Met gezag
hebben we
allemaal
moeite,
maar we
zullen het
toch moeten
aanvaarden"
CëidócGotmuf
ÏTÏÏ71
TAFEL
DE KOMENDE EN DE GAANDE MAN
Vertrouwen in keuze
Katholiek nieuwsblad*
start in oktober
>weer
fr
ACHTERGROND
QeidóaQowumt
VRIJDAG 8 JULI 1983 PAG
De komende aartsbisschop van
Utrecht, dr. Adrianus Johan
nes Simonis werd op 26 no
vember 1931 te Lisse geboren.
Hij studeerde aan het grootse
minarie te Warmond en aan
de Gregoriana te Rome. In
1966 promoveerde hij op een
Nieuwtestamentisch onder
werp. Hij was achtereenvol
gens kapelaan te Waddinx-
veen, Rotterdam en Den Haag.
In 1970 werd hij benoemd tot
bisschop van Rotterdam
De gaande aartsbisschop van
Utrecht Johannes Gerardus
Maria Willebrands werd op 4
september 1909 geboren te Bo-
venkarspel. Hij studeerde aan
het seminarie van het bisdom
Haarlem en filosofie aan het
Angelicum te Rome. Hij stu
deerde in 1937 af op de den-
kleer van kardinaal Newman.
Hij was kapelaan aan het Am
sterdamse Begijnhof, docent
en later directeur van het Fi-
losoficum in Warmond. Van
1960 tot 1969 was hij secretaris
en vanaf 1969 is hij president
van het Vaticaanse Secretari
aat voor de Eenheid van de
Christenen. In 1964 werd hij
tot bisschop benoemd en in
1969 tot kardinaal gecreëerd.
Bisschop Simonis staat bekend
als een behoudend rooms-ka-
tholiek. Zijn benoeming in
1970 tot bisschop van Rotter
dam ontlokte zowel binnen als
buiten het bisdom veel kritiek.
In 1978 verklaarde mgr. Simo
nis in een weekbladinterview,
dat hij zich zich toch meer
verwant voelt met mgr. Gijsen
dan met kardinaal Wille
brands. Waaraan hij toevoeg
de: „Maar ik zou het toch altijd
proberen te zeggen op de wijze
waarop kardinaal Willebrands
het zegt", Simonis schreef deze
verwantschap met Gijsen toe
aan diens analyse van de ker
kelijke situatie. „Wij beiden
zijn sterk overtuigd van een
objectieve waarheid, die de
kerk ons voorhoudt", aldus Si
monis in het
cumenebeleid van het Vati-
caan. Sinds 1960 is hij verbon
den aan het Secretariaat voor
de eenheid der christenen,
aanvankelijk als secretaris,
sinds 1969 als president. Hij
volgde in die functie kardinaal
Bea op Willebrands is een
persoonlijke vriend van dr.
Philip Potter, de secretaris-ge
neraal van de Wereldraad van
Kerken. Reeds in zijn War-
mondse tijd ontwikkelde Wil
lebrands zijn belangstelling
voor de oecumene. In 1948
werd hij voorzitter van de Ca-
nisiusvereniging, die hij om
bouwde van een orgaan ter
verdediging van het katholie
ke geloof tot een oecumenisch
overlegorgaan (de St Willi-
brordvereniging). In 1952 was
hij betrokken bij de oprichting
van de internationale „Katho
lieke conferentie voor oecu
menische vragen". In 1958
werd hij geheel vrijgesteld
voor de oecumene, toen de Ne
derlandse bisschoppen hem
benoemden tot hun gedele
geerde voor de oecumene. In
1960 volgde zijn benoeming bij
het Vaticaanse secretariaat
voor de Eenheid. Sinds 1976
combineert hij die functie met
die van aartsbisschop van
Utrecht. Dit leidde tot een
aanzienlijke werkbelasting,
waar hij zo langzamerhand
wel eens vanaf wilde. Voorals
nog blijft hij president van het
secretariaat voor de eenheid.
Kardinaal J. Willebrands
Een foto uit februari 1980,
die een toekomstbeeld bleek.
