Steven van Groningen
doet wél aan topsport
„Da t geringscha ttenc
gedoe over mijn spor
irriteert me
SPORT LEIDEN £eidóc6omcutt
Onder redactie van Gert Jan Onvlee
WOUBRUGSE SHORTTRACKER JOOP WOL1
Sierlijk
In deze rubriek willen Wij
van Hutspo(r)t nog wel eens
op vriendelijke wijze de
draak steken met de korf
balsport. Omdat wij besef
fen, dat dat op dit moment
niet passend zou zijn (De
Danaïden, een modale
tweedeklasser, wie had dat
ooit kunnen denken...) dit
keer een sierlijk plaatje van
de sport waarin het woord
„partij" nog zo'n onschuldi
ge klank heeft.
Twee dames en een bal.
Zelden zal het leer zo ge-
zusterlijk zijn afgevangen.
Probleempje
Een probleempje.
De bond heeft ons laten
weten onze verrichtingen
„met interesse" te zullen
volgen. Akkoord, er zijn
geen toezeggingen gedaan,
maar er zijn mogelijkheden.
Per slot van rekening gaan
we lekker hard en als we
nu via de nationale titel
strijd een startbewijs voor
de wereldkampioenschap
pen kunnen verkrijgen, zou
dat toch al heel aardig ziin.
Daarbij lonkt Los Angeles.
Stel je voor. Een finaleplek
op de WK is voldoende
voor een week of twee
Olympisch Dorp. Dat is niet
niets. We willen dan ook
verschrikkelijk in training
gaan, goed voorbereid aan
het seizoen beginnen.
Ons bewijzen dus. Zo sim
pel ligt dat.
Een probleempje?
Als je lid bent van Njord
wel. Helaas. Want met ta-,
lenten weten ze daar niet
om te springen. Roeien met
de riemen die je hebt, een
spreekwoord dat bij de
(licht)blauw-witte vereni
ging duidelijk niet opgaat.
Je wordt erelid als je ooit
de Varsity hebt gewonnen,
een selectie voor wat voor
Spelen dan ook (al is het
dan een Olympisch gebeu
ren), telt niet mee. De Var
sity gaat voor, dat is ten
minste een evenement
waarbij je rustig een biertje
kan drinken, voordat je be
sluit jezelf met een zat
hoofd te water te laten.
Een probleempje?
Ja, een probleempje op het
geestelijke vlak.
Maar, voor zover wij dat
kunnen bekijken, niet wat
ons vlak betreft.
Familie
Omdat Nora Bakker (geen
familie) er mee is gestopt en
Gerard van de tuchtcom-
missie vast (nog) niet mag
terugkomen, dus nu Theo
Bakker als (Bonds)coach
van Vriesekoop.
Zijn Wij van Hutspo(r)t
toch benieuwd hoe Theo de
media zal ingaan.
Theo (wel familie) Bakker?
Theo (broer) Bakker?
Theo (geen familie van
Nora) Bakker?
De inschrijving is bij deze
geopend.
Dieptepunt?
Het waterpoloseizoen van
De Zijl/LGB wordt er toch
met de week merkwaardi
ger op. De Leidse formatie
die vorig jaar eindelijk de
aansluiting met de absolute
waterpolotop leek te heb
ben bewerkstelligd en zich
aan het begin van déze
jaargang vrijwel zeker
plaatste voor Europees wa
terpolo in het komende wa-
terpolojaar, tuimelt dit sei
zoen wel heel hard naar be
neden.
Van het ene Nijverdalse
Ravijn in het andere Hil-
versumse dal. zeg maar.
En vanuit dat dal kwam de
ploeg ook nog eens op de
bodem van het Alphense
bassin van AZC terecht.
Met 23-3 verliezen, met
twintig treffers verschil ten
ondergaan, dat zal toch wel
het dieptepunt van het sei
zoen zijn.
Ja toch?
K(l)apstuk
Kees: „Dat bestuur? Dat be
stuur heeft een bjord voor
z'n kop".
