I John Broekhof en Cock
Filippo trapten in vier
dagen naar Parijs en terug
Rolstoelmarathon door
Duitsland, België en Nederland
Lorike moedert over caracal-baby's
iEGIOLEIDSE COURANT WOENSDAG 14 JULI 1982 PAGINA'S
&ager Kees van
Lent (33) nieuwe
pastor in Lisse
no„
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 - 22 44 op toestel 10.
Nu kun je best gek zijn
op toerfietsen, fervent
lid zijn van een ren- en
toervereniging als De
3 Bollenstreek, maar dat
wil nog niet meteen zeg
gen dat je dan maar voor
je plezier op en neer naar
Parijs moet peddelen.
Toch hebben John
Broekhof uit Sassenheim
en Cock Filippo uit Kat
wijk het 'm gelapt: Am
sterdam-Parijs, vice ver
sa, in vier dagen. Op de
fiets. Inclusief verzorging
ën zadelpijn. Om je ren-
nerspetje voor af te ne
men, zou ik zo zeggen. Ik
heb het tweetal zelf niet
ontmoet, maar het wel
en wee der beide heren
wordt verteld door een
goede kennis van me die
er niet om bekend staat
dat hij alles maar aan
dikt wat-ie zegt. Hij is
eerder zuinigjes, ook met
z'n informatie, de goede
man. Maar vooruit, hier
is het relaas van het span
Broekhof-Filippo op hun
'igen kleine Tour de
Prance.
Inderdaad ik zeg het mijn
relatie na: de fietsvakanties
.omen er steeds meer in, bij
ons auto-moede volkje; maar
dat je dan meteen maar naar
Parijs fietst en weer terug
ook, nee, dat zal nog niet
vaak zijn voorgekomen. John
n Cock hebben bewezen dat
het kan; ze hebben zichzelf
'aargemaakt, van maandag
4 tot en met donderdag 8 juli.
De twee zijn zonder meer ge
ïnteresseerd in toerfietsen,
hangen „De Bollenstreek"
met ziel en naar geweten
aan, maar willen zich niet
„wielrenners" noemen. Dat
hoor ik dan. Zegsman:
„Steeds vaker maakten ze
flinke fietstochten, waarvan
de grootste vorig jaar: rond
het IJsselmeer, waarbij ze in
één dag 360 kilometer afleg
den. Dat is een tocht die jaar
lijks wordt georganiseerd
door de Leidse wielervereni
ging Swift. Binnenkort gaan
Fietsersbol
Geen wonder, dat Broekhof
en Filippo het hoog in de
fietsersbol kregen; en de
naam Parijs viel. Het'initia-
tief was van Broekhof, die de
wielersport ook in deze zo
merse dagen een bijzonder
warm hart toedraagt, „zonder
dat hij er ooit toe kon komen
om zich toe te leggen op het
wielrennen, ofschoon dit zijn
ideaal was. De tocht naar Pa
rijs zag hij als een uitdaging
om toch te komen tot een
grote sportieve prestatie". Al
enkele malen had hij er met
z'n wielermaat Cock voor
malig Sassenheimer over
gesproken, en John kreeg
ook Cock helemaal zo gek
dat hij ging dromen van fiet
sen naar Parijs, omdraaien
en weer naar huis. John en
Cock toonden zich niet
slechts wielermaten maar
ook wielerfanaten. Dë «geest
drift voor het idee sloeg te
vens over op de twee vrou
wen die met deze fietsduivels
getrouwd zijn.
De dames maakten zich zelfs
onmisbaar, en zetten zich ge
ruime tijd terug aan de voor
bereidende werkzaamheden,
zoals, onder meer, het uitzet
ten van de route. Voorwaar
hoogst bruikbare en- dirige
rende chefs van stave. Zegs
man (die nimmer „vrouw" in
de mond zal nemen) weet
zelfs meer: „Ook onderweg
zorgden beide dames ervoor,
dat het de wielrijders aan
niets ontbrak. Zonder de
puntjes op de i te zetten kan
ik wel vermelden, dat de da
mes, de eega's dus, zorgden
voor verantwoorde nachtelij
ke onderkomens, ik mag wel
zeggen: nachtlegere". Awel,
wat doet een leger in de
nacht zonder een paar goeie
stafchefs? Niets toch! Slapen,
ja; dat hadden de mannen
wel nodig, als de riempjes
van de pedalen waren losge
maakt. Dat was wel degelijk
verantwoord ook. „Al was
dat vinden van een goede le
gering lang niet steeds een
voudig", aldus de zegsman,
bedenkelijk knikkend. Al
De toerrijders John Broekhof en Cock Filippo, op een kruispunt bij Amiëns.
had-ie 't ook maar van horen
zeggen natuurlijk.
