Ruud Geels
jitter
sonder
snoepgoed
wil geen beunhaas zijn
Peter Zijerveld
ZATERDAG 19 MAART 1983
door de enorme hoeveelheid doel
punten, die hij bijna overal produ
ceerde en die hem onderscheidin
gen als zilveren en bronzen schoe
nen opleverden. De vier seizoenen,
die hij speelde voor Ajax, werd hij
steeds met gemiddeld 31 treffers
topscorer. Bij Sparta werd hij voor
de vijfde keer topscorer van Neder
land. Op de eeuwige topscorerslijst
staat hij met 262 doelpunten als
tweede genoteerd achter Willy van
der Kuylen, die een produktie van
308 treffers realiseerde. In België
scoorde Geels overigens zo'n zestig
maal. Gezien de reputatie van de
clubs, die hij diende, leeft bij outsi-
.ders de idee, dat Geels een zodanig
kapitaal moet hebben vergaard, dat
hij financieel minstens jaren voor
uit kan of misschien wel „binnen"
is.
Geels zelf reageert lichtelijk geïrri
teerd. „Laat ik vooropstellen, dat ik
het niet slecht heb. Maar dat ik ja
ren niets hoeft te doen is bnzin. Zo
veel heb ik in het begin niet ver
diend. Overdreven deed ik dat niet,
toen ik bij topclubs speelde. Boven
dien, als je het goed hebt en je
koopt grote .dingen, dan heb je ook
te maken met afschrijving, onder
houd. Ik heb ook een huis, waarop
een hypotheek rust. Dat kost toch
allemaal geld. Verder ben ik geen
type, dat kan stilzitten, ook al zou
dat financieel kunnen. Ik moet wat
om handen hebben. Dat werk bij
Jamin leek mij wat. Het is ook
geen eenmansactie geweest van
Van Hees. Bayings, de voorzitter
van NAC, was er bij, Ton van der
Meer, de manager van NAC. Belle
man de financiële directeur van
Jamin en de verkoopleider, Ver-
kooyen. Die man had ervaring met
activiteiten, die ik zou gaan doen.
Voor een ander bedrijf had hij dit
in West-Duitsland met veel succes
gedaan met Franz Beckenbauer.
Van Hees, die mij altijd wel een
beetje had gevolgd, vond mij een
geschikt persoon iets dergelijks te
doen in Nederland. Maar ja, dat
heeft maar kort geduurd. Ik kreeg
daar trouwens voor het eerst iets
van te horen van een plaatselijke
journalist. Die vertelde mij, dat
Van Hees op een zijspoor was gezet.
Ik wist van niets, maar het was wel
zo, dat ik uit de krant moest verne
men, dat mijn maatschappelijke
toekomst op het spel stond".
Slavenhandel
Terugkomend op „grof geld verdie
nen" stelt Geels, dat clubs een aar
dig kapitaal voor hem hebben bin
nen kunnen halen. „Sommige clubs
hebben mij uit financiële noodzaak
moeten verkopen. Bij Go Ahead
Eagles en FC Brugge is dat bijvoor
beeld het geval geweest. Ik was de
meest aantrekkelijke verkoopwaar
vanwege de vele doelpunten die ik
maakte. Ik geloof, dat er met al die
transfers rond mijn persoontje wel
zo'n drie miljoen gulden gemoeid is
geweest. Ga maar na: voor 175.000
gulden ging ik als jeugdspeler van
Telstar naar Feyenoord (in 1967),
voor zo'n drie ton van Feyenoord
ftaar Go Ahead (1970), voor onge
veer zes ton naar FC Brugge (1972),
voor hetzelfde bedrag naar Ajax
(1974), voor zeven ton naar Ander-
lecht (1978), voor ongeveer 350.000
gulden naar Sparta (1979), voor
hetzelfde naar PSV (1981) en in ok
tober 1982 voor een ton naar NAC.
Een slavenhandel, dat heb ik dat
transfergedoe altijd wel gevonden".
„Overal heb ik het naar mijn zin
gehad. Bij Sparta beleefde ik mij
fijnste jaren. Mijn komst van An-
derlecht naar deze club had nogal
wat bevreemding gewekt. Echter,
ik had genoeg van topvoetbal en de
toestanden daaromheen. Daarom
koos ik een meer bescheiden club.
