Mevrouw De Vetten: „Unicef]
is geen liefdadigheid;
het werk is broodnodig
k
J
11
n
,Er zijn niet zoveel goede EHBCTers"
Vacaturemap voor
vrijwilligerswerk
in Leiderdorp
BIJ V.NJEUGDZORG-VERKOOPPUNTOP BEZOEK
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schrifteiijk-vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
LEIDSE COURANT VRIJDAG 5 NOVEMBER 1982 PAGINA 5
ONINKLIJKE EHBO VERENIGING VIERT 50 JARIG BESTAAN:
Derde Wereld is be-
ikbaar op vier-hoog,
tziende over het
DOghkamerpark in Lei-
n Zuidwest waar de
aadjes allang aan het
illen zijn. Tussen twee
burige flatgebouwen
ior kun je in de blauw-
ijze verte de Wasse-
arse duinen ontwaren,
i een torenspitsje. Je
int bij die Derde We
id, waarin ongeveer
n miljard kinderen
rkommeren, die al-
ans de grootste zorg
rdienen, ook met de
t komen. Op de galerij
Drdt een nieuwe (bil-
rtgroene) deklaag aan
bracht. Het is even uit-
jken daar, want je stapt
van een wippende
ank als „brug" in een
rfbad. De „Derde We
id" is daar eigenlijk
ït kabinet, het zijka-
ertje van mevrouw E.
Vetten-Zandvliet die,
I de vierde verdieping
n de Apollolaan 442,
deuropening vult als
op de klinkende bel
komt. De ontwikke-
ngslanden vinden bij
aar een warm onderko
len: op tafeltjes en in
Dzen, in een boekenmo-
!n die royaal met haar
sortiment rond kan
raaien.
Veiijn thuis bij het Unicef-
'erk, met zijn acties voor
iet-blanke kinderen die on-
irvoed zijn, geen toegang
ibben tot moderne gezond-
lidszorg, die niet naar
hooi gaan of geen behoor-
k water en sanitair hebben,
ïicef staat weer vlak voor
n verkoopstoot, met het
In het zijkamertje van mevr. De Vetten kun je met Unicef alle kanten uit.
oog op onze nationale en al
gemeen christelijke decem-
berse feestdagen. Ons geld en
onze belangstelling kunnen
daaraan een goede richting
geven.
Waarom sta ik bij mevrouw
De Vetten (om wie je niet
heen kunt, maar die niet op
de foto wil, „want het gaat
om heel wat anders, niet
waar?") haar collectie te be
kijken? Ik had net zo goed
naar een van de overige 34
verkooppunten in Leiden en
omgeving kunnen gaan (in
Leiden alleen zijn er al 10),
waar Unicef als „troetelkind"
der Verenigde Naties haar
speerpunten op een welwil
lend publiek richt, maar me
vrouw De Vetten is geen bin
nenvetter die in stilte haar
waar tracht te slijten. Ze laat
van zich en Unicef horen,
overstelpt je, in de hoop op
publiciteit, met informatie
materiaal; probeert zelfs een
Bureau-agenda ad 16 te
verkopen: „die kan de krant
best gebruiken". Ze is en
thousiast. Wellicht even
geestdriftig als die andere
Unicef-slijters (bijna zonder
uitzondéring mevrouwen, die
de tijd en gelegenheid heb
ben alleen de heer Van
Diest is een ruim met Unicef-
materiaal bevoorrade wijze
uil die bij Verbum Dei op z'n
-iorst de kat uit de boom der
Derde Wereld kijkt), maar ze
legt er gewoon een extra
schepje bovenop en port in
het vuurtje voor het goede
doel.
Kinderen
We weten, dat de Verenigde
Naties na de oorlog Unicef in
het leven riepen teneinde de
ontredderde kinderen in Eu
ropa van voedsel en kleding
te voorzien, om ze-een hand
te reiken, ook in de gezond
heidszorg en die dingen
meer. „Dat doen ze nu in de
ontwikkelingslanden, met
betrekking tot de voorzie
ning van voedsel en schoon
water in de noodgebieden en
met betrekking ook tot het
onderwijs. Het is hulp, ge
richt op moeder en kind",
vertelt mevrouw De Vetten.
Dit jaar staat het water „cen
traal". In feite staat dat wa
ter, in figuurlijke zin, hen
bijna tot aan de lippen: een
noodsituatie. Unicef-taak en
Project '82: 50 dorpen in het
straatarme Tanzania aan wa
ter helpen: „Dat moet lekker
verkocht kunnen worden.
