Ik roep liever ergernis op
dan dat men achteloos aan
mijn strip voorbij gaa t
LEIDSE STRIPTEKENAAR ERIC SCHREURS:
MOLENAAR JAN VAN DER VEEK
HOUDT HET VOOR GEZIEN
REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 27 NOVEMBER 1982 PAGINA
LISSE Tien jaar geleden
verkreeg Jan van der Veek de
benodigde papieren om als
vrijwillige molenaar werk
zaam te kunnen zijn. Met veel
enthousiasme ging hij zich
vanaf dat moment inzetten
voor het behoud van de Ze-
melpoldermolen in de Poelpol
der op de grens van Lisse. De
molen werd bijzonder snel
weer in de oude glorie her
steld en spoedig draaiden de
wieken weer. Het lijkt erop
dat de wieken na 10 jaar toch
weer tot stilstand zullen ko
men. Jan van der Veek gooit
het bijltje erbij neer, omdat hij
vindt dat de gemeente Lisse te
weinig medewerking verleent,
waardoor het bijna onmogelijk
wordt om de molen draaiende
te houden en te bewaren voor
het nageslacht.
In een brief aan het college
van Lisse zet Van der Veek
zijn beweegredenen uiteen.
Volgens de vertoornde vrijwil
lige molenaar ontbreekt nog
altijd een beleidsplan dat no
dig zou zijn om de activiteiten
ten behoeve van de molen be
ter op elkaar af te stemmen.
De gemeente, de vrijwillige
molenaars en het hoogheem
raadschap werken langs el
kaar heen en dat botst nog wel
eens, stelt Jan van der Veek.
Volgens de vrijwillige mole
naar stelt de gemeente Lisse
zich veel te passief op. Hij ver
wijt de gemeente ook onvol
doende te hebben gepleit bij
Rijnland voor het plaatsen van
een vijzelgemaal in de molen.
Daardoor zou het monument
een daadwerkelijke functie
hebben gekregen.
Tegenwerking
Volgens de gemeente Lisse is
het het hoogheemraadschap
dat dwarsligt. Er bestaat ver
schil van mening over een
contract uit de jaren veertig en
het heeft er alle schijn van dat
men niet gemakkelijk tot el
kaar zal kunnen komen. In
een lange brief aan de vrijwil
lige molenaar heeft het college
een en ander nog eens uit de
doeken gedaan, zonder overi
gens aan te geven in hoeverre
nog zal worden geprobeerd
iets aan de zaak te doen. De
gemeenteraad heeft het colle
ge onlangs verzocht tot actie
over te gaan. Daarbij gaat het
ook andere zaken, zoals de be
groeiing rond de molen bij
voorbeeld, die veel te omvang
rijk en te hoog is waardoor de
molen niet voldoende wind
vangt. Er is indertijd (1980)
daarover een rapport uitge
bracht en er zijn enige geringe
maatregelen genomen, maar
dat heeft weinig effect gehad.
Jan van der Veek verwacht
dat de groeiende bomen en
planten de molen over enkele
jaren de wind volledig uit de
zeilen zullen nemen. Verder is
er een lange lijst van noodza
kelijke reparaties. Volgens de
vrijwillige molenaar laat de
gemeente zich daar niets aan
gelegen liggen. Volgens de ge
meente Lisse is dat onjuist.
Onlangs nog heeft de rietdek
ker aan de molen gewerkt.
Volgens de gemeente is de be
reidheid om de Zemelmolen
draaiende ^e houden wel dege
lijk aanwezig. De molen aan
de Eerste Poellaan draait nu
nog dankzij de inzet van de as
sistent-molenaar. Deze zal
waarschijnlijk bij een mogelij
ke oplossing worden betrok
ken. Ambtenaren van openba
re werken zullen voorlopig
toezicht houden op de handel
en wandel rond de molen nu
c.e eerste molenaar zich heeft
teruggetrokken.
EEN ZELDZAAM JUBILEUM: „De heer
P.SIegtenhorst te Leiden, die op 28 dezer
den dag hoopt te herdenken, dat hij vóór 40
jaar als Suisse in de kerk van O.L.Vrouw
Onb. Ontvangen (Hartebrug) zijn functie
aanvaardde. De 83-jarige jubilaris geniet
nog een goede gezondheid".
Zemelmolen.
DE HEER J.B.DEVILE, „winkelchef bij de fir
ma A.H.J.Wijtenburg te Leiden, vierde den
dag waarop hij voor 55 jaar bij bovenge
noemde firma in dienstbetrekking trad.