Hij werd gemaakt na de bij
zondere synode van de Ne
derlandse bisschoppen.
Paus bij
benoeming
niet
onfeilbaar
ROTTERDAM De paus
is bij bisschopsbenoemin
gen niet onfeilbaar, zo
weet ook mgr. Simonis.
Niet van ironie gespeend,
stelt hij speels vast: „Mis
schien is het dus wel een
vergissing Aan de ande
re kant: ik ga altijd maar
van de simpele veronder
stelling uit dat de Heilige
Geest meer bij de paus is,
dan bij mij. We moeten er
dus maar op vertrouwen
dat het goed zit".
Mgr. Simonis vernam zijn be
noeming drie weken geleden
via de nuntiatuur in Den
Haag. Het was ook bij de nun
tiatuur, dat hij in een eerder
stadium zijn op schrift gestelde
bezwaren tegen de benoeming
heeft ingediend. Behalve de
Rotterdamse bisschop zelf,
hebben ook anderen dit ge
daan.
Kardinaal Willebrands gaat
over enkele maanden terug
naar Rome, waar hij op ver
zoek van de paus zijn volle
energie zal steken in het Se
cretariaat van de Eenheid,
waarvan hij voorzitter is.
De benoeming van mgr. Simo
nis gaat officieel in op het mo
ment, dat de brief waarin een
en ander is vastgelegd, ge
toond is aan het kapittel van
Utrecht. Wanneer het kapittel
weer bij elkaar komt is op dit
moment niet bekend. In ver
band met vakanties kan dit
nog enkele weken duren.
Eenmaal aartsbisschop, krijgt
mgr. Simonis overigens geen
kerkrechtelijke bevoegdheden
over de andere bisschoppen.
Wel wordt hij. volgens het sta
tuut van de Nederlandse bis
schoppenconferentie, de voor
zitter van dit college. In die
positie functioneert hij als
„eerste onder gelijken". Sinds
_de Tweede Wereldoorlog is het
gebruikelijk dat de aartsbis
schop van Utrecht, als hij nog
geen kardinaal is. hiertoe na
verloop van tijd alsnog wordt
benoemd. Een noodzakelijk
verband tussen de twee titels
is er echter niet.
De laatste audiëntie die mgr.
Simonis bij de paus aflegde
was in februari van dit jaar.
Volgende week vertrekt hij, in
het kader van een jongeren
reis opnieuw naar Rome en
aangenomen mag worden, dat
de paus hem dan andermaal
zal willen spreken.
Hoe de benoeming van de
nieuwe aartsbisschop voortij
dig heeft kunnen uitlekken, is"
tot nog toe niet bekend. Zelf
veronderstelt mgr. Simonis,
dat zich in de hoogste regionen
van de kerkprovincie een per
soon bevindt, die sinds enige
tijd vertrouwelijke informatie
doorspeélt naar deze en gene
journalist. Vorige week nog
kwam het bisschoppelijk
schrijven over de kernwapens
voortijdig in de publiciteit.
De lichamelijke conditie van
mgr. Simonis wordt door hem
zelf als „redelijk" omschreven.
Hij kampt met een wat te lage
bloeddruk en moet daarom
van de dokter veel lichaams
beweging nemen. Hij zwemt
en probeert elke dag een stuk
hard te lopen. De toekomstige
aartsbisschop: „Dat wordt dus
straks trimmen op de Malie
baan".
Bisschop Simonis ...vertrouwen...
ROTTERDAM Paus
Johannes Paulus II heeft
zich bij de benoeming van
een nieuwe aartsbisschop
voor het bisdom Utrecht
door twee overwegingen
bij uitstek laten leiden. Op
de eerste plaats, aldus
mgr. Simonis in een toe
lichting op de voorge
schiedenis van zijn benoe
ming, moest de nieuwe
voorzitter van het Neder
lands bisschoppencollege
over een ruime ervaring
beschikken als kerkleider
van een bisdom. Op de
tweede plaats moest hij
hebben deelgenomen aan
de bijzondere bisschop
pensynode in Rome in
1980. Hieruit kan worden
afgeleid, dat de paus de
kring van kandidaten in
eerste instantie heeft be
perkt tot de bisschoppen
Zwartkruis (Haarlem),
Ernst (Breda), Möller
(Groningen), Simonis
(Rotterdam), Bluijssen
(Den Bosch) en Gijsen
(Roermond). Mede gezien
de leeftijd van de eerste
vier bisschoppen, mag het
een redelijke gissing he
ten, dat zij in een „tweede
ronde" afvielen. Bleven
dus over mgr. Gijsen en
mgr. Simonis.
