Unctad-conferentie mag niet verzanden in woordenbrij
De averechtse werking van een volksgericht
U
buitensteBinhenhofbuitehsteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinne
ECONOMISCHE PROBLEMEN EISEN GEZAMENLIJKE AANPAK VAN RIJK EN ARM
IX
STEF DIJKMAN: VAN „NESTVERVUILER" TOT MARTELAAR
Politiek
Partij
Parlement
■§"SIJTHOFF PERS
II is(
BINNENLAND CeidoeCotvtanl ZATERDAG 4 JUNI 1983 PAGINA 7
VOLVO
Draagt u de provincie Lim
burg een goed hart toe en is
een Volvo voor u een aantrek
kelijke en betaalbare auto? Als
u deze vragen met ,Ja" kunt
beantwoorden, moet u zeker
doorlezen, want dan ligt er een
mooie taak voor u, namelijk:
Koop een Volvo en steun
daarmee de economie van
Limburg!
In het Noordlimburgse Born
staat de autofabriek Volvo-
Car, waarvan de Nederlandse
staat de'belangrijkste eigenaar
is. Deze fabriek kwam afgelo
pen maandag in de Tweede
Kamer uitvoerig ter sprake in
een vrij luchtige (doch. met
ernstige ondertoon gevoerde)
gedachten wisseling tussen de
minister van economische za
ken, Gijs van Aardenne, en de
Kamercommissie die zich spe
ciaal bezighoudt met de econo
mische steun aan Limburg.
Het CDA-Kamerlid René van
der Linden, zelf afkomstig uit
het bronsgroen eikehout, be
toogde dat de overheid geen
mogelijkheid onbenut mag la
ten om het „wormvormig aan
hangsel" van Nederland uit de
malaise te halen. Eén van die
mogelijkheden is, volgens Van
der Linden, dat de overheid
meer Volvo's uit Born aan
koopt. Lees hoe het daaropvol
gende debatje verliep.
Van der Linden: „Opnieuw
houd ik hier een pleidooi voor
meer Volvo's bij de overheid.
Volvo-car is een bedrijf dat op
dit ogenblik de weg omhoog
heeft gevonden. Daarom ver
dient het de steun van de
overheid. Er gebeurt volgens
ons te weinig op dat gebied.
Dit wordt in het buitenland
nergens vertoond: Een over
heid die haar eigen produkten
zo weinig lust, en nog wel een
voortreffelijk prod uk t ook!".
Van Aardenne, droogjes: Mis
schien kunnen alle leden van
deze commissie in een Volvo
gaan rijden
Van der Linden: „Ik heb een
Volvo, dus ik heb al voldaan
aan de wens van de minister".
Van Aardenne, opgewekt
rondblikkend: „Misschien
kunnen de andere commissie
leden dat dan ook eens over
wegen
Van der Linden: Wellicht
kan de minister hetzelfde eens
overwegen wat betreft zijn ei
gen dienstauto".
Van Aardenne, betrekkend:
„Ik had het nu over de Ka
mer".
Van der Linden: „De Kamer
heeft geen aandelen in Volvo-
car, terwijl de overheid eige
naar is. Ik ken geen boer, die
melk bij z'n buurman gaat ko
pen, terwijl hij zelf melk heeft.
Daarom zou de minister zijn
eigen bedrijf wat meer moeten
ondersteunen door een agres
siever aankoopbeleid van de
overheid wat de Volvo's be
treft".
Van Aardenne: „Ik wijs erop,
dat de overheid met de aan
schaf van Volvo 's voor de poli
tie op dat punt al een heleboel
heeft gedaan. Verder schaffen
de gemeenten ook veel auto's
aan, maar zoals u weet heeft
het rijk daar geen inspraak in.
Misschien moet er nog meer
reclame voor Volvo worden
gemaakt. Het gaat tenslotte om
een erg goedkope auto die
efficiënt en voordelig is".
Albert-Jan Evenhuis (VVD):
„Ik ben weliswaar een buiten
staander, want ik kom uit het
noorden, maar ik denk dat het
erop neerkomt dat straks alle
Limburgers in een Volvo rij
den
Van der Linden: „Het noorden
kan ook solidariteit opbrengen
door Volvo's te kopen".
