Voortbestaan Strontrace
oopt gevaar
DINSDAGMIDDAG OP
KEERPUNT IN WARMOND
Rozegeur en maneschijn "zijn taboe voor
jeiderdorpse ambtenaressen burgelijke stand
R I9i
•GIO LEIDSE COURANT
ZATERDAG 16 OKTOBER 1982 PAGINA 5
RMOND De Stron-
e, de jaarlijks terugke-
de race van de oude
schepen tussen Wor-
i en Warmond wordt
'ende week mogelijk
r het laatst gehouden,
e inmiddels traditione-
zeilwedstrijd in de
istvakantie, die op
indag 18 oktober voor
tiende keer van start
in Workum kampt
geldgebrek. Van vo-
jaar resteert nog een
ort van 15.000 gulden.
Workumse architect
de grote animator
ter het gebeuren heeft
grootste moeite gehad
de tiende editie van
ludieke gebeuren rond
crijgen. De kosten stij-
elk jaar en Reid, die
veel eigen geld in
pkt is zelf in een finan-
4l moeilijke situatie te-
ntgekomen. Zijn ogen
I te slecht geworden
I nog te kunnen teke-
en hij moet sinds eni-
leven van een uit
ing.
i'i
andere teleurstelling is
de Commissie Strontrace
rpunt Warmond, die onder
lezielende leiding staat van
leente-ambtenaar H.M.
niet is in geslaagd
de schepen bij het keer-
Warmond te laten over-
iten. Een paar jaar geleden
dat wel en kon men in
rJ rmond uitgebreid kennis-
ken met de schippers. Ook
keer zullen de schippers
eer razendsnel hun
ïnest uitladen in de War-
ndse gemeentehaven, zich
iwelijke de tijd gunnen om
hartversterking van de
jmissie in ontvangst te ne-
n en als een haas weer ver-
tken .om een goede klasse-
i te krijgen. Daar staat te-
a lover dat de schippers die
een bepaalde tijd binnenko-
n en verder toch kansloos
in het klassement pas op
|nsdagmorgen zullen kun-
l'vertrekken. Hun schepen
■"derhalve* iets langer' in
pmond te zien.
tie jaar
I Strontrace wordt in zeil-
hgen beschouwd als de
larste zeilrace voor oude
Een van de oude vaartuigen op weg naar Warmond.
Workum met het idee om al
lerlei vormen van zeilvaart
met oude zeilschepen te laten
herleven. Zo wordt in dezelfde
tijd een beurtvaartdienst Wor-
kum-Amsterdam vice versa
gehouden en wordt er met zei-
len-en vissersvaartuigen op
het IJsselmeer gevist.
Snel
Het schip dat de reis Workum-
Warmond en terug tn de
kortste zeiltijd aflegt, wordt
winnaar. Dit houcit in dat de
schepen de reis zoveel moge
lijk zeilende, voortbomende of
jagende (het schip voorttrek-
schepen. Het televisieprogram
ma Van Gewest tot Gewest
heeft vorig jaar uitvoerig aan
dacht besteed aan de toen door
de storm zeer moeizaam verlo
pen race. Nieuw is dat ook de
winnaar van de eerste open
Friese kampioenschappen
Skütsjesilen zal dit jaar deel
nemen. Naast skütjes doen er
ook tjalken en klippers mee,
allemaal traditionele vracht
zeilschepen. Zoals bekend is de
Strontrace een herleving van
het vroegere vervoer van koe
mest en trekpaarden van
Friesland naar de bollenvel
den tussen Haarlem en Leb-
den. Negen jaar geleden kwam
de eerdergenoemde Reid uit
ken vanaf de wal door middel
van een lijn naar de mast) af
leggen. In bepaalde gebieden,
zoals Amsterdam en Haarlem,
mag gedurende een vastgestel
de korte tijd de motor worden
gebruikt. Doet men dit elders,
dan wordt deze „motortijd" af
getrokken van de totale vaar-
tijd. De schepen gaan maan
dagmiddag om vier uur van
start in Workum. Na de lange
tocht over het IJsselmeer volgt
de passage in Amsterdam, de
Ringvaart om de Haarlemmer
meer en gaat het naar War
mond. De gehele Ringvaart
dient éénmaal gevaren te wor
den. Derhalve moet men op de
heenreis een andere route ne
men dan op de terugweg.
