Gerrit Solleveld te
goed voor amateurs
ÉJan Raas stelt orde op zaken
Thea van
Rijnsoever pakt
iedereen in
gsPORTTRIBUINIE
BM nieuwe sponsor Post
Van Impe verrast in België
MAANDAG 27 JUNI 1983
21
JLLE Wanneer de
ijZen -tekenen zich niet be-
gen, zullen de renners
bij Peter Post blijven
;end jaar IBM als
isor hebben. Het is de
oeling dat deze naam
•ns de rustdag in de
r op Alpe d'Huez zal
den bekend gemaakt,
bracht inmiddels zijn
ïers op de hoogte, met
ke formatie hij de
eerdjjr ingaat. Dat zijn Win-
De Rooy, Lammers,
der Velden, Veld-
scholten, Lubberding,
Van Vliet, Raas, Ooster
bosch en de Belg De Keu
lenaar. De meeste ver
trekkers zijn dus gewipt.
Er komt tevens steeds meer
duidelijkheid rond de nieuwe
profploeg van Jan Raas. De
formatie zal maximaal veer
tien coureurs tellen. In tegen
stelling tot andere berichten
zal toch het zogenaamde grote
programma worden afge
werkt. Ploegleider Jan Gisbers
heeft laten blijken, dat de
sponsor slechts één jaar zeker
heid heeft gegeven. Voorts is
er sprake van een optie om
twee jaar door te gaan. Als
mecanicien zal optreden Paul
Soetekouw, terwijl Rudi Berg
mans als soigneur is aange
trokken. Lomme Driessens zal
slechts de funktie van advi
seur hebben. De Belg, die ver
rukt is van het Nederlandse
wielertalent, wil graag Ron
Snijders naast Gerrit Solleveld
als tweede debutant in de for
matie opnemen. Ploegleider
Jan Gisbers is echter meer ge
porteerd van Daams. Er wordt
afgewacht of Daams zich bin
nenkort in de Ster der Belofte
zal manifesteren.
Zoetemelk in
Tour met
nummer 1
GEULLE Joop Zoetemelk
zal aanstaande vrijdag in de
Tour de France met het
nummer 1 vertrekken. Dat
impliceert, dat hij als laatste
start tijdens de proloog in
Fontenay-sous-Bois. De
Tour-direktie heeft Zoete
melk dit nummer gegeven,
omdat Hinault niet start. Bo
vendien ontbreekt de we
reldkampioen Saronni in het
peloton, zodat besloten is te
kiezen voor de meest recente
Tour-winnaar.
Dopingzaak
Simon krijgt
staartje
GEULLE De dopingaffaire uit
de Dauphiné Libèré, waar winnaar
Pascal Simon is betrapt op het ge
bruik van het verboden middel Mi-
coren, krijgt een staartje. Simon
heeft verklaard dit middel, om ge
makkelijker te kunnen ademhalen,
ook te hebben gebruikt voor de
Proloog. Toen is hij niet positief be
vonden. Tijdens de slottijdrit wel.
Simon vecht de zaak derhalve aan.
Inmiddels circuleren hardnekkige
geruchten dat ook veel Phil Ander
son in de Dauphiné Libèré positief
zou hebben gereageerd.
Pelgröm
breekt
sleutelbeen
GEULLE Voor
Brigit Pelgröm ver
liep de nationale ti
telstrijd bij de da
mes ongelukkig.
Het meisje uit Olst
viel en brak een
sleutelbeen. Een on
derzoek in het zie
kenhuis leerde, dat
operatief ingrijpen
niet noodzakelijk
was. Na een behan
deling kon ze naar
huis terugkeren.
JLLE Zelfs de ver-
;r had vrede met zijn
erlaag. Bert Wekema
®-nde zaterdag na de
male titelstrijd wiel-
i «MJien bij de amateurs,
hij in Gerrit Solleveld
cht zijn meester had
mden. Hoewel de tra-
van teleurstelling
zijn wangen biggel* jS m
;n". Op die tekst viel V J
s af te dingen. De ma-
waarop de 22-jarige
Ier uit De Lier de
ïpioensrace naar zijn
zette, was ronduit
idioos.
I d.
een werkelijk slopende,
ende wedstrijd verliet hij
e slotfase via een splijten-
emarrage de toen nog vijf
eurs tellende kopgroep.
