Omwegen
Sassenheimse Van Egmonds
kwamen uit drie
werelddelen weer naar oma
Duitse professor loopt negentigduizend
kilometer voor gehandicapten
TWEEDE FAMILIE-REUNIE WORDT GEVIERD MET FIETS-ZEVENDAAGSE
WALTER HERMANN OP STAP DOOR EUROPA
Op mijn omwegen door stad en land 1
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071 LW
- 12 22 44 op toestel 10. door Ton Pictcrs
met tientallen handen aange
grepen. En de „youngsters"
moesten er ook maar aan
wennen. Een tocht met het
Hollandse vervoermiddel,
door de bossen en over de
heidevelden van Gelderland
en Overijssel. Begin- en eind
punt: Arnhem. Een week
lang fietsen. Dat moet, zeker
voor die Australische, Zwit
serse en Amerikaanse jeugd,
een grootse belevenis zijn.
Dat hebben ze toch maar aan
hun ouders te danken. En
aan oma natuurlijk; op de
eerste plaats. De fietstocht
werd met speciale zorg geor
ganiseerd door VVV Arn
hem, waarbij ook VVV Lisse
een werkzaam aandeel had.
Nu bestaan er al jarenlang
zakelijke banden tussen oma
Van Egmond en VVV Sas-
senheim (sapienti sat), dus de
kanalen waren niet zo moei
lijk te vinden.
De enige die niet startte was
Huibert Jan, het Van Eg-
mondse Brusselaartje (Brus
sel, een stad waar de naam
Van Egmond niet geheel on
bekend is), die net de wieg
ontgroeid is. Die blijft deze
week onder de hoede van
opa en oma v.d.Fange in Sas-
sem. Voor de fietstocht, deze
„topic" van de tweede reü
nie, hebben de deelnemers
twee jaar gespaard. Doorzet
tingsvermogen, dat onder
een gulle zon en met een wat
straffe wind beloond wordt.
Zonder „car" kan het leven
'ook bekoorlijk zijn. Dinsdag
middag vertrok het hele ge
zelschap met de auto naar
Arnhem; woensdagmorgen
ging men vort, op het zadel.
De bedoeling was per dag on
geveer 50 kilometer fietsend
af te leggen. Auwauwauw.
De ravitaillering moet een
hoop zitpijn verzachten, en 's
avonds komen ze, hoop ik,
weer los, met hun verhalen
„from everywhere".
Training
Toch is het niet zo erg als het
schijnt, want alle Van Eg-
mondse deelnemers zijn voor
deze fietsonderneming in
training geweest. En oma
bleef niet achter. Dat mens
moet onverwoestbaar zijn. Zij
trainde, samen met schoon
dochter Myrna, voor het
eerst op de Wielertoer-
avondvierdaagse van de
Jeugdrecreatie. Oma deed
het schitterend, en ze kan,
met de meeste voldoening,
haar medaille laten zien.
Zo'n „ouwe dag": ik zou er
voor tekenen....
REGIO
i
LEIDEN Loco-burge
meester C. Waal kreeg
gisterochtend zeer merk
waardig bezoek. Aan het
stadhuis vervoegde zich
een tanige Duitse heer,
die een klein karretje
voortzeulde. De man, die
zich voorstelde als Profes
sor Walter Hermann, ver
telde, dat hij een voetreis
door Europa maakt. In
alle steden die hij aandoet,
vraagt hij de autoriteiten
om een brief, waarin
wordt bevestigd, dat Herr
Hermann in de betreffen
de stad is geweest. De
man beweerde, dat hij al
zes jaar door Europa kui
ert en dat hij inmiddels
een slordige negentigdui
zend kilometer heeft afge
legd. Professor Hermann
maakt de voettocht ten
bate van de gehandicap
ten. De Duitser vergaarde
naar zijn zeggen al drie
miljoen Duitse marken en
het vierde miljoen laat
niet lang op zich wachten.
