Omwegen
Door Gunst Verkregen"
rijgt al zeventig jaar
de stukken aan elkaar
Weekmarkt Leidsenhage bestaat 25 jaar
ER ZIT NOG MUZIEK IN NIEUWE WETERING
LGIN] DEN/REGIO
QeidóaOowumt
DINSDAG 19 APRIL 1983 PAGINA S
Op mijn omwegen door stad en land I
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071 ''&VHI
- 12-22 44 op toestel 10. door Ton Pieters
het in
U djeklap
tar 'I!
JN De verdach-
gisteren plaats
roor het hekje van
•echter Oomen
een stevig baasje
iweest. De al wat
man zag er welis-
niet fragiel uit,
Er een bonk van een
rachtwas °°k ^e"
de i niet. Zijn bril hing
ercer kelijk halverwege
eus en het grijze
was losjes achter-
iddel^amd. Zijn sjofele
,ning is a la Columbo
yver< de een blijkbaar
vde kern.
.s
b(de baas, een echte
Volg"
de
iar en daar was hij
had op 15 juni van
g jaar met zijn fiets
hand de Rijnsbur-
^el overgestoken. Hij
iaarbij aangereden
en automobilist. De
id enkele flinke deu-
aar de verdachte had
welijks iets van ge-
én zeker geen grein-
geleden. Hij meende
t de situatie niet zo
was en wilde ge-
schre doorlopen- Maar de
voice was ^et daar niet
an scl ns- <>^k werd na een
iet da^kje lopen door vier
over ,wat aangerand. Die
prate 1 me erbij en zeiden
tnodi|t mijn schuld was,
gegetik fout de weg was
in mefctoken. Nou ja, dat
;d w<J, dus toen moest ik
Eerst was het 1350
dat ik moest beta-
aar met een beetje
dap werd het toch
aldus de verdach-
ij nog
urder
and.
jat hi
jitzett
gelulr Oomen: „Er zaten
twee deuken in die
hoeveel werd het
gelijk na het handjek
De verdachte: ,,Ik
et op 1000 gulden
■gad er
volgt
ïoedw' afmaken. Toch nog
ger j<
;ente
er
r ook
>or en ik begrijp het
vee deuken en ik heb
van gevoeld. En een
lagen later is mijn
de A>k nog gestolen. Dus
'wvei >as een behoorlijk
maand voor me en
eeg ik ook nog eens
6en tig gulden bekeuring
ou us. Nou, dat vond ik
g worden". De kan-
titer vond de samen-
an omstandigheden
fr iJrvelend voor de ver-
maar moest toch
len dat de man over
tzonderlijke conditie
seschikken. „U bent
nog één van een bij-
bouwjaar, van de
jrde hè, die zijn nog
Wee deuken en niets
stelde de rechter
derd vast
cier meende dat de
eeds voldoende ge-
as, door de duizend
schade te betalen,
g de gestolen fiets
Histjtra narigheidje. Hij
vrijspraak voor de
ing. De rechter von-
illen
ik neimform deze eis.
toch maar een ver
een 1 vertreding begaan,
rechts inhalen bij
eld en dan blijkt de-
ie je hebt ingehaald
litieman te zijn. Tsja,
iculiei latuurlijk vervelend,
doorjgrkwam een Leider-
op 21 mei 1981. Voor
meer dit feit moest
stermorgen terecht
lij de kantonrechter,
behoorlijk over de
vanwege moeilijkhe
et mijn vrouw en ik
naar de Merenwijk.
