si)e heilige onrust van Hans de Boer
oe groter de groep, hoe
leiner de kans op hulp
NKERVLEUGELSPELER CDA VERLAAT TWEEDE KAMER
^RECHTSE HOOGLERAAR SOCIALE PS Y CHOLOGIE
Provincies gaan geld voor
stadsvernieuwing verdelen
1983 IENLAND
EeidócSouAcuit
DONDERDAG 10 MAART 1983 PAGINA 7
dUSi HAAG „Ik zit op
iktie 'rakervleugel van het
it de en ik zal daar blij-
V|c bitten ook. Er zijn
"j1? zbn die dat niet leuk
jen in'n> ik weet het> Er
veel n^lfs personen in het
die de hele linker-
BERlel monddood willen
In of uit de partij
I n zetten. Maar die
30lkn moeten eens be-
i dat je in democra-
oor. landen in elke gro-
I ilkspartij een linker
[<Hl(el, een rechter vleu-
,i een middengedeel-
flcllbt. Dat is volstrekt
aal. Men zou er in
VodDA juist van moeten
rdjari&ken als het daar
^'zo was. Stel dat die
■lschatPartij zou bestaan uit
■den (jenheidsklappend ge-
hap. Zoiets is toch
leidtigezond?"
het al zo vaak ge-
e Opeijaren achtereen. En hij
n april1 hlijven zeggen, ook als
ise (/inenkort niet meer ac-
SibeliP de landelijke politiek
en ge133"1 zljn- Hans de
r de e^) Praat graag over het
tropolz'in partij die hij koes-
gezel»s een zorgenkind en die
aar eigen zeggen, nooit
jnnen loslaten, ook al is
qvechting daartoe er wel
NGWAgcweest. ..Er is geen on-
RAlLEprp in mijn leven waar
tveel over heb gepraat,
ïaken ^eb nagedacht en over
'anserver heb gelegen als het
I. 017Ï', aldus De Boer.
'323. 9 maart wordt Hans de
beëdigd als burgemees-
MACH.;an de gemeente Haar-
ARlSsermeer. een uitgestrekt
:K <1 met ruim 82.000 inwo-
ebruik
en ma.en kernen, waarvan
,ndulangrijkste pijlers Hoofd-
i. Tel. ten de luchthaven Schip-
~SCHHin daarom zegt hij het
291 in de landspolitiek vaar-
>k vooDe Bo61"1 "Ih zit daar nu
nach. Iar In, waarvan tien jaar
(weg 1- Tweede Kamer en één
17-85lin de regering, eerst als
ssecretaris van CRM en
na als minister. Alles bij-
|r dus een behoorlijk lan-
n vooral zware periode,
kom je op een bepaald
lent op een kruispunt in
ven en je denkt: ik ben
5 jaar en ik heb al zoveel
ftr de rug. Zou ik het niet
i wat rustiger aan gaan
ÉP Zou ik het woord „re-
jflaat" niet eens een keertje
vervoegen? Het is een
JBre vergelijkbaar met wat
Wiegel meemaakte toen
m besloot, commissaris van
coningin in Friesland te
len. Ook mijn gezond-
stoestand heeft bij die
wegingen natuurlijk mee
gespeeld. Vorig jaar heb ik
een hartinfarct gehad en hoe
wel ik daarvan volgens de
dokters op wonderbaarlijke
wijze ben hersteld, zodat ik
echt weer alles mag en kan
doen, ben ik toch geneigd wat
voorzichtiger met mezelf om
te springen. En bij dit alles
komt ook, ik geef het maar
eerlijk toe, dat ik altijd al
graag een keer burgemeester
heb willen worden".
De Boer ziet er opmerkelijk
meer ontspannen en zelfs
jeugdiger uit dan in de afgelo
pen jaren het geval is ge
weest. Het lijkt of hij is ont
daan van een loden last. „Zo
voel ik me ook wel enigszins",
erkent hij.
