Jubileumviering bij opening
van de nieuwe Hummelhof
Standwerker zoekt rech t
bij gemeente Oegstgeest
50 JAAR OPENBAAR ONDERWIJS NOORDWIJK
WIL VERHOEVEN KON INPAKKEN
K|gr
REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 9 OKTOBER 1982 PAGINA
IN
NOORDWIJK De ope
ning van de nieuwbouw,
waardoor de kleuter
school Hummelhof ver
bonden is aan de Openba
re. School, is reden voor
een groots feest 15 okto
ber in Noordwijk. Niet al
leen de opening wordt die
dag gevierd, maaf ook het
feit dat de Openbare
School, bijgenaamd de
Witte School", vijftig jaar
bestaat en dat Noordwijk
ook 35 jaar openbaar/neu
traal kleuteronderwijs
kent.
Eigenlijk bestaat de lagere
school al 51 jaar, maar de jubi
leumviering is uitgesteld zodat
ze samen kon vallen met de
opening van de buur-kleuter-
school. Op de feestdag zal de
nu al gevormde basisschool
(volgens de wet wordt dat pas
officieel in 1983) ook een nieu
we naam krijgen. Die naam
wordt ,,De Witte School", een
naam, die eigenlijk al jaren in
de wandeling werd gegeven
aan de school, maar die nu dus
offcieel wordt.
De nieuwbouw voor de Hum
melhof is dit schooljaar al in
gebruik genomen. Daarvoor
waren de kleuters al 18 jaar
gehuisvest in een houten ge
bouwtje even verderop de Van
Panhuysstraat. De Hummelhof
was de voortzetting van de
neutrale kleuterschool Dobbel-
man, die 35 jaar geleden begon
aan de Prins Hendrikweg.
De lagere school heeft een iets
oudere geschiedenis, tenminste
wat het witte boerderijachtige
gebouw aan de Van Panhuys
straat betreft. Dat kwam er in
1931, maar al in 1611 beschik-
ten de Noordwijkers over een
buitenschooltje waarvoor de
Rekeningmeesters van de
Grafelijkheid van Holland een
stuk duingrond beschikbaar
hadden gesteld. Later, in 1959,
kwamen er twee gemeente
scholen, één aan „Zee" en één
aan de Voorstraat in Noord-
wijk-Binnen. In 1930 werd be
sloten dat die samen een
school moesten vormen. De
plannen waren snel gemaakt
voor de school, die met zijn l-
vorm en rieten dak meer aan
een boerderij dan aan een
school doet denken. De leer
lingen, 61 in getal, konden
hun onderkomen op 24 augus
tus 1931 in gebruik nemen. In
middels telt de school aan de
Van Panhuysstraat 185 lagere
schoolleerlingen en 65 kleuters
en gaat een aanvraag voor een
derde kleuterjuf de deur uit.
De school begon met vijf loka
len en drie klassen. Jarenlang
werd van noodlokalen elders
in het dorp gebruik gemaakt,
maar in 1970 werden twee
nieuwe lokalen ingewijd, die
aan de school werden ge
bouwd met extra toiletten, een
lerarenkamer en een gang. De
school bleef echter groeien en
na weer een periode van nood-
lokalen werden in 1973 nog
twee nieuwe lokalen in ge
bruik genomen. De school
bleef echter groeien en uitein
delijk werden de Openbare
school en Hummelhof opge
splitst; Een deel van de leer
lingen verhuisde in 1979 naar
de wijk Boerenburg om daar
in de nieuwe openbare school
Klaverweide onderwijs te krij
gen.
Overigens ging de beginperio
de van de school niet over ro
zen, getuige de enorme brief
wisseling uit 1931-1932 over de
verwarming. De nieuwbouw
was voorzien van een gasver-
warming, maar door gebrek
aan afvoer en ventilatie kwa
men er klachten. Uiteindelijk
werd overgestapt op warmwa
terverwarming op cokesstook.
Het houten fietsenrek moest
er in de bezettingsjaren aan
geloven en dienen als brand
stof en ook kende men in 1932
enorme vernielingen. In een
boze brief van 4 april 1932
wordt gesproken van „schan
delijke vernielingen", omdat
er in korte tijd dertig ruiten
van de school waren inge
gooid, het rieten dak zwaar ge
havend was door gegooi met
stenen en het grasveld totaal
kapot gemaakt was.
De jubilea van de school wor
den 15 oktober gevierd met
een grote reünie voor alle oud-
leerlingen, oud-leerkrachten
en ex-leden van de oudercom
missie. De feestcommissie ver
zoekt daarom iedereen, die
nog oude klassefoto's en ander
materiaal heeft, dat ter be
schikking te stellen voor een
grote tentoonstelling op de
feestdag. .Contactpersoon van
de commissie is J. Heus, Wil-
helminastraat 44 in Noord
wijk.