Dat werd Sparta, waar ik mij direct
thuis voelde. Ik werd aanvoerder,
betrokken bij allerlei zaken. Het
was daar meer een familie. En
Hughes was er, met wie ik al „gou
den jaren" had beleefd bij Go Ahe
ad. Ja, ik ben een fan van Hughes.
Helaas moest ik weg bij Sparta. Fi
nanciële noodzaak weer. Het werd
PSV, een topclub ja. Toch is daar
de sfeer anders dan gebruikelijk bij
een topclub, gemoedelijker".
Het bankzitten bij PSV leidde uit
eindelijk mede tot een vertrek naar
NAC. dat hem en later ook John
Dusbaba via sponsors kon aantrek
ken en het degradatiespook te lijf
dacht te kunnen gaan. Beide ex-
Ajacieden hebben het sombere getij
vooralsnog niet kunnen doen keren
en betwijfelen ook, of hun dat zal
lukken. „Wij spelen zeker geen
goed voetbal. Een troost is, dat er
nog zoveel clubs zijn betrokken bij
de strijd om de degradatie. Het zal
wel een loterij worden, als het er
om gaat wie er uit moet. Ik hoop,
dat wij dat geluk krijgen, dat ons
tot dusver heeft ontbroken. Faal
angst is de belangrijkste oorzaak,
dat het hier niet goed loopt. Mijn
prestaties zijn onder de verwach
tingen gebleven, daar kom ik rond
voor uit. Vier goals pas. Ik ben al
tijd een speler geweest, die afhan
kelijk was van anderen. Ik ben
geen speler, die de zaken naar zijn
hand zet, wel iemand die er was als
anderen de bal voorzetten. Dat is er
altijd uitgekomen, omdat ik in goe
de ploegen, topploegen speelde. Nu
ben ik bij NAC, waar men er mo
menteel gewoon niet toe komt de
achterlijn te bereiken en een voor
zet in mijn richting te geven. Dan
ga je dingen doen die je nooit deed,
nooit behoefde te doen. Zoals sto
ren. Gezien de hoeveelheid doel
punten die ik in mijn loopbaan al
tijd heb gemaakt, zou je kunnen
zeggen, dat je aan scoren gewend
raakt. Langzamerhand ben ik het
echter ontwend. Misschien ben ik
wat dat betreft ook wel aan het af
bouwen
FRANS LEERMAKERS
Peter Zijerveld wil niet overkomen
als een kniesoor met zelfmedelij
den. In zijn hart hoopt hij op een
rentree. Desnoods volgend jaar, al
is de kans klein. „Na een half jaar
was men mij al vergeten. Over nog
eens een jaar weet helemaal nie
mand meer dat ik nog besta". Wat
hem eigenlijk nog meer stoort dan
het gedwongen afstappen, is de on
mogelijkheid het algemeen belang
te dienen. Als lid van een buiten
landse ploeg (de Belgische van
ploegleider Fred de Bruyne, die
hem keihard en zonder één woord
uitleg liet vallen) zocht hij sociale
zekerheid. Zijerveld had gehoord
van de ellende die Rini Wagtmans
in 1973 had toen hij met hartklach
ten plotseling moest stoppen. Zijer
veld kwam met een bevriende
boekhouder tot een oplossing in de
vorm van een Besloten Vennoot
schap met hem en zijn vrouw als
enige aandeelhouders. Alle inkom
sten (salaris, start- en prijzengel
den) liet hij naar de BV stromen.
Wat hij aan levensonderhoud nodig
had, haalde hij uit de BV en betaal
de geheel volgens de voorschrif
ten alleen over die bedragen
elke maand keurig netjes belasting,
sociale lasten en btw.
Ideale oplossing
„Het is de ideale oplossing", zegt
Zijerveld, ,je betaalt alleen lasten
van het geld, datje uit de BV haalt.
Het geld dat eigendom van de BV
blijft (in mijn geval dus van mezelf
en mijn vrouw) kun je investeren
in nieuwe eigendommen van de
BV, zoals een auto, een levensver
zekering, een pensioen enzovoort.
