„Ik wil het publiek graag
in z'n kladden grijpen"
Drama en mysterie in gemanipuleerde beelden
dagpuzzel
HOLLANDSE HORROR VAN DICK MAAS:
Lied in de «s
volkstoon P
herleeft t
niet I'
Catharina p
van Rennê
en
tijdgenotei
klassieke
platen
KUNST
CeidóeSouAont
DONDERDAG S MEI 1983 PAGINA
Belangstelling STER-
reclame loopt terug
HILVERSUM De conjuncturele terug
gang komt ook tot uiting in de vraag en
aanbodsituatie in de STER-reclame. Zo
wel het aantal gevraagde seconden als het
aantal aanvragen vertoont een geleidelij
ke daling. Hierdoor is ook de vraag/aan
bodspanning afgenomen, een positief ef
fect voor de adverteerders, omdat dit re
sulteert in een stijging van het gemiddeld
per aanvraag beschikbaar aantal secon
den.
De STER heeft in 1982 een wijziging in
geadverteerde produkten geconstateerd.
Over concurrentie-effecten schrijft de
STER, dat het kijken naar buitenlandse
zenders, ondanks de toename van de ont
vangstmogelijkheden, nog steeds van rela
tief geringe betekenis is.
Bibliotheekgebruik
neemt verder toe
DEN HAAG De sterke stijging, die
zich in 1981 voordeed bij het biblio
theekgebruik zette zich in 1982 in min
dere mate voort. Dit blijkt uit de eerste
nog voorlopige uitkomsten van de jaar
lijkse enquête, die het Centraal Bureau
voor de Statistiek (CBS) in samenwer
king met het Nederlands Bibliotheek en
Lektuur Centrum heeft gehouden.
Het aantal uitleningen nam in 1982 met
vier procent toe, in 1981 was dit vijf
procent. Het aantal uitleningen bedraagt
nu 178 miljoen. De toename van het
aantal gebruikers was in beide jaren on
geveer gelijk, namelijk drie procent.
Evenals in 1981 deed deze stijging zich
alleen voor bij de volwassenen.
Groot orgel voor Katwijk
Met de ingebruikname op vrij
dag 20 mei beschikt de Nieuwe
Kerk in Katwijk over het groot
ste orgel dat ooit door een Ne
derlander werd gebouwd. Het
tachtig stemmen tellende in
strument is ontworpen en geïn-
toneerd door de Dordtse orgel
bouwer J. L. van den Heuvel
(links) die zich bij dit werk heeft
I laten Inspireren door zijn be
roemde Franse vakgenoot Aris-
tide Cavaillè-Coll (1811-1899).
De monumentale orgelkast is
f onder leiding van hoofdorganist
Jaap van Rijn (rechts op de
foto) door acht vrijwilligers ge
restaureerd, een karwei waar
mee men drieënhalf jaar bezig
is geweest.
Nieuw stuk Maccus:
„De gebeten hond"
DELFT Theatergroep Muaccus uit Delft heeft een nieuw spel aan het
repertoire toegevoegd: „De gebeten hond", geschreven door Patty Stenger
en geregisseerd door Ursul de Geer. Het spel is bestemd voor jeugdige
toeschouwers vanaf 10 jaar. De spelers zijn Carla Oonk, Koos Elfering,
Patty Stenger en Rens Machielse. De laatste schreef ook de begeleidende
muziek. „De gebeten hond", die morgenavond in het Maccustheater in
Delft in première gaat, wordt later dit seizoen in andere steden gespeeld.
Het stuk gaat over Kees en Marleen, die opgroeien tijdens de Tweede We
reldoorlog. Kees is 14 en zit op de toenmalige Mulo. Drie mensen ziin be
langrijk voor hem: Marleen, een klasgenote met wie hij verkering krijgt,
mevrouw Smit zijn lievelingslerares en zijn vader, die wil dat Kees het
verder schopt in zijn leven dan hij. De vader is lid van de NSB en Kees
wordt daardoor lid van de jeugdstorm. Dat hieraan nog andere kanten
zitten dan sport, spel en een mooi uniform, merkt Kees waar hij zich
maar vertoont. Alles in zijn leven lijkt „zo maar" te gebeuren, tot hij vast
loopt.
BLOEMEN....
VOOR EEN MOEDER
UTT DUIZENDEN.
NATUURLIJK DOEN.