ZATERDAG 12 MAART 1983
„Wij shorttrackers bedrijven topsport, net zo goed als Van der Duim, KrJ
Schalij".
I ba:
0 0 1 isi<
riï
BESTUUR VAN NJORD VINDT „VARSITY" BELANGRIJKER DAN OLYMPISCHE SPELEN
WOUBRUGGE Nog nooit
eerder was hij gevallen. Zeven
jaar intensief shorttrackschaat-
sen zonder ook maar één keer
écht hard onderuit te zijn ge
gaan. Tot die wedstrijd in het
Engelse Birmingham, veertien
dagen terug. Daar was wél het
raak. En goed ook. Joop Wol
vers viel over één van de mar
keringsblokjes, raakte uit ba
lans, knalde tegen het ijs en
kwam ongemeen hard in aan
raking met de uit stoer ijzer
opgetrokken boarding. Aan
die val hield de Woubrugse
shorttrackrijder vijf gebroken
ribben en een daardoor platge
drukte long over. Wat medi
sche kunstgrepen hebben hem
inmiddels weer op de been ge
holpen, maar het seizoen zit er
op voor Wolvers. Hij zal nog
enige weken rust moeten hou
den. En dat valt hem zwaar,
want de 37-jarige schaatsfa
naat kan moeilijk stilzitten en
zou het liefst de gladde ijzers
direct weer onderbinden. Ook
al omdat het shorttrack-
schaatsseizoen nog niet ten
einde is. De Nederlandse
Kampioenschappen, de wed
strijden om de Europacup, het
Wereldkampioenschap. Allen
moeten nog verreden worden.
Joop Wolvers niet zal er niet
(actief) bij zijn, noch in Eind
hoven, noch in Engeland, noch
in Tokio. In zijn met schaats-
foto's opgeluisterde Woubrug
se woning praat Wolvers over
zijn onbekende en onderge
waardeerde sport en de val die
hem er voorlopig van weer
houdt die te beoefenen.
„Het was daar in Birmingham
slecht georganiseerd. Voordat
wii aan de interland tegen En
geland begonnen, mocht het
publiek op het ijs. Ongelofe
lijk. Een uur lang harkten die
lui daar rond. Het gevolg was
dat wij op een uitgetrapte baan
aan de slag moesten en we
slechts twee minuten voor de
warming-up hadden. Boven
dien werd er gedurende de
wedstrijd disco gehouden.
Lekker donker, harde muziek,
kortom; niet bepaald ideale
omstandigheden. Op een gege
ven moment kwam ik dus ten
val. Over één van de marke
ringsblokjes. Nou, ja blokjes,
zeg maar blokken. Maar goed,
ik vloog er dus uit. Normaal
gesproken is dat niet zo erg,
ware het niet dat in Birming
ham de beveiliging het een en
ander te wensen overliet. Ge
bruikelijk is de boarding afge
schermd met een dikke laag
schuimrubber, maar daar vol
stonden ze met tien centimeter
bescherming. Veel te weinig
natuurlijk en vandaar ook dat
ik zo zwaar geblesseerd raak
te". De schade: Vijf gebroken
ribben, waarvan er één dusda-
Shorttrack, de vanuit Amerika overgewaaide S] a
in Nederland in tien jaar tijd zo'n 500 volgelinge^r
verschilt danig van het „gewone" schaatsen en
zins te vergelijken met ijsspeedway. De nadrulr1
het bochtenwerk. Twee slagen rechtuit en dan P
bocht in, een techniek die aangepaste schaatsenW
De afstand tussen schoenen en ijzers is groter)p
voorkomen dat de schoenen in de bocht het ijs i
de rijder ten val komt. Voorts is het zo dat waai
het gewone schaatsen op glijden aankomt, shortUi
het moeten hebben van hun afzet, hetgeen implimÊ
de ijzers aanmerkelijk ronder zijn. De afstandemm
reden worden variëren van 500 tot 3000 meter tJ§
lijking: bet wereldrecord op de 500 meter staat ojl
conden). Bekende namen uit de internationale sJgl
kwereld zijn die van Amerikaanse superkampiëÊ
Heiden en de Canadezen Geatan Boucher en we/lp
pioen Guy Daigneault. De vaderlandse top wp
vormd door rijders als Tjerpstra, Boelsma en Lt
Charles Veldhoven. Joop Wolvers behoort tot o
rijders die daar net onder zit.
nig op zijn long drukte dat alle
lucht eruit verdween. De
kuur: Het boosaardige stukje
bot teruggeduwen, de long
„oppompen" en rust houden.
