arkoers
KSaronni
pp het hji
beschreven
Aansluitingvan
amateurs nog lang
niet gerealiseerd
W ereldkampioene
Jones stopt ondanks
titel
'ó.OO9^
BPORTTRIBUNE
>han Lammerts
naar ploeg Post
LEIDSE COURANT
MAANDAG 6 SEPTEMBER 1982 PAGINA 11
5NAM Johan Lammerts treedt vol-
8 seizoen bij de profs aan. De bekende
[teurwielrenner uit Bergen op Zoom,
opzien heeft gebaard in de Vredes-
en de Ronde van Europa, zal een
•act tekenen bij Peter Post. Het is de
eling dat hij volgende week al uit-
,t in de Ronde van Catalonië. Hoewel
[zijn ploeg nog niet definitief heeft sa-
Igesteld, zullen daar vermoedelijk
eens aan de start verschijnen Johan
de Velde, Gerard Veldscholten, Ludo
ers, Frank Hoste en Rooks, van wie
It beweerd dat het één van zijn laatste
en is om zich als neo-prof waar te
Belangstelling
voor Peter
fffe Winnen
Peter Winnen.
GOODWOOD Bij het wereldkampi
oenschap wielrennen in Goodwood heeft
Peter Winnen vijf aanbiedingen van ploe-_
gen gekregen om volgend jaar voor te rij
den. De huidige sponsor van de nummer
vier uit de Ronde van Frankrijk trekt
zich aan het einde van het seizoen terug.
Het betreft twee Italiaanse, een Belgische,
een Franse ploeg (die van Joop Zoete
melk) en de nieuwe sponsor van zijn hui
dige ploegleider Walter Godefroot. Win
nen: „De komende week beslis ik. Ik zie
mezelf ook heel goed functioneren bij de
mannen van Raleigh en ik weet dat er
ook interesse is, maar concreet heb ik nog
niet gesproken met Post". Peter Post zal
deze week ook trachten de Westduitser
Gregor Braun in te lijven.
Wellicht fraude bij WK
voetbal in Argentinië
BUENOS AIRES Verhalen over een fraude-schandaal,
dat zich tijdens het wereldkampioenschap voetbal '78 zou
hebben afgespeeld, doen de laatste dagen in Argentinië
steeds meer opgang. De organisatie-kosten blijken bijna
1900 miljoen gulden te hebben bedragen, het viervoudige
van het WK in Spanje.
Oud-minister van financiën Juan Aleman richtte deze da
gen kritiek op admiraal Carlos Lacoste, die nog steeds
vice-voorzitter is van de FIFA. Dit weekeinde kreeg een
ander oud-Juntalid, admiraal Emilio Massera, er eveneens
van langs. De chef-staf van de marine zou zelfs te maken
hebben gehad met twee aanslagen, die in '78 tegen Aleman
werden beraamd. De beschuldigingen van Aleman hebben
tot gevolg gehad dat het huidige bewind van generaal Ray-
naldo Bigone de fiscale opsporingsdienst opdracht heeft ge
geven de zaak te onderzoeken.
Irene van der
Laan wint in
Joegoslavië
DEN HAAG Irene van der Laan. die
vorige week de op één na beste wereld
tijd over het Kanaal realiseerde, heeft
afgelopen weekeinde een wedstrijd in
Joegoslavië gewonnen.
De Haagse lange afstandszwemster vol
tooide de 16 kilometer lange tocht in de
Adriatische Zee met start en finish in
Starigrad als snelste dame in 3 uur en 43
minuten. Bij de heren won de Joegoslaaf
Boris Petric. Ton Brouwer (PSV) eindig
de daarbij als zevende.
de dappere Hans Boom was in
de achtste ronde een keer bij
een ontsnapping betrokken.