Heen via de Kagerplassen, te
rug via het Noordzeekanaal en
Haarlem of omgekeerd.
Op dinsdag 19 oktober wordt
aan het eind van de middag
het eerste van de 20 schepen
in Warmond verwacht. De
verschillen zijn dan meestal al
erg groot. Daarom zijn de
schepen zijn in twee klassen
verdeeld: de zware boven de
30 ton en de lichte schepen on
der de 30 ton. De snelste sche
pen zullen vermoedelijk
woensdagmiddag- of avond al
weer in Workum zijn. De win
naar wacht daar de hoofdprijs,
de veelbegeerde zilveren brij-
lepel.
ÏÏDERDORP In Lei-
rdorp kan men op een
leer eigentijdse wijze"
het huwelijk treden,
n belangrijke rol spelen
rin de dames mevrouw
Nijs-Kiihler, N. Tuij-
\-Sjoerdsma en A.
lits-Ciggaar. Sinds een
r werken zij als ambte-
5r van de burgerlijke
nd. Aangetrokken door
1 advertentie in het
\atselijke weekblad
ngen zij mee naar de o-
igevallen plaatsen. Zij
moesten het opnemen te
gen 19 medekandidaten,
waaronder slechts twee
mannen.
Hoewel positieve discrimina
tie" beslist geen uitgangspunt
van het gemeentelijke beleid
in Leiderdorp is, zowel
mannen als vrouwen werden
uitgenodigd te solliciteren
bleek een subtiel geplaatst fo
tootje met een dame in toga
een overduidelijke hint in de
richting van de mannen te zijn
de pen maar te laten rusten
Na de proef huwelijken die alle
19 sollicitanten moesten on
dergaan, werden de twee
moedige" mannen nog eens
met de neus op de feiten ge
drukt. Het geheim van deze
sollicitatieprocedure zal wel
nooit aan de openbaarheid
worden prijsgegeven, maar
èen feit is, dat een mannelijke
selectiecommissie, bestaande
uit burgemeester Van der
Have, hoofdbode Blauw, ge
meentesecretaris Willems en
het toenmalige hoofd van de
afdeling burgerzaken Braat tot
de conclusie kwamen, dat het
drietal tot de uitverkorenen
behoordeMet hun eerder be
noemde mannelijke collega A.
Bons, het gepensioneerde
hoofd van de Koningin
Juliana School, nemen zij het
overgrote deel van de Leider-
dorpse huwelijken voor hun
rekening.
Geen
rozegeur
Het schijnt dat de gemeente
met het aanstellen van de da
mes een goede greep heeft ge
daan. Op enthousiaste wijze
weten zij over hun taak te ver
tellen. Zij willen er alles aan
doen de dag van het bruids
paar tot een zo gelukkig moge
lijke te maken. Centraal in de
huwelijksplechtigheid staat de
7 links naar rechts: de dames H. Nijs-Kiihler, N. Tuijten-SJoerdsma, A. Smlts-Clggaar.
toespraak. In de voorbereiding
daarvan wordt veel tijd gesto
ken. Zij moeten niets hebben
van clichématige uitdrukkin
gen of romantische gemeen
plaatsen. Rozegeur en mane
schijn is voor hen taboe wan
neer zij tegenover het bruids
paar staan. Om dat te bereiken
wordt vooraf contact opgeno
men met het bruidspaar. „Wij
hebben de indruk, dat het aan
staande bruidspaar dat erg op
prijs stelt. Vaak is men verrast
door de persoonlijke aanpak.
