Heteneigiebeleidin
discussie.
Laat ook üw stem horen!
RÜTüïïl
.Eén man werd in
n deken gerold en
vend verbrand"
GETUIGE ZUID AFRIKAANSE AANVAL
)ktESOTHO:
Noodtoestand
onder werklozen
jinet gaat'gezwel' van welvaartsstaat te lijf
Politiek
Partij
Parlement
Te belangrijk
om alleen aan
de deskundigen
over te laten.
TERGROND
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 18 DECEMBER 1982 PAGINA 7
Iten in de Tweede Ka
den in de achter ons
week bol van de be
en, vooral op het ge-
uitkeringen en lonen.
>rlid dat in die debat-
meest opviel was de
Vilbert Will ems. Dat
De PSP-fractie had
week geleden een
beroep gedaan op de
)iensten en gemeente-
in ons land om geen
geven aan het kabi-
de bijstandsuitkerin-
thuiswonende 16- en
werklozen in te trek-
ze jongeren krijgen
geen uitkering meer,
eten genoegen nemen
kinderbijslag. Niks
zei de PSP. Ook al
Kamer dat die uitke-
>rvaJlen, jullie moeten
ren gewoon dat geld
even.
iet had zich bijzonder
kwaad gemaakt over deze op
roep van de PSP. Waarom?
Omdat het een kamerlid niet
past, het volk op te roepen een
democratisch besluit van het
parlement niet uit te voeren.
Besluiten van de meerderheid
van het parlement moeten
geëerbiedigd worden, ook al
ben je het er niet mee eens.
Soms is dat pijnlijk, maar zo
werkt dat in een democratie.
Over deze kwestie kwamen
Wil bert Will ems en staatsse
cretaris De Graaf van sociale
zaken dinsdagavond in een
aanvankelijk rustig voortkab
belend debat met elkaar in
aanvaring. En wie snelde toen
als eerste in zijn politiebootje
toe? De kenners raden het
reeds: kamervoorzitter Dol
man. Een boeiende discussie
was daarvan het gevolg.
Wilbers tijdens de botsing met
De Graaf): „Het is niet de
eerste keer dat de PSP zo'n
oproep doet Ook in het verle
den, in oorlogstijd en daar
vóór, maar ook nu weer ko
men er steeds meer oproepen
om ons te bezinnen op wat er
in dit land aan de hand is en
op de vraag of parlementaire
besluiten nog wel die geldig
heid hebben die zij voor ons
eigenlijk zouden moeten heb
ben".
Dolman: „Ik maak bezwaar te
gen de vergelijking met de
oorlog. Wij leven in een parle
mentaire democratie. Alle
wetten eindigen met de for
mule dat alle departementen,
autoriteiten, colleges en amb-
tenbaren die met de wet te
maken hebben, aan de nauw
keurige uitvoering ervan de
hand zullen houden. Het staat
de heer Willems overigens vrij
om tegen te stemmen. Wat
hieraan vooraf ging heb ik la
ten passeren omdat het inte
ressant was, maar ik vind-het
wel een oproep tot ontwettig-
heid".
Doch Willems ging door. Hij
zei niet te kunnen begrijpen
waarom het kabinet zich zo
geschokt voelde over de PSP-
oproep. Toén werd Dolman
echt kribbig: „Ik verzoek de
heer Willems hier niet mee
door te gaan'. Ik kan niet toe
staan dat in dit parlement tot
onwettigheid wordt opgeroe-
pen!"
Willems: „Toch, mijnheer de
voorzitter, zijn er momenten
waarop dat gebeurt".
Dolman (nu echt boos): „Ik
verzoek u, er niet mee door te
gaan, want anders ontneem ik
u het woord".
Zover kwam het uiteindelijk
niet, want Willems bond na
enkele ogenblikken in en
sprak niet verder over de
PSP-oproep. Maar aan het slot
van de woordenwisseling riep
Dolman de spreker nog wel
even met een rood hoofd toe
dat een oproep tot onwettig
heid echt strafbaar is.
