,Aan kandidatenmatches denk ik nog niet
<-*
5ORT
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 27 NOVEMBER 1982 PAGINA 11
ïpIDSE SCHAAKGROOTMEESTER JOHN VAN DER WIEL BLIJFT NUCHTER ONDANKS SUPERSNELLE DOORBRAAK
[DEN John van der
1 mag zich sinds een
ine maand officieel in-
hationaal schaakgroot-
ester noemen. Als zes-
Nederlander na Max
Jve, Jan Hein Donner,
fs Ree, Jan Timman en
na Sosonko, bereikte
nu 23-jarige Leidenaar
.et Joegoslavische Novi
hét doel van elke
|aakprof. Eerder dan
acht, overigens.
i jaar terug immers, nam
i der Wiel op de wereld-
nog maar een (rela-
ischeiden plaats in.
160ste plek met moge
heden op meer, dat wel,
jar zijn elo-rating op dat
nent (2470 punten), wees
niet direct
een door-
k naar de
lute top.
*5 zeker niet
e|een door-
ik die bin-
het tijds-
k van
„Nee, ik heb geen
spijt van het feit dat
ik prof ben gewor
den. Ik vind schaken
leuk, en als je succes
hebt is dat natuurlijk
helemaal prettig.
Daarbij heb je als
grootmeester de mo
gelijkheden, de sta
tus, om redelijk van
het schaken te leven.
Maar als je carrière
wil maken om geld
te verdienen, moet je
echt geen schaker
worden".
stootte
jeugdige
i (denaar
Via een
groot-
;sterresul-
tijdens
Hoogoven-
fnooi en
bevestiging daarvan bij
internationale toernooi in
(vi Sad, werd de zo begeer-
I titel een feit. John van
Wiel. Schaakgrootmees-
I Zevenenvijftigste op de
jreldranglijst nu. In het be-
ivan een rating boven de
gische 2500-grens: 2520.
et is erg snel gegaan",
lamt Van der Wiel onmid-
lijk. „Op het moment dat
nu drie jaar geleden, be-
3 lot prof te worden, ver-
chtte ik wel dat ik dat
;1 ooit zou kunnen berei-
Maar, hoewel ik mezelf
rvoor geen bepaalde ter-
jn had gesteld, nam ik niet
dat het zo spoedig zou
ken".
•lukkig
it Van der Wiel nu reeds
de categorie grootmeesters
beland, noemt de tot half
luari niet meer in toer-
loien uitkomende oud-Phi-
Buiten de toernooien
tn besteed ik zo'n vier
vijf uur aan het scha-
en. Dat is ook wel
>'n beetje het maxi-
\um. Het is vrij ar-
eidsintensief werk,
taken studeren. Por-
:h is in dit verband
uitzondering. Die
ijnt acht uur per
in de boeken en
er het bord te zitten,
lereen vraagt zich
ook af hoe dat nu
lidor-speler ook wat „geluk
kig". „Met name op het
Hoogoventoernooi heb ik
over geluk niet te klagen ge
had. In de partijen tegen Ree
en Chandler stond ik duide
lijk verloren. Door blunders
van de tegenstander, kwa
men er toch twee winstpar
tijen uit. Als ik dat geluk
niet zou hebben gehad, was
ik op 5,5 punt uitgekomen,
een „gewone" middenmoter.
Nu pakte ik twee punten
meer, werd ik gedeeld derde
en had ik m'n eerste groot
meesterresultaat binnen".
Gewapend met dat resultaat
trok Van der Wiel in oktober
van dit jaar naar het Joego
slavische Novi Sad waar een
redelijk sterk bezet toernooi
werd afgewerkt. Een toer
nooi dat de Leidenaar een
serie van vier overwinnin
gen en negen remises, de op
kwaliteit be
haalde onge
deelde eerste
plaats én de
titel groot
meester ople
verde. „Ik heb
vooraf nog
sterk getwij
feld of ik die
uitnodiging
zou aanne
men. Zo vlak
voor de Olym
piade een
toernooi spe
len, houdt na
tuurlijk risi
co's in. Daar
bij moet je als
Koffiehuisschaak
Dat de Leidenaar zich nu
minder opportunistisch over
de vierenzestig velden be
geeft, neemt niet weg dat
zijn stijl kort geleden door
collega-grootmeester Jan
Hein Donner nog een soort
veredeld „koffiehuisschaak"
werd genoemd. Van der
Wiel heeft geen problemen
met die kwalificatie, „omdat
die opmerking van Donner
afkomstig is. Donner schrijft
echt leyke dingen, is een
goede entertainer geworden,
daar gaat het niet om. Maar
om tot leuke stukken te ko
men wil hij wel eens dingen
erg zwart/wit stellen. Stel
lingen die hij dan een week
later, met een ander verhaal,
weer helemaal ontkracht.