dus al driftig en sta
nïhten voor het stop-
)at licht springt op
;n die auto voor mij
liet weg. Die man
een beetje babbelen
vrouw, dus ik denk
ik er maar langs,
die man achter mij
gaat toeteren en
Dus ik denk nog,
ie is waarschijnlijk
agressief als ik. Het
et cowboytje spelen,
'e over de weg reden,
wilde niet uitstap-
'Hmdat ik op dat mo-
gelui
-ring
in 1
leer flpiet voor mijzelf in
Later heb ik met die
aan oi nan gesproken,
veet n ïm wel. Het was de
it van Leiderdorp",
icier stelde wel be
hebben voor de pro-
- maar het leek hem
eter als mensen in
*vaaie of agressieve
auto lieten staan,
rechts inhalen eis-
130 gulden boete of
hechtenis. De
wonhÉ vonniste conform
r di
«etr
0| nn
IA VAN LEEUWEN
LEIDSCHENDAM In
1958, daags voor Konin
ginnedag werd op een
nog winkelloos Dam
plein door de toenmalige
burgemeester H.J. Ban
ning wat verlaat om
dat hij net een koninklij
ke onderscheiding had
gekregen officieel de
eerste marktdag in Leid-
schendam geopend. Het
KVP-gemeenteraadslid
Dietz had al bij de be
handeling van de begro
ting voor 1957 gewezen
op het succes van de za
terdagse markt in Voor
burg en gevraagd de
raad een desbetreffend
voorstel te doen. De
marktdag werd na over
leg met de Nederlandse
Federatie voor Vrouwe
lijke Vrijwillige Hulp
verlening, de latere
UW, en de middenstand
bepaald op dinsdag, eerst
alleen in de ochtend
uren, na een jaar alleen
's middags en weer later
de gehele dag.
De markt telde vijftig kra
men. Zeven jaar heeft de
markt op het Damplein ge
staan. De bebouwing nood
zaakte echter tot steeds meer
verdichting en toen het grote
warenhuis van Groenewegen
verrees werd de toestand on
houdbaar. In overleg met de
kooplieden en de middden-
stand besloot de gemeente
raad, overigens onder hevige
protesten van de omwonen
den, tot verplaatsing naar de
naburige Rijnlandstraat. De
toen pas aangetreden burge
meester E.J.M. Kolfschoten
verrichtte daags na zijn offi
ciële „inhuldiging", op 19 mei
1965 de ingebruikname. De
protesten waren nog niet
verstomd maar iedereen was
het er over eens de „de wa
ren" beter konden worden
getoond. Het tumult bedaar
de wat toen bleek dat de
marktkooplieden na afloop
een schone straat achter lie
ten.
Flatblokken
Intussen werden in noord de
flatblokken met grote regel
maat uit de grond gestampt
en de kooplieden zagen ei
genlijk meer brood in een
plaatsje tussen de wijken De
Heuvel en Prinsenhof. Daar
immers woonden de tiendui
zenden nieuwe Leidschen-
dammers. De Centrale Vere
niging voor de Ambulante
Handel liet weten dat men
ernstig ongerust was over de
weekmarkt die te ver van de
bevolking was gehuisvest en
haar omzet zag teruglopen,
bij sommigen wel vijfentwin
tig procent. Inmiddels was in
1971 het winkelcentrum
Leidsenhage geopend. De
suggestie van het gemeente
bestuur voor het President
Kennedyplein in De Heuvel
lokte weer hevige protesten
uit van de omwonenden. De
Kamer Van Koophandel ad
viseerde maar liefst twee
weekmarkten, één in het
oude centrum en één In
Leidsenhage waar prognoses
een verdubbeling van het
aantal bezoekers uitwezen.
De winkeliers van de Dam-
laan verzetten zich tegen
verhuizing naar Leidsenhage
omdat zij op hun beurt voor
omzetvermindering vrees
den.
Staking
Het was een tijdje rustig tot
dat de marktkooplieden op
13 maart 1973 verplaatsing
eisten op straffe van staken
van de markt. De aktie had
resultaat want al twee weken
later adviseerde de commis
sie voor economische aange
legenheden positief en bin
nen een maand, op 10 april,
besloot de raad tot de gewen
ste verplaatsing naar het
winkelcentrum Leidsenhage.
Oud-marktmeester Hazen
berg opende de markt op 5
juni 1973 op een deel van de
parkeerterreinen waar ze nu
nog staat.
