Topconcert
van Gerry
Mulligan
KUNST
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 17 JULI 1982 PAGINA 6
Nieuw fonds
voor
Nederlandse fil
(Van onze
parlementaire redactie)
DEN HAAG Er komt
fonds voor de Nederlan
film. Hiertoe heeft het kabi
vrijdag op voorstel van mii
ter De Boer (CRM) beslot
Het fonds zal gevoed wort
door de gelden die De Boer
op zijn begroting heeft stj
voor „korte kunstzinnige
culturele film". Bij uitker
gen uit het fonds zal echter
lengte van de films geen
meer spelen.
Het fonds zal bestaan naast
Produktiefonds voor de
derlandse speelfilm. Het kr
een bestuur bestaande uit
leden en een fondsraad
vijftien leden. Deze raad aci
seert het bestuur over het
voeren beleid. Het bestuur
slist over het verlenen van
drachten en bijdragen v
films nadat men, naast het
vies van de fondsraad, ook
vies heeft ingewonnen t
nog door datzelfde bestuur
te stellen adviescommiss
Jaarlijks legt het bestuur i
de minister van CRM i
werkplan met begroting v
alsmede een jaarrekening
een jaarverslag.
Acteur Patrick
Dewaere
(35) pleegt
zelfmoord
PARIJS - De Franse filmsl
Patrick Dewaere (35) is gist
ren met een schotwond ai
het hoofd dood aangetroffen
zijn woning in Zuid-Parijs. F
stoffelijk overschot van E
waere, die bekend werd
films als „Les valseuses" i
„Preparez vous mouchoiri
werd door een huisbedien
op de grond naast een 22 ka
ber geweer aangetroffen.
Politiefunctionarissen en ar
sen zijn van mening dat de a
teur zelfmoord gepleegd hee
Zijn vrouw en dochtertje b
vonden zich op vakantie. D
waere was bezig aan de pr
duktie van de „Edith en Ma
cel", waarin hij de rol zou ve
tolken van de vroegere Frani
middengewiocht-kampioen
boksen Marcel Cerdan. Diei
verhouding met zangen
Edith Piaf zou het hoofdthen
worden. Dewaere werd op
dag van zijn dood in de spot
school van Cerdan jr verwacl
voor bokslessen. Men tast i
het duister over het motii
van de zelfmoord.
Op en top
barok
André Isoir speelt een barokpr
gramma in de Lutherse Kerk.
DEN HAAG Er vallen de)
zomer heel wat orgelconcert*
te beluisteren in Den Haag. K
het klinkend succes van Marl
Claire Alain in de Grote Keij
gaf nu gisteren haar landgl
noot André Isoir een niet mil
der geslaagd recital in de Li
therse Kerk. Isoir, winnai
van vele orgelconcours en n
onder meer jurylid van he til
ternationale improvisatiecor
cours alhier, is als organist aa
de kerk Saint Germain dl
Prés in Parijs verbonden. H
bouwde zijn recital in twaa
werken geheel binnen de b
rokstijl op, daarmee het u
1764 stammende Batz-org
alle eer aandoend. Nu eei
nauwelijks bekende - of a
thans zelden gespeelde mi
ziek, zoals de kostelijke vil
deeltjes uit het uit 1583 stan
mende anonieme manuscri|
van Lublin. De lichte toe
overwoog ook nog bij Peraz
De Gabrieli's en een Engel
anonymus uit hét midden va
de 17de eeuw, om daarna lanj
zamerhand via een chiacon
van Buxtehude bij J.S.Bach u
te komen. Drie werken kloi
ken er van hem, met als mil
denstuk de bijzonder knap e
virtuoos gespeelde dorisch
toccata en fuga BWV 538. J<
hann Ludwig Krebs was e«
van Bach's favoriete leeerlin
gen - Bach maakte een woon
speling op hun beidr name
(in het Duits) door Krebs a
de beste „vis in zijn beek" aa
te duiden. Inderdaad tonen d
toccata in a en de Italiaans
fantasie een degelijk zij hi
Bach's georiënteerd talen
Isoir besloot zijn met veel ela
gespeelde recital met de Fee!
telijke Fantasie Fuga in c va
Carl Philippe Emmanui
Bach.
BEZIE
Lionel Hampton: Wederom muzikale deining. Odeon Pope, saxofonist met kringloopademhaling. Grijsgelokte Maestro Mulligan zorgt voor een muziekpiek.