Toen het kabinet een maand
geleden de benoeming van
Hans de Boer tot burgemees
ter bekend maakte (er waren
28 sollicitanten geweest)
brieste de fractieleider van de
VVD in de gemeenteraad van
Haarlemmermeer dat hij er
voor paste, zijn gemeente te
laten opschepen met, wat hij
noemde „het onkruid van het
CDA". De Boer lacht er nu
om: „Ach, die man heeft zich
zelf een beetje over
schreeuwd. Ik vond het teke
nend dat z'n eigen fractie di
rect afstand heeft genomen
van die uitspraak en dat ook
de landelijke VVD-leiding
uitdrukkelijk liet weten dat ze
die uitlating onzinnig vond.
Laten we er maar niet meer
over praten. Zand erover".
ARP
De hoogte- en dieptepunten
van De Boers politieke carriè
re bieden in ruime mate stof
voor een nabeschouwing. In
vogelvlucht overziet de aan
staande burgemeester nog
eens de twee opvallendste ge
beurtenissen: de totstandko
ming van het CDA en het op
treden van de „loyalisten" of
„dissidenten" in het CDA,
waarvan Hans door velen als
ongekroonde koning werd ge
zien.
De Boer: „In de jaren zestig,
als lid en later als voorzitter
van de Arjos, de antirevolu
tionaire jongerenorganisatie,
was ik echt een groot voor
stander van het samengaan
van KVP, ARP en CHU. Het
was vooral de oecumenische
gedachte die daarachter stak.
Samen onder één christelijke
vlag, dat leek me prachtig! En
zo dacht bijna iedereen in de
ARP er toen over. Maar aan
het begin van de jaren zeven
tig begonnen de twijfels te ko
men, vooral doordat er in de
KVP een brede «troming ont
stond die niet zo'n zwaar ac
cent meer'wilde leggen op het
christelijke element. Met
name de jongere generatie
KVP'ers voelde meer voor
een algemene volkspartij, je
zou kunnen zeggen: een Alge
Hans de Boer: „Een echte CDA'er moet voortdurend op het puntje van zijn stoel zitten..
meen Democratisch Appèl in-
plaats van een Christen De
mocratisch Appèl. Toen dacht
ik: die kant moet het in ieder
geval niet op. En zo ging ik
me langzamerhand verzetten
tegen de fusie, uit vrees dat
de christelijke identiteit te
veel verloren zou gaan".
„Toen ik in 1975 voorzitter
van de ARP werd, heb ik die
bezwaren ook nooit onder
stoelen of banken gestoken.
Trouwens: bijna de helft van
de ARP-fractie in de Tweede
Kamer en een groot deel van
het partijbestuur dacht er
toen net zo over. Maar een
man als Aantjes, de fractielei
der, zag het helemaal zitten
en hij had daarin het overgro
te deel van de ARP-kiezers
achter zich".
Aantjes heeft toch ook z'n
twijfels gehad?
„Ja, maar dat kwam later pas.
Dat was een heel merkwaar
dige gebeurtenis. In 1977
kwam ik tot de conclusie dat
we er echt niet meer omheen
konden en dat ik de wens van
bijna de hele ARP-achterban
niet meer kon negeren. In ge
meenteraden en staten be
stond al geruime tijd samen
werking in CDA-verband en
bovendien voelde ik er niets
voor, door te gaan met een
kleine evangelische getuige
nispartij zonder noemens
waardige invloed. Ik wilde de
nestwarmte van de ouwe club
blijven voelen. Kortom: ik be
sloot me voor honderd pro
cent voor het CDA in te zul
len zetten en te proberen er
het beste van te maken. Maar
nu komt het merkwaardige:
toen ik die beslissing had ge
nomen, werd Aantjes opeens
door twijfels bevangen! Die
zag dat CDA plotseling niet
meer zitten, niet zozeer omdat
hij de christelijke grondslag
onvoldoende vond, nee, zijn
bezwaren richtten zich vooral
op de politieke koers die het
CDA naar zijn verwachting
zou gaan varen. Volgens hem
zou het een grijze middenpar
tij worden. Ik heb toen nog
moeite moeten doen om Aan
tjes weer op het CDA-spoor te
krijgen".