De naam van Willems was
deze week in het kamerge
bouw op veler lippen te vin
den, want de PSP'er was dins
dag ook nog door een andere
gebeurtenis in het nieuws ge
komen. Omstreeks kwart over
tien die dag stormde een groep
van 19 jongeren, studenten
van de Sociale Academie „De
Horst" in Driebergen, de frac
tiekamer van het CDA bin
nen, roepende dat het hier om
een bezettingsactie ging. De
studenten, die zich in vuilnis
zakken hadden gehuld en bij
wijze van ludiek vermaak lus
tig confetti rondstrooiden, wil
den met hun actie protesteren
tegen de bezuinigingsplannen
voor het onderwijs. In de frac
tiekamer bevonden zich op dat
moment enige CDA 'ers, in af
wachting van de fractieverga
dering die om half elf zou
moeten beginnen. Onder hen
bevond zich Til Gardeniers,
voormalig minister van crm
en van volksgezondheid. Ter
wijl een fractiemedewerker ij
lings alarm sloeg bij de veilig
heidsdienst van het kamerge
bouw, eiste Til op hoge toon
dat de bezetters de ruimte zou
den verlaten. Toen bleek, dat
de jongeren na herhaalde som
meringen niet van plan waren
aan dit verzoek gehoor te ge
ven, constateerde Til dat er
sprake was van lokaalvrede
breuk, een vergrijp waar de
politie aan te pas moest ko
men. Aldus geschiedde. De
veiligheidsdienst arriveerde en
schakelde direct de politie in.
Na een uur zaten alle actie
voerders op het politiebureau,
waar tegen elk van hen pro
ces-verbaal werd opgemaakt
wegens lokaalvredebreuk.
Enkele uren later deed de se
cretaris van de CDA-fractie,
het kamerlid Ben Hermsen,
tegenover kamervoorzitter
Dolman zijn beklag over het
gebeurde en drong er bij Dol
man op aan, een onderzoek te
latjan instellen naar de wijze
waarop de jongelui het kamer
gebouw hadden weten binnen
te komen. Had de beveiligings
dienst gefaald?
Het onderzoek werd met spoed
ter hand genomen en toen wij
's a bonds in het restaurant
van de Tweede Kamer achter
een eenvoudige doch voedza
me jachtschotel zaten (sorry,
mijnheer de hoofdredacteur,
maar we hadden de lunch
overgeslagen) hoorden we van
een hoge veiligheidsbeambte
al hoe de vork ongeveer in de
steel had gezeten. De bezetters
waren via een zij-ingang het
kamergebouw binnengekomen
en hadden tegen de portier al
daar gezegd dat zij een af
spraak hadden met kamerle
den van de CPN en de PSP.
Bij navraag bleek dat te klop
pen en zo belandden de stu
denten in een zaaltje waar zij
onder andere spraken met
Wilbert Willems van de PSP.
Na afloop yan dit gesprek zou
den de studenten tegen Wil
lems hebben gezegd, dat ze
ook nog een discussie wilden
vobren met leden van de frac
ties van CDA en VVD, waarna
Willems ze de weg wees naar
de CDA-fractiekamer.
De grote vraag was echter nog:
heeft Willems geweten wat de
studenten van plan waren
Met andere woorden: heeft hij
willens en wetens (in dit ver
band kunnen we misschien
beter spreken van „Willems
en wetens") op indirecte wijze
meegewerkt aan de bezettings
actie? Een dag later bleek, dat
een medewerker van de PSP-
fractie wèl op de hoogte was
geweest van de aankomende
actie, maar dat Willems zelf
van niets had geweten, althans
dat hij bij hoog en bij laag be
zwoer van niets te hebben ge
weten. Dit alles neemt echter
niet weg, dat het hoofd van de
veiligheidsdienst Wilbert Wil
lems voor de goede orde nog
even te verstaan heeft gege
ven, dat hij bezoekers die hij
heeft ontvangen voortaan niet
meer los in het kamergebouw
mag laten ronddarren.
ÖJJ
tieb|/
rich
)f
lU In de nacht
t op negen decem-
den we een uur na
ïacht wakker van
lid van geweersal-
granaten. Al snel
Uidelijk dat dit een
inval was. De hele
stond in vuur en
)mdat de gevech-
vlakbij leken af
n, liepen we niet
raam om te zien
gebeurde. Maar
kogels hoorde
atsen op de muren
s huis, ben ik wel
i kamer van onze
geslopen en heb
neegenomen naar
F lang hebben we lig-
ieren, doodsbang om-
liiets wisten wat deze
p te betekenen had
een gegeven moment
we vliegtuigen over
toen wisten we dat
jgrootscheepse aanval
tenaf moest zijn. Pas
1 bgang durfden we op
3n) i om te zien of onze
j en buren veilig wa-
De Zuidafrikaanse aanval
op Lesotho van vorige
week waarbij 42 mensen
om het leven kwamen, is
door de Veiligheidsraad
met een ongebruikelijk
vertoon van eenheid ver
oordeeld. Zelfs Washing
ton en Londen konden
zich vinden in de resolutie
die sprak van een „agres
sieve daad". Lorna Guth
rie, een Engelse vrouw die
vorig jaar voor het Rode
Kruis in Lesotho heeft ge
werkt, is deze week terug
gekeerd in Londen. Zij
heeft het bloedbad dat
werd aangericht door de
Zuidafrikaanse militairen
met eigen ogen gezien.
