Omwegen
Leidse Smalfilm Liga verwacht
(terecht) een stroom van
begenadigde amateurfilmers
NA EEN SUCCESVOLLE CINEFLEUR IN EEN ZOEMENDE MUZENHOF
En ergieverspilling
§J.Belmondo contra Hitier:
«pijnlijke atiaire
Bommel
film:
Mijlpaal
■AAIDEN/REGIO
CeidaeSowumt
VRIJDAG 4 FEBRUARI 1983 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen 'BOHB
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071 L %HhHI
- 12 22 44 op toestel 10. I door Ton Piclers
Het gonsde en zoemde
vorige week, in de Lei-
derdorpse Muzenhof, dat
t het een lust was. Een le-
vendige vertoning, in-
derdaad. Vooral ook le
ven op celluloid. Bijna
«ij 250 oprechte smalfilmers
f I en smalfilmsters vierden
1_ een hele avond, tot mid
dernacht, er hun eigen
aan banden gelegde fes
tival. Het Cinefleurfeest,
het negende van die
naam, was gevuld met
drie projectie-blokken
van vier filmpjes elk.
Korte werkstukjes van
een minuut of vijf tot
een kwartier. Bekeken
door een kritisch film
ersgezelschap èn een jury
die van wanten en twij
felen wist.
„Het slakkenleven", uitne-
I mende presentatie van de
Haarlemse filmer en slak-
f kenkweker Schütz, ging met
de eerste prijs strijken, en de
manifestatie leverde Schütz
ook nog eens de „zaal-prijs"
i van het publiek op. Dubbel
succes voor de Haarlemse
Smalfilm Liga, behaald bij de
gastvrije collega's van de
rij LSL, de Leidse Smalfilm
Liga, die vorig jaar niet
slechts 40 jaar bestond maar
toen ook de trofee van het
Cinefleur Festival veroverde.
„Alleen die opkomst al, vrij
dagavond, was geweldig. Dat
was een beste propaganda
j voor de boeiende liefhebberij
1 die wij bedrijven", vond Joop
Ramb, de Leiderdorpse ge
motiveerde voorzitter van de
LSL, sinds verleden jaar.
Cinefleur
Als mosterd na de maaltijd
had ik gisteren alsnog een
gesprek met hem. De heer
Ramb, die zich even van „de
auto's" had kunnen losma
ken een ogenblik leek het
er op, dat hij er één aan mij
wilde slijten vond het he
lemaal geen mosterd na de
cine-maaltijd: „alles waar
door de smalfilmerij in de be
langstelling kan komen is
mooi meegenomen. Daarom:
welkom! Wel, Cinefleur is de
naam van een amateur-film-
festival op hoog niveau in de
bollenstreek. Daaraan doen
vijf filmclubs mee: AMFI
(Bollenstreek), Haarlemse
Smalfilm Liga, de Aalsmeer-
se Film Club Aalsmeer zit
net zo goed „ih de bloemen"
onze LSL en de Noord-
wijkse Film Club. Elke club
vertoont hier jaarlijks z'n
drie beste films, met als inzet
de Cinefleur Trofee. Die
wonnen wij dus vorig jaar en
daarom organiseerden we het
9e festival. Best leuk natuur
lijk, die prijzen, maar belang
rijker is dat leden van film
clubs hun produkten aan een
groter publiek kunnen verto
nen dan alleen in de familie
kring; dat zijn die films na
melijk zeker waard. Het gaat
om topprestaties op amateur
filmgebied die beslist onder
ieders aandacht mogen ko
men."