Alleen die ellendige dollar
koers maakte het pakje kaar
ten een gulden duurder", al
dus E. de Vetten-Zandvliet.
„Ik moet wel een beetje poot
aan spelen, ten bate van Uni
cef. Ziet u, eigenlijk is het op
onze verkoopadressen een
beetje aanmodderen. We zit
ten zonder een overkoepe
lende leiding; ieder voor zich
en voor het kind. We hebben
mensen nodig die de publici
teit kunnen verzorgen. Dat
zou een steun voor de ver
kooppunten zijn". En ze kijkt
me aan met vragend opge
trokken wenkbrauwen, die
een beroep doen op mijn ko
lommen; ,,'t Liefst elke week
een opwekking, laat ik zeg
gen per categorie: gewone
kaarten (met kunstzinnige,
afbeeldingen), de kerstkaar
ten, de prentbriefkaarten en
mini-kaartjes, de nieuwe puz
zel, de briefblaadjes, de
spaarpotjes van een riks, de
bouwplaten, boeken, briefpa
pier, geschenkdozen..." Ik
dien, al stuit het me tegen de
borst, de boot af te houden.
Immers, Unicef werkt ook in
ons land wijdvertakt; is na
tionaal aanwezig, wordt soms
bezocht door Unicef-ambas-
sadeur Danny Kaye, en ope
reert centraal via Nederlands
Comité Unicef. Is dus een
landelijke uitdaging aan het
adres van een volksgemoed
dat vol moet kunnen schie
ten, zeker tegen het einde
van het jaar.
Een opwekking-ineens zal
het moeten worden; zoveel
mogelijk insluitend alles wat
Unicef ook in deze streken
hartverwarmend tfr verhap
stukken heeft. Mevrouw De
Vetten heeft speciaal een
map voor me samengesteld
waaraan ik genoeg heb om
me te kunnen oriënteren op
de mogelijkheden die binnen
het verkooppunt op 4-hoog
vervat zijn. De adreshoudster
verzorgt niet slechts meneer
De Vetten, ze houdt ook van
jeugd. „Alleen moet ik zeg
gen: de jeugd in Nederland,
in Europa en het hele Wes
ten, nou die kinderen hebben
het goed. Ook al zou er best
hier en daar een piano bij
kunnen, of een ontmoetings
ruimte, misschien ook een
manege of een bibliotheek.
Wensen genoeg, en soms te
recht. Maar dat ligt in de ont
wikkelingslanden wel even
anders, vindt u ook niet?
Daar heerst een nood die
honderden keren groter is!"
Habbekrats
Alleen daarom al houdt E. de
Vetten-Zandvliet van Unicef,
en heeft ze een winkeltje,
een showroom en magazijntje
aan huis. Elk uurtje „spare
time" wil ze daaraan beste
den. Voor een briefkaart op
de vierde verdieping, maar
ook voor nog zoveel andere
zaken die het kind in nood
uit de ellende kunnen hel
pen. Mooi en leuk, ook leer
zaam spul. Veel instanties
hebben daartoe meegewerkt
om Unicef te dienen. Geen
floddergoed, maar creaties
van kunstenaars die alleen
tegen kostprijs medewerkten.
„Er zijn materiaalkosten, die
musea bijvoorbeeld moesten
berekenen, maar driekwart
van de opbrengst komt te
recht op de plaatseri die erom
vragen; voor dit goede doel
blijft maar heel weinig aan
de „strijkstok" hangen", weet
mevrouw De Vetten. Nee, die
kaarten om een belangrijk
onderdeel van de handel te
noemen zijn werkelijk uit
de kunst. Daar kun je in de
beste families mee voor de
dag komen. En je hoeft niet
altijd veel geld kwijt te zijn,
niet steeds hele mappen tege
lijk kopen, maar ook kaarten
stuk voor stuk. Stuk voor
stuk blijft het kunstig, en
stuk voor stuk dien je het
goede doel. Vanaf stickertjes
voor een kwartje, en buttons
voor een habbekrats.
