5
Internationale mafia beheerst afvalwereld
Een reuzeschildpad op de rug
3
DEN Ver,rek woensda9
QeidócQowumt
buitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnei
buitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinne]
GEORGE REUCHLIN SCHRIJFT BOEK OVER UNISER-AFFAIRE
11
11
DE MACHTELOOSHEID VAN DE PVDA
Politiek
Partij
Parlement
995.-
i2"SIJTHOFF PERS
BINNENLAND
ZATERDAG 30 APRIL 1983 PAGINÊ Q
cE
REGEN
rn tal van kantoren, fabrieken,
gemeentehuizen en ministeries
'heeft het gisteren weer lintjes
geregend. Enkele dagen tevo
ren wisten wij overigens al
welke mensen onderscheiden
zouden worden, want de ruim
2500 gedecoreerden stonden
met naam, beroep en woon
plaats vermeld in een buiten
gewone editie van de Neder
landse Staatscourant, het offi
ciële nieuwsblad van het ko
ninkrijk der Nederlanden.
Aangezien die krant woensdag
al op ons bureau lag, hadden
we alle tijd om de kolommen
zorgvuldig door te nemen. Ge
woontegetrouw gingen we
eerst op zoek naar „bekende
Nederlanders", want daar
moest voor de krant van vrij
dag een apart artikeltje aan
gewijd worden. Maar toen dat
eenmaal achter de rug was,
werd het bestuderen van de
naamlijsten pas echt leuk. We
gaven ons over aan een gron
dige bestudering van het on
derscheiden legertje „onbe
kende Nederlanders", bestaan
de uit de noeste, stille werkers
die de raderen der maatschap
pij draaiende houden. Voor
hen zijn in vele gevallen geen
ridderordes weggelegd, maar
eremedailles in goud, zilver oi
brons. Achtereenvolgende ka
binetten hebben al jarenlang
met de gedachte gespeeld, dit
stukje klasseverschil uit het
decoratiestelsel te bannen,
maar intussen blijft het nog
volop medailles plenzen. Een
commissie die zich met dit
vraagstuk bezighoudt, hoopt
overigens binnenkort met een
definitief voorstel voor een
nieuw decoratiesysteem te ko
men, dus heel misschien (maar
we beloven niks) zijn de gou
den, zilveren en bronzen plak
ken volgend jaar definitief
verdwenen.
BEROEPEN
Helaas vermeldt de Staatscou
rant niet, waaróm iemand een
onderscheiding is toegekend,
maar in de meeste gevallen
kun je het wel raden. Het zijn
de mensen die 25, 30 of soms
zelfs 40 jaar aan een lopende
band hebben gestaan, post
hebben gesorteerd of rondge
bracht, sluizen hebben be
diend, bier hebben getapt, be
jaarden hebben verzorgd, een
zondagsschool hebben geleid,
akela zijn geweest, een zang
koor hebben gedirigeerd, een
kruidenierszaak hebben ge
rund, het voorzitterschap van
een gymnastiekvereniging
hebben bekleed of de kas van
een biljartclub onder hun hoe
de hebben gehad. Wie de vin
ger langs de kolommen in de
Staatscourant laat glijden,
komt prachtige beroepen en
functies tegen, die de fantasie
in hoge mate prikkelen. Enke
le voorbeelden: Ploegbaas Sok
ken breierij bij Jansen de Wit
textiel, Hoofdwalser Warm
bandwalserij bij Hoogovens,
Voorman Inname bij de Mel
kunie, Hoofdserveerder F bij
de Lokatie Kunststoffen van
DSM, Zwikker D bij de
Schoenfabriek van DSM, eige
nares van café „Rooie Nelis"
te Amsterdam, Chef Klokza-
ken bij de bloemenveiling te
Aalsmeer, Monstervormer bij
een textielbedrijf in Schijndeï,
Rekenaar A bij een pensioen
fonds, Mollenvanger te Noot
dorp, Drager bij een begrafe
nisvereniging te UI rum, be
stuurslid van het Mussengilde
„Ons Genoegen" te Borssele,
voorzitter van de pluimvee-,
sierduiven- en konijnefokver-
eniging „De Eendracht" te
Rijssen, Zela trice van de vere
niging „Heil der Zieken" te
Heemskerk, bestuurslid van
de Rederijkerskamer „Hal-
bertsma te Stiens.