Hieronder volgt haar re
laas.
ren. De huizen in ons blok
vertoonden overal kogelgaten.
Bij een Fins stel, dat twee hui
zen verder woont, was een
granaathuls door het dak ge
vallen en vlak naast hun bed
terechtgekomen. Onderzoek
wees later uit dat deze granaat
van het type was dat wordt ge
bruikt door het Zuidafrikaanse
leger.
We hoorden dat op ongeveer
driehonderd meter van ons
huis een man had gewoond op
wie de Zuidafrikaanse troepen
het hadden gemunt. Ik liep er
naar toe en zag er ongeveer
twintig mensen staan. Nie
mand zei wat, iedereen' leek
totaal verdoofd. Het lichaam
van de man die was vermoord,
was door de familie naar het
lijkenhuis gebracht. Zijn auto
was in brand gestoken en het
huis was geplunderd. Niemand
kon iets doen, maar toch ble
ven ze als verlamd naar het
geplunderde huis van de ver
moorde man staan kijken. Gis
teren was dit nog het huis van
een vriend geweest.
Ziek van afschuw liep ik door.
Een eindje verderop stond een
ander huis dat door de Zuida
frikaanse troepen was ver
woest. Er stond een groepje
mensen omheen. Op het eerste
gezicht leek het huis onbe
schadigd, maar dichterbij ge
komen zag ik dat de ramen
kapot waren en de raamposten
verkoold. Binnen steeg er rook
op uit een hoopje afval. Toen
ik goed keek, herkende ik de
Twee mannen proberen kogels te peuteren uit de muur van een huis, dat bij de Zuida
frikaanse aanval werd vernield.
heup van een mens in het
hoopje afval. Volgens de buren
was de eigenaar van het huis
door Zuidafrikaanse soldaten
in een deken gerold en in
brand gestoken. Daarna waren
er enkele brandbommen ge
gooid.
Bij andere huizen die door de
aanval waren getroffen, hoor
de ik nog meer afschuwelijke
verhalen over wat zich die
nacht had afgespeeld. Een
vrouw die zeven maanden
zwanger was, was met schot
wonden in de onderbuik opge
nomen in het ziekenhuis
Queen Elizabeth II in Maseru.
In een ander huis waren een
man uit Lesotho, zijn vrouw
en twee kinderen vermoord.
Ze woonden pas een maand in
het huis dat voor hen was be
woond door een Zuidafrikaan
se vluchteling. Kennelijk wa
ren de Zuidafrikaanse autori
teiten niet op de hoogte ge
weest van het feit dat de
vluchteling was verhuisd.
Weer iets verder dankten drie
kleine kinderen hun leven aan
het optreden van hun 13-jarige
zusje. Toert het oudste meisje
de geweersalvo's had gehoord,
had ze onmiddellijk haar jon
gere broertjes en zusjes wak
ker gemaakt. Ze had hen op
de grond gelegd met daarover
heen een matras. Zelf was ze
op het matras gaan liggen.
Toen de soldaten binnenkwa
men, werd zij doodgeschoten.
De drie andere kinderen wer
den niet gezien en overleefden
de aanval.
De vrouw van een Zuidafri
kaanse vluchteling op wie de
Zuidafrikaanse militairen het
hadden gemunt, was toevallig
kort voor de aanval verhuisd
naar een flat in de buurt. Ook
hiervan waren de Zuidafri
kaanse autoriteiten kennelijk
niet op de hoogte geweest, met
als gevolg dat de vrouw uit
Lesotho die nu in haar flat
woonde, werd vermoord, ter
wijl het bedoelde slachtoffer
vanuit haar nieuwe flat hulpe
loos moest toekijken.