Nou ik het er toch over heb,
over die habbekrats: met een
bouwplaat van ƒ15 maakt de
jeugdige Nederlandse knutse
laar een huis, waarin kinde
ren in andere landen leven,
en je leert meteen waarom
zo'n huis anders is gebouwd
dan bij ons. In een boekense
rie vertellen kinderen uit zes
ontwikkelingslanden hun
verhaal over „Mijn wereld"
en wat ikzelf erg boeiend
vindt is het „internationale
jeugdkookboek": „Kook je
mee?". Eenvoudig en prak
tisch; een keukenweegschaal
is oyerbodig. Je zet het kook
boek (met ringband en stevi
ge kartonnen steun) rechtop
op het aanrecht en daarna ga
je aan de slag, met 41 recep
ten uit 41 landen: ongewoon
maar hoogst aantrekkelijk en
(als je het goed doet) ver
draaid smakelijk ook. Culi-
riaire ontwikkelings-grapjes
(maar ook uit Israel, dat al
lang ontwikkeld is) voor 15
gulden. Enfin, Unicef is geen
liefdadigheid, maar broodno
dig. Mevrouw De Vetten
(tÉjl.071-76 35 35) die in
haar winkeltje met de assor
timenten en stuks al jaarom
zetten van 1700 en 3000 gul
den maakte weet er volop
van mee te praten.
bonden aan het Academisch
Ziekenhuis Leiden (AZL),
namen uiteindelijk het initi
atief tot de oprichting van
een Leidse afdeling van de
EHBO-vereniging. Voor het
mannelijke personeel van
het AZL werd een cursus op
gezet, waarbij de cursisten de
beginselen van de eerste
hulp bij ongelukken werden
bijgebracht. „De samenwer
king met het AZL is altijd
voortreffelijke gebleven",
legt Slegtenhorst uit. „Het
ziekenhuis heeft altijd alle
medewerking verleend en
stelt ons ruimte beschilcBaar
om de cursussen te geven en
op te leiden* voor het diplo
ma. „Dat er sinds die tijd het
één en ander veranderd is
moge duidelijk zijn. „Er
werd toen begonnen met 20
cursisten en nu zijn dat er
300. Een cursus van 26 lessen
kostte in die tijd twee gulden
en nu is dat honderd gul
den".
Concurrentie
De Leidse afdeling van de
EHBO-vereniging is niet de
enige organisatie in Leiden,
die zich met eerste hulp be
zighoudt. Behalve de afde
ling van de koninklijke vere
niging bestaan er ook nog
een EHBO Briagde en Peer-
ke Donders. De laatste heeft
zich inmiddels bij de vereni
ging aangesloten. Over de
verhoudingen tussen de drie
wil Slegtenhorst niet veel
kwijt. Duidelijk is wel dat
met name in het verleden er
een flinke concurrentie was
tussen de drie organisaties.
„Het is wel zo dat wij de
grootste zijn. In het verleden
is een poging gedaan om tot
verregaande samenwerking
te komen in een EHBO
Raad, maar daar is niet veel
van terecht gekomen. Ik heb
het altijd betreurd, wanneer
er pogingen werden gedaan
om de verzuiling binnen de
eerste hulp in stand te hou
den. Het gaat toch om men
sen, die geholpen moeten
worden..."
LEIDERDORP Het
vrijwilligerswerk voor
werkelozen in Leiderdorp
is gistermiddag met de of
ficiële overhandiging van
de vacaturemap van start
gegaan. De voorzitter van
de werkgroep „activitei
ten voor werkelozen", het
raadslid mevrouw C.A.
Huigen-Van Boven gaf de
map aan de heer C. van
Giezen, die als bemidde
laar gaat optreden. De
heer van Giezen is zelf
een vrijwilliger en wordt
bijgestaan door nog een
tweede vrijwilliger voor
administratieve werk
zaamheden.
De vacaturemap zal met in
gang van maandag 8 novem
ber voor iedereen, ter inzdge
liggen in het gemeentelijk
informatiecentrum in het ge
meentehuis aan de Staten-
daalder, tel. 899261. Leider-
dorpse instellingen en vere
nigingen hebben de map
reeds gevuld met een zestig
tal vacatures voor vrijwilli
gers. Het gaat daarbij om
lichte administratieve werk
zaamheden, hulp bij sport-
training, kantinewerkzaam
heden, bibliotheekwerk, per
soonlijke aandacht voor
langdurig zieken, hulp bij de
organisatie van culturele ac
tiviteiten, assistentie van on
derwijzers en bijvoorbeeld
kinderactiviteiten. Het gaat
om onbetaalde werkzaamhe
den die worden verricht met
behoud van de uitkering
voor de werkeloze.