Irritant
Dat de sport die Wolvers al
zo'n zeven jaar beoefent, zo
weinig aandacht van de media
en het publiek krijgt, stoort
hem. Erger wordt het echter
als blijkt dat er zelfs binnen de
KNSB geringschattend over
het shorttrack wordt gedacht.
Iets wat vorig jaar tijdens de
jubileumwedstrijden in Den
Haag tot uiting kwam, toen
een official na het bekijken
van Van der Duim c.s. onder
het roepen van „Zo en nu eens
naar het kleine werk kijken"
richting binnenbaan stapte.
„Dat irriteerde me mateloos.
Nederlandse shorttrackers be
drijven topsport, net zo goed
als Van der Duim, Kramer en
Schalij. Tijdens het WK short
track van vorig jaar eindigden
de Nederlandse deelnemers
tussen de zevende en elfde
plaats. Heel behoorlijk, dunkt
me. Het enige verschil met de
jongens van Boer is, dat wij
naast ons dagelijkse werk aan
dergelijke prestaties werken
en die kernploegjongens niets
anders doen dan trainen.
Daarom vind ik het ook zo
zonde dat er zo weinig aan
dacht aan besteed wordt. De
enige keer wanneer het woord
shorttrack op televisie valt, is
wanneer er een schaatsenrij
der tijdens een rit dreigt te
vallen en hij dat door een
hand aan het ijs te zetten, kan
voorkomen. Heiden, een ge
wezen shorttracker, deed dat
bijvoorbeeld. Spectaculair
heette dat dan. Moeten ze eens
bij ons komen kijken. Short
track is een kijkspel bij uit
stek. Vooral de koppelkoersen
zijn mooi om te zien. Het
Joop Wolvers voert het veld aan tijdens een shorttrac
kwedstrijd.
kunst- en vliegwerl
af en toe wordt
prachtig gewoon",
einde het publiek i
naar de binnenban
ken zouden de rijdei
de boer op kunnen
vers: „Ja, eigenlijk
zo zijn shorttrackri
Bij ons leeft meer d<
Laten 'ze' maar na<
komen".
Maar vooralsnog g«
niet, tenminste niel
getalen. Tijdens de
dagen uitgesmeerde
derlandse kampioe
in Den Haag, twee
rug, passeerden zo'n
sen de kassa's. Echl
dat er niet. Joop
vindt het evenwel ee
ceptabel aantal,
vormden de echtge
de rijders de totale
wersschare....".
Competitie
Net zoals publieke 1
ling is ook het aantip
mers aan de vl
shorttrackcompetitie
mager. Sinds jaar ei_
men vier clubs aan u
dels al weer afgeweiL
petitie deel: Le4
Delft, Amsterdam eM
„Je komt altijd dezelji
tegen, je weet wat
kaar hebt, wie je welr
niet kan verslaan.li
ook, dat die compe
echt boeiend is en hi£
pas interessant wordt
telstrijden op het pin.
