CeicLe Soman t
Onstuitbare
rij te dikke
Nederlanders
naar België
gelokt
VERMAGERINGSIMPERIUM
GOED VOOR ROND
ANDERHALF MILJOEN
GULDEN PER JAAR
I 6^'-' ,'i'
ZATERDAG 7 AUGUSTUS 1982
gin deze week werden
le honderden Neder-
ïdse vrouwen en een
1 kleiner aantal man-
n opgeschrikt toen het
nisterie van volksge-
ïdheid en milieuhygië-
via de nieuwsmedia
ernstige waarschu-
ng richtte aan het
res van mensen, die in
^lgië (Gent en West-
stille bij Antwerpen) een
dele op homeopati-
leest geschoeide
rmageringskuur volg-
Na de acute zieken-,
isopname van een
ouw met hartklachten
viseerde het betreffen-
ministerie volgers van
ze kuur onmiddellijk
in huisarts te raadple-
n.
ize verslaggever Kees
jers was een van de
ankheids"-artsen, de
9'^ntenaar dr. Yvan Coe-
^is, al langer op het
oor. Kort voor deze
ts op vakantie ging, te-
^Hnde hij in Gent allerlei
tenswaardigheden op
ind de tot een golf van
inkheidstoerisme lei-
nde praktijken van dr.
iesens.
half zeven 's morgens staan gewichtige Nederlandse dames voor de nog gesloten praktijkdeur
L«li straks maar een laag nummertje te kunnen trekken.
INT Op 16 augustus aanstaan-
zou hij na een „welverdiende"
kantie zijn praktijk weer hervat-
I, dr. Yvan Coesens, de voorma-
e Gentse huisarts, die binnen en-
3^ le jaren een geraffineerd en
st lucratief vermageringsimperi-
opbouwde. In de Gebroeders
n de Veldestraat om precies te
vravi op nummer 113 voorzag hij
Sch gelijks ongeveer 150 Nederlan
ds voor het merendeel vrou-
n van medicijnen om snel en
■J® pltréffend af te vallen. Een re-
Irechte goudmijn, die hem per
een honorarium van omtrent
duizend gulden bezorgde. Afge-
maandag stortte dat bolwerk,
ider dat dr. Coesens er zelf weet
had, volledig in nadat het mi-
terie van volksgezondheid en
''lieuhygiëne via het late NOS-
Nederland had laten we-
i, dat het hier om een uiterst
ladelijke, de gezondheid onder-
jnende vermageringskuur ging.
el de huisarts raadplegen was
'arbij het dringende advies. Weg
derlandse klandizie dus. Weg
dat gigantische inkomen van
jfz's id de anderhalf miljoen gulden
a( J, "jaar. Weg waarschijnlijk boven-
srsci'n een van z'Jn twee peperdure
2-3-ito s een fonkelende Jaquar en
aranl1 noS oogstrelender Masserati
oom nt van z'n resterende Belgische
g 5, indizie alleen kan dr. Coesens
Dutw ït langer op de hem gewende
>te voet leven.
n dagje rondneuzen in de nabij
eigent Gentse stadscentrum gelegen
Gr broeders Van de Veldestraat
Rij xt mij, kort voor dr. Coesens op
kantie gaat, dat deze dikke veer-
x en dat slaat niet alleen op
leeftijd er via mond-tot-
>nd-reclame en een positief stuk-
in een van onze vaderlandse rod
lbladen in geslaagd is een on
0 laaiitbare rij te dikke en dus te zwa
Nederlanders naar zijn praktijk
lokken. Tegen betaling van vijf-
lertig gulden of zeshonderd Bel-
che franken per visite verstrekt
zijn patiënten, na het opnemen
n de bloeddruk, een voorgedrukt
:ept, waarop slechts de hoeveel-
ien van de verschillende medi-
nenten pep- en laxeermidde-
i en een zogenaamde hongerrem-
r behoeven te worden inge-
ld. Voor dr. Coesens en de hem
isterende uit Belgisch-Limburg
comstige collega dr. Bollen een
litje van een cent. Vijf minuten
patiënt, meer niet.
ren wachten
K)r de slachtoffers in kwestie zit
echter heel wat meer vast aan
n dergelijke bliksemvisite. Loop
2141?1 aan de praktijk van dr. Coesens
^Jipalende café Havermaat maar
binnen. Daar en in het er te-
llliigÉË!
Ook door de achteringang van de praktijk van dr. Coesens weet men de weg wel te vinden.
genover gelegen café Pycke wordt
Ivan 's morgens vroeg tot 's avonds
laat ia lijdzaamheid op z'n beurt
gewacht. Terwijl het broodje hesp
Ien het glaasje plat water (bronwa
ter zonder koolzuur) even onaange
roerd blijven, vertelt een aan haar
dialect duidelijk als Groningse te
kwalificeren tweehonderdpondster.
„Ik heb fle laatste jaren letterlijk
alles geprobeerd om af te vallen,
maar net lukte me nooit. Ik bleef
eten. Kennelijk te veel. Van deze
dokter mag dat. Als je tenminste de
door hem vertrekte medicijnen
strikt volgens voorschrift inneemt.