Onze verbeeldingskracht werd
echter nog forser aangespro
ken, toen we temidden van de
bonte stoet gedecoreerden een
aantal namen aantroffen,
waarachter in het geheel geen
beroep stond vermeld. Wat te
denken van „Mevrouw A.
Wouda te Surhuizum"
Wie is mevrouw Wouda? Is zij
in Surhuizum een dermate be
kende en geziene figuur, dat
haar naam geen nadere toe
lichting behoeft? Is zij een
huisvrouw, die jarenlang
boodschappen heeft gedaan
voor de hulpbehoevenden uit
de buurt? Is zij woonachtig
naast de plaatselijke politiepost
en voorzag zij al sinds mensen
heugenis op gezette tijden de
vertegenwoordigers der Her
mandad van een bakje soep? Is
zij een soldate van het Leger
des Heils? We kwamen er niet
uit. Maar ze zal haar ereme
daille in zilver ongetwijfeld
dubbel en dwars verdiend
hebben.
PLAYMAN
Vorige week even Playboy ge
kocht, de Hollandse Nieuwe
onder de tijdschriften. Het in
terview met Kamervoorzitter
Dick Dolman in de Neder
landse versie van het beroem
de Amerikaanse blad voor dy
namische heren is voor velen
op en rond het Binnenhof een
mooie aanleiding geweest, met
het nieuwe produkt kennis te
maken.
Het grote Dolman-interview, 8
pagina's lang, geeft een aardig
beeld van de voorzitter, zoals
hij werkelijk is. Je hoort hem
als het ware praten. Voordat
Dolman over zijn jeugd, zijn
carrière en de uitoefening van
zijn huidige functie begint te
vertellen, krijgt hij de vraag
voorgeschoteld: „Verwacht u,
wanneer u straks tussen een
aantal pagina's prachtige blote
vrouwen komt te staan, dat er
door uw collega 's grappen
over gemaakt zullen wor
den?". Dolman antwoordt
daarop: „Geen idee, we zullen
wel zien". Playboy weer: „Dat
interesseert u niet?" Dolman:
„Jawel, dat interesseert me
wel. Als iemand mij zou kun
nen aantonen dat zo'n inter
view mijn positie schade zou
doen, dan zou ik me daar iets
van aantrekken. Maar... ik
heb het toegestaan, dus denk
ik,vermoed ik, dat dat niet
het geval zal zijn
„En?", vroegen we deze week
aan Dolman, hebt u nog last
gehad met dat Playboy-inter
view?" „Nee hoor, nauwe
lijks", sprak hij monter. „Nou
ja, een paar kritische noten
hier en daar, maar de meeste
reacties waren leuk en posi
tief. Er was ook iemand die
me vroeg waarom ik er niet
bloot in stond. Enfin, ik heb in
totaal drie kritische brieven
gehad, één van een rooie
vrouw, één van een man en
één van een PvdA-partijafde-
ling ergens in het land. En dan
heeft Hedy D'Ancona, de
voormalige staatssecretaris
van Emancipatiezaken, nog
een paar vraagtekens geplaatst
in een artikel in de NRC. Ze
rxc
kaan
ant
krijgen allemaal antwoord
mij".
Wat vond uw vrouw ervai
Dolman: Het is thuis heel ant
mocratisch gegaan. Ik heb I aS
er uitgebreid met haar oiwart
gehad, voordat ik de beslissi ettov
nam om ja te zeggen tegen I jg r
verzoek van Playboy. We h ,'n v
ben wederzijds allerlei aq )en
men ten vóór en tegen te bei j
gebracht en uiteindelijk
het dus vóór. Maar de verai j||'n|
woordelijkheid voor die best e
sing draag ik uiteraard geh |e c
zelf, dat spreekt".