staan". Ondanks het Ie
nog immer slechts d
in competitie verban,
men, is het aantal H
kers (licht) groeiendjf
de jeugd ontdekt de m
jongen als Charles Vb
17 jaar pas, heeft aril
zijn ploeggenoot Joop»
nooit anders dan so
gereden. En hij is nitr
ge, die zich louter of)
tak van schaatsen hef
legd. „Ja, die V
wordt een hele groMt
pig kan ik hem, ookr
twintig jaar ouder no
lijk bijbenen. Maar
wel dat er steeds nr
moet doen". h
Hoe lang Wolvers ii
blijft is nog niet gehe
lijk. Als het aan zijnlr
den ligt, zet hij er ztf
mogelijk een punt at
redelijk opgelapt uit;
ham te zijn teruggektfi
Joop Wolvers aan c
zijn huiskamer een p
pier aan met de tela
kom thuis pappa" en
hint in de vorm van v
ning van schaatsend
kapstok. Maar het
even duren voor.de t
zijn gezinsleden zal w
gewilligd. „Voorlopig
wel even doorgaan. V
is aan de WK shortt
'85 mee te doen, om<fr
Nederland worden f
Of het haalbaar is wei
ik zal er in elk ge?
knokken. Of ik daas
nee hoor, geen denker
het shorttrack ga ik m
marathonwerk toelegfi
MAARTEN
LEIDEN Steven van
Groningen, één van de
weinige echte toproeiers
waarover Njord beschikte,
kwam afgelopen weekein
de tijdens de Kurk Win-
terwedstrijden voor het
eerst namens burgerroei
vereniging Die Leythe (in
een combinatietwee met
Orca) op het water. Dat
optreden was, hoe merk
waardig het ook moge
klinken, het directe ge
volg van het feit dat Van
Groningen zich dit seizoen
via een finaleplaats bij de
wereldkampioenschappen
wenst te kwalificeren
voor de Olympische Spe
len, die volgend jaar zul
len worden gehouden. In
dit kader zag Van Gronin
gen het niet zitten zijn ge
hele seizoen op de Varsity
af te stemmen. Omdat het
bestuur van Njord dat des
ondanks wel verlangde en
Van Groningen officieel
weigerde, werd de roeier
door het blauwwitte be
stuur te kennen gegeven
dat er voor hem bij Njord
geen plaats meer was...
De Varsity is in feite slechts
één van de vele wedstrijden op
de Nederlandse roeikalender.
Door sommige studenten roei
verenigingen wordt het gebeu
ren, en meer speciaal het
hoofdnummer van de oude
vier, evenwel gezien als het
absolute hoogtepunt van het
roeiseizoen. Zo ook door Njord.
Van Groningen, die in het na
jaar van 1982 al had besloten
„op de solotoer" te gaan, daar
over: „Op Njord wordt het
hele seizoen op de Varsity ge
richt. Een opzet die vaak ten
koste gaat van de wedstrijden
die daarop volgen. De kans dat
je in die periode dan goed
presteert en dus wordt uitge
zonden naar de wereldkampi
oenschappen is dan erg klein.
Het is derhalve gewoon niet
slim om je top zo vroeg in het
seizoen al te bereiken".
Ie combinatie, omdat de TAC-
testen dit jaar in dat boottype
worden geroeid.
„Dat ging anderhalve maand
goed", weet Van Groningen
nu. „Totdat de heer Vervloet
zich in december met het ge
val besloot te gaan bemoeien.
Een persoon die als erelid en
oud-winnaar van de Varsity
binnen de vereniging nogal
wat aanzien geniet. Nadat hem
ter ore was gekomen dat ik
niet in de oude vier zat, maar
in een combinatie-twee met
Abelsma, dreigde hij met op
zegging van zijn ere-lidmaat-
schap als er geen „passende
maatregelen" tegen mij zouden
worden genomen".
Ook de heer Suermondt
(eveneens erelid) werd inge
schakeld en beiden gingen
eens met het bestuur praten.
Een paar dagen later kreeg
Van Groningen namens het
bestuur een brief in de bus dat
hij niet meer voor Njord op
wedstrijden mocht uitkomen
en dat hij eveneens geen ge
bruik meer mocht maken van
het wedstrijd materiaal. - Een
bestuursbesluit dat Steven van
Groningen niet zomaar wenste
te accepteren. Een korte strijd
volgde en Van Groningen ver
loor. Op de Algemene Leden
straat, op zo'n korte termijn
valt immers nauwelijks een
kamer te vinden in Leiden.