Af stempelposten
Zo moest 's avonds laat, af en
toe, nog een kilometertje of
20, 30 worden, doorgefietst
om te kunnen overnachten.
Nu vertelt me opeens de
zegsman, dat de route van te
voren was aangegeven „door
de Rijwiel Toerclub „Olym-
pia" in Amsterdam, die hier
voor zeg maar in een acht-tal
plaatsen afstempelposten
verplicht stelde, meest op
spoorwegstations, trein-sta-
tions dus. Hieronder waren
Gent, .Amiëns, Parijs op de
heenreis, en Cambrai, Laken
en Gorkum op de terugreis,
met uiteraard Amsterdam als
start en finish".
Ah, en door de bevolking
van de plaatsen die werden
gepasseerd let wel: niet de
bevolking werd gepasseerd
werd enthousiast gerea
geerd als de karavaan door
kwam. Nietwaar, de wielrij
ders, onze renners zal ik
maar zeggen, hoewel ze zich
niet als zoldanig beschouwen,
de wielrijders dan waren
door hun shirts als onschul
dig maar knetter herkenbaar.
En achter het paar apart reed
de volgauto met de fiets-im-
periaal daarop. In Empire-
stijl Fiets '82 door de Noord-
franse geaccidenteerde onaf
zienbaarheid. Volgauto en
nu breekt zegsman door
„bemand met de twee toege
wijde madammekes; ze wer
den in België en in Frankrijk
toegeroepen: Le petit Tour de
France. Ook was leuk, dat ze
van een eenzame fruitpluk-
ster perziken cadeau kregen.
Ook maakten ze, zelfs in
Frankrijk," (Wat is dat nou
weer, zegsman: zelfs in
Frankrijk? Huhh), „ze maak
ten daar mee, dat ze door
gendarmes, een Frans soort
Rijkswachters, naar een ge
schikt hotel-adres werden ge
bracht. Daar hadden de twee
dames dus niet in voorzien.
Daarbij reed de politie-auto
met zwaailichten voorop".
Lachen
In Parijs kregen de twee
„Soetemeks" opnieuw politië
le medewerking bij het „ron
den" van de Are de Triomp-
he, want dit was het ideaal
van het tweetal! Mevrouw'
Coby Broekhof vertelde hiere
van: „En de Parijse gendar
mes maar' lachen, om die
Hollandse „pédaleure", die
zich in de wirwar van het
verkeer rond de Etoile, tus
sen de honderden auto's
voortbewogen". Zegsman
vernam, dat de terugreis,-
evenals de heenreis, voor
spoedig verliep. „Donderdag
avond half elf arriveerde de,
mini-karavaap, luid toete
rend en knipperend met de
lichten, bij het eindpunt Rij-^
noever in de Hoornes van..
Katwijk, waar de zoon van
Filippo de wielrijders en de
moeders, de twee dames dus,
met bloemen verwelkomde,.
Ha, na eerst lekkere hapjes
gebruikt te hebben (ik noem
hier slechts aardbeien met
slagroom), ging John Broek
hof naar de Lindelaan in
Sassenheim, later door z'n"
Coby gevolgd" waarom la
ter, zegsman? waarmee de
sportieve prestatie van bij
zondere aard rond was. Ik
mag wel zeggen: plannen
voor .de vakantie van vol
gend jaar zijn er nog niet,
maar Cock hier denkt aan Is
raël!"
En John, die nog niet bij Li
banon heeft stilgestaan, voelt
daar ook wel voor. Eindcon-^
clusie, na een zonnig verloop
van A'dam-Paris v.v.: „hoe
ze dit dan gaan doen staat
echter helemaal nog niet
vast!" Ook daar kan ik in ko
men. Maar wat Broekhof en
Filippo uit hun benen en zit
vlak hebben gehaald, is van
een hoog gehalte, een sum
mum aan doorzettingsvermo-"
gen. En daar mag best rucht
baarheid aan worden gege
ven. Hoe je geaardheid ook
moge wezen: doe ze het maar
eens na!