Vijandschap
„Inmiddels nadden we het
kabinet-Van Agt/Wiegel ge
kregen, waartegenover negen
ARP'ers en één KVP'er zich
als loyalisten opstelden. We
keurden het regeerakkoord
af, maar we beloofden dat we
het kabinet loyaal zouden
steunen, zoveel als we maar
konden. Tegenwoordig hoor
je alom de misvatting dat we
als loyalisten van het begin af
aan door de overige CDA'ers
met de nek zijn aangekeken.
Daar is niets van waar! In het
begin zijn we bij wijze van
spreken gezoend en omhelsd,
dat we de totstandkoming van
dat kabinet niet tegenhielden,
dat we onze bezwaren op zo'n
hoogstaand niveau naar voren
hadden gebracht en dat we in
het CDA toch samen verder
op weg konden gaan. Maar ja,
toen kwam het verschil tus
sen leer en leven. Het loyalis
me ging niet zó ver dat we al
les slikten: we waren uiter
aard wel eens ergens tegen en
dat wekte soms wrevel op".
„De grootste emoties tegen
ons kwamen pas goed los door
onze opstelling in de kernwa
penkwestie, in 1979. In die
tijd en ook lang daarna heb ik
in de partij heel wat vijand
schap geproefd: in de fractie,
maar ook tijdens spreekbeur
ten in het land, vooral in het
zuiden en op de Veluwe. Dat
gaat je natuurlijk niet in de
koude kleren zitten. Er is een
moment geweest, dat ik als
nog met een paar mensen, on
der meer uit die kritische
CDA-werkgroep „Niet bij
brood alleen", overwoog uit
het CDA te stappen en een ei
gen partij op te richten. Maar
die aanvechting heeft maar
heel kort geduurd, hoor".
Hervormingsgezind
Het CDA bestaat nu officiéél
tweeëneenhalf jaar. Hoe be
valt het?
Hans de Boer glimlacht. „Re
delijk", klinkt het. „Het valt
me niet tegen, maar dat wil
ook niet zeggen dat ik ontzet
tend tevreden ben. Trouwens,
een echte CDA'er móet niet
gauw tevreden zijn. Die moet
voortdurend op het puntje
van z'n stoel zitten en, om
met Abraham Kuyper te spre
ken, een heilige onrust bezit
ten over de ongerechtigheden
in het bestaande. Blijven ja
gen naar de gerechtigheid: dat
is precies wat ik nog te veel
mis in het CDA. Men neigt
soms te veel naar het gezapi
ge. Het CDA moet ervoor wa
ken, af te glijden naar een
partij waarin de nadruk
steeds meer komt te liggen op
de eigen verantwoordelijk
heid van het individu, op een
grote economische vrijheid,
op een sterke defensiepolitiek
en op het burgermansfatsoen.
Dan brokkelt de partij aan de
linkerkant ,af en blijft er een
groep mensen over met een
soort VVD-mentaliteit. De
partij zou dan zelfs weer kun
nen gaan groeien omdat ze
dan VVD'ers gaat aantrek
ken".
„Anderzijds bestaat ook het
gevaar voor afbrokkeling
naar rechts. Daar ben ik niet
blind voor. Ik zie heus wel in,
dat als het CDA zich sterk zou
profileren naar de hervor
mingsgezinde kant, de partij
op den duur kleiner zal wor
den, ten gunste van de VVD.
Dat is niet leuk, maar tóch
heb ik liever die hervor
mingsgezindheid als leidraad
voor het CDA dan het behou
dende denken".
Waarom verzet een CDA'er
als Hans de Boer zich niet te
gen bezuinigingsplannen,
waarvan de laagstbetaalden
het meest de dupe worden?
Dat strookt toch niet met die
heilige onrust over ongerech
tigheden?