Loco-burgemeester Waal
was zeer onder de indruk
van het verhaal en gaf de
man het gevraagde bewijs.
Hij deed er als extraatje
nog een stropdas van de
Professor Hermann komt op
uiterst vreemde wijze aan
zijn geld. Ruim zes jaar gele
den sloot hij een wedden
schap af met achttien vrien
den. Herman beweerde, dat
hij met het grootste gemak
een voettocht van 25.000 ki
lometer kon maken. Op die
reis zou hij niet meer dan 100
mark meenemen. Door te
werken zou hij in zijn le
vensonderhoud voorzien.
Zijn ongetwijfeld vermogen
de vrienden hadden blijk
baar weinig vertrouwen in
de onderneming, want de in
zet werd bepaald op het on
waarschijnlijke bedrag van
één miljoen Duitse marken.
Schrik
Maar de toen vijftigjarige
Hermann bezorgde zijn
vrienden de schrik van hun
leven. Hij begon aan zijn
wandeltocht door Europa en
na een kleine twee jaar ste
vig doorstappen werd het
eerste miljoen naar zijn
bankrekening overgemaakt.
De professor in de veeartse
nij had blijkbaar de smaak te
pakken want hij bleef na die
25.000 kilometer doorlopen.
Zijn bankrekening bleef ook
groeien. De Duitser, die naar
T,Vn Town ruim QO 000 kiln-
meter heeft afgelegd, incas
seerde tot nu toe drie miljoen
mark. Binnenkort volgt het
vierde miljoen. Nog een slor
dige tienduizend kilometer
en Herman heeft de hon
derdduizend volgemaakt.
Professor Herman versleet
tijdens zijn voetreis door
Duitsland, Spanje, Italië,
Frankrijk, Luxemburg, Bel
gië en Nederland naar zijn
zeggen 150 paar schoenen en
382 paar sokken. De banden
van zijn karretje moesten zes
keer worden vernieuwd. Hij
is inmiddels aan zijn vijfde
tent bezig. Herr Professor,
die zegt per dag vijftig kilo
meter te lopen, houdt zijn li
chaam op vreemde manier in
conditie. Hij vertelt per dag 2
a 3 pakjes sigaretten te ro
ken. Zijn dorst lest hij met
het dagelijks drinken van 2
liter wijn. Hermann voelt
zich daar prima bij: „Mijn
arts heeft me eens gezegd dat
ik moeilijk dood kan gaan.
Mijn hart is te hard." Herr
Hermann vertelde gisteren
dat hij maar vijftig cent op
zak had: „Meestal krijg ik in
Nederland wel te eten, de
mensen zijn erg vriendelijk.
Hij verhaalt van een wat
minder prettige ervaring in
België. Voor een boer was hij
acht uur in touw. Als belo-
ninp paf die hner hem twin
tig frank. In Nederlands geld
uitgedrukt is dat een bedrag
van nog geen anderhalve
gulden.
Erfenis
Voor het geld hoeft de Duit
se professor het niet te doen
Hij vertelt dat hij na de oor
log erg veel geld van zijn
moeder erfde. Dat geld staat
nu op een Zwitserse bank. TfprnniH
Hermann schat, dat zijn ver-
mogen momenteel zo'n 33
miljoen Zwiterse Franken
groot is. In een testament
heeft Hermann dat geld ver
maakt aan organisaties die
zich bezighouden met de
zorg voor gehandicapten.
Leiden vertrok Hermann
gisteren in de richting van
Amsterdam. Na Amsterdam
gaat hij naar Hilversum. Hij
zegt daar uitgenodigd te zijn
om mee te werken aan een
televisieshow. Van Hilver
sum gaat het naar zijn ge
boorteplaats Goor en eind
augustus komt er aan zijn
reis een einde.
Toen Hermann eenmaal Uit
Leiden was vertrokken, bij
verdween met een verbluf
fende snelheid in de richting
van het station, bleven een
paar vragen onbeantwoord.