SChaen Bert Wekema kon nog
volgen, maar toen „de
opnieuw aanzette, moest
de renner uit Peize afha-
L Dat gebeurde ongeveer
jjtig kilometer voor de fi-
Het leek nog een hele af-
jd, maar voor Solleveld
ikte dat niets uit. Zonder
i te forceren nam hij, uit-
dig toegejuicht door de
|enden toeschouwers, op
laatste rivaal anderhalve
lut voorsprong,
triomftocht betekende
het slot van eeri ama-
riode, waarin Solleveld
alles meemaakte. Vol-
eer |d jaar zal hij als prof aan-
n in de ploeg van Jan
Hij liet blijken er al naar
te kijken. „Ik was de laat-
üjd bij de amateurs niet
gemotiveerd. Ik word ei-
liever nog vandaag
dan morgen. Ik heb me er
3on ings op betrapt, dat ik in
;aflonde van de Achterhoek
eens echt voor de zege
meegereden".
'gieter Jan Gisbers hoor-
het allemaal grinnikend
Ook voor hem was het
succes van Solleveld een
nf. Voor de derde keer in
essie zag hij een coureur
zijn eigen ploeg als eerste
«r de finish komen. Na Oos-
osch en Koppert was nu
de beurt aan Gerrit Solle-
een geweldige coureiir,
door een tekort aan pure
kwaheid op de laatste meters
ijn carrière minder vaak
podium haalde dan norma-
ficat*
Niet oneerust
Zijn eindzege in Olympia's
Ronde van Nederland, bij
prestaties in de Vredeskoers
en vooral zijn optreden in de
gouden 100 kilometer tijdrit-
ploeg - eveneens onder leiding
van Jan Gisbers - maakten
duidelijk dat hij ver zou kun
nen reiken. Hoewel dit seizoen
door een hardnekkige voor
hoofdsholte-ontsteking gedeel
telijk was mislukt en ook zijn
voorbereiding op de titelstrijd
niet indrukwekkend mocht
worden genoemd, heerste Ger
rit Solleveld. Hij maakte zich
niet ongerust toen onmiddel
lijk na het startschot een
twaalf renners tellende kop
groep ontstond, waarin veel
kwaliteit zat.
Naast ervaren mannen als
Arie Hassink en Frits Schur
kozen John van Asten, Jan
van Dalen, Peter Harings,
Henk Havik, Dries Klein,
Anjö van Loon, Jan de Nijs,
Toine Poels, Jean-Paul van
Poppel en Gert-Jan Teunissen
voor een vroeg avontuur. De
maximale voorsprong bedroeg
anderhalve minuut, maar dat
verontruste niemand. Ener
zijds omdat het tempo in het
peloton behoorlijk hoog werd
gehouden, anderzijds omdat
niet alle merkenploegen in de
voorste linies even sterk wa
ren vertegenwoordigd. Bert
Wekema, die later een belang
rijke rol zou vertolken, had
het in deze fase nog knap
moeilijk.
„Na de Open Ronde van Zwe
den zaten we twee dagen
urenlang in de auto. Ik had
dikke benen. Later kwam ik
er door". Bovendien liep hij
ook nog een lekke band op.
Door goed werk van Gerard
Schipper was hij echter in re
cordtijd in de hoofdmacht te
rug. De tempobeul uit Ter
Apel die eveneens voor de for
matie van Piet Hoekstra uit
komt, was echter niet tevre
den in Geulle. Zijn derailleur
brak af, maar er was voor hem
geen nieuwe fiets.
Aandacht
Overigens haastte hij zich met
een te verklaren, dat Bert We
kema natuurlijk een fantas
tisch kampioenschap had afge
werkt. Wekema was vanaf
maart al in grote vorm. Hij
schitterde in de Ster van
Zwolle, bleef overeind in de
Sealink Race, in de Vredes
koers en in de Open Ronde
van Zweden. Hij trok er zelfs
zo de aandacht, dat Tommy
Prim belangstellend kwam in
formeren of hij geen trek zou
hebben in een Italiaans profa-
vontuur.
Die vele ereplaatsen waren ui
teraard niet onopgemerkt ge
bleven, reden waarom Weke
ma als de te kloppen favoriet
werd beschouwd. „Voor mij
was het Solleveld, maar hij
vestigde de aandacht op mijn
vorm in de hoop, dat er wat
daarover echter geen zorgen".
Terecht, want het was onno
dig. Toen het er op aan kwam
reageerde Wekema attent. De
beslissende slag werd ingeleid
door Wieger van der Hoef.
Twaalf ronden voor het einde
van de 196 km lange race, ging
hij er van door, net nadat de
vluchters van het eerste uur
waren ingerekend. Solleveld,
Wekema, Van Poppel. Snij
ders, Daams en Hassink wip
ten mee. Voor Van der Hoef
en Hassink duurden het avon
tuur niet lang. Door vermoeid
heid en kramp moesten zij ter
rein prijsgeven.
