isTs
3et (echte) Mayerling-drama
as geen zelfmoord, zegt Zita
Jmroepbestel blijft overeind,
maar het stof gaat eraf
12
jpJNËN
INNENLAND
CeidócSoiwatit
buitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenliofbuitensteBinnen
3uitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnen
Politiek
Partij
Parlement
BERLIJN
afSIJTHOFFPERS
ZATERDAG 26 MAART 1983 PAGINA 7
OUDEN
'ANDDRUK
■ijgt de heer Stikker, de
ormalige topman van het
ódzieke scheepsbouwcon-
rn Rijn-Schelde-Verolme.
-yi grotendeels door het rijk
taalde „gouden handdruk''
een miljoen gulden of
11? Over deze vraag werd
I ensdag in de Tweede Ka-
I reen tweekamp uitgevoch-
tussen minister Van Aar-
I ine (Economische Zaken)
D'66-fractieleider Maarten'
gwirda. Het optreden van
- beide heren leverde het
<est opmerkelijke schouw -
1 op van alle debatten en
5J )atjes die in de week voor
at aande aan het paasreces
rden gehouden. De con-
öi ntatie tussen Van Aardenne
ri Engwirda viel niet alleen
«i doordat geen enkel ander
inerlid zich in de discussie
ngde, maar onderscheidde
lD h ook vanwege de toonzet-
g van de woordenstrijd.
minister gaf toe, dat Stik-
Tr wegens zijn vertrek bij
RSV een uitkering van een
miljoen gulden zou krijgen,
maar schoof de verantwoorde
lijkheid voor de vaststelling
van dat immense bedrag in de
schoenen van zijn voorganger,
oud-minister Terlouw. Deze
partijgenoot van Engwirda zou
eind vorig jaar al akkoord zijn
gegaan met de gouden hand
druk, zo beweerde Van Aar
denne. Hierop ontstak Engwir
da in grote toorn.
„Ik vond het antwoord van de
minister vrij schandelijk", zei
hij, nadat Van Aardenne was
uitgesproken. „Wil de heer
Engwirda dat toelichten?",
vroeg de minister korzelig.
Engwirda knikte. „Dat ga ik
nu toelichten", sprak hij nors.
Van Aardenne weer: Dat wil
ik heel graag, want ik heb fei
telijke gegevens verstrekt".
Engwirda weer: „Ik heb ook
feitelijke gegevens. Deze zul
len dadelijk boven tafel ko
men". Van Aardenne: Daar
ben ik zeer benieuwd naar".
Vervolgens verklaarde Eng
wirda op boze toon dat Ter-
louw tijdens zijn ministerschap
alleen maar heeft gezegd dat
er een „redelijke afvloeiings
regeling" voor Stikker zou
moeten komen. Een bedrag
had hij nooit genoemd en hij
zou zeker niet akkoord zijn ge
gaan met een dikke miljoen.
Voorts trok Engwirda van leer
tegen de bewering van de mi
nister, dat het miljoen voor
Stikker slechts voor 450.000
gulden zou bestaan uit een
gouden handdruk en dat de
rest van het bedrag moest
worden gezien als een aanvul
ling op z'n pensioen. Engwir
da: „Ik vindt dat de minister
liegt als hij nu zegt dat het
maar om 450.000 gulden gaat".
Nog geen seconde later klonk
de stem van kamervoorzitter
Dolman door de luidsprekers:
„Dat woord Dolman doelde
op „liegt") wordt hier nimmer
toegestaan, zoals de heer Eng
wirda wel weet. Wellicht wil
hij dit woord vervangen door
een ander woord dat zijn be
doeling duidelijk maakt. Eng
wirda: „Ik laat het aan de aan
wezigen over om daarvoor een
ander woord in te vullen".
Dolman: „Dan zal ik het moe
ten doen. Ik geef de heer Eng
wirda in overweging, in te
stemmen met de volgende for
mulering: ik meen dat wat de
minister heeft gezegd, op ge
spannen voet staat met de
waarheid". Engwirda: „Dat is
precies wat ik had willen zeg
gen".
