Omwegen
Bereisde Roel Dekker
zal Leiden nooit
links la ten liggen
Burgemeester
feliciteert
102-jarige
VOORDE TREK NAAR DEZE STAD LIGT DE BASIS ECHT OVERAL'
Voorop, bij het onder
houd, staat dat het zon
nig en gezellig moet blij
ven. Dat hebben we sa
men afgesproken. Hij
zegt tegen me: maak er
een aardig verhaaltje van
en hou het positief. Niet
dat permanente geklets
over opgebroken straten
en opbrekingen en over
„opstapjes" in het nieuwe
„circuit" bij molen De
Valk waar in het donker
bijna iedere automobilist
of fietser een schadefor
mulier bij de hand moet
houden. Ophouden al
is het maar even over
wegomleggingen en over
cafés die 's nachts al dan
niet langer open moeten
blijven. Niet letten op de
zo kunstig opgemetselde
plattegrond van de ver
dwenen Vrouwekerk in
de Camp waarvan de
voorlopige functie gete
kend wordt door wegge
smeten bakstenen en
verflauwde schutting
woorden op het overge
bleven blanke stukje
„koor". De witte lampe-
bollen hebben er heel
wat te beschijnen. En
dan is er nog kans op een
„zitje" van prater Jan
Boer, die terzijde huis
houdt.
„Maar het wordt er mooi, als
straks ook het Boerhaave-
complex gerestaureerd is. Al
lemachtig mooi wordt dat.
Dan zeg je: in Leiden is het
zo slecht nog niet. Er is een
tijd geweest dat het in Leiden
alleen maar negatief lag". We
benaderen daarom de zaak
opbouwend. Roelof Adriaan
Dekker, toeristisch verkoper
met verdraaid veel papieren
rompslomp, gaat als directeur
van de VVV Leiden met
emeritaat. Overmorgen, don
derdag 14 april, wordt hij ge
meentelijk uitgeluid in de
Burgerzaal van het Stadhuis.
Misschien zegt hij dan nog
eens, voor de laatste keer in
het publiek: „Enorm, wat heb
ik het ongelooflijk leuk ge
had, maar wat verrekte jam
mer is het toch dat we niet
meer financiële armslag heb
ben gekregen". Het stadhuis-
carillon speelt een kwartier-
motief. En dat is net zo op
bouwend als de „chimes" van
Big Ben die tenslotte tot een
volle uurslag raken. En de
meeuwen boven het stroom
gebied van de Nieuwe (Oude)
Rijn blijven krijsen, als ie
mand weer een half witte
brood gedumpt heeft. Die vo
gels hetben geen eeuw in de
gaten.
Bijna koper
Roel Dekker zwaait af en
Leiden raakt een full time
Lei-dekker kwijt. Hij komt
nu van dat dak af en bekijkt
dan- zijn toeristische tips van
De heer R. Dekker. „Laten we het positief houden".
een andere kant. Bijna was
het koper: ruim 12 jaar diri
geerde hij de Leidse VVV.
Daar vóór een aantal jaren
die van Noordwijk: „Ik heb
het nooit helemaal afgemaakt
waar ik mee bezig was; het is
overal „bijna" geweest", is
zijn conclusie vandaag. Hij
4had nog steeds fut genoeg om
niet met VUT te zijn gegaan.
