulgarije 0 0 3 3
Brazilië 0 0 1 1
Nigeria 0 0 1 1
Griekenland 0 0 1 1
China 0 0 1 1
Marokko 0 0 1 1