Wat gaat nu het servicebureau
doen? Het is de bedoeling dat alle
gelden van de renners via het ser
vicebureau worden uitbetaald. Het
bureau gaat ook inhoudingen (be
lasting, sociale lasten enzovoort)
verrichten. Op zich is dat goed. Het
wordt natuurlijk onmiddellijk over
al het geld gedaan, terwijl in een
BV bruto-bedragen nog jarenlang
geïnvesteerd (rente) kunnen wor
den. Pas als de BV aan de renner
uitbetaalt, wordt het geld belast
baar".
Volgens Zijerveld behoeft niet ie
dere renner een aparte BV te stich
ten. „Het kan ook met een groep".
lïij heeft vorig jaar toen vakbond
en wielrenunie nog sleutelden aan
de modus van het servicebureau
zijn vondsten willen doorgeven.
„Een paar maanden eerder was ik
door de vakbond afgescheept toen
ik een paar vragen stelde over soci
ale verzekering. Toch wilde ik de
VVBW inlichten over de mogelijk
heden, die er waren. Ik schreef een
brief naar Karei Jansen, de advi
seur, die het beste op de hoogte was
van de maatschappelijke haken en
ogen. Op het antwoord zit ik nog te
wachten. Later heb ik er een tele
foontje aan gewaagd. Karei Jansen
zei het schitterend te vinden dat er
een renner bestond die wilde mee
denken. Hij zou me snel terugbel
len om een afspraak te maken. Ik
heb nooit meer iets van hem ge
hoord".
Peter Zijerveld voorziet problemen
voor de Nederlandse beroepswiel
renners en de organisatoren. De
fiscus heeft intussen nadrukkelijk
laten weten, dat wielercomités en
renners altijd verzuimd hebben
btw te betalen over prijzen, pre
mies en startgelden. Renners zijn
alleen werknemers van hun spon
sor. Niet van wielercomités, die
hen contracteren voor wedstrijden.
In de criteria, waar de prijzen, pre
mies en startgelden worden uitbe
taald, zijn de renners geen werkne
mers, maar dienstverleners en om
die reden ook btw-plichtig. Het is
net als met de bloemenman. Over
elk verkocht boeket moet hij 18
procent btw betalen. De wielrenner
verkoopt per criterium zijn kwali
teiten als hardfietser.
heeft zich laten ontvallen, dat hij
de niet betaalde btw over de laatste
vijf jaar gaat naheffen. Zijerveld:
„Als dat doorgaat zijn de renners
nog niet jarig. Voor de toekomst
zullen de renners er in elk geval
rekening mee moeten houden, dat
ze btw moeten betalen. Wielerco
mités moeten het evengoed. Dit
maakt de wielersport meteen bijna
een vijfde deel duurder. Bovendien
moeten de coureurs er, volgens mij,
op rekenen, dat zij de kosten van
het servicebureau gaan dragen. Dat
gaat in de toekomst vier tot vijf ton
kosten. In mijn ogen kan het veel
goedkoper. Er is aan die kant ech
ter niemand, die naar me luistert".
HOEF Een week na
werkelijkheid geworden
'Joom was Peter Zijerveld
elrenner af. Hij startte vorig
Ir in Bazel in de Ronde van
ankrijk. Het moest de be-
oning zijn van de loopbaan
n de knecht met klimmers-
raliteiten. In plaats van geld
onderscheidingen plus een
;1 lucratieve criterium-
itracten bracht de Tour Zij-
Veld niets dan ellende.
nierbekkenontsteking noopte
na een week de strijd te sta-
i. De ziekte sluimerde al een
and in zijn lichaam en het her-
duurde tot 18 november. Peter
:rveld nam onmiddellijk de trai-
ig weer op, want zijn ambities
ren nog ongeschonden. De start
i het nieuwe wielerseizoen had
issen zonder hem plaats. Geen
iele ploeg vond de ex-verpleger
waardig voor een contract. Op
naar een baan traint Peter
ïrveld in de polders langs de
istel in De Hoef voor het Neder-
ds kampioenschap triathlon in
Ustus. Voor de voor hem vroe-
gebruikelijke 200 kilometer
dfietsen moet hij eerst vier kilo
ter zwemmen om te besluiten
een echte marathonloop.