Na een gesprek met Johan
nes Petrus Jozef Ramb ben je
LEIDSE SMALFILM LIGA
Het vignetje van de Leidse smalfilm liga
al half voor de smalfilmkunst
gewonnen. Nu nog een rede
lijke camera, een geluidje er
bij, een niet al te krikkemik
kige projector en een schoon
scherm, en je kunt aan de
slag. Dacht ik. Nou, geloof
het maar: er komt iets meer
voor kijken. Ofschoon een
man van de ervaring als Joop
Ramb je ook niet wenst af te
schrikken. „Het is helemaal
geen onbegonnen werk, hoeft
ook echt geen smak geld te
kosten. Er zitten zoveel facet
ten aan, die voldoening kun
nen geven. Ach, het is een
liefhebbersvak apart. Met
eenvoudige middelen en feel
ing kom je een heel eind. Er
zijn veel huis-, tuin- en keu
kenfilmers die „het" in de
vingers hebben, maar die ook
een stuk verder zouden kun
nen komen als ze lid van een
club waren. Omdat er dan
een „apparaat" en veel know
how tot hun beschikking
staat. Dat is de grote waarde
van een smalfilmliga; je hebt
wat aan elkaar en je blijft le
ren, jarenlang".
Uitstraling
In het begin der dertiger ja
ren begonnen de vingers van
door Hollywood opgezweepte
amateur-filmers al te jeuken.
In Den Haag en Haarlem
verenigde men zich in de
oudste filmclubs. In en rond
Leiden roerden zich ook een
paar filmers, maar het duur
de tot maart 1942 alvorens de
Leidse Smalfilm Liga kon
worden opgericht. Eerste
voorzitter, tien jaar lang, was
Emile Timan, en vandaag is
hij één van de twee ere-leden
der LSL de tweede is de
kleine „grootmeester" van de
gevoelige plaat, de man met
de uitzonderlijke uitstraling,
Herman Kleibrink, die tien
jaar secretaris en dertig jaar
voorzitter was. De 20 leden,
destijds, filmden met zwart
wit materiaal en op het dub-
bel-8 formaat. De vereniging
bleek erg levensvatbaar en
de activiteiten en contacten
trekten zich zelfs tot buiten
onze landsgrenzen uit. Een
van de leden die later tot
professionele hoogten zou
stijgen (en daarom ook uit de
club verdween) was Joop
Pieëte. Maar niet slechts hij
gaf glanzend gestalte aan de
LSL.
Vandaag zijn het de kleuren
film, het super-8 systeem, de
De heer J. Ramb.
geluidscassette die een sterk
in populariteit gestegen hob
by bepalen. De LSL komt
eens in de veertien dagen in
het Gemeentecentrum aan de
Lijtweg in Oegstgeest bijeen:
33 filmende leden telt de
club, en 5 donateurs die hun
bijdrage geven maar verder
overal van af blijven (een
soort diakens binnen de
smalfilm-orde, maar wel
mensen met kijk op de zaak
en liefde voor de compositie).
Joop Ramb: „In het begin be
taalde men 8 gulden aan con
tributie, haha. Nu iets meer.
Maar het leuke was, dat je
toen lui had die niet op tijd
betaalden, en nu heb je die
nog wel!"
Vermaak
„Ja, het geeft veel vermaak,
dat filmen", weet Joop Ramb
uit eigen ondervinding. Hij is
al 19 jaar lid en leert nog da
gelijks z'n métier te perfec
tioneren. Ook een Cinefleur
is voor hem een weldadige
show, een display van ver
worvenheden, waar je wat
van op kunt doen, dingen
ook waar je een eigen visie
op kunt hebben. Een „Lan
glaufer" die volgens de rege
len der kunst omstandig op
z'n doel afgaat; zo mag je
Ramb wel zien. „Nogmaals: je
kunt met smalfilmen alle
kanten uit. Vanaf de meest
essentiële handelingen (maar
je arm moet wel de rust van
een statief hebben; het object
zelf moet eigenlijk „voorbij
glijden") tot aan zelf een
draaiboek maken, een scena
rio; regie voeren, met geluid
kunnen omgaan en opnemen,
montage nooit bang zijn
leek steeds gemakkelijker ge
maakt om aan deze hobby te
beginnen, met die ultramo
derne camera's met geluid en
nog veel meer. In zo'n liga
kun je je hobby vervolmaken
en enthousiasme overbren
gen. Het is werkelijk niet:
hoe duurder hoe beter. Dat is
niet waar. Met eenvoudige
middelen bouw je veel op.
Het kan een begin zijn. Je
kunt ook een prachtige ca
mera hebben, maar je moet
er mee om kunnen gaan.