MAAKT FLEURIG EN GROEN
Oppositie Chili wijst
schuldenregeling af
SANTIAGO DE CHILE
Vooraanstaande politici en
vakbondsfunctionarissen van
de Chileense oppositie hebben
laten weten dat toekomstige
democratische regeringen zich
niet gebonden zullen voelen
aan de schuldenregeling die de
militaire regering heeft getrof
fen met het internationale
bankwezen. Het Chileense mi
nisterie van financiën heeft
bekendgemaakt dat een ak
koord is bereikt met twaalf
grote banken die meer dan 600
schuldeisers vertegenwoordi
gen. Volgens deze overeen
komst zullen voor een bedrag
van 2,1 miljard dollar dat in
1983 en 1984 had moeten wor
den afgelost, nieuwe leningen
in de plaats komen met een
looptijd van acht jaar. Volgens
de oppositie houdt de opgestel
de overeenkomst de meest ka
pitaalkrachtigen buiten schot.
Door In elk vakje een letter In te vul
len, kunnen zowel horizontaal als ver
ticaal woorden van navolgende bete
kenis worden verkregen:
1 kort schoudermanteltje;
2 echtbreuk;
3 denkvermogen;
4 katachtig roofdier.
Oploaaing
Waardige
Doden
herdenking in
Nieuwe Kerk
„Den Haag herdenkt zijn dierbare
doden". Kon. Mannenkoor Die Ha-
ghe Sanghera onder René Verhoeff,
Bernard Kruyaen, bariton, Jorine
Samaon, sopraan, Anja van Wijk, alt,
Hana Bloemendal, cantor, Thea
Rooe, piano, Jan v.d. Plas, orgel, le
den van het Residentie-Orkest.
De intieme ruimte van de
Nieuwe Kerk blijkt heel ge
schikt te zijn voor de Doden
herdenking van de 4e mei, zo
ondervond menigeen gister
avond. De mooie koperen kro
nen gaven een warm licht en
het schitterende 17de eeuwse
orgelfront straalde in al zijn
luister. Enkele ambassadeurs
waren aanwezig, de minister
van justitie vertegenwoordigde
de regering en een kleine de
putatie van de Joodse gemeen
te zat op de fraai gesneden
Stadhoudersbanken. Dirigent
René Verhoeff van het Man
nenkoor Die Haghe Sanghers
had voor deze plechtigheid,
die op de tv rechtstreeks werd
uitgezonden, een heel mooi
programma samengesteld
waarvoor hij grotendeels had
geput uit het Martinu-repertoi-
re van zijn koor. Die Haghe
Sanghers hebben immers een
nauwe band met deze Tsjechi
sche componist, van wiens
werken zij vaak de eerste uit
voering hebben gegeven. Mar
tinu's Lied van de verzetsstrij
ders en zeker zijn Proficy of
Isaiah en zijn Mount of Three
Lights spreken alle van de be
nauwenis in barre tijden maar
ook van de hoop en zekerheid
van de uiteindelijke redding.
En zo was het precies tijdens
oorlog en bezetting. Daarvan
sprak ook Jan Campert's Lied
van de achttien doden, dat in
de zetting van Jos Vranken
heel stil gezongen werd. Maar
hoe voortreffelijk het man
nenkoor zong ondanks een
kleine inzinking - degene, die
aan deze avond de meeste al
lure gaf, was Bernard Kruy-
sen, zoals in het aangrijpende
gebed uit de Russische kerk,
Sasi Bozje en in de beide Mar-
tinu-werken. Ook Hans Bloe
mendal, de cantor van de Gro
te Synagoge in Amsterdam,
maakte diepe indruk met zijn
voordracht van het Kol Nidrei
en het Kaddisj. De overige
medewerkenden, Anja van
Wijk, Jorine Samson, Jan v.d.
Plas, Thea Roos en leden van
het Residentie-Orkest droegen
allen het hunne bij om deze
herdenking waardig en waar
devol te maken.
NOES KOKEE
AMSTERDAM - „De Nederlandse speelfilm zit in De
Lift" ging een fotograaf gisteren verbaal buiten zijn
boekje in het Amsterdamse Tuschinski-theater. Al is
het nog zeer de vraag of die tekst voor de kwaliteit van
de hele Nederlandse filmindustrie opgaat, een dergelij
ke enthousiaste reactie was logisch. Want zojuist had de
verzamelde pers de eerste vertoning van de nieuwe
Nederlandse film „De lift" met opvallend enthousias
me begroet.
