Andropov:
harde en
bekwame
allrounder
1 reemde passagiers op de treeplank
ELLE GROEI SPEELT VVD PARTEN
Politiek
Partij
Parlement
NENLAND
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 13 NOVEMBER 1982 PAGINA 7
'.ELF
f kon het niet Uitgere-
op de elfde van de elfde
elfde uur van de dag be-
Nederland de ontkno-
van een politiek drama
begonnen was als een
rhandaaltje en dat ein-
j een kleinschalige imi-
W de Amerikaanse Wa
f-affaire. Opkomst en
tang van de legergroene
,Jet Schwiet sch waait
uren die Charl Schwie-
'VD, oftewel Voorheen
Iefensie) als staatssecre-
heeft doorgebracht, wa-
yor hem niet bepaald de
■ste uit zijn leven. „Ik
de week na mijn benoe-
tot staatssecretaris niet
<êlachen gaf hij na zijn
>n in een interview toe.
\aad was datgene wat de
yen week rond zijn per-
s gebeurd enkel om te
I, maar daar heeft hij het
ok zelf naar gemaakt.
Het begon allemaal al op de
dag dat Ed Nijpels Charl als
staatssecretaris presenteerde.
Ten overstaan van iedereen
hield Schwietert toen vol dat
hij reeds twee jaar lid van de
VVD was. Het VVD-partijbu-
reau wist echter wel beter en
verklaarde dat Charls lidmaat
schap dateert van eind juni dit
jaar. Overigens had de nieuw
bakken staatssecretaris on
langs nog in een interview met
het blad Partnergezegd, bij
geen enkele politieke partij te
zijn aangesloten.
Deze capriolen waren echter
nog maar een stormpje in een
glas water in vergelijking met
wat er later aan de knikker
bleek. We hadden nu nog van
doen met het verhaal van
stoute Jantje die een appel
heeft gepikt bii de groenteboer
en beweert dat hij het niet
heeft gedaan. Als de waarheid
toch aan het licht komt,
spreekt het hele dorp erover,
maar de groenteboer en moe
der zijn niet boos, doch slechts
verdrietig.
DRS.
En toen werd het dinsdag, de
dag na Charls beëdiging tot
staatssecretaris. Op die morgen
publiceerde dagblad Trouw
dat Schwietert zich ten on
rechte de titel van doctorandus
had toegeëigend. Iemand die
op een dergelijke slordige ma
nier met de titulatuur om
springt, kan gestraft worden
met een boete van maximaal
300 gulden, zo was bij navraag
gebleken. Voor Schwietert een
kruimelbedrag 1 overigens,
maar dat was een bijzaak.
Vanaf dat moment was het
hek van de dam. Als de nieu
we staatssecretaris geen docto
randus was (maar slechts „de
el arandus", zoals Vrij Neder
land meldde), wat zou er dan
waar wezen van zijn overige
beweringen omtrent zijn ver
leden? Het antwoord op die
vraag bleef niet lang uit en al
spoedig gonsde het aan het
Binnenhof van de geruchten.
„Het is allemaal nog. veel er
ger", riepen vorsende journa
listen elkaar met de regelmaat
van de klok toe. En het was
ook allemaal nog veel erger.
Op het ministerie van Defen
sie zocht men naarstig in de
archieven naar Schwieterts
militaire verleden. Daar kwam
aan het licht, dat Schwietert
als dienstplichtige niet verder
was gekomen dan de rang van
korporaal en dat hij het dus
niet had geschopt tot tweede
luitenant, zoals hijzelf alom
had beweerd, zelfs ten over
staan van vijf miljoen kijkers
die Schwietert zaterdagavond
glunderend in het programma
van Mies Bouwman hadden
zien optreden. „Toen duidelijk
werd dat hij geen luitenant
was geweest, sloegen op het
ministerie zowat alle stoppen
door", zei een ambtenaar van
Defensie later. Dat uitgere
kend de staatssecretaris die de
belangen van het defensieper
soneel onder zijn beheer heeft,
in het hol van de leeuw had
gepronkt met veren die hij
nooit had bezeten, was vele
militairen een gruwel. Hier en
daar werd zelfs gesproken van
majesteitsschennis, omdat offi
cieren de eed van trouw aan
de koningin moeten afleggen,
hetgeen Schwietert dus niet
had gedaan.