Boeiende finale
Het werd de inleiding voor
een boeiende finale, waarin
voor Daams, Solleveld en We
kema hoofdrollen waren weg
gelegd. Ploegleider Jan Gis
bers verstrekte Daams en Sol
leveld via enkele ijlings ge
schreven briefjes de opdracht
aan te vallen. Daams deed het
voorbereidende werk, Solle
veld maakte het af. Alleen
Wekema gelukte het na een
uiterste krachtsinspanning op
de steeds meer krachten slo
pende flanken van de Slinger-
berg nog even bij Solleveld te
blijven.
Lang duurde het echter niet.
Solleveld profiteerde be
kwaam toen Wekema een
schakelfout maakte en begon
aan zijn triomfantelijke solo.
Een tocht naar het succes en
een nieuwe toekomst als prof.
Jan Gisbers daarover: „Solle
veld is rijp om over te stappen.
Hij krijgt nu twee jaar de tijd
om te overleven, om geestelijk
hard te worden. Flinke neder
lagen zullen goed voor hem
zijn, mits hij hard blijft wer
ken en zichzelf goed verzorgt.
Als hij dat kan opbrengen,
wordt het een goede prof".
PETER VAN PUTTEN
(Van onze verslaggever)
GEULLE Aan het „tijdperk" van Hennie Top kwam
zaterdag in Geulle uiteindelijk dan toch een einde. Na
drie jaar achtereen de nationale kampioenstrui mee
naar huis te hebben genomen, moest zij ditmaal toezien
hoe Thea van Rijnsoever als de jiieuwe titelhoudster
werd gehuldigd. De 26-jarige „semi-prof" uit Breuke-
len - zij werkt halve dagen als inpakster op een fabriek
en heeft derhale genoeg vrije tijd om te trainen - ver
diende de gouden medaille volledig.
Na een sterk gereden wedstrijd bekroonde zij haar optreden met
een gave solo over ruim vijftien kilometer. Zij toonde zich overi
gens wel een beetje verbaasd dat het allemaal zo eenvoudig was
gegaan. „Normaal springen er wel tien in mijn wiel als ik weg
ga.,Dit keer gebeurde dat niet". Mieke Havik, die voor Leontien
van der Lienden beslag legde op het zilver, vertelde waarom:
„Top moest de titel verdedigen. Ik zag liever Thea weg rijden,
dan Hennie. Uiteindelijk was zij al drie keer eerste geworden".
Achteraf kon de voorzitter van de belangenvereniging van wiel-
rensters zich echter wel voor haar hoofd slaan. „Die aarzeling
was natuurlijk dom. Eigenlijk niet goed te praten, want je kan
beter voor de eerste dan voor de tweede plaats sprinten".
Het was overigens verbazingwekkend dat Hennie Top de krach
tige aanval van Thea van Rijnsoever niet kon parreren. Een dag
eerder nog had zij op Papendal, samen met Leontien van der
Lienden, een uitgebreide conditietest ondergaan. Trainer Ben
Scheperkamp: „Zij vestigde een recordscore. Ook Leontien ver
beterde het oude record, dat op naam stond van een langlauf-
ster". De vertrouwensman van Top kon er eigenlijk niet over
uit, dat zijn favoriete zo kansloos naar de nederlaag was gere
den. Hij verwees naar een onlangs gehouden trainingskamp in
de Eifel, waar Hennie Top zelfs een groep amateurs meer dan
voorbeeldig partij had gegeven. Daarin werd de bevestiging ge
vonden van de juiste trainingsaanpak in de winter.
„Maar", zo concludeerde Scheperkamp, „er speelde kennelijk
andere faktoren een rol mee". Eén daarvan is ongetwijfeld de
eerder dit seizoen ontstane tegenstellingen binnen de Batavus-
formatie, die tot het vertrek leidde van Scheperkamp als trai
ner. Hij nam Hennie Top mee. Eén van de dames die bleef, was
Thea van Rijnoever.
Thea van Rijnsoever is overgelukkig met haar zege.
RONSE Lucien van Impe veroverde gisteren verrassend het
Belgisch kampioenschap op de weg. De 36-jarige coureur, tegen-"
woordig in Italiaanse dienst, versloeg in de eindsprint zijn mede
vluchter Mare Sergeant met miniem verschil. Van Impe, in 1976
winnaar van de Ronde van Frankrijk en dit jaar na het wegval
len van Bernard Hinault één van de kanshebbers in La Grande
Bouclé, sloeg in de slotfase van de lange koers toe.