„Waarom de paus zijn keuze
uiteindelijk op mij heeft laten
vallen, zou u natuurlijk aan
hem moeten vragen", reageert
de kennelijk vermoeide, maar
desondanks montere, nu 51-ja-
rige, dr. Ad Simonis. „Maar
het is duidelijk, dat iemand die
functie moest gaan bekleden.
Ik heb uitdrukkelijk gewezen
op de weerstand die een be
noeming van mij op die post
zou oproepen. Heb herinnerd
aan de kritiek die er is geuit
toen ik twaalf en een half jaar
geleden hier in Rotterdam bis
schop werd. Ook het feit, dat
er tal van andere capabele
kandidaten waren, heb ik als
tegen-argument opgevoerd. De
paus heeft dat alles in zijn
overwegingen betrokken;
vooral het feit, dat ik niet af
komstig ben uit het bisdom
Utrecht".
„Ik heb mij kortom, met alle
verschuldigde eerbied, ver
weerd tegen zijn wens, dat
juist ik kardinaal Willebrands
zou moeten opvolgen. Maar als
de paus dan toch, ondanks al
les, zegt: „Ik wil dat jij het gaat
doen", ja, dan is het moment
gekomen om je verweer te sta
ken. Uiteindelijk moet je ge
hoorzamen. En dat wil ik
ook".
Brengt uw benoeming niet het
risico met zich mee dat de po
larisatie in de Nederlandse
kerkprovincie wordt ver
sterkt?
ben meegebracht. Nu de keuze
op mij is gevallen lijken de ri
sico's op het eerste gezicht
misschien wat groter. Maar je
weet niet hoe het op langere
termijn uitpakt. In ieder geval
zal ik er aties aan doen om de
polarisatie terug te dringen.
Op de eerste plaats door zoveel
mogelijk vertrouwen te stellen
in de mensen met wie kardi
naal Willebrands ook altijd
heeft gewerkt. Mijn onbekend
heid met het bisdom legt mij
daartoe ook de verplichting
op. Daarbij zal ik mij er erg
voor inzetten om me zo snel
mogelijk in te werken en de
priesters, de pastorale werkers,
de 360 parochies zo goed mo
gelijk te leren kennen".
Hebt u al signalen gekregen
dat men vanuit het Utrechtse
ook u positief wil benaderen?
„Daarvoor is het nu nog wel
erg vroeg. Maar ik heb een
heel broederlijke brief gekre
gen van de Utrechtse vicaris
Vermeulen en van de twee
hulpbisschoppen mgr. Niën-
haus en mgr. De Kok. Daarin
laten ze me eerlijk weten, dat
iemand „uit eigen huis" op
hun verlanglijstje stond, maar
dat ze zich loyaal neerleggen
bij de pauselijke beslissing, nu
die eenmaal anders is uitgeval
len. We zullen echt proberen
er in de toekomst het beste
van te maken, zo schrijven ze
■me, en dat vind ik al heel
hoopgevend. Ik hoop ook, dat
andere mensen die zich nu te
leurgesteld tonen in het
Utrechtse, diezelfde loyaliteit
zullen kunnen opbrengen".
Loyaliteit aan het gezag blijkt
in onze tijd voor velen een
zware opgaaf. Toch is dat een
kernpunt van de katholieke
leer. Uiteindelijk dient men te
gehoorzamen.
„Uiteindelijk wel. Maar je
moet er wel consideratie mee
hebben, dat mensen daarmee
worstelen. Je moet mensen
ook de tijd gunnen om aan een
nieuwe situatie te wennen.