DICK VAN RIETSCHOT
liljar
er
ag<
OTT
lat ei
n o]
uk I
lelij
Ir d;
ger i
ROTTERDAM Met eni
ge voldoening beaamt
George Reuchlin, dat zijn
pas uitgegeven boek „Gif
grond" al heel wat reac
ties heeft losgemaakt. Niet
zo gek, want zijn in ro
manvorm gegoten erva
ringen als tijdelijk direc
teur van Uniser liegen er
niet om. „Namen zijn ver
anderd en het is ook niet
de letterlijke waarheid,
maar de feiten zijn echt",
zegt hij. En dat betekent,
dat hij in de korte tijd bij
het afvalverwerkende be
drijf is geconfronteerd
met een internationaal ge
organiseerde mafia, die
goud verdient met illegale
lozingen, wapenhandel en
drugsmokkel. Bovendien
wordt de „Organisation"
uit het boek in verband
gebracht met ex-nazi's.
Reuchlin is ex-directeur van
zowel de Afvalverwerking
Rijnmond als het voormalige
afvalverwerkingsbedrijf Uni
ser in Moerdijk. Dat laatste be
drijf is door zijn illegale lozin
gen schuldig bevonden aan
één van de grootste milieu
schandalen in Nederland.
Reuchlin werd er op 1 mei
1981 tijdelijk directeur, maar
vertrok al weer op 17 juni. In
die tijd was hij achter de mala
fide praktijken gekomen, die
hij zonder dralen openbaar
maakte aan het ministerie van
Volksgezondheid en Milieuhy
giëne.
Het Westduitse concern Rhe-
nus WTAG (een dochteron
derneming van het semi-
staatsbedrijf VEBA) zou Uni
ser overnemen, maar omdat
Reuchlin dit 'bedrijf meldde
dat de transactie doorgestoken
kaart was, ging dat niet door.
Uniser kwam in plaats daar
van vorig jaar september in
handen van Mourik uit Groot-
Ammers. Diverse hoofdrolspe
lers werden veroordeeld tot
twee en een half jaar gevange
nisstraf en nog altijd is een
commissie bezig met het on
derzoek naar de rol van de
overheid in het schandaal. Het
rapport van die commissie zal
pas in juli klaar zijn.
„Eigenlijk", vertelt Reuchlin,
„wilde ik dit boek „Gifgrond"
helemaal niet schrijven. Het
was voor mij afgedaan. Tot ik
vorig jaar februari naar de
Verenigde Staten vloog en me
in het toestel enorm verveel
de. Ik begon wat van mijn er
varingen op te schrijven,
waarna het er zomaar in één
keer uitrolde. En toen dacht
ik: ja, als je er dan toch zo door
gegrepen bent, ga dan maar
door. Het is een heel ingewik
kelde materie en daarom heb
ik voor een romanvorm geko
zen. Als ik, laat ik zeggen, alle
37 BV-tjes had moeten noe
men en de 88 tussen- en stro
mannen, dan is men op blad
zijde 12 al de weg kwijt. Dus je
moet het, wil je het aanspreek
baar maken voor de massa,
gaan vereenvoudigen, maar de
grote lijn wel echt houden".
Het is een nogal ontmoedigend
boek, juist omdat je weet dat
het niet is verzonnen.
„Het is met een zekere emotie
geschreven. Kijk eens, in deze
aan de oppervlakte zo nette,
geordende samenleving is een
onderstroom van georgani
seerde misdaad waarvan wij
gewoon te weinig beseffen dat
die er is. Uniser is behandeld
als een incident, als een los
staande affaire van illegale
giflozingen, maar uit mijn
boek valt te lezen, dat daar
veel grotere verbanden achter
zitten. En ik vind, dat men
wel mag weten dat er dergelij
ke gevaren in onze samenle
ving zijn. In dit verband is het
een niet onaardig toeval, dat
het boek is uitgekomen op een
moment dat Hoffmann-La Ro
che in opspraak is gekomen
met het Seveso-gif".
Uw mening is behoorlijk ver
anderd. Het is bekend, dat u
nogal wat bedenkingen had te
genover onder meer milieu
groeperingen.
„Voordat ik bij de Afvalver
werking Rijnmond begon en
helemaal voordat ik bij Uniser
begon, stond ik zeer gereser
veerd tegenover dit soort groe
peringen, zeker. Ik vond het
meer maniakken. Vanuit mijn
werk als tijdelijk directeur bij
bedrijven die het toch al moei
lijk hebben, vond ik dat als je
die uit Hollands puritanisme
nog extra gaat belasten met
milieuheffingen en degelijke
die nergens anders in de we
reld worden geheven, je het
bedrijfsleven helemaal de nek
omdraait. Toen ik bij Afval
verwerking Rijnmond echt
met chemisch afval te maken
kreeg en bij Uniser nog eens
goed onder m'n neus kreeg
hoe je het niet moet doen, ben
ik inderdaad omgeturnd. Geen
180 graden, maar toch wel
meer dan 90".