Na afloop ging zelfs een ap
plaus op. Producent Matthijs
van Heyningen verbaasde zich
er hardop over: „Ik wist niet
wat ik hoorde!". Het maakt de
perspectieven voor de onder
zijn hoede door Dick Maas ge
maakte „suspense-thriller" al
leen maar beter. Op 11 mei
gaat „De lift" in veertig Ne
derlandse bioscopen draaien,
een dezer dagen vertrekt Van
Heiiningen met een ondertitel
de kopie naar het filmfestival
van Cannes waar hij de film
op de zogenaamde „vrije
markt" aanbiedt.
„De lift" is de debuutfilm van
Dick Maas (32), die vijf jaar
geleden van de Filmacademie
kwam en nog slechts een aan
tal zeer korte absurdistische
filmpjes voor de VPRO-televi-
sie maakte, de iets langere
film „Rigor Mortis" in scène
zette en voor de regie van een
enthousiast ontvangen filmpje
over de groep „Golden Ear
ring" tekende. „De lift" wordt
dan wel geafficheerd als „sus-
pense-thriUer", maar als je
daar „Hollandse horror met
een knipoog" voor in de plaats
zet zit je dichter bij de waar
heid. De „trailer" (voorfilm)
van „De lift" was inmiddels al
in een groot aantal Nederland
se bioscopen te zien en het bio
scooppubliek reageerde er en
thousiast op. Alleen ouders
met kinderen die voor on
schuldiger vermaakt als „Toot-
sie" of „Dark Crystal" naar de
bioscoop waren getogen, had
den moeite hun kroost onder
de bioscoopzetels vandaan te
krijgen. De bioscopen in kwes
tie kregen dan ook een regen
van klachten te verwerken
van wanhopige ouders die kin
deren met geen mogelijkheid
meer stil, laat staan in de lift
konden krijgen. Want die lift
speelt een macabere hoofdrol
in Dick Maas' film; Hij slaat op
hol, tracht met een zelfs door
lifttechnicus Huub Stapel niet
in te tomen geestdrift mensen
van hoofden en andere lede
maten te ontdoen, en getuigt
van een zéér zelfstandig zij het
macaber denkend eigen brein.
Producent Matthijs van Heij-
ningen: „We hebben die trai
ler ongekeurd in de bioscopen
Uitgekiende schokeffecten Hoofdrolspeler Huub Stapel met regisseur Dick Maas (rechts) tussen de deuren van
in Hollandse horror een verraderlijke lift.
ST/VPfcl.
J#HjU6KIE
VAN AMMELROQV
JO&MC
VAN DALSUM
Willeke van Ammelrooij en
voorvertoning
ingezet. Gezien al de brieven
laten we hem nu niet meer bij
alle leeftijden-films draaien.
„De lift" zelf zullen we waar
schijnlijk voor zestien jaar ad
viseren".
Terecht, want de schokeffec-
Huub Stapel: Applaus bij
ten van regisseur Dick Maas
zijn zo uitgekiend, dat Ameri
kaanse collega's van heel wat
duurdere horror-produkten er
een voorbeeld aan zouden
kunnen nemen. Met als zeer
belangrijke aantekening, dat
de film een spelletje blijft,
want de (vaak zwarte) humor
blijft de spanningen steeds
weer oplossen. Het wordt er
des te aardiger door. De jonge,
bijna teleurstellend nuchter
ogende Dick Maas: „Ik heb ge
woon een film voor een zo
groot mogelijk publiek willen
maken. En ik hou ontzettend
van thrillers. Al vanaf de eer
ste films die ik in de bioscoop
zag. Ik wilde beslist zelf thril
lers maken. Ik hou ervan het
publiek in z'n kladden te grij
pen, speldeprikken uit te de
len. Heel veel van die Ameri
kaanse griezelthrillers zijn best
aardig, maar er zit zo weinig
humor in. En wanneer ik iets
dergelijks bedenk, schrijf ik er
automatisch grappen in. Dat
gaat van zelf. De film is zelf
nog iets grappiger geworden
dan ik eerst wilde, omdat we
met acteurs (o.a. Huub Stapel
in de hoofdrol en Willeke van
Ammelrooij als journaliste) op
de „set" nog dingen geïmpro
viseerd hebben. Maar mijn hu
mor is natuurlijk wel zwarte
humor. En wat die voorfilm
betreft: Daar zit echt geen ont
hoofding in hoor, wat je denkt
dat er gebeurt zie je niet, het is
pure suggestie".