De PSP'er Fred van der Spek,
bekend om zijn afkeer van au
to's, had de woordenwisseling
met stijgende verbazing en er
gernis aangehoord. Toen hij
even later het woord kreeg,
stak hij dan ook niet onder
stoelen of banken hoe hij ero
ver dacht. „Ik vind dat de mi
nister een onzedelijk voorstel
doet als hij wil dat wij als com
missieleden een Volvo moeten
aanschaffen", sprak hij, de mi
nister aanziend alsof deze een
louche handelaar in derde
hands auto's was. En grimmig
liet hij erop volgen: „Ik ben
niet van plan om tram, bus en
trein te vervangen door privé-
blik van welk merk dan ook!".
OMBUIGEN
Rijksschatkistbewaarder mi
nister Onno Ruding, de ex-
AMRO-bankier die door het
CDA als een financieel genie
in het kabinet werd gehaald, is
door zijn kinderziekten heen.
Deze conclusie trokken wij
dinsdag, toen Ruding in de
Eerste Kamer het woord voer
de tijdens de jaarlijkse algeme
ne financiële beschouwingen
aldaar. De afgelopen maanden
maakte Ruding in zijn politie
ke optredens voortdurend een
statische, gespannen indruk.
IJzig zakelijk las hij de teksten
van zijn ambtenaren voor, im
proviseerde nauwelijks en
stond stijf als een plank achter
de microfoons. In de Eerste
Kamer was van dit alles ech
ter al veel minder te merken.
De minister maakte een opge
wekte, veel lossere indruk dan
voorheen en veroorloofde zich
nu en dan zelfs grapjes en fa
miliaire uitdrukkingen.
Zo had hij het bijvoorbeeld
over de bevolking, die door de
bezuinigingen met de gebak
ken peren" komt te zitten en
even later bekende hij zijn ge
hoor: „De steeds verdergaande
verzwaring van lasten juich ik
als minister van Financiën
geenszins toe. Ik maak deze
opmerking omdat in grote
kringen van de samenleving
nogal eens de indruk ontstaat
dat een minister van Finan
ciën gaarne de lasten ver
zwaart, als ware hij zeer inha
lig". (Hier bracht Ruding de
senatoren zowaar aan het la
chen)
„Integendeel, mijnheer de
voorzitter. De taak van een
minister van Financiën is juist,
te bereiken dat die lastenver
zwaring niet verder voort
gaat".
De minister maakte ook een
verrassend ontspannen indruk
in een woordenspel dat ont
stond naar aanleiding van een
opmerking van PPR-senator
Bas De Gaay Fortman. Bas be
toogde, dat hij zo moedeloos
wordt van het woord „bezuini
gen". Volgens Bas is „bezuini
gen" één der belangrijkste to
verwoorden van deze tijd.
Problemen in de economie?
Gewoon lekker bezuinigen,
dan komt alles weer goed.
Mogen wij nu samen afspre
ken aldus de jonge Gaay,
dat het woord „bezuinigen"
niet meer wordt gebruikt? We
spreken nu alleen nog maar
over beleid".
Ruding ging er in zijn ant
woord laconiek op in: „Velen
hebben hier gesproken over de
ombuigingen. Ik gebruik het
woord „ombuigingen" maar,
omdat ik meen dat de geachte
afgevaardigde de heer De
Gaay Fortman bezwaren heeft
tegen het woord „bezuinigin
gen". Men kan zien hoe ge
makkelijk ik dat probleem op
los".
„Dat lijkt ons een goede sug
gestie!" riep CDA-senator
Rijnvos in reactie op Rudings
woorden. „Laat ons de term
„bezuinigingen" niet meer ge
bruiken en vanaf nu praten
over „ombuigingen Maar Ru
ding schudde breed glimla
chend het hoofd. Rijnvos 'had
er niets van begrepen. Het was
maar een grapje. Ruding:
„Over de vraag of wij nu spre
ken over ombuigingen of be
zuinigingen heb ik alleen wat
sarcastisch willen reageren op
de opmerkingen van de heer
De Gaay Fortman. Maar de
woorden doen er niet toe, éls
er maar wordt omgebogep of
bezuinigd. Het zal mij een zorg
zijn welk etiket men daarop
plakt".