Wij vinden het belangrijk, dat
zoveel mogelijk aan de wensen
van het paar wordt tegemoet
gekomen", zegt mevrouw Tuij-
ten, waaraan zij toevoegt, dat
het contact met ouders of an
dere familieleden bewust
wordt vermeden, om te voor
komen dat gebeurtenissen
voor het voetlicht komen die
het bruidspaar niet zo welge
vallig zijn
„Het is hun dag", stelt zij zon
der dralen vast. In hun ijver
gaan de dames zelfs zo ver het
bruidspaar thuis uit te nodigen
om nader kennis te maken.
Wij proberen ze zo goed mo
gelijk te leren kennen om dit
in de toespraak te verwer
ken", zegt mevrouw Smits.
Mé vrouw Nijs weet zeker, dat
deze aanpak door de bruidspa
ren op prijs wordt gesteld. „Je
kunt iets voor het bruidspaar
en de familie betekenen. Het
is een motivatie om het zo per
fect mogelijk te doen. Je pro
beert ze iets mee te geven op
deze belangrijke dag in hun le
ven", aldus mevrouw Nijs.
Kwaliteit
Het aantal huwelijken loopt
ondanks de inspanningen van
de dames terug in Leiderdorp.
Werden er in 1980 nog 116 hu
welijken gesloten, in 1981 be
droeg dit aantal 102. Het ziet
er naar uit dat dit jaar de 100
niet wordt gehaald. De dames
Nijs. Tuijten en Smits blijken
er niet erg wakker van te lig
gen. „Het gaat ons niet om de
kwantiteit, maar om de kwali
teit". zeggen zij eensgezind.
Onder redactie van Ton Pieters.
Het was zowat alles de Bal
kanoorlog wat de klok sloeg
in oktober 1912. Tenminste
het „Geïllustreerd Zondags
blad" kon in die tijd z'n le
zers en lezeressen nauwelijks
iets anders voorzetten. Johan
de Raadselredacteur bond in,
en vertelde een halve pagina
over Flip, het arme tobbertje
wiens vader een dronkaard
en z'n moeke ziek en lijdend
was. Flip had de hele dag nog
niet gegeten, maar op school
was een oppassende knaap,
Arthur geheten, die geen
moeke maar een mama had
die een deftige dame was.
Via de gebruikelijke religieu
ze instelling van de goede
Arthur en mama kreeg Flip
tot z'n verrassing „de helft
van de kleren en de halve
spaarpot" van Arthur. De
meester wist er meer van en
vroeg Flip: „Heel mooi jon
gen, maar heeft die goede
mevrouw ook niets tegen jou
gezegd?" „Jawel meester", en
hier bloosde de goede Flip,
„als ik goed oppas en u over
mijn werk tevreden zijt, dan
zou zij zorgen, dat ik mocht
leeren om missionaris te wor
den!"
Een heel andere kwestie was
de „verkiezing van het ro-
zenmeisje". „In Vinay bij
Grenoble ontving dezer da
gen mejuffrouw Mallery den
„Rosière" prijs. Deze onder
scheiding wordt alleen toege
kend aan meisjes die getoond
hebben een toonbeeld van
deugd te zijn; dezen ontvang
en dan van den burgemeester
of van een of anderen milden
gever een bruidschat. Zulk
een rozenmeisje is in ieder
dorp van Frankrijk te vin
den, maar deze Mallery is
toch iets bijzonders. Zij is bij
na zes voet lang en werkt op
het veld met haar oppassende
vader, die landbouwer is. Zij
kan gemakkelijk gewichten
van honderd tot tweehon
derd pond oplichten. De fei
ten wijzen het uit.
Een van haars vaders knech
ten droeg eens zakken tarwe
naar boven en toen hij er een
niet dragen kon, vroeg hij
hulp. Het meisje duwde hem
op zij en lachte hem uit: ha
ha ha, gekke knecht. Zij nam
den zak, die over de 220 pond
woog, op als was 't een veer
tje, legde hem op de schou
ders en droeg hem naar bo
ven.