ASTRID SCHOORDIJK
OECSTGEEST Het is
een nog wat koele dins
dagochtend in mei als Wil
Verhoeven op de markt
aan de Lijtweg in Oegst-
geest arriveert. Wil Ver
hoeven, standwerker en
woonachtig in Oegstgeest
wil op de markt in zijn ei
gen dorp zijn onnavolgba
re groenteschaaf gaan de
monstreren. Hij weet dat
er een kans bestaat dat hij
niet aan de bak komt. De
markt in Oegstgeest heeft
maar één standwerkers-
plaats en als er meerdere
standwerkers zijn, moet er
geloot worden. Verhoeven
arriveert voor elf uur
s'morgens. Om elf uur
wordt er immers geloot
als er meerdere gegadig
den zijn.
Er staat hem een teleurstelling
te wachten. De overijverige
marktmeester heeft de enige
standwerkersplaats al verge
ven aan een luidruchtige han
delaar in koperpoets. Wil Ver
hoeven maakt bezwaren. Er
moet immers eerst geloot wor
den. De marktmeester geeft
zijn fout toe. ..Ik dacht dat er
niemand anders zou komen.
Maar ja, het is nou eenmaal zo,
de enige plaats is vergeven dus
ga maar weer weg". Verhoe
ven neemt er geen genoegen
mee. Hij bezigt wat krachtter-
men en gaat op het gemeente
huis verhaal halen. Het wordt
het begin van een langdurige
briefwisseling.
Stille kramer
Bovenstaande gebeurtenis
speelde zich af op dinsdag 19
mei 1981. Voor wat betreft de
gemeente Oegstgeest is de
zaak inmiddels afgedaan. Voor
Wil Verhoeven eigenlijk niet.
Hij voelt zich door het ge
meentebestuur van zijn eigen
woonplaats in zijn hemd gezet.
„Ik begrijp niet dat ze een
marktmeester, die zijn fout
toegeeft zo de hand boven het
hoofd houden. Ik heb op de
bewuste dag nog voorgesteld
om dan maar voor een keer
twee standwerkers op de
markt toe te laten. Koperpoets
en groenteschaven bijten el
kaar niet en het was mogelijk
om ons ver uit elkaar te zet
ten. Ook de „stille kramers"
(marktkooplieden die hun
waar zonder demonstraties
verkopen) zouden daar geen
last van hebben. Er zat een gat
in de markt, niet alle kramen
waren bezet dus de kans dat
het publiek samendromt bij
een standwerker en een stille
kramer aan het oog onttrekt
was niet erg groot. Ik had wel
gouden tientjes voor vijf gul
den moeten verkopen om dat
voor elkaar te krijgen", aldus
Verhoeven.
„Die markt in Oegstgeest kan
trouwens best wel een pu
bliekstrekker gebruiken. Een
standwerker is ook een soort
artiest. Ik wil mezelf niet de
hemel inprijzen, maar ik was
laatst op een standwerkerscon
cours op de Albert Cuyp in
Amsterdam en daar heb ik de
mensen goed aan het lachen
gekregen met mijn demonstra
tie", aldus Verhoeven, wiens
schoorsteenmantel thuis vol
staat met bekers die hij in de
Marktverordening
Aangezien Verhoeven de ver
antwoordelijke wethouder niet
persoonlijk kon bereiken,
schreef hij een brief waarin hij
om opheldering verzocht en
schadevergoeding eiste. „Om
dat ik onterecht niet mocht
staan op de markt in Oegst
geest ben ik er énkele honder
den guldens bij ingeschoten. Ik
was namelijk zo kwaad, dat ik
niet meer geprobeerd heb om
op een andere markt aan de
slag te komen. Als standwer
ker weet je dat vaak met an
dere standwerkers moet loten
om de beschikbare plaatsen.
Als ik in Rotterdam wordt uit
geloot probeer ik het bijvoor
beeld in Dordrecht of in Mon
ster, of ik ga nog wel verder
van huis". Op zijn brief kreeg
hij ten antwoord dat de mark-
meester juist had gehandeld
omdat in de marktverordening
stond dat er om kwart voor elf
geloot moest worden voor de
enige standwerkplaats tussen
50 stille kramen. „Ik dacht
toen: ik heb geen been om op
te staan als dat er zwart op wit
staat en ik heb de zaak toen
een tijdje laten rusten", aldus
Wil Verhoeven.