DICK VAN RIETSCHOTEN
DEN HAAG Zinloze
geldverspilling of een
nieuwe kans voor arm en
rijk om gezamenlijk een
uitweg te zoeken uit de
economische crisis van dit
moment? Die vraag dringt
zich op nu in de Joegosla
vische hoofdstad Belgrado
de laatste voorbereidingen
worden getroffen voor
Unctad VI, de zesde ver
gadering van de speciale
VN-dochter voor handel
en ontwikkeling, die
maandag wordt geopend.
Tegen de achtergrond van
de nog steeds verder weg
zakkende wereldecono
mie zullen zo'n 4.000 afge
vaardigden uit 166 landen
praten over (oplossingen
voor) de economische cri
sis, die het Westen welis
waar voor grote proble-
,men stelt, maar tot nu toe
t alleen in de Derde We-
"reld echte slachtoffers
eist.
Scepsis, soms zelfs wanhoop,
omringen de conferentie in
Belgrado. Weg is het optimis-
II me van pakweg zo'n tien jaar
I geleden, toen vergaderingen
van de Unctad werden gezien
als de bouwput voor een nieu
we economische orde, waarin
de fundamenten moesten wor
den gelegd voor een eerlijkere
verdeling van kennis, rijkdom
en macht tussen Noord en
Zuid.
Wie in 1983 terugkijkt op de
vijf voorgaande Unctad-confe-
renties moet constateren dat
de veelal overspannen ver
wachtingen niet zijn uitgeko
men. Waar effectieve gesprek
ken konden worden gehouden
over economische problemen
beperkte men zich vaak tot
een eindeloos getouwtrek over
woorden, punten en komma's
in een slotverklaring. Voor
Unctad VI zijn de uitzichten
iets, maar niet veel beter.
De weinige fundamenten voor
een nieuwe economische orde
die in het verleden zijn gelegd,
zijn inmiddels door de crisis
aangetast. En waarom zou het
Westen, nu het hier ook veel
slechter gaat, opeens wel be
reid zijn in te stemmen met
plannen, die vroeger fel wer
den bestreden. Bovendien
speelt nog steeds het wantrou
wen mee dat het Westen je
gens de Unctad koestert. De
rijke landen zijn helemaal niet
genegen de wereldhandel en
de aanpak van de financiële
problemen over te laten aan
deze VN-dochter, die door de
Derde Wereld wordt beheerst.
Beslissingen op deze terreinen
zijn het alleenrecht van het
Internationale Monetaire
Fonds, de Wereldbank en de
GATT, waarin de rijke landen
het voor het zeggen hebben.
Een sombere toekomst derhal
ve voor de conferentie in Bel
grado, Toch zien sommigen in
de problemen van deze tijd
juist een lichtpuntje. Het Wes
ten kampt nu tijdelijk met een
aantal soortgelijke problemen,
als die waarmee de Derde We
reld onafgebroken worstelt.
Als gevolg daarvan zou het
Westen, naarmate de crisis
langer duurt, er zich steeds
meer van bewust moeten wor
den dat langdurig economisch
herstel alleen mogelijk is dank
zij een gezamenlijke inspan
ning naar draagkracht ver
deeld van arm en rijk. De
ontwikkelingslanden hebben
tijdens hun voorbereidende
vergaderingen al signalen in
deze richting gegeven door
zich in tegenstelling tot vroe
ger niet vast te pinnen op ei
sen, die voor het Westen bij
voorbaat onaanvaardbaar zijn.
Een van de mensen die uit
deze ontwikkeling enig opti
misme put is de tweede man
van de Unctad, ex-minister
Jan Pronk. Hij zou al tevreden
zijn als in Belgrado overeen
stemming wordt bereikt over
de grote lijnen van een econo
misch herstelprogramma dat
later, in andere organisaties
zoals bijvoorbeeld het IMF, in
concrete maatregelen kan
worden omgezet.