ONBETAMELIJK
Het debat werd vervolgd. De
fractieleider van D'66 deed z'n
uiterste best, zijn partijgenoot
Terlouw vrij te pleiten. In het
vuur van zijn betoog beschul
digde hij Van Aardenne er
van, onlangs in een interview
nogal onbetamelijke dingen"
aan het adres van Terlouw te
hebben gezegd. De minister
schoot overeind. „Dit is een
bewering die op zéér gespan
nen voet staat met de waar
heid", viel hij kwaad uit. (In
gewoon Nederlands had dat
dus eigenlijk moeten zijn: nu
liegt u dat u barst). „Ik heb
aan het adres van mijn voor
ganger geen onbetamelijke
dingen gezegd...". Engwirda,
even later: „Het onbetamelijke
is, dat u gesuggereerd zou heb
ben dat de heer Terlouw als
minister ermee akkoord was
gegaan een bedrag van 1 mil
joen aan de heer Stikker uit te
keren Van Aardenne: „Ik zie
nog niet in wat het onbetame
lijke is geweest". Engwirda:
„Ik denk dat het zéér onbeta
melijk is geweest". Van Aar
denne, ijzig hoofdschuddend:
„Dat lijkt me niet...". Dit
welles-nietes-spelletje had nog
lang zo kunnen doorgaan als
Dolman er niet tussen was ge
komen met de woorden: „Het
lijkt me nu beter dat de heer
Engwirda zijn betoog voort
zet".
Nadat hij zich nog een keer
had laten ontvallen „tamelijk
geschokt" te zijn door de uitleg
van de minister, diende Eng
wirda tenslotte een motie in
met het verzoek de gouden
handdruk voor Stikker onge
daan te maken. Het gekke
was, dat deze motie de volgen
de dag met bijna algemene
stemmen werd aangenomen.
Hoewel het CDA en de kleine
rechtse partijen niet veel heil
zagen in de motie, stemden zij
er toch vóór. omdat zij niet de
indruk wilden wekken, de
gouden handdruk klakkeloos
goed te keuren. En waarom
steunde de VVD de motie-
Engwirda? Heel eenvoudig: zij
legde de motie uit als een pro
test tegen oud-minister Ter
louw. Hun eigen minister Van
Aardenne werd er dus in hun
visie allerminst door t
En bovendien, zo verklaarde
de VVD'er Jacobse bij de
stemming: „Die motie wordt
tóch niet uitgevoerd".
Daar had hij gelijk in. Van
Aardenne vindt, dat op de ge
maakte financiële afspraken
met de ex-RSV-baas niet meer
kan worden teruggekomen.
De motie verdwijnt dus ge
woon in de prullenbak. En zo
eindigde het duel tussen Van
Aardenne en Engwirda in een
schijn-overwinning voor de
D'66-leider. De werkelijke
winnaar zat echter breed la
chend achter de regeringstafel.
CONCURRENTIE
Enkele kelners en bodes uit de
Tweede Kamer keken maan
dag hun ogen uit toen zij door
de wandelgangen een aantal
serveersters, die hun volstrekt
onbekend waren, met grote
dienbladen vol koffie en
broodjes zagen zeulen. Een na
der onderzoek leerde dat de
serveersters afkomstig waren
van het ministerie van volks
huisvesting, ruimtelijke orde
ning en milieubeheer (VROM).
Zij bevonden zich in het ka
mergebouw om een legertje
VROM-ambtenaren van natjes
en droogjes te voorzien. Die
ambtenaren dienden ter on
dersteuning van hun minister
Winsemius, die met een ka
mercommissie debatteerde
over het behoud van de
schaarse landelijke gebieden
die Nederland nog kent. De
ambtenaren hadden hun eigen
soep, koffie en broodjes laten
aanrukken omdat deze
VROM-consumpties voor hen
stukken goedkoper zijn dan de
overeenkomstige hapjes en
drankjes in de buffetten en
restaurants van het kamerge
bouw. Om een voorbeeld te
noemen: een kopje VROM-
koffie kost een kwartje en een
kopje kamerkoffie één gulden
vijftig.
De activiteiten van de VROM-
serveersters bleven, zoals
reeds gezegd, niet lang onop
gemerkt. Al spoedig nadat zij
gesignaleerd waren, werd Dol
man van de concurrerende ho-
reca-business op de hoogte ge
bracht. Dit is belachelijk. Dit
kan echt niet. Die mensen
moeten onmiddellijk verdwij
nen". luidde de reactie van de
kamervoorzitter. Nog geen vijf
minuten later werden alle
VROM-serveersters het ka
mergebouw uitgebonjourd. Mi
nister Winsemius, die op dat
moment met de kamercom
missie in gesprek was en nog
van niets wist, werd via een
bode van het incident op de
hoogte gebracht. „Op het mi
nisterie hebben ze intussen
wel begrepen dat ze dit soort
geintjes niet meer moeten uit
halen", aldus een verbolgen
kamer-ober.