Zijn poging met de Nieuwzee-
lander Van der Griend en de
Tsjech Klasa de kloof met de
kopgroep te overbruggen,
reikte niet ver. Het was niet
opmerkelijk, want de Tukker
had zijn dag niet. „Het wilde
gewoon niet. Ik had er toch
vier weken helemaal voor ge
leefd. Er alles aan gedaan.
Trouwens, tijdens de training
ging het nog goed". De natio
nale kampioen die de strijd in
de tiende ronde voor gezien
hield, weet het minder goede
optreden aan het parcours en
met name aan de klim voor de
finish. „Het is geen echte klim
en geen vals plat, maar ieder
een zit op de top te hijgen. Op
het laatste stukje wordt, zoals
normaal te doen gebruikelijk,
niet meer gedemarreerd. In de
afdaling krijgt iedereen de tijd
om te herstellen, zodat het
daarna moeilijk werd om weg
te komen".
Hans Boom had geen ongelijk,
maar de Oranje-ploeg ver
zuimde ook zich nadrukkelijk
met de strijd aan de kop van
het peloton te bemoeien. Al
leen Gerrit Solleveld probeer
de de meute een hoger tempo
op te dringen, door aan de kop
te gaan sleuren. „Dat was in
de zevende en achtste ronde.
Maar er ging een spaak in
mijn wiel kapot, zodat ik van
fiets moest verwisselen. Het
kostte me daarna zo veel
kracht, dat ik later prompt
door kwam te zitten".
Slechte dag
Nederland was niet het enige
wielerland, dat een slechte dag
beleefde. België, dat gezien de
dit seizoen behaalde interna
tionale resultaten moeiteloos
een drietal kandidaten voor de
eindzege naar voren kon
schuiven, bleef eveneens ner
gens.
In de negende ronde sprong
Drogan weg, nam ruim zestig
seconden voorsprong en hield
daarvan aan de finish na een
imponerende solo over zo'n 50
kiloometer, er nog acht over.
De 26-jarige Oostduitser be
wees daarmee dat het heel
goed mogelijk was om én in de
100 km-ploegentijdrit te schit
teren èn met succes te starten
in de individuele titelrace.
PETER VAN PUTTEN
De emoties worden Mandy Jones na het veroveren van
de wereldtitel bijna te veel.
GOODWOOD Precies een week voordat ze zaterdag in Good
wood de nieuwe wereldkampioene op de weg werd, stopte Man
dy Jones met wielrennen. In de kwartfinales van achtervolging
op de baan van Leicester was de 20-jarige Brise hoop op een me
daille kansloos tegen de Amerikaanse Connie Carpenter.
Mandy Jones kon die onverwachte nederlaag niet verkroppen.
Ze gaf haar fiets terug aan de bond met de van tranen door
drenkte mededeling: „Ik houd er mee op". Het heeft uren gekost
om de opwelling van de beste Britse wielrenster ongedaan te
maken. Uiteindelijk werd ze overgehaald nog een keer op te
stappen voor het wegkampioenschap.
Mandy Jones, twee jaar geleden op het zware parkoers van Sal-
lanches al eens derde, stond volkomen ontspannen aan de start
Trok in de eerste ronde al ten aanval en fietste de gezamelijke
concurrentie tenslotte op achterstand. Met de regenboogtrui om
de schouders kondigde ze opnieuw haar afscheid aan. Ik hoop
nu een baan te vinden, ik wil nu gewoon werk doen", verklaar
de ze.