„Tijdens het Hoogoventoernooi heb ik het nodige geluk gehad. In Novi Sad speelde ik wel constant."
profschaker ook rekening
houden met de koers van ,de
valuta. En de dinar stond
niet bepaald best genoteerd".
Er waren echter ook redenen
om wel te gaan Van der
Wiel: „Ik had nog nooit in
Joegoslavië geschaakt en
spelen in een enthousiast
schaakland trok me wel.
Daarbij speelde ook nog eens
dat een eventueel tweede
grootmeesterresultaat een
maand later tijdens de Olym
piade al tot een officiële be
noeming zou leiden. En
mede uit financieel oogpunt
was dat een aantrekkelijk
gegeven".
Constant
Een gedachtengang die ove
rigens niet betekende dat
John van der Wiel naar Joe
goslavië trok om daar „even"
een tweede resultaat te boe
ken. „Op papier zou ik. qua
rating, in de buurt van de ze
vende plaats moeten gaan
uitkomen. Maar naarmate
het toernooi vorderde, bleek
dat er meer in zat. Ribli en
Romanishin, dé favorieten,
kwamen er niet erg uit, het
veld bleef lang bij elkaar en
zelf speelde ik - in tegenstel
ling tot op het Hoogoventoer
nooi - goed, constant. Alleen
tegen Ribli heb ik even ver
loren gestaan, om alsnog re
mise te maken. Maar daar
stond tegenover dat ik drie
andere partijen gelijkspeelde,
terwijl ik vrijwel gewonnen
stond. Ja, je kan zeggen dat
ik gewoon goed heb gespeeld
in Joegoslavië".
Voordat Van der Wiel eind
vorig jaar aan de uitgebreide
toernooiencyclus begon, die
hem niet alleen een groot
meesterresultaat, maar ook
als vijfde Nederlander in de
geschiedenis een plaats in
een interzonaal toernooi (in
Moskou) zou brengen, had
hij dan ook het nodige aan
zijn spel gedaan, bijge
schaafd. „Toen ik in het
profwereldje binnenkwam,
merkte ik dat ik mijn spelty
pe moest aanpassen. Ik speel
de op dat moment te oppor
tunistisch en sterkere tegen
standers straften dat af en
toe redelijk fors af Ik ben
dan ook gaan werken aan
een wat voorzichtiger speel
stijl, heb de jaren '80 en '81
benut voor een stijlverbre
ding, een omschakeling. Dat
ik in die periode waarschijn
lijk minder successen zou
boeken, calculeerde ik in. Ik
zag die omschakeling meer
als een diepte-investering,
waarvan ik wist dat ik er
Dus veel
waarde aan
zijn uitspra
ken hechten
doe ik meestal
niet". Waar
mee Van der
Wiel niet wil
zeggen dat hij
het schaakspel
niet op een ta
melijk onge
wone wijze
benadert. „Bij
mij komen re
gelmatig wilde
partijen op het
bord, waarbij
stellingen gie
rend uit de
hand kunnen lopen. Noem
het maar minder gestructu
reerd. Dat had ik vroeger al,
dat zal ik voorlopig zeker
houden ook. Ik hou er nu
eenmaal van het spelletje op
die manier te spelen".
Een wellicht minder ortho
doxe benadering die Van der
Wiel dit seizoen ver heeft
doen reiken. Al gingen er
ook dingen duidelijk mis. De
Nederlandse titelstrijd bij
voorbeeld. Van der Wiel
startte redelijk goed, verloor
toen van Donner („Een
slecht teken..".), kwam terug,
maar verloor de kritieke
„Het schaakwereldje
bevalt me uitstekend.
Maar vanaf m'n pu
bertijd wist ik eigen
lijk wel dat het een
fijn beroep zou zijn.
Het wereldje zit wel
knap hiërarchisch in
elkaar. Hoe sterker
je speelt, hoe beter er
naar je geluisterd
wordt. Soms stoor ik
me daar wel eens
aan, aan de andere
kant heb ik het naar
m'n zin. Problemen
met de acceptatie heb
ik zelf niet gehad".
partij tegen Ree en werd
„slechts" gedeeld vierde.
Desastreus
Ook het interzonale toernooi
werd een teleurstelling. Van
der Wiel. die zich via gedeel
de eerste plaatsen in het zo-
netoernooi in Marbella en de
beslissende vierkamp in de
Leidse Stadsgehoorzaal voor
Moskou plaatste, begon daar
desastreus met vier nederla
gen op rij. „Gedeeltelijk m'n
eigen schuld", weet Van der
Wiel nu. „Ik had me met
Ligterink weliswaar goed
voorbereid, maar miste het
juiste wedstrijdritme. Voor
dat ik dat weer te pakken
had, was ik volstrekt kans
loos voor een redelijke note
ring. Dat ik uiteindelijk nog
vijf uit dertien scoorde viel
me nog mee. Trouwens, een
plaats bij de allerbesten zat
er in Moskou
vooraf al toch
nog niet in.