Van een thriller wordt een
krant geacht zo weinig moge
lijk te verklappen. Voornoemd
hoofd moet dan ook maar het
enig opgelichte tipje van de
sluier blijven die er rond de
visuele dreunen die Dick Maas
uitdeelt hoort te blijven han
gen. Feit is, dat mensen met
enige Kft-angst voor alle ze
kerheid maar goed moeten
overwegen of ze straks deze
Holland-horrorfilm, waarvoor
Maas zelf het scenario schreef,
wel moeten gaan zien. Het
doet er niets aan af dat Dick
Maas een veelbelovend talent
is. Vanuit Amerika heeft hij,
op basis van zijn promotiefilm
voor de groep „Golden Ear
ring", dan ook al aanbiedingen
gekregen om commercials te
maken. Hij is er zeker niet
vies van. Maas: „Ik ben geen
filmer die zo nodig een moei
lijk eigen ei kwijt wil. Ik heb
geen boodschap te verkondi
gen, mijn film is geen aan
klacht tegen de technologie, of
iets dergelijks. Al was een lift
wel altijd een zeer intrigerend
iets voor me. Maar pas tijdens
de opnames ben ik voor de
eerste keer in zo'n schacht ge
weest. Erg fascinerend, maar
vraag me niet of wij alle tech
nische handelingen daar wel
volgens de regelen van de
kunst uitvoeren. Er zijn mis
schien een paar honderd lift-
monteurs in Nederland. Nou,
die zullen zich waarschijnlijk
een ongeluk lachen".
BERT JANSMA
AMERIKAANSE FOTOKUNSTENAARS IN AMERICAN GRAFFITI GALERIE
Expositie: kunstenaars gebruiken
fotografie - Appropriated Images,
Constructed Images, Manipulated
Images. Expositieperiode: tot en
met 12 mei. Plaats: American Graffi-
ty Galerie, Berenstraat 20 in Amster-
AMSTERDAM Onder
het momenteel in de Ver
enigde Staten heersende
schildersgeweld, met pro
minente nieuwkomers als
Julian Schnabel, Susan
Rothenberg, David Salle
en een herlevend talent
als dat van Malcolm Mor-
ley, zou licht worden ver
geten dat daar ook nog
kunstenaars aan het werk
zijn die zich van andere
media bedienen dan uit
sluitend verf.
In dit verband kan worden
verwezen naar de opmerkelij
ke ontwikkelingen, die de
Amerikaanse keramiek in het
kielzog van het nieuwe ex
pressionisme doormaakt. In de
afgelopen vijf jaar is er onder
jonge Amerikaanse kunste
naars tevens een hernieuwde
belangstelling ontstaan voor
het medium fotografie als zelf
standig uitdrukkingsmiddel -
daartoe aangespoord door de
regelmatige, maar goeddeels
partiële toepassing ervan in tal
van conceptuele kunstwerken
in Amerika zowel als daarbui
ten.
Die nieuwe fotografische be
drijvigheid heeft in de Vere
nigde Staten al geleid tot een
stroom van publikaties, alsme
de exposities in belangrijke
kunstcentra, waaronder het
Whitney Museum en de gale
ries van Leo Castelli, Mary
Boone en Annina Nosei in
New York. In Europa bestond
voor deze jongste loot aan de
grillig gevormde boom van het
Amerikaanse moderne kunst
leven tot op heden weinig be
langstelling. Vorig jaar be
steedde de Documenta 7 in
Kassei aandacht aan deze
vorm van hedendaagse foto
kunst, terwijl het Stedelijk
Museum in Amsterdam on
langs nog een expositie wijdde
aan een van de belangrijkste
exponenten op dit gebied. Cin
dy Sherman. Een reden voor
de Europese aarzeling ten aan
zien van deze, vooralsnog puur
Amerikaanse, kunstuiting zal
ongetwijfeld schuilen in de
vraag of zij beschouwd kan
worden als een volwaardige
vorm van beeldende kunst en
zo ja, welke dan precies de
verbanden zijn die haar beoor
deling binnen het geheel van
de pictaturale traditie in Ame
rika mogelijk maken.