Jfior een broek en een trui ga ik
f fietsen", vindt Zijerveld. „Ik
gelezen, dat er bijna zestig be-
■psrenners ziin in Nederland.
groot deel krijgt geen salaris.
|t weet ik zeker. Dat zijn ama-
ta, die het zo leuk vinden bij de
profs mee te rijden. In feite zijn het
beunhazen, die profs met een se
rieuze beroepsopvatting letterlijk
en figuurlijk in de wielen rijden.
Het is een gevolg van de ontwikke
ling van de beroepswielrennerij in
Nederland. Alleen de allerbesten
en de allerslechtsten blijven over.
Voor de eerste groep staan de spon
sors in de rij. De tweede groep is
bereid een sponsortrui aan te trek
ken zonder daar vergoeding voor te
krijgen. Daardoor gaat de midden
groep verloren".
Aarzelend
Per 1 januari trad het „Servicebu
reau Beroepswielrennen" in wer
king. Een jaar later dan voorzien
was. De start van het bureau is, zo
als meegedeeld op de jaarvergade
ring van de wielrennersvakbond,
aarzelend. In de ogen van Zijerveld
is het bureau het doel nu al voor
bijgeschoten. „De doelstelling is de
belangen van de profs te beharti
gen. Voorop stond dat echte profs
in de sport moesten blijven en ren
ners die die titel niet waardig zijn
te weren. Ik was een echte prof. Ik
heb drie seizoenen als volwaardig
lid van een ploeg een internatio
naal programma gereden. Ik werd
vijfde in Parijs-Nice en vijftiende
in de Ronde van Spanje. Vorig jaar
tijdens de Tour de France werd ik
ziek. Niemand heeft iets voor me
gedaan. Nooit heeft iemand, van
vakbond of servicebureau, enige
belangstelling voor mijn wel en
wee getoond".
ielREDA Dat uurtje voor de training oogt Ruud Geels ont-
i annen. In werkkleding, zoals zijn trainingspak dan toch is,
J' istelt hij zich op de bank in NAC's spelershome alsof hij thuis
Slippers op de grond, voeten soms onder het lichaam trek-
end. Praten doet de 34-jarige voetballer zonder terughouding,
j het in overeenstemming met zijn karakter: niets ontwijkend
als het over ongenoegen of teleurstelling gaat, diplomatiek
itisch. Ruud Geels heeft reden om teleurgesteld te zijn. Uit-
I rekend in de herfst van zijn voetballoopbaan doemden voor
M»m perspectieven op voor een mooie maatschappelijke toe-
n imst. PR-man bij Jamin, dat allerlei sponsoractiviteiten wilde
ntwikkelen op sportgebied. President-directeur Harry van
J ees zag in Ruud Geels een geschikte figuur de activiteiten te
^geleiden. Daarom tekende de in zijn loopbaan zo vaak sco-
-tnde voetballer een contract tot juli 1985 met de snoepfabri-
nt. Echter, er kwamen problemen: Van Hees werd op een
>poor gezet, de fabriek haalde een dikke streep door de ge-
ande sportactiviteiten. En ondanks de pas 1 november inge-
ne overeenkomst deed het honingzoete waren producerende
drijf Ruud Geels de bittere mededeling dat er voor hem geen
J ;rk meer was. „Maneer, wij zitten, eerlijk gezegd, met u in
/"ize maag" kreeg hij letterlijk te horen,
aar stond ik dan", zucht Geels.
had gedacht op het meest ge-
likte moment een maatschappe-
ÉKe carrière op te bouwen en tege-
■certijd mijn voetballoopbaan af te
J)uwen. Anders was ik ook nooit
|j NAC, waar ik voor een mini-
Jümsalaris op de loonlijst sta, gaan
^etballen. Ik zat bij PSV. een top-
üb. Toen ik geen vaste plaats in
|t elftal meer had, kwam NAC.
in overgang leek financieel niet
blbaar. Van Hees kwam er na-
ens Jamin bij en er ontstonden
pgelijkheden. Volgens die al ge-
jemde constructie. Trouwens, het
iig lekker. Ik ben bij de Zesdaag-
van Rotterdam bezig geweest.
iï»ar was een speciale middag voor
Jideren. Er waren er achtduizend,
8 kregen van de fabriek een spe-
aal pakketje. Er zouden promotio-
«^le activiteiten worden ontwik-
yjild rond de damesvoetbalinter-
dpd Nederland-België, die in Oos-
«rhout, de plaats waar de fabriek
pat, zou worden gespeeld. Ik had
eU plannen om namens de fabriek
its te doen bij een revanche voor
let WK-dammen tussen Harm
Ifiersma en Jannes van der Wal.