Bij zijn terugkeer in Duits
land wil de professor drie
huizen voor gehandicapten
laten bouwen. Hij gebruikt
daar de vier miljoen mark
voor. die hij heeft verdiend
met zijn wandeltocht en nog
eens vijf miljoen van zijn ei
gen vermogen. Kortom, hij
wil zo'n negen miljöen gul
den in het project steken. De
huizen krijgen de naam
Anne Frank. Hermann, die
jood is, heeft in de oorlog in
de concentratiekampen Bu-
chenwald en Auschwitz ge
zeten.
Wat bezielt een man, die zegt
multi-miljonair te zijn, om
zes jaar lang berooid door
Europa te sloffenHoe krijgt
de zeer slim uit zijn ogen kij
kende Hermann het voor el
kaar om in Europa negentig
duizend kilometer (dat is
twee keer de wereld rond) te
lopen? Aan het einde van de
volgende maand hoopt hij de
honderduizend kilometer vol
te maken. Dat betekent, dal
hij in een maand tijd nog een
kleine tienduizend kilometer
moet afleggen. Herr Profes1-
sor moet op zijn minst voort
maken.
Ja, dat was met recht
Van Egmond Multinatio
nal, in de Sassenheimse
Hoofdstraat, bij nummer
26, begin van de week.
Van heinde en verre wa
ren ze met hun tweeënt-
wintigen naar oma Van
Egmond-Bontebal geko
men; gebak stond klaar:
kinderen en kleinkinde
ren en hondje Dinkie,
dat weliswaar in Brussel
z'n dagen vruchteloos
zoek brengt maar van
Noordbrabantse afkomst
is. Als je goed keek zag je
best wel, dat ze allemaal
familie waren; je haalde
de Van Egmonds er zo
uit. En dan nog die typi
sche Bontebal-trekjes.
Dat hou je, of je nu in het
ondoorgrondelijke Au
stralië woont, of tussen
de Zwitserse Alpen, er
gens in de oneindigheid
van „The States", of in
de buurt van de Wet
straat waar je Belg pro
beert te zijn.
Oma Van Egmond straalde,
van trots en weelde. Wist
amper waar ze 't had. De
kinderen en hun kinderen
waren er weer allemaal. Het
is toch heerlijk, als je zoiets
mag beleven. Maar mee op
de foto gaan, nee, dat deed
oma niet. Het ging haar in de
allereerste plaats om het
kroostrijke gezelschap met
z'n vijf (de Australische viel
op de foto een beetje mager
tjes uit, maar sierde wel de
I T-shirts van de „Aussies")
nationale vlaggen, de gulle
lach en de heldere outfit.
„Dallas" in Sassenheim. De
weduwe Van Egmond was
weer geheel en al monter,
moeder en oma. Ook al zijn
haar kinderen „eigen-aardig"
geworden, in de loop der ja
ren. Maar bij oma is alles
weer echt en als vanouds.
Vakantie
Kostelijk, zo'n familie-reünie,
die de deelnemers uit drie
werelddelen weer tezamen
bracht rond de grote Neder
landse vlag bij oma in de
.tuin. Machtig, zo weer even
allemaal bijeen: uit Amerika,
Australië. Zwitserland, Bel
gië en Sassenheim. Een uit
zonderlijke gebeurtenis ook,
want de leerplichtige klein
kinderen hadden met hun
vakanties heel wat te stellen.
Dat schoolvrij zijn loopt na
melijk in de V.S. en Australië
niet parallel met de grote va
kantie in Nederland, België
en Zwitserland. In Australië
is het, nota bene, op het
ogenblik hartje (zachte) win
ter. Daarom moesten die Au
stralische Van Egmondjes
een extra maand vrij nemen.
Afgezien nog van de finan
ciële bijkomstigheden. „Maar
dat hebben we er allemaal
voor over, hè jongens? „Hoi"
en „Yeah" riep het stel. Ze
hadden er alleen maar de
grootste lol in.