DICK VAN RIETSCHOTEN
kYERLING, Oostenrijk
Bijna een eeuw heeft
wereld geloofd dat de
leimzinnige dood van
Oostenrijkse kroon-
is Rudolf en zijn jeug-
minnares in een
ithuis in de Weense
;en een „zelfmoord-
g bt" tussen hem en haar
-js. Afgezien van geruch-
en speculaties in het
"1de weg, werd de lezing
n het drama in het al-
meen aanvaard, totdat
laatste keizerin van
itenrijk, Zita van Habs-
•g van BourbonPar-
onlangs vanuit haar
llingsoord Zwitserland
lulde dat het paar
Ichtoffer was van een
ieke samenzwering
werd vermoord.
de plaats van de slaapka-
i het jachthuis Mayerling
op 30 januari 1889 de
jarige erfgenaam van het
itenrijks-Hongaarse keizer-
en barones Mary Vetsera
>d werden aangetroffen als
folg van karabijnschoten,
it nu een altaar. Na een dag
I opperste verwarring en
aar tegensprekende verkla-
|»en, maakte keizer Franz
Frans Joseph die de
„zelfmoord" van
zijn enige zoon
bekend maakte.
Josef bekend dat zijn enige
zoon, getrouwd maar niet ge
lukkig met de Belgische prin
ses Stéphanie van Saksen-Co-
burg-Gotha, zichzelf had dood
geschoten.
De tragische liefdesgeschiede
nis werd omgeven door ge
heimzinnigheid. Pp last van
het hof werd het lijk van de
17-jarige Mary in het geheim
in stromende regen begraven
op een nabijgelegen klooster
kerkhof. Haar naam werd uit
alle officiële stukken geweerd.
De 90 jaar oude Zita is wedu
we van ex-keizer Karei die in
Ex-keizerin Zita. die
na een ballingschap
van 65 jaar in
Zwitserland, vorig
jaar voor het eerst
weer voet op
Oostenrijkse grond
mocht zetten.
1916, dus bijna dertig jaar na
het drama-Mayerling, zijn
oud-oom Frans Joseph opvolg
de. Zij vertelde dezer dagen in
een reeks interviews met een
Weens dagblad dat er in 1889
een komplot bestond om Franz
Josef van de troon te stoten en
er zijn zoon Rudolf op te zet
ten. „De kroonprins weigerde
aan de samenzwering mee te
doen en dreigde haar bekend
te maken dat was zijn dood
vonnis. Het spoor van de
moord leidt naar het buiten
land", aldus Zita.
Zij voegde hieraan toe dat de
moordenaars indertijd voor
aanstaande mensen waren en
dat zij hun namen en ook de
op de moord betrekking heb
bende documenten later open
baar zou maken. Na afloop
van de eerste wereldoorlog be
sloot de kersverse republiek
Oostenrijk de Habsburgers te
verbannen, tenzij zij hun aan
spraken op de troon zouden
afzweren. Zita heeft echter uit
respect voor wijlen haar man
nooit van haar rechten afge
zien. Maar door goedertieren
heid van de huidige socialisti
sche regering in Wenen heeft
zij vorig jaar toch twee keer
Oostenrijk mogen betreden
voor bezoeken aan het graf
van een dochter en aan fami
lieleden.
De frêle uitziende ex-keizerin
in de zwarte rouw die zij
nooit heeft willen afleggen
sinds de dood van haar man in
1922 vertelde dat zij zes in
tieme familieleden nauwgezet
over kroonprins Rudolf had
ondervraagd, onder wie diens
jongere zuster Gisela en oom
Karl Ludwig, broer van Frans
Joseph en grootvader van de
latere keizer Karei. „Als je dit
openbaar maakt, vermoorden
ze je", heeft Karl Ludwig vol
gens haar tegen kroonprins
Rudolf gezegd, toen deze hem
over de samenzwering had in
gelicht.
Geruchten
De keizerlijke familie had
Franz Josef („mij blijft niets
bespaard") plechtig beloofd
nimmer de waarheid te zullen
onthullen, aldus de ex-keize-
rin. Dat zij, Zita, het nu toch
deed was om een einde te ma
ken aan een nooit aflatende
stroom geruchten. Het maca
bere drama choqueerde de
zeer „katholieke en apostoli
sche" Habsburgers tenzeerste
en er zijn in de loop der jaren
talrijke veelal zoet-romanti-
Omar Sharif en
Cathérine
Deneuve als
kroonprins
Rudolf en Mary
Vetsera.
sche toneelstukken en films
naar gemaakt, waaronder een
met Omar Sharif en Cathérine
Deneuve.