Tientallen tropenjaren achter
de ferme rug, maar het Hol
landse klimaat heeft hem op
de been gehouden. Bemidde
len en het stimuleren en des
noods coördineren van het
dagbezoek en het uitwerken
van forse aanzetten tot een
betere „toegang" tot de Sleu
telstad Leiden. Ziedaar Roel
Dekker, die ooit in Noord-
wijk en Leiden een „enorm
boeiend bedrijf" binnenstap-
Opvolger Cees Hugens stapt
als een nieuwe „deken" van
Leiden Touristique al rond,
maar loopt Roel niet in de
weg, die laatste dagen. Voor
lopig liggen de bureaus ach
ter de „winkel" (waar, onder
een golvend „zilveren" orgel-
plafond, Leiden door een
aantal dames metterdaad en
raad verkocht wordt) nog be
zaaid met paperassen. „Ik
vertrouw op een gezonde
VVV-toekomst die niet al te
veel Veren hoeft te laten",
zegt de heer Dekker, en pas
sant, en legt zijn oveijas en
sjaal even neer op een stapel
„uitgaande post". Want hij
was en is een man van ko
men en gaan. En vooral alè
hij ging, vergat hij zelden z'n
fotocamera mee te nemen om
ergens een Leidsstadsevene-
ment voor een verkoopbare
toekomst in beeld vast te leg
gen. Doorgaans hing Roel
Dekker ook zijn jas aan de
voorhanden zijnde kapstok,
maar nu illustreert hij nog
eenmaal de betekenis van
een schótschriftje aan de
wand: „A clean desk is the
sign of a sick mind". Maar
zijn bezige geest is steeds le
vendig en gezond gebleven.
Hij wil maar zeggen: een op
geruimd bureau kan zelden
inspireren tot een fonkelende
gedachte. Roelof Dekker zou
mijn patroonheilige moeten
zijn.
Bereisd
Roelof Adriaan nu we het
toch over hem hebben
werd op 19 april 1918 (toen
het Duitse keizerrijk z'n laat
ste adem aan het uitblazen
was) in Soerabaia op Java ge
boren. Vader Dekker was
employee van de Javasche
Bank. Kleine Roelof werd de
enige echte „bereisde Roel"
die ik ken, want sinds zijn
prille jeugd trok hij van Oost
naar West, van Malang naar
Batavia, en om de zoveel jaar
met pa's verlof naar.Neder
land. Hij kleuterde rond in
Pontianak en was soms een
maand of zes in Den Haag. In
'30 kwam Roel, leerplichtig,
voor een lange periode naar
Holland, doorliep met horten
en stoten de Gooise HBS in
Bussum, ging in militaire
dienst, leerde tussen A'dam
en Bussum zijn vrouw ken
nen („Nee, niet tussen Bus
sum en Naarden; ik woonde
trouwens onder Huizen").
Deed praktijkexamen boek
houden en Engelse handels
correspondentie en bouwde
vervolgens aan wat nu een
scheepvaartverleden is ge
worden, na onder de oorlog
ondergedoken te zijn ge
weest.
Na de bevrijding kreeg hij
opnieuw „het heen en weer"
en voer op kompas nogmaals
naar z'n maleisisch verleden,
zonder een carrière van sma
ragd op te bouwen. Werd via
de KPM gedropt in Penang,
woonde een wijle in Singapo
re, werd KPM-agent in Ba-
likpapan, trok zich niets of*
weinig aan van het naakte of
geklede Lingadjatti, maar
was wel erg boos op de En
gelsen (en Amerikanen) die
Nederland in de Oost uitkne
pen en samen met Soekarno
onder één hoedje speelden.
Eerste grote stunt, mede door
Roel: passage boeken voor
een paar honderd Australi
sche vliegers in Penang
die voor een aflossing van de
wacht per gehuurde Johan
van Oldenbarnevelt werden
aangevoerd. „We hadden
toen geen serpentines, maar
wel heel wat plee-rollen om
de aflossing te vieren. Ach,
die Aussies, een verrekte
mooie tijd was dat". Roel was
ook, bij tijd en wijle, kok en
roerganger aan boord. Ging
voor Indonesië verloren en
werd ook uit Nieuw Guinea
weggepest. „Daar werd ik in
febr. '63 uitgegooid". Ik be
doel maar, wat je allemaal
niet kunt meemaken alvo
rens directeur van een Ne
derlandse vereniging voor
vreemdelingenverkeer te
worden.