Volgens de huidige mark
tmeester J.J.J. Nierop telt de
markt 110 kramen en er is
een wachtlijst van 25 perso
nen. De markt loopt uitste
kend omdat, aldus Van Nie
rop, vooral in deze econo
misch slechte tijd op de
markt „de gulden nog altijd
een daalder waard is". „Als
de mensen soms denken dat
het stiller is dan voorheen
moet niet worden vergeten
dat de marktruimte tegen
woordig drie straten telt te
gen nog maar een jaar gele
den twee. Er zijn elke week
een paar standwerkers en
vooral in de zomermaanden
is er een grote toeloop. De
kooplieden doen hun uiterste
best vooral kwalitatief goede
waar te leveren", aldus de
marktmeester. Zoals bijna
overal elders kent de Leid-
schendamse markt een bran
chebeperking om de spoeling
voor de kooplieden niet te
dun te maken. De mark
tmeester moet hierop via het
marktreglement toezien.
Het zilveren jubileum van de
markt wordt uitgebreid, op
vier achtereenvolgende dins
dagen, gevierd. Vandaag ver
sierde kramen en veel oude
ambachten plus voor de
jeugd een luchtkussen. Dins
dag 26 april een standwer
kersconcours en 3 mei een
wedstrijd met fraaie prijzen
voor de bezoekers. Dinsdag
10 mei prijzen voor de mooi
ste kraam en een ballonnen
wedstrijd voor de jeugd. De
marktkooplieden hebben
voor de toekomst overigens
nog meer plannen want, al
dus Van Nierop, „ze willen
van de markt op Leidsen
hage de gezelligste markt
van de regio maken".
Hoewel men niet van on
geduld en uit louter
geestdrift staat te trappe
len, is de bloedeigen mu
ziekvereniging van Nieu
we Wetering toch maar
mooi aan feestvieren toe.
„Door Gunst Verkregen"
bestaat zeventig jaar en
daar kan niemand om
heen. Maar het lijkt een
beetje op freewheelen en
teren op vergane glorie
en dolle herinneringen.
We zitten rond de tafel
van een nog levendige
Michiel J.M.Jansen. Kof
fie, met bruin gevlamde
cake met een pietseltje
crème ertussen. In de
keuken staan de borden
in klein bestek al klaar
voor het middagmaal.
Praten aan de Achter
weg, vlak naast het
Nieuwe Weteringse
„Cultureel Centrum"
met het houten bijvoeg
sel waarin wekelijks de
repetities van DGV afge
werkt worden. Wie er
dan is, doet mee; wie er
niet is moet het verder
zelf maar weten.
Gastheer Michiel Jansen
(over een paar weken 83) is
de nestor van de vereniging
en oud-voorzitter. De laatste
tijd laat hij DGV maar wat
aanblazen, want „al die nieu
wigheden en discorumoer"
kunnen hem gestolen wor
den. Tot overmaat van ramp
denken de overige gespreks
partners er ook ongeveer zo
over. Dat zijn dan waarne
mend voorzitter Theo Zoe
tendaal, Engelien v.d.Wet-
Bouwmeester, bibiothecares-
se die de muziekstukken
„bijhoudt", want zo'n stuk
van 200 tot 250 gulden is
vandaag een kostbare zaak
,en Arie van Tol als oudste
werkend lid.
Disco
De gegevens worden kruise
lings heen en weer uitgewis
seld en zijn nauwelijks voor
een vastlegging bij te houden.
Zeventig jaren vliegen hier
als een schaduw heen. Ik
moet ergens tussen zien te
komen, anders loopt het
spaak met het verhaal. Met
een al had ik de indruk, dat
Michiel Jansen (op het mo
ment toch echt wel de zich
teruggetrokken hebbende
aartsvader van de vereni
ging) de bakens in de nieuwe
tijd niet wil verzetten: „Hoe
het allemaal heet kan me
niet verrotten, disco, frisco of
zoiets, maar ik word niet lek
ker als ik er al aan denk".
Het bestuur kan daar lustig
over praten; de klassieke
aard overheerst. Het komt er
gewoon op neer, dat ze be
doelen: mens, wat waren we
vroeger muzikaal. Engelien
valt Arie van Tol bij als die
zegt: „vroeger werd er nog
wat gedaan aan de muziek.