Opeens wordt hij fel: „Ik ben
ervan overtuigd dat het CDA
op dit punt niet a-sociaal han
delt, zoals de PvdA sugge
reert. Natuurlijk wil ik opko
men voor de zwakken in de
samenleving en natuurlijk
zijn sommige maatregelen erg
zuur. Maar ik vind dat je de
mensen met de laagste inko
mens bedriegt als je nu niet
de moed hebt, te zeggen: het
spijt me, maar het is echt no
dig. We hebben al veel te lang
de inkomens genivelleerd en
gepoogd de koopkracht voor
jullie overeind te houden".
„Als je met zachte hand blijft
bezuinigen, is er helemaal
geen toekomstperspectief
meer. Dan zijn er binnenkort
anderhalf miljoen werklozen
en dan hebben de zwakken
over vier jaar nog maar de
helft over van het inkomen
dat ze nu hebben. Je zou juist
kunnen zeggen dat het uiterst
sociaal is om de mensen niet
langer een rad voor de ogen
te blijven draaien. Ik laat me
niet aanpraten dat we een a-
sociaal beleid voeren en de
zwakken te weinig steunen.
Wie dat tegen me zegt is bij
mij aan het verkeerde adres!".
DICK VAN RIETSCHOTEN
T/UTRECHT Is er soms iets mis met Delfc-
m? Zijn ze laf of belust op sensatie? Deze vraag
ipt menigeen bij het lezen van het krantebe-
begin deze week, waarin werd gemeld dat zo'n
»rd mensen maandag uiterlijk onbewogen ston-
ae te kijken hoe een 89-jarige vrouw verdronk
,i ondiepe Delftse gracht! „Pure sensatiezucht,
lisselijk van te worden", zo classificeerde agent
van de Polder, die de vrouw uiteindelijk uit
ater haalde, het gedrag van de toeschouwers. Is
r deze overigens voor de hand liggende
twaardigde reactie van de agent niet een wat
Simpele verklaring voor dit uiterlijk zo apathi-
verschijnsel, waarvan wel eens vaker gewag
t gemaakt? Professor dr. D. van Kreveld, hoog-
r sociale psychologie aan de Rijksuniversiteit
ïtrecht meent van wel.
klinkt misschien onlo-
maar de feiten wijzen
I hoe meer mensen van
loodgeval getuige zijn,
leiner de kans is dat
terkelijk hulp wordt
nd", aldus dr. Van
tld. Hij noemt hierbij
'oorbeeld van iemand
et pech langs een druk-
erkeersweg staat. „Je
/eel eerder geneigd om
ppen voor iemand, die
n stille landweg is ge-
I- Op een weg met veel
er denk je al gauw:
ik, anderen zullen
Jpipen"
ggftanderseffect
■Verschijnsel, waarbij de
fpPezigheid van een groep
J een of andere manier
ggÉd heeft op de hulpver-
staat in de sociale
I rt°logie bekend als het
Jllander-effect", het om
standers-effect. In de Vere
nigde Staten is hierover een
serie onderzoeken gehouden-
naar aanleiding van een
moord die in 1964 in New
York werd gepleegd op Kitty
Genovese. Achteraf bleken
38 mensen hiervan getuige te
zijn geweest. De toeschou
wers volgden de gebeurtenis
sen vanachter hun raam op
veilige afstand. Alleen door
het maken van een hoop la
waai heeft men geprobeerd
de dader te verjagen, wat tot
twee keer toe lukte. Niemand
bemoeide zich echter daad
werkelijk met de situatie, die
meer dan een half uur duur
de. Uiteindelijk werd de
vrouw toch vermoord. De
Amerikanen Latané en Dar-
ley hebben later onderzocht,
wat de mensen motiveerde
om niet in te grijpen. Zij
kwamen tot de conclusie dat
er heel wat aan vooraf kan
gaan, voordat iemand tot ac
tie overgaat. Professor Van
Kreveld: „Allereerst moet
men inzien dat het ook wer
kelijk om een spoedeisend
noodgeval gaat. Dat is heus
niet altijd even duidelijk.