RIJNSBURG Dertig
rolstoelatleten uit Neder
land, Duitsland en België
zullen van 7 tot en met 14
augustus de Intenationale
Bloemenmarathon '82 rij
den. De pYoloog van de
tocht wordt zaterdag 7 au
gustus in Rijnsburg afge
legd, voorafgaand aan het
Rijnsburgs Bloemencorso.
Alle atleten zullen ook
aan het corso deelneipen
en gaan daarna op weg
naar Aken, waar 8 augus
tus de marathon zal star
ten.
De route loopt van Aken naar
Maastricht, via België naar
Weert, Eindhoven, Waalwijk,
Schoonhoven, Rotterdam, Zoe-
termeer, Den Haag naar
Oegstgeest voor de finish op
zaterdag 14 augustus. De dertig
rolstoelers zullen dagelijks on
geveer veertig kilometer af
leggen. Van die veertig wor
den de laatste tien kilometers
als wedstrijdetappe worden
verreden. De uit de wieler
sport, bekende gele en groene
truien zullen tijdens deze ma
rathon niet ontbreken.
Onderweg, aan het einde van
de dagetappes, worden de rol
len eens omgekeerd. Niet de
atleten, worden op bloemen ge
trakteerd, maar de rolstoelers
brengen bloemengroeten aan
alleenstaande bejaarden,
zwaar gehandicapten en lang
durig bedlegerigen. De rol
stoelmarathon wordt georgani
seerd door de Stichting Orga
nisatie Gehandicaptensport.
De S.O.G. hoopt dat deze ma
rathon een jaarlijks weerke
rend sportief evenement
wordt, dat zal bijdragen tot
een beter begrip van de rol
van gehandicapten in onze sa
menleving. Voor de deelne-
n$ers zijn aan deze tocht dan
Bovendien zullen deskundigen
onderweg zorgen voor medi
sche en technische begelei
ding. De tocht wordt gespon
sord door People tp People,
een organisatie van vrijwilli
gere ter bevordering van in
ternationale vriendschap. Ver
der kan iedereen, omdat de fi
nanciering nog niet helemaal
rond is, voor deze marathon
een gift over maken op giro
5855 onder vermelding „bloe
menmarathon" van de Stich
ting Nationaal Fonds Sport
Gehandicapten in Den Haag.
Lorike van Helsdingen, echtgenoot van Daniël die werkt als
hoofdverzorger van de roofdieren in dierenpark Wassenaar,
heeft zich ontfermd over drie pas geboren caracals. De diertjes
zijn kort na de geboorte door de moeder verstoten. Het is niet de
eerste keer, dat Lorike zich onfermt over verstoten roofdierenba
by's. Al vaker heeft zij voor een liefdevolle opvang gezorgd. Dat
geeft een hoop extra werk. Net als bij pasgeboren baby's heeft
de verzorging in de eerste dagen niet alleen overdag, maar ook
's nachts plaats. Lorike doet dit werk met veel plezier. Caracals
zijn erg aanhankelijk, vallen op door hun merkwaardige pluimen
JSSE/DE KAAG Kees
'an Lent, geboren en ge-,
ogen op Kaageiland, is
loor de bisschop van Rot-
erdam met ingang van
norgen benoemd tot pas-
or in de parochie van Ma-
ia Onbevlekte Ontvange-
lis te Lisse. Deze bollen-
treekgemeente krijgt
tiermee een zeer jonge
>astor. De Jezuïet Kees
"an Lent is namelijk pas
53 jaar.