Evenals het 50-jarig jubileum is ook dit feest
voor den jubilaris niet onopgemerkt voorbij
gegaan. H.M.de Koningin beloonde zijn
trouw met de aan de orde van Oranje-Nas-
sau verbonden eeremedaille in zilver".
LEIDEN Het is maan
dagmorgen tien uur. Een
doorsnee buurt. Leiden
gaat gebukt onder een
laag en donker wolken
dek. Na één keer bellen
doet striptekenaar Eric
Schreurs (24) al open. Hij
lijkt niet echt op de foto,
die achterop zijn debuut
album „Geharrebar"
prijkt. Hij oogt wat huise
lijker en zijn haar is kor
ter. Eric is al begonnen
aan zijn dagelijks portie
tekenwerk. Elke dag één
strip maakt hij wel. Hij
wil altijd voldoende voor
raad hebben. Onder druk
gezet worden door de uit
gever, daar houdt hij niet
v$n. De deur naar zijn
„tekenhok" zwaait open.
Op zijn bureau liggen en
kele half afgemaakte
prenten. Hij praat daar
maar het liefst, omdat hij
zich er het meest op zijn
gemak voelt. De muren
vormen een collage van
oude en nieuwe penne-
vruchten. Verder staat er
een kast vol stripboeken.
Eric Schreurs is stripfanaat. Al
vanaf zijn vroegste jeugd. Il
lustraties in boeken, boeiden
hem vaak meer dan het ver
haal. Hij is een bewonderaar
van de Amerikaanse under-
groundtekenaar Robert
Crumb. Omstreeks zijn tiende
jaar ging hij zelf tekenen en
van zijn schooltijd weet hij
zich alleen te herinneren dat
hij altijd zat te dromen en dat
alle boeken en schriften hele
maal volgekliederd waren met
tekeningen. Wat de leraren en
leraressen te vertellen hebben
gehad, weet hij absoluut niet
meer. Eric had en heeft naast
het tekenen geen ambities.
Eric Schreurs timmert de laat
ste tijd flink aan de weg. Tij
den zijn veranderd en zijn
plastisch getekende
worden meer geaccep-
Zijn striptekeningen zijn
andere te vinden in het
Panorama en in de
uitgave van Play-
Lezers van het satirische
de (Vrije) Balloen kennen
al tijden. In dit blad kreeg
eindelijk erkenning voor
werk. Fans van zijn strip
binnenkort een album
zien, waarin twee
verzameld werk uit de
Balloen over „Adria-
echte viezerik die
aan vrouwen en drank
In dit album is het
van Eric's teken-
te merken. Zoals
EEN VLIEGMACHINE VAN EIGEN VINDING: „Een jong Haarlemmer, Cornells Damme, be
hanger van beroep, heeft zelf een vliegmachine samengesteld, die wij hier, met den uitvin
der, gekiekt hebben. Hij zoekt alleen iemand, die hem aan een motor wil helpen, en dan
gaat hij vliegen..."
gevieren. Ach, het is gewoon
weer modern om alles seksis
tisch te vinden. Ik neem die
feministes niet serieus. Ze le
nen zich er alleen maar weer
prima voor om grappen over
te maken", aldus Schreurs.
Conscessies
Om in leven te blijven moet
Eric soms concessies doen.
Toen hij op 17-jarige leeftijd
strips naar de Panorama
stuurde, kreeg hij een briefje
terug van dat het wel leuk was
en dat hij wel talent had enzo,
maar dat hij voorlopig nog
maar flink dóór moest stude
ren. Het werd dus niet ge
plaatst. Nu kan het wel. „Voor
de Panorama moet ik soms
een stapje, pardon... een grapje
terug doen. Ze zeggen een fa
milieblad te zijn en dan blij
ken de strips, die in de Balloen
geen problemen geven, niet bij
hen door de beugel te kunnen.
Toch probeer ik zoveel moge
lijk trouw aan mezelf te blij
ven. De tekeningen voor Jippo
en Okki (kinderboeken, die
Eric ook illustreert) probeer ik
ook niet te poeslief te maken.
Meestal probeer ik te berei
ken, dat de kinderen kunnen
zeggen van bah wat vies of hé
wat lekker eng. Dat vond ik
als kind ook altijd het leukste
van de illustraties. Ik heb echt
een voorliefde om voor kinde-
men van zijn tekenwerk.
