■Tm
TAFEL
CeidóeSou/tttTii
Ontdekking oorzaak psoriasis
heel klein stapje dichterbij
Evangelieprediker Billy Graham gaat
in Amsterdam 3.500 collega's trainen
Vragen van geloof en gemeenschap
door kerken te weinig behartigd
kerk
wereld
weer
weer
Alleenstaanden willen niet langer de tol betalen
CeidócSotnant
Britten naar stembus
PROMOTIE NIJMEEGSE HUIDARTS:
ACHTERGROND
woensdag 8 juni 1983 pag1n|
„Ik had gedacht dat er
misschien over de hele
wereld driehonderd
evangelisten zouden zijn
die, net als ik, predikend
rondgaan. Vijfhonderd
hooguit. Toen ik een
schatting van duizend
hoorde, moest ik ongelo
vig lachen. Nu blijken er
ten minste tienduizend te
bestaan". Billy Graham,
van deze tienduizend de
bekendste evangelie-pre
diker, spreidt zijn han
den tot een gebaar van
beduusdheid. Hij is in de
Amsterdamse RAI ter
voorbereiding van de in
ternationale conferentie
van rondtrekkende
evangelisten, die daar
tussen 12 en 21 juli zal
worden gehouden.
„Ik wilde dat we ze allemaal
hadden kunnen uitnodigen",
zucht hij, „maar we kunnen
er niet zoveel herbergen.
Daarom blijft de deelnemers
lijst beperkt tot 3.500. We
hebben tranen in de ogen ge
had toen we de afwijzigingen
aan het schrijven waren.
Maar anderzijds voelen we
ons trots en blij met de geest
drift voor ons initiatief. Denk
aan die evangelist uit India,
die in zijn onderhoud voor
ziet met het fokken van var
kens. Hij heeft heel zijn le
vende have verkocht en trot
seert een reis van vierdui
zend kilometer naar de
dichtstbijzijnde luchthaven
om het vliegtuig naar Am
sterdam te kunnen nemen".
De monsterconferentie is de
eerste in zijn soort uit de
kerkhistorie. Graham: „Geen
verzameling van kerkleiders
of theologen ditmaal, maar
van eenvoudige, anonieme
evangelisten die, net als Je
zus zelf, dorpen en steden af
reizen om de liefde en de
vrede van God te verkondi
gen. Ruim zeventig procent
van de deelnemers komt uit
de Derde Wereld, uit Latijns-
Amerika en Azië met name.
Maar ook de Oosteuropese
landen zijn goed vertegen
woordigd. God heeft ons het
perfecte tijdstip voor de con
ferentie ingegeven. Ik denk
dat er een wereldwijd geeste
lijk reveil van uit zal gaan
wanneer deze 3.500 evange
listen naar hun 130 thuislan
den terugkeren, opnieuw ge
ïnspireerd en beter toegerust
om het evangelie te verkon
digen. Als iedere deelnemer
er, dank zij de training die
hij op de conferentie krijgt,
in zou slagen slechts twintig
duizend personen per jaar
extra naar zijn bijeenkomsten
te trekken (zeg: 150 tot 200
per bijeenkomst), dan zouden
die 3.500 evangelisten in tien
jaar tijd de boodschap van
het christendom aan een half
miljard nieuwe mensen kun
nen doorgeven".
Billy Graham denkt in grote
getallen. De suppoosten van
het Feyenoordstadion weten
ervan mee te praten sinds de
prediking die hij daar al in
1954 hield. Ditmaal het
Olympisch Stadion? „Nee",
wuift hij weg. „In Amster
dam geen massabijeenkomst.
Dat zou de aandacht maar af
leiden van de conferentie.
We leggen de nadruk op de
kwaliteit van de evangelisa
tie, niet op de aantallen men
sen die je ermee kunt berei
ken. Het wordt een trainings
conferentie, met meer dan
honderd werkvergaderingen.
Bedenk dat de meeste deel
nemers een gedegen oplei
ding missen en dat ze relatief
jong zijn. De gemiddelde
leeftijd is 41 jaar. Je praat ei
genlijk over de kerk van
morgen. Ze moeten nog veel
leren. Dit temeer, omdat het
werk van de evangelist zeer
beperkt is. Je hebt maar één
enkele boodschap. Anderen
schieten met hagel, de evan
gelist schiet met een kogel.