Ik ben in drie maanden al bijna
poni
tisch toch".
Ter illustratie van haar kernachti
ge relaas neemt ze snel een hap
van het broodje ham, drinkt nog
een slok plat water en verdwijnt
spoorslags naar de échte wachtka
mer, die van dr. Coesens.
Tientje
per ons
Achter de flipperkast hoopt haar
echtgenoot met de vasthoudend-
vele uren flipperen nem nog eens
de verwachte winst zullen opleve
ren. Op mijn vragende blik in zijn
richting reageert hij dankbaar:
„Die vrouWen meneer, je wordt er
stapelgek van. Die van mij praat al
jaren over maar één ding, afvallen.
Ik kan het me wel voorstellen
hoor. Ze is inderdaad te zwaar.
Kan geen leuke jurkjes meer ko-
Een. Enfin, je kent het wel. Mij zit
et niet in de weg, maar zij lijdt er
onder. Heeft al van alles gepro
beerd, maar is gewoon niet sterk
genoeg om minder te gaan eten.
Tot ze in een van die blaadjes een
verhaal over deze Belgische metho
de las. En dus rij ik nu eenmaal per
maand van Winschoten naar Gent
heen en weer. Zo'n kleine duizend
kilometer, 's Morgens om half vier
weg, 's avonds om een uur of acht
weer thuis. En dan moeten we nog
geluk hebben. Je moet soms wel
vier uur wachten voor je aan de
beurt bent. En dan zitten we maar
hier in het café. Die wachtkamer
van de dokter is te klein 'en te on
gezellig. Ik geneer me er wel eens
een beetje voor. Daarom trek ik me
meestal terug achter de flipperkast.
Is m'n vrouw dan eindelijk bij die
dokter geweegt, dan brengen we
snel het recept weg naar de apo
theek hier om de hoek apotheek
Fransoo aan de Galgenberg en
dan maar weer wachten tot de me
dicijnen klaar zijn. Duurt soms ook
nog vele uren. Eerlijk, het kost me
een vermogen. De dokter vijfen
dertig gulden, de apotheek onge
veer tachtig, m'n kilometers en dan
ook nog de consumpties hier. Ik
heb het laatst eens uitgerekend, die
veertig pond die m'n vrouw nou
kwijt is, die hebben me bijna een
tientje per ons gekost
Het systeem is duidelijk. Dr Yvan
Coesens heeft een uiterst efficiënt
in elkaar stekende zaak opge
bouwd. Inpectie van z'n wachtka
mer leert mij, dat daar.net als bij
tal van moderne winkelbedrijven
een standaard met eenvoudig los te
scheuren nummertjes is geposteerd.
Wie het eerst komt, het eerst maalt
Al vroeg in de morgen gaat de deur
open, maar uren voordien hebben
de eerste tientallen „gewichtige"
bezoeksters zich al in en voor het
portiek geposteerd. Zij zijn rond
negen uur als eersten aan de beurt.'
Wie later komt dr. Coesens
werkt naar schatting zo'n 200 pa
tiënten per dag af neemt de
vlucht naar een van de nabijgele
gen cafés. Kortom, ook de nering
doenden in de buurt varen wel bij
het leed van vele dikke mensen.
Wachtkamer
De eigenaresse van café Havermaat
daarover: „Ach meneer, vroeger
was dit een stamminee van stan
ding. Kwamen hier deftig verpakte
koetsiers om hun vermoeide paar
den op een „maatje haver" te trac-
teren. Ze dronken zelf een pintje
bier. Ze hadden de tijd. Monsieur of
madame liet enkele honderden me
ters van hier aan de roulettetafels
van het inmiddels ter ziele gegane
casino de guldens en frankskes
kwistig rollen. Echt, een deftige
zaak dus. Toen ik in de zaak kwam
heb ik er een plesante buurtstam-
minee van gemaakt. Veel wieler-
volk. Kijk maar naar de foto's
daarEddy Merckx, Rik van
Looy, Peter Post. Ze kwamen hier
altijd tijdens de Gentse Zesdaagse.
De laatste jaren baat ik echter een
wachtkamer uit. 's Morgens om ze
ven uur staan de eerste 'Ollanders
al voor de deur om koffie en omdat
die Coesens soms tot 's avonds elf
uur doorgaat, maken we erg lange
dagen. Goed voor de kassa, dat wel,
maar toch Soms word ik er moe
van. De godganse dag wordt er hier
over afslanken gepraat. Maar allez,
ik mag niet klagen, die 'Ollanders
zijn vriendelijke mensen en ze ver
teren veel. Kan ik ze slecht de toe
gang weigeren ten faveure van m'n
vaste klanten".