h zoon van Kaagse jachten-
louwer Van Lent kent Lisse
1 op zijn duimpje, want hij
leeft er zijn middelbare
chooltijd doorgebracht. Na de
IBS op het Fioretti College
deed" hij een jaar latijn en
[heks en vervolgens met goed
levolg een jaar weg- en water-
»uw aan de Delftse Techni-
che Hogeschool. In de loop
"an dat jaar zag hij echter in
lat zijn échte belangstelling
laar heel andere zaken uit-
|ing. Vele diepgaande ge
sprekken met onder andere
een bevriende Kaagse domi
nee zorgden ervoor dat zijn
ilannen voor de toekomst
steeds vastere vormen gingen
ïannemen. Kees weet nog
ixact wóér hij de beslissing
nam om zijn leven voortaan in
lienst te stellen van de rooms
sathoüeke kerk. Dat was op
set station in Leiden bij het
tien van een grote groep men
sen onderweg. In de entourage
"an een donker station kwam
Ie uitnodiging om theologie te
!aan studeren duidelijk op
sem over. pij begon deze stu-
|e aan de Katholieke Theolo-
ische Hogeschool in Amster-
am. Het seminarie van Rol-
Kees is nog altijd blij dat hij
nooit een keuze heeft hoeven
te maken tussen deze twee
theologische opleidingen. Aan
de K.T.H. heeft hij een „inspi
rerende" studie meegemaakt;
eerst van 1968 tot 1970 en later
van 1978 tot en met 1981 v&or
zijn doctoraal theologie.
Internationaal
Vanwege het internationale
karakter van de Jezuïtenofde
besloot hij in 1970 om tot deze
orde toe te treden. Omdat de
Jezuïeten geen noviciaat in
Nederland hebben, bracht hij
geruime tijd in Munster en
Berlijn door. Daarna werkte
Kees 2 1/2 jaar in internaat
„De Breul" te Zeist. Vervol
gens studeerde hij drie jaar
lang theologie en bijbelkennis
in Rome en daarna werkte hij
een jaar in een Italiaanse paro
chie in Frankfurt. Behalve dat
hij ver van huis veel bijbel
kennis opgedaan heeft, leerde
hij ondertussen Duits en Ita
liaans vloeiend spreken. Sinds
1978 is de jonge Jezuïet weer
terug in zijn vaderland.
De zielzorg was hem daar in
Frankfurt zodanig goed beval
len dat hij aan de Provinciaal
van de Jezuïetenorde ge
vraagd heeft basispastoraat
parochiewerk) te mogen
doen. Hij voegde daaraan de
wens toe om in een parochie
niet te ver van zijn geboorte
dorp De Kaag geplaatst te mo
gen worden. En die wens is in
gewilligd: Lisse is zijn stand
plaats geworden.
Twijfels
Dankzij^ zijn uitvoerige bijbel
pastor niet bang voor vragen
en twijfels, die vooral door
jonge mensen worden uitge
sproken. Een warme belang
stelling legt Kees aan de dag
voor de oecumene; regelmatig
bezoekt hij met goede kennis
sen dan ook de gereformeerde
kerk. „Als christen heb je de
taak kritisch na te denken
over hoe je in je eigen situatie
iets kunt doen om menselijk
lijden en een totale catastrofe
te voorkomen" is zijn devies.
In Lisse gaat hij voorlopig wat
rondkijken. Hij hoopt in het
algemeen de mensen tot nog
krijgen. Vooralsnog wordt het
echter een aftasten van de
wensen en mogelijkheden.
Concreet denkt hij aan het op
zetten van een preekvoorbe-
reidingsgroep. „Ik heb ontdekt
dat als je met een stel mensen
een stuk evangelie of uit het
Oude Testament gaat lezen, je
daaruit steeds meer leert wat
op jezelf en anderen betrek
king heeft", aldus pastor Kees
van Lent. Een ander streven
van hem is de totstandkoming
in Lisse van „Gemeenschap-
jen van Christelijk leven" en
pen. Deze laatste worden meer
en meer in den lande opge
richt om de dialoog in het hu
welijk te verbeteren („om een
goede relatie nog beter te ma
ken").
„Maar", waarschuwt Kees, „ik
heb nog met niemand iets
overlegd, noch met collega-
pastores, noch met de paro
chieraad, dus niets van het
hiergenoemde staat vast. Trou
wens, als ik alleen mijn eigen
hobbys zou najagen, zou ik op
de verkeerde weg zijn".
TTT T T?*T AT»
Kees van Lent: „Als ik alleen mijn eigen hobbys zou najagen, zou ik op de verkeerde
weg zijn." 1
