Atleet Theo van der Veer moet het nog I
altijd hebben van zijn loopvermogen..., j
„Donar heeft me
over de streep
getrokken'
£eidóe6outfmt
IN TWEE JAAR TIJD VAN REDELIJK VOETBALLER TOT SUCCESVOL LANGE AFSTANDSLOPER
LIEUWE VAN DER MEULEN:
SPORT
ZATERDAG -15 JANUARI 1983 PAGB
NOORDWIJK Als
voetballer was hij niet
zo'n succes. Theo van der
Veer bereikte weliswaar
een redelijk niveau, het
eerste team van het Leid-
se Docos, maar een echt
goede voetballer was hij
niet. Verdienstelijk, dat
wel. „Ik moest het hebben
van m'n loopvermogen.
Altijd daar zijn waar de
bal zich bevond, of dat
nou op linksachter of op
rechtsbuiten was. In een
wedstrijdverslag werd ik
eens de voetballende Miel
Puttemans genoemd".
Hoewel die vergelijking
met de beste lange-af-
standsloper van onze zui
derburen niet de directe
aanleiding was om met
volkssport nummer één te
stoppen, hing Van der
Veer de voetbalschoenen
toch in de wilgen om zich
te bekwamen in de sport
waarin hij zijn kwaliteiten
meer kon uitbuiten, atle
tiek. En ook al is er in let
terlijke zin niet zoveel
heel veel veranderd, de
28-jarige onderwijzer moet
het immers nog steeds van
z'n loopvermogen hebben,
de overstap naar de atle-
tiekwereld is hem prima
afgegaan. Dankzij klin
kende overwinningen
(waaronder de Kralinger-
houtloop) en goede tijden
heeft Van der Veer zich
in de subtop van de Ne
derlandse lange-afstands-
loperij weten te nestelen.
Voorwaar geen geringe
prestatie voor iemand die
zich pas twee jaar serieus
met atletiek bezighoudt.
„De overstap van het voetbal
len naar de atletiek was eigen
lijk een vrij logische", zegt
Theo van der Veer, net beko
men van zijn woensdagse trai
ningsmiddag op dicteersnel-
heid. „Zoals gezegd was ik in
het veld een echte draver.
Daarbij trainde ik naast de ge
bruikelijke twee maal in de
week bij de club, voor mezelf.
Niet zozeer om conditie op te
doen, als wel om m'n rug
klachten, die iets met de groei
te maken hadden, te verhel
pen. Ik had gemerkt dat ik na
een uurtje lopen minder last
had". Dat was, al wist Van der
die aan de competitie deelnam.
De nieuwe hobby lokte der
halve, er viel nog eer te beha
len, er vielen nog grenzen te
verleggen. Want daar draait
het allemaal om. „Ja, het is
een steeds weer opnieuw kij
ken wanneer je aan je plafond
zit. En dat moet je helemaal
alleen doen. Ik heb geen eigen
trainer, er gaat wel altijd ie
mand van de club (Gijs Hoope,
ook al oud-voetballer, een
soort Gerard Bakker van de
atletiekwereld) mee naar de
wedstrijden, maar de trai-
ningsarbeid moet je zelf ver
richten. De oefenschema's
richt ik overigens wel in over
leg in. Meestal samen met Piet
Waaning, die vroeger een pri
ma loper was en nu trainer is
bij De Bataven. Hij leerde mij
wedstrijdgericht te trainen.
Dat wil zeggen dat je niet al
leen maar duurlopen doet, het
accent meer op de kwaliteit
dan op de kwantiteit legt. Het
is nou eenmaal niet zo, dat wie
er de meeste trainingskilome
ters op heeft zitten de wed
strijd wint. Waar het op aan
komt is een combinatie van
uithoudingsvermogen, snel
heid en tempo-hardheid. Met
dat laatste begrip bedoel ik het
lang kunnen vasthouden van
een hoog tempo. Dat vind ik
nog één van de mooiste kan
ten van de atletiek, het zoeken
naar de meest ideale trainings-
vorm".
Luchpauze
«r
Theo van der Veer: „Atletiek kost niet alleen veel tijd, maar veel ook geld. Ik heb
alleen al tien paar verschillende schoenen. Nu ik onlangs een sponsor heb gevonden
is het allemaal wat dragelijker geworden".