KANDIDAATS
Maar er kwam nog meer bo
ven water. De staatssecretaris
had meermalen openlijk ver
klaard dat hij aan de universi
teit van Amsterdam met goed
gevolg kandidaatsexamen poli
ticologie had afgelegd. Daarna
zou hij aan de universiteit van
Berkeley in het Amerikaanse
Californië eveneens een graad
in de politieke wetenschappen
hebben behaald. Ook deze
twee gegevens bleken niet
waar te zijn. Door naarstig
speurwerk, niet alleen in jour
nalistieke kring maar ook op
het ministerie van Defensie,
werd de waarheid boven wa
ter gehaald: Schwietert is in
dertijd gezakt voor zijn kandi
daatsexamen en heeft in de
Verenigde Staten geen enkele
graad behaald. Net toen wij
ons donderdagmorgen begon
nen af te vragen, of Schwie
tert zelf eigenlijk wel bestond,
kondigde hij zijn aftreden aan.
Woensdagmiddag had hij in
een gesprek met „zijn" minis
ter Job de Ruiter en een aantal
topambtenaren al te horen ge
kregen „dat het zo echt niet
langer kon Vóór die tijd had
Schwietert nog een gesprek
fevoerd met oud-premier
)ries van Agt, met wie hij
zeer goede maatjes is. En ook
Dries had hem aangeraden de
pijp maar aan Maarten te ge
ven. Toen Charl aan het eind
van de woensdagmiddag in de
Tweede Kamer zijn opwach
ting maakte bij Albert-Jan
Evenhuis, vice-voorzitter van
de VVD-fractie (Ed Niipels is
met vakantie in Israël, maar
werd wel voortdurend vanuit
Den Haag op de hoogte gehou
den) stond zijn besluit al vast.
„Ik kap ermee. Ik neem ont
slag", zei hij tegen Evenhuis.
De aangesprokene reageerde
in eerste instantie ongelovig.
Mijn eerste reactie was: je
bent gek", vertelde Albert-Jan
ons, toen alles al achter de rug
was. Hoe, na een diepgaand
gesprek met Schwietert, zijn
tweede conclusie luidde, is niet
moeilijk te raden. „Het is in
derdaad maar beter dat je
gaat", kreeg Charl van de
waarnemend fractieleider te
horen.
CHARL-AT AN
Donderdagmiddag organiseer
de het ministerie van Defensie
voor journalisten een kennis
makingsbijeenkomst met de
nieuwe bewindslieden, minis
ter Job de Ruiter en de staats
secretaris voor materieelza-
ken, Jan van Houwelingen. In
het zaaltje hing vanzelfspre
kend een wat lacherige sfeer,
goed voor een geanimeerde
bijeenkomst. Grappen en grol
len over de zojuist afgetreden
bewindsman gingen van mond
tot mond. De naam Charl-atan
(een vondst van de redactie
van NRC-Handelsblad) was
onmiskenbaar de beste. Maar
ruim gelachen werd er ook om
de imitatie van een televisie
journalist die met de micro
foon in de hand de kijkers toe
spreekt met de woorden: „We
staan hier voor de kleuter
school, waarvan Charl
Schwietert heeft beweerd dat
hij er twee jaar op heeft geze
ten en we praten met het
voormalige schoolhoofd me
vrouw Govers, thans woon
achtig in bejaardentehuis
Schaamrood".
Intussen zat Charl, zonder be
roep, alweer thuis, waar tot
zijn verrassing Dries van Agt
nog aan de deur kwam om een
troostend woord te spreken en
een goed glas wijn te drinken.
Diezelfde avond nog vertrok
Schwietert met zijn vrouw
naar hun tweede huis in Zuid-
Frankrijk om even op adem te
komen. Maar Schwietert wil
zo snel mogelijk weer aan de
slag, het liefst weer als journa
list. Mocht dat niet direct luk
ken, dan raden wij hem aan,
de tijd te doden met een po
ging tot afstuderen.
