Leidse Courant | 1983 | 30 maart 1983 | pagina 3

Moeder word je gewoon

Grijp werkloosheid aan voor
uit het keurslijf

r>r>

Traditionele Mattheus
door Ex Animo - koor

EIDEN

Ccidóc Somrnxt

WOENSDAG 30 MAART 1983 PAGINA 3

dan zwaar gewond na
ongeval op snelweg

EIDEN Een 38-jarige Rotterdammer is gistermid-
ag ernstig gewond naar het AZL overgebracht na een
ngeval op de A4, de snelweg Den Haag Amster-
am. De man liep letsel aan zijn hoofd en nek op.

man stond met zijn auto op de vluchtstrook stil ter hoogte
an de Europaweg. Plotseling gaf hij gas en reed vrijwel onmid-
ellijk met een geringe snelheid de hoofdrijbaan op. Een vracht-
agen, bestuurd door een 21-jarige man uit Rijswijk, kon de
ito ondanks hevig remmen niet meer ontwijken. Door de klap
rak de stoel in de auto van de Rotterdammer af, de man viel
aar achteren en verloor de macht over het stuur, waardoor zijn
ito naar de linkerrijstrook schoot. Daar werd zijn wagen nog-
taals geramd door een automobilist uit Emmeloord.

'ENTOONSTELLING WIL DISCUSSIE OVER KLASSIEKE MOEDERROL LOSMAKEN

De heer De Bolster (links) en prof. Van Soest tonen de oorkonde
en de penning.

Ere-penning voor aannemer De Bolster

LEIDEN Aannemer Hendrik de Bolster uit Oegstgeest ont
ving gisteren uit handen van professor H.W. van Soest de pen
ning van de Vereniging Oud-Leiden. Professor Van Soest is
voorzitter van Oud-Leiden. Deze penning wordt uitgereikt aan
een persoon die zich verdienstelijk voor de stad heeft gemaakt.
De heer De Bolster kreeg de penning omdat hij door zijn per
soonlijke inzet en aandacht meewerkte aan het behoud en her
stel van het Leidse stadsschoon. De Bolster nam onder meer de
restauratie van panden aan het Noordeinde en de Weddesteeg
ter hand. In voorbereiding is het herstel van woningen aan de
Hoge Woerd en Middelstegracht. Het particulier initiatief van de
heer De Bolster is een stimulans voor het behoud van vakman
schap en werkgelegenheid, meent de vereniging. De penning
werd eerder uitgereikt aan wijlen Piet van der Sterre, de familie
Van der Stok en de stichting Diogenes.

Vorig jaar werd de penning van de vereniging Oud-Leiden niet
uitgereikt. De vereniging kon toen niemand vinden, die ervoor
in aanmerking kwam. Men heeft nu besloten de ere-penning
eens in de twee jaar toe te kennen.

1IDEN „Moeder
ird je gewoon" is de ti-
van een tentoonstel-
die in het gebouw
de stichting Welzijn
n de Breestraat 117 is
k jericht. De tentoonstel-
P g nog tot 7 mei bij
!l stichting te zien be
at uit twintig platen
larop met foto's, teke-
ïgen en teksten het
lassieke" moederschap
beeld wordt gebracht
alternatieven worden
ngedragen.

s arbij is gebruik gemaakt
foto's uit tijdschriften

waarop moeders met hun kin
deren in de weer zijn, maar er
hangen ook foto's uit het dage-
lijk leven van moeders die al
leen de was doen en met de
kinderen boodschappen doen.
De tentoonstelling en de mees
te foto's zijn gemaakt door drie
Leidse vrouwen. Zij hopen,
dat de tentoonstelling een aan
leiding voor discussie zal zijn
over de rol van het moeder
schap en daarom is het moge
lijk de tentoonstelling te lenen.

Eenzaam

„Het is onze bedoeling dat de
tentoonstelling de komende
maanden door Leiden trekt en

te zien zal zijn in buurthuizen
en op scholen. Op die manier
zou een discussie over het wel
of niet moeder zijn, kunnen
ontstaan in bijvoorbeeld vrou
wengroepen. Daarbij is niet al
leen de discussie over de keuze
tussen wel of niet kinderen
belangrijk, de manier waarop
vrouwen hun leven inrichten
als er kinderen zijn, is net zo
goed van belang", legt Christa
de Boer uit. Zij is één van de
vrouwen die de tentoonstelling
hebben gemaakt.