Dat is anders geworden. We
houden van iets rustigere dan
de jeugd, maar we moeten
mee, vind ik".
Jansen kwam in 1927 uit de
Rip naar de Nieuwe Wete
ring en bij DGV; „Met de Rip
erbij heb ik zo 62 jaar bij el
kaar geblazen: piston en bu
gel,en toen Arie hier erbij
kwam nam die de bugel over
en ik blies toen de al-
,t(hoorn)". De zeventigjarige
geschiedenis van Door Gunst
Verkregen (die Gunst was
van de plaatsgenoten, die aan
de nieuwe vereniging op
niet-confessionele basis bij
droegen; en daar hei je Arie
weer: „Je had toen Kees
Straathof, die Kees de Jood
werd genoemd omdat die zo
makkelijk aan de centen kon
komen. Maar zou je dat er
nou wel inzetten?"), enfin, de
lange historie krijgt voor mij
wat reliëf in de jaren vóór en
vlak na de oorlog. Zo weet
Arie van Tol nog heel goed,
dat ze eens achter Woubrug-
ge een optreden hadden en
met de pont over moesten
naar de Kaag. „Die pont
kostte toen een gulden en dat
was een rib uit je lijf voor de
club. We kwamen toen met
de veerman overeen om voor
dat geld dan maar een mare
te blazen. Jeetje mensen, dat
was een toestand. Er werden
zelfs twee marsen door el
kaar heen geproduceerd, hoe
't maar uitkwam. Dat was
ook door gunst verkregen!"
Grote trom
In '37 of zo, had je de verlo
ving van prinses Juliana met
haar prins Von Lippe Bies-
terfeld. DGV deed eraan
mee, maar de man van de
grote trom (vlak achter de
„metter", beter geschreven
als de maltre) sloeg zo hard
dat-ie de trom te barste
beukte. Men ging evenwel
met de pet rond en voor 16
gulden kon een nieuwe trom
gekocht worden. Dat waren
pas tijden. Arie: „In '40-'41
waren de Russen in Finland
en bij muziek werd in heel
Alkemade voor Suomi, het
land der duizend meren en
het Finlandia van Sibelius,
gecollecteerd: meer dan drie
honderd gulden kon worden
overgemaakt. Niemand weet
meer waarnaar. Maar als je
over Finland hoorde, begon
je vanzelf al te schreien uit
medeleven".
Michiel Jansen (over het eer
ste feest „in de Oude Aa"):
„Daar speelden we ook, maar
er bleek geen bier voorhan
den te zijn, zo vlak na de oor
log. We kregen een grote bus
vol karnemelk voor de dorst.
De dolste toestanden. Kijk,
toen had je nog liefde voor de
muziek. Ik zeg maar: je zat
met hart en ziel achter de
muziek, meneer!". Engelien
(die volgens Arie, en veel bij
val, vroeger ook echt'een En
gel moet zijn geweest): „Er is
nu te weinig doorzettingsver
mogen, geloof ik".
mensen nodig om tot een vol
ledige bezetting te geraken.
Als ze maar allemaal op de
repetitie zouden komen!"
Arie van Tol, echter, denkt,
dat „het weer iets aan het op
komen is". „Het dieptepunt,
geloof ik, ligt achter de rug.
.Maar we hebben ontzettend
veel te danken aan de hulp
van „Liefde voor Harmonie"
uit de Veen. Die mensen zor
gen graag voor de aanvulling
van onze bezetting. Het is
fijn, dat ze dat doen. Die
Veendere zijn zulke lui. Dat
zeg ik eerlijk, ook al beweren
de Weteringere weieens wat
anders. Je weet niet wat je er
voor terug moet doen, tegen
over die Veense assistentie.
We verwachten meer leerlin
gen voor DGV. Aan onze di
rigent W. Kruiskamp ligt het
niet; die is zo jongachtig en
enthousiast".