^at ik daar moest doen? Och, ge-
jDon het verband zien te leggen
jsen het feit, dat dammen een
Ifelletje is, dat in de huiselijke
«ter kan worden gedaan en dat er
n wel eens iets lekkers tussen-
ribr wordt gegeten. Eerlijk, ik zag
el helemaal zitten, die baan bij Ja-
•fi. Ik zou mij bijvoorbeeld hele-
^al gaan wijden aan een project
J*t multisportverenigingen. Ik
tjs bezig een plan uit te werken
tot kantinegebeuren van die clubs
dl «geleiden. Dat zou dan gaan om
beringen van de fabriek. Stel, dat
ndie verenigingen zo'n tien pro-
Ij t van hun omzet kunt leve-
Om gigantische bedragen
dat dan gaan. Maar ja, voordat
at goed en wel op gang was geko-
6 n. hoefde het allemaal niet
■4er. Ik kom er ook niet meer, rij
met de auto nog wel dagelijks
gs, ruik dan de geur van de
tkjes
ileurstelling
Ufels glimlacht, maar voegt er snel
i toe, dat de teleurstelling hem
nog altijd goeddeels in de greep
houdt. Een feit, dat de ontspannen
indruk die hij wekt, logenstraft.
„De zaak houdt je voortdurend be
zig. Natuurlijk hebben ze een fi
nancieel voorstel gedaan om de
zaak af te wikkelen. Dat was na
tuurlijk lang niet datgene, waarmee
ik akkoord kon gaan. Vandaar, dat
er nu allerlei advocaten in de weer
zijn de zaak gereed te maken voor
een rechtszaak. Het concept ligt al
bijna gereed om naar de kanton
rechter te worden gestuurd. Mijn
geluk is, dat alles wat is afgespro
ken met Jamin zwart-op-wit is ge
zet Daarom heb ik het gevoel sterk
te staan. Anders was ik in de pro
blemen gekomen. Door van PSV
naar NAC te gaan heb ik veel laten
schieten. Dat heb ik gedaan, omdat
ik een maatschappelijke carrière
kon opbouwen. Anders zou ik bij
PSV mijn contract hebben uitge
diend. Dan zou ik transfervrij zijn
geweest en zou ik daarna hebben
geprobeerd nog een „grote klap" te
maken. Je ziet het met Piet Schrij
vers en Hugo Hovenkamp, die gaan
niet voor een paar centen naar Ca
nada. Kijk, die mogelijkheden heb
ik laten schieten voor de perspec
tieven op een maatschappelijke
loopbaan. Die gedachten, de teleur
stelling, die gaan je niet in je koude
kleren zitten. Je denkt er voortdu
rend aan. Om het allemaal van mij
af te zetten, ga ik wel eens een uur
Peter Zijerveld
vorig jaar in
actie in de
Tour de
France, nu een
veredeld
trimmer In
voorbereiding
voor het NK-
triathlon.
Boven: „Mijn geluk Is, dat
alles wat is afgesproken met
Jamin zwart-op-wit is gezet.
Daarom heb ik het gevoel
sterk te staan. Anders was
ik in de problemen geko
men", meent de bij NAC
opererende spits Ruud
Geels.
Links: In december '78
kreeg Ruud Geels de bron
zen schoen uitgereikt als
derde topscorer van Euro
pa. Naast hem staan de iets
produktievere Hans Krankl
(Oos) en Carlos Bianchi
(Arg).
lopen op het strand nabij mijn
woonplaats Santpoort".
In ruim twintig jaar voetbal speel
de hij achtereenvolgens bij Onze
Gazellen, Telstar, Feyenoord, Go
Ahead dat even later Go Ahead
Eagles werd, FC Brugge, Ajax, An-
derlecht, Sparta, PSV en NAC. Zijn
carrière wordt vooral gekenmerkt
