t
M
Behalve Paarsmerk (6 cent in prijs verlaagd) zijn de andere D.E.-soorten (Roodmerk, Zilvermerk, Goudmerk, Mocca, Espresso en Cofféinevrij) 12 cent in prijs verlaag
Bunschotense
schreef boek
over bitter
verblijf in
Calabrië
imiiiiiHiiniiniiiiiiiiniiiiiiininiiiiiiii
■BINNENLAND
LEIDSE COURANT
DINSDAG 8 JUNI 1982 PAGIN
Douwe Egberts verlaagt
met 12 cent J
Dat is dubbel genieten*
fm.i.v. woensdag 9 juni)
BUNSCHOTEN Sinds kort
ligt het boek van Gaby Misu-
raca-Kalmann overal te koop.
„Calabria mia" heet het, „Mijn
Calabrië". De omslag is he
melsblauw van kleur met een
oranje zon. Samen met de titel
lijkt er sprake te zijn van een
door extase gedreven schrijf
ster. Daar kan ook de onderti
tel „Vier jaar ervaringen van
een Nederlandse vrouw in
Zuid-Italië" nog geen afbreuk
aan doen. Maar na lezing is
duidelijk dat het daarginds
een bitter verblijf was.
Gaby Misuraca is Nederlandse van
geboorte. Ze is opgegroeid in zorg
zame, naar bet lijkt welvarende
omstandigheden in het Gooi. Toen
ze zeventien wès ontmoette ze tij
dens een vakantie in Zwitserland
Gino. Hij was wat achtergrond be
treft zo ongeveer haar tegenpool
Harde familie-omstandigheden,
weinig school. Al op dertienjarige
leeftijd verliet hij de ouderlijke wo
ning om in Zwitserland te gaan
werken. Jaren van arbeid in slage
rijen en restaurants. Daarna acht
jaar in Corsica als bouwvakker. Het
verdiende geld ging voor een groot
deel naar huls, naar Calabrië. Zo
konden twee zusjes verder leren.
In de aanvang van haar boek
schrijft Gaby Misuraca: „Kan liefde
zo sterk zijn dat je voor een man,
van wie je eenmaal houdt, naar het
uiterste gat van Europa gaat, naar
de punt van de laars van Italië,
naar Calabrië?
Bizarre onthullingen
Ziedaar de probleemstelling. Nou
het kan. want Gaby Misuraca heeft
het zelf gedaan. Maar is het voor
iemand die in Nederland is opge
groeid, mogelijk om daar te blijven
leven? Dat niet Na vier jaar, vele
ervaringen rijker, is het gezin Mi
suraca in Nederland neergestreken.
Het boek is adembenemend om te
lezen. Dat komt door de heldere
schrijfstijl maar ook door de aan
eenschakeling van bizarre onthul
lingen. Het is tijdens het lezen van
die wederwaardigheden moeilijk
voor te stellen dat het om een stuk
je Europa gaat.
Ze heeft het boek al in het eerste
jaar van haar verblijf in de plaats
„Melodusa" geschreven. Het idee
was afkomstig van familie en ken
nissen in Nederland. Haar brieven
naar huis gingen van hand tot
hand; zo humoristisch en treffend
schreef ze.
We praten er over bij haar thuis, in
de zitkamer van een Bunschotense
premiewoning. De inrichting
draagt iets onmiskenbaar Italiaans.
De meubels komen inderdaad uit
Italië.
Het doroje „Melodusa" waarvan
het dagelijkse wel en wee wordt
beschreven, bestaat niet Ze moet
het verzinnen om de gevoelens van
de naaste familie te sparen. Ook
zijn de beschreven familieleden,
die er allemaal als van vlees en
bloed uitkomen, elkaar voorname
lijk hatend, weinig liefde tonend,
niet precies bij naam genoemd. Eén
van hen heeft met geweld gedreigd
als zijn naam ooit mocht voorko
men in Gaby's boek. Ze heeft bij
haar Nederlandse uitgever bedon
gen dat haar boek niet in het Ita
liaans mag worden vertaald.
Smerige matras
Het beeld van de Italiaanse non
chalance gaat zeker op voor de me
dische voorzieningen. Toeristen die
in een Italiaans ziekenhuis belan
den weten vaak sterke staaltjes te
vertellen. Die verbleken echter bij
de beschreven ervaringen in dit
boek. Gaby Misuraca heeft haar
beide kinderen in Italië ter wereld
gebracht Haar eerste, zoontje Sal-
vatore (Sally in het boek), ziet het
levenslicht in een hospitaal.
De hygiënische omstandigheden
steken schril af bij wat hier in Ne
derland gangbaar is. Het boek:
„Toen ik op een groezelige, och zeg
maar smerige matras lag, zonder
lakens en zonder dat er iemand bij
me was (er mochten geen bezoe
kers op de zaal komen) tussen zwe
tende en stinkende en luidruchtig
kreunende vrouwen, die me uitleg
den dat ik zelf lakens had moeten
meebrengen, voelde ik me alleen
en niet meer zo vrolijk. De weeën
werden heviger". (Salvatore dartelt
nu in de Bunschotense zitkamer
rond. Het Italiaanse avontuur heeft
hem kennelijk geen schade kunnen
berokkenen).
De stelling: Hoe armer en Latijn-
ser, des te corrupter, gaat zonder
meer op voor het puntje van Italiës
laars. De beschrijving van de ver
kiezingsstrijd (voor een gemeente
raad) is onthullend. Gaby's man
drijft een winkel en moet trachten
zowel de communisten als de chris
ten-democraten te vriend te hou
den. Om zijn sympathie naar beide
zijden te laten blijken, schenkt
Gino de communistische advocaat
van het dorp een T-shirt. Prompt
kómen diens politiek verwante
burgers hun lires bij hem besteden.