De tentoonstelling wil laten
zien, dat de moederrol in onze
samenleving erg eenzijdig is.
„Van jongsaf worden meisjes
anders opgevoed dan jongens.

Van een meisje wordt ver
wacht, dat ze vroeg of laat
kinderen krijgt en voor ze
zorgt. In weekbladen en in de
reclame wordt de moederrol
meestal voorgesteld als een
vrouw die blij glimlachend de
afwas doet of met de wasma
chine in de weer is", zegt
Christa. Voor de makers van
de tentoonstelling is dat een
beeld dat nauwelijks aan de
werkelijkheid beantwoordt.
„Veel vrouwen zijn eenzaam.
Ze zitten de hele dag thuis om
voor hun kinderen te zorgen,
krijgen niet de kans om zich
verder te ontplooien en vragen
zich af of ze het wel goed
doen. Ze zijn alleen verant
woordelijk voor hun kinderen.
Uiteindelijk als de kinderen de

deur uit zijn, zitten ze hele
maal alleen en weten met zich
zelf geen raad. En vrouwen
die geen kinderen hebben,
worden daarop aangekeken,
alsof ze zielig zijn".

De laatste platen op de ten
toonstelling laten zien hoe de
moederrol ook anders inge
vuld kan worden. Kinderen
die in een crèche zijn onderge
bracht, kinderen .die door een
groep mensen worden ver
zorgd, zijn daar twee voorbeel
den van.

Groeperingen die de tentoon
stelling in huis willen halen,
kunnen zich melden bij de
stichting Welzijn of via het te
lefoonnummer 071-125883.

Duizenden
guldens
schade na
inbraak

LEIDEN Bij een inbraak
in een kledingzaak aan de
Haarlemmerstraat is in de
nacht van maandag op dins
dag voor 14.000 gulden aan
kleding gestolen. De inbre
kers gingen er met 120 da
mesbroeken en met een aan
tal rokken vandoor na een
ruit van de winkel met een
steen te hebben ingegooid.

Geen krant ontvangen? Bel tussen
18.00 en 19.00 uur, zaterdags tussen
14.00 en 15.00 uur, nummer 071-
122248 en uw krant wordt nog dezelf
de avond nabezorgd.

Er wordt de laatste tijd maar op ons ingepraat hoe vre
selijk werkloosheid is en als de Amsterdamse psycho
loog Bert de Vries eens durft te beweren, dat het toch
wel prettig is dat heel veel smerig werk nu door ma
chines wordt overgenomen en dat zoiets toch eigenlijk
een zegen is, barst men in woede uit. Waarom doen we
dit? Waarom is dat werk zo belangrijk? Waarom offe
ren we daar vaak alles aan op? In Vrij Nederland
stonden onlangs verschillende interviews, waaruit
bleek dat de meeste mensen alleen maar werkten om
dat het moest Omdat er geld verdiend moest worden.
„Werken is helemaal niet leuk", riep directeur J. de
Boer van de Gemeentelijke Sociale Dienst in Leeuwar

den tijdens een congres in Noordwijkerhout over
„Werkloosheid en recreatie; recreatie en werkgelegen
heid". Hij stelde dat de jeugd anders tegen arbeid aan
keek dan de ouderen en hij vond dat een goed proces.
Bijna iedereen werd daar boos om. Maar waarom? Als
iemand geen werk meer heeft en ook niet meer kan
krijgen, moet je dan bij de pakken neer gaan zitten of
moet je die periode juist gebruiken voor leukere zaken,
dan het werk bood. Er is met een uitkering minder
geld te besteden, maar er is wel veel meer vrijheid.
Zijn we verleerd onszelf kreatief te vermaken? En is
het dan niet meer mogelijk om dat alsnog te proberen?
Of is men bang voor de reaktie van de buurman, die

nog een baan heeft? Ach, wellicht is die buurman stie-
kum jaloers, dat hij wel door de regen naar zijn werk
moet en zijn werkloze buurman lekker kan uitslapen
of als vrijwilliger iets veel aardigers doet, dan hij in
het werk moet doen. Het discrimineren van de werklo
ze wordt trouwens steeds minder, omdat het besef
groeit, dat men morgen ook aan de beurt kan zijn om
werkloos te worden.

In deze serie worden enkele aspecten van die werk
loosheid belicht Wellicht soms op een minder gangba
re manier dan we van werkgevers en vakbonden ge
wend zijn. Het eerste deel is ontstaan na een gesprek
met drs. W.F. Haak.