Verzoet in het geval van café Ha
vermaat geld de vele arbeid, de
man die tot voor kort het hardst
lachte was uiteraard dr. Yvan Coe-
sen zelf. Zoals gezegd, ongeveer 200
patiënten per dag en dus een dag
inkomen van zo'n dikke 6000,-,
een maandloon van ongeveer
f 125.000,-. Daarvan kun je natuur
lijk in twee peperdure auto's rond
rijden, zelfs als je van dat geld nog
een collega-arts en twee assistentes
moet onderhouden.
Geen kwitantie
Het feit, dat zijn buitenlandse pa
tiënt het na „behandeling" zonder
kwitantie moest stellen, geeft al te
denken. Zwart geld? Ook de Belgi
sche belastingdienst maakte enige
tijd geleden een dergelijk gedach-
tensprongetje. Zelfs de Vlaamse
justitie kwam er aan te pas en het
schijnt dat de Rijkswacht in die pe
riode een keurig en getralied
wachtkamertje voor hem reser-
Een van de schaarse mannelijke
klanten van dr. Coesen op weg
van café Havermaat naar de échte
wachtkamer.
veerde. Naar verluidt kwam dr.
Coesens er in dit geval met een
boete van ongeveer 50.000,- af,
weliswaar een respectabel bedrag,
maar voor dr. Coesens...? Niet
meer dan zijn honorarium over
acht, zij het lange werkdagen. Een
lachertje dus.
Wat was en is Coesen? Wat is het
geheim van dr. Coesens en van zijn
in het nabij Antwerpen gelegen
Westmalle opererende collega?
Als je er met Nederlandse artsen
over spreekt, luidt steevast de con
clusie: „Wij zouden dergelijke me
dicijnen nimmer voorschrijven.
Hoewel ze niet allemaal te achter
halen zijn, gebruikt dr. Coesens in
hoofdzaak laxeermiddelen, rabar-
berwortel en aloë en combineert
die met bescheiden pepmiddelen.
Een verhoogde stoelgang dus en
veel energie. Kan nooit gezond zijn.
Bij langdurig gebruik kunnen bij
verschijnselen optreden. Het is een
combinatie van homeopatische ge
neesmiddelen en van poeders die
uit dierlijke organen worden sa
mengesteld. Wat nog het meest
schadelijk isdeze preparaten
jagen de functie van de schildklier
op. Allesbehalve bevorderlijk voor
de gezondheid dus".
Snel resultaat
Niettemin was het succes van dr.
Coesens groot. Met name in de
eerste kuurmaanden vielen zijn pa
tiënten vele kilo's af, terwijl ze nor
maal mochten eten en drinken.
Zelfs het borreltje behoefde men
niet te laten staan. Geen wonder
dus dat de wanhopig met hun over
gewicht vechtende vrouwen er al
les, maar dan ook letterlijk alles
voor over hadden om eenmaal per
maand naar Gent te reizen. Vijfen
dertig gulden voor de visite, onge
veer tachtig gulden voor een
maandje medicijnen en vele dure
auto-kilometers vormden daarbij
geen sta-in-de-weg. Een vorm van
slankheidstoerisme, die buiten alle
proporties groeide, toen handige za
kenlieden zelfs georganiseerde bus
reizen gingen onderhouden.
Toch zat er wel degelijk verloop in
het patiëntenbestand van de Gent
se dokter. Na een paar maanden
kuren keerde een groot deel van
zijn clientèle niet meer terug. Het
proces van afvallen bleek dan tra
ger te werken, het heen-en-weer
gereis werd te vermoeidend en te
kostbaar. Maar dat hinderde dr.
Coesens nauwelijks. De nieuwe
slachtoffers stonden immers al
weer in de rij voor zijn deur, niet
beseffend dat de door deze metho
de snel te verliezen pondjes aan li
chaamsgewicht er na het beëindi
gen van de kuur weer net zo snel
aankomen. Een keiharde waarheid,
die echter voor onze gewichtige da
mes en een enkele heer geen
reden was om niet maandelijks
vanuit Winschoten, Heerlen,
Amersfoort, Den Haag of Leiden
naar Gent te reizen. En omdat het
beoogde succes aanvankelijk snel
leek te komen, deed de mond-tot-
mond-reclame de rest.
Eén telefoontje met een vriendin:
„Kind, ben je al afgevallen? Och
nee Nou ik heb een adresje,
niet te geloven, veertig pond in
drie maanden!" En de vriendin was
gelijk de volgende klant van dr.
Coesens. En met haar al die te dik
ke vriendinnen, schoonmoeders en
tantes. Vandaar ook die tot voor
kort dagelijkse keten van aaneen-
geparkeerde Nederlandse auto's in
de Gebroeders Van de Veldestraat.
Op enkele honderden meters van
het vroegere casino, waar eens rij
ke Nederlanders en Belgen, meest
al tevergeefs, eert gokje aan de rou
lettetafel waagden De enige zekere
winnaar gokte tot voor kort echter
op nummer 113, dr. Yvan Coesens.
Totdat het ministerie van volksge
zondheid en milieuhygiëne er afge
lopen maandag een eind aan maak
te. Definitief? De tijd zal het le
ren
KEES JAGERS