Het moet meteen raak zijn.
Dat vereist een heel aparte
vaardigheid".
Bijzonder op Nederland ge
richte aspecten heeft de con
ferentie niet. Wat dat betreft
hadden de 3.500 op iedere an
dere plek ter wereld hun eer
ste samenkomst kunnen heb
ben. Waarom Amsterdam?
„Omdat hier het toneel ligt
van de grootste vredesde
monstratie, bij mijn weten
ooit gehouden", antwoordt
Graham vlot. „De conferen
tie wil een poging zijn om te
leren hoe we een verdeelde
wereld zo doeltreffend moge
lijk de boodschap van vrede
kunnen brengen, vrede met
God en vrede op aarde. Er
groeit momenteel verwarring
over de aard en de noodzaak
van evangelisatie. In bepaal
de kerkelijke kringen wordt
door geestelijke leiders be
klemtoond dat alles wat de
kerk doet van onderwijs
tot en met sociale actie de
naam evangelisatie verdient.
Ze kleineren het belang van
de verkondiging van het
Woord en van de persoonlij
ke bekering tot Christus.
Hun begrip voor de vitale rol
van de evangelist in het ker
kelijk leven neemt af. Ik
hoop, dat onze conferentie
deze kloof zal overbruggen.
Ik bid, dat de evangelisten in
Amsterdam een machtig,
eendrachtig leger zullen gaan
vormen waarvan God ge
bruik kan maken om de we
reld te verbeteren".
De mond van Billy Graham
kan plotseling zuinig lijken
als de gleuf van een spaarpot.
Dat gebeurt nu, terwijl hij
vervolgt met de waarschu
wing: „Ik hoor de naderende
hoefslag van de vier ruiters
uit de Apocalyps. Daar ben
ik op het ogenblik ook een
boek over aan het schrijven.
De menselijke natuur geeft
mij geen hoop. Wat ik zie, is
louter hebzucht, wellust, be
drog. Maar wanneer we ons
De Amerikaanse evangelist
Billy Graham
alsnog massaal bekeren, zal
God misschien zijn oordeel
temperen, zoals hij dat op
voorbede van Jonas met Ni-
neve heeft gedaan. Hoe bren
gen we, heel praktisch, die
boodschap over? Ziedaar de
kernvraag van onze confe
rentie. Ik vind het jammer,
dat hij samenvalt met de ver
gadering van de Wereldraad
van Kerken in Vancouver,
maar we kunnen het niet
helpen; onze planning da
teert al van jaren terug. Jam
mer, ja, want alle belangstel
ling zal zich nu concentreren
op Vancouver, terwijl Am
sterdam minstens zo belang
rijk is. Wij immers houden
een beraad van mensen die
dagelijks een honderddui
zend-koppig gehoor hebben.
Wij bereiken de basis beter
dan de wereldraad".
PROF. BERKHOF BU AFSCHEID RAAD VAN KERKEN:
Op het gebied van de G van
Gerechtigheid heeft de Raad
van Kerken veel kunnen
doen, maar voor het oecume
nisch beraad over de G's van
Geloof en Gemeenschap
bleek veeleer te gelden, dat
men als kerken niets moet
doen wat men even goed al
leen kan doen. Daardoor lijkt
het voor buitenstaanders
vaak, alsof de Raad van Ker
ken alleen maar oog heeft
voor maatschappelijke vra
gen. In deze tijd is een oecu
menisch beraad over Geloof
en Gemeenschap evenwel
meer dan ooit noodzakelijk.
Aldus prof. dr. H. Berkhof
vandaag bij zijn afscheid als
voorzitter van de Raad van
Kerken in Nederland. Prof.
Berkhof, die de functie van
voorzitter van de raad sinds 1
januari 1974 heeft vervuld,
wordt opgevolgd door de
Amsterdamse hoogleraar dr.