IRS W.F. HAAK

ifIDSCHENDAM Floor
lelaak is een denker, een dro-
iier, die speelt met zijn geest
n de ideeën die daarbij ont-
laan neerschrijft in zijn co-
mns in het Financieële Dag-
n ad. Van beroep is hij chemi-
us, maar geen man voor for-
ules. Hij werkt op het Mi-
sterie van Volksgezondheid.
uim een jaar geleden hield
i een lezing in de Kleine
5 omedie in Amsterdam ter
legenheid van het zestiende
istrum van een letterkundig
spuutgezelschap. In die le-

1 ig gingen, net als in zijn co-
mns, zijn gedachten uit naar
o n betere wereld en onthul-
3 hij veel van hoe en waar
in onze maatschappij zo ver-

2 orden is. Gedachten die

2 leestal lijnrecht indruisen te-

3 n het rationele, „gezonde"
o rstand dat velen menen te

0 zitten. Toch bevatten zijn
3 feën wellicht meer waarhe-

1 n. dan menigeen durft te
5 tennen. Hij heeft zo ook
J n ideeën over werkloos-
30 id. Het ideaal van Floor

1 lak is een maatschappij met
n arbeidsloos inkomen voor

8 iereen en de inkomensloze
q oeid. Hij filosofeert graag

2 er dat ideaal, maar is er
2 en type naar om er een
7 nt en klaar plan over op te
feilen. Hij stelt zich een
14 latschappij voor met een in-

9 men voor iedereen van de
eg tot in het graf. Voor

innen, vrouwen en kinde-
1. Hooguit voor kinken
ipsgewijs oplopend. Het in-
men is dus niet meer ge-
ppeld aan de arbeid die
irdt verricht, maar elke
aand krijgt iedereen een
st bedrag overgemaakt op
giro. Er wordt alleen nog
werkt als iemand er be
aan heeft en Haak
nkt dat er toch nog genoeg
-■insen zullen zijn die dan
ijlen werken. Maar dan al
ien omdat ze dat zelf nodig
len of leuk. Vervelend
wordt door machines
of helemaal niet meer,
it we erachter kwamen
eigenlijk niemand die pro
ten nodig heeft. De
lidslijn tussen wat werk is
niet, vervaagt. Doordat ie-
m zijn geld automatisch
irgemaakt krijgt, hoeven er
formulieren meer inge-
te worden en worden
alle lokettisten, belas
tambtenaren en andere
'tenaren, vakbonden en
focaten, psychiaters en
"ijnswerkers overbodig.

voorlopig zien we nog
stapels formulieren, de le-
lokettisten en de bureau-

Drs. W.F. Haak: „Ons oude arbeidsethos stond ons
niet toe, tevreden te zijn met het bereikte".

cratische wolkenkrabbers. En
vooral de troosteloze burger,
die altijd op zoek is naar zijn
recht in plaats van zijn geluk.
Terwijl Floor Haak zijn ge
dachten spuit, ijsbeert hij door
zijn kamer in een torenflat
van het ministerie en blijft af
en toe bij het raam staan om
in gedachten verzonken naar
de wolken te kijken.

Op weg naar beter

„Toen ik aan het einde van de
vijftiger jaren afstudeerde,
zag ik de wereld om mij heen
zoals dat in die tijd gebruike
lijk was. Op weg naar beter.
De mensen kregen een tv, een
wasmachine, een auto, ieder
een met vakantie en steeds
verder weg. Alle produkten
zouden steeds goedkoper wor
den en onder het bereik van
steeds meer mensen. Zo was
het geijkte denken in de jaren
zestig, omdat al onze zintui
gen waren afgesteld om de
wereld zó waar te nemen. Het
was typerend voor die tijd,
dat we niet wilden rusten
aleer de weg naar beter, nog
sneller, nog bewuster, nog ge-
plander zou worden afgelegd.
Ons oude arbeidsethos, samen
met al die andere waarden in
geprent in ons denkraam,
stond ons niet toe, tevreden te
zijn met het bereikte. Ook de
vooruitgang zelfe diende
vooruit te gaan en daartoe

werden alle krachten gebun
deld".