De bezetting
van dat toer
nooi was aan
de top heel
erg sterk. En
om als kans
hebber aan
een interzo
naal toernooi
te beginnen,
moet je toch
weer een stuk
verder zijn".
„Hoe voel je je nu als grootmeester? Alsof ik het
vanaf m'n geboorte ben geweest. Als ik bezig ben
met iets, met het bereiken van een doel, ben ik
nerveus, heel gespannen. Maar als ik er ben, als
ik het doel heb bereikt, word ik vreemd rustig.
Dan spring ik geen gat in de lucht, maar ben stil
aan het genieten. Dat had ik toen ik Europees
jeugdkampioen werd, dat had ik ook in Novi Sad.
Dan ben je het gewoon. En zo voel je je ook".
Of Van der
Wiel ook dat
gat naar de
absolute inter
nationale top zal kunnen
overbruggen, is ook voor
hem een vraag. De Leide
naar. net terug van de Olym
piade. waarop hij redelijk
scoorde (7 uit 11) en de Ne
derlandse ploeg als geheel te
leurstelde. zegt „nooit op lan
ge termijn" te willen denken.
„Ik ben uiterst tevreden dat
ik de grootmeestertitel heb
bereikt. Het betekent voor
mij dat ik me daarop niet
meer hoef te fixeren, dat ik
de toernooien wat meer ont
spannen kan gaan afwerken.
Verder zal ik de komende
periode gaan benutten om
m'n inzicht in het schaakspel
uit te breiden. Om te werken
aan een verdere vooruitgang.
Maar om nu direct over het
winnen van interzonale toer
nooien te praten, over het
spelen van kandidatenmat
ches, dat gaat me veel te ver.
Dat is op dit moment zo'n
grote stap vooruit dat het nu
nog irreeel zou zijn mezelf
zo'n doel te stellen".
GERT-JAN ONVLEE
„Bij mij willen stelling nog wel eens gierend uit de hand lopen. Noem het maar minder
gestructureerd."
„Ik vond het jammer dat ik op de Olympiade in
de wedstrijd tegen de Russen alleen met de naam
Boris Goelko op mijn shirt zat. Eigenlijk wilde
ik ook niet als enige. Maar omdat het mijn idee
was en het de ideale manier was om binnen de
regels van het reglement blijvend, toch actie te
ondernemen voor iemand in hongerstaking die al
drie jaar naar Israël wil, heb ik het gedaan. Dat
ik van Jusakov verloor, had overigens niets met
dat shirt te maken. Jusakov had me in mijn
jeugdperiode al tweemaal van het bord gezet. En
dat deed hij nu weer. Overtuigend".
„De rustige periodes tussen de toernooien door
gebruik je om je theorie weer bij te spijkeren, te
moderniseren. En om nieuwe dingen te ontwikke
len. Soms met succes. Zo had ik een variant ont
wikkeld op de Caro-Kann. Leverde me overwin
ningen op Christiansen en Timman op. Kwam ik
een paar maanden later tot de ontdekking dat er
een bijna winnend antwoord mogelijk is voor de
tegenstander. Blij dat ik het toen niet wist Ik
had die variant dan vast niet met zoveel zelfver
trouwen op het bord gebracht".
Alphi
Het gaat niet goed met de Al-
phense base- en softballvere-
niging De Alphians. Niet om
dat de sportieve resultaten
tegenvallen, maar omdat, zo
als de zaken er nu voor
staan, er binnenkort in het
geheel geen sportieve resul
taten meer behaald kunnen
worden.
Wat is er aan de hand?
De Alphians spelen zoals be
kend op de voormalige voet
balvelden van de voetbalver
eniging Alphia. Terreinen
die de voetballers destijds
niet voor niets hebben ver
ruild voor een plekje in
sportpark De Bijlen. De gras
matten zijn veel te drassig,
aan de kleine kant en er zit
ten nog wel een aantal haken
en ogen aan. Dat vond ook
de Koninklijke Nederlandse
Baseball en Softball Bond.
die de velden dan ook af
keurde.
Alphians (2)
Toch werd er een aantal ja
ren lang menig balletje gesla
gen. Dat kon. omdat diezelf
de bond de Alphians dispen
satie verleende. Tijdelijke
dispensatie, want, zo liet de
bond destijds al weten, het is
niet te hopen dat de Alpheu
se club daar al te lang blijft
spelen.
