Langs
Omwegen
^eidenaar Jan (Paul) ten
doopen bepaalde een terech te
leuze met zijn Schoffie 99
Progressief Zoeterwoude
voor steun actiegroep
ipCeicLeSowuvnt
JA.
erk aan
berkstraat
-oogmade is
£sJn obstakel
or
Jorgaand
eer
^DEN/REGIO
SeidócQowuwt
VRIJDAG 10 JUNI 1983 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
ballet. Al een jaar is een se-
lectiegroep van tien meisjes
en tien jongens (tussen 11 een
16 jaar) met die opleiding be
zig.
Daar heeft Ten Hoopen geen
boodschap verder aan. Er zijn
drie peilers in zijn leven:
schrijven, acteren en zingen.
Met het schilderen als bij-
peilertje. Jaren terug maakte
hij een zelfportret in olie, dat
doet denken aan de roman
tiek van een jeugdige Lord
Byron, met bonten, fluweel
zachte kraag. Op het Dalton
lyceum in Voorburg schreef
hij al cabaretvoorstellingen,
deed aan toneel en zong zelf.
Daarna wilde Jan journalist
worden. Hij was 9 maanden
leerling bij de Haagsche Cou
rant, maar moest toen weg,
„omdat ik alleen maar liedjes
schreef in plaats van berich
ten en verslagen". Vervol
gens kwam de toneelschool
in Den Haag. Ook daar ging
hij, met nog een paar colle
ga's, vanaf om een eigen ge
zelschap te beginnen; „De
jonge Letterkring", die gedij
de in Voorschoten en ooit
door Paul Citroen vereeu
wigd werd. Dat was rond '66.
Auto-ongeluk
Na een première, op weg
naar een strandfeestje, kreeg
Ten Hoopen een welverdiend
auto-ongeluk. Een periode
van rusthouden volgde, en
Jan ging psychologie stude
ren. Totdat de lust tot schrij
ven weer de overhand kreeg.
„Als ik 40 ben, ga ik wat pu
bliceren, gedichtenbundels
en zo. Dan ga ik lopen leu
ren, maar daar heb ik nu nog
geen zin in". In afwachting
van zijn 40ste verjaardag, te
gen de tijd dat de musical,
aan zijn brein ontsproten, in
premiere gaat, schrijft Jan al
vast een t.v.-jeugdserie. „Die
gaat over weeskinderen in
ZOETERWOUDE De meningen over een eventuele bijdrage
in het begrotingstekort voor de actieweek „Zoeterwoude tegen
apartheid" liepen gisteravond in de raadscommissie voor finan
ciën sterk uiteen. Het college van burgemeester en wethouders
voelde er niet voor doch de vertegenwoordigers van Progressief
Zoeterwoude deden verwoede pogingen het gemeentebestuur op
andere gedachten te brengen. Of dat zal lukken, valt te betwijfe
len omdat het college niet van zijn collegestandpunt wilde afwij
ken en het CDA bij monde van de heer Van der Geest maxi
maal tot 200 gulden wilde gaan terwijl de heer Hogenelst nog
geen definitief standpunt innam.
De werkgroep „Zoeterwoude tegen apartheid" wil in het najaar
een actieweek houden in samenwerking met kerken, scholen,
vrouwenverenigingen, bibliotheken, jeugdverenigingen, politie
ke partijen, culturele organisaties enz. Er zal dan informatie
worden verschaft over de apartheid in Zuid-Afrika en er zal een
oproep worden gedaan tot het steunen van de onderdrukte be
volking. De begroting van de actieweek geeft evenwel een te
kort te zien van bijna 2400 gulden en daarom is het gemeentebe
stuur verzocht om een subsidie. P.Z.-woordvoerder Wil Ooijen-
dijk vond het een bijzonder goede zaak. „Het is een werkgroep
van Zoeterwoudenaren en die heeft een steuntje nodig. Geef ze
dan desnoods een garantiesubidie van 500 gulden. Wellicht heb
ben ze het niet nodig. Maar met zo'n bedrag loopt de gemeente
toch geen risico" aldus Ooijendijk.
Partijgenote Annemarie Kolff wees nadrukkelijk op de waarde
van de democratie. „We moeten extra benadrukken wat demo
cratie is. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen om ieder
een te vertellen wat apartheid is. Wij moeten ons juist democra
tisch sterk maken. Dat is onze kracht. Daar kan toch wel een
klein bedrag bij" aldus mevrouw Kolff. Voor VVD-er P. Kre-
mer was de zaak zo helder als wat. „Nu praten we over Zuid-
Afrika. Straks komt er een ander. Het gaat mij niet om sympa
thie of antipathie. Het kriterium moet zijn of de informatie die
de werkgroep verstrekt zo relevant is dat een financiële bijdrage
van de gemeente reëel is. Nou dat vind ik van niet" aldus Kre-
mer. Misschien komt het verzoek nog 'n keer in B. en W. doch
of het afwijzende standpunt gewijzigd zal worden, valt te bezien.