Veer dat toen nog niet, eigen
lijk de eerste aanzet tot de
overstap. Vervolgens dreef de
dienstplicht hem verder van
het voetballen af en dichter
naar de atletiek toe. Om te
voorkomen dat hij zijn vrije
tijd, zoals de gemiddelde
landsverdediger, drinkend
door zou brengen, wierp sol
daat Van der Veer zich volle
dig op sport. Basketballen,
voetballen, hardlopen, je kon
het zo gek niet verzinnen of
hij deed er aan mee. Met name
bij de looponderdelen trad hij
zoals te verwachten was
op de voorgrond. Al snel
kwam dan ook het advies van
wel-atleten om hem heen, het
voetballen maar te staken. Na
na zijn diensttijd nog een half
jaar zowel bij Docos als bij AV'
Holland te hebben getraind,
volgde hij dat advies op. „Ik
kreeg in die tijd dat ik beide
sporten beoefende blessures.
Niets duidelijks, maar vast
stond wel dat die werden ver
oorzaakt door de combinatie
van sporten. En als een atleet
ergens angst voor heeft dan
zijn het wel blessures. Mijn
eerste atletiektrainer, Gé Mul
ders, heeft me toen duidelijk
gemaakt dat ik moest kiezen".
Grenzen
Moeilijk was de keuze niet. Al
bij Van der Veer's eerste atle
tiek optreden maakte hij in
druk en werd direct opgeno
men in de AV Holland ploeg,
Stoeien met gewichten behoort
niet tot de oefenstof van Van
der Veer. Uitgebalanceerde
maaltijden al evenmin. („Spe
ciaal voedsel eet ik niet. Wél
gezond en veel"). Roken doet
de „meester" van de derde
klas van de Oegstgeester Flo-
raschool uit principe niet en
met een biertje in de hand zal
hij zelden of nooit gezien wor
den. Het enige waarop hij wel
te betrappen valt, is het eten
van een boterham in de klas.
Want zijn dagelijkse lunchpau
ze besteedt hij aan lopen. Tus
sen de middag hult Van der
Veer zich in trainingspak om
in gestrekte draf Oegstgeest
rond te rennen. Vroeger ge
beurde dat onder luid gejoel
van schoolkinderen. Tegen
woordig is de rennende onder
wijzer een allerwegen geac
cepteerde verschijning in
Oegstgeest. Tijd om te eten
ontbreekt hem derhalve.
„Pure noodzaak, dat lopen tus
sen de middag", zegt Van der
Veer, die niet alleen zijn
„Nationaal gezien mogen mijn prestaties aanspreken,
internationaal gezien stelt het natuurlijk helemaal niets
voor".
lunchpauzes maar onlangs ook
zijn wintersportvakantie onei
genlijk gebruikte door de loop
schoenen aan te trekken, in
plaats van de lange latten on
der te binden. „Anders kom ik
niet aan m'n trainingskilome
ters. Ik loop gemiddeld zo'n
120 kilometer per week. Dat
lijkt heel wat, maar om echt
door te dringen tot de vader
landse top is dat te weinig.
Misschien komt het er ooit nog
eens van dat ik 's morgens om
zes uur opsta om voor school
tijd nog wat te trainen, maar
dan heb je het wel gehad. Om
echt een topper te worden zou.
je de hele dag de tijd moeten
hebben. Dat heb ik niet. Bo
vendien mag het schoolwerk
er niet onder lijden".
Beperkingen
Ondanks die beperkingen
heeft Theo van der Veer als
lange-afstandsloper een alles
zins behoorlijke reputatie op
gebouwd. Op de weg mag hij
zich tot de subtop van Neder
land rekenen en tijdens cros
ses is hij regelmatig in het
voorste gelid te vinden. Op de
baan behoort hij tot de 25 beste
lange afstandsatleten van Ne
derland. Hoewel hij in alle ca-
tegoriën nog wel voortuitgang
denkt te boeken, weet hij ze
ker dat hij op de baan nooit
een echte „grote" zal worden.
