^uppers komt
aktisch tekort
i«fe 1
Amerikaanse droom
wreed verstoord
.onder
loen
Pond zakgeld
voor Britten
iGNA PORT
CetdaeCou/uvrii
DINSDAG 9 AUGUSTUS 1983 PAGINA 9
HELSINKI De 41 mannen en de 27 vrouwen,
die de actieve Britse afvaardiging naar de wereld
kampioenschappen atletiek in Helsinki vormen,
hebben heibel gekregen met de bondsofficials.
Ten eerste vinden ze hun zakgeld van één pond
sterling (4,50 gulden) per dag te weinig. Ten twee
de zijn ze ontevreden over het logement. Verschil
lende kamers moeten door drie atleten gedeeld
worden. Bovendien is er weinig wasgelegenheid:
één douche voor drie kamers. De aangesproken
begeleiders konden in eerste instantie geen betere
slaap- en wasgelegenheden vinden. Bij de Finse
organisatie kregen de Britten te horen dat de pro
blemen waren ontstaan doordat 300 atleten meei
dan voorzien werden ingeschreven.
?lijk i
pa
5LSINKI Er was enig
kenwerk voor nodig om
te maken of Rob
•uppers zich gisteren al
in niet voor de finale op
meter van de we-
igde
.f^vajldkampioenschap
rat N^lsinki had geplaatst,
n vocëgen de verwachting in
eniê4agde hij er namelijk
°e tjet in zich ,,op plaats" te
^beerpdrï*061'611- ^ad ec^'
n salaT het geluk in de snelste
hts 3in de drie halve finales
it te komen, waardoor
ïlfs zijn vierde plaats vol-
bende was om zich even-
Is vorig jaar tijdens de
Iluropese kampioenscha-
en in Athene onder de
jerksten te scharen. Of in
Ie eindstrijd voor Drup-
ers meer zal zijn wegge-
igd dan een positie in de
chterhoede valt te be
twijfelen gezien de in-
d-oelpann|ngen die hij zich
hiel|®teren moest getroosten.
7S aff.
tischpn enigszins terneergeslagen
ditmaal wel comentaar le-
3ndafren^e Druppers, die een dag
iteiüpder nog van zelfvertrou
wen had geblaakt, stelde vast
er voor hem nog veel werk
de winkel is. „Je kunt dan
j stellen dat ik tot de we-
'vele?^to^ behoor, maar in een
irschikkelijke race als deze
jrde halve finale kom ik in
itisch opzicht veel te kort.
Daar moet gedurende de win
termaanden flink op getraind
worden. Dit was een wedstrijd
vol met versnellingen gevolgd
door vertragingen. En die wis
selingen in tempo braken me
in de laatste 100 meter op."
In de atletiek kunnen de za
ken blijkbaar snel een andere
wending nemen. Tijdens de
nationale kampioenschappen
in Vught had Druppers genoeg
esprit om 600 meter lang voor
het veld uit te lopen en nog op
een indrukwekkende 1.45.03
te finishen. In de serie van
zondag in Helsinki zette hij de
race vrij gemakkelijk naar zijn
hand, maar gisteren voelde hij
zich te vermoeid om een rol
van betekenis te kunnen spe
len. Hij liep ook te veel meters
in een poging om op 250 meter
van de finish het initiatief
naar zich toe te trekken. Daar
bij trof Druppers het in zover
re niet dat hij veruit de meeste
tegenstand trof, iets wat ach
teraf gezien nog goed voor
hem uitpakte. Schrale troost
was dat de Athene-finalisten
Detlef Wagenknecht (DDR) en
de Fin Jorma Harkönen, nota-
bene de bronzen medaille
winnaar van vorig jaar, zelfs
uitgeschakeld werden. Daar
entegen stelde de slimme Eu
ropese kampioen Hans Peter
Ferner, die dit seizoen al eens
door Druppers verslagen was,
zijn kandidatuur voor de we
reldtitel door zuinig lopend
langs de betonnen rand op het
juiste moment te demarreren.
Druppers leek na een redelijke
openingsronde van 50,7 secon
den niets te kunnen gebeuren,
omdat hij bij het ingaan van
de laatste bocht in tweede po
sitie lag na er overigens het
nodige duw- en trekwerk voor
te hebben moeten verrichten.