DICK VAN RIETSCHOTEN
Andropov, de man
verrassend snel na
nev's overlijden tot
fje secretaris-gene-
van de Sovjetrussi-
communistische par-
[ekozen, staat be-
s een uiterst intel-
te, zeer kundige,
ook meedogenloze
idiger van recht en
in socialistische ver-
lendste wapenfeiten van
u 68-jarige streng-ortho-
partij-ideoloog, zijn het
i om de Hongaarse op-
in 1956 met geweld neer
lan (Andropov was toen
ssadeur in Boedapest), de
reorganisatie van de
de politieke politie, en
rijwel volledige vernieti-
van de intellectuele oppo-
in de Sovjet-Unie.
opov, die een flat be-
it op de Koetoezovskij
ekt 26 en derhalve al ja-
ng een buur van de
iievs is, wordt door dege-
ie hem beter kennen, ge-
teriseerd als een zeer
txe figuur. De man met
terlijk van een bedacht-
hoogleraar in de filosofie
zo zeggen waarnemers,
zijn omgeving vaak zeer
zijn. Hij is een enorme
etter, hetgeen onder
blijkt uit zijn succesvolle
ère, maar hij heeft daarbij
zoals de meesten van
voorgangers en collega's
ver de ruggen van ande
zijn doel bereikt. Voor
jeldt slechts prestatie als
tot succes. Deze harde,
eerlijke partijfunctiona-
jdt zich in zijn vrije tijd
noderne kunst, aan het
van literaire en politieke
uur en naar sommi
nenen te weten aan
brijven van gedichten.
etsleider
Vladimirovitzj Andro-»
werd in 1914 in een ko-
tndorp in de noordelijke
asus geboren. Zijn vader
te bij de spoorwegen. Zelf
Joerij Andropov als
psmaat op een Volga-
vervolgens werd hij te-
ist en tenslotte studeerde
als binnenscheepvaart-
undige. Dat gebeurde in
het jaar waarin Stalin
rote zuiveringen begon,
-jarige Andropov, reeds
actief lid van de commu-
che jeugdbeweging, kon
de plaats innemen van een
weggezuiverde Komsomol-se-
cretaris op een scheepswerf
aan de Volga. Een jaar later
werd hij Komsomol-voorzitter
in Jaroslavl en in 1939 trad hij
toe tot de partij die hem een
Komsomol-voorzitterschap in
het aan Finland grenzende en
dus labiele Karelië toever
trouwde. Ook tijdens de Finse
bezetting, van 1941 tot 1944,
bleef Andropov in Karelië,
waar hij een van de belang
rijkste verzetsleiders werd.
Na de oorlog werd hij voor
zijn strijd beloond met een be
noeming tot partijsecretaris in
de Karelische hoofdstad Petro
zavodsk en in de nadagen van
de Stalin-periode haalde men
hem naar Moskou, waar hij de
niet onbelangrijke taak kreeg
van inspecteur van het Cen
trale Comité: hij moest de gan
gen van dit illustere gezel
schap nagaan.
Na Stalins dood, in maart 1953,
werd de functie echter afge
schaft en Andropov kwam nu,
zonder enige ervaring, op het
ministerie van buitenlandse
zaken terecht en nog wel als
leider van de vierde Europese
afdeling, waaronder beide
Boedapest
Na een jaar voelden zijn supe
rieuren dat Andropov enige
ervaring in het buitenland
moest opdoen. Hij ging als am
bassade-secretaris naar Boeda
pest en werkte zich daar zo
snel in, dat hij spoedig deskun
diger bleek dan de ambassa
deur zelf. Toen deze in 1955
werd teruggeroepen, werd An
dropov ambassadeur. Dat was
op dat moment een van de
zwaarste posten die het Krem
lin in het buitenland te verge
ven had. want in Hongarije
begon het al te gisten. De
42-jarige Andropov bewees
echter voor het Kremlin zijn
grote klasse: niet alleen liet hij
Sovjetrussische tanks komen
om de opstand plat te walsen,
hij koos ook Janos Kadar uit
als degene die op de puinho
pen van het oude regime een
nieuw socialistisch Hongarije
moest opbouwen. Tot op de
dag van vandaag heeft Andro
pov Kadar altijd de hand bo
ven het hoofd gehouden, zelfs
in die mate, dat hij bepaalde
zeer on-Marxistische economi
sche hervormingen die Kadar
met goed gevolg heeft doorge
voerd, ook voor de Sovjet-
-Unie aanbevelenswaardig
vindt.
KGB-leider
Toen in 1967 Stalins dochter
Svetlana haar compromiteren-
de herinneringen praktisch
onder de ogen van de KGB
het land uit had gesmokkeld
en kort daarop ook zelf naar
het westen verdween, werd de
leider van de politieke politie,
Semitsjastnyj, door Brezjnev
op staande voet ontslagen. De
KGB bleek onder Semitsjast-
nuj danig verloederd te zijn en
er was dus behoefte aan een
man die deze Augiasstal kon
reinigen en die van de politie
ke politie weer een efficiënt
apparaat zou maken. Brezjnevs
oog viel op de succesvolle Joe
rij Andropov, die vrijwel op de
dag van zijn aanstelling al met
een reorganisatieplan kon
starten.