„Daarvoor mis ik basissnel
heid, daarvoor ben ik gewoon
te laat met atletiek begonnen.
Een goede vijftienhonderd
meter zal ik dan ook nooit lo
pen. Maar ik blijf voorlopig
wel actief op de baan, juist om
aan die basissnelheid te wer
ken. Daarvan kan je bij weg
wedstrijden en crosses alleen
maar profijt hebben. Overi
gens gaat mijn voorkeur uit
naar de weg. Maar daarop wil
ik me nog niet gaann toeleg
gen. Ik kijk niet zo heel ver
vooruit, ga me niet vastpin
nen, zo van „ik moet binnen
twee jaar kampioen zijn". Ik
stel me voorlopige doelen. Zo
bereid ik me nu voor!
Nederlands crosskau
schap, dat in het laatst/'
end van februari wordt
den. In die voorbereidiL
sen de open Leidse kaïL
schappen, die op het l*
van de Keukenhof worC
gewerkt. Ja, ik denk dl
te kunnen winnen. Voer
dat ik onlangs voor hL
Bram Wassenaar veJ
heb en hij de belan_
concurent is. Na het
zoen komt het baanwr
wil dit jaar mijn tijden.
1500, 3000, 5000 en 10.fi
ter aanscherpen". Oi
eens aan te geven hoe v
top nog weg is, zegt L
Holland-atleet relatifi
„Toen ik met atletiek'
liep ik de 5000 meter ii
nu staat mijn persoonL
cord op 14.38. De grog
gens, Klaas Lok en Jool
lopen die afstand in
die onder de veertien tu,
ligt. Mijn doel is dit jaaj.
14.30 te duiken, veel|f
zal ik niet komen, warig
daar heb je het weer
basissnelheid. Trouweif
prestaties lijken aardigu
tionaal niveau, maar L
tionaal gezien stelt het
lijk niets voor". 0
Schoolmeester
Zoals vele sporters heic
Theo van der Veer krii
de geringe aandacht <e
sport in de media krijr
een schoolmeester do
stout kind de les leest: Bi
bijvoorbeeld in Egmoic
Zee, hoeveel mensen e
daar wel niet op de L
wat zie je er van teru"
kranten en op televisifc
wel niets. Ja vorig jaar
iemand onderweg eer-
aanval had gekregen erf
te overlijden, toen sprog
media er bovenop. Ee
door het lopen. Schanek
er gesproken van het
zo'n ongezond iemand i
een dergelijke onderj
(halve marathon) waa^
op mijn beurt zeg dan, Q
mensen gaan er niet dc
dat ze juist niet lopen.^
dat maar eens op. En
wat er ook nog in mo,
ze, toen ik op voetbal*
tegen me zeiden, ga jij tl
Duindigt lopen. Nou nJJ
later liep ik daar incl
tijdens de Duindigt-cr|
noteer dat maar, datL
leuk". c
Goed meester....
MAARTEN N^
Onfortuinlijk
Nee, de dames van NSV '46
speelden beslist een onfor
tuinlijke partij, afgelopen
zondag. De zusjes van de zo
sterk in de derde klasse van
de KNVB debuterende Noor-
dense broertjes, mochten dan
in koploper Celeritas geen
makkelijke tegenstander ont
moeten, een 4-0 nederlaag
was bij voorbaat beslist niet
ingecalculeerd. Het feit ech
ter dat de ploeg zelf zeer
reële mogelijkheden niet be
nutte en het Noordense team
de Haagse dames aan de an
dere kant met drie eigen
doelpunten behulpzaam was,
toch een 75 procent score,
deed de ploeg wel op die ne
gatieve score belanden.
Waarmee het meest ongeluk
kige elftal van 1983 met aan
zekerheid grenzende waar
schijnlijkheid dus nu al be
kend is. Want vier eigen tref
fers: wij van Hutspo(r)t zien
het dit voetbaljaar niet meer
gebeuren...
Onder redactie van Gert Jan Onvlee
Aanmoedingingen
Kijk eens, in principe moet je
natuurlijk gelukkig zijn met
een aanmoedigingsprijs. Het
vormt een erkenning voor
een stuk werk, het is een sti
mulans om op de ingeslagen
weg verder te gaan.