„Het gevaar van chemisch af
val in Nederland is erg groot.
Je zit met veertien miljoen
mensen op een klein stukje
grond, dat ook nog eens erg
drassis is. Je stopt het afval bij
Goejanverwellesluis in de
grond en je drinkt het in Den
Helder. Als je het in Zwitser-
George Reuchlin: „Het is een milieu waarin dit soort
dingen gebeurt, waar een mensenleven een consumptie
artikel is".
land doet, dan heb je nog een lijks leven als in het boek, de
stuk rots en daar ligt het en indruk dat het probleem niet
komt het nooit meer uit. Maar meer is op te lossen.
in Nederland is het geen geïso
leerd probleem". „Het is wel op te lossen, maar
het is puur een kwestie van
Je krijgt, zowel in het dage- geld. En een kwestie van groe
peringen die die begrip voor
elkaar moeten hebben. Dat is
wel verschrikkelijk moeilijk,
maar het moet wel. Als bedrijf
kun je je beleid richten op
minder afvalstoffen. Elke re
actie is omkeerbaar, dat is een
oude wet uit de chemie. Een
ongewenste stof uit een che
misch proces is ook weer af te
breken, in welke vorm dan
ook. Dat is geen kwestie van
technologie, maar zoals ik al
zei, van geld. De vraag is al
leen: wie moet dat geld op ta
fel leggen? Ik denk, dat be
drijfsleven en overheid geza
menlijk voor de oplossing, c.q.
voor het geld moeten zorgen.
Daarbij denk ik ook aan oplos
singen binnen EG-verband.
Zet zo'n fabriek bijvoorbeeld
neer in het Ruhr-gebied of bij
Luik. Je móet de handen in
een slaan, want elke groepe
ring waarvoor een oplossing te
duur is, schuift de bal naar een
ander toe. Dus blijf je met een
onopgelost probleem zitten. En
die industrie werkt gewoon
door en dat betekent, dat ook
de illegale problemen blijven
doorlopen".
Vind je de oplossing, dan is het
probleem van illegale lozingen
en mafia-achtige praktijken
ook meteen uit de wereld. Dat
lijkt wat al te simpel.
„Ik denk niet, dat je het pro
bleem ooit helemaal uit de we
reld krijgt. Dat zou utopisch
zijn. Maar je moet gelukkig
zijn als je het halveert of zelfs
tot een kwart terugbrengt. Op
het moment, dat je de samen
leving wakker maakt door te
laten zien met wat voor ge
vaarlijk spul je zit, spul waar
door je niet alleen deze gene
ratie maar nog vele generaties
verder vergiftigd, dus dat je je
achterkleinkinderen aan het
vergiftigen bent, dan zullen
steeds minder mensen bereid
zijn met malafide mensen mee
te werken. Je moet door die
mentaliteit heenbreken".
Onder uw romannaam Charles
van Breukelen krijgt u een
half miljoen zwijggeld aange
boden én een auto-ongeluk.
Voordat het boek uitkwam,
hebben personen u 100.000
gulden geboden om het niet te
publiceren. Leeft u niet voort
durend in angst?
„Iemand van Justitie zei nog
tegen me: ik zou het boek
nooit hebben geschreven. Des
te meer reden voor mij om het
wel te doen. Illegale praktij
ken leven bij de gratie van
terreur, als je daaraan toegeeft,
ben je verloren. Bewijzen voor
een mafia zijn niet te leveren
omdat er altijd mensen zijn die
absoluut anoniem willen blij
ven. Ik kan ook nooit bewij
zen, dat het auto-ongeluk sa
botage is geweest. Maar ik
houd het daar nog steeds op.