In Italië ging de titel naar de 21-jarige Moreno Argentin. We
reldkampioen Saronni stapte dertig kilometer voor de eind
streep af. Marc Gomez mag zich een jaar lang hullen in de Fran
se kampioenstrui. Serge Demierre werd Zwitsers kampioen in
een gecombineerde titelstrijd met ook renners uit West-Duits-
land en Liechtenstein, waarvan respectievelijk Gregor Braun en
Siegmund Herren de titels in de wacht sleepten. Carlos Hernan
dez ten slotte werd Spaans kampioen.
Dg n
blij 1 1
»ka„' A.
n jd
ïatt0 ULLE Jan Raas
eei de gisteren uiteindelijk
maar orde op zaken,
zien te voorkomen; dat de
knaif een Belgische spon-
rijdende Adrie van der
1 zou profiteren van de
-ï ge erlinge tegenstellin-
n t in hef Raleigh-kamp,
uw i Raas het initiatief
r zich toe. Met enkele
,anj :htige bewegingen ont-
i de d hij zich in de slotfase
we de nationale titelstrijd
voorde profs van zijn laat-
Pl metgezellen en zorgde
voor, dat de
itiet J-wit-blauwe trui in
sti ploeg van Peter Post
if.
r de zesde achtereenvol-
de keer kwam er een dus
len Raleigh-coureur op de
n U jste treden van het ro-
ney<m. Het was voor Post ech-
>ver< slechts een betrekkelijk
10 "tes, omdat Jan Raas eerder
■>ete als bekend - had aange-
t V<digd het volgende seizoen
seccfere kleuren te zullen ver-
Lari gen. Peter Post sprak zich
ajjiet rechtstreeks over uit,
hij had er uiteraard de
V keur aan gegeven, wan-
we Henk Lubberding als eer-
3 n ian de eindstreep zou zijn
enriveerd. En het was heel
1-53 mogelijk geweest, want
eterprof uit Voorst reed een
Vftreffelijke wedstrijd. Lub-
;n iijing, die in het verleden
r t$ een nationale titel van
en. Raas geschonken kreeg,
n eist ditmaal echter met de
»ren medaille tevreden
40 Hij had er ogenschijnlijk
en moeite mee. Evenals Van
Ke t' constateerde hij kenne-
i d« dat de beste coureur van
erland had gewonnen.
Toch was diezelfde Henk Lub
berding eerlijk genoeg om uit
gebreid te praten over de ach
tergronden van de kampioens-
rit. De wedstrijd zelf had spor
tief gezien weinig om het lijf,
maar dat was voor de coureurs
gisteren niet het belangrijkste.
Gisteren waren zaken aan de
orde als trouw aan de werkge
ver, denken aan het eigenbe
lang en vooral kijken naar de
toekomst. Bovendien zat er
hier en daar nog de nodige
verbittering omdat Post al had
laten merken, Hanegraaf, Van
Hou welingen en Wijnands niet
mee te zullen nemen naar de
Tour de France. En daaraan
kleefden financiële gevolgen
voor de heren.
Gesprek
Zaterdag was daarover al uit
gebreid gesproken, toen de
renners zich in een hotel in
Born hadden verzameld. Dat
gesprek was noodzakelijk om
dat Post wilde weten wie zich
sterk genoeg voelde om een
gooi te doen naar de nationale
titel. Hoewel aanvankelijk
slechts namen van Winnen,
Van Vliet, Lubberding en
Veldscholter» naar buiten sij
pelden, werd later gesugge
reerd dat er wel zeven cou
reurs ambities in dit richting
koesterden. Post beperkte zich
er toe een beroep te doen op
het gezonde verstand van de
renners. Maar het onderlinge
vertrouwen was aanvankelijk
niet zo groot. Ook niet tussen
de renners.
Voor Henk Lubberding was
het op een gegeven ogenblik
zelfs reden om tijdens de wed
strijd eerst naar Raas toe te
gaan. Dat was mede in de
hand gewerkt door het ver
loop van de wedstrijd. Kort na
de start had zich een kopgroep
gevormd, die bestond uit
Nieuwdorp, Smit, Van der
Poel, Van Binsbergen, Van
Gerwen, Van Hooydonk, Jan
van Houwelingen en de Ra-
leigh-rijders Van Vliet, Adrie
van Houwelingen, Hanegraaf
en Wijnands. Op zichzelf was
het niet zo vreemd, want ook
in voorgaande edities van de
nationale titelstrijd gingen in
de aanloop vaak coureurs op
zoek naar enige^ publiciteit.
Meestal maakte niemand zich
daarover zorgen.