D. C. Mulder.
Berkhof verklaarde dat hij
geschokt was, toen de meeste
kerkelijke beleidvoerders in
de Raad van Kerken het bij
een inventarisatie niet (meer)
eens bleken te zijn met de vi
sie, dat de kerken alleen dat
gescheiden moeten doen, wat
zij om des gewetens wil niet
samen kunnen doen.
Onder deze omstandigheden,
aldus Berkhof, is het perspec
tief waarbinnen de Raad van
Kerken werkt, dat van een
op zijn minst pragmatisch en
op zijn hoogst federalistisch
samenwerkingsverband, dat
de kerken onderling zo min
mogelijk uitdaagt en hun zo
min mogelijk kost. De ker
ken gebruiken de raad erg
weinig voor de grote vragen
van secularisatie, polarisatie,
geloofsvertolking, katechese
en jeugdwerk. Als de kerken
in leven willen blijven zullen
zij deze terugtrekkende be
weging moeten stoppen, al
dus Berkhof.
Over de toekomst van de
Raad van Kerken zei hij, dat
niemand zo naïef-progressief
moest zijn om te denken, dat
de vragen van geloof en ge
meenschap vanzelf zijn opge
lost als de kerken samen aan
de maatschappelijke vragen
gaan staan. Want ook al zijn
de wapenescalatie en de hon
ger in de wereld opgelost,
dan zal daarmee nog niets
zijn gedaan aan de verwar
rende verdeeldheid tussen en
binnen de kerken die preten
deren één Heer, één geloof
en één hoop aan de wereld te
vertolken.
Berkhof pleitte voor de op
richting van een aantal sec
ties van de raad waarin de
vragen van geloof en ge
meenschap aan de orde zou
den moeten komen. Zo stelde
hij de oprichting van een sec
tie voor, waarin de drie orga
nen voor kerk en theologie
van de grote kerken, samen
met afgevaardigden van de
zes andere kerken hun
krachten bundelen voor een
oecumenische doordenking
van de problemen die ze ook
in hun eigen kerk tegenko
men.
Een van de werkgroepen van
deze sectie zou zich kunnen
wijden aan de oecumenise-
ring van het theologisch we
tenschappelijk onderwijs.
Voorts zou er een sectie moe
ten komen voor geloofsover
dracht, waarin onder meer
de diverse kerkelijke orga
nen voor jeugdwerk en kate
chese zouden moeten samen
werken. Tenslotte zou er vol
gens Berkhof een sectie pas
toraat moeten komen voor de
doordenking van het pasto
raat. Deze sectie zou zich on
der meer kunnen bezighou
den met de volgens Berkhof
zeer verwaarloosde vragen
van leven en dood en huwe
lijk en sexualiteit.
Berkhof zei niet te pleiten
voor opheffing van de afzon
derlijke organen der kerken.
Het zou volgens hem een
gunstig effect van de bezuini
gingen kunnen zijn, dat de
kerken gedwongen worden
meer taken over te hevelen
naar de Raad van Kerken.
Als deze meer taken krijgt,
kunnen de noodzakelijke be
zuinigingen in plaats van een
terugtrekking juist een
vlucht naar voren inleiden.
Die vlucht is niet zozeer no
dig om de raad effectief te
houden, maar om de kerken
in hun bestaan en opdracht
in de 21e eeuw te versterken.
I vi
De ogen van de wereld zijn morgen gericht op Groot-
tannië waar verkiezingen voor het Lagerhuis worden g€
den. Zoals bekend achtte eerste minister Margaret Thatefim
enkele weken geleden het moment gekomen het Britse i
(vervroegd) naar de stembus te roepen, waarna een k
maar uiterst hevige verkiezingsstrijd aanbrak waarin o\
gens elke spanning over de uitslag ervan ontbreekt. VoorE
bookmakers is het plezier er al lang af, want iedereen is
van overtuigd dat Thatcher deze verkiezingen glansi
wint. Zonder enige twijfel wordt het Verenigd Koninki
volgende week op de Europese top in Stuttgart vertej
woordigd door de huidige eerste minister die dan niet n
demissionair zal zijn.