Maar: werken aanmoedi
gingsprijzen wel altijd zo po
sitief door? Neem nu voetbal
ler Ron de Roode en hand
balclub Saturn us, afgelopen
vrijdag door de jury van de
Leida to-sportprijsui treiking
met aanmoedigingen be
dacht. Ron de Roode maakte,
zo lezen we in het verslag
van onze oorlogscorrespon
dent, „een wat angstige in
druk" en Saturnus besloot
maar direct zijn tweede ne
derlaag van het seizoen te lij
den.
Natuurlijk: een weggevlogen
zwaluw maakt in dit geval
nog niet direct winter. Zeker
dit jaar niet. Maar met het
voorbeeld van DIOK nog
vers voor ogen (na het ont
vangen van de Zilveren
Sleutels is de Leidse sport
ploeg van 1981 ver, zeer ver
weggezakt) is een waarschu
wing voor beide prijswin
naars toch wel op z'n plaats.
Immers: het is nog altijd be
ter ten halve te keren dan
ten hele te dwalen.
Verschillen
Zo af en toe wil de redactie
van dit rubriekje, ook wel
Wij van Hutspo(r)t genaamd,
zich wel eens buigen over de
door de diverse verenigingen
gefabriceerde clubbladen.
Zelden echter hebben wij
STÜDlE ftNNmGVSEfcJTE*
LtXÜT -TUT ET*UT\t
dergelijke enorme verschil
len kunnen constateren als
afgelopen week. Wij praten
nu over Drieslag, het nieuw
ontwikkelde maandblad van
de Honkbal, Softball en Pea-
nutballvereniging Alphians
uit Alphen aan den Rijn en
Torgaan tje, het zeer onregel
matig verschijnende ander
halve maandblad van LUSV,
de Leidse Universitaire Sport
Vereniging, de afdeling vol
leybal.
Waar men in Alphen aan alle
kanten heeft getracht - en
daarin is geslaagd - het eer
der jarenlang door Rob van
Tuyl verrichte, zeker niet
slechte werk te verbeteren
met perfecte covers, lange in
terviews, goede foto's en een
uitstekende druk, daar houdt
de redactie van Torgaantje
zich slechts bezig met het af
en toe weer eens opknappen
van de gebruikte stencilma
chine en het zeer regelmatig
aanvullen van de nietmachi
ne, om het vervolgens aan de
vaak zeer puntige tekst over
te laten „beeldbepalend" te
zijn.
Enorme verschillen, maar
één overeenkomst.
En wij zouden Wij niet zijn
als we ook dat niet even zou
den memoreren: beide bla
den zijn zeer amusant om te
lezen.
En daar gaat het toch om.
Erelid
Ook gelezen, donderdag?
Over dat briefje dat record-
korfbalinternational Gerard
Bos aan het einde van vorig
seizoen toegezonden kreeg
van het bestuur van HKV, de
club waarvan hij 27 jaar lid is
geweest?
Dat briefje waarin hem werd
gevraagd of hij, na de over-
Drieslag.
ST i
UK
tfmmr.
smm
t Orgaantje.
winning van het door Bos ge
trainde Fides Pacta op HKV,
een zege die de Hagenaars de
titel had gekost, of hij na die
wedstrijd nog wel erelid wil
de zijn van HKV?
Ook gelezen?
Ook zo gelachen?
K(I)apstuk
Kees: „Zeg dat contract met
de LOI. Zou Roodenburg
daar nu wijzer van worden?"
NOORDWIJK Lieuwe
van der Meulen stond zes
jaar geleden bekend als
een talentvol volleyballer.
„Alles wat met een bal te
maken had, ging wel",
zegt de Noordwijker zelf,
want ook bij voetbalclub
Noordwijk had hij het als
doelman tot de b-regiona-
len „gestopt". Toen trai
ner Arie Duyndam Van
der Meulen vroeg voor
het voetbal te kiezen en
de andere „grote liefde"
het kaatsen te laten schie
ten, haakte hij af. De van
oorsprong Friese sport
werd door Lieuwe veruit
geprefereerd en in plaats
van voetbal koos de
Noordwijker voor het be
ter met kaatsen te combi
neren volleybal. Het ging
Van der Meulen goed af;
als kaatser behoorde hij
bij de beste dertig spelers,
als volleyballer kreeg hij
een aanbieding om eredi
visieclub Starlift/(toen
nog) Blokkeer te komen
versterken. In 1980 maak
te een schouderblessure
een einde aan een veelbe
lovende sportcarriëre.