Wat te denken van een ruzie
Delftenaren
kijken toe
bij verdrinken
bejaarde vrouw
ergens op straat. Is het nu
menens of niet, doe je er wel
goed aan om tussenbeide te
komen? Als de toeschouwer
echter eenmaal ervan door
drongen is, dat hulp nodig is,
moet hij eerst nog zijn eigen
verantwoordelijkheid kun
nen inzien. Vervolgens moet
hij een beslissing nemen tus
sen de manieren, waarop hij
kan helpen en pas dón kan
die beslissing ook worden
uitgevoerd".
V era n t woord i ng
Volgens professor Van Kre
veld zijn er allerlei factoren,
die ertoe kunnen leiden dat
mensen hun eigen verant
woordelijkheid niet onder
ogen kunnen of willen zien.
„In het algemeen laat je je
emoties in een publieke situ
atie niet zo makkelijk mer
ken. We doen maar het liefst
„gewoon", een puur menselij
ke eigenschap overigens. Bo
vendien treden we niet graag
uit de anonimiteit. Zodra je
een reddingspoging waagt,
ziet iedereen dat. Iedereen
kan het dan ook zien, als je
poging zou mislukken. Angst
voor gezichtsverlies speelt
dus een grote rol. Maar als je
nu ziet, dat ook anderen on
bewogen blijven bij een be
paalde gebeurtenis, ben je
gauw geneigd te geloven dat
er kennelijk niets aan de
hand is. Er zijn interessante
onderzoeken gedaan naar die
neiging om zich te conforme
ren met het gedrag van de
meerderheid. Bijvoorbeeld
het geval dat vijf proefperso
nen wordt gevraagd welke
van een stel lijnen de langste
is. Met vier mensen is afge
sproken dat ze de verkeerde
lijn aanwijzen. In veel geval
len blijkt de vijfde persoon
dan ook diezelfde, verkeerde
lijn aan te duiden. Als rede
nen voor die verkeerde keu
ze wordt achteraf dan opge
geven: „Ik wou niet afgaan"
of „Ik dacht het verkeerd be
grepen te hebben". Maar
soms kunnen de mensen ook
met geen mogelijkheid aan
duiden, waarom zij de ande
ren volgden in hun oordeel".
Logisch denken
„Daarnaast moet worden ge
zegd, dat je in een emotionele
situatie minder logisch kunt
nadenken. Hoe vaak merk je
niet, dat we door ons gebrek
aan ervaring met noodsitua
ties zó perplex staan, dat we
geen logische keuze kunnen
maken tussen een aantal
maatregelen. Als je te lang
blijft aarzelen is het vaak te
laat. Althans, dat denken
veel mensen, en dus helpen
ze dan ook niet meer.
Volgens professor Van Kre
veld maken mensen boven
dien talloze overwegingen
van praktische aard om niet
de helpende hand uit te ste
ken. Het is nu eenmaal niet
zo aantrekkelijk om in het
water te springen. Het is
vaak vies, je haalt een nat
pak en in het ergste geval
houd je er zelfs een fikse ver
koudheid aan over. Of deze:
„Waarschijnlijk is iemand
anders al iets aan het doen",
of: „Er zijn in deze groep vast
betere zwemmers dan ik".
Tijdens het gesprek met de
Utrechtse hoogleraar laat hij
herhaaldelijk blijken, dat hij
de gebeurtenis in Delft hoe
dan ook afschuwelijk vindt.
Hij gelooft niet dat de bewe
ring hout snijdt, dat de men
sen tegenwoordig niets meer
voor elkaar over hebben.
„Dat is een louter emotionele
reactie, waarvoor het bewiis
nog geleverd moet worden
Een algemene verontwaardi
ging over het vermeende
wangedrag van de honderd
toeschouwers wijst hij echter
van de hand: „Het kan ieder
een overkomen, mij en u net
zo goed". Niets menselijks is
ons dus vreemd, maar de
aanwezigheid van een grote
groep mensen doet daar nog
eens een schepje bovenop.