Onder Andropov werd de
KGB weer een goed geöliede
machine met een leger ambte
naren en naar schatting zeven
honderdduizend „medewer
kers", die letterlijk overal
Andropov
Van de nieu
we Russische
partijleider
zijn in het
Westen nog
maar weinig
recente fo
to's In om
loop. Op
deze foto.
twee jaar ge
leden geno
men bij een
stemming in
de Opperste
Sovjet, is An
dropov te
zien op de
achtergrond.
Rechts voor
aan Brezjnev
en links de
ook al over
leden voor
malige par
tijideoloog
i Soeslov.
rondsnuffelen: in elke kazer
ne, in alle kantoren, in alle
studentenhuizen, in alle ker
ken, in elke file voor de staats
winkels. Andropov reorgani
seerde ook het informatiesy
steem, richtte in het Sovjetle-
ger bijzondere afdelingen op
en had trouwens ook de lei
ding over de driehonderddui
zend militairen, die de Sovjet
russische grenzen bewaken en
over het Kremlin-detache-
ment, een soort lijfgarde van
de Sovjetrussische leiders.
Daarnaast had Andropov de
beschikking over een eigen
nieuwsagentschap, Novosti, en
een eigen radiozender, Radio
Vrede en Vooruitgang.
Onder Andropov werd de
KGB weer een apparaat waar
op de partij vertrouwen kon,
maar ook een apparaat waar
voor zelfs de hoogste partijle
den schrik hadden. Andropov
heeft dit machtigste instituut
in de Sovjet-Unie echter nooit
gebruikt om tegenstanders of
rivalen uit te schakelen. Als
man van recht en orde heeft
hij de KGB slechts ingezet om
de Sovjetrussische verworven
heden veilig te stellen.
Meedogenloos trad hij met
name de laatste twee jaar op
tegen dissidenten. Vlak voor
zijn afscheid van de KGB kon
hij dan ook tevreden zeggen:
„Het dissidentenprobleem is
opgelost". Hij startte tevens
een campagne tegen de ker
ken en tegen de steeds meer
om zich heen grijpende cor
ruptie.
Hoewel zelf een minnaar van
schone kunsten, heeft hij de
afgelopen jaren ook beeldende
kunstenaars en schrijvers met
harde hand in het socialisti
sche gareel geduwd, experi
menten zijn weer uit den boze.
Partijsecretaris
Joerij "Andropovs opstap tot de
functie die hij sinds gisteren
bekleedt, was zijn benoeming
tot partijsecretaris in mei
jongstleden. Kort daarop legde
hij zijn functie bij de KGB
neer en sindsdien liet hij niets
na om „de lucht van de gehei
me dienst" die nog steeds rond
hem hing, kwijt te raken. De
afgelopen maanden heeft hij
zich geprofileerd als een politi
cus, ideoloog en staatsman en
omdat hij in feite ook een ech
te allrounder is, kan men zijn
benoeming op de hoogste post
die er in de Sovjet-Unie be
staat, niet als verbazingwek
kend beschouwen.
Peking
Een nadeel voor Andropov is,
dat hij nooit of te nimmer een
„kapitalistisch" land heeft be
zocht, zelfs nooit een politicus
uit het westen heeft ontmoet.
Andropov is z'n hele commu
nistische leven lang ingespon
nen geweest in het Moskouse
web. En tegen Andropov
spreekt ook, dat uitgerekend
hij in 1963, samen met de in ja
nuari overleden Soeslov, met
de Chinezen de laatste onaan
gename gesprekken heeft ge
voerd, voordat Peking het
door Moskou geleide socialisti
sche kamp verliet.
Op 22 april van dit jaar mocht
Andropov de feestrede houden
naar aanleiding Van Lenins
veijaardag. Hij kondigde in
zijn toespraak aan, dat in het
jaar 2000 „het ontwikkelde so
cialisme" in de Sovjet-Unie
voltooid zal zijn. Chroetsiov
had die belofte al voor 1980
gedaan en Brezjnev heeft in de
nieuwe grondwet van 1977
reeds laten vastleggen, dat het
„ontwikkelde socialisme" al
bereikt is. Of het Andropov
zal lukken, is een grote vraag,
maar zeker is: de man is uit
zonderlijk bekwaam.