Nieuw
Toen de gemeenteraad van
Oegstgeest op 2 februari 1982
echter een nieuwe marktver
ordening aannam was de de
interesse van standwerker
Verhoeven weer gewekt. „Ik
heb toen een exemplaar van-
de oude en de nieuwe markt
verordening aangevraagd en
die vergeleken. Groot was
mijn verbazing toen bleek dat
er in de oude verordening he
lemaal geen tijd voor de loting
stond aangegeven. Bovendien
werd er gesproken van stand
werkers, dus volgens de oude
verordening hadden er op 18
mei 1982 best twee kunnen
staan. De nieuwe marktveror
dening hadden ze keurig aan
mijn grieven aangepast. Er
staat nu duidelijk in dat een
kwartier voor aanvang van de
markt wordt geloot, dat is dus
kwart voor elf en er wordt
melding gemaakt van één
standwerker".
Nieuwe brieven van Verhoe
ven aan de gemeente Oegst
geest leverden weinig resul
taat op. Op een aangetekende
brief die in mei van dit jaar
door hem werd verstuurd
kwam als reactie een brief
waarin werd gesteld, dat er in
derdaad geen tijd van loting in
de oude marktverordening
stond, maar dat in de praktijk
een kwartier voor aanvang,
dus om kwart voor elf werd
geloot. „En dat is ook niet
waar, want bij alle standwer
kers was bekend dat er om elf
uur werd geloot, dat heb ik
nagevraagd", aldus Verhoe
ven.
Afgedaan
Wil Verhoeven stuurde ver
volgens een nogal nijdige
brief, waarin hij het gemeen
tebestuur in bedekte termen
voor leugenaar uitmaakte. De
reactie was een zeer korte
brief, waarin de zaak als afge
daan werd beschouwd. „Ik ge
loof inderdaad niet dat het zin
heeft om nog verder op de
zaak door te gaan. Schadever
goeding interesseert me niet
meer, het valt me alleen tegen
dat ik nota bene in mijn eigen
gemeente zo wordt afge
scheept. Ik heb nog even de
Leidse advocaat mr. Schaper
ingeschakeld, die heeft voor
mij naar de gemeente gebeld
maar voelde zich eveneens
met een kluitje in het riet ge
stuurd. Hij vond dat ik schof
terig behandeld was, maar had
geen tijd om verder op de zaak
door te gaan
Wethouder mevrouw T.L.
Blom-De Koek van Leeuwen,
die de marktzaken voor de ge
meente Oegstgeest behartigt is
van mening dat de mark
tmeester indertijd juist heeft
gehandeld. „Het is natuurlijk
wel lang geleden, maar vol
gens mij was de heer Verhoe
ven toen te laat om te loten en
heeft de markmeester de
plaats aan een ander toegewe
zen. Het kan ook zijn dat er
toen sprake was van een mis
verstand, dat hij aanvankelijk
op tijd was, toen is weggegaan
en weer te laat terugkwam. De
precieze toedracht is nauwe
lijks meer te achterhalen. Hoe
het ook zij, het is jammer dat
het nu zo gelopen is. Ik zou in
elk geval niet weten hoe je dat
nog zou moeten rechtzetten.
Hij is altijd welkom op de
markt in Oegstgeest, als hij
maar op tijd is", aldus de wet
houder.
Onder redactie van Ton Pieters.
&rd
NE
d
nisi
Pri.
\g. i
\g
ftij
►el-I
rrtii
perl
ilen
\g b
vre
len!
ïboi
Het was een gewichtige histo- Zondagsblad" leert ons een ge- Maar aan de horizon begon het
rische gebeurtenis, die door de schiedenislesje; „De slag bij al serieus te rommelen, eind
Russen op uiterst feestelijke Borodino is de bloedigste slag 1912. En wel „op den Balkan,?
wijze werd herdacht. Zolang der moderne tijden geweest, al een eeuw lang het gevaar- L
er nog niet echt te oorlogen Napoleon won den slag, doch lijkste punt voor den vrede in Éj|
viel, stelden de non-bellige- ten koste van de bloem zijns Europa; en periodiek komt het
renten zich tevreden met leuk legers, en met deze overwin- Balkanspook, dat al menigen
aangeklede manoeuvres of pa- ning begon de reeks tegen- oorlog veroorzaakte, als eenlpai
rades, 't liefst te velde. Het spoeden die in Moskou zou nachtmerrie terug om Europaljp|
„Geïllustreerd Zondagsblad" culmineren in de gehaaste te- uit zijn rust te wekken en op||l|
vertelde in oktober 1912 in rugtocht van de Fransen". stelten te zetten. En wèèr is de
woord en beeld iets over de Enfin, op de meest feestelijke Balkan-geest losgelaten en i|f|
curieuze situatie, dat Russen wijze dus werd het eeuwfeest hangt 't dreigement van 'n al- fli|
iets vierden wat voor hun ei- van de slag op het slagveld gemeenen Europeeschen oor-
genlijk helemaal niet te vieren herdacht. De czaar te paard en log dreigend boven onsè^
was; een nederlaag. Het ging de czarina in een rijtuig in- hoofd..."