Resultaten
Een gedeeltelijk antwoord op
die vraag ligt niet alleen beslo
ten in de diverse intentiever
klaringen van de betrokken
kunstenaars, maar ook en
vooral in de feitelijke resulta
ten. De American Graffity Ga
lerie in Amsterdam heeft
daaruit een weliswaar beschei
den maar voortreffelijke selec
tie gemaakt, met werk van
Barbara Krugen Richard
Prince, Sarah Charlesworth en
James Casebere, die al op vele
exposities in de Verenigde Sta
ten en incidenteel in Europa
met werk waren vertegen
woordigd.
Hoewel de uitgangspunten van
de vier jonge Amerikanen
verschillen, hebben ze gemeen
dat de fotocamera door hun
wordt beschouwd uitsluitend
als hulpmiddel om beeldende
kunst te creëren, met vero
nachtzaming van de fotografi
sche doelstellingen waarvoor
dat apparaat doorgaans wordt
gebruikt. Zij zien in hun toe
passing van fotografische tech
nieken een effectieve moge
lijkheid, binnen een artistieke
context ideeën kenbaar te ma
ken, meningen uit te dragen,
Barbara Kruger: „You Kill time" - Photograph 1983.
commentaren op de samenle
ving te leveren en de bewe
gingen, krachten en verschij
ningsvormen van die samenle
ving zelf op een specifieke ma
nier in kaart te brengen. Een
raak voorbeeld daarvan geven
de gemanipuleerde beelden
van James Casebere, die voor
zijn serie foto's in American
Graffity een eveneens op de
expositie te bewonderen inte
rieurmaquette bouwde, die hii
onder uiteenlopende, heel
nauwkeurige belichtingen en
vanuit verschillende hoeken
fotografeerde. Soms is de
spierwitte binnenruimte,
waarin een draaitrap domi
neert, gevuld met witte rots
blokken en doorschoten met
ontwrichte zuilen, alsof de wo
ning is getroffen door een
aardbeving of soortgelijke ca
tastrofe. Soms ook is achter
een beschaduwde partij rots
blokken een in licht badende
facade van een Griekse tempel
zichtbaar. Maar hoe zeer de
principiële, klassicistische orde
van Casebere's decors door
hemzelf ook is verstoord, in
zijn foto's overheerst uiteinde
lijk een puur abstracte compo
sitie van zachte horizontalen,
vertikalen en spiralen met een
koele, serene en mysterieuze
uitstraling, die herinneringen
oproept aan de metafysische
wereld van De Chirico.
Drama en spanning
Veel dramatischer, vitaler en
op de ons omringende werke
lijkheid geënt, is een serie fo
tobeelden van Richard Prince.
Hij gebruikt bij voorkeur
krantenfoto's, waarvan hij de
gedeelten met de hoogste dra
matische intensiteit opblaast
tot grote formaten. De aldus
verkregen, duister getinte
beelden bezitten een indrin
gende expressieve kracht en
spanning, die op een diepe,
humane bewogenheid wijzen.
Drama is ook te vinden in
twee op posterformaat afge
drukte foto's van Barbara
Kruger. Op een foto zijn uit
vergrote fragmenten van ver
strengelde worstelaars te zien,
in het centrum, horizontaal ge
scheiden door een strakke
zwarte kaderlijn waarop, en
waaraan, de woorden „You
kill time" zijn gemonteerd. De
tweede foto toont een sterk
vergroot fragment van een
vrouwengezicht waarlangs
haar waait. De daarin gemon
teerde tekst luidt: „We are
your favorite embarrasments".
De relatie tussen deze tekst en
het vrouwengezicht is me niet
recht duidelijk, ook al ver
moed ik hier een feministisch
getint commentaar.
Uit de selectie in de American
Graffity Galerie blijkt onder
tussen zonneklaar, dat deze
uitgekozen, gemanipuleerde of
geënsceneerde fotobeelden in
staat zijn tot een artistiek vol
waardige overdracht van ge
voeligheden en interpretaties,
nauw verwant aan de schil
derkunst. Maar met één beslis
sende, die de schilder dankzij
het bezit van zijn penseel niet
kent.