Degradatieperikelen en blessu
res bij het Leidse Donar zijn er
inmiddels de oorzaak van, dat
de 23-jarige leraar het volley
ballen weer gaat proberen.
Donar-speler Rolf Groen, ver
twijfeld op zoek naar verster
king, kwam op 27 december
bij de Noordwijker terecht:
„Rolf belde op en vroeg hoe
veel kilo ik was aangekomen.
Ik merkte, dat hij een beetje
gespannen was en eigenlijk
niet goed durfde te vragen of
ik wilde komen spelen. Ik heb
hem uitgelegd, hoe het met de
blessure zit en daarbij, dat ik
verplichtingen heb tegenover
het meisjesjunioren team van
NOVO, waar ik trainer en
coach van ben; Ik heb toen ex-
NOVO speler Frans van der
Berg opgebeld en samen zijn
we s'avonds gaan trainen. Ik
zou zelf niet op het idee geko
men zijn om weer te beginnen,
Donar heeft me echt over de
streep getrokken".
Duiken
Wat de blessure betreft is
Lieuwe van der Meulen bij het
grotendeels uit oudere heren
bestaande Donar aan het goe
de adres. Het duiken naar een
bal moet de Noordwijker zo
veel mogelijk laten en dat
komt zijn teamgenoten wel
goed uit. „Dan hoeven wij dat
ook niet te doen en daarbij
kunnen we daar helemaal niet
tegen, wanneer mensen links
en rechts over de grond schui
ven", merkt aanvoerder Adri-
aan Timmers schertsend op.
De fatale blessure is ontstaan,
toen de ex-NOVO speler een
ongelukkige buiteling maakte
bij een kaatswedstrijd.
Van der Meulens interesse in
het kaatsspel werd gewekt
door de berichtgeving in de
Zeekant over Noordwijker
Veldstra, die in Holland kaats-
wedstrijdjes speelde. De actie
ve beoefening van de Friese
sport ging goed en Lieuwe
trok elk weekeinde naar
Friesland om daar in wedstrij
den uit te komen. Van der
Meulen: „Het hele Friese
sfeertje stond^ me aan, het ge-
Lieuwe van der Meulen: „Ik sluit niet uit, dat ik v
seizoen weer naar NOVO ga.
moedelijke. Daarbij is er met
kaatsen geen lichaamscontact
met de tegenstander net als
met het volleyballen". De
kersverse Donar-speler kwam
drie maal uit op de PC, de be
langrijkste kaatsstrijd, waar de
beste 48 kaatsers aan mee doen
en veroverde met zijn partuur
één keer de vierde prijs. „De
PC is het Wimbeldon van het
kaatsen, er komen mensen uit
Amerika en Australië om te
kijken. Het is het hoogtepunt
van het kaatsseizoen met dui
zenden toeschouwers in hoge
tribunes om het veld. Je leeft
er echt naar toe, het is een eer
om er aan mee te mogen
doen" vindt de ex-kaatser.
Aanbieding
Het kaatsen was ook één van
de redenen om de aanbieding
van Starlift af te slaan: „Daar
naast ging ik stude
Utrecht en het was ni
brengen om de
Noordwijk, Utrecht, V
met het openbaar ver
te reizen". Vier klassi
moet Lieuwe van der
nu proberen Donar v
gradatie te behoede
hoop, dat het goed bli
en dat Donar erin blij
ik sluit toch niet uit,
naar NOVO terugga
eind van het seizoen, n
bevalt me nu prima bij
Lekkere training, het
ik er al tijden rondl
heerst een leuke sfee
de meeste spelers is
ningsavond echt een
uit. Ik ken de tegeni
niet goed genoeg om te
delen of we zullen degi
Tot nu toe heeft Do
steeds gered, soms op
tie af
WILLEM SPIÖ