LUUD VAN DER HAM
Provincie gaat verder
met schoolverlaters
DEN HAAG De provincie
Zuid-Holland wil nogmaals
een half miljoen gulden uit
trekken voor het tijdelijk in
dienst nemen van langdurig
werkloze schoolverlaters. De
vorig iaar opgedane ervaring
met het inzetten van de
schoolverlaters wordt door zo
wel de provincie als de jonge
ren als uitermate positief be
schouwd. Toen waren er 58
schoolverlaters vier maanden
werkzaam in het Provincie
huis, bij provinciale waterstaat
en bij de de provinciale plano
logische dienst. Doel was hen
in ervaring op te laten doen
met het arbeidsproces en hun
kans op vast werk te vergro
ten. Met acht van hen werd
het contract later omgezet in
een vast dienstverband. De
f»rovincie wil nu de schoolver-
aters voor zes maanden werk
geven, maar de werkweek
verkorten tot 32 uur, zodat
meer schoolverlaters een kans
krijgen.
Lisbloem-
school wordt
gesloopt
LISSE De voormalige
school aan de Lisbloemstraat
zal in de loop van dit jaar on
der de slopershamer vallen.
Een meerderheid van de ge
meenteraad stemde voor het
voorstel van B en W tot sloop
over te gaan. De progressieve
partijen stemden tegen. Zij
willen dat eerst wordt onder
zocht hoe het staat met de ac
commodatie-nood bij de Lisse-
se verenigingen, alvorens een
dergelijk schoolgebouw af te
stoten.
Het PPR-raadslid Van der
Voet stelde dat het college met
zijn voorstel vooruit liep op de
uitkomsten van deze nota. Hij
vroeg om opschorting van het
voorstel. Zijn fractiegenoot
Prins vroeg of er al contacten
zijn gelegd met de Jenaplan
school, die in het nieuwe
schooljaar onderdak zal gaan
krijgen in de voormalige kleu
terschool.
VVD-raadlid Robertus stelde
dat het verbouwen van de
school veel duurder zal blijken
te zijn den slopen. Ten aanzien
van de nota deelde de VVD'er
mee te betwijfelen of die er
nog wel zal komen. Hij stelde
het college voor een schema
tisch overzicht van de accom-
modatienood te maken, dat
snel geproduceerd kan wor
den. Dit voorstel werd door
het college overgenomen.
Mevrouw Betlem (D'66) somde
een aantal argumenten voor
de sloop op, zoals toestand, lig
ging en dergelijke, maar ook
een aantal argumenten tegen.
In dat kader kwam ook zij uit
op het nog niet aanwezig zijn
van de accommodatie-nota en
het daardoor te weinig inzicht
kunnen hebben in de noden
en noodzakelijkheden.
Het CDA sprak zich in eerste
instantie al gelijk uit voor het
slopen van het pand, doch dat
wilde dan ook niet gelijk zeg
gen dat men het in Lisse spe
lende ruimtegebrek voor het
sociaal-ckulturele leven naast
zich neerlegt. Uitdrukkelijk
stelde de heer Smith in dat ka
der, dat ooit gemaakte plannen
rond een uitbreiding van het
Poelhuys en Qbus zeker niet
in de vergeethoek moeten ko
men. Ook na een korte schor
sing werd dat standpunt ge
handhaafd, waarbij nog eens
werd benadrukt dat men wel
graag zag dat de genoemde an
dere mogelijkheden (Poelduys
en Qbus) zeer levend blijven.
Bij de beantwoording van de
vragen en opmerkingen stelde
burgemeester Gerrits, dat door
het college is gewikt en gewo
gen, doch dat men niet tot een
andere uitslag dan in het voor
stel is weegegeven, kon ko
men. Over de ervaringen in
dit gebouw kan men overigens
zelf behoorlijk meespreken,
want de noodsecretarie is nu al
weer geruime tijd in dit pand
gevestigd en dat is een periode
met veel kunst- en vliegwerk
geweest. De burgemeester ver
telde eveneens, dat men al
doende ook bezig is met de in
vulling van de accommodaties,
maar dat dit net een legpuzzel
is die af en toe door een on
verhoedse beweging nog wel
eens in elkaar wil vallen de
dynamiek van het vereni
gingsleven is daar debet aan.