Ook in onze krant zijn de afgelopen week beschouwing
aan deze belangrijke verkiezingen gewijd. Daarom vandi
slechts nog een enkel aspect nader belicht. In de eerste plat
blijkt opnieuw hoe merkwaardig en onrechtvaardig het Bi
se kiesstelsel is. In deze oudste parlementaire democrjjl
wordt nog steeds gewerkt met het enkelvoudige district
systeem. Het land is thans verdeeld in zeshonderd vijl
mandaatgebieden; voor elk ervan geldt dat de partij met
meeste stemmen de zetel in het Lagerhuis verwerft. De
zo'n district op de overige partijen uitgebrachte stemmen z ers
in zekere zin verloren. Het voordeel van het systeem is, P_2
het de kandidaten en gekozen Lagerhuisleden dichter bij
kiezers brengt. Maar de nadelen zijn aanzienlijk groter; ien
werken ook door bij verkiezingen waarbij Nederland betri ;ej"
ken is; de Europese verkiezingen. Het Britse systeem zal r
de helling moeten.
Een tweede opmerking is, dat men mag hopen dat de z<
van mevrouw Thatcher niet al te fors zal zijn. Thatcher he
enkele weken geleden ergens gezegd: „Ik wens een on
bruikelijk grote meerderheid". Terwille van het functioi QU
ren van het Lagerhuis moge déze wens niet in vervulli j
gaan; een regering heeft een sterke oppositie broodno< ejj!
Niet voor niets is dan ook enige hoop gevestigd op de Alli;
tie van liberalen en sociaal-democraten die, hoewel ze st(
in opkomst is, als gevolg van het kiesstelstel nauwelijks ape h
de bak dreigt te komen. Steel en Jenkins verdienen, nu F$ig.
en zijn Labourpartij in de campagne zo falen, ook gezien
redelijkheid van het Alliantie-programma een flinke fra<
in het nieuwe Huis.
Koeler
DE BILT (KNMI) Het zal
morgen aanmerkelijk koeler
zijn. De lucht die dan aange
voerd wordt is afkomstig van
de Atlantische Oceaan. In deze
lucht, waarin zonnige perio
den worden afgewisseld door
bewolking, komt de tempera
tuur niet hoger dan 18 graden
aan zee tot 21 a 22 graden in
het oosten van het land. Deze
omslag van het weer heeft te
maken met een depressie, e
zich over Engeland heeft ,er<
plaatst naar het noord^
deel van de Noordzee. E
door is de zuidoostelijke
ming, waarmee warme li
vanuit Duitsland en Frank
wordt aangevoerd, vervan[
door een zuidwestelijke
ming. Ook de komende dal
blijft de temperatuur 1
waarden van circa 19 gra|
normaal voor de tijd
jaar.
Verse worst,
bloemkool met
kerriesaus en
aardappelen
vanillerijstevla met
aardbeien
Voor twee personen heeft u
nodig:
150 g verse worst, 25 g bo
ter, 1 theelepel bloem, pa
prikapoeder, worcester-
saus;
bloemkool, zout, uitje, 10 g
boter, kerrie, 10 g bloem,
halve dl melk, halve dl
kooknat, aroma, peterselie;
0,5-1 kg aardappelen;
halve liter melk, 25 g rijst,
15 g custard, 20 g suiker,
wat aardbeien, basterdsui
ker.
Zet de verse worst op in de
braadpan met een bodem koud
water. Breng het water aan de
kook. laat het een minuut
doorkoken, leg de worst op het
deksel en schenk het kooknat
in de juskom. Laat de boter
lichtbruin worden en gar. Ge-
bruik steds een kleine pit en
prik niet in het worstevel.
Haal de gare wordt uit de pan,
bak de bloem lichtbruin, voeg
het kooknat van de worst toe
en wat paprikapoeder en Wor
cester saus.
Kook de in grove stukken ge
sneden en afgespoelde bloem
kool gaar in weinig water met
zout in ongeveer tien minuten.
Laat de groente uitlekken. Zet
kort voordat de bloemkool
gaar is het uitje te fruiten in
de boter met wat kerrie, roer
er de bloem door, daarna de
melk en het kooknat van de
bloemkool. Maak de saus af
met aroma. Leg de bloemkool
met de bloem naar boven in
de schaal, schenk er de saus
over en strooi daarover fijnge
knipte peterselie.
