Stille Mare kreeg een uitgebreid
terras, waar je onbezorgd kunt
Ikruimelen met een Donkersteegje
lg ad/regio
Stadsbestuurder cees waal heeft gelijk-.
k waliteitsverbetering van open ruimten
eids amateurfestival vestigt aandacht op Waaggebouw en Anjerfonds
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
jr MUZIEK, DANS EN THEATER
LEIDSE COURANT
DINSDAG 11 MEI 1982 PAGINA 5
elke ochtend. „Ouwe spullen
kun je niet verkopen", is een
axioma van Herman Bos. Nu
eerst even ^en hap van een
Donkersteegje, en de kokos
snippers kruimelen alle kan
ten uit. Als je aan een tafeltje
met z'n vieren zit te smullen,
levert dat derhalve een on-
dergestoven laken op. Daar
om adviseert Herman zijn
clientele ook: neem lekker
mee, voor thuis! Ja ja. het is
zonder meer fijn kruimelen,
en voedzaam ook nog. Meer
nieuws van Herman Bos:
„Oqderwets banketbakkers
ijs. Gaan we ook weer
draaien, met verse vruchten-
Deze promotie is al ingeleid
door een leraar ijs uit Amster
dam. Verse citroenen, aard
beiden, banaan en yoghurt.
We hebben proefgedraaid.
Gaan nu afrekenen met sim
pel ijs en verwaterde fabriek-
stoestanden. Net zoals die Ita
liaanse jongens het maken;
die draaien het ook zelf. Echt
puur echt. 's Winters wellicht
wat dikker dan 's zomers, dan
mag het wat wateriger zijn.
Het is gewoon 't recept aan
passen".
Ach, Leiden valt nog best
mee. Dat is ook Bos' overtui
ging. Als je er maar aan
werkt. Eventueel met Don
kersteegjes. Doet er niet toe.
Een lichtbolletje in donkere
tijden. En het gaat erin als
koek. Als het beesie maar een
naam heeft, en andere bak
kende broeders kan opwek
ken hetzelfde te doen. „Want
hier is zelfs een nauwelijks
geheel ontgonnen gebied",
weet Herman Bos, uit onder
vinding. „De Leidenaar is een
lekkere snoeper, maar hij wil
wel veel hebben. Ja zeker,
Leidenaars zijn lekkere
eters". En ook al daarom rin
kelt bij Hendriks dagelijks de
kassa onafgebroken, in een
ritme waaraan „Leiden
Leeft" telkens weer nieuwe
impulsen tot voortgaan ont
leent. Ideetje van Herman
Bos, „ik hou van iets zots
erin": pannekoek met mosse
len en garnalen („u begeeft
zich op glad ijs,,). Ook Toon
Hermans zong eens: „En zo
lang de lepel in de breipot
staat, treuren wij nog niet,
treuren wij nog niet Nou,
en dat doen ze dan ook niet,
daar in de Donkersteeg en
aan die Stille, herboren
Mare...
vredigende belangstelling.
Omdat toen bleek dat nog
meer amateurgroepen zich
voor een dergelijke manifesta
tie interesseerden, werd beslo
ten dié op een volgend festival
aan bod te laten komen.
Het is, evenals in oktober, de
bedoeling om de optredende
groepen door eigen ondervin
ding met de kwaliteiten van
de Waag kennis te laten ma
ken. Daartoe moet zeker de
fraaie vormgeving van het in
terieur gerekend worden, dat
bovendien in een uitstekende
staat van onderhoud verkeert.
De beslotenheid, die de ruimte
bezit, verhoogt haar aantrek
kelijkheid verder. Desondanks
bieden de oppervlakte en de
akoustische kwaliteit talrijke
mogelijkheden voor uitvoerin
gen.
Het verloop van het festival,
dat uitvoerig zal worden geë
valueerd, is beslissend voor
wat in de naaste toekomst in
de Waag gaat gebeuren. Een
aantal activiteiten staat voor
het najaar echter reeds vast.
Het betreft hier exposities van
Leidse beeldende kunstenaars,
de zogenaamde Triënale, een
manifestatie van kunstenaars
eveneens uit Leiden en een
tentoonstelling over archeolo
gie.
Toegangsprijs
De toegangsprijs, een rijks
daalder, wordt geheven ten
bate van het tweede doel, dat
met het festival wordt ge
diend: het Anjerfonds. Deze
afdeling op provinciaal niveau
van het Prins Bernhardfonds,
ondersteunt sinds jaren talrij
ke amateurgezelschappen met.
doorgaans zeer aanzienlijke
geldbedragen. Tot nu toe orga
niseerde de gemeente Leiden
een huis-aan-huiscollecte ten
behoeve van het Anjerfonds.