Zelf heb ik dat meerdere ke
ren aan den lijve ondervon-
spraak juist zijn overtuigings
kracht geven gaan dan vaak
verloren".
Ook als die nuances niet verlo
ren gaan, blijft de vertrou-
wensrealtie vaak uit.
„De achtergrond daarvan is,
dat we in een ego-cultuur le
ven. Allemaal en daarom heb
ben we ook allemaal op zijn
minst wel eens beetje moeite
met gezag. Ik zelf net zo goed.
Welke televisie-programma
we ook 'aanzetten, welk boek
we ook lezen: het is allemaal
,,ik,ik,ik" dat de klok slaat.
Het „Ik" is normgevend en de
oergezonde ideeën over collec
tiviteit en dus ook over gezag,
raken we kwijt. Hoeveel ou
ders hebben nog gezag?"
„Maar we moeten ons goed re
aliseren dat Christus zelf zijn
kerk het gezag heeft verleend.
Hij heeft het herderschap aan
Petrus overgedragen en hem
gezegd: „weid mijn lammeren
en weid mijn schapen". Zo is
het uiteindelijk, hoe moeilijk
ons dat ook kan vallen. Waar
bij ik natuurlijk wel tegelijker
tijd vaststel dat het om den
kende „schapen" gaat en niet
om makke beestjes".
Velen leggen uw benoeming
uit als de voorbode van een
krachtiger benadrukking van
de officiële katholieke leer in
Nederland. Zal er inderdaad
een straffere wind gaan waai
en?
„Daar ben ik in ieder geval
niet "op uit. Ik blijf degene die
ik in de afgelopen twaalf en
een half jaar hier in Rotter
dam gefeest ben. Men kent
mijn standpunten. Die veran
deren niet zomaar".
Je zou je kunnen voorstellen
dat het voorzitterschap van
het bisschoppencollege en de
..eenheidsbevorderende" taak
die daarin besloten ligt een
matigende invloed heeft op uw
standpunten inzoverre ze per
soonlijk gekleurd zijn.
„Die persoonlijke kleur moet u
niet overdrijven. Natuurlijk
heb ik wel eigen meningen,
maar die dienen toch altijd on
dergeschikt te blijven aan de
leer van de katholieke kerk.
Wat kan je ook anders ver
wachten van een bisschop dan
dat hij leert wat de kerk leert?
Iets anders is het concrete be
leid dat ik in Utrecht zal voe
ren. Daarover kan ik nu nog
niets zeggen. Ik zal me eerst
heel veel kennis moeten eigen
maken van de problemen die
er leven. En ik zal heel erg
moeten wennen aan het gelijk
tijdig uitoefenen van twee
functies: aartsbisschop van het
aartsbisdom en tegelijkertijd
voorzitter van het bisschop
pencollege. Wanneer spreek je
in de ene functie en wanneer
in de andere? Dat is heel moei
lijk. Dat zal ik moeten leren".
Nogal wat behoudende gelovi-
Mgr. Simonis in gesprek met onze redacteuren W. Scheer en J. Sen hoor je de laatste jaren
Leune foto'S: milan konvalinka zeggenwe hebben liever een
den. Na mijn priesterwijding
ben ik twee jaar lang kapelaan
geweest. Toen riep mijn voor
ganger, mgr. Jansen, mij bij
zich en zei, dat ik moest gaan
studeren. Ik had daar ver
schrikkelijk de smoor over in.
Kapelaan-zijn vond ik veel
mooier en ik heb hem dat ook
duidelijk gemaakt. „Dat kan
wel zijn", zei mgr. Jansen,
„maar we hebben je nodig. Het
moet". Eenmaal gewend aan
de studie, putte ik toch ook
daar weer veel genoegen uit.
Maar ook dat mocht niet lang
duren. Ik werd aangesteld als
kapelaan in Den Haag. „Lie
ver niet", zei ik. maar er zat
niets anders op. Toen de bis
schopsbenoeming. Ook daar
aan was niet te ontkomen. Ik
weet, kortom, dat het niet een
voudig is om je neer te leggen
bij „gezag" en iedereen die
daarmee worstelt, zal ik dus
met liefde en begrip benade
ren. Maar uiteindelijk, tja, zal
het toch moeten".