Ook de burgemeester bena
drukte dat als tot sloop wordt
overgegaan, dit niet wil zeg
gen dat er verder geen behoef
te aan accommodatie is. De op
lossing voor die problematiek
moet evenwel elders gezocht
worden en niet in dit pand, op
dit punt en bovendien voldoet
het gebouw geheel niet om te
gemoet te komen aan de be
hoeften die er zijn. De heer De
Kort versterkte dat door met
cijfers aan te tonen dat het een
zeer kostbare geschiedenis zou
gaan worden en er dan nog ei
genlijk maar half werk zou
zijn geleverd en dan ook nog
niet optima forma.
NIEUWE WET MOET 1 JANUARI 1985 IN WERKING TREDEN
(Van onze parlementaire re
dactie)
DEN BOSCH Er wordt
naar gestreefd om gemeenten
vanaf 1 januari 1985 zelf de
verantwoordelijkheid te geven
voor de stadsvernieuwing. Een
daarvoor opgezette wet op de
stads- en dorpsvernieuwing
waarin een en ander geregeld
is, moet op genoemde datum
in werking treden. Via de wet,
die al bij de Tweede Kamer is
ingediend, krijgen de gemeen
ten zelf de verantwoordelijk
heid voor de voorbereiding, fi
nanciering en uitvoering van
het stadvernieuwingsbeleid.
Dit heeft staatssecretaris
Brokx (Volkshuisvesting) van
morgen gezegd op een sympo
sium over stadsvernieuwing in
Den Bosch. Tot nu toe moet de
rijksoverheid ieder plan van
gemeenten goedkeuren. Brokx
liet weten dat de provincies
een belangrijke rol krijgen in
de stadsvernieuwing. Zij zul-
Het rijk zal de gelden voor de
stadsvernieuwing ter beschik
king stellen aan de hand van
een meerjarenplan stadsver
nieuwing. Het eerste plan zal
nog voor de zomervakantie
uitkomen. Het plan is aange
kondigd in de regeringsver
klaring.
Met het plan wil het rijk ko
men tot een meerjarige aanpak
van de stadsvernieuwing die
erop gericht is achterstanden
in te halen. Het plan zal een
periode van vijf jaar omvatten
maar ieder iaar worden geac
tualiseerd, aldus Brokx.
De bewindsman deelde zijn
gehoor mee dat in het plan
met alle sectoren die iets met
stadsvernieuwing te maken
hebben rekening gehouden zal
worden waarbij hij bedrijven,
werkgelegenheid, infrastruc
tuur en welzijn van de bewo
ners van woning en in het ge
bied noemde. Landelijk zal de
uitvoering van het plan in
handen gelegd worden van
een coördinatiecommissie
stadsvernieuwing die bij wet
ingesteld zal worden.
In het plan zal onderhoud en
verbetering van bestaande wo
ningen centraal staan. Het
gaat vooral om voor-oorlogse
woningwet woningen en parti
culiere huurwoningen die
slecht zijn. Bij maatregelen
voor de woningen zal het ac
cent vooral liggen op boow-
technisch herstel. Dit omdat
gebleken is dat bewoners daar
veelal de voorkeur aan geven
boven ingrepen die het com
fort in de woningen vergroten.
Ten aanzien van de vasstelling
van huren van verbeterde wo
ningen zei Brokx dat daarvoor
een landelijk systeem opgezet
zal worden met een soort
schijventarief voor de bepaling
van de huur na verbetering
van de woning.
Borks kondigde ook aan dat de
regerling waarbij een maxi
mum gesteld is aan de verbe
teringen van de woningen, zal
vervallen. Alleen het beschik
bare geld en het aantal wonin
gen dat minimaal aangepakt
moet worden, zullen de speel
ruimte om iets aan stadver-
nieuwing te doen, in de toe
komst nog beperken. De nieu
we regeling zal alleen opgaan
voor voor-oorlogse en na-oor-
logse woningwetwoningen, al
dus Brokx.