E EERSTE SCHREDEN OP WEG NAAR
N VOLBLOED NEDERLANDSE DANSMUSICAL
een groot weeshuis met een
betuttelende leidster of moe
der die gierig is. De kinderen
beginnen in een opgeknapte
oude villa zelf een weeshuis
zonder volwassenen, doen al
les zelf en ontwikkelen zich
tot te gekke mensen. „De
schooiertjes" gaat het heten.
Dat vind ik nou leuk om te
doen. Heb geen flauw idee of
de teevee belangstelling er
voor heeft. Voor mij is het in
elk geval een heerlijk avon
tuur om te doen".
Jan ten Hoopen is ik ge
waagde er al van een 37-
jarig kind. „Dat is mijn gees
telijke instelling. Ik ben blij
met een kinderlijke overwin
ning. Ik ben nog éen kind, en
dat zijn andere mensen op
die leeftijd ook nog, maar dat
kunnen ze zich niet veroorlo
ven, want je moet dan vol
wassen zijn. Er is bij mij al
tijd ellende aan de orde. Just
forget it. Ik ben nu ook bezig
met een jeugdboek over
Kruimeltje in de jaren '80,
„Schoffie" heet die figuur.
„Ik ga voor mezelf zorgen",
klinkt overal in door. Noem
het een trauma". Weer iets
anders is, dat in oktober a.s.
een Nederlandstalige elpee
van Jan t.H. uitkomt: „Het is
te Hoopen". Daarop zingt hij
als Jan Kowalsky, op de gi
taar begeleid door Hans
Stoop, Leidenaar, „en ontzet
tend muzikaal". Sterke tek
sten hoorde ik, op een „de-
mootje". „Ik hou van jou,
kind", is daar één van; frene
tiek doorhamerend op een
dissident thema. Meer dan
600 liedjes schreef Jan ten
Hoopen bijeen, en er begint
vraag naar te komen. Er val
len namen: Lee Towers, Con-
ny Vink, Sonja.
Singles
Eerder vanaf '70 om de
twee jaar één maakte Jan
singletjes (geen hempjes dus)
in Duitsland, die, op een paar
na, flopten. De hoesjes han
gen nu als eendagsvlinders
opgeprikt tegen een blanke
muur, in de buurt van hon
derden cassettebandjes. „Ge
flopt, God zij dank; dat moe
ten anderen maar doen. Ik
doe dingen die me bezighou
den en dat kan netzogoed
commercieel zijn". Tien da
gen was de Jan in militaire
dienst. In die periode schreef
hij een monoloog: „En er was
pijn". En daarna was het uit.
Want „schrijven is ademha
len voor mij, maar zeker niet
in tenue". Over een paar we
ken treedt hij op, samen met
vrind Stoop, in de snoepten-
ten De Marepoort en Scara-
bee. Onder het opschrift
„The best of Hope and
Stoop". Een laatste optreden
samen. „Overal komt een
eind aan". En het ging juist
zo goed, dacht ik, in een op
welling. Never mind. Vol
gend jaar misschien avond
vullende performances in
kleine Nederlandse theatertje
met „Ik en mijn robot". „Ik
ben een ontzettende eenling,
speel zelf geen instrument;
dat moet een robot, die me
aanvult, dan maar doen".
Met z'n opgekropte energie
(„het enige alternatief voor
zelfmoord"), leeft Jan vol
gens zijn zeggen een „armoe
dig bestaan". Tien jaar gele
den werkte hij een blauwe
maandag bij Radio Luxem
burg, RTL, en vluchtte ver
volgens naar Los Angeles:
„Ze wilden een grote zanger
in me zien. Maar ik heb 't
heel erg stom gedaan, in an
dermans ogen. Ik had binnen
kunnen zijn. Ik ben nu nog
steeds buiten. Hier verdien ik
geen enkele stuiver, maar dat
hoeft toch ook niet? In '78
ben ik failliet verklaard en
nu geniet ik een uitkering".
Tussen de magere bedrijven
door was Jan ten Hoopen
drie maanden in Poona, bij
kalende maar geesten injec
terende Bhagwan. Een loute
ringsberg, waar Thomas Mer-
ton nooit een weet van heeft
gehad. Maar je glijdt er ook
zó weer vanaf, van die
Mount. Tot aan de Volmolen-
gracht, in Leiden.
Strand
Het is leuk zitten praten en
kijken bij Jan, ooit Jan Paul
en wat dies meer zij, thuis.