„Bundeling. Ordening. We za
gen het niet als beknotting
van vrijheid, hoewel het dat
natuurlijk wel is. De vrije
mens van weleer, die zijn
handelen aanpaste aan de
stand van de zon, die zijn ge
voelens openstelde voor de
gedaante van de maan, die at
van de vissen die hij toevallig
ving en van de vruchten die
hij toevallig vond, die zijn
kwalen genas met kruiden uit
het veld en zijn jasje liet waai
en in de richting van de wind,
die mens komt in het Westen
nooit meer terug. Hij is ver
worden tot een brave burger
die na zijn vierde verjaardag
naar school gaat, elke dag op
gezette tijden, vijf dagen per
week, veertig weken per jaar,
tien tot twintig jaar lang om
eenzijdig uitgerekt te worden
in de richting waarin de mens
gemeten wordt. Die vervol
gens in de sociale laag waarin
hij door de school is uitgesor
teerd, veertig a vijftig jaar
lang, achtenveertig weken
per jaar, vijf dagen per week,
acht uur moet werken om uit
gebuit te worden in het opge
klopte produktieproces en die
tenslotte, als alle fut eruit is,
met pensioen mag gaan om
uitgeteld te worden opgeslo
ten in een bejaardentehuis".

„Wat een in-triest beeld.
Waarmee maar gezegd wil

zijn dat ons perspectief wel
mooi leek, maar eigenlijk niet
was. Een verholen systeem
van opvoeding en scholing
heeft ons stelselmatig zodanig
geïndoctrineerd, dat we het
keurslijf waar we van wieg
tot graf in geperst worden,
niet in strijd achten, ja zelfs
associëren met de „rechten
van de mens". Volgens
schoolse patronen werd ons
denkraam geordend, star ge
structureerd langs de lijnen
der rationaliteit, stijf van de
logica. Onze onderworpen
heid aan een knellend nor
men-en waardenpatroon, dat
beheerst wordt door het meet
bare, heeft ons gevoelloos ge
maakt voor het onmeetbare
en onmetelijke en doof voor
de stem van ons hart, die om
liefde vraagt en geluk, zoals
die slechts in het spel te vin
den zijn. Maar het gaat in
onze maatschappij niet meer
om het spel maar om de knik
kers".

„We zijn onze speelsheid, onze
fantasie, onze kreativiteit die
we als kind gehad moeten
hebben, kwijt geraakt. We
zijn het arbeidskeurslijf en
ons consumeren met geluk
gaan verwarren. Doordat ie
dereen altijd maar werkt om
in zijn vrije tijd hetgeen hij
verdiend heeft weer te consu
meren, neemt niemand de tijd
om eens over de zin van zijn
bestaan na te denken. Ieder
een „moet" altijd maar hollen
en draven. Met het mooiste
weer van de wereld laten we
ons vrijwillig opsluiten in
muffe kantoren of lawaaiieri-
ge fabrieken. Pas tegen de tijd
dat we sterven, gaan we over
ons leven nadenken en ko
men dan, als het te laat is, tot
het besef dat we ons hebben
laten leven. De mensen zou
den zich meer tijdens het le
ven op het leven moeten be
zinnen. Dan zullen ze zich
niet doldraaien in de opge
klopte spiralen van produktie
en consumptie, dan zullen ze
tevreden zijn met minder,
zoeken naar andere waarden
dan de materiële en zich be
vrijd voelen van de tredmolen
waar ze zo uitzichtloos in be
land waren. Zo zullen ze hun
kreativiteit weer gaan ont
wikkelen en de maatschappij
en het leven weer met andere
ogen gaan bezien. Werkloos
heid kan een aanzet zijn".

Verworden

Floor Haak meent dat de
maatschappij zo is verworden
en de mens daarbij ongeluk

kig is, omdat alles zo gericht
is op efficiency. Zo veel moge
lijk knikkers in zo min moge
lijk tijd. „Zo is de arbeidsver
deling, de verstedelijking, de
mechanisatie, de industrialisa
tie, de specialisatie, de ratio
nalisatie, de schaalvergroting
en noem allemaal maar op,
ontstaan. Zo is de ambachtelij
ke nijverheid verdwenen en
de lopende-band-industrie
ontstaan. Zo zijn de kleine
buurtwinkeltjes verdwenen
en de supermarkten ontstaan.
Zo is, kortom, de menselijke
maat verlaten en zijn onmen
selijke structuren ontstaan.
Met alle menselijke ellende
van dien. De sociale patronen
van de menselijke samenle
ving zijn verpulverd onder de
dwingende hamer van de te
kortzichtig berekende effi-
ciëncy en er is vervreemding
en ontevredenheid voor in de
plaats gekomen".