LEO VAN VLIJMEN
HAAG Menig lid
'""zal een „Aha-Er-
s" gehad hebben,
hij deze week de
ten las. Het is immers
niet zo lang geleden
de voorpagina's dage-
nieuwe schandalen
Iden over vooraan-
ïde Democraten. Ze
ien in de gevangenis
ten, ze hadden hun
huis in brand gesto-
Nu was het dan de
die iets dergelijks
kwam. Drie affaires
n week: Van Aarden-
ichwietert en Metz.
igt dus voor de hand dat
partijen een factor ge-
fichappelijk hebben. Wel-
e factor is er ook, al zijn
niet alle schandelen mee
rklaren. Net als D'66 vo-
ar, maakte de VVD dit
een razendsnelle groei
Suoces trekt mensen aan;
merika noemt men dit
hijnsel het „bandwaggon-
effect". De mannen aan het
stuur hebben het meestal zo
druk, dat zij er niet toe komen
een nadere blik te werpen op
de meerijders. Ook de VVD
heeft nu moeten ervaren dat
dit een blunder van de eerste
orde is. De passagiers op de
treeplank zijn meestal niet van
het hoogste allooi, ook al we
ten zij dat goed te verbergen.
Charl
Nemen we allereerst Charl
Schwietert. Op het Binnenhof
is het een publiek geheim dat
hij als politiek redacteur van
het NOS-journaal een bijzon
dere band had met de CDA-
ministers Van Agt en Van der
Stee. Voor laatstgenoemde
trad Schwietert, samen met
zijn NOS-collega Hans Hillen,
de laatste tijd zelfs op als tekst
schrijver. Politiek Den Haag
was dan ook niet zp erg ver
baasd, toen bekend werd dat
Schwietert per 1 januari direc
teur voorlichting op het depar
tement van Financiën zou
worden.
Ironisch genoeg was het een
speech van Schwietert, die
Van der Stee de politieke nek
brak. Tijdens de verkiezings
campagne had hij- de minister
„kotsmisselijk" laten worden
van de houding van de vakbe
weging. Dat was nog in de tijd
dat Van Agt, zelf geen groot
vriend van de vakbonden, po
litiek leider was van het CDA.
Zijn opvolger Ruud Lubbers
zag zich door de uitlating van
Van der Stee gesterkt in zijn
overtuiging dat beter iemand
anders de schatkist zou kun
nen gaan beheren.
Terug naar Charl Schwietert.
Hij is getrouwd met Dieudon-
née ten Berge, medewerkster
van Elseviers Magazine en
TROS-Aktua (tv). Deze beide
periodieken plegen innige
banden te onderhouden met
de „inner circle" van de VVD.
Nadat Schwietert had gemerkt
dat Elsevier-hoofdredacteur
Ferry Hoogendijk een goede
kans maakte voor de VVD in
het kabinet te komen, ging er
bij Schwietert een lampje
branden. Directeur Voorlich
ting was één ding, maar minis
ter of staatssecretaris iets ge
heel andersDus liet hij aan
Ed Nijpels merken dat hij ook
de beginselen der liberalen
een zeer warm hart toedroeg.
De jeugdige VVD-leider be
ging de fout te denken dat dit
wel een mooi stuntje zou zijn.
Hij zag de koppen in de kran
ten al voor zich. Sympathisant
van CDA blijkt overgelopen
naar VVD. Daarmee zou eens
te meer bewezen zijn dat deze
partij ook aan christenen een
heel goed onderdak biedt. Bo
vendien was Schwietert een
bekende Nederlander, doordat
hij elke avond in zo'n vier mil
joen gezi'nnen op de buis
kwam, en straalde hij vanwe
ge zijn werk een zekere poli
tieke deskundigheid uit. Charl
werd dus bijgeschreven op het
lijstje van toekomstige VVD-
staatssecretarissen.