In de zestig kilometer lange koers had de gedrongen Engelse de
zware arbeid niet geschuwd. Nadat Nadesja Kibardina uit de
Sowjet-Unie het peloton de eerste keer over de heuvels sleurde,
demarreerde Mieke Havik in de afdaling. De Volendamse kreeg
onmiddellijk gezelschap van Mandy Jones. Het duo fietste stevig
door, maar aan het einde van de tweede ronde bedroeg de voor
sprong slechts zes seconden. Mieke Havik, die met haar agressie
ve manier van koersen al elf maal dit seizoen winnend over de
streep ging. maakte op de top van de heuvel bij de eindstreep
een klein rekenfoutje. Ze liet zich terugvallen in het peloton,
terwijl Jones doortrapte. Jones kreeg prompt drie rensters ach
ter haar wiel: Maria Canins, Gerda Sierens en Sandra Schuma
cher. Alle drie vertegenwoordigsters van sterke Westeuropese
ploegen. De beslissende slag was gevallen. De Nederlandse for
matie. die in het begin zo knap afstoppingswerk verrichte voor
Havik miste de boot en stelde daar niets meer tegenover.
1 ~H p
GOODWOOD Een goe
de les voor de toekomst.
Dat was het wereldkampi
oenschap wielrennen voor
de Nederlandse amateurs.
Hoewel hier en daar al
weer werd aangenomen,
dat de Oranje-brigade de
aansluiting met de inter
nationale top had gereali
seerd, bleek in Good
wood, dat daarvan nog
geen sprake was. Sterker
nog dan de uitslag toonde
het wedstrijdverloop aan,
dat de geselecteerde cou
reurs van Piet Liebregts
niet verder konden ko
men dan gewoon meerij
den.
Hoewel in het verleden al her
haaldelijk was aangetoond, dat
vroege ontsnappingen dikwijls
een groot gevaar kunnen in
houden, ontbraken de Neder
landse amateurs op de eerste
rij toen de Rus Kociakov de
eerste serieuze demarrage
plaatste. En de alarmklokken
hadden helemaal moeten gaan
luiden toen in deze derde ron
de de wereldkampioen Veder-
nikov en de Oostduitser Dro
gan het peloton verlieten. In
een vloek en een zucht ont
stond een kopgroep van acht
man, waarvan naast de al ge
noemde coureurs ook de De
nen Byriel en Veggerby, de
Amerikaan Eaton, de Italiaan
Colage en de Brit Sanders deel
uitmaakten. Daarna werd de
poort door de Russen dichtge
gooid en hadden de Nederlan
ders het nakijken.
De excuses waren talrijk. Er
werd gewezen op de ongunsti
ge zestiende startpositie. Hans
Boom, die de wedstrijd niet
uitreed: „Toen we vooraan
kwamen waren ze al weg!"
Het pleitte overigens niet voor
de Nederlandse amateurs, dat
zij er zo lang over hadden* ge
daan om zich door het grote
veld deelnemers heen te wor
stelen. Uiteindelijk waren ze
er nadrukkelijk op gewezen,
dat het van levensbelang was
zo snel mogelijk vooraan te
komen.
Niet fataal
liaan, die in Praag op de laat
ste meters in winnende positie
onaangenaam werd verrast
door Maertens en Hinault, had
zich zo zeker durven opstellen,
omdat hij had ontdekt dat de
aankomst hem op lijf was ge
schreven.
Niet alleen
Hij stond daarin niet alleen.
Ook Jan Raas had na een ver
kenningsrondje al Saronni ge
tipt. „Het was precies de aan
komst zoals hij dat nodig had.
Zo zijn ze ook in Italië". De
Zeeuw, die tot de grote verlie
zers mocht worden gerekend,
had geen kans gekregen zich
echt in de strijd te mengen. Hij
kon geen beweging maken,
zonder dat Baronchelli of Con-
tini reageerden. Zij bewaakten
hem van de eerste tot de laat
ste meters. Dat, alsmede het
feit, dat het parkoers voor
hem toch minder geschikt was
dan algemeen was aangeno
men, gaf hij met een handge
baar te kennen dat maar op de
kaart-Zoetemelk moest wor
den gespeeld. „Joop was de
beste. Jammer voor de ploeg
dat het uiteindelijk niet lukte".