Onderlinge verschillen
arme landen groot
Veel minder optimistisch is de
Nederlandse journalist Nico
Kussendrager. Sinds het begin
van de jaren zeventig volgt hij
de problematiek van rijke en
arme landen op de voet. In
een onlangs van zijn hand ver
schenen boekje (Unctad in
Crisis) analyseert hij op helder
wijze de huidige positie van de
Unctad. Hij gaat niet zo ver te
zeggen dat Unctad-conferen-
ties nutteloos zijn, maar signa
leert wel een aantal feiten die
duidelijk maken dat hoogge
Zesde Unctad: alleen maar een praatcircus of onont
beerlijk forum om problemen op te lossen
spannen verwachtingen ook
nu volkomen misplaatst zijn.
Want naast het aloude pro
bleem het Westen geeft te
weinig, de Derde Wereld
vraagt teveel zijn er nog
wel wat andere spanningsvel
den, die weliswaar niet altijd
naar buiten zichtbaar zijn,
maar wel degelijk hun stempel
op de onderlinge verhoudin
gen drukken. Een voorbeeld
daarvan vormen de' verschil
len tussen de ontwikkelings
landen onderling. De proble
men van Brazilië zijn wel everi
wat anders dan die van Op-
per-Volta. OPEC-lidstaat Ni
geria wil andere maatregelen
dan het straatarme Bangladesj.
Wat in de kraam van het ene
ontwikkelingsland te pas
komt, is voor een ander juist
weer nadelig.
Maar ook in het westerse
kamp is niet alles koek en ei.
Landen als de Verenigde Sta
ten, Groot-Brittannië en West-
Duitsland zijn veel minder ge
neigd aan de wensen van de
Derde Wereld tegemoet te ko
men dan Nederland, Oosten
rijk of de Scandinavische lan
den. Het aantal landen dat
voldoet aan het internationale
streefcijfer voor ontwikke
lingshulp van 0,7 procent van
het Bruto Nationaal produkt is
nog steeds schandalig laag.
Verdeeldheid bestaat ook over
de vraag wat, in algemene ter
men, de beste manier is om uit
de wereldcrisis te komen.
Sommige landen steunen de
pleidooien van de Amerikaan
se ex-minister Kissinger en de
beide vroegere bondskanse
liers Brandt en Schmidt. Uit
drietal heeft er, afzonderlijk
van elkaar, al vele malen op
gewezen dat grote financiële
injecties de enige manier zijn
om de locomotief van de we
reldeconomie weer in de rails
te krijgen. Andere landen, on
der aanvoering van de Vere
nigde Staten, vinden dat eerst
moet worden bezuinigd. Voor
alsnog, zo bleek ook op de top
conferentie in Williamsburg,
voeren deze landen de boven-
Prioriteit voor
armste landen
Dit alles overziend kan men
zich opnieuw de vraag stellen
wat dan het nut is van de
Unctad. Het antwoord kan
kort zijn: alleen al omdat deze
VN-dochter de enige plaats is
waar arm en rijk voortdurend
overleg kunnen voeren over
de bestrijding van de wereld
crisis verdient de conferentie
in Belgrado het voordeel van
de twijfel. Maar er is nog een
belangrijker punt. Ook wan
neer men geen akkoord kan
bereiken over handel, de
grondstoffen of de schulden
last van de Derde Wereld als
geheel, kan men er niet onder
uit iets te doen aan de finan
ciële problemen van de aller
armste landen.
Terwijl men zich in westerse
bank- en regeringskringen
veel zorgen maakt over de
enorme schuldenlast van „rij
ke" arme landen als Brazilië,
Argentinië en Mexico, raken
de allerarmste landen steeds
dieper in de put. Hun schulden
zijn wilswaar veel geringer
(een land als Bolivia 3,1 mil
jard dollar, Brazilië 87 miljard
dollar), maar grijpen veel die
per in de nationale economie
in. De afbetaling van de bui
tenlandse verplichtingen legt
vaak een beslag op 's lands to
tale economie, waardoor er
geen geld meer over is om ook
maar iets nieuws in het land
op poten te zetten. Zo'n stag
nerende ontwikkeling bete
kent weer een lager inkomen:
men zit in een vicieuze cirkel
die alleen met aanzienlijke fi
nanciële hulp doorbroken kan
worden.
Op de Unctad-conferentie zal
Nederland, mede namens een
aantal andere westerse landen,
een voorstel doen de last van
die allerarmste landen wat te
verlichten. Minister van ont
wikkelingssamenwerking me
vrouw E. Schoo heeft een plan
uitgewerkt om dergelijke lan
den snel financiële hulp te
kunnen verlenen. Premier
Lubbers gaat zelf op 9 juni in
Belgrado het plan propageren.