Misschien mag ik die onbe
kende amateur-smalfilmers,
vaak verborgen talenten,
vergelijken met „de zwijgen
de kerk". Maar je kunt soms
versteld staan, als je het
werk van een niet-lid ziet. Ik
bedoel alleen maar, dat zo'n
man of vrouw zichzelf en
onze liga zou kunnen verrij
ken als men lid van de LSL
werd".
Activiteiten van de stimule
rende en instigerende smal
filmclub: ledendraai-avon-
den, werkavonden (uitwisse
len van ervaringen), wed
strijdavonden (met rooie
koontjes), avonden verzorgd
door één zenuwachtig of
zelfverzekerd lid, het ver
tonen van films bij bevriende
clubs, deelname aan de jaar
lijkse Cinefleur (verloting
bloemstukken laat ik daar
nog buiten), een filmdagtocht
voor alle leden, en het ma
ken van films in groepsver
band. Wellicht kan er ook
nog een cinefiele fuif vanaf.
De Leidse Smalfilm Liga is
sinds de jongste Cinefleur
(maar geen sinecure) weer
gesterkt in haar geloof en
overtuiging; zodat Joop
Ramb die na het opruimen
van zijn apparatuur voor de
foto weer z'n succesvolle au
to's opzocht vol vertrou
wen het contactadres van z'n
club kon doorgeven: secreta
ris Tineke de Joode, cineaste
tevens, Ammonslaan 26,
Wassenaar, tel. 01751 - 11527.
Fotoboek
Honorair-deken van de LSL,
Herman Kleibrink ont
werper van het eigen vignet
had bij het gesprek aan
wezig willen zijn, maar moest
zich helaas te elfder ure ver
ontschuldigen. Waarschijnlijk
is er weer een nieuw foto
boek over Leiden in de
maak.
om te knippen. En zo zijn er
nog veel meer facetten, die
stuk voor stuk geweldig kun
nen boeien. Filmen is pluk
ken leven te grazen nemen
en vastleggen; verhalen ma
ken. Je kunt iemand bijna le
ren kennen uit zijn manier
van aanpakken. Ja, ik dacht
dat filmen meer te vertellen
heeft dan foto's maken. Hoe
wel ook die verstilde mo
menten een diepe indruk
kunnen maken".
De LSL heeft op het ogen
blik een stuk of tien jonge le
den, die zich geworpen heb
ben op een veelzijdige hobby
met veel raakvlakken. „Het
gaat om de continuïteit bij
een club als de onze. Dat jon
ge bloed is belangrijk, maar
er zijn ook rijpere amateur-
filmers die een grote inbreng
in onze liga zouden kunnen
hebben. Wij prijzen ons ge
Ogen
Van Joop Ramb hoorde ik
die m'n camera al jaren gele
den aan de vergeethoek heb
prijsgegeven, omdat m'n pro
jector het niet meer tot ge
noegen deed dat filmen
niet alleen een aardigheid is
waar tijd in kan gaan zitten:
„Nee, filmen is een ander
door jouw ogen laten kijken.
Of het nu gaat om een docu
mentaire, vakantie- of reis-
films, verhaaltjes of een heu
se speelfilm. Want dat laatste
doen we ook. Het wordt de
lukkig met leden die vin
dingrijk zijn, die in ontwik
keling blijven en die ook kri
tiek in eigen kring en naar
buiten toe kunnen hebben.
Dat zijn stimulansen om door
te gaan".
ADVERTENTIE
Filmvoordeel!
ALS JE BEGRIJPT WAT IK BEDOEL
Elke Bommeluitgave van
De Bezige Bij van I februari tot
i maart voor 15
bij elke boekhandel.
LEIDEN Zo'n 40 Leide-
naars togen gisteravond naar
het restaurant Wienerwald
aan de Steenstraat om breed
maatschappelijk te discussië
ren over energie. 100.000 an
dere Leidenaars vonden het
onderwerp energie in Neder
land kennelijk niet interes
sant genoeg en bleven thuis.
Ook politiek Leiden bleef
thuis. Veel gemist hebben ze
niet. De discussie is uitge
schreven door de stuurgroep
Brede Maatschappelijke Dis
cussie en moet een beeld ge
ven van wat Nederland
vindt, dat het energiebeleid
moet zijn tot het jaar 2000.