De vacaturemap kan dage
lijks (ma. t/m vrij.) tussen
acht en vijf uur worden in
gezien. Elke ochtend is de
heer C. van Giezen aanwezig
van tien tot twaalf uur om
vragen te beantwoorden en.
belangstellenden in contact
te brengen met de instelling
die het werk aanbiedt. Hij
zal een eenvoudig contractje
afsluiten waarin wordt gere
geld onder welke voorwaar
den het werk gedaan wordt.
Op dit moment, nog voor de
eigenlijke start van het pro
ject zijn er al een vijftal be
langstellenden. Aan bestaan
van de vacaturemap zal in de
komende weken ruchtbaar
heid worden gegeven door
middel van affiches en fol
ders, die door geheel Leider
dorp worden verspreid.
IIDEN „Ik denk dat je
j, mag zijn als 25 procent
i de mensen, die een
BO-diploma hebben ook
idwerkelijke goede EH-
'ers zijn. Er zijn namelijk
t zoveel goede EHBO'ers.
ng niet iedereen met een
lorna is actief en zal zich
>r de volle honderd pro-
it inzetten, wanneer hij of
wordt geconfronteerd met
i ongeval, waarbij eerste
p geboden moet worden,
t wordt met name veroor-
kt door voorschriften van
arbeidsinspectie, waarin
rdt gesteld dat een be
id percentage van het
ital mensen in een fabriek
i diploma op zak moet
iben. Er worden dan wel
sussen gevolgd, maar daar
idt het helaas nogal eens
e op".
t zegt de heer J.D. Sleg-
horst. Hij is erelid van de
Afdeling .Leiden van de Ko
ninklijke Nederlandse EHBO
Vereniging. Van 1941 tot
1972 was hij voorzitter van
de afdeling. Hij legt zijn stel
ling, dat maar 25 procent van
de mensen met een eerste
hulp diploma goede EH
BO'ers zijn verder uit: „Wan
neer je een EHBO-diploma
hebt, wordt je daarvoor be
taald. Een werknemer met
een diploma krijgt een toe
slag op zijn loon en over die
toeslag worden ook gratifica
ties berekend. Het gevolg is
veelal, dat men niet altijd
even gemotiveerd aan een
EHBO-cursus begint en er
later ook niets meer mee
doet. Noodzakelijke herha
lingscursussen worden vaak
niet gevolgd".
De EHBO-vereniging is een
organisatie die algemeen be
kend is. Bij evenementen in
de Groenoordhallen, tijdens
de festiviteiten rond 3 okto
ber, op sportvelden, EH
BO'ers zijn altijd aanwezig
om hulp te bieden, wanneer
dat noodzakelijk is. Om de
leden te bekwamen worden
regelmatig wedstrijden ge
houden, waarbij het voor
naamste doel is deEHBO'ers
te confronteren met de prak
tijk.
De afdeling Leiden van de
vereniging viert deze maand
het 50-jarig bestaan. Morgen
wordt om de vereniging in
het middelpunt van de be
langstelling te plaatsen op de
Stille Mare een „ongeluk" in
elkaar gezet, waar leden van
de vereniging zullen laten
zien hoe slachtoffers op des
kundige wijze geholpen kun
nen worden. Ook dergelijke
ongelukken moeten de leden
van de vereniging vertrouwd
maken met mogelijke ge
beurtenissen. Maar bij dat
„ongeval" blijft het niet. M.
van der Vlies, lid van de ju
bileumcommissie: „Op 25 no
vember wordt een receptie
gehouden in het restaurant
Wienerwald en een dag later
volgt een feestavond. We
willen het jubileum uiteraard
niet ongemèrkt voorbij laten
gaan".
Treinongeluk
De Leidse afdeling van werd
op 25 november 1932 opge
richt naar aanleiding van
een treinongeluk bij de
spoorwegovergang - „De
Vink". Bij dat ongeluk viel
een aantal doden en gewon
den en men achtte het nood
zakelijk om bij een eventuele
volgende gelegenheid een
soort reddingsbrigade paraat
te hebben. Er bestonden in
die tijd al plannen voor een
rampenploeg. Prof. dr. Zaai
er en H. Maas, respectieve
lijk als arts en directeur ver-
De vacaturemap wordt overhandigd door mevr. Huigen- van Boven aan de heer Van
Giezen.
Mevrouw
Van der
Vlies en de
heer
Slegten
horst: „Ook
in de
toekomst zal
er een taak
zijn voor de
EHBO. Bij
een groot
aantal
evene
menten is
onze
aanwezig
heid hard
nodig.