Minister Schoo neemt met
haar plan alvast een voorschot
op haar „nieuwe beleid",
waarin het accent komt te lig
gen op de nood van de aller
armsten.
Dan blijft nog de vraag wat te
doen als de bijeenkomst in
Belgrado ondanks alle goede
bedoelingen toch mislukt.
Unctad opdoeken is uitgeslo
ten, want los van de vierjaar
lijkse conferenties wordt' in
het hoofdkwartier van deze
VN-dochter in Genève week
in week uit door arm en rijk
onderhandeld. Misschien dat
men de oplossing zoekt in het
houden van vergaderingen
over een specifiek onderwerp,
zoals de eerder dit jaar afgeslo
ten conferentie over het zeer
echt. Want hoe men het ook
wendt of keert: niemand
wordt er beter van als Noord
en Zuid niet meer met elkaar
om de tafel zitten. Daarover
tot slot de secretaris-generaal
van de Unctad, Gamani Corea:
„Unctad VI moet anders zijn.
We praten in een periode van
ernstige economische crisis.
Alle deelnemers hebben be
lang bij een economische ople
ving. Daarom is het thema van
de conferentie „Herstel en
Ontwikkeling". Die twee gaan
samen en als het Westen zegt
dat men eerst in eigen huis
orde op zaken moet stellen,
dan vind ik dat een onrealisti
sche zienswijze. Niemand kan
orde op eigen zaken stellen als
landen met schulden steeds
verder in het moeras weg-
zakkken, als de oliemarkt in
stort en als Afrika onrustig
wordt. Zelfs de Verenigde Sta
ten kunnen dat niet. Versnel
ling van de ontwikkeling van
de Derde Wereld is daarom
van levensbelang voor de we
reldeconomie".
JOS TIMMERS
Het in dit artikel genoemde
boekje van Nico Kussendra
ger. „Unctad in Crisis", is uit
gegeven door Wereldvenster
en Novib en kost f 14,50.
DEN HAAG Niemand
kan Wim Mateman ervan
beschuldigen dat hij ook
maar een greintje sympa
thie heeft voor de koers,
die de linkse dissidenten
in de CDA-fractie voor
staan. De 37-jarige zwaar
gewicht dit begrip ook
letterlijk op te vatten'
ujt het Gelderse Aalten is
zelfs de mening toegedaan
dat er in zijn partij geen
plaats is voor dergelijke
progressieve geluiden.
delgangen zijn afschuw uit
spreekt over hetgeen er
woensdagavond in zijn fractie
met de „loyalist" Stef Dijkman
is gebeurd. Hij schetst hoe er
urenlang is „ingehakt" op
Dijkman, zonder dat iemand
het echt voor hem opnam. „De
man heeft 25 persoonlijke aan
vallen moeten doorstaan en af
slaan. Er werd niet inhoude
lijk gediscussiëerd. Nee, er
werd alleen op de man ge
speeld".
Dit verslag van het gebeuren
van woensdagavond wordt be
vestigd door verscheidene an
dere CDA'ers. „Het was één
van de minst verheffende
fractievergaderingen, die ik
tot nu toe heb meegemaakt,"
zegt er één. Een ander meent
dat het „heel erg is wat de
mens Dijkman is aangedaan".
Zo wordt langzaam duidelijk
dat op die avond in de fractie
kamer van het CDA een soort
volksgericht is gehouden. Voor
alle duidelijkheid: met gerech
tigheid heeft zo'n gericht niets
te maken; het gaat er alleen
om massaal uiting te geven
aan woede over een overtre
ding van de moraal.
Nestbevuiling
Wat heeft fractievoorziter Bert
de Vries bewogen zo'n gebeu
ren ie ensceneren? Want in
scene gezet was het. Alle uit
spraken van Dijkman in dè
media waren nagevlooid in de
hoop hem ergens te kunnen
vastpinnen. In een vraagge
sprek met het weekblad De
Tijd, dat gevoerd werd vóór de
betreffendefractievergade
ring, laat De Vries iets van
zijn motieven zien. „Als je be
gint je eigen nest te bevuilen
zijn de grenzen van de loyali
teit overschreden. En als Dijk
man in de Rooie Haan een
verhaal houdt dat er eigenlijk
van het hele CDA niets deugt,
bevuilt hij zijn eigen nest".