De veertien zusters-karmelie-
tessen van het klooster dat
van Franz Josef opgericht
moest worden op de plaats van
het jachthuis, spreken niet
langer met bezoekers over
zelfmoord zoals ze dat plach
ten te doen. „Uit het drama is
alleen maar speculatie voort
gekomen. Het was een geheim
dat ook wij niet kenden", zegt
zuster Maria.
In de kamer ziet men foto's
van de keizerlijke familie,
oude meubels, een theeservies
en de lampetkan en kom die
Rudolf heeft gebruikt.
De geschiedkundigen zijn het
in het algemeen met elkaar
eens over de aanloop tot de
vondst van de lijken van Ru-
dolf en Mary Vetsera. De
kroonprins had een geheim
rendez-vous met het jonge ba
ronesje in zijn particuliere
jachthuis op een halve dag rij
den van Wenen. Zijn ver
trouwde koetsier Bratfisch
bracht Mary tegen het vallen
van de avond op de fatale
winterse dag uit Wenen naar
Mayerling. Prins en barones
trokken zich vroeg terug.
De ochtend brak aan en Ru-
dolf kwam uit de slaapkamer
om aan zijn kamerdienaar Lo-
schek te vragen hem een uur
later te wekken. Hij keerde
naar de slaapkamer terug.
Maar Loschek kreeg het uur
later geen gehoor op zijn klop
pen. De kamerdienaar waar
schuwde twee vrienden van
de kroonprins die op Mayer
ling logeerden, de Hongaarse
graaf Hoyos en de prins van
Coburg, die het deurslot met
een bijl forceerden.
Geplunderd
Het jonge paar lag geheel ge
kleed op bed, het bloed aan
Rudolfs slaap nog vers. Naast
hem lagen een afscheidsbrief
aan zijn moeder, keizerin Eli
sabeth, en een vuurwapen.
Het graf van barones Vetsera
op het terrein van de abdij van
Heiligenkreuz werd later
overgebracht naar een nabij
gelegen algemeen kerkhof en
in 1945 door Russische solda
ten geplunderd.
Rudolf was een opstandig man
en een omstreden prins met li
berale opvattingen en met de
leefwijze van een man van de
wereld. Hij schreef onder een
schuilnaam in een radicale
krant in Wenen en bepleitte
hervormingen in het keizer
rijk, hechtere banden met het
tsaristische Rusland en distan
tiëring van het nieuwe Duitse
rijk, dat hij niet vertrouwde.
Kroonprins Rudolf werd opge
volgd door aartshertog Franz
Ferdinand, die in 1914 met zijn
morganatische vrouw gravin
Chotek voor de gelegenheid
verheven tot hertogin van Ho-
henberg in Serajewo werd
vermoord. Dit bleek de vonk
in het kruitvat dat de eerste
wereldoorlog deed ontbran-
ÏN HAAG Minister
nkman heeft de afge-
en weken voor radio
(tv en in dag- en week-
den voorzichtig wat
opgelicht van de
ier over het toekomsti-
beleid ten aanzien van
:elfde media. Zodoen-
trachtte hij de almaar
idjgende interesse bij pers
avö politiek in het zo lang
priibeide regeringsstand -
it over het mediabeleid
wat brokjes nieuws in
te houden.
lerzijds kon uit zijn goed
0ffestudeerde uitspraken wor-
K' begrepen, dat de „discus-
de inhoud van de
lianota bepaald nog niet
afgesloten. Met andere
irden: de schermutselingen
et kabinet waren op be-
[rijke punten nog in volle
„koele manager" Brink-
5 n, die zich zelfs door een
igemikte taart niet van de
l laat brengen, zal zich toch
zijn minst onaangenaam
irast hebben gevoeld toen
firtje week zijn plannen voor-
ig in de pers verschenen,
dan ook nog eens op een
1 J ongelukkig moment: kort
na het gereedkomen van een
vertrouwelijke ontwerp-nota,
enkel bedoeld voor de collega-
ministers die deel uitmaken
van de ministeriële commissie
Informatiebeleid. In het nor
male geval hadden de CDA-
en VVD-ministers in dat club
je gezorgd voor een spannende
voorronde, alvorens de strub
belingen in de ministerraad tot
een doorwrocht definitief re
geringsstandpunt (lees: 'com
promis) hadden geleid. En in
dat geval had de politieke en
maatschappelijke discussie pas
half mei los kunnen branden.