Strooi de afgespoelde rijst in
de kokende melk. Roer tot de
melk weer kookt, sluit de pan
en laat de rijst in een half uur
op een kleine pit gaar worden.
Bind de" rijstepap vervolgens
bij met custard die met weinig
koud water en de suiker is ge
mengd. Laat de vla koud wor
den en garneer haar met aard
beien al dan piet gezoet.
JEANNE
NIJMEGEN Psoriasis
(klemtoon op de eerste i)
is een huidziekte waaraan
ruw geschat 275.000 Ne
derlanders lijden. Het is
een niet-besmettelijk,
maar vooral lastig en niet
te verhelpen euvel, waar
van de oorzaak on
danks talrijke onderzoe
ken nog niet bekend
is. Wèl is men er achter
gekomen dat het al dan
niet hebben van psoriasis
erfelijk wordt bepaald.
Een van de degenen die
zich bezig houdt met het
graven naar de oorzaak
zelf gebruikt hij liever
de meervoudsvorm oorza
ken van psoriasis, is
Peter C.M. van de Kerk
hof (30). Aan de Katho
lieke Universiteit in Nij
megen promoveert hij
vandaag tot doctor in de
geneeskunde. De titel van
zijn proefschrift luidt
(hoe kan het anders):
PSORIASIS, therapie en
pathogenesis (ziekteoor
zaak).
„Meerdere oorzaken, inder
daad", zegt dr. Van de Kerk
hof, „want, laat psoriasis nu
wèl erfelijk bepaald zijn, het
is niet puur een huidafwij
king, het zit in de hele per
soon. Plekken ontstaan door
zowel geestelijke als lichame
lijke factoren. Bij een psoria-
sis-patiënt uit zich het licha
melijk of geestelijk onwel be
vinden vaak in een vermeer
dering van de plekken. De
huid reageert dan en wordt
anders van samenstelling".
Tot voor kort stonden bij de
behandeling van psoriasis het
geneeskundig en laborato
rium-onderzoek vrijwel los
van elkaar. In Nijmegen zijn
deze nu samengevoegd. De
jonge doctor: „Je kunt deze
zaken niet los van elkaar zien.
Als je als huidarts ziet dat er
een verhoogde celdeling is,
hèt kenmerk van psoriasis,
kun je er niet omheen om die
deling ook biochemisch te
gaan ontleden".
In samenwerking met diverse
laboratoria van de Nijmeegse
universiteit is dr. Van de
Kerkhof erin geslaagd en
dat is ook de kern van zijn
proefschrift methodes te
ontwikkelen om de stofwisse
ling in de huid te meten en
Dertig procent
De huid is immers een or
gaan, en per definitie net zo
aan veranderingen onderhe
vig als bijvoorbeeld de maag.
Van de Kerkhof heeft uitge
vonden dat in de plekken die
een psoriasis-patiënt heeft,
een overmaat aan een speciaal
eiwit, het calmoduline, aan
wezig is. Calmoduline regelt
via het voor de mens onont
beerlijke calcium de stofwis
seling van de huid. In de
plekken vond de promoven
dus een gehalte aan calmodu
line dat dertig procent hoger
was dan in de „normale"
huid, zowel die van psoriasis-
patiënten als van de controle
groep.
Een andere ontdekking van
de jonge doctor is dat de eer
ste aanzet tot de veranderin
gen in de huid, en dus het
ontstaan van de plekken (lae
sies) plaatsgrijpt in de kleine
onderhuidse bloedvaten, de
zogenaamde haarvaten of ca-
pillairen.
Dynamisch gebeuren
„Kijk", zegt hij, „psoriasis is
een dynamisch gebeuren. Dat
zal zowel de arts als de patiënt
beamen. Van dit gegeven
moet je ook bij het bioche
misch onderzoek gebruik ma
ken. Tijdens het ontwikkelen
van de psoriasis en dat is
uitdrukkelijk geconstateerd
beginnen de haarvaten het
eerst te veranderen. Als we
nu te weten komen hoe,
waardoor en waarom, is het
probleem opgelost. Maar dat is
een nog lange weg te gaan,
een weg die nu al zo'n hon
derd jaar oud is, want in 1883
heeft Weyl al geschreven dat
de huidafwijkingen bij psoria
sis het gevolg zouden zijn van
een ontregeling op het niveau
van het centrale zenuwstelsel.