Het is de vraag of dit waar is,
want tot nu toe heeft niemand
kunnen aantonen dat de
standpunten van Dijkman in
strijd zijn met het regeerak
koord of het verkiezingspro
gramma van zijn partij. Eerder
RUITENHEER
is er reden het tegenoverge
stelde te beweren. Op diverse
punten heeft Dijkman kunnen
bewijzen, dat het beleid van
het kabinet en van de CDA-
fractie strijdig was met ge
maakte afspraken, bijvoor
beeld het aantasten van de
huursubsidies zonder dat wet
telijk te regelen. Het enige dat
Dijkman echt verweten kan
worden is dat hij zijn partij in
de publiciteit steeds opnieuw
in een onmogelijke positie
plaatst. Hij toont aan dat het
CDA, nu het moet samenwer
ken met een zelfbewuste en
veeleisende VVD, een andere
fractie is dan in de coalitie met
PvdA en D'66 en in de daar
aan voorafgaande samenwer
king met een krachteloze
VVD.
Wie de fractie van nabij kent,
weet dat er in het CDA nu in-,
derdaad anders wordt aange
keken tegen zaken als een
boycot van Zuid-Afrika, de
plaatsing van kruisraketten en
de manier, waarop het stelsel
van sociale zekerheid moet
worden gewijzigd. En dan is
het uiteraard voor het CDA
heel vervelend als één fractie
lid consequent blijft vasthou
den aan in het verleden inge
nomen standpunten. Zelfs kan
er dan een moment komen,
dat zo'n lid daardoor, zoals het
CDA nu kennelijk in meerder
heid meent, „schade toebrengt
aan fractie en partij".
Maar waarom zo'n lid niet
eenvoudig buiten de fractie
gezet? Waarom heeft De Vries
niet gezegd: als Dijkman zich
niet schikt naar de meerder
heid of de fractie verlaat, dan
treed ik af? Waarom in plaats
daarvan kiezen voor een pro
cedure, waarin Dijkman eerst
wordt fijngemalen en vervol
gens wordt opgeroepen zijn
„dwalen" te staken en zich
weer bij „de kudde" te voe
gen? Dat er iets wringt in die
redenering heeft De Vries zich
kennelijk inmiddels ook gere
aliseerd. In het dagblad Trouw
van vrijdag zegt hij: „Ik ben
wel wat verdrietig. Het is toch
een hele slechte zaak dat zoiets
moet gebeuren in de fractie.
Ingrijpend, voor twee mensen
in het bijzonder: Dijkman, die
het aangaat, en de fractievoor
zitter, die het hem moet aan
doen. Nee, het zijn geen dis
cussies, die je voor je lol doet".
Zetelverlies
De verklaring van die innerlij
ke tegenstrijdigheid .moet
waarschijnlijk gezocht worden
in het feit dat het CDA electo
raal in zo'n moedeloos maken
de positie verkeert. De peilin
gen, die het NIPO wekelijks
verricht, wijzen uit dat de par
tij, als er nu verkiezingen zou
den worden gehouden, acht a
tien zetels zou verliezen. Daar
uit is te begrijpen dat De Vries
niet het risico wil lopen de wat
progressief denkende CDA-
stemmers, ook al zijn dat er
wellicht niet zoveel meer, to
taal van zijn partij te ver
vreemden. Dus wordt Dijk
man wel „afgebrand", maar
niet uit de fractie gezet.
Maar wat De Vries zich ken
nelijk niet, althans niet tevo
ren, gerealiseerd heeft, is dat
zo'n tactiek ook heel goed con
traproductief kan werken. Het
bewijs daarvan wordt nu gele
verd. Was Dijkman voor velen
in het CDA tot nu toe een las
tige querulant, nu dreigt hij
een martelaar te worden. Het
beeld is ontstaan van dat arme
kleine mannetje, dat genade
loos aan het kruis gespijkerd
werd. Dijkman voelde dat zelf
kennelijk heel goed aan, door
na afloop van het fractiebe-
raad te vertellen dat in de ver
gadering „de nagels en de ha
mer niet ontbroken hadden".