Voorlopig heeft hij geen ge
brek aan ideëen voor zijn
strips. Hij weet niet hoe het
precies in zijn werk gaat, maar
er borrelt altijd genoeg bij herrt
boven. Sommige dingen, die
hij op de televisie heeft gezien,
bewerkt hij voor zijn strip, an
dere heeft hij in meer of min
dere mate zelf meegemaakt en
sommigen zijn gewoon com
plete verzinsels. „Iedereen, die
afhankelijk is van zijn kreatie-
viteit is bang dat hij eens niets
meer zal weten te bedenken.
Dat blijf je houden, maar tot
nu toe is het nooit een pro
bleem geweest. Ik hoef er niet
eens moeite voor te doen. Het
Is er gewoon ineens".
SYLVIA VAN LEEUWEN
Zolang als de lepel in de
brijpot staat en zolang de
christenvolken den Turk
beoorlogen, zolang zal ik
niet moe worden u een
kijkje te verschaffen op het
oorlogstoneel van „den Bal
kan". We schrijven zater
dag 23 november 1912. U
kunt over mijn schouders
meelezen en zien wat het
„Geïllustreerd Zondags
blad", in al z'n roomse rijk
dom, er nu weer van ge
brouwen heeft. Zo zien we
koning Peter van Servië
met spierwite snor en kloe
ke blik een trap afdalen,
gevolgd door zijn staf. De
koning struikelt bijna over
zijn lange soldatenjas, die
wel lekker warm zit. Welis
waar nog steeds een „chris
tenvorst", maar dat zal niet
zo erg lang meer duren. Het
Zondagsblad begint nattig
heid te voelen. Volgende
week toon ik u Peter de
monarch in een minder
kloeke rol; het schijnt na
melijk dat hij mot met het
nog christelijker en zelfs
katholieke Oostenrijk
zoekt, op aandringen van
een kliek oorlogsaanvoer-
ders die dat veroveren
maar best vindt gaan.
Voorlopig schetst het „Geïl
lustreerd Zondagsblad" de
Balkankrijg als „de geschie
denis van den dag, en voor
al de droeve geschiedenis
die met de wapens in de
hand in deze dagen wordt
gemaakt door de Christen
Balkan volkeren. Niet al
leen dat deze met hun ka
nonnen en bajonetten de
geschiedenis schrijven,
maar zij teekenen ook een
nieuwe kaart van Europa,
waar het oude Turksche
keizerrijk op zal worden
uitgewischt en nieuwe
machten zullen verrijzen.
Het is inderdaad zooals
door verschillende couran
ten al schuchter is gezegd
duidelijk te zien dat God
is tusschenbeide gekomen
en dat de hand des Heeren
den Turk uit Europa ver
drijft". Het zijn dus niet de
christenlegers, maar het is
de hand des Heren die de
Padisjah of Beheerser der
Muzelmannen, Mohammed
V, een hak heeft gezet.
Enfin, „men ziet hoe op alle
punten het regeerings- en
militair systeem van de
Turken ineenzinkt, hoe zij
zich uiterlijk nergens kun
nen handhaven, en hoe alle
rampen tegelijk komen
over het eens zoo trotse kei
zerrijk. Niet het verschil in
deugelijkheid tusschen de
Creusot- en Kruppkanon-
nen, zooals tendentieuze be
richtgevers beweerden,
maar een haast onverklaar
bare algemeene tegenslag,
die wijst op een volkomen
ineenstorting van dit volk,
heeft de Turksche heer
schappij vernietigd. En in
het jaar dat Christus in de
heilige Eucharistie is geëerd
als Koning te Weenen, is
ook de macht der grootste
vijanden van de Christen- a
heid, die vóór Weenen vijf i
eeuwen geleden het hoofd s
stieten, maar een goed deel i
van Europa toch over
stroomden, gebroken.... Ho
pen we dat de Balkanvolke- j
ren in hun krijgsgeluk te
gen den grootsten vijand
der christenheid de hand
des Heeren zullen zien en I
Hèm eeren die vorsten en
volkeren gebiedt en het we
reldbestuur in Zijn hand
houdt".