Weer ergens anders waren sol
daten een huis binnengevallen
en hadden ze de vrouw ver
moord. Daarna hadden ze de
dekens van het bed in de
slaapkamer getrokken. Daar
lag een 4-jarig jongetje. Ook
hij werd doodgeschoten. De
vader werd in een andere ka
mer vermoord. Het Zuidafri
kaanse leger verklaarde later
dat zich onder de mensen die
waren omgekomen, vijf vrou
wen en twee kinderen hadden
bevonden. Volgens Zuid-Afri-
ka waren ze omgekomen in
vuurgevechten.
Copyright The Guardian
LANSING/MICHIGAN Goeverneur/William Milliken van
de Amerikaanse staat Michigan heeft de werkende ingezetenen
van zijn staat verzocht om financiële steun voor voedsel en huis
vesting ten behoeve van de armen. Milliken wees erop dat ten
gevolge van het grote aantal werklozen in Michigan - 17,2 pro
cent - er sprake is van „een noodtoestand".
Intussen is de burgemeester van Detroit, Coleman Young, erin
geslaagd de federale regering te bewegen tot donatie van biina
een half miljoen kilogram vetvrije droge melk voor de hulpbe
hoevenden van de stad Detroit, de grootste gemeenschap van
Michigan. De stad is het centrum van de in moeilijkheden ge
raakte Amerikaanse automobielindustrie.
Een dag eerder stelde de regering in Washington reeds kaas, bo
ter, frisdranken, brood, bloem, spaghetti, macaroni, rijst en ha
ver ter beschikking van de bevolking van Detroit.
„Er zijn veel mensen in deze staat die geen alternatieven meer
hebben en thans worden geconfronteerd met de fundamentele
vraag of zij genoeg te eten kunnen krijgen", aldus Milliken.
„Het is de verantwoordelijkheid van degenen die nog werk heb
ben om ervoor te zorgen dat de werklozen voldoende voedsel en
huisvesting krijgen", zo meent gouverneur Milliken.
Young maakte bekend dat de federale regering de droge melk
in januari en februari ter beschikking van Detroit zal stellen.
Het is voor het eerst dat een Amerikaanse stad een dergelijke
gift van de natie ontvangt.
Burgemeester Young, die op 7 december voor Detroit de nood-
toéstand afkondigde, riep de federale regering op een nationale
noodtoestand uit te roepen. Hij wees erop dat niet alleen een na
tuurramp als een tornado of een overstroming een noodsituatie
kan creëren, maar dat het ook noodzakelijk kan zijn om op
grond van een duidelijke behoefte aan hulp de speciale staat van
noodtoestand af te kondigen.
„Honger schept nood en hetzelfde geldt voor dakloosheid", aldus
Young. Milliken's plannen voorzien in het bereikbaar stellen
van een miljoen dollar van het staatsdepartement van sociale za
ken ten behoeve van speciale hulpprojecten op plaatselijk ni
veau. Hij verzoekt verder of de staat 800.000 dollar wil uittrek
ken voor de distributie van door de federale regering ter be
schikking gestelde overschotten en als steun aan ontbijtpro-
gramma's op scholen.
De goeverneur kondigde verder aan dat hij het bedrijfsleven en
de boeren in Michigan zou verzoeken om voedsel en andere
eerste levensbehoeften te doneren.
Milliken ging niet zover dat hij de noodtoestand afkondigde, een
voorwaarde voor het in aanmerking komen voor federale ram
penhulp. Hij gaf zijn ambtenaren evenwel toestemming „om
voorbij te gaan aan de normale voorschriften" teneinde de amb
telijke molen zo effectief mogelijk te laten draaien en de ergste
nood te lenigen.
Hoewel Michigan reeds drie jaar een werkloosheidspercentage
van meer dan 10 procent kent, „dienen wij ons te herinneren
dat ruim 3,5 miljoen mensen onder ons werkzaam zijn", aldus de
goeverneur. Verleden maand waren ongeveer 700.000 mensen in
de staat werkloos. Ruim 100.000 van hen krijgen in totaal geen
uitkering meer en 15 procent van de bevolking geniet een of
andere vorm van steun of liefdadigheid. Young verklaarde dat
meer dan eenderde van Detroit's 1,2 miljoen inwoners geen vol
doende dieet krijgt. De zeven soepkeukens van de stad voeden
20.000 mensen per week en 6.000 daklozen nemen dagelijks hun
toevlucht tot een gemeentelijk slaaphuis.