om de plechtige eeuwfeestvie- specteerden hun eigen, in lan- Nee, als de mens alles tevoren
ring „van den slag bij Borodi- ge rijen opgestelde, bloem der zou weten... Dan nog maar eenra|§
no, in tegenwoordigheid van natie die twee jaar later zelf wijsheid in de AOW-loze|f||
het Russische Czarenpaar op het kind van de rekening zou vroeg 20ste eeuwse grappens-wHg
het slagveld zelf". In oktober worden. Maar ook czaar en feer, toen trouwens Johan de^®
1812 ging Napoleon Bonaparte czarina waren zich niet bewust Raadselredacteur zich op glad'
als keizer, met zijn Grote Le- van hun latere lot, anders had- ijs begaf met het opgeven van.
ger vol geronselde en ge- den ze zich niet zo rustig te „bijbelsche raadsels", tot be-ÏHC
knechte Europeanen, op de paard en in de koets laten sluit. „Een jongmensch zeidejns
vuist met de 'Russen. Het rondrijden. Er was een hoog tot een bejaarden vriend: Ik'
kwam tot de slag aan de Mos- gedenkteken met opwiekende begrijp niet, dat gij op uwen' z®<'
kwa of, zoals de Russen het adelaar en een soort Duits oor- leeftijd nog zoo hard werkt.^ ei
noemden; de slag bij Borodino logskruis voor de Russische ja- Gij moest, dunkt mij, eindelijkpstc
en na afloop bleven 80.000 gers die in de slag vielen; een wat rust nemen. Weet gij.b v(
man, waarvan 50.000 Russen Russische jager vertoonde zich antwoordde hem de grijsaard,F
op dat slagveld. voor de fotograaf in de uni- weet gij wat Diogenes op eenl
form van 1812, en heel opmer- dergelijken raad tot zijne leer-
Napoleon hakte zijn tegenstan- kelijk was de inwijding van lingen sprak? Niet? Ik zal het[|J3
der dus in de pan. maar zijn het nieuwe gedenkteken dat u zeggen: „Zou ik", antwoord-'
zege was tegelijkertijd het be- door de oude vijand, Frank- de hun Diogenes, „wanneer ik'V>i
gin van zijn ondergang. En rijk, aan de nieuwe vriend, bij den wedstrijd in het ren-
daarom vierde het czaristische Rusland, was aangeboden. Het park meedong, en bijna den) 1
de geschie- eindpaal was genaderd, opeenslCi
Rusland in 1912 toch maar een kan raar lopen
groot feest. Het „Geïllustreerd denis.
blijven stilstaan?"
ak
JDB
iflict
gisc
AC
ivull
rbijsl
lag
Nedi
m 2
lanc
EEN NIEUWE GENERAAL-
VELDMAARSCHALK: „De
keizer van Duitschland be
noemt den koning van Sak
sen tot generaal-veldmaar-
schalk. Een aardig moment
door den fotograaf op aardi-
ge wijze gekiekt: de koning
van Saksen, rechts, in ulane-
nuniform, draagt den maar
schalksstaf, hem door den
keizer overhandigd. Deze ge
beurtenis had plaats na af
loop der groote Duitsche Ie-
germanoeuvres".
and.
atrej
vees'
kern
EEN HISTORISCH HUIS, DAT
DEZER DAGEN VEELBE
SPROKEN IS: „De villa van
Napoleon I op het eiland
Elba, door dezen gedurende
zijn kortstondige gevangen
schap aldaar bewoond. Het
gebouw is dezer dagen ver
kocht aan den Romeinschen
prins Ruspeil voor 300.000
lire".
id-
recl
rko
JDH
dho^
cker
rden
et D
nog
taff 1
HERDENKING VAN DE SLAG BIJ BORODINO: Men ziet de inspectie van de troepen op het
slagveld door czaar en czarina, links onder het al bestaande gedenkteken voor de gevallen
Russische jagers in 1812, rechts onder het Franse geschenk: een nieuw gedenkteken. Daar
tussen in de Russische jager anno 1812.
VAN DE CRISIS IN DEN BAL
KAN: „Bulgarije, Montenegro,^
Servië en Griekenland het
ben hun legers tegen dei
Turk gemobiliseerd. Alge
meen wordt het Bulgaarschslei
leger als het beste en sterk-je
ste, ook het best geoefende, e
J van de vier verbonden chris-n
ten-Balkanmogendheden be-di
-J schouwd. Onze foto geellf.
een compagnie Bulgaarschiai
infanterie weer, voor een ka-Jii
zerne te Sofia aangetredei
onder bevel van hare officie-1
ili ren voor de mobilisatie".
iet fc
aaff
de
•kt. 1
jaai
ipi
ms
l>lil
:ste
nse
topt
gnaa'
on ne
en df
ilpuri
rkdri
e kc
h
vo
nkers
Ie hc
•-ami
incie
ident
d ge
igeko
r vei