„Even heeft het westerse sy
steem gewankeld, toen aan
het eind der zestiger jaren re
volutionaire bewegingen als
paddestoelen uit de grond
kwamen en studenten de bar
ricaden bemanden die tegen
de traditionele orde werden
opgeworpen. Hun zoeken
naar andere maatschappelijke
verhoudingen was niet alleen
theoretisch gericht, maar
vooral gevoelsmatig bepaald.
Deze aversie tegen de maat
schappij uitte zich in allerlei
anti-bewegingen, zoals anti
industrie, anti-winstbejag,
anti-weten, anti-bewapening,

anti-concurrentie, anti-tech
niek en leek zodoende nega
tief. Het was echter een ver
zet tegen de grimmigheid en
een pleipooi voor het herstel
van de menselijke maat, het
milieu en wezenlijke waarden
als liefde (flower power)".

Tegencultuur

Volgens Haak zijn deze bewe
gingen niet doodgebloed. Hij
ziet een duidelijke onder
stroom, die op de ingeslagen
weg is doorgegaan. Allerlei
kleine milieuvriendelijke on
derneminkjes zijn als padde
stoelen uit de grond gescho
ten, waarbij het niet om de
winst, maar om het ideaal van
een andere maatschappij gaat.
Ook de vredesbeweging heeft
volgens Haak haar oorsprong
in die fundamentele onvrede
met de maatschappij en ook
in de groepen die zich beijver
en voor vrijwillige euthanasie
of die zich keren tegen de
kernenergie, wapenindustrie,
commercie, milieuvervuiling,
de honger in andere landen,
ziet hij de roep om menselijk
heid. Wellicht kunnen de
werklozen hun nieuwe le
vensfase aangrijpen om zich
van hun keurslijf te bevrijden
een nieuwe groep vormen en
zich met al die andere bewe
gingen, verenigen in de „te
gencultuur", zoals Floor Haak
dat noemt, om van de maat
schappij weer iets gezelligs te
maken.

Balische dansen

De Balische dansgroep „Diah Tantri" geeft vanmiddag
twee voorstellingen in het Rijksmuseum voor Volken
kunde aan de Steenstraat 1. Volwassenen moeten vijf
gulden entree betalen, kinderen vier gulden. De voor
stellingen beginnen om half drie en om half vier.

Video

In het Kontra Kafé van het Leids Vrijetijdscentrum aan de
Breestraat 66 wordt morgenmiddag een videofilm ge
draaid. De film gaat over een klein, buitenaards mannetje.
De voorstelling begint om twee uur, de toegang is gratis.

Jazz on Sunday

Het seizoen 82/83 van Jazz on Sunday wordt vrijdaga
vond afgesloten met een big band special. In het res
taurant van de Hans Menken Bowling aan de Boshui-
zerlaan treedt de „Frits Landesbergen Big Band" op.
Dit Leidse orkest heeft tot nu toe alle seizoenen van
Jazz on Sunday besloten. Het concert begint om negen
uur. Na het optreden van de big band wordt door een
kleine orkestbezetting dansmuziek gespeeld.

Der Moderne Mann

De Duitse groep Der Moderne Mann" treedt vrijdagavond
op in het Leids Vrijetijdscentrum aan de Breestraat 66.
Deze „Deutsche Welle formatie" bestaat uit Tonio Scorpo
sax keyboard), Axel Wicke (bas), Fé Wolter (drums),
E.K.T. (gitaar) en Mattus (zang). In het voorprogramma
speelt de groep „Two Supply" uit Haarlem. De zaal gaat
om negen uur open. De toegangsprijs bedraagt 6,50leden
betalen vijf gulden.

Paaskermis

De jaarlijkse Paaskermis wordt weer van zaterdag tot
en met dinsdag 5 april op het buitenterrein van de
Groenoordhallen gehouden. De kermis is open vanaf
's morgens tien uur (op eerste -paasdag gaat de kermis
om één uur open). Zaterdagavond is de kermis tot tien
uur open, zondag en maandag tot twaalf uur 's nachts
en maandag tot zes uur 's avonds. De toegang tot het
kermisterrein is gratis.

Ruilbeurs

In clubhuis Matilo aan de Zaanstraat 126 wordt zaterdag
een ruilbeurs gehouden. Alle verzamelaars van postzegels,
sigarenbandjes, suikerzakjes, munten en dergelijke kunnen
hier terecht. Men kan tafels (vijf gulden per tafel) bespre
ken bij de heer P. van Dijk. telefoon 412285. De ruilbeurs
duurt van half elf tot half vier.