De verspreide Van Egmonds,
met hun Bontebal-eigen
schappen, zijn nog hecht met
elkaar verbonden. Dat kan
ook eigenlijk niet anders,
want oma stuurt elke week
brieven naar al haar lievelin
gen in de wereld. Slechts één
van haar vijf kinderen is Ne
derland trouw gebleven: zoon
Ad van Egmond, die in '69
trouwde met Sassemse Myr
na Boot. Die verliezen moe
der geen moment uit het oog,
want ze wonen, met hun
zoon en dochter, gewoon
naast haar. Trouwens, oma
schrijft niet alleen haar hon
derden brieven per jaar, ze
gaat ook geregeld bij haar
jongens en meisjes op bezoek.
Ze is een bereisde „Roelse";
heeft de halve wereld gezien
en past zich daarbij aan het
jaargetijde aan. En wat ze
nou echt leuk vindt hè, is dat
die negen kleinkinderen
over de grenzen heen stuk
voor stuk Nederlands ver
staan en de taal nog vrij goed
spreken ook. Ja, dat doet
haar bijzonder deugd, oma
Van Egmond.
Ohio
De eerste die emigreerde was
Gerard. Hij vertrok als 22-ja-
rige opstandige in '58 naar
Ohio, midden in de Verenig
de Staten. Dag moe, hou je
.haaks; dag jongen, let goed
op jezelf hè. Twee jaar later
kwam hij z'n bruidje Willy
Barg ophalen. En toen weer
terug. Ze hebben nu twee
dochters en een zoon. Daarna
was het dochter Joke, die in
1960 naar Sydney in Austra
lië vertrok, samen met haar
Sassenheimse man Wim
v.d.Wallen. Twee zoons kre
gen ze, aan de andere kant
van de wereld. De derde die
wegtrok was Jan, die zich in
1963 in het Zwitserse Bazel
vestigde, samen met z'n Syl
via (als het goed is, moet je
Suulvia zeggen) Weber; Van
LEIDSE COURANT
Egmond-Weber en twee
Zwitserse zoons. Net van huis
is moeders dochter Helène,
die met haar man Herman
v.d.Fange (ook een ras Sasse-
mer) in 1980 in Brussel ging
wonen. En oma is ook met
hun dochter en zoon zielsge
lukkig. Zoontje Huibert Jan
v.d.Fange is net één jaar en
de jongste reünist. Dochter
Petra van 5 mocht spanie
Dinkie mee naar het familie
feest nemen.
Een hoogtepunt voor moeder
en oma Van Egmond en al
haar nakomelingen. Broers
en zussen, neven en nichten,
allemaal in de buurt van de
blanke top der Hollandse
duinen: een „verenigd ko
ninkrijk" van lieden die het
wèl is gegaan in hun leven.
Hollands welvaren, maar
dan, tot genoegen, genatura
liseerd. Dat mag iedereen
best weten, en daarom kon
ook „de krant" erbij. Het
was, tussen haakjes, al een
keer eerder groot feest ge
weest in Sassenheim. Tien
jaar geleden was er de eerste
Van Egmond-reünie. De
ouverture Van Egmond.
Maar toen waren ze er een
stuk minder in aantal, en
spraken nog beter Neder
lands dan nu. Ditmaal, in
1982, maakt het grut van oma
Van Egmond er een hele
happening van. Behalve de
sterke verhalen, de afzonder
lijke familiaire trots „and
progresses',', de oude herinne
ringen, de snieren en streken
en „bij ojfs is het allemaal be
ter". is/er een zevendaagse
fietstocht ingelast.
Fietstocht
No/en of; dat hebben de jon
gens en meisjes van Van Eg
mond „und Angehorigen,,
Herr Professor in de Koornbrunsteen
DONDERDAG 29 JULI 1982 PAGINA 5
Het hele stel Van Egmond bij elkaar, aan de Sassemse Hoofdstraat, met wereldse vlaggen en al. Een zoekplaatje: wie hoort bij wie?; want
het is allemaal erg gemengd.