Het is een milieu waarin dit
soort dingen gebeurt, waarin
een mensenleven een con
sumptie-artikel is. Voor
f 20.000,- kun je iemand laten
vermooi-den. En dat geld, ach
iewu
Duwe
v ngei
{'a. Wat is een half miljoen?
cunt er hooguit tien jaar v».t
leven, maar ik kan mijn fair",^
lie- en vriendenkring vaarwf
zeggen en ook mijn buret
Waarmee ik niet wil zegg®PeJ
dat ik mijn prijs niet heb. ,n"
die hoort zo hoog te liggen,
je er normaal niet aankomt"
erbij
De teneur in het boek is
hoorlijk maatschappij-kritis
en pessimistisch.
elft
ree
ztoor
„Ik maak me zorgen over
toekomst, maar ik ben r
zo'n grote pessimist dat ik 2
nu gaat onze wereld ten ondf
Er is een groot verschil tuss liSTl
accepteren en je erbij neerle riant
gen. Als je waakzaam geno ong<
bent, dan houd je net zoveeer b
verloedering over dat de ma; n d
schappij er niet aan kapot ga igst V
Ondanks al mijn ervaringi skun
met mensen die in de omga in
Uiterst intelligent en geesieze
zijn, maar pure mafia-figur in t
blijken, neem ik nog altijd let li
ver het riscico dat ik hondftomm
mensen vertrouw en door
UUt Vi
word belazerd. Anders zoi^pderz
niemand meer kunnen
trouwen en zo'n leven wens
niet".
DICK HOFLAliring
DEN HAAG „Het is
ook nooit goed", zo begon
Joop den Uyl vorig week
eind de redevoering,
waarmee een driedaags
congres van de PvdA
werd besloten. Hij doelde
erop dat volgens velen de
bijeenkomst in het Haagse
Congresgebouw niets
voorstelde. „Saai, dood in
de pot, ze staan elkaar
niet naar het leven, ze
schelden elkaar niet ui-
t.En als de PvdA dan
ook nog op winst staat bij
de kiezers, moet er wel
iets fundamenteels mis
zijn," aldus Den Uyl.
De leider van de socialisten
meende het natuurlijk niet.
Zijn opmerkingen waren al
leen bedoeld als aanloopje
naar de bewering van het te
gendeel. Den Uyl wees op de
jongste opiniepeilingen, waar
in zijn partij op 54 zetels staat.
„De PvdA vertegenwoordigt
een kracht in dit land. Laten
wij ervoor werken dat onze
partij een macht wordt in dit
land". Dat laatste vond de
kleine politicus kennelijk zo'n
fascinerend perspectief, dat hij
besloot zijn droom nog wat
stouter te maken. Hij voegde
een zin toe aan zijn van tevo
ren opgestelde tekst. „Wellicht
dat we kunnen uitgroeien van
een royale dertig-procentspar
tij tot een veertig-procentspar
tij, zonder wie er niet gere
geerd kan worden".
Raar
Maar in dat laatste schuilt nu
tevens het vreemde aan de
PvdA van dit moment. Ook
Den Uyl met zijn redenaarsta
lent, dat hem zijn zoveelste
staande ovatie opleverde, kon
niet verhullen dat er een rare
sfeer was in het Congresge
bouw. Die werd vooral veroor
zaakt doordat de gevoelens
daar van zeer gemengde aard
waren. Enerzijds werd het als
een wonder ervaren dat de
partij zo fenomenaal was te
ruggekomen na de rampzalige
gebeurtenissen van vorig jaar.
Anderzijds was er het besef
dat de PvdA met al zijn aan
hang geen enkele invloed
heeft op het regeringsbeleid.
Een zeer nuchtere afgevaar
digde vergeleek zijn partij met
een reuzeschildpad op de rug:
hoe massief hij er ook uitziet,
hij kan alleen nog wat hulpe
loos met zijn poten wapperen.
„De enige hoop, die het dier
heeft, is dat hij almaar in ge
wicht blijft toenemen, waar
door zijn zwaartepunt wellicht
zo hoog komt te liggen, dat hij
vanzelf omrolt", aldus de afge
vaardigde.
Die volstrekte machteloosheid
was er ook de reden van dat
de massamedia, die op oorlogs
sterkte naar het congres wa
ren gekomen, zich al snel ver
twijfeld af begonnen te vragen
wat zij hun publiek moesten
vertellen. Want het was na
tuurlijk wel heel interessant
dat de sociaal-democraten drie
dagen lang discussieerden over
het thema arbeid, maar dan
wel alleen voor theoretici.