Advokatenkollektief

Het Advokatenkollektief Leiden gaat verhuizen. Op 1
vrijdag april nemen de advocaten en procureurs Hees,
Hes, Sprenger, Schraverus-Ten Velden en Vosman de
nieuwe behuizing aan het Plantsoen 41 in gebruik. Het
telefoonnummer van het Advokatenkollektief (122541)
blijft ongewijzigd.

Vakantie-kamp

De Leidse Vrijwilligerscentrale organiseert ook dit jaar
weer vakantiekampen voor onder andere kinderen en ge
handicapten. Mensen, die belangstelling hebben om als
vrijwilliger mee te helpen bij de organisatie van deze kam
pen, kunnen terecht bij de Centrale aan de Langegracht
246a. Telefoon 149064.

Maaltijdvoorziening

Het Dienstencentrum De Linde zoekt vrijwiligers, die
één keer in de week maaltijden naar bejaarden in de
Tuinstadwijk en Vreewijk kunnen brengen. De maal
tijden zijn bestemd voor ouderen die niet kunnen ko
ken, of geen boodschappen kunnen doen. De maaltij
den worden verpakt in tempex dozen. Wie belangstel
ling heeft om mee te werken, kan contact opnemen
met het Dienstencentrum aan de Herenstraat 64, tele
foon 144112. Men moet vragen naar Jacques van Eke-
ren. Automobilisten krijgen een kilometervergoeding.

Pijproken

Mevrouw M. Bodrij uit Leiden, die zaterdag Nederlands
pijprookkampioen is geworden, was niet de enige Leidse
deelnemer aan deze titelstrijd. Er deden ook nog zes Leidse
heren mee. De heren Van der Heiden, Vijlbrief, Hemerik,
Van Koeteren, Ubink en Riethoven vielen echter niet in
de prijzen. Het Nederlands kampioenschap werd gehouden
in het Klein Auto- en Scootermuseum aan de Vlietweg.

LEIDEN Dat de traditie van de Mattheüspassion, die elk jaar
voor Pasen wordt uitgevoerd, nog steeds springlevend is, wordt
elk jaar bewezen door de lawine van uitvoeringen, die over Ne
derland wordt uitgestort. De indrukwekkende opkomst gisteren
in de Stadsgehoorzaal, die tot de nok toe was gevuld, vormt een
ondubbelzinnig illustratie van hoe het werk ook bij het publiek
leeft. Voor velen zal het traditie op zich zijn, die aantrekkings
kracht uitoefent of ontleent de uitvoering zijn betekenis aan de
godsdienstige connotatie, die met het werk verbonden is. Het is
de vraag of de populariteit van de Mattheüspassion ook haar
muzikaal gehalte betreft. Er zijn ontegenzeggelijk sterke passa
ges, waar dat buiten kijf staat en die, zoals enkele koralen en
aria's ook afzonderlijk grote bekenheid genieten. Maar wat te
denken van de talloze recitatieven met hun geringe zeggings
kracht en het herhaald gebruik van dezelfde thema's? Het ge
heel wordt er niet afwisselender op en dat telt zwaar in een
werk, dat een buitensporige lengte bezit.

Hoe dan ook, vele honderden luisterden gisteren ademloos naar
de uitvoering door de Christelijke Oratorium - en jongerenvere
niging 'Ex Animo' onder leiding van Wim de Ru, met tal van
solisten en assistentie van het Gewestelijk Orkest.

Traditie overheerste ook in de interpretatie. 'Ex Animo' is een
groot koor, dat al gauw een volle en celebrale klank produceert.
Nieuwe inzichten omtrent bezetting en dynamiek, die tegen
woordig opgang doen, zijn hier dus niet toepasbaar. In zijn stijl
leverde Ex Animo een evenwichtige prestatie, die gekenmerkt
werd door goed en helder samenspel - een cruciaal punt in zo'n
grote bezetting - en bovendien technisch gezien uiterst stabiel
klonk. Hinderlijk was dat in het 'tutti'- zingen met name de so
pranen door de akoustiek gedempt werden. Het meest subtiel en
levendig klonken koor en orkest in deelpartijen, waarin zowaar
iets van de moderne klanksoberheid werd verwezenlijkt. Het
zestal solisten sloten zich, bogend op een ruime ervaring in dit
werk, bij dit rustige en beheerste klankbeeld aan

DIRK VOOREN