„De laatste 100 meter was ech
ter pure ellende. Ik was ont
zettend moe en ben daarom al
leen dolblij dat ik het gered
heb. Nee, als het zo moet gaan
zie ik het niet meer zitten."
Anderen in het Nederlandse
kamp zien de zaken niet zo
somber in, zoals bondstrainer
Bram Wassenaar en trainings
coördinator Herman Buuts, die
terecht stelden dat er voor een
pupillen niets meer te winnen
of te verliezen valt nu het be
oogde doel is bereikt. „Natuur
lijk hadden ook wij niet ge
dacht dat het zo moeilijk zou
gaan", aldus Buuts. „Maar let
maar op, de finale wordt een
totaal andere race en daarin
zie ik voor Rob op grond van
zijn ontegenzeggelijke capaci
teiten beslist mogelijkheden."
Om een indruk te geven hoe
snel de derde halve finale ver
liep bewijst het feit dat Detlef
Wagenknecht als de nummer
5 van de derde reeks nog ruim
zestiende seconde rapper was
dat Philippe Dupont, derde in
de eerste omloop. Rob Drup
pers realiseerde met 1.45.55
overigens helemaal geen be
roerde prestatie, was bijvoor
beeld sneller dan Joaquim
Cruz en Willi Wülbeck de
triomfators van de beide ove
rige halve finales.
Een ander Nederlands succesje
was het optreden van Tineke
mmk
«spilt® m
11 dti lijkt on
"^fchlge
anloop af
stevenen
E tlJ(b een Ne-
jrlands
icord.
Hidding in de meerkamp. De
Deventer atlete, die in Am
sterdam een avondstudie
volgt, besloot de eerste dag
van de zevenkamp met 3550
punten en dat aantal lag boven
het schema van het nationale
record van 6061 punten dat ze
dit voorjaar in het Oostenrijk
se Götzis had gevestigd. Het
had overigens weinig ge
scheeld of Tineke Hidding had
niet eens aan de zevenkamp
deelgenomen. Al een jaar lang
sukkelt ze met een schouder-
blessure, die vlak voor de na
tionale titelstrijd in Vught
door een verkoudheid en een
knieblessure werden gevolgd.
Om zich zo optimaal op dit
evenement te kunnen voorbe
reiden reisde Tineke Hidding
in gezelschap van trainer Wil
Westphal reeds op 31 juli naar
Helsinki af. Een verheviging
van de kniekwetsuur belette
haar echter vorige week don
derdag ook maar een stap te
verzetten en een jaar van
voorbereiding leek voor niets
te zijn geweest. Twee dagen la
ter verdween de pijn weer
maar zondag moest ze de hele
dag vanwege hevige migraine
het bed houden. „Het zijn dan
ook drie waanzinnige weken
geweest met onzettend veel te
genslag", verzuchtte Westphal
gisteravond laat in de cata
comben van het stadion.
„Daarom sta ik er versteld van
over hoeveel reserves die meid
nog beschikt. De 100 meter
horden en de 200 meter gingen
voortreffelijk. Ja, het kogelsto
ten weer niet. Ze bleef met
12,22 meter ver onder haar
kunnen omdat ze normaal
over de 13 meter stoot. Een
kwestie van een verkeerde
armbeweging, terwijl we daar
juist een groot deel van de af
gelopen maanden op hebben
getraind.
De strijd in de zevenkamp
dreigt weer uit te lopen op een
Oostduits onderonsje nadat de
exotisch uitgedoste Engelse
Judy Li vermore het klasse
ment na vier onderdelen nog
had aangevoerd. Wereldre
cordhoudster Ramona Neubert
gevolgd door haar vazallen
Anke Vater en Sabine Patz
nemen dankzij vooral sterke
verrichtingen bij het kogelsto
ten momenteel de ereplaatsen
in.
HES LAGRAND
(Zie voor uitslagen volgende
sportpagina)
HELSINKI De drie
voudige Amerikaanse
triomf op de honderd me
ter heren verzoette veel
maar niet alle leed, dat de
Verenigde Staten op de
damessprint was aange
daan. De tweede dag van
de wereldkampioenschap
pen atletiek had immers
tot „An American dream"
kunnen uitgroeien, maar
eerst gooide de Poolse
outsider Zdzislav Hoffman
bij het hinkstap-springen
roet in het eten. Door de
lieveling van het publiek,
de ook in Nederland po
pulaire Willie Banks, in
de laatste sprong van de
it) Jé
gl tel
^'„Schumacher is een idool.