ïlint
rnan
Leiflj
AG Premier Lub-
muleerde het deze
ir zijn doen weer eens
helder. Bij de alge-
litieke beschouwingen
rste Kamer vertaalde
sociaal-economische
l van zijn kabinet
woorden: het gezwel
eel-ollectieve sector moet
ngedamd.
leiding van een soort -
>at in de Tweede Ka-
cele weken geleden,
niet in de laatste
or Lubbers zelf ver
en gevoerde sociale
•Ja de debatten van
de Senaat en in
:de Kamer, waar de
liljardenbezuinigingen
:iale zekerheid aan de
■en, kan die vaststel-
hts krachtig worden
imers niet niks als de
van dit land de ver
eden van onze ver-
•taat aanduidt met het
gezwel", dat volgens
handwoordenboek
derlandse taal staat
en ziekelijke opzet-
Dmian de andere kant van
lenhof. in de Tweede
maakten Lubbers' col-
idelijk net zo min als
tier zelf, te willen
voor zachte heel-
om het vaderland
te verlossen. De
van schriftelijke en
mm ïgen protesten tegen
sting van de verzor-
vermocht noch de
in het kabinet, noch
in d de hen steunende re-
2n e artijen, tot andere ge-
te brengen. Tegen de
ind van de kwalifica-
le premier is dat na
liet vreemd. Het kabi-
zich immers kenne-
doel gesteld, datgene
ziet als gezwel weg te
fcet werd er deze week'
id krachtig ingezet.
Ruwweg 2,7 miljard gulden
wordt er door het nu behan
delde pakket in de sociale ze
kerheid bezuinigd en daarmee
is de operatie nog slechts zeer
ten dele voltooid. Op de Ka
meragenda van de volgende
week prijkt niet alleen de ver
dere afhandeling van dit pak
ket, maar ook al weer een aan
tal aanvullende maatregelen.
Vervolgens gaat de Kamer tot
half januari op vakantie om
dan de draad weer vrolijk op
te nemen.
Het kabinet kan deze nieuwe
confrontatie met de Kamer
met een gerust hart tegemoet
zien. Lubbers blijkt er voorlo
pig goed de wind onder te
hebben. Zijn voorganger Van
Agt had doorgaans veel meer
moeite de pijnlijke ingrepen
die zijn kabinet voorstelde aan
de regeringsfracties, niet in de
laatste plaats aan zijn eigen
CDA, te verkopen. Deze week
bleven de christen-democraten
opvallend keurig in het gareel.
Weliswaar maakte elk der
CDA-woordvoerders herhaal
delijk duidelijk dat de bezuini
gingen pijnlijk waren en dat
men zo'n moeite had ze te slik
ken. Maar ze wérden geslikt
en het is immers het resultaat
dat telt in de politiek. De be
langrijkste spreker van het
CDA, oud-vakbondsman Ger-
rit Gerritse blies zelfs de loft
rompet over zijn partijgenoot
premier Lubbers. „Dit kabinet
durft de zaken eindelijk eens
aan te pakken en de harde
waarheid te zeggen. Die waar
heid onderschrijven wij", al
dus Gerritse, die de PvdA ver
weet weer voor Sinterklaas te
willen spelen.
De belangrijkste „pijn" die
Gerritse bij het slikken van
het bezuinigingspakket voelde
werd overigens niet veroor
zaakt door het snijden in de
sociale uitkeringen, maar, zo
als hij zelf zei, door het verho
gen van de belasting- en pre
miedruk, vooral voor de hoge
re inkomens. Al weer zo'n op
merkelijke uitspraak, die op
positiewoordvoerder Thijs
Wöltgens (PvdA) het verwijt
ontlokte dat het CDA in dit
debat een weinig principiële
houding koos.
Gekromde tenen
Niet alleen het CDA loopt
braaf aan de leiband van Lub
bers. Ook de VVD sputtert
nauwelijks tegen. Menige libe
raal zal deze week met ge
kromde tenen hebben geluis
terd hoe woordvoerder Rudolf
de Korte een belastingverho
ging die nota bene vooral de
midden- en hogere inkomens
treft stond goed te praten. Na
tuurlijk liet hij niet na op de
tijdelijkheid van deze maatre
gel te wijzen, maar als het gaat
om belastingen heeft de prak
tijk wel geleerd dat weinig zo
permanent is als een tijdelijke
heffing, en dat weet De Korte
drommels goed.