RUITENHEER
Want voor de praktijk maakt
het op dit moment weinig uit
of de PvdA een 25-urige
werkweek ideaal vindt en of
zij een basisinkomen al dan
niet gewenst acht.
Een bewijs voor deze stelling
is dat het bestuur op het laat
ste moment besloot een pers
conferentie te beleggen over
een zaak, die met het congres
als zodanig niets te maken
had. Voorzitter Max van den
Berg himself draafde op om
het rapport „Sociale Zekerheid
in Discussie" te presenteren.
Een commissie uit de partij
had zich gebogen over de
vraag wat er aan het stelsel
van sociale zekerheden dient
te worden gewijzigd, wil het
nog betaalbaar blijven. En ja,
toen was de publiciteit er wel.
„Verlaging uitkeringen voor
PvdA bespreekbaar". Dat was
de strekking van de koppen in
de kranten. Onder vier ogen
gaven sommige PvdA'ers toe
dat het rapport expres eerder
was gepubliceerd, om te voor
komen dat het congres geheel
genegeerd of in de meest badi
nerende zin besproken zou
worden. Overigens waren ze
nu weer niet erg blij, dat de
pers nu juist dit element uit
het rapport had gehaald. „Dat
was nu ook weer niet de be
doeling".
Bewijs
De berichtgeving over de re
devoering van Joop den Uyl
was zelf ook een bewijs van de
positie van de PvdA. Geen Afscheid
woord over zijn analyse van
's lands economie („de wereld
heeft geen behoefte aan Rea-
ganisme maar aan socialis
me"), geen woord over zijn
uitvoerige schets voor een op
lossing: Een samenleving
waarin mensen korter werken
en veel meer dan nu op elkaar
zijn aangewezen. Er was alleen
aandacht voor de beschuldi
gingen en dan nog de hele
zware. Het klonk heel mooi
van minister De Koning dat
ook hij nu voor een werkweek
van 32 uur was, maar rook het
niet erg veel naar plagiaat?
Want ook in december 1981
was er toch een minister van
Sociale Zaken (Den Uyl zelf)
geweest, die (tevergeefs) een
aantal grote werkgevers had
uitgenodigd om over arbeids
tijdverkorting te komen pra
ten?
En vervolgens kreeg premier
Lubbers, die 's ochtends in
een andere zaal van het Con
gresgebouw een verhaal had
gehouden voor de Atlantische
Commissie (organisatie, die
NAVO propageert), onder uit
de zak. Lubbers en zijn collega
Van den Broek van Buiten
landse Zaken, zouden veel te
weinig kritisch staan tegen
over het beleid van de Vere
nigde Staten wat betreft Cen-
traal-Amerika. Daarbij gaat
het vooral om de steun van de
Amerikanen aan de opstande
lingen in Nicaragua, die strij
den tegen de Sandinisten, en
aan de regering in El Salva
dor. „Als ze zo doorgaan ma
ken Lubbers en Van den
Broek zich medeplichtig aan
de opkomst van geweld en on
derdrukking", riep Den Uyl.
In één opzicht was dit zinnetje
belangrijker dan velen zullen
hebben beseft. Den Uyl nam
in het openbaar afscheid van
Lubbers als christen-demo
craat van de linkervleugel.
Door de minister-president zo
toe te spreken, veegde de
PvdA-leider hem op één hoop
met zijn voorganger, Van Agt.
Wie zich realiseert dat Lub
bers vrijwel zeker de volgende
lijsttrekker zal zijn van het
CDA, weet één ding zeker: De
PvdA leeft in de verwachting
dat zij nog tenminste drie jaar
in de oppositie zal zitten. An
ders zou het onzinnig zijn een
man als Lubbers zo tegen de
haren in te strijken, temeer
omdat het verwijt eigenlijk
nergens op slaat. Lubbers is
zeker geen havik a la Van
Agt, hooguit kan men zeggen
dat hij zijn jasje iets te veel
naar de wind laat hangen. Re
geren met rechts, betekent
blijkbaar ook voor hem rede
neren naar rechts.