Er waren meer renners die
hun doel niet bereikten. We
reldkampioen Freddy Maer
tens - die in 1983 voor de ploeg
Louwens zou kunnen rijden -
ging door de zijdeur af. Na
zo'n 120 kilometer kneep hij
de remmen en maakte wat
zwakke opmerkingen als: „De
benen wilden wel, maar ik
had ademhalingsproblemen"
en „Ik kwam conditie te kort".
Was die laatste kreet uit zijn
mond. beschamend, voor Hi-
Joop
kon zich de
wel uit zijn hoofd
Voor de zoveel-
keer in zijn carrière
hij dicht bij de door
Saronni vero-
regenboogtrui ge-
oorkufest> maar opnieuw was
naar de macht
Isior islukt. „In Ostuni werd
1 vier"de, in Barcelona,
vijde. Nu sta
weer naast". En een
verbitterd keek hij
mndigfc, hoe op het erepodium
t van jppe Saronni, geflan-
ït, volLrcj door Greg Lemon
rdwiiirver^ en Sean Kelly
ch j^rons), als de nieuwe
mpioen werd gehul-
eisior bd. Zoetemelk had er
i. :702'fcens spijt van, dat hij in
chter: 1 beginfase van de 275
rs: 2iometer lange koers, zo
n Engtel werk had verricht.
i^LodeH kij wat spaarzamer
man. let zijn krachten omge-
ongen, dan zou hij de
?1 misschien toch nog
Tour- Ibben veroverd.
hgeveer dertig kilometer
lor de finish kwam er een
lor Nederland uiterst per-
iktiefrijk kopgroepje tot
l®n- nd. Gerard Veldscholten
f te8 d zich samen met Joop Zoe-
nuiscl nejk Francesco Moser en
g°en do Peeters van het peloton
'er )V< gemaakt. Moser wilde in die
>unt. uatie njet meewerkent maar
Veldscholten had durven
0Pu marreren was er vermoede-
«ige t een kansrijke situatie ont-
£e v< an. De Italiaan had dan de
°P dige inspanningen moeten
van Leren, terwijl van de Belg
eters, gezien zijn dienstver-
J nd met Raleigh, niet al te
n eni ej verzet behoefde te wor-
ïcnt) n verwacht. Veldscholten,
e traae koersinzicht te kort kwam,
2—0 e^e ^et belang van een cru-
gakj, lal moment wel aan. Hij
oeg Joop Zoetemelk om raad
ïr Akk die gaf opdracht op de kop
Kru n de groep te gaan zitten,
n Gesi *at was helemaal fout", zei
eter Post later. „Gerard had
maf de laatste positie moeten
——«Bt systeem-Post werkte dit-
Raal dus niet. Post haastte
ihter te verklaren, dat hij
ior Veldscholten een diepe
wondering had. „Het was
ntastisch wat hij in de finale
lemaal nog kon. Hij heeft
itner >ortreffelijk gereden". De
z titel nge, steeds weer verbazende
ppel, troepsrenner, besefte na af-
;rvon op nog niet dat hijzelf ook
idska isschien wel heel dicht bij
metjet wereldkampioenschap was
tweest. De idee om voor ei-
>egro tn kans te rijden was wel bij
e'04. em opgekomen, maar hij
en. Nlurfde het niet aan. „Ik was
Idhof ing voor de gevolgen. Ik
2Okirfde niet mijn eigen gang te
veer aan. Ik reed echter goed. Ik
ad ook helemaal naar het
ampioenschap toegeleefd. Ik
eb gewoon mijn werk voor
e ploeg gedaan. Over een
•aar jaar zie ik wel verder".
Giuseppe Saronni spreidt de armen, de wereldtitel is
binnen.
mocht niet baten. „Ik heb mijn
ploeggenoten direkt gezegd
niet op mij te rekenen. Ik ben
afgestapt, want dat is beter
dan in de finale te worden ge
lost. Ik was moe en door die
doping-affaire niet gemoti
veerd".