Schilderijen van eigen hand,
in opwellingen neergestre
ken, spreken een nadrukke
lijke taal: fel van compositie;
weg met de rust die er nooit
geweest is. De telefoon rin
kelt; een onredelijke af
spraak wordt uitgesteld, hoe
wel het ongedwongen strand
in deze spaarzame zomerse
dagen wenkt: „Ik heb even
de pers hier". Jan ten Hoop
en zoekt geen „Erfolg", maar
is niettemin dankbaar als de
publiciteit hem weer een
stukje verderop kan helpen.
Hij ligt niet wakker van het
„groots opgezette project",
waarvoor hij de synopsis
heeft geleverd, en dat, met
een springlevende aanzet, in
de komende jaren een jeugd
belegen maar ook bedreven
laat worden. „Ik verwacht er
niets van. Geen ene moer.
Het was een vingeroefening.
Maar ik zeg tegen theater en
teevee: kom maar jongens, ik
heb alles in huis". En dat is
inderdaad heel wat, opge
kropt, tussen het lichtblauw
en roze en wit. In die tinten
passen ook, aangepast, de
twee onder dak zijnde katten
die naamloos door hun korte
leven gaan, maar wel met
liefde omgeven worden. Jan,
en naar hem belieft ook Paul,
is voorlopig z'n wilde haren
nog niet kwijt.
Geen krant ontvangen? Bel tussen 18.00 en 19.00 uur, zaterdags
tussen 14.00 en 15.00 uur, telefoonnr. 071-122248 en uw krant
wordt nog dezelfde avond nabezorgd.
Adres
Postcode/Plaats
Betaald wordt: 0 per maand met automatische afschrijving van
bank/girorekening,nn
0 per kwartaal
I Stuur een set tennisballen naar:
Naam
Adres
Postcode/PlaatsTelefoon_
I Stuur deze bon in open envelop-geen postzegel plakken- naar
Leidse Courant, Antwoordnummer 998,2500 VD Den Haag
I nb. Indien daartoe aanleiding bestaat, kan een verzoek om een
abonnement worden geweigerd. j
te minderen. Bovendien zullen
op die gedeelten waar geen
voetpaden zijn, deze voorzie
ningen worden aangebracht,
zodat ook voetgangers veiliger
over straat kunnen. Het werk
zal in vier of vijf gedeeltes
worden uitgevoerd. Daarvoor
is woensdag al een deel van de
rijbaan opengebroken tussen
deKlaverweideweg en de
Hij noemde het „Schoffie"
als werktitel maar daar
trapte de jury (Keuls, Plooy-
er, Röling, Hauser en Feliks-
dal) niet in. Het idee, de sy
nopsis, echter, was allesbe
halve moralistisch en van
hoge kwaliteit. Dat was vol
doende voor een bekroond
laureaat.
Nog drie jaar wachten en dan
is de jeugd van vandaag al
weer wat ouder geworden.
Wie van ons kan zeggen dat
hij of zij „Alleen op de we
reld en wat dan nog?" zal
zien? Volgens Jan was het
„Schoffie", een eerder gees
teskind van hem, maar ver
der is het een muzikaal uit
gesponnen verhaal over jon
gens en meisjes op een sport
school en een balletschool.
Dan kun je alle kanten uit.
Het geheel met een speciale
inslag, en met bovenaan een
bladzijde het motto „Pinkel
tje". Alles gebaseerd op ellen
de en kortsluiting; sociaal.
Alle goede dingen
bestaan in drieën.
Drie prima tennisballen
verpakt in een handige
koker, krijgt u-cadeau voor
het aanbrengen vJjx eei^
nieuwe abonnee voor
deze krant
maatschappelijk en in het ge
zin, en door het hele verhaal
loopt een sensuele rode
draad, met een betamelijke
aandacht voor het „anders
zijn".
Uitwerken
Jan ten Hoopen leverde de
plot voor een muziekdans-
feest met opschietende jeugd
die op elkaar verliefd wordt.
Ze hebben het niet gemakke
lijk, die tierende jongens en
meisjes, want de één heeft
een dronken vader of een
losgeslagen moeder, een an
der kan teruggrijpen op te
rijke of te arme ouders. Zijn
ideeën zullen in de komende
drie jaren door vele, profes
sionele anderen, worden uit
gewerkt, naar het voorbeeld
van Amerikaanse en Engelse
voorgangers op musicalge-
bied. Volgens een opleidings
programma met vooral spet
zang, muziek en mime en
dansvakken zoals jazz, tap en
volbloed Nederlands theater
muziekfeest dat over drie
jaar uitgebreid ep de planken
moet komen. In theater Car
ré langs de Amstel, waar hij
vandaag door Yvonne Keuls
namens de stichting Musical
1986 zijn prijs kreeg aange
reikt.