Gesetteld
Eenmaal voorgoed terug in
ons land ging Roelof Dekker
„hard op zoek naar een
baan". En kreeg, na een tip
van een kennis, het directo
raat van VVV Noordwijk, tot
eind '69. Echt volkomen
nieuw was het niet voor
Roel, immers in Penang had
hij al aan de wieg van zijn'
toeristisch verkeer gestaan.
Maar het heen en weer kreeg
hij niet meer. De heer Dek
ker was gesetteld en op het
water uitgezeild. Indië was
verloren en Penang ook,
maar hij was gewonnen voor
Noordwijk en even later voor
Leiden. Noordwijk: herden
king 100 jaar badplaats. „Ik
probeerde er een kwallenmat
aan te leggen en deed iets
met een surfboard. Enorm
leuke tijd, vooral gericht op
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 - 22 44 op toestel 10.
HKÜï ÉÜMHP
door Ton Pieters
logiesbemiddeling"; „met
name", zeggen we tegen
woordig.
Maar Leiden beloofde heel
wat anders te worden. Daar
was meteen in '70 het grootse
gebeuren van de Pilgrim Fa
thers herdenking: Dekker
haalde 12 Amerikaanse ko
ren naar de Pieterskerk, liet
er de Pilgrim Fatherspen-
ning slaan en deed een boek
je over de pelgrimvaders uit
geven. „Dat was een enorme
zaak, met die vaart van plat-
boomdvaartuigen en ronde
jachten naar Delfshaven. In
Leiden kwam de VVV toen
in het „werèldwinkekje" bij
het rijksmuseum voor Vol
kenkunde aan de Steenstraat.
Enorm. We verhuisden later
naar het station, waar we
weer weg moesten toen de
NZH-nieuwbouw tot stand
kwam. Sinds augustus '75 zit
ten we nu aan het Stations
plein met al die fietsenrek
ken voor de deur. Prima".
Wandelingen
Daar ging Roel Dekker pas
goed Leiden aan de man
brengen. „Met de eerste kleu-
renfolder: 400 jaar Leidens
Ontzet. Een jaar later 400
jaar universiteit, met een
museumfolder: drie wande
lingen in vier talen uiteenge
zet. We waren theaterbe
spreekbureau, verkochten
geschenkenbonnen; enorme
nieuwe activiteiten, logies-
en informatieactiviteiten wa
ren er al. Het heeft een enor
me vlucht gekregen, dat
nieuwe bureau van ons.
ANWB-stadswandeltochten
sloegen geweldig aan, het
NCRV-kerkepad. Enorm
ook. Toeristische tips werden
veelvuldig naar buiten ge
bracht: 20 keer per jaar op
teevee".
Maar is het nou allemaal
koek en ei? Nou, nee natuur
lijk. Roel Dekker, wiens hoop
en klachten elkaar steeds in
evenwicht hebben gehouden:
„Het financiële begin was
moeilijk. Maar met name
Van Aken heeft veel doorge
drukt". Tinus van Aken was
destijds, ook met name, wet
houder en VV V-bestuurslid,
en onder zijn pressie en in
zicht veranderde de subsidie
basis van VVV Leiden en
werd verbreed: „We konden
wel een pluisje voor onze
mond wegblazen", herinnert
Dewkker zich dandaag nog.
„We gingen zelfs met spron
gen vooruit; in '81 passeerde
de stijging aan kasontvang
sten het miljoen en in '82 wa
ren we aan 1,3 miljoen gul
den toe. Jawel, het gemeen
tebestuur ziet ook de VVV
als een belangrijk aspect van
het gemeentelijke leven. Al
leen, informatie ook infor
matie aan Leidenaars is
geen garantie voor het voor
komen van een financiële
aderlating. Maar ik heb een
heel prettige periode achter
de rug, enorm boeiend ook.
veelzijdig VVV-werk. met
verrassingen en problemen.
It's all in the game. Fantasti
sche medewerksters en mee
denkers, die trots op hun
werk zijn. „Hun" VVV moet
boven aan de rij staan met al
lerlei dingen".