Zij, mejuffrouw Mallery. is
juist voor haar goed gedrag
beloond met een bedrag van
2000 francs in goud, als een
legaat voor zulke meisjes be
stemd door een rijk koopman
in de Provence. Ondanks
haar deugd en het haar toe
gekende geld heeft zij nog
geen echtgenoot kunnen vin
den; zij wil niet anders hu
wen dan met een man, die
minstens even sterk is als
zij", zo meldt het Geïllus
treerd Zondagsblad guitig.
Even olijk toont het blad zich
met „Een nieuwe stof". „Een
scheikundige was in 't gezel
schap zijner vrienden aan 't
opsnijden over zijn verzame
ling, waar geen enkel num
mer aan ontbrak. En hij
noemde verschillende stoffen
op, waaronder een aantal
„geesten", zooals geest van
salmiak, en dergelijke. „Kom
kom", zei een van zijn vrien
den, die eens een grap heb
ben wou. „Ik wed. dat gij
toch „geest van tegenspraak"
nog niet hebt, zoo goed voor
zien als ge moogt wezen!"
„Zoudt ge denken", ant
woordde de scheikundige, in
't minst niet van zijn stuk ge
bracht. „Ik heb er zelfs een
kolossale hoeveelheid van en
zal ze u direct laten zien!" En
de kamer verlatende, kwam
hij eenige ogenblikken later
terug met zijn nogal cor
pulente vrouw aan den arm".
Maar „daar op den Balkan"
was het niets dan ellende en
kommer. Al heeft de
krijg tot nog toe niet zulk een
uitbreiding genomen als de
pessimisten hebben ver
wacht, toch mag aan den an
deren kant gezegd worden,
dat dank zij den eeuwenou
den haat die er heerscht tus-
schen Christen en Turk deze
krijg een van de vreeselijkste
en wreedste dreigt te worden
die ooit werden gevoerd.
Pardon kent men niet op den
Balkan, en het moorden,
plunderen en brandstichten
om van erger niet te spre
ken! is er inheemschi'De
belangstelling der geheele
wereld gaat natuurlijk in
deze dagen naar den Balkan,
waar de Montenegrijnen on
versaagd en als één man zich
hebben geworpen op den erf
vijand, waar de Serviërs en
Grieken en Bulgaren tot de
tanden gewapend den aanval
der Turken afwachten... Ho
pen wij. dat de vrede be
waard blijve in Europa, en de
oorlogsbrand zich niet verder
uitbreide!"
DE EERW.ZUSTER SERAP-
HINA, „van de Congregatie
der Franciscanessen van
Heijthuizen (in de wereld
mej. Cornelia de Graat),
dochter van een bekende
Leidsche katholieke familie,
die dezer dagen oudera,
broeders, zusters en familie
vaarwel zegt om in de Mis
sie voor het heil der zielen
te gaan arbeiden".
TYPEN VAN MONTENEGRIJNEN, „De erfvijanden der Turken,
op hun ongenaakbare rotsen; de Montenegrijnen, onverzoen
lijke vijanden van den Turk, zijn den Balkanoorlog begonnen,
en de andere mogendheden van den Balkan zijn gevolgd.
Onze plaat geeft de woeste krijgslieden uit het land der
Zwarte Bergen te zien, die ondanks hun gering aantal de Tur
ken handen vol werk geven".
DE SCHRIJFMACHINE IN DE WOESTIJN, „Een aardig kiekje uit den nog altijd voortdurenden
veldtocht der Franschen in Marokko: de commandant Poeymerau, chef van het militair kabi
net van generaal Lyautey, den nieuwen gouverneur-generaal van Marokko, dicteert zijn or
ders aan een steno-typist op den marsch van generaal Lyautey naar de onlangs door de
Franschen bezette stad Mara".
EEN STRAAT IN BELGRA
DO, „Alle winkels gesloten
en de plaveiïng der straat
onafgewerkt door de haast
waarmee alle man werd op
gecommandeerd naar het
oorlogsterrein op den Bal
ken".