"JS'tZijn woord een evangelie
£ftllvoor de fan. Zijn bedoeling
^eWas om de trainer en het be-
V(nëjstuur duidelijk te maken, dat
nweler binnen de groep veel on-
nwa|rust en onvrede bestond over
Jde trainingswijze en wed-
?f°° strijdbegeleiding van de trai-
J1®/3 ner. Te veel autoriteit, te hard
'n£e trainen en te veel onder druk.
is Deejs had hij nog gelijk ook.
eene^aar is er voor een trainer
een andere weg mogelijk, als
ihij werkt en leeft met de
groep, die wat zijn reputatie
.j, betreft aan de top mee moet
r* doen, wat middenveldbezet-
i ting betreft evenwel slechts
ide beschikking heeft over een
grauwe middelmaat en bo
vendien achter de ontwikke
ling tot een viermanslinie
aanloopt. Ik heb uit deze
ploeg gehaald wat er inzat.
Schumacher is de eerste om
dat toe te geven.
(Trainer Rinus Michels in
het Algemeen Dagblad)
..Ik ben erg ontevreden over
de verdeling van de gelden
tijdens Olympische Spelen.
Het geld wordt pondsgewijs
over de 21 of 22 federaties
verdeeld. Alle bonden krijgen
4,5 procent. Dat scheelt ons
een paar miljoen dollar. In
Montreal zorgde de IAAF
voor 43 procent van de totale
inkomsten, terwijl de 'hand
boogschutters, maar voor 0,8
procent inbrachten. Aan het
einde van de rit krijgen beide
bonden echter evenveel geld.
Daar zit een grote onbillijk-
.heid in".
(Atletiekbestuurder Ir. Ad
Paulen in Trouw)
„Het enige tussen mij en het
wereldrecord is mijn aanloop.
Ik weet, dat ik de snelheid
heb en ik weet hoe mijn idea
le sprong eruit ziet. Het gaat
soms om enorme kleinighe
den, maar het moeilijkst is de
snelheid perfect te kunnen
gebruiken en dus onder con
trole te hebben. Mijn snelheid
is vaak zo hoog, dat ik de laat
ste pas moet inkorten. Het
was toeval, dat ik het hetzelf
de jaar atletiek ging doen als
Beamon zijn wereldrecord
sprong, maar ik heb die Mexi-
co-sprong nooit als de vol
maakte sprong gezien. Noch
Beamon als de volmaakte
mens. Hij kende het aantal
passen niet eens en zette zelfs
soms met het verkeerde been
af. Anderen werden door die
8.90 ontmoedigd, ik werd er
door uitgedaagd. Ja, toen ik
die 8.90 op de tv zag, meteen
naar buiten holde om die af
stand uit te zetten en zag dat
het twee Cadillacs ver was,
toen dacht ik: iets bovenmen
selijks. Maar dat is lang gele
den".
(Atleet Carl Lewis in de
Volkskrant)
„Als aanvalsspits van het Ne
derlands elftal voel ik me
(nog) niet bedreigd. Hidde
Kruize heeft talent, maar is
nog erg jong, hoewel hij toch
al terecht in onze nationale
kerngroep zit. Internationaal
optreden als centrumspits is
fysiek en mentaal vreselijk
zwaar. Verdedigers hangen
bovenop je en laten niets na
om je mentaal te slopen. Het
duurt jaren voordat je daar
goed tegen gewapend bent en
jezelf toch prettig blijft voe
len".
(Hockeyer Roderik Bouw
man in het NRC Handels
blad)
„De duurste speler die wij
hebben, is Van Kooten. Voor
hem hebben wij vorig jaar
aan Go Ahead drie ton be
taald. Hij is echt de duurste
van de drie. En let op hè, ook
de salarissen van de andere
twee zijn aan de reële kant
gebleven. Kijk, op een gege
ven moment komt er via FC
Groningen in de krant, dat
Piet Schrijvers een miljoen
moet opbrengen. Geleuter al
lemaal. En dan Rep. Echt, ik
begrijp niet, dat geen enkele
andere club zich voor hem
heeft gemeld. Ik denk dat ze
zich allemaal hebben verke
ken op het half miljoen dat
ooit door Johnnie is genoemd.