Gezag is iets anders dan
macht. Gezag „Werkt" alleen
in een vertrouwensrelatie. Die
vertrouwensrelatie moet van
twee kanten worden gevoed.
„Zeker. En ik probeer dan ook
altijd toe te lichten wat de ach
tergronden zijn van dogma's,
opvattingen en beslissingen
van de kerk. Dat dat niet altijd
overkomt heeft ook te maken
met het functioneren van de
media. Alles moet met grote
haast en vooral binnen een
zeer kort tijdsbestek worden
duidelijk gemaakt. Speelt er
een probleem rond, pak weg,
bewust ongehuwde moeders,
dan word je als bisschop voor
de televisie gevraagd om uit te
leggen hoe de kerk tegen het
moederschap en de positie van
de vrouw aankijkt. „U krijgt
twee minuten", zeggen de pro
gramma-makers dan. Mijn he
mel, twee minuten, om een vi
sie uit te leggen die zoveel as
pecten heeft! Aan de andere
kant weet je: de mensen heb
ben behoefte aan een duidelij
ke uitspraak van de bisschop.
Dus doe ik het dan toch maar.
Maar de nuances, die zo'n uit-
kleine, maar écht katholieke
kerk dan een grote waarvan
brede vleugels zo verwaterd
zijn, dat je ze nauwelijks nog
katholiek kunt noemen. Hoe
kijkt u hiertegen aan?
„Het is een erg moeilijk vraag
stuk. Aan de ene kant is dui
delijk dat de kerk van Jezus
een volkskerk is. „Gaat naar
de hoeken van de straten en
dwingt de mensen binnen te
tredën", zegt de Schrift.
„Dwingt ze", staat er en dat is
dus heel krachtig uitgedrukt.
Aan de andere kant staat er in
even klemmende bewoordin
gen, dat de bruilofstgasten die
„binnen" zijn, maar het brui-
lofstkleed niet aanhebben er
direct weer uitmoeten. Para
doxaal, kan je zeggen. Vast
staat echter in ieder geval, dat
je, als je „binnen" bent, ook
echt een goede bruiloftsgast
moet zijn en je bruiloftskleed
aanhebben".
Nu concreet: er zijn katholie
ken, en helaas zijn het er niet
weinig, die zeggen katholiek te
zijn maar er tegelijkertijd al
lerlei opvattingen op na hou
den, bijvoorbeeld over abortus,
euthanasie, oecumene, die vol
strekt haaks staan op de ka
tholieke leer. Moet je die men
sen er nu uitsturen en zeggen:
trek eerst je bruiloftskleed
maar eens aan? Voor mij is het
een knellend probleem, vooral
beleidsmatig. Ik denk dat je
heel voorzichtig moet zijn voor
je tegen iemand zegt: u bent
niet meer katholiek. Dat is
zo'n zwaar, definitief oordeel,
daar schrik ik voor terug. Wel
moet je heel helder en klaar
aanwijzen: in die en die op
zichten neemt u een positie in
die echt niet katholiek is. En
uitleggen waarom. Onwetend
heid en verwarring wegne
men. Want de verwarring on
der gelovigen is haast grenze
loos vandaag de dag. Ik ben
ervan overtuigd: als we die
verwarring zouden kunnen
wegnemen door uit te leggen
wat de kerkelijke leer nu ei
genlijk inhoudt en wat de ach
tergronden ervan zijn dan
zouden heel veel mensen tot
andere inzichten komen".
Was uw moeder blij met uw
benoeming?
„Blij? Ach nee, dat is niet het
juiste woord Ik moet u trou
wens verklappen dat ik mijn
moeder al twee weken geleden
op de hoogte heb gebracht. Ze
zou op vakantie gaan en ik
dacht: zoiets kan ik toch niet
door de telefoon vertellen. Dus
heb ik het pauselijk geheim
doorbroken en haar in ver
trouwen genomen. Een beetje
schandalig, natuurlijk, maar ik
wist dat het bij haar absoluut
veilig was. Ze reageerde een
beetje aangedaan, maar tege
lijk heel nuchter zoals mijn
moeder is. Ze zei: „Wat zal je
het moeilijk krijgen, jongen.