Het Zondagsblad hoeft na
deze onuitputtelijke excla
matie niet tot rust te ko
men, want op dezelfde
bladzijde wordt een arm
mensje op een arm plaatje
bevaderend toegesproken:
„De wed. Nieuwhans te
Rotterdam, die dezer dagen
haar lOOsten geboortedag
herdacht. Het gehoor en ge
zicht zijn in al die jaren wel
wat verminderd, maar ove
rigens is het oudje nog vrij
kras. De buurtbewoners
hebben dezen dag tot een
feestdag gemaakt". En Jo-
han de Raadselredacteur zie i
ik in de handen wrijven: r
„Gij zijt zeker wel verlan-
gend naar den uitslag van
den prijswedstrijd? Nog
maar een weekje geduld
hoor, ik geef hier nu alleen
maar de oplossingen zooals
zij moeten zijn; de volgende
week geef ik de namen der
goede oplossers en de prijs-
winners; 't zijn er niet veel,
dat kan ik al wel zeggen!"
KIJKJES VAN DEN BALKAN: „Koning Peter van Servië te Uskub in gesprek met een
Turksch opperofficier, gevangengenomen na den slag bij Koemanovo".
Erie Schreurs met zijn geesteskind aan de bar.
ren te tekenen. Maar dan wel
reëel. De wereld om hen heen
is ook niet poeslief. Maar soms
moet ik wel eens inbinden,
dan vindt de uitgever het toch
iets te plastisch allemaal.
Strips voor de Eppo zou ik nou
nooit willen maken. Daar krijg
je zoveel beperkingen opge
legd, dat voor mij de lol eraf
is. Maar het blijft soms schip
peren hè. Het blijft tenslotte
een onzeker bestaan. Er moet
ook brood op de plank ko-
Rondkomen
Eric Scheurs kan de laatste
,tijd eindelijk redelijk rondko-
Onder redactie van Ton Pieters.
hij het zelf zegt in het voor
woord van „Adrianus" bevat
het eerste gedeelte van de
strip meer „het oude experi
mentele en ongekunstelde
werk, terwijl het tweede ge
deelte van het album het re
centere, meer gedetailleerde
en uitgekristalliseerde werk".
Nieuw album
In het voorjaar zal er een
nieuw album van hem uitko
men „De vier ballen van de
duivel". Dit album gaat ook
over „Adrianus" die zijn oude
dienstkameraad en stripgenoot
John Doorzon (een produkt
van Gerrit de Jager en Wim
Stevenhage en bekend van on
der andere het weekblad
Nieuwe Revu) op sleeptouw
neemt. Het ontwerp voor de
cover hangt al aan de muur.De
tekeningen en het verhaal zijn
van Eric Schreurs, maar de
rode draad in het verhaal
komt van collega's De Jager
en Stevenhage. een duidelijke
co-produktie dus, waarvoor de
ideëen in de kroeg werden ge
boren. Eric Schreurs is een ge
wone jongen, getrouwd en va
der van een zoon. Geef Eric
een pen en een stuk papier en
je hebt geen kind meer aan
hem. Hij heeft ideeën te over.
Toch denken sommigen na het
lezen van Eric's strips, dat hij
een bijzonder verdorven type
is. Zijn tekeningen laten welis
waar weinig te raden over,
maar ze zijn vaak van een zo
overdreven vette soort humor,
dat het gewoon niet meer se
rieus genomen kan worden.
Eric heeft een bijzonder ont
wikkeld gevoel voor detail en
noemt de dingen bij hun
naam. Hij maakt minitieus ge
tekende strips van smerige ty
pes die allerlei onsmakelijke
avonturen beleven.
„Mijn strips worden door een
bepaalde groep leuk gevonden
en een andere club vindt het
schokkend. Maar ik heb liever
dat 50 procent mijn strips leuk
vindt en dat 50 procent zich
aan mij ergert, dan dat men er
achteloos aan voorbij gaat. Het
maakt niet uit hoe er over je
gepraat wordt als er maar over
je gepraat wordt. In Breda,
waar dit jaar de stripdriedaag-
se werd gehouden, dachten
verschillende bezoekers ook al
dat ik een pokdalig type zou
zijn dat op billen slaand door
het leven ging. Onzin natuur-
lijk".
Feministes kunnen ook nog
wel eens fel reageren op de
produkten van Eric Schreurs.
„Ja, die vinden mij seksistisch.
Maar mensen die dat vinden
begrijpen er gewoon niets van.
De vrouwen in mijn strips zijn
geen domme, hersenloze we
zens, die met zich laten sollen.
Ik ben gewoon reëel. Verder
zijn het vaak in de strip de
slachtoffers die uiteindelijk zer