DEN HAAG Elke
keer weer die span
ning. En dan hebben
we het nu eens niet
over organisator Paul
Acket en zijn mensen,
bij wie uiteraard de
zweetdruppels dezer
dagen niet te tellen
moeten zijn. Maar
zelfs bij een verslag
gever die koel note
rend geacht wordt
zijn werk te doen,
kruipen er half juli
merkwaardige krie
bels in het bloed. Wat
wordt het North Sea
Festival dit keer?
Weer zoveel mensen,
nóg meer publiek, of
heeft de algehele re
cessie ook de jazzfans
bij de kladden gekre
gen?
Gisteravond was het voor
de zevende keer zover. Je
nadert bijna met schroom
het Haagse Congresge
bouw dat voor drie dagen
als een superschrijn voor
de jazz tussen Den Haag
en Scheveningen opge
baard ligt. Een soort
blauwbetonnen variant op
de Kaaba van Mekka,
waar jazzpelgrims op hun
jaarlijkse louteringsgang
bijeendrommen. En jawel
hoor, het autoblik levert
opnieuw het eeuwig drin
gende gevecht met het
groen van de dreven rond
de Johan de Wittlaan, de
politie prepareert zich al
om te.overdadige parkeer
ders weg te slepen, de rij
en staan weer voor de
kassa's en binnen is het
weer die weldadige poel
van mensen en muziek.
Tegen de veertig orkesten
de eerste avond. En men
sen? Hier en daar klinken
schattingen van rond de
tienduizend. En dat zou
den er weer meer zijn dan
de openingsdag van vorig
jaar. Het kan nog steeds
niet op bij het North Sea.
Doordat het Congresgebouw er
een tweede Carrouselzaal bij
heeft gebouwd (nog niet hele
maal af, maar voor Ackets
North Sea is het een uitkomst),
door de tent op het dak en hei
immense Tuinpaviljoen merk
je het niet eens. De meeste
concerten zijn prima te be
gaan, maar ja, als je écht op de
bonnefooi laat bij Lionel
Hampton in die tuintent komt
binnenwippen (al begint Lio-
als vibrafonist Milt Jackson
niet in een pittiger combinatie
speelt. Maar wie weet, mis
schien zijn er door velen wel
heet-sentimentele herinne-
ringstranen weggeslikt bij het
weerzien.
Geweldenaar
Rosa
Van oud naar nieuw is een
verdieping hoog bij het North
Sea Festival. Op de eerste, in
onder andere de Faya Lobbi-
zaal alleen nieuw en onbekend
werk van Nederlandse make
lij. We kozen het Ruud van As
Quartet. Electrische leadgitaar
van de naamgever, soms leuk,
soms eentonig, met fraai pia-
nowerk, een matige drummer
en slecht gerepeteerde over
gangen. Alle begin is moeilijk.
Daar weet Rosa King van mee
te praten. De in Nederland
wonende vrouwelijke gewel
denaar op de saxofoon werkte
zich jaren in het zweet in klei
ne zaaltjes, kreeg zo ook op het
North Sea de mensen in een
intiemer omgeving op de tafels
van enthousiasme, en zie, wat
gebeurt op North Sea zevende
editie? Rosa King staat met
een grote band in de giganti
sche tuintent, en die is vol!
Enkele duizenden mensen kan
ze inmiddels bespelen. En ze
doet dat met verve. Al is ze ze
ker niet de grootste onder de
saxofoonspelers, ze is één brok
levende energie, een voortdu
ren bezig trait d'union tussen
de diverse solisten en ze levert
dan ook pure actiejazz. Funky
jazz, rock jazz en blues. Zeer
aardse jazz, waardoor de dui
zenden zich met genoegen la
ten inpakken.
Zij is er vandaag en mor
gen niet meer, maar voor
wie zich alsnog wil laten
inpakken, heeft Paul Ac
ket nog heel wat hartver
warmends voor handen:
Astrud Gilberto, de salsa
van Ray Baretto, de kos
mische muziek van Sun
Ra, de trommeltovenaar
Art Blakey, Maestro Dave
Brubeck, Dutch Swing,
Barrelhouse Blues en
good old Benny Good
man. Gaat dat dus maar
gerust zien.