Maar je moet maar zo denken:
Onze Lieve Heer is met je.
Want je hebt je nieuwe functie
niet zelf gezocht".
WILLEM SCHEER
slui
n wc
rd d<
n hij
plaal
li he
delijl
BlNNEN de katholieke geloofsgemeenschap zullen et^C^
die aanstoot nemen aan de kritische geluiden, die de b^nst.
ming van mgr. Simonis tot aartsbisschop van Utrecht vferan
zeilen. Voor hen mag het een troost zijn, dat ook de bisjjk
zelf bezwaren heeft aangevoerd tegen de keuze van dej?n*;
Volgens de katholieke geloofsleer is de paus bij bisschoP^
noemingen niet onfeilbaar, „misschien is het dus weFg^
vergissing", stelt de toekomstige aartsbisschop ironischken
„We moeten er maar op vertrouwen dat het goed zit", j
We zijn geneigd hem wat dat laatste betreft bij te ,N1
Voor de paus zal het geen gemakkelijke opgave zijn gev-r
in de sterk verdeelde Nederlandse kerkprovincie een ii 1
bisschop, tevens voorzitter van het college van bisschcl
te benoemen. Ook hij, zo blijkt uit het interview, hac
liefst iemand uit het bisdom Utrecht gekozen. Hij haiï
mogelijk wél af kunnen gaan op de adviserende voord|
van het kapittel. Maar een van de belangrijkste overw
gen is geweest dat de paus een ervaren kerkleider wildl
noemen, die hij bovendien persoonlijk had leren kenn*
de drie jaar geleden gehouden bijzondere synode van dq
derlandse bisschoppen in Rome, waar de problemen bit
de Nederlandse kerkprovincie uitvoerig aan de orde zijl
weest.
VlA deze en andere overwegingen bleven er tenslotte
kandidaten over: mgr. Gijsen van Roermond en mgr. 9
nis van Rotterdam. De paus heeft tenslotte terecht niet
keuze laten vallen op mgr. Gijsen, die bij voortduring el
polariserende houding heeft aangenomen om hem tot eeilD-
schikte kandidaat te maken. Dat dit bij de veel genuanfl bi
der denkende mgr. Simonis anders ligt blijkt al uit de livei
sche reacties, die na zijn benoeming loskwamen: veel g|e e
tigder dan bij zijn benoeming in 1970 tot bisschop van Riinj
dam en zeer positief wat de persoon van mgr. Simonij Dï
treft. )ati<
lds(
BEGRIJPELIJK is niettemin dat velen zich zorgen rrAer
over een behoudender beleid, bijvoorbeeld ten aanzienr"^
de oecumene. Maar tegelijkertijd onderstreept een mar""
dr. Van Andel, secretaris van het „Hervormde Romf
raad", dat mgr. Simonis de dialoog niet uit de weg gaat. f
kan luisteren naar andersdenkenden en altijd open en er
is. Niet iedereen heeft tot nu toe de kans gehad mgr. Sinj
zo te leren kennen. Velen zullen hem slechts hebben erv;
als een man die duidelijke, wellicht harde uitspraken) J1
doen. Dikwijls komt hij dan ongenuanceerder over dan It
werkelijkheid is. P®*
WELLICHT krijgt de komende aartsbisschop van Utig? r
en voorzitter van het bisschoppencollege in zijn nieuwe
tie de gelegenheid vooroordelen weg te nemen, daarta.
zelfs bruggen te slaan en tegenstellingen te overwin^
Daar heeft de katholieke geloofsgemeenschap dringend
hoef te aan. eei
BUSSUM Op 4 oktober ver
schijnt het eerste nummer van
een katholiek nieuwsblad. Het
blad, een uitgave van de Ar-
nulfusstichting, verschijnt aan
vankelijk twee keer per week.