Ik ben van mening dat deze
veronderstelling nog steeds
actueel is en dat we die ver
der moeten testen met de he
dendaagse neurologische en
biochemische methoden".
Dat weten we niet
Uit een van die onderzoeken
van Van de Kerkhof en zijn
team is ook gebleken dat cos-
teroïden (zalven die bijnier-
schorshormoon bevatten) al
leen de opperhuid fatsoene
ren. „De patiënt gaat er beter
uitzien, maar de plekken ko
men snel terug, omdat de
haarvaten geen verandering
blijken te hebben ondergaan.
De toepassing is dus louter
cosmetisch, en als therapie
onbruikbaar".
Door al die laboratorium-on
derzoeken hoopt men in Nij
megen te zijner tijd over te
kunnen gaan tot gericht be
handelen van psoriasis. „We
weten dat een bepaalde thera
pie helpt, maar hoe precies?
Dat weten we niét. Het is een
kwestie van ervaring".
De behandeling op de afde
ling huidziekten in Nijmegen
geschiedt veelal volgens de
methode van Ingram. De pso
riasis-patiënt wordt opgeno
men en ondergaat dan gedu
rende enkele weken een com
binatie van een reeks van
teerbaden, een zalfkuur en
een hoogtezonbehandeling.
Dan is hij „schoon" zoals dat
heet en kan hij een onder-
houdbehandeling met ^le
puva-lampen (tl-buizen met
een bepaalde golflengte) on
dergaan. Bij zo'n twintig pro
cent van de aldus behandelde
patiënten bleef de psoriasis tot
twee jaar weg en, in vergelij
king met de patiënten die
geen puva kregen, duurde het
weer opkomen van de plek
ken langer.
Dr. P. van de Kerkhof: een
stukje erfelijkheid bij sporia-
Tweelineen
Van de Kerkhof heeft npg
meer onderzoeken op zijn lijs
tje staan. Zo zou hij dolgraag
beginnen met een vergelij
kend onderzoek op dit gebied
onder een-eiïge tweelingen.
„Er is al gebleken dat als van
een eeneiige tweeling de ene
helft psoriasis heeft, in 72 pro
cent van de gevallen de ander
het óók heeft. Bij twee-ei'ïge
tweelingen ligt dit percentage
op 22. Voor een wetenschap
per een uitdaging om die ver
schillen te onderzoeken".
De promovendus benadrukt
dat het tot stand komen van
zijn proefschrift niet alleen
zijn werk is. „We zijn hier in
Nijmegen met z'n allen al 26
jaar bezig met psoriasis. We
proberen met z'n allen een in
zicht te krijgen in de volgorde
van de ziekteprocessen die
aan het uitbreken van de
plekken vooraf gaan. Daar
werken we hard aan. Alleen
al de laatste drie jaar zijn in
de internationale vakpers
daarover vijftig „Nijmeegse"
artikelen verschenen".
„En reken er op dat in Enge
land en Amerika de maatsta
ven voor publicatie erg hoog
liggen".
DEN HAAG Alleenstaan
den hebben zich twee jaar
geleden landelijk georgani
seerd om de achterstanden,
materieel en immaterieel, te
verminderen -en op te heffen.
Door de getroffen bezuinigin
gen is echter onze belangrijk
ste bezigheid geweest te
voorkomen dat de achter
standen nog groter werden,
aldus mevrouw P. Whitlau,
voorzitter van het Platform
van Organisaties voor Al
leenstaanden, gisteren bij het
overhandigen van een boek
werk over de positie van al
leenstaanden aan de staatsse
cretaris van WVC, J. van der
Reijden.
De uitgave van de documen
tatie- en informatiemap „Al
leenstaanden; leefsituatie,
knelpunten en mogelijkhe
den" (Uitg. De Horstink)
maakt deel uit van een voor
lichtingscampagne die het
platform gisteren startte. In
de map wordt er op gewezen
dat het wonen in een gezin al
enige jaren niet meer van
zelfsprekend is. Een kwart
van de Nederlandse huishou
dens, ruim 1,25 miljoen Ne
derlanders, betreft alleen
staanden.