Maar neem maar van mij aan,
dat ik dat niet voor hem het
betaald. IK zal trouwens nooit
voor één speler 1.4 miljoen
gulden uittrekken. Integen
deel, daar heb ik er liever
vier of vijf voor".
(Bestuurder Marten
Eibrink van PEC/Zwolle in
de Haagsche Courant)
„Het is een belachelijk sy
steem. Je krijgt de gekste din
gen. Wanneer ik ergens een
talent van 8 jaar zie voetbal
len en ik wil dat jongewtje bij
mijn club hebben kan zijn
club een vergoeding vragen.
Dat gebeurt dan ook. Meestal
huren we zo'n jongen eerst
voor één seizoen. Een talent
volle pupil een seizoen huren
kost normaal gesproken 3.000
gulden. Na dat seizoen moet
zo'n jongetje weer terug naar
zijn club. Wanneer je als prof
club vier jaar achtereen een
jongetje huurt mag je hem ko
pen, daar staat een bedrag
voor. Het komt in Belgie voor
dat jongens van 8 jaar al ver
kocht worden. Er zijn clubs
die belachelijke bedragen
voor een kind vragen, daar
kan een vader van zo'n jonge
tje niets aan veranderen. Het
wordt zelfs heel vervelend
wanneer kleine clubs hun ta
lenten willen houden, terwijl
zo'n jongetje graag naar een
grote club wil".
(Voetballer Jan Boskamp
van Lierse SK in Voetbal
International)
wedstrijd via een prima 17
meter en 42 centimeter als
zekere wereldkampioen te
onttronen en vervolgens
zag wereldrecordhoudster
Evelyn Ashford geen kans
om een wig te drijven in
de Oostduitse tandem be
staande uit Marlies Göhr
en Marita Koch door hal
verwege de race krim
pend van de pijn de baan
uit te stappen.
De consternatie in het Ameri
kaanse kamp was groot en de
bondsarts dr. Daley zag zich
genoodzaakt via de perschef
een verklaring te laten voorle
zen, dat Ashford getroffen was
door een scheuring in het
rechterdijbeen. Deze blessure
kwelt haar al sedert 1979 en
speelde haar in de halve finale
opnieuw parten. Ashford, die
tien weken lang rust moest ne
men, wilde echter toch starten
en wellicht heeft die verbeten
heid iets te maken met de ri
valiteit tussen haar en de
Oostduitse krachtmachine
Marlies Göhr.
De afgelopen maanden liet
Evelyn Ashfod in tal van in
terviews merken dat zij het
niet zo begrepen had op de
sprintschool van de DDR. Ze
schilderde haar grootste con
currente af als een opgefokte
tante, die zij smalend „the bio-
nic Göhr" noemde, daarmee
suggerend dat er in het vijan
delijke kamp van niet-natuur-
lijke middelen gebruik wordt
gemaakt om topprestaties te
verwezenlijken. Daarmee zag
ze gemakshalve over het
hoofd dat ook de Amerikanen
niet vies zijn van het gebruik
van doping. De beroemde hor
deloper Edwin Moses raakte
onlangs een gevoelige snaar
door te verklaren dat zo'n 90
procent van de toppers uit zijn
land ook in contact zijn geko
men met anabole steroïden. En
hoewel deze opmerking hem
bepaald niet in dank werd af
genomen durfde eigenlijk nie
mand de beschuldiging te
weerleggen.
Uit de weg
Ashford was tevens zo belust
op de overwinning omdat haar
min of meer werd verweten in
1980 en 1981 de confrontatie
met Marlies Göhr uit te weg te
zijn gegaan. In belangrijke
ontmoetingen zoals de strijd
om de World Cup ging de
winst in 1977 naar de Oost
duitse, maar in de beide daar
op volgende duels snelde de
Amerikaanse gazelle als eerste
over de lijn. Bij de Olympische
Spelen bleef een directe con
frontatie uit, maar toen stak
de Russische Lydia Kondrats-
jeva een spaak in het Oostduit
se wiel. De interland tussen
beide atletiekgrootmachten
van de afgelopen maand in het
Olympische Colosseum zag ie
dereen dan ook met belang
stelling tegemoet. Het was
voor Ashford een hard gelag
toen zij nota bene in eigen huis
haar meerdere in de Oostduit
se krachtloopster moest erken
nen. Om het geschonden pres
tige te kunnen opvijzelen
werd kort daarop in Colorado
Springs onder ideale omstan
digheden een race georgani
seerd, die prompt twee we
reldrecords opleverde. Ash
ford raffelde de honderd me
ter af in 10.79 seconden en zij
onttroonde derhalve haar
aartsrivale, die juist de 10,88
van Dresden '77 had laten vol
gen door 10,81.