Nee, dat hoopte de club-be-
stuurderen ook niet. Zij stap
ten derhalve naar de ge
meente. legden de nijpende
situatie uit en vonden een ge
willig oor. Sterker nog. de
gemeenteraad zette de nieu
we accommodatie voor de
Alphians op de prioriteiten
lijst van de gemeente Al
phen. Maar dat was enige ja
ren geleden. Op een moment
dat de Alphense gemeentekas
nog goed gevuld was.
Alphians (3)
Inmiddels is de bodem van
de plaatselijke schatkist al
duidelijk zichtbaar en dus
hield de gemeenteraad de
hand stijf op de knip toen er
beslist moest worden over
een nieuw Alphians-onder-
komen. Daarvoor moest im
mers drie miljoen gulden
worden uitgetrokken. En dat
kon (of wilde) het Alphense
Bruintje niet meer trekken.
Nee, de gemeenteraad vond
dat het ook wel anders kon.
Er werd nog vier ton in de
gemeentekas ontdekt en
daarvan konden de huidige
velden best opgeknapt wor
den, zo werd gezegd. Op zich
is daar niets op tegen. Bezui
nigen moet, iedere dag en
dus ook in Alphen. Maar op
knappen voor vier ton maakt
nog niet dat de velden aan de
door de bond aangelegde cri
teria voldoen en omdat de
KNDSB duidelijk heeft ge
steld dat de dispensatie van
tijdelijke aard is, zou dat het
einde van de Alphians bete-
Alphians (4)
De gemeente zal dus dieper
in de buidel moeten tasten
om het voortbestaan van de
Alphense club veilig te stel
len. Om dat nog eens te be
nadrukken schreven de 250
leden van de vereniging on
langs een brief aan de ge
meente. ..Als de nieuwe base
ball- en softball-accommoda-
tie financieel niet haalbaar is
voor de gemeente betekent
dat het overlijden van de Al
phians", zo stelden zij. Wij
van Hutspo(r)t zouden dat
zonde vinden en roepen de
raadsleden van de gemeente
Alphen bij deze op om op
zoek te gaan naar een moge
lijkheid de 250 slagmannen-
vrouwen, catchers en verre
velders ook in de toekomst in
staat te stellen hun hobby te
beoefenen.
Pijn
De nederlaag die Warmunda
afgelopen zondag bij ASC
leed, heeft ons van Hutspo(r)t
toch wel enige pijn gedaan.
Nu moet u met direct gaan
twijfelen aan de objectiviteit
van uw rubrieksredacteuren.
Daar is geen enkele reden
toe. Het maakt ons echt niet
uit welk elftal van welke an
dere ploeg wint, zeker niet
als het twee verenigingen uit
onze Leidse regio betreft.
Althans, in de regel niet. Dat
wij afgelopen weekeinde toch
een duidelijke, regelbevesti-
gende, uitzondering maakten
met onze voorkeur voor de
Pijn (2)
Warmunda immers, heeft
Eenvoudig...
zich in de achter ons liggende
jaren telkens weer sterk ge
maakt voor een andere, een
betere competitieopzet van
de afdeling zondag. Een ook
door ons toegejuichte nieuwe
opzet, die dit seizoen dan $en
feit is geworden. Een ge
slaagd feit is geworden, zelfs.
De twaalf ploegen die in
twee eerste klassen streden
voor zes plaatsen in de
hoofdklasse, maakten er wat
moois van, deden vrijwel al
lemaal lang mee in de strijd
om de betere posities, hadden
derhalve niet de indruk
„voor niets" te voetballen.
Vindt u het dan nu nog
vreemd dat wij het een beetje
triest vinden dat juist voor
vechter Warmunda in dat
eerste, zo geslaagde halve sei
zoen die hoofdklasseboot
heeft gemist?
Nee toch...
Vertekend
..Bouwe Ledeboer passeert de
Bussumse goalie en laat ver
volgens 1-0 voor LMHC aan
tekenen".
Het stond er zo simpel, in
onze maandagse kolommen,
dat onderschrift, behorende
bij de foto die het verslag van
de hockeywedstrijd Leiden -
Gooische opsierde. Maar was
het allemaal ook zo eenvou
dig? Aan de hand van bij
gaande foto waarop Ledeboer
de Bussumse goalie inder
daad stijlvol voorbijflitst zou
je zeggen van wel.
Foto twee, waarop diezelfde
Ledeboer. vallend en slechts
met de grootste moeite, de
stick nog tegen de bal krijgt
voor het beslissende tikje,
doet een mens echter een
hele andere kijk op de zaak
krijgen.
Een minder vertekende, als u
het ons vraagt.