Stafm uzikan ten
Zelfs Michiel Jansen weet
het allemaal niet zo bestig
meer. Maar Willem Weenink
was de eerste dirigent van
DGV, Van der Kaai de twee
de en de derde „de kleine P.
de Haan"; allemaal uit Lei
den, van het 4e R.I. en staf
muzikanten. Dan had je nog
Jan Ruiten, een eigen wer
kend en blazend lid, die na
een schriftelijke opleiding di
rigent werd en voor de lol
stukken schreef waarvan
men niet meer zeker weet of
ze ooit werden uitgevoerd.
Na Ruiten kreeg je meneer
Couprie, en P.Baart was een
jaar of 25 dirigent, totdat
Kruiskamp bijna twee jaar
geleden hem opvolgde. Maar
laten we niet de eerste voor
zitter vergeten: Arie Kalken.
En vooral niet diens roem
ruchte opvolger M. („god
ver") Spring in 't Veld, die
zei waar het op stond. De
derde president was M. Jan
sen, en hij vindt het best zo.
Als-ie z'n hap maar op tijd
krijgt.
Door Gunst Verkregen zit nu
in haar tweede uniform. De
eerste tijd speelden de man
nen in een wit overhemd en
met een pet daarboven, maar
in '66 kwamen er 66 afdan
kertjes van de KLM-muziek.
Zeven jaar terug deed het
tweede uniform z'n intrede.
Bruin. En er was wat discus
sie over de vraag of het blau
we vaandel daar nog bij pas
te. Dan maar een nieuw
vaandel ook. Door Gunst
Verkregen neemt de jeugd
voor lief en hoopt op aanpas
sing. Gaat gewoon ook door
met het jaarlijkse donateure
concert, met nummers die
klaarblijkelijk door het be
stuur, althans Jansen, veraf
schuwd worden. Dan zijn er
de serenades in het dorp en
de Koninginnedagviering op
drie plaatsen: Nieuwe Wete
ring, de Wetering Buurt en
Kaag. Die grenzen worden
niet overschreden, want dan
zou men op iemand andere'
erfgoed lopen te blazen en
trommelen.
Feest
Feest: vrijdagavond 13 mei,
vanaf acht uur. In het mu-
zieklokaal naast het Cultu
reel Centrum. Engelien: „Met
huldigingen onderling". En
zaterdag daarop een receptie.
Arie van Tol (hele partijen
leerde hij in zijn carrière uit
z'n hoofd), nog jong genoeg
om mee te blazen: „Ga je mee
naar de muziek? Nou nee, dat
doen er niet zo veel meer,
helaas". Maar aartsvader
Jansen blijft toch vertrouwen
op een beetje „meer hart en
ziel" voor Door Gunst Ver
kregen. En het is lente. Net
zoals in 1913. Toen DGV be
gon. Hoe zit het nou, aan de
Nieuwe Wetering?
Ere-afdeling
Bestuur en oude leden van DGV bij het gouden «eest, 20 jaar geleden, met voorzitter Jan
sen in het midden vooraan; „verder zijn er nog vier van over".
In '46 ging Door Gunst Ver
kregen in een open vrachtau
to naar het eerste naoorlogse
concours. Dat was in Putten.
Men speelde nog in de ere-af
deling, en was gewend aan
eerste prijzen. Maar volgens
Arie struikelde men toen
over het verplichte nummer
en het gehele gezelschap
kwam met de open vrachtau
to weer als een toeter thuis.
Men zat vanaf die tijd al
enigszins in de put, en het
ging bergafwaarts met DGV.
Het bleef Verkregen, maar
de Gunst leek verspild.
In '58 kwamen er voor 't
eerst dames in de muziek;
Engelien: „Na veel soebatten,
want er waren er die dat te
gen wilden houden". „Ja
wel", zegt Jansen, „we moes
ten naar noten kijken, niet
naar meisjes. Ja, zo was het,
Arie! We hebben nu 40 spe
lende leden, met de drum
band van 12 erbij. Vroeger
had je 17, 18 muzikanten en 3
voor het slagwerk. Dat was
genoeg. Nu heb je 25, 26
Vader Jansen en vier zonen Jansen, in 1956, zonder uniform en alleen met de pet: „vader is
uitgeblazen en de jongens zijn doorgeblazen...!"