Steunpunt
„Wensen? Ach, we moeten
roeien met de riemen die je
wel kunt verlengen, maar
daar blijft het bij. Geen uit
breiding van het personele
bestand; ook al zijn we een
steunpunt-VVV, een brand
punt van de hele streek. He
laas kunnen we onze armen
niet uitstrekken tot de plaat
sen waar geen eigen VVV is.
In deze regio zijn 28 gemeen
ten waarvan er ongeveer 8
een volwaardige VVV heb
ben. Die overige 20 hebben
we niet kunnen overtuigen
van de voordelen die een
VVV ook daar te bieden
heeft. Een jammerlijke zaak;
want daar wordt geprofiteerd
van wat Leiden ook voor die
VV V-loze gemeenten doet
zonder ondersteuning te krij
gen. Maar laat maar zitten,
anders beginnen die burge
meesters weer boos te wor
den, en we kunnen nou nog
iets voor ze meepikken in het
integraal pakket. Maar het
lijkt wel: laat Leiden die
VVV maar fietsen..."
De tijd zal het leren. Zegt ook
Roel Dekker. Hij zal de ATIB
niet meer meemaken. Dat is
de Automatische Toeristische
Informatie en Bemiddeling:
„beeldschermen en toestan
den die ontzettend veel we
tenswaardigs voortoveren
aan de consument. Kostbare
ontwikkeling die tienduizen
den guldens gaat kosten,
maar de prijskaartjes hangen
er nog niet aan. Over een
maand of wat gaat het spe
len". Roel Dekker zal er niet
meer van wakker liggen,
hoewel hij die chips-informa
tie machtig mooi speelgoed
vindt, als voormalige avontu
rier. Inmiddels is de oud-In-
diëklant Dekker nagenoeg
overtuigd Leidenaar gewor
den. „Een enorm interessante
stad. Fijn om de mensen
wandelingen te geven die tot
enthousiasme kunnen leiden.
En Leiden is een stad met
toekomst: internationale kan
toorbouw, nieuw hotel aan
het Schuttersveld, wat nodig
is als we hier met grote kan
toren gaan beginnen Niet
onmiddellijk van toeristisch
belang, maar als de zakeliike
roering erin is, zal ook het
toerisme meegaan"
Organisa toren
Daar is Roel Dekker van
overtuigd. En, bovendien:
„Het barst van organisatoren
in Leiden: Taptade, 3 okto
berfeesten, Groenoordhallen
erg jammer, verrekte jam
mer zelfs, dat muziekevene
menten soms naar andere
plaatsen moeten uitwijken
Hij zal het toeristische beeld
blijven volgen: „Desgevraagd
zeg ik niet nee, als men me
nodig mocht hebben. Daarbij
denk ik aan een nieuw fiets
routeboekje, een Rembrand-
twandeling met tegels en zo
meer; dat is al een eind op
streek. Enfin, het VVV-be-
stuur schijnt wel happy met
mij te zijn geweest. Dus van
het patroon afwijken? Dat is
een vraag, met nieuwe pro
blemen die opgelost moeten
worden". Nieuwe directeur
Hugens doet even het
arendsnest aan. terwijl voor
ganger Roel Dekker in toe
ristisch opzicht pog boven
aarde staat. Tijd en bestuur
en conjunctuur zullen het le
ren. Een hele business En
Leiden heeft al zo veel aan
z'n hoofd.
Inmiddels is Roelof Adriaan
Dekker aan ombouwen toe.
Het inrichten van vrije tijd.