Het was tekenend voor de ri
valiteit tussen beide loopsters
dat Göhr de blessure van Ash
ford gisteren afdeed met: „Dat
is haar probleem, niet het mij
ne. Ik ben nu de snelste." Er
zal nog maandenlang gefiloso
feerd worden over de vraag of
Ashford de begeerde wereldti
tel had kunnen veroveren.
Feit was wel dat de Ameri
kaanse op het moment van de
blessure samen met Göhr in
tweede positie lag achter Mari
ta Koch, die in Helsinki de 400
meter liet schieten, omdat ze
zich daarvoor niet fit genoeg
achtte. Ze start daarentegen
wel op de 200 meter en op de
estafette en kan met mogelijk
twee gouden medailles toch
nog tevreden naar haar woon
plaats Rostock afreizen.
Gevoelig
De Verenigde Staten brachten
de DDR op het herennummer
een gevoelige nederlaag toe.
Dat pak slaag werd trouwens
al in de halve finale toege
diend, omdat Europees kam
pioen Frank Emmelmann en
zijn metgezel Thomas Schro
der buiten de eindstrijd wer
den gehouden. Daarmee veref
fenden de Amerikanen en dan
speciaal het negroïde deel van
de natie, een rekening met de
rest van de wereld. Zij moes
ten immers tot 1968 teruggaan
om in Jim Hines te laatste ver
tegenwoordiger op de hoogste
tree van het erepodium te
hebben. Immers, de ongenaak
bare Valerie Borsov was in
München '72 iedereen te rap
af en Jim Crawford uit Trini
dad logenstrafte in Montreal
'76 alle voorspellingen. Ook
vier jaar later grepen de Vere
nigde Staten naast het meest
begeerde eremetaal, maar dat
kwam omdat de toenmalige
president Jimmy Carter zijn
sportvrienden op het nut van
een boycot tegen de Sovjet-
Unie had gewezen.
Rechtzetten
Er viel dus in de Finse hoofd
stad het een en ander recht te
zetten voor Carl Lewis en zijn
vrienden, die trouwens na de
race niet verzuimden van de
daken te schreeuwen dat al
leen zij recht hadden op de
wereldtitel. Afgaande op de
wereldranglijst was dat geen
foute bewering als men weet
dat bij de beste 20 de namen
van liefst vijftien Amerikaan
se negersprinters op voorko-
Aanvankelijk was alle hoop
gevestigd op Carl Lewis, van
wie men verwacht dat hij bin
nen afzienbare tijd een ge
slaagde aanval zal doen op het
magische wereldrecord ver
springen (8,90 meter) dat se
dert de Spelen van 1968 op
naam staat van Bob Beamon.
Hoewel Carl Lewis dit seizoen
met 9,97 seconden opnieuw de
magische tien-seconden-grens
doorbrak, vestigde Carl Calvin
Smith dit seizoen de meeste
aandacht op zich door op de
hooglandbaan van Colorado
Springs met 9,93 tweehonderd
ste van een seconden af te
knabbelen van het vijftien jaar
oude wereldrecord van de fa
meuze Jim Hines. Carl Lewis
bewees in Helsinki met gezien
de tegenwinst een niet onver
dienstelijke tijd van 10,06 dat
hij echter terecht 's werelds
snelste sprinter genoemd mag
worden. Bescheidenheid is
trouwens niet het voornaamste
deel van Lewis'karakter. Hij
liet vooraf weten: „Als ik niet
win, ligt dat aan technische
fouten. Eigenlijk waren de
Amerikaanse kampioenschap
pen een groter probleem voor
mij dan het lopen in Helsinki."
Om direct na afloop te verkla
ren dat nu overduidelijk be
wezen was dat Amerika over
de sprinters ter wereld be
schikt. Calvin Smith en Em-
mit King zorgden ervoor dat
Olympisch kampioen Allan
Wells een overigens geslaagde
rentree temidden van de we
reldtop niet met tenminste
brons kon afsluiten.
HES LAGRAND