Het vervolg van deze historie
laat zich vrij eenvoudig voor
spellen. Dijkman zal er niet
over piekeren vrijwillig de
fractie te verlaten, zeker niet
nu de publieke opinie partij
voor hem lijkt te kiezen. En
dat laatste maakt het voor De
Vries ook vrijwel onmogelijk
om Dijkman alsnog uit de
fractie te zetten.
De slotsom van dit alles is dat
de politieke eenheid, die de
CDA-leiding zo graag tot stand
zou zien komen, verder weg is
dan óóit. Want na de vernede
ring van deze week zal er ont
zettend veel moeten gebeuren
eer Dijkman weer de neiging
zal voelen de belangen van de
fractie en de partij op de eerste
plaats te stellen. En dat is te
meer jammer, omdat Dijkman
klasse blijkt te hebben. Een
man, die onder omstandighe
den als van woensdagavond
overeind blijft, komt men niet
elke dag tegen. Bert de Vries
zou er goed aan doen eens na
te denken over de mogelijkhe
den, die kwaliteit van Dijk
man pro CDA in plaats van
contra CDA te laten werken.
Maar welicht dat de fractie
voorzitter ook dat inmiddels
beseft. In Trouw zegt hij niéts
liever te willen dan „Dijkman
binnenboord houden". En dat
lijkt er toch verdacht veel op,
dat De Vries is begonnen de
loper uit te rollen voor ie
mand, die een paar dagen ge
leden nog een „nestbevuiler"
werd genoemd.
RIK IN 'T HOUT
ZWITSERLAND
8 dagen met uw krant naar
van 9 t/m 16 juli a.8.
Aan de zonzijde van de Imposante RIGI. beschut tegen het noorden en
open naar het zuiden - en daardoor overvloedig voorzien van een prachtige
zuidelijke flora (met o.a. fraaie vijgebomen) ligt aan het VIERWOUDSTE-
DENMEER het rustieke plaatsje GERSAU.
Reeds sinds 1850 bekend bij toeristen en meerdere Jaren als vakantieoord
verkozen door o.a. de cöniponlst Brahms.
ZATERDAG 9 JULI t/m ZATERDAG 16 JULI a.a.
Als verblijf voor 6 volle dagen Is gekozen voor het comfortabele hotel llge.
Het programma omvat behalve een bezoek aan Brunnen. een volle dag
tocht door het Imposante Berneroberland en Grindelwald met een bezoek
aan een houtsnijwerkplaats, alsmede een dagtocht rond het gehele Vler-
woudstedenmeer met bezoek aan diverse bekende toeristenoorden waar
onder Interlaken. Voorts wordt een bezoek gebracht aan de stad Luzern
met een rondrit langs de markante stadspunten en gelegenheid tot winke
len en een bezoek aan o.a. het grootste automuseum van Zwitserland Het
programma biedt ruime mogelijkheid om op eigen gelegenheid bijzonder
fraaie wandelingen te maken alsmede voor een eventuele romantische
boottocht over het Vierwoudstedenmeer.
De prijs voor deze mooie vakantietrip bedraagt slechts 595.-
per persoon op basis van VOLPENSION en een 2-persoonskamer met
douche en toilet. Toeslag 1-persoonskamer 75.-.
Inbegrepen alle vervoer Incl. excursies per luxe touringcar alsmede het af
scheidsdiner In Nederland. Uitgezonderd zijn alleen de lunches op de heen-
en terugreis. Gecombineerde reisverzekering 16.- per persoon 5.- polls-
kosten. Annuleringskosten 3 1/2% van de reisso» 6.- pollskosten.
Tijdig boeken wordt dringend aangeraden.
Inlichtingen en boekingen: telefonisch onder nr. 070-190882 (van maandag
t/m vrijdag van 9 tot 13 uur) of persoonlijk In onze vestigingen Spuistraat
71. Den Haag (op de hoek van het Spui) en Coolslngel 67. Rotterdam (t.o.
stadhuis).
POSTBUS 16050
2500 AA 'S-GRAVENHAGE
TEL. 070-190882
(MAANDAG T/M VRIJDAG
TUSSEN 9 EN 13 UUR)