„Ik ben een gelukkige ge
weest; geen mpment niet ge
werkt. Verrekte jammer, dat
vooral de jongeren niet aan
de bak kunnen komen. Ik
heb altijd met jongeren met
veel talent en doorzettings
vermogen gewerkt. Zwem
men, sport, vissen, fietsen,
wandelen. Daar moet ik weer
aan gaan wennen. Altijd
graag gedaan. Maar samen
met mijn vrouw zal ik dat
varkentje wel wassen. Wel
licht straks ook tijd voor een
vakantie bij familie in Ame
rika. Ik heb hier in Leiden
veel mensen rondgesleurd,
en ook m'n neven en nichten
in Amerika heb ik crazy
about Leiden kunnen ma
ken". Merk toch hoe sterk
Leiden op iemand kan afko
men. Roel Dekker: „Voor de
trek naar deze stad ligt de
basis overal!" Mooi gezegd,
eigenlijk, van Roel Dekker:
„Hou 'ns een keer op met je
parkeertoestanden. We zijn
geen Haarlem of zoiets. Maar
de bouwstenen zijn er nog
steeds in Leiden, al ontbreekt
nog wel eens het cement en
het voegsel. Specie ertussen
en de boel komt voor elkaar.
Kijk maar naar dat Webster
College aan de Boom markt.
Internationale betrekkingen,
die alle support van onze
VVV krijgen..." M'n oudje,
wat wil je nog meer...
^machtig
id ha(*in Katwijk het
twaf^ van ^aar automo*
JCji t te diep ingedrukt.
^ultaat was een snel-
jrtreding van 36 kilo-
C Hf te wel, de dame reed
leter per uur op een
•aar een maximum
van 50 kilometer
v^aegestaan Gisteren
leze zaak voor de
maal voor het kan-
•ht behandeld. Tij-
•RBeerste zitting had de
vase bij hoog en bij laag
tebljiden, dat ze zich be-
Ajj met een vaartje van
leter in het uur had
ogen. Omdat de
lestijds erg vasthou-
s, besloot de kanton-
in de verbalisant (de
ie de mevrouw had
op te roepen.
de jd aan de oproep ge-
)aanjeven en met de Kat-
,en (lame verscheen hij
te hekje. De agent, een
^ooif81* gekleed in een
eg J en met kingsize
»chiipan zÜn voeten, wil-
[ot iarne zijn medewer-
enrflenen. Op de vraag
he atonrechter Van Dijke
een! u niets dan de
igcajl te zeggen?") priem-
cjejent de wijs- en mid-
jr van zijn rechter-
vemde lucht en zei „Zo
'an j helpe mij God alle-
hten- De politieman be
nt Bi waarschijnlijk al
maar, een kniesoor
op let.
bleek echter geen
ire getuige te zijn.
wist zich van het
iets meer te herin-
it was hem ook niet
nemen, hij had de
november 1981
Daarop wendde de
n Dijke zich tot de
ie. Die wist zich die
novemberdag nog
i 1 voor de geest te ha-
- -!■ reed daar in m'n
gon ze haar verhaal.
^to is in Duitsland in-
en rijdt daarom erg
S weet zeker, dat ik
Her dan zestig heb
Want als ik harder
maakt de motor in
Be versnelling een
kkelijke herrie." Mr.
ien ke informeerde naar
nuk van de auto: „Een
rk-ts 200," antwoordde
zaïie eraan toevoegde,
i ©menteel een Honda
de Bit. Helaas vroeg de
ijn Vchter niet. waarom
komlst in Duitsland rus
eenen ingereden,
d e Dijke liet doorsche-
hooiiat hij niet overtuigd
[ingihet feit, dat de mo-
iroen een Mercedes gaat
i enbnneer het gaspedaal
Ooier wordt ingedrukt,
emee nam daarop wijse
de <|gas terug: „Het kan
liuni dat ik iets te hard
■natoden. Ik was in ge
in vjverzonken en ik kijk
latje! constant op de snel-
ilegier. Maar ik begon
lergter te rijden, toen ik
'ergd zag waarop stond,
ting harder dan vijftig
k aldus de dame, die
jnstt argumenten naar
Histtacht: „Ik heb nog
alleh kilometerteller ge-
ïsortj precies 86 kilometer
dei Is die teller éigen-
re cjgeijkt?" Vroeg ze op
vooligende toon aan de
i volie moest erkennen,
en :niet het geval was.
;ntel teller was, een paar
ies foordat de mevrouw
ov^ngehouden, grondig
uittn goed bevonden,
i eepolitie-beambte nog.