De stuurgroep heeft een zo
genaamd tussenrapport ge
maakt In dat rapport zijn
alle schriftelijke reacties
over energie gebundeld, die
bij de stuurgroep zijn bin
nengekomen. Het is een
boekwerk geworden van 200
pagina's, waarin alles over
energie en mogelijkge
bruik van energie op een rij-
f e is gezet. De stuurgroep
eeft getracht alle voor-, na-
en oordelen van en over alle
vormen van energie weer te
geven. Het boekwerk was
gisteravond voor vijf gulden
te koop en moet een onder
steuning zijn van de discus
sie-avonden, die door het
hele land worden gehouden.
De „discussie" begon met een
diaserie over de wijze waar
op energie wordt gebruikt en
opgewekt Vervolgens gaf de
door de stuurgroep aange
trokken voorzitter een lang
durige toelichting op het tus
senrapport. Hij somde nog
eens op welke vormen van
gebruik en opwekking van
energie mogelijk zijn. Bij de
(schaarse) opmerkingen uit
de zaal over lacunes in het
rapport werd verwezen naar
de hoofdstukken waar het
desbetreffende in is opgeno
men of luidde het antwoord
dat de stuurgroep er op op
merkzaam wordt gemaakt.
Discussie vond er nauwelijks
plaats. Aan het eind van de
bijeenkomst zette de voorzit
ter de mogelijke vormen van
gebruik en opwekking van
energie nog maar eens op
een rijtje en kreeg iedereen
een vragenformulier mee
naar huis. Daarin dient aan
gekruist te worden, wat men
het meest wenselijke ener
giebeleid vindt. Over twee
weken tijdens een tweede
vergadering moeten de for
mulieren ingeleverd worden
en krijgt men de gelegenheid
„echt" te discussiëren. De be
doeling is dat de stuurgroep
met de opmerkingen uit de
formulieren zoveel mogelijk
rekening houdt bij het uit
brengen van een eindrapport
aan het parlement over wat
„de Nederlandse bevolking"
wil. De inspraak over ener
giebeleid zit er dan op. Wie
bij dit alles niet aan het
woord energieverspilling
denkt, mag het zeggen.
MARCEL GELAUFF.
00 1 0 01 PP TRIANON en EUROCINEMA
4
Jl
De eerste Nederlandse
avondvullende tekenfilm
draait inmiddels in maar
liefst zeventig bioscopen.
Producent Rob Houwer heeft
zijn nek uitgestoken om dit
zonder overheidssteun te be
werkstelligen en het resul
taat mag er zijn. Eerder deze
week schreven wij reeds dat
Als je begrijpt wat ik be
doel" een mijlpaal is in onze
nationale filmgeschiedenis.
Marten Toonder begon met
zijn Tom Poes-strip in 1939
en werd ook internationaal
geaccepteerd, maar pogingen
om zijn creatie tot tekenfilm
figuur te promoveren mis
lukten door gebrek aan fi
nanciële middelen.
Rob Houwer - een Bommel-
freak van het eerste uur -
durfde het avontuur wel aan
en het resultaat mag er we
zen. „Als je begrijpt wat ik
bedoel" roept misschien her
inneringen op aan de eerste
Walt Disney-tekenfilms,
maar het is beslist geen film
voor kinderen alleen. Oude
ren zullen zich er voortreffe
lijk bij vermaken. Met name
door het bijna aandoenlijk
sentimentele kleine Zwelbas-
tje dat in Ollie zijn vader ziet,
waarop heer Bommel meent
Ollie B. Bommel met aan
zijn hoofd.
zich als vaderfiguur te moe-
ten opwerpen, wat hem niet
zo soepel afgaat. Een kriti
sche opmerker zal zien, dat
er in de hele film slechts één
scène niet vloeiend in de an
der overgaat als de ont
voerde Bommel achter de
zwarte bergen om zijn
Zwelgje roept en even later
Tom Poes in het zelfde ge
bied naar heer Bommel op
zoek gaat even een fade
out. De beelden volgen el
kaar verder zo prima op dat
zoon Zwelbast op
je de indruk krijgt dat we al
een jarenlange ervaring heb
ben op het gebied van de lan
ge animatiefilm.