Een aantal leden staat overi
gens wel achter de handelwij
ze van Van Groningen, men
sen die zelf ooit aan de top
hebben gestaan of daar naar
streven. Zo heeft de dames
twee zonder (van Wytske Fok
kers en Heieen Heckman) het
lidmaatschap opgezegd en
traint dit tweetal nu bij Die
Leythe. Een trieste zaak voor
een vereniging die toch al wei
nig toproeiers telt.
Van Groningen, besluitend:
„Ik vind het jammer dat het
allemaal zo gelopen is, maar ik
heb ondanks alle narigheid be
slist geen spijt van mijn be
sluit. Ik ben nu lid van Orca
en Die Leythe, kan me dit sei
zoen optimaal met roeien gaan
bezighouden. En de Varsity
roei ik nu toch, maar dan voor
Orca. Want echt, ik vind de
Varsity een leuke wedstrijd
om te roeien, maar als ik moet
kiezen tussen die wedstrijd, of
een kans op uitzending naar
de Olympische Spelen, dan
valt de Varsity toen echt vol
komen in het niet".
DOROTEE DEZAIRE
Olympische selectie
in het niveau van de roeiers.
Een opzet die door Van Gro
ningen wordt gesteund, maar
die wel consequenties heeft
voor het verloop van het roei
seizoen. „Je moet vasthouden
aan het vastgestelde program
ma. Daarom kan je eenvoudig
weg niet eindeloos trainen
voor één enkele wedstrijd.
Daarbij moet je openstaan voor
eventuele combinaties met an
dere verenigingen, zodat uit
eindelijk de snelste ploegen op
het water komen".
Een tweetal zaken waar het
Njord-bestuur het in eerste in
stantie in het geheel niet mee
eens was. Het verenigingsbe-
lang, vooral op de Varsity,
ging voor alles. Van Gronin
gen zette evenwel door en
deed vervolgens het voorstel
een paar weken voor de Varsi
ty enige trainingen te trekken
in de vier. Een voorstel dat
door de coach werd afgewim
peld, een compromis bleek on
mogelijk. Uiteindelijk kreeg
Van Groningen van het be
stuur toch nog toestemming
het dan dit seizoen maar al
leen te proberen en terwijl zijn
vereniging op zoek ging naar
een vervanger in de oude vier,
vond Van Groningen in Han
Abelsma van Orca zijn partner
voor de twee zonder. Een idea-
Vergadering van Niord bleken
slechts dertien leden zijn
standpunt te delen, de overige
drieënvijftig aanwezige leden
waren van mening dat het be
stuur het enig juiste besluit
had genomen. Een duidelijk
teken hoe zeer de leden door
het idee van de Varsity zijn
geïndoctrineerd, meent Van
Groningen. „Er wordt door de
meesten gewoon niet gedacht
in termen van topsport, terwijl
ze toch beweren daarmee be
zig te zijn, door in training te
gaan. Als je meer wilt dan een
paar overwinningen op over
gangsniveau, dan blijkt dat je
op een muur van onbegrip
stuit. En dat is een hele trieste
zaak".
Zeker dit jaar niet. Dit seizoen
immers zal de selectie voor de
Olympische Spelen bekend
worden gemaakt. Het uitein
delijke criterium zal dan een
finaleplaats tijdens de wereld
kampioenschappen in Duis
burg zijn. Ook zullen er door
de Technische Advies Com
missie van de roeibond een
vijftal tests worden georgani
seerd, waardoor de TAC al
vroeg een goed inzicht krijgt
Gezusterlijk...
Van Groningen heeft de mees
te problemen met het gegeven
dat het geheel zo in het per
soonlijke vlak wordt getrok
ken. De meeste leden van
Njord hebben hem als een
baksteen laten vallen, terwijl
hij ook nog eens is gesom
meerd van zijn kamer af te
gaan, omdat hij in een huis
van de vereniging woont.
Vanaf elf maart staat Steven
van Groningen dan ook "op
Steven van Groningen (slag, rechts), trainend in de twee zonder met Han Abelsma van Orca:
„Geen spijt van mijn besluit".