Geen BVD
„We zijn niet van plan een
BVD-achtig onderzoek te ver
richten naar het verleden van
elk van onze kandidaten", zei
VVD-voorzitter Jan Kammin-
ga nadat Schwietert was afge
treden. Partijgenoten van hem
mompelden in de wandelgan
gen van de Tweede Kamer:
„Hadden we het maar wèl ge
daan". Op die manier zou in
elk geval ontdekt zijn, dat
Schwietert zich ten onrechte
ook op z'n eigen briefpa
pier uitgaf voor doctoran
dus, terwijl hij nog niet eens
zijn kandidaatsexamen had ge
haald. Als „drs" had hij zich
ook voorgedaan bij zijn sollici
tatie op Financiën. Met die
wetenschap is het niet te ver
wonderen dat Schwietert, een
maal aan de macht, zichzelf als
ware hij de voormalige Oegan-
dese dictator Idi Ami Dada,
pijlsnel bevorderde. De korpo
raal was in één dag luitenant
geworden.
Het meest triest is nog dat
Schwietert het de ambtenaren
van Defensie hoogst kwalijk
neemt dat ze hem in die leu
gen niet gedekt hebben. „Ik
heb me vergist in wat ik daar
zou aantreffen: een departe
ment waar rechtlijnigheid en
traditie zeer belangrijk zijn",
zegt hij in een afscheidsinter-
view. Op Verkeer en Water
staat, waarvoor de VVD hem
oorspronkelijk bestemd had,
„zou me niet zijn overkomen
wat nu is gebeurd". Het is te
hopen dat de ambtenaren van
V W protest aantekenen te
gen deze wel zeer infame aan
tijging.
Metz
En dan is er nog Jaap Metz,
verslaggever van het dagblad
De Telegraaf, die als 46e op de
kandidatenlijst stond, waar
mee de VVD de verkiezingen
inging. Ook in zijn geval geldt
dat met een grondig onderzoek
een hoop narigheid zou zijn
voorkomen. In Amsterdam
was aan veel mensen bekend
dat Metz nauwe contacten had
onderhouden met de makelaar
Ton Fagel (F S Properties
BV), die verdacht wordt van
miljoenenfraude. Nu heeft het
maar een haartje gescheeld of
hij zou deze week beëdigd zijn
als lid van de Tweede Kamer.
Het was de zaak-Schwietert,
die de VVD er op het laatste
moment toe bracht Metz nog
maar even op een zijspoor te
rangeren, totdat er dan wel
een onderzoek zou zijn afge
rond. Veel keus hadden de li
beralen in dit geval overigens
niet meer, omdat enkele dag
bladen al driftig aan het spit
ten waren in het verleden van
Metz.
Van Aardenne
Gijs van Aardenne, de minis
ter van Economische Zaken, is
van een andere categorie dan
de Schwieterts en de Metzen.
Het treeplankstadium is voor
hem al heel lang geleden; hij
zit al jaren in de cabine van de
bestuurders, momenteel zelfs
als instructeur voor de nieuwe
eerste chauffeur, Ed Nijpels.
Wellicht is dat de reden, dat
de VVD zijn affaire op andere
wijze behandelt.
Want de publiciteit rond de
bovengenoemde parvenu's
moge dit aan het gezicht heb
ben onttrokken, ook met deze
arrivé in de VVD is er wel de
gelijk iets aan de hand. Van
Aardenne heeft tenminste de
schijn op zich geladen dat hij
op „handige" wijze een kor
ting op zijn wachtgeld als mi
nister (in het eerste kabinet-
Van Agt) wilde voorkomen.
Doordat het bedrijf Holland
Sea Search hem pas na 1985
na afloop van de wachtgeld
periode zou betalen voor
zijn werkzaamheden als presi
dent-commissaris, zou hij dit
geld niet van zijn pensioen als
ambtsdrager behoeven af te
trekken.
De minister van Binnenlandse
Zaken, de VVD'er Rietkerk,
zegt te hebben vastgesteld dat
Van Aardenne dit commissari
aat wèl heeft opgegeven, toen
hij bij de overheid een pensi
oenaanvraag indiende. Ook
zou zijn collega en partijgenoot
hebben gesteld dat hij „thans"
geen betaling van HSS ont
ving. Volgens Rietkerk is
daarmee de kous af, temeer
omdat maatregelen zijn geno
men om Van Aardenne het
geld voor het ene jaartje, dat
hij HSS-commissaris was, te
laten inleveren.
Maar daarmee is natuurlijk
niét het laatste woord gespro
ken. Het zou de VVD sieren
als zij het lid Van Aardenne
exact zo zou behandelen als de
leden Schwietert en Metz.
RIK IN T HOUT