Leger uitvallers
In het leger uitvallers bevon
den zich ook vele Nederlan
ders. Maar dat had zo zijn re
den. De nationale ploeg werk
te eendrachtig samen om de
beschermde renners zo fit mo
gelijk in de finale te brengen.
Van Vliet moest daarvoor als
eerste de tol betalen. Hij stapte
af op het eind van de 14e ron
de. Wijnands en Van Houwe-
lingen volgden een ronde la
ter. Knetemann en Winnen
hielden het in de 16e omloop
voor gezien, welk voorbeeld
door Lubberding en De Rooy
even later werd gevolgd. Ze
hadden allemaal hun eigen
verhaal dat op één punt over
eenkwam. Het was „afzien"
geblazen. Knetemann bracht
dat het beste onder woorden:
„Het was verschrikkelijk. Je
moest maar doorharken. De
laatste twee ronden kon ik
zelfs niet meer denken". Ook
Theo de Rooy was blij na ge
dane arbeid te kunnen stop
pen. „Ik had de hele dag een
knoop in mijn maag. Mijn ont
bijt was kennelijk pas in de
loop van de middag verteerd.
Nee, ik voelde me beslist niet
lekker".
Op zich behoefde het late ver
schijnen aan de frontlinie niet
fataal te zijn. In dit geval
kwam het echter wel zo ver,
omdat eveneens geen echte
strijdlust werd getoond. Alleen
Lejarreta opende als eerste op
nieuw de aanval. De Ameri
kaan Jonathan Boyer reageer
de en leek succes te kunnen
boeken. Toen kwam echter als
een duveltje uit een doosje
Greg Lemon tevoorschijn. Met
Saronni aan het wiel reed
hij in recordtijd het gat dicht,
waarna het voor de Italiaan
geen punt meer was om dat te
doen, waarin hij tijdens vorige
kampioenschappen constant
had gefaald: namelijk het kar
wei afmaken. Zelfbewust
klonk het na afloop: „Ik heb
ditmaal niet getwijfeld. Ik be
schouw deze titel min of meer
als de voltooiing van mijn
loopbaan. De hele ploeg heeft
voor mij gereden. Ook Moser.
Vooraf heb ik al gezegd dat ik
het zou waarmaken". De Ita-
De teleurstelling is Joop Zoetemelk aan te zien na de finish van de profwedstrijd.
Enig op^jen baarde de opgave
van Winnen. „Sinds de Tour
heb ik twee slechte dagen ge
kend. Dat was tijdens het cri
terium van Kamerik en hier.
Ik had slechte benen en was
niet vooruit te branden.
PETER VAN PUTTEN
Bernard Hinault is een tooonbeeld van ontluistering. De als één van de favorieten
gestarte winrlaar van de Tour de France gaf halverwege de koers op.
Het was overigens niet de eni
ge keer dat de voortreffelijk
samenwerkende renners van
de Nederlandse ploeg probeer
den de wereldtitel veilig te
stellen. Ook Hennie Kuiper
probeerde in een van spanning
zinderende finale zijn slag te
slaan. Tijdens de voorlaatste
klim attaqueerde hij fel. De
sterk rijdende Spanjaard Mari
no Lejarreta sprong achter
hem aan, maar toen liep het
mis. Kuiper: „Ik zag hem aan
komen, maar ik reed met een
groot verzet. Daarom kon ik
niet aanhaken. Lejarreta had
op mij moeten wachten. Hij is
geen temporijder en had me
nodig". De Spaanse klimgeit
verkoos echter alleen door te
gaan. Lang bestond zijn ilussie
niet. Nadat het peloton eerst
Kuiper had ingehaald, werd
ook Lejarreta teruggepakt. Op
de laatste klim moest derhalve
de beslissing vallen.
nault ging die vlieger wel op.
De Breton voelde al snel dat
het niet ging. Hij liet zich nog
een fiets met een kleiner ver
zet aanreiken, maar ook dat
1