Nu elke Nederlander voor
acht dubbeltjes de inhoud van
de ontwerp-medianota tot zich
heeft kunnen nemen, is die
discussie al voortijdig op gang
gekomen. Het mag duidelijk
zijn dat de oppositie blij is met
deze gang van zaken. De
PvdA zal zeker trachten beide
coalitiepartners tegen elkaar
uit te spelen. Een vluchtige
blik op de voorstellen van
Brinkman leert ons, dat daar
voor voldoende conflictstof
aanwezig is.
Sinds jaar en dag is het media
beleid een uitermate teer on
derwerp in het regeringsbeleid
en het ziet er niet naar uit dat
dit de komende tijd zal veran
deren. Op zijn zachtst gezegd
denken CDA en VVD nogal
verschillend over de vraag hoe
het Nederlandse omroep- en
perswezen moet worden inge
richt. De liberalen zouden bij
voorbeeld in hun hart het
liefst de bezem door Hilver
sum willen halen, terwijl het
CDA eerder geneigd is een
glazen stolp over het bestaan
de bestel te zetten.
Al bij het opstellen van het re
geerakkoord van dit kabinet is
het nodige te doen geweest
over de regeerafspraken ten
aanzien van de media. Na veel
geharrewar bereikten beide
coalitiepartners overeenstem
ming over een tekst, waarmee
men nog alle kanten op kon.
De meest brandende kwesties
werden doorverwezen naar de
medianota, waarin alles pre
cies geregeld zou worden. In
het nu uitgelekte stuk worden
inderdaad een hoop zaken ge
regeld, waarover tot nu toe
grote onduidelijkheid bestond.
De definitieve versie van de
medianota zal voor zowel de
pers als de omroepen het be
leid van dit kabinet weerge
ven. Dit moet uiteindelijk uit
monden in een nieuwe media
wet, waarin pers- en omroep-
wetgeving worden geïnte
greerd. Tot zover zal het stuk
JITENHEER
van Brinkman geen aanleiding
geven tot enig politiek me
ningsverschil, want de Kamer
smeekt al jaren om een derge
lijke alomvattende wetgeving.
Voor het overige bevat de nota
echter een aantal verrassin
gen, die aanleiding kunnen
zijn voor verhitte politieke dis-
Peiling
Wil Brinkman omroepverkie
zingen? Nee, zegt hij en dat is
conform de regeerafspraken.
Maar wel komt er een proef
met een peiling onder de kij
kers. Dat betekent in feite
toch een verkapte invoering
van omroepverkiezingen. Wie
had gedacht dat notabene een
CDA-minister met het plan op
tafel zou komen voor een
proef met omroepverkiezin
gen?
Vele jaren geleden opperde
VVD-mediaspecialist Wim
Keja al het idee van omroep--
verkiezingen door de kijker
zijn voorkeur voor een bepaal
de omroep achter op de ac
ceptgirokaart van de omroep
bijdrage in te laten vullen.
Blijkbaar vindt Brinkman het
helemaal niet zo'n gek plan de
kijkers wat meer rechtstreekse
invloed te geven op de zend
tijdverdeling. Het is een proef,
maar dan wel een die verre
gaande consequenties kan heb
ben voor het huidige bestel.
Als de resultaten van die pei
ling al te veel afwijken van de
bestaande zendtijdverdeling,
wil Brinkman een deel van de
zendtijd aan de hand van de
voorkeur van de kijkers her
verdelen. En daarmee wordt
in feite toch een belangrijke
pijler van het huidige omroep
bestel (zendtijdverdeling op
basis van het aantal leden) on
deruit gehaald.
Het CDA is altijd een fervent
tegenstander geweest van een
dergelijke ondermijning van
het bestaande systeem van
zendtijdverdeling. Inmiddels
heeft de PvdA zich aan de zij
de van de christen-democraten
geschaard. Ooit zijn de socia
listen ook nog voor omroep
verkiezingen geweest, maar
net als het CDA heeft men
ook rekening te houden met
de aan de partij verwante om-
roep(en). Deze twee partijen
vrezen niet geheel onte
recht dat het systeem van
omroepverkiezingen ertoe zal
leiden dat men alleen nog Dal
las en Dynasty gaat uitzenden,
om toch vooral in de kijkers
gunst te komen.