Ditmaal was het anders. Niet
omdat de voorsprong van de
vluchters zo snel opliep, maar
vooral omdat de,Raleigh-ver
tegenwoordiging uit louter
„dissidenten" bestond. Henk
Lubberding poogde dan ook
zich naar de kopgroep te wer
ken, maar kreeg steeds ie
mand in zijn wiel, zodat zijn
pogingen mislukte. „Kijk, er
was afgesproken dat de kam
pioen uit de Raleigh-ploeg
moest komen. Je weet maar
nooit of men correct blijft. Nu
ben ik toevallig allang bij de
ploeg en dus voelde ik het als
mijn verantwoordelijkheid om
eens te onderzoeken, hoe de
werkelijke situatie was".
Vloekend
Na een kort gesprekje met
Raas concludeerde Lubber
ding, dat er inderdaad geen
sprake was van dubbelspel. In
middels was Post al een paar
keer met veel geweld naar vo
ren gereden, om vloekend zijn
mannen uitdrukkelijk te beve
len de benen stil te houden,
waardoor de ontsnapping on
gedaan werd gemaakt. Later
verklaarde Post: „Als ik had
dissident én
gezegd mee te rijden, dan was
het peloton na tachtig kilome
ter gedubbeld en was het kam
pioenschap kapot geweest.
Dan waren de mensen naar
huis gegaan".
Voor Van Vliet, die Post ver
laat, was dat een bittere pil.
Hij had zich kandidaat gesteld
en zag een prachtige uitgangs
positie verloren gaan. Hij stel
de zich echter solidair op al
klonk een lichte ondertoon
van onbegrip door toen hij zei:
„Post is de baas. Ik maak er
nooit een punt van. Ik doe wat
hij zegt". Adje Wijnands. die
later voortijdig de strijd staak
te door een tekort aan kilome
ters, reageerde aanzienlijk fel
ler: „Er mocht kennelijk nie
mand van de vertrekkende
renners kampioen worden. Ik
had graag voor Van Vliet wil
len rijden, maar het mocht
niet. Je gaat langzamerhand
overal iets achter zoeken".
Tweede fase
Ongeveer halverwege de wed
strijd ging de kampioensstriid
de tweede fase in. Na enkele
demarrages viel de aanvanke
lijke kopgroep uiteen. Van der
Poel. Van Vliet en Hanegraaf
bleven voorop en kregen ver
sterking van Raas, Lubber
ding, Van der Velden, de ge
broeders Van Houwelingen,
Nieuwdorp en Van Dongen.
Vedetten als Kuiper, Zoete
melk, Winnen en Oosterbosch
hadden de slag gemist. Daarna
werd het een vervelende ver
toning. De coureurs draaiden
plichtmatig hun rondjes. Naar
mate de tijd verstreek, werden
de minder gerodeerde afval
lers talrijker. Uit de achter
hoede zetten Winnen en Kui
per tenslotte nog een soort
achtervolging in, maar ook dat
stelde niet veel voor. Zeker,
Kuiper demonstreerde een
grootse vorm, maar had eerder
voor deze inspanning moeten
tekenen. Met het echte spel
konden Kuiper en Winnen
zich niet mee bemoeien.
Die eer was voorbehouden aan
Raas, Lubberding, Van der
Velden, Van Vliet, Hanegraaf,
Van der Poel, Nieuwdorp en
Van Dongen. Van dit achttal
hadden Van Vliet en Lubber
ding al officieel aangekondigd
te willen meedingen naar het
kampioenschap. Raas had zich
wat afzijdig gehouden tijdens
de discussies. In principe had
hij er geen behoefte aan een
tweede nationale titel (de eer
ste haalde hij in 1976 in Sim-
pelveld) te veroveren. „Maar",
zo sprak hij later ontspannen.
„Van der Poel reed goed, ik
wilde geen risico's nemen. Als
Van der Poel samen met Lub
berding aan de meet zou zijn
Sekomen, waren wij de trui
wijt Dat stond vast. Daarom
heb ik geen risico genomen en
ben ik weggesprongen".
PETER VAN PUTTEN
WK wielrennen
1985 in Venetië
LIVORNO De wedstrijden
om de wereldkampioen-
schapppen wielrennen worden
in 1985 gehouden in Venetië.
Dit heeft de Italiaanse wiele-
runie bekendgemaakt. De
bond heeft een groot aantal
mogelijke plaatsen onderzocht,
nadat de internationale orga
nisatie (UCI) het WK van 1985
aan Italië had toegewezen. De
wegwedstrijden starten in
Montello, terwijl de baan wed
strijden in Bassano worden ge
houden.