Een groter compliment kan
{e dit eerste experiment op
iet gebied van de Nederland
se animatiefilm en de toch
wel erg commerciële, maar
gedurfde producent Rob
Houwer niet toezwaaien. Hij
weet zijn mensen te kiezen
en te motiveren.
Het resultaat is er naar.
MILO
Gérard Oury's „L'As des as"
jis een komedie waarvan je
3 eijpijn in je kaken krijgt. Niet
jiteiivan ^et *achen helaas, maar
uishCan ^et knarsetanden om
nóe het mogelijk is dat ze in
UTjjFrankrijk met zo'n hooghar
tige nonchalance een klucht
hebben kunnen maken rond
illllllir°'n tragisch gegeven als Hit-
ter-Duitsland en de jodenver
volgingen. Belmondo is de
producer en echte aanstichter
want hij had - zei hij in een
Frans tijdschrift - „zin om
met de luchtigheid van een
komedie het anti-semitisme
en de intolerantie te brand
merken". Er zijn weinigen
die dat lukt. Kon emigrant
Ernst Lubitsch in '42 nog een
?ge Verrukkelijke zwarte kome-
ioudflie 0ver Polen onder Hitler-
ran <hand maken met „To be or
lV'nchot to be", wist Oury zelf met
dergfeen „La grande vadrouille"
Aao.a. De Funès kluchtig door
bezet Frankrijk te loodsen,
havëiier zitten Belmondo en
1 wopury met hun neus op de lu-
in hjjuberste van alle feiten en je
efenonoet wel heel subtiel of juist
imissjreitijhig kunnen zijn om daar
deriihog alle-leeftijden-amuse-
ns e%ient uit te halen.
- biel
j.De aas der azen" is daaren-
an tegen een flodderige Frans-
kekepuitse (ook dat nog) co-pro-
t mojiuctie vol pseudo-sentimen-
;ren taliteit en namaak-veront-
redteaardiging. Belmondo is de
i ad^rainer van de Franse Olym
pische boksploeg die in '36
ivoniian Hitiers Spelen meedoet,
icht Daarvan trouwens documen-
le vdaire beelden met o.a. een
in eVinnende Jesse Owens op de
n wdprint (en onze later „foute"
s allfinus Osendarp als derde),
len. m die werkelijkheid met een
IHIH1I»
stadion vol opgeheven armen
in Hitler-groet knaagt ook
niet gering aan de lol die
volgt. Vergeten we even de
merkwaardige haken en
ogen van het verhaal (mooie
journaliste moet Hitier inter-
viewen maar valt op Bebel),
hoofdzaak is dat Belmondo
zich over een Joods weesjon
getje ontfermt en hem later
met diens grootouders, ooms
en tantes over de Oostenrijke
grens (vóór de Anschluss)
brengt. Via de oude truc van
een omgedraaid richting-
bordje belandt het Joodse ge
zelschap op Berchtesgaden
met niet alleen Hitier, maar
ook diens zuster Angela (ge
speeld door dezelfde acteur
in travesti). In die confronta
tie is de wansmaak van Bel-
mondo-Oury op z'n pijnlijkst,
maar ook daarvoor kan je
zelfs bij enige goede grappen
niet lachen dan met een ste
vige kiespijn. Je voelt de sce
nario-schrijvers onsmakelijk
zwoegen om tegenover alle
ellende, inclusief S.A.-„zui-
veringen" van een Joodse
boekhandel, nog een edele
Duitse officier (Alte Kame-
rad van Jean-Paul uit de eer
ste wereldoorlog in de lucht)
te creëren. Maar die wordt -
vreemd soort dankbaarheid -
door hen met Hitiers zuster
het bos in gestuurd. In Parijs
heeft Belmondo's film (waar
in hijzelf weer de stunts doet)
records aan de kassa gebro
ken. Dat maakt het nog pijn
lijker.
BERT JANSMA
Al is het in z'n auto verdwaalde Duitse beertje vrien
delijk, met de Duitse Polizie heeft Belmondo het moei
lijker in „Aas der azen".