De stichting overweegt op den
duur met een dagelijkse editie
te komen. Dit heeft de voorzit
ter van de stichting, mr J. Wil-
lems in Bussum, gisteren mee
gedeeld. Hoofdredacteur wordt
Telegraaf-redacteur H.F. Gal-
lée.
Het blad, dat geen partijpoli
tieke binding aangaat, gaat uit
van de bijbel en het kerkelijk
dat onder meer tot
uiting komt in de dogma^r
de encyclieken van de
Volgens de stichting zalf k
blad veel aandacht bestt
aan toespraken en brieveifedt
de paus, maar ook schri
over de levens van heiligst1
anderen die rooms-katlk v*
ken kunnen inspireren,
teur van de bedrijfsvoi
wordt J. Pos uit Heerleg
onder meer technisch
teur bij het Limburgs Dai
was. Het Katholiek Niel
blad zal in technisch opl
samenwerken met het Na
lands Dagblad, de krant
de Vrijgemaakte Gereforrtl
den in Nederland.
Zeer warm
DE BILT (KNMI) De
warmte neemt dit weekeinde
nog iets toe. Op de flank van
een hogedrukgebied boven
Skandinavië stroomt via Polen
en Duitsland wat drogere
lucht naar ons land. Dat bete
kent dat er de komende dagen
weinig bewolking en flink wat
zonneschijn te verwachten is.
De temperatuur kan dan ook
hoog oplopen. In het binnen
land zal op verscheidene plaat
sen de 30 graden bereikt wor
den. Alleen waar de lucht over
de grote watervlakten stroomt
t
nirk|
blijft de temperatuur een*
graden achter. In die gebin.
wordt het in elk geval linj
wel 25 graden. ;elc
De onweersstoring, die d«I
gelopen dagen plaatselijkt
een bui zorgde, neemt nuf
in betekenis af. Het is daaii
te verwachten dat het fn i
weekeinde droog blijft, eds
wind draait geleidelijk
het oosten en wordt
gend matig. Momenteel i
in heel Europa warm totL
warm, met uitzondering
het uiterste noorden
Skandinavië en Rusland, f
Tomatensoep
kaasgehakt met
stamppot rauwe
andijvie
(vegetarisch
Voor twee personen hebt u
nodig: ui, 10 g boter of
plantenmargarine, 350 g
rijpe tomaten, tijm, selde
rij, oregano, 0,5 liter water,
flinke aardappel, zout,
worcestersaus, ketjap, hal
ve paprika of 100 g cham
pignons, peterselie;
uitje, 1 ei, 100 g brood,
100 g grofgeraspte kaas,
zout, peper, paneermeel,
circa 20 g boter;
0,5 1 kg aardappelen,
melk, zout, peper, noot
muskaat, 250 g andijvie, 1
lepel sesamzaad, kruiden-,
appel- of wijnazijn.
Fruit de grofgesneden ui L
geel in de boter. Doe er c
grove stukken verdeeldef*
maten bij met tijm, sela"
oregano en het water. Schf
aardappel, snijd hem in vjT
en doe hem bij de tomM
Laat het tomatenmengself
twintig minuten zacht kot
Wrijf de soep door een zea
breng haar op smaak met A
worcestersaus en ketjap, i
de soep nog even koken f
klein gesneden pap rik an
plakjes champignon. Stroa
op het laatst fijngeknipt
terse lie over.
Snijd het uitje zeer fijn.
het ei los. Verkruimel I
brood met korst). Kneedip
ei, brood en kaas door elf
en doe er naar smaak zoui
peper bij. Vorm er per perstH
een platte koek van en feh
die door de paneermeel. Id
het kaasgehakt niet al te f
bruin en warm (ook van fee
nen). t
Kook de aardappelen jpti
giet ze af, stamp ze fijn> 2!
maak er met melk, zout, p&ë>
en nootmuskaat een sfetfw
smakelijke puree van. Meiw
de fijngesneden andijvie «fee
en warm het geheel op
grote pit al roerende op. Et ti
ter het sesamzaad in een dlrcl
koekepan en strooi het ovejid
stamppot. Geef er een 7ek#ei
azijn bij. [st
jeaA