Schoffie
Anderhalf jaar heeft de stich
ting geleerd en gewerkt, en
dat mondde uit in de vraag:
„Wie bedenkt 'n Musical?",
Neerlands eerste dansmusi-
cal. Om twee vóór twaalf zag
Ten Hoopen een uitzending
van Sonja Barend, met als
item dit onderwerp. Pakte
hem meteen. Hij ging dezelf
de avond nog achter de
supersnelle elektrische type
writer (vandaar ook de fout
jes) zitten en zijn idee „Al
leen op de wereld en wat dan
nog?" rolde over het papier
en kwam nog net voor slui
tingstijd te bestemder plaatse.
,eni i
f.1
GMADE Kruip door,
L |door. Zo moet het ver-
[sinds deze week door
made in verband met de
f- jstructiewerkzaamheden
j Ie Kerkstraat, die een ob-
I vormen voor het door-
f. Ie verkeer naar Leiden,
•rwege deze week is de
Ijbaan voor verkeer afge-
i en worden de verschil-
stromen geleid met ver
plichten. Tot klachten
jjdat tot op heden van be-
'szijde nog niet geleid
s de gemeente,
f Werkzaamheden aan de
Straat worden verricht in
flfchting van de omleidings-
"iond het dorp, waarvoor
fovinciaal bestuur al geld
likbaar heeft gesteld. Op
"roegst kan het werk in
'eginnen. Dat kan echter
mger duren omdat er be-
ichriften zijn ingediend
>t gemeentebestuur tegen
'ïstemmingsplan waarin
ileidingsweg is opgeno-
Als de bezwaarmakers
Totesten vol blijven hou
Doesbrug. De automobilisten
uit de tegenovergestelde rich
tingen worden beurtelings via
verkeerslichten doorgelaten.
De aanpassingen aan de Kerk
straat kosten een half miljoen
gulden. Naar verwachting zal
het hele werk zes tot acht we
ken in beslag nemen. Het stre
ven is voor september klaar te
zijni
r waren honderdze-
iveertig inzendingen
ik was nummer 146.
laatste. Op het nip-
e ftje. Al bij de voorse-
jrantie was er voor mijn
ending een duidelijke
afkeur. Men had dui-
enen ijk op mij gewacht, als
ware. Sterker nog:
i one ik geen inzending
{jjjjj ingestuurd was het
cine project niet doorge-
^an was ^et *^ee
de *ei Musical 1986, een
geheel en al de
achi it ingegaan". Het
numnjikt allemaal erg zelf-
bhj\yust, maar in feite is
roteiften Hoopen de onbe-
nd igenheid zelve. Zijn
iardt (cheidenheid is na-
ïiijkhjrlijk, want het is hem
opzicht nog
nijit naar den vleze ge-
Nu zit hij in een
ikend hoekpand aan
Volmolengracht in
en ^at aan °P"
Ihn^pkzaamheid van Mo-
Jfi^mentenzorg ontsnapt
^Ljijnt te zijn te wach-
i op zijn puur verdien-
beloning: 860 harde
dens vanwege de
:hting. „Die kan ik nu
afschrijven, want er
een karrevracht aan
keerbonnen op m'n
rijftafel. Waarom 860
den? Nou, dat is we-
is de recessie, die tot
erheid dwingt. Het
Iden er 1986 kunnen
Meer in overeen-
nming met de uitein-
ijke opzet. Maar het is
t anders. Laat ik de
gestoken hand grij-
ten Hoopen, alias Jan-
1, alias Denis, alias Bel-
ido, alias wat doet het er
Mannetjeskind van 37
In zijn werkpak met
els een fikse tuinkabou-
Gebrekkig glad als een
eschoren jongeling. In het
ïje dat naar rood zweemt,
iptiefzoon in de geest van
gwan, die hem in Poona
mde en een soort kruisje
z'n voorhoofd drukte en
I de kralenketting der
ie als een gebedssnoer
ling. Love to all my belo-
Daar hangt een foto van
de wand. Wat niet weg-
imt, dat Jan ten Hoopen,
huisuit Leidschendam-
een prijsvraag gewon-
heeft: 145 waardeloze in-
lingen en hij zorgde voor
oorbraak naar een dans-
ical a la the Kids from
,e en Westside Story, een
De gedeeltelijk opgebroken Kerkstraat.
den en de procedure tot aan de
Kroon doorzetten, kan de aan
leg van de omleidingsweg nog
vele jaren worden vertraagd.
In de tussentijd moet ook de
Kerkstraat veiliger worden en
daarvoor is men nu aan het
werk. Verschillende optische
wegversmallingen en afbui
gingen zullen automobilisten
moeten dwingen hun snelheid