Een christen-democraat krijgt een
broekje voor zijn zoontje ten ge
schenke. Dat wordt als een politie
ke voorkeur uitgelegd wat aanmer
kelijk scheelt in christen-democra
tische klandizie.
Geen inwoner van het dorp haalt
het in zijn hoofd een politieke
voorkeur in het openbaar uit te
Gaby Misuraca-Kalmann in haar Bunschotense huiskamer.
spreken. Er heerst trouwens in het
algemeen grote angst voor het be
kennen van een bepaalde kleur.
Uit het boek blijkt dat de Italiaanse
samenleving slechts aan de buiten
kant een dolle kermis is. Wat over
heerst is hypocrisie op praktisch
alle gebieden.
Gaby in Bunschoten: „Ik weet nog
niet precies vanwaar die angst voor
alles en nog wat. Ik geloof dat het
iets met de maffia heeft te maken.
Maar zelf heb ik nooit rechtstreeks
iets van de onderwereld gemerkt".
Ze rept in haar boek regelmatig
van de somberte en het geklaag.
Voor wat het diepste Zuiden be
treft, gaat het beeld van aria's
schallende Italianen in het geheel
niet op. Ze wil zelf zo graag eens
zingen, maar dat hoort niet. Buiten
heerst een kakofonie van toeteren
de auto's, bekvechtende mannen en
vrouwen en vooral dat eeuwige ge
weeklaag. Of het nu zomer is en
warm of winter met veel wind en
regen, men is er nooit ergens echt
opgetogen over.
Lerares
Gaby Misuraca heeft het als Neder
landse moeilijk met het leven in
die „naar binnen gekeerde wereld"
vol corruptie. Die wordt daar open
lijk bedreven. Er moeten veel fles
sen olijfolie, drankjes, etentjes aan
te pas komen om in het maatschap
pelijke bestel mee te kunnen
draaien. „Zo wordt voor haar een
plaats als „lerares Engels" aan een
plaatselijke school gecreëerd. Ze
heeft een onderwijsakte gehaald in
Nederland. Maar Engels was nooit
haar sterkste kant. Dat bekent ze
eerlijk tegenover de „professore",
die met strijkages wordt behandeld
vanwege het lonkende baantje.
„Dat is helemaal geen punt", stelt
hij haar gerust. Ze krijgt die baan
en beschrijft dan haar verwoede
pogingen om de totaal ongeïnteres
seerde kinderen iets van het Engels
bij te brengen. Een schrijnende
passage in het boek.
Hoe eenzaam het in den vreemde
kan zijn wordt treffend duidelijk
als er familieleden komen. Die be
zoeken zijn kort, altijd te kort.
Gaby huilt heel wat af. In Bun
schoten vertelt ze, dat ze met opzet
de scherpste kantjes van de beleef
de avonturen heeft gevijld. De
werkelijkheid was verschrikkelij
ker of lachwekkender.
Het boek ademt geen pure haat te
gen het land en de bewoners. En de
titel: „Mijn Calabrië"? Gaby: „Nou,
nd
die titel moet met een grote
ironie worden gelezen". Ze mi
om lachen.
Het echtpaar Misuraca woonl
met zoontje en dochtertje, zo te
redelijk tevreden, in Bunsch
Gino heeft een baan in een plain,
lijke fabriek. Hij blijkt niet te
naar zijn vroegere stiel van wiiig
lier, al vond hij het in zijn gel erd
testreek een fijne manier om
dagelijks brood te verdienen. Hnk
maart en buiten druilt het oj '0
Nederlands. Kan hij daar wejn
gen? „Het is gewoon maart",
Gino begrijpend.
Huwelijk
Wat in het boek niet uitput I
aan de orde komt is het huuf
tussen mensen die qua taal
rele achtergrond en ontwikki
totaal van elkaar verschillen. E
gaans wordt aangenomen dat
succes van een huwelijk in
mate door overeenkomsten op
punten wordt bereikt. Maar
zuivere emoties ook mensen b
kaar kunnen houden blijkt
Gaby's verhaal. Ze had de keu
met iemand te trouwen die
maatschappelijk beslist ver
schoppen, maar het werd toch
en dus een verhouding die
probleemloos is. „Maar missch
zoals ze zelf zegt, „geeft een „n
lijke liefde" een sterkere bind
Zo ligt dat tenminste met haar
tie tot de mensen in Calabrië
haar zo vaak door hun extrem
drag verdrietig hebben gemaa! ;l
In het boek wordt niet letterlij! gr
zegd dat vertrek naar het gez;
maar evenwichtige Nederland
dig werd. Er zijn wel aanwijzii OC
De toekomst voor de kinderen il
niet al te rooskleurig. Moesteiyaa
opgroeien in zo'n samenle)
„De knoop is doorgehakt door i
zelf", zo legt Gaby later uit
zochten in een nabijgelegen
naar grond voor een huis. Het i°r
niet van een leien dakje en
moet haar man hebben verz
„Dan kunnen we net zo goed
Nederland gaan". „Dat heb riT*
geen twee keer laten zeggen",
Gaby. CHRIS SPONH
De lotgevallen van Gaby tyn.
raca en haar Italiaanse fa
worden uitgegeven door Bosc
Keuning NV in Baarn.
■k«
bei