BERT JANSMA
Foto's: CEES VERKERK
De lange handen van vrolijke aartsvader Slim Gailard.
nel zijn concert een half uur
over tijd) dan helpt er geen
moedertjelief meer aan. Dan
wordt het op je tenen over de
deinende menigte turend mee-
hebaberiebaën. Want Lionel
blijft een trekker. Hoe bestaat
het, vraag je je af, voor een
man die hier zoveel gespeeld
heeft dat een tweede woning
in Nederland al geen overbo
dige luxe voor hem meer kan
zijn. Maar North Sea trekt nu
eenmaal een mengsel van jazz-
puristen, jazzmodernisten,
jazzliefhebbers en jazztoeristen
die het ook wel eens willen
zien en voor wie het allemaal
nieuw is. Van alles en wat en
voor ieder wat. Het publiek
vernieuwt zich, verjongt zich,
terwijl bovendien het contin
gent Duitsers dit jaar wel zéér
groot lijkt. Een goed begin dus.
Grijsgelokte
maestro
Al ontbreekt de big band van
Count Basie, er is gelukkig
meer stevig geproportionneerd
jazzwerk onder de schijnwer
pers. De big band van Gerry
Mulligan bijvoorbeeld. De
grijsgelokte maestro van de
baritonsax heeft een groot
aantal blanke jonge muzikan
ten om zich heen vergaard.
Trompettist Cecil Bridgewater zal straks op zijn vuisten overgaan bij het kwartet van drummer Max Roach.
Net zoals Buddy Rich dat doet.
De formule Oudere Ster met
Onbekende Knaapjes (één
vrouwelijke trompettiste trou
wens), die - al hebben ze nog
geen enkele naam - stuk voor
stuk spelen alsof ze geen hoog
tevrees kennen. Prima werk
verschaffing voor jonge muzi
kanten en in het geval van
Mulligan ook nog eens goed
voor razend knappe muziek.
De koele maestro, af en toe op
zijn horloge kijkend, het podi
um af wippend (om te vragen
hoe lang-ie nog moet?) maakt
niettemin warmbloedige mu
ziek. Zijn kundige arrange
menten zijn befaamd. Ook nu
onder meer een prachtig „Ge
tting sentimental over you",
arrangementen met de voor
hem typerende tweestemmige
melodielijn van baritonsax te
gen dunne trompet en trombo
ne-tonen. Met bovendien een
verrassend goede pianist, Ha
rold Danko.
Vrolijke
aartsvader
Je kan het als verslaggever in
je eentje allemaal niet aan. Als
toeschouwer trouwens ook
niet, het is een gewiekst uit
kienen hoe je met je toegangs
kaartje de hoogste noten voor
je geld gooit. Langs Slim Gail-
lard, die negerpianist, gitarist
en entertainer die met grijze
baard als een vrolijke aartsva
der zijn publiek toespreekt in
de stijl van weet-je-nog-wel-
oudje: Miles (Davis) was mijn
trompetknul, Charlie (parker)
mijn altvriend en ik heb met
alle groten gespeeld. Zelfs doet
hij dat zeker niet meer als de
beste, maar met zijn superlan-
ge handen dendert hij grijn
zend langs het klavier. Een
hele gekke, en wie ooit de
krankjoreme film Hellzapop-
pin' zag herinnert zich dat aJ
(Gailard samen met Slam Ste
wart als het duo Slim en
Slam). Of langs Max Roach, de
ruige drummer in het keurige
pak, die saxofonist Odeon
Pope met zijn merkwaardige
kringloopademhaling, en tro-
pettist Cecil Bridgewater als
uiterst verschillende paranym-
fen naast zich weet. Roach ci
teert onder andere een gedicht
van Amerika's grootste neger-
dichter Langston Hughes: „Als
je voor driekwartjes liefde
heb, geef die me dan snel,
want ik moet weer verder".
Het wordt de basis voor een
muzikale blues. En Cecil Brid
gewater speelt daarna een
trompetsolo op zijn blote vuis
ten (jawel, ép muzikaal).
Keurige heren
Het Modern Jazz Quartet zorgt
voor velen eigenlijk voor de
meest sentimentele reis naar
het verleden. Ooit onder lei
ding van pianist John Lewis
eind vijftiger jaren leverancier
van hitmakende kameijazz
(Vendome, Django, Fontessa).
Keurige heren, keurige mu
ziek. Maar ook voor mij waren
ze de entree in de wereld van
de jazz en ik herinner me zelfs
dat ik in de schoolbanken een
gedicht op deze Bach-ianen
van de jazz wrocht. Anno 1982
zijn ze herenigde Ze zijn ouder,
zitten weer even fraai in het
pak. Niets veranderd, alleen jij
zelf bent veranderd. Nog altijd
is het fraai, maar het is nu
opeens erg steriel, en je vindt
het opeens zonde dat een man