GODERT VAN COLMJON
Lv:
roe
pist
•ere
a di
1 b<
eerste zangschool voor kim te]
ren opende, is haar naam n i
altijd een begrip. Dat ko j.
vooral doordat een aantal v
haar kinderliedjes onbedoi
en ongemerkt volksliedjes
geworden. Bijna iedere^1)
kent nog van die liedjes v ar<
de Utrechtse zangpedagoggjs
Drie kleine kleutertjes, Hzjj
Angelus, Madonnakind "u
Wees gegroet o schone len v
tijd. De zangschool die Cath rD
rina van Rennès meer d V
vijf en veertig jaar, van 13|en.
tot in de jaren dertig, ond|g
haar hoede hield, was een o
gekend groot succes. Er mo< j
ten filialen worden gesticht
Hilversum, Amsterdam
Den Haag en de jonge prini ip
Juliana werd er leerlinge va w
In het museumpje in Sti d
horst staat in een vitrine e j:,
muziekdoosje met losse n v
zieksleutels, notenbalken
noten die prinses Juliana
kind tijdens deze lessen grte
bruikte. Catharina van Ra
nès leeft nog zozeer in de h»ew
innering voort dat de 125< st
terugkeer van haar geboor(ijk,
dag op 2 augustus aanleidii„S<
zal zijn tot een herdenkira. C
waaronder ook de musicoloitra
dr. Nancy van der Eist, dier
een oud-leerlinge van haarjr c
haar schouders zet. Behalferi
door concerten zal die hd. 1
denking gestalte krijgen ger
een cassette met vier lant
peelplaten. Die platen leggk
natuurlijk in de eerste pla|£
koorwerkjes en kinderlied^
van haar hand vast, maarjj
presenteren die in het kaï
van de tijd waarin zij leef
Zij stond toen namelijk r
alleen. Het lied in de vo
stoon beleefde destijds in i
land een bloeiperiode,
massale manifestaties van
toen populaire volkszang
zalen en in de open luc
maar wel degelijk óók op 1
concertpodium. Het Zonnel
van Catharina van Rem
dat zestig maal moest wore
herdrukt, stond rond gt
eeuwwisseling op het rep™
toire van alle gerenommeerL*
zangeressen. Wat JohanrE|
Verhulst, Bernard ZweeH
Julius Röntgen en later Joh
Berghout. Kor Kuiler, Emi
Frensel Wegener en An
Lambrechts-Vos op NedL
landse teksten componeerdi ID
vond in brede kring we
klank. Catharina van Rem
zelf had een veelbeloven
carrière als concertzangeij^
voor zich toen ze, twintig ja^j
oud, afstudeerde bij Johani jj,
Messchaert, onze internat
naai befaamde bariton en n
Richard Hol. een van 01
nationale componisten. H<
wel zij veelvuldig optrad, tr
haar hart toch zo sterk naog
de muziekpedagogische o jg
gang met jonge kinderen,
zij haar podiumcarrière opg
Behalve Catharina van R< s v
nès zal in de plaat-casse ,jj(
aandacht worden besteed ajg";
haar stad- en tijdgenote H<
drika van Tussenbroek, c
een leerlinge van Rich;
Hol, die zich nèt als Cathar
maar introverter met het k
derlied bezig hield. Natuurlj j,
komt Johan Wagenaar,
voor beide dames een gr
respect had, aan bod en v«
der alle genoemde compor
ten van liederen in de vo
stoon. Ook voor de compor !5
ten die de volkszang hebfcOr i
bevorderd, is plaats inj ar
ruimd: Voor Arnold Spoel, 06
Haagse conservatoriumier. tuL
die met zijn wandelstok |er
zanglustigen op het Malievnaa
en in de Bataaf aanvuuri t
voor Worp, Wierts, Van Ou j<
en Tetterode die op dit terri en
eveneens hun sporen verdie |ji
den. Tenslotte is er dan nirtj
het destijds populaire lever be
lied zoals het werd gemas en
door Koos Speen hof f, Di Ier
Witte, Manna de Wijs-Mout on
en anderen. Aan dit niet-coitslo
merciële platenproject dat b
'stand kon komen met en
steun van culturele instanti
wordt meegewerkt door
vocalisten Marie-Cécile Moi da
dijk, Akke van de Valk, P .ja
ter Vis, de pianist Marius v KR
Paassen, de harpiste Plfj
Berghout en vele anderen.
Inlichtingen: Kervelhof
3991 GK Houten, tel:034«oit
2455. lest
t
JOHN KASAND1 -