Wat Brinkman voorstelt is een
tussenweg: zowel kijkers als
leden zullen invloed moeten
krijgen op de zendtijdverde
ling. Een eerste stap in de goe
de richting, vindt de VVD.
Het begin van het einde,
vreest het CDA. Datzelfde
geldt voor de „stille" ontkop
peling van abonnement en lid
maatschap door van de leden
een „positieve wilsverklaring"
te eisen, om als volwaardig lid
te kunnen meetellen.
Geven
en nemen
Het is een kwestie van geven
en nemen, moet Elco Brink
man hebben gedacht bij het
neerschrijven van zijn voor
stellen. Zoals altijd bij tegen
strijdige belangen he\ geval is,
moet aan een compromis een
dergelijke filosofie ten grond
slag liggen. Het ontwerp bevat
voorstellen die zowel op het
verlanglijstje van CDA als
VVD genoteerd staan. Behou
dens de verkapte omroepver
kiezingen kan vooral het CDA
in zijn handen wrijven. Het
huidige omroepbestel blijft ge
handhaafd, geen commercie
op de Nederlandse satelliet-
zender, geen eigen reclame op
regionale of lokale omroepen,
geen (formele) ontkoppeling
van lidmaatschap en abonne
ment op omroepblad en ver
gaande beperkende voorwaar
den aan het toelaten van bui
tenlandse satelliet-tv op de ka
bel. Handreikingen naar de
VVD zijn: uitbreiding van de
STER (zelfs een apart blok, los
van het journaal), een kabel
krant met reclame en dan na
tuurlijk de proef met omroep
verkiezingen. Vrijwel al deze
voorstellen stuiten op bezwa
ren bij een van beide coalitie
genoten, dus dat kan nog heel
wat politiek vuurwerk opleve-
Angst en beven
Tenslotte doet Brinkman nog
een aantal voorstellen, die met
name de betrokkenen in Hil
versum weinig complimenten
zullen ontlokken. Met angst en
beven kan Hilversum het een
en ander tegemoet zien. De
wettelijke verplichting die de
omroepen hebben om een vol
ledig programma te bieden wil
Brinkman nu eindelijk serieus
gaan nemen: strenge controle
op straffe van zendtijdverlies
en verplichte percentages cul
tuur, informatie, educatie en
amusement. Bovendien moe
ten de omroepen een mini
mum aan (kostbare) Neder
landse drama-produkties gaan
bieden.
Daarnaast wil Brinkman ook
de (tot nu toe mislukte) zen
derkleuring van de vier Hil-
versumse radiozenders wette
lijk gaan verplichten. Het hui
dige omroepbestèl blijft dus
wel overeind, maar de ont
werp-medianota bevat vol
doende frisse wind om het stof
eraf te blazen.
FRANS WEERTS
Met uw krant naar
Maandag 4 april (tweede paasdag) en maandag 11 april
a.s. vertrekken we (om 7 uur uit Den Haag en 7.30 uur uit
Rotterdam) per luxe touringcar van Maaskant voor een
4-daagse reis naar West- en Oost Berlijn. Voor wie deze
stad nog niet eerder bezocht een bijzondere belevenis.
In West Berlijn verblijven we op basis van half pension
logies, ontbijt en diner) in hotel Igel. Alle kamers hebben
douche en toilet.
Het programma biedt dinsdagmorgen gelegenheid tot
winkelen, terwijl In de middag onder leiding van een Ne
derlandse gids een bezoek wordt gebracht aan diverse
markante punten als Potsdamerplatz. Monument Plót-
zensee, Kurfürstendamm etc.
Woensdag gaan we vla „Checkpoint Charlie" door de
muur naar Oost Berlijn en bezoeken o.a. de Brandenbur
ger Tor. Alexanderplatz en het Treptow Monument. Er
wordt weer In West Berlijn overnacht, waarna donderdag
de terugreis wordt aanvaard.
Deze Interessante en leerzame reis kost 295,- per
persoon op basis van een 2-persoons kamer Combina
tie reisverzekering 8.- p.p. 5.-. Een geldig paspoort
is vereist.
BOEKINGEN: telefonisch onder no. 190882 (van maan
dag t/m vrijdag van 9 tot 13 uur) of persoonlijk In onze
stadsvestiging Spuistraat 71, Den Haag (op de hoek van
het Spui).
Postbus 16050
2500 AA 's-Gravenhage
Tel. 070-190882
(maandag t/m vnjdao tussen 9 en 5 uur)