164 igent was de mist in
r daeugen ondertussen
^trokken. Tenminste,
tt ie. „Ik geloof dat
*weer begint te, da-
hij. „U reed toch in
wagen?" vroeg hij
lame. „Nee" zei deze
(Maar u had wel een
hef in de auto," zei de
le ïee hoor, ik zat hele-
trteen in de wagen,"
*eitliet antwoord. „Ik
^°1 dat het in de buurt
De&fslag gebeurde," zei
ia8 it nog en gaf zijn
n Jubze pogingen toen
oela>
jn Ser van justitie eiste
'°8 !te van 160 gulden:
c0Jproces verbaal staat,
/er een afstand van
faclier bent gevolgd en
irs. snelheid is gecontro-
e Pjt een pas geteste tel-
wajfens mij is de over-
:o D" wettig en overtui-
^°s fewezen." De dame
zetcn laatste woord: „Hoe
Jan met die regeling,
voojjij vvercj gezegd, dat
^schikken. Een hele
ik niets en dan moet
a "JMing naar de recht-
1S ^Rechter Van Dijke
n aHr begrip voor. „Ik
;rs 'met de officier eens,
t °He overtreding heeft
^gc]. Maar u heeft zo
-aaijeten wachten (ruim
schiHen) dat daarmee
e, f wil houden." De
ïlvaflegde de Katwijkse
antjje van 80 gulden op.
ged(EES VAN HERPEN
)EN/REGIO £eidóe Qowumt DINSDAG 12 APRIL 1983 PAGINA 5
zenstraat. De 102-jarlge is
een geboren en getogen
Leidse. Ze trouwde in 1906
met H. Kres. Haar echtge
noot, van beroep suiker
werker, overleed in 1959.
Het echtpaar kreeg èén
zoon. Mevrouw Kres heeft
twee kleinkinderen en vijf
achterkleinkinderen.
Leidse amateur
fotografen
laten werk
zien in de Waag
Wethouder P.H. Schoute
heeft gisteravond in De
Waag de tentoonstelling
van werk van Leidse ama
teur-fotografen geopend.
De tentoonstelling, die
zeer professionele foto's
toont, is georganiseerd ter
gelegenheid van het 60-ja-
rig jubileum van de Leidse
Amateur Fotografen Vere
niging (LAFV). Op de ten
toonstelling zijn meer dan
200 foto's in zwart/wit en
kleur en ongeveer 80 dia's
te bekijken. Verder zijn er
de foto's van deelnemers
aan de fotowedstrijd „wo
nen in Leiden" te zien. De
tentoonstelling duurt tot en
met 23 april en de toegang
is gratis. De tentoonstel
ling is de hele week van
half een tot vijf uur en don
derdagavond ook van ze
ven tot negen uur te be
zichtigen. Op zaterdag
gaat De Waag al om tien
uur open.
Maria Elisabeth Kres-
Landwehr bereikte giste
ren de leeftijd van maar
liefst 102 jaar. Ze voelt
zich nog jong. Ze weet zelf
ook niet hoe het komt, dat
ze zo oud is geworden.
„Gewoon doorgaan hè. Ik
heb het niet in de gaten,
dat Ik al zo oud ben. Ik
ging en ga nog steeds veel
om met jongeren. Mis
schien dat het daardoor
komt". De enige zoon van
de 102-jarige mevrouw
Kres roept: „Ze ziet ook
altijd de zonzijde van het
leven".
Ter gelegenheid van de
heugelijke gebeurtenis
bracht burgemeester C.
Goekoop een bezoekje
aan de 102-jarige in het
bejaardencentrum Groen
hoven. De burgemeester
bracht een schemerlampje
mee dat mevrouw Kres
boven haar bed in de nieu
we gerestaureerde behui
zing aan de Witte Rozen
straat kan hangen. Me
vrouw Kres verheugt zich
erg op de verhuizing bin
nenkort naar de Witte Ro-