Piano
Eén merkwaardig feit moet
nog beschreven worden: Het
welvarende uiterlijk van Den
Uyl. Wie herinnert zich niet
hoe de man wegkwijnde, na
dat hij in 1977 de belangrijkste
stoel aan de ministerstafel had
moeten afstaan aan Van Agt.
En nu hij naar eigen zeggen
het ministerie van sociale za
ken is „uitgetreiterd" door die
zelfde Van Agt, loopt hij rond
als Hollands Glorie. Zou het
dan toch zo zijn, dat de PvdA-
chef de hoop op een tweede
kabinet-Den Uyl nog altijd
niet heeft opgegeven? Een ca
baretier heeft eens gezegd:
Een politicus is net een oude
Duitse piano; hij is gek op
stemmen, maar blijft vals en is
niet van zijn plaats te krijgen.
RIK IN 'T HOUT
Unieke aanbieding van uw krant:
7-DAAGSE TOURINGCARREIS
NAAR HET GLASDISTRICT
VAN
6 juli a.s.
heuvels dan In Zweden.
De unieke 7-daagse (ourlngcarrels, welke uw krant organiseert In samen
werking met DFDS TOR LINE Is een vakantie waarin men mede dankzi) de
uiterst comfortabele touringcar en de uitstekende hotels echt wordt ver-
De overnachtingen zijn In Jönköpjng, V&xjo en Göteborg.
Göteborg is een boeiende stad om een stop te maken - er Is van alles te
beleven en te z|en - en ook de belde andere steden zijn een goede keus.
Jönköplng ligt In een prachtig gebied van beboste heuvels, glinsterende
meertjes en glooiende landbouwvelden en aan het Vfittern, dat als het
mooiste van de grote Zweedse meren wordt beschouwd. Vëxjö, een oude
bisschopsstad met een bezienswaardige domkerk, is tevens het centrum
van de glasfabrieken. In de stad en naaste omgeving zijn vele glasten
toonstellingen en winkels waar men voor zeer lage prijzen prachtige
glasserviezen kan kopen.
Het gebied tussen Vöxjö en Jönköplng is door zijn bossen e
zachtglooiende heuvels bijzonder aantrekkelijk en biedt naast die fraaie
natuur nog vele andere bezienswaardigheden.
De heen- en terugreis worden gemaakt met de luxe DFDS TOR LINE sche
pen m.s. Tor Britannia en Tor Scandinavia, waarbij ledereen kan genieten
van een echt ontspannende zeereis.
Het reisprogramma in één oogopslag
vertrek Amsterdam: woensdag 6 juli, 11.00 uur.
aankomst Göteborg: donderdag 7 juli, 09.30 uur.
overnachting In Jönköplng (1 nacht), Vöxjö (2 nachten) en Göteborg
(1 nacht). Alle kamers met privé faciliteiten.
ontbijt, lunch en diner In deze hotels of onderweg.
bezoek Llndhammars glasfabriek en glasmuseum, alsmede Vikinggra
ven met openluchtmuseum.
fjordentour scherenarchipel westkust Göteborg alsmede shoppingtour
overdekte winkelcentrum „Ostra Nordstan" in het centrum van Göte-
vertrek Göteborg: maandag 11 juli, 22.00 uur.
aankomst Amsterdam: dinsdag 12 juli, 21.00 uur.
De prijs van deze
mooie reis bedraagt
t 2-persoons luxe hut met douc
Annuleringsverzekering 3 1/2% van de relssom f6.- potlskosten
assurantiebelasting. Gecombineerde reisverzekering f 14.- per persoon
5.- poliskosten en assurantiebelasting.
Inbegrepen overnachting en volledige verzorging tijdens verblijf In Zweden,
alsmede tourlngcarvervoer vanaf Rotterdam/Den Haag-Amsterdam v.v. en
tijdens de reis door Zweden.
De maaltijden en dranken aan boord zijn niet Inbegrepen.
Inlichtingen en boekingen: telefonisch onder no. 070-190882 (van n
dag t/m vrijdag van 9 tot 13 uur) of persoonlijk in onze stadsvestiging,
Spulstraat 71, Den Haag (op de hoek van het Spui).
POoTBUS 16050
2500 AA 's-GRAVENHAGE
TEL. 070-190882