De ophef waarmee De Korte
op het jongste VVD-congres in
Bussum nog alternatieven aan
kondigde voor de belasting
verhoging dfe gehuwde twee
verdieners gaat treffen ver
stomde naarmate de week vor
derde. Inderdaad kwamen er
alternatieven, maar yan welk
een inhoud! Nog een schepje
belasting voor de hogere inko
mens er bovenop en een hal
vering van de verhoging die
de minimuminkomens per 1
januari na veel tobben in het
vooruitzicht is gesteld. Het
eerste alternatief staat welis
waar haaks op het liberale
partijprogramma, maar zou de
offers wel bij groepen laten
met een bovengemiddelde
draagkracht.
Dat kan van het tweede alter
natief niet worden gezegd. Het
is wel uitermate wrang een
half procentje van de minima
af te pakken om te voorkomen
dat gezinnen waar twee inko
mens binnenkomen meer be
lasting gaan betalen. Daarmee
zouden de echte minima (de
mensen die naast een mini
mum geen andere inkomsten
hebben) trouwens een sigaar
uit eigen doos krijgen: de op
brengst is immers bedoeld om
deze echte minima volgend
jaar opnieuw een eenmalige
uitkering te geven. De VVD
mag dan nog zo lofwaardig
vasthouden aan haar principe
van een gelijkberechtiging van
elk individu (in dit geval de
gehuwde werkende vrouw),
zo'n keuze komt het sociale ge
zicht van deze partij toch niet
ten goede.
Sympathiek
Minister De Koning (CDA, So
ciale Zaken) noemde dit voor
stel van de VVD desondanks
„sympathiek". Hij maakte dui
delijk alleen om „politieke mo
tieven" er toch niet mee te
kunnen instemmen. Het zou
immers nauwelijks te verko
pen zijn de één procent verho
ging van het minimum, die
onder luid protest van de
werkgevers uiteindelijk als
concessie naar de werknemers
is gedaan om de offers voor
1983 wat rechtvaardiger te
verdelen, op de valreep maar
weer te halveren. Het tekent
overigens wel de hardheid van
deze CDA-minister dat hem de
suggestie op zichzelf wel sym
pathiek voorkomt. Ministers
van Sociale Zaken plachten
dergelijke ideeën eerder met
kracht tegen te houden dan
instemmend te ontvangen. Net
als Lubbers en zijn CDA is De
Koning er kennelijk ook van
overtuigd dat de tijd van halve
maatregelen nu echt voorbij is.
Strijdbaar en eensgezind gaan
kabinet en regeringsfracties
het „gezwel" dat collectieve
sector heet te lijf.
ARJEN BROEKHUIZEN
Hoever zijn we nu?
De toekomstige energievoorziening is al jarenlang onderwerp van gesprek.
Veel mensen hebben zich, zowel individueel als in organisaties, beziggehouden met
de problematiek en met het beleid.
Regering en Parlement zullen straks beslissen over het toekomstige energie
beleid, maar ze willen eerst weten welke keuze wij met z'n allen maken voor de
toekomst.
Blijft het voornamelijk bij olie en aardgas? Of willen we meer van andere
energievormen? Zoals waterkracht, zonne- en windenergie, kernenergie, steenkool?
En hoeveel willen we van die bronnen?
In het kader van de Maatschappelijke Discussie Energiebeleid zijn in ons land
levende opvattingen thans verzameld. En weergegeven in het - in januari '83 te
verschijnen - Tussenrapport. De Informatiefase is hiermee afgesloten.
De échte energiediscussie gaat beginnen.
Tijdens de discussiefase, van januari tot zomer '83, worden bijeenkomsten van
één of twee avonden georganiseerd. Overal in Nederland, onder begeleiding van
discussieleiders. Waar de energieproblematiek wordt uitgelegd. Waar, aan de hand
van het Tussenrapport, informatie over bestaande meningen wordt uitgewisseld.
En waar uitgebreid gesproken zal worden over de keuzen die we kunnen maken.
U wordt uitgenodigd zo'n bijeenkomst bij te wonen. Om te luisteren. Maar ook
om mee te praten en uw mening, via een persoonlijke vragenlijst, kenbaar te maken.
Want het is van groot belang, dat iedereen de kans krijgt zijn of haar opvatting
te geven over het toekomstige energiebeleid.
Uw mening is belangrijk.
Alle resultaten van de Brede Maat
schappelijke Discussie worden verwerkt in een
Eindrapport. Bestemd voor Parlement cn
Regering. Die vervolgens besluiten nemen.
Plaats en tijd van de bijeenkomsten in
uw buurt worden later bekend gemaakt.
Stuurgroep Maatschappelijke Discussie
Energiebeleid.