Het platform constateert dat
ondanks het groeiende aantal
alleenstaanden toch het gezin
en het huwelijk nog steeds de
uitgangspunten zijn bij het
inrichten van de samenle
ving. De alleenstaanden beta
len hiervoor, zowel materieel
als immaterieel gezien, de tol.
Het wordt hoog tijd, aldus het
platform, dat hierin verande
ring komt.
Volgens het platform is in de
loop der jaren wel de waar
dering voor het alleen-zijn
veranderd. De alleenstaande
is niet meer bij voorbaat zie
lig; men ontdekt dat het al
leen wonen zelfs positieve
kanten heeft. „Als normaal
wordt geacht wat het meeste
'voorkomt, dan kan het ge
beuren dat straks een gezin
abnormaal, en een alleen
staande normaal geacht moet
worden", aldus R. van Pelt,
bestuurslid van het platform.
Heeft de alleenstaande het in
mentaal opzicht al niet ge
makkelijk, de wetgeving doet
daar nog nog een schepje bo
venop. Achterstelling van al
leenstaanden op sociaal, eco
nomisch en juridisch gebied
is het onrechtvaardige ge
volg, aldus de informatiemap.
Bestuurslid F. van der Aa:
„We moeten af van het fabel
tje dat alleenstaanden rijk
zijn. De meeste alleenstaan
den zitten in de laagste inko
menscategorieën. Uitgaande
van de vooronderstelde hoge
re draagkracht neemt de
overheid steeds meer maatre
gelen die alleenstaanden ex
tra paken".
Als voorbeelden noemt Van
der Aa onder meer de hogere
loon- en inkomstenbelasting,
gelijke gemeentelijke belas
ting voor gezinnen en onge-
huwden. En meer recentelijk
de korting op de uitkering
aan jongeren, de eigen bijdra
ge voor medicijnen waarbij
de grens (J 125,-) even hoog is
voor een alleenstaande als
voor een gezin van X perso
nen, de verlaging van de
huursubsidie voor de alleen
staanden en het advies te
korten op de pensioenen van
ongehuwde ambtenaren.
Hoewel de bestuursleden van
het platform zich er van be
wust zijn dat er binnen de
groep van alleenstaanden die
zij vertegenwoordigen, nog al
grote verschillen bestaan, ho
pen zij de eensgezindheid te
kunnen handhaven. Van
Pelt: „De mentaliteit en de
materiële situatie bindt de al
leenstaanden. Zonder ons af
te willen zetten tegen het ge
zin, willen we dat de over
heid meer rekening houdt
met de specifieke problemen
van de alleenstaande. Onze
achterban wisselt voortdu
rend, iedereen loopt op een
gegeven moment kans al
leenstaande te worden".
WMfrappoflen
Amsterdam
Deeten
Eindhoven
Vlieg/eest
Is er in dit land nog iets mo
lijk zonder dat een of and
groepering (de kleinst mog<
ke minderheid vaak) zich
roepen voelt daar tegen te p
testeren? Zich geroepen v<
haar geweten te laten sprei
voor anderen? De 100-jai
Haagsche Courant organist
zaterdag 11 juni een vliegfej
met als éen onderdeel
voorvliegen van militaire
stellen. En zie, het arrogaj
eigenwijze vingertje laat i
lang op zich wachten.
Haagse Ekklesia, een oecuit
nische kerkelijke groeperil
zijnde zestig mensen, vindt
de tienduizenden die van f
zijn dat feest bij te wonK
daar maar van af moeten r
omdat het hier om oorlogs
gaat. „Ieder weldenkend i
beseft, dat oorlogstuig
speelgoed is om vermakel
heden mee op te voeren", i
het geweten van Nederla
Daarmee alle bezoekers op 1
kwalijke manier kwalifi I
rend. Ekklesia doet er g' |j
aan, de komende dienst
zondag te gebruiken voor u
diepgaand eigen gewetensf
derzoek.
DELFT, J. van Buuf