Nu dat te arbeidsintensief is
geworden en algemeep als te
ouderwets ervaren wordt,
tracht de gemeente de zoge
naamde Anjeractie in het festi
val te integreren door die
groepen op te laten treden, die
met de steun van het fonds het
meest gebaat zijn.
Het festival is zodoende een
initiatief geworden, dat aan
een aantal actuele culturele
belangen tegemoet komt. De
Waag krijgt publiciteit, het
Anjerfonds eveneens en bo
vendien geld, waarmee de op
tredende groepen geholpen
kunnen worden. Deze hebben
tevens gelegenheid om op te
treden, hetgeen een stimule
rende invloed op hun werk
kan hebben, niet in de laatste
plaats door eikaars verrichtin
gen te beluisteren.
Het programma van het festi
val is overvloedig. Het valt
uiteen uiteen in muziek- en
theatervoorstellingen. Om het
geheel zo gevarieërd mogelijk
te presenteren, brengen in een
aantal gevallen op één avond
meerdere gezeldschappen een
andere kunstuiting.
Binnen het onderdeel muziek,
dat de grootste plaats in het
programma inneemt, heeft een
aantal „klassiek" gerichte con
certen plaats. Woensdag 12
mei start het festival met een
concert door het kamerorkest
Madrigalesko onder leiding
van Henk Briër, dat werken
speelt van onder meer Mozart
en Tschaikowski.
Vrijdag 14 mei treedt het
Jeugd kamerorkest Leiden op,
eveneens onder leiding van
Henk Briër en het blazersen
semble van de Streekmuziek-
school. Het programma ver
meldt werken van Handel,
Mozart en Gounod.
Het studentenorkest Collegi
um Musicum onder leiding
van Bruno de G reeve verzorgt
eveneens een instrumentaal
gedeelte op dinsdag 18 mei),
waarin Simple Symphony van
Benjamin Britten en een sere
nade van Julius Röntgen aan
bod komen. Daarnaast zingt
hefv C.M.kamerkoor Carna
valsliederen uit de Italiaanse
Bridansco.
Renaissance en liederen van
Joseph Haydn. Woensdag 19
mei wordt het vierde instru
mentale concert gegeven door
het kamermuziek gezeldschap
van Sempre Crescendo: C-dur.
Op vocaal terrein zijn meerde
re stijlen te beluisteren. Op za
terdag 15 mei brengt het ope
rettegezelschap „Crescendo"
een selectie uit haar repertoi
re, waarna een korte eenacter
volgt „Help, ik leef", door de
toneelvereniging „Tot ieders
genoegen".
Het mannenkoor „Kunst na
arbeid" brengt liederen in ver
schillende talen: Latijnse, Rus
sische, Duitse (van Schubert
en Bruckner) en Nederlandse
(van Orlando di Lasso en Edu-
ard Flipse).
Maandag 24 mei brengt het
Leids kamerkoor onder lei
ding van Ton Beckers een in
teressant programma, dat reikt
van de Italiaanse Barok (het
Magnificat van Vivaldi) tot en
met Debussy en Hindemith.
Woensdag 26 mei treedt het
gemèngd kamerkoor Lingua
musica op met Aristos Bouïus
als dirigent. Het programma
moet nog worden ingevuld.
Folkmusic
Het niet-klassieke, maar wel
muzikale gedeelte betreft de
Folkmusic. Het gaat om de
Marokkaanse muziekgroep
Nass Eddiwan. dat is samenge
steld uit Marokkaanse jonge
ren, die in Nederland wonen.
West-europesese folk wordt
uitgevoerd door de Schotse
groep Mc Caimans op donder
dag 13 mei. Op 21 mei presen
teert de Leidse Folkclub een
aantal van haar amateurarties
ten.
Het niet-muzikale gedeelte,
voorzover nog niet aan bod ge
komen, betreft een dansavond
op zaterdag 15 mei. De dans
groepen Bridansco en Dansva-
riant, die een moderne dans
stijl laten zien, worden ge
volgd door de acrobatengroep
Lazerus en de Performance
danseres Michel Second de
Blanchet.
Woensdag 19 mei om 13.00),
zullen, als het weer het toelaat,
vier straattheatergroepen van
de Haanstrakweekschool op
treden op het Stadhuisplein.
Deze voorstellingen zijn be
doeld voor kinderen, evenals
de voorstelling, die kinder
theater KLEF geeft op woens
dag 26 mei. Het stuk De
Apollostraat" dat dan wordt
opgevoerd, is bestemd voor
kinderen tussen 6 en 10 jaar
De theatergroep Toverlei ten
slotte, brengt op donderdag 27
mei „Tweelicht" van Eric
Schneider.
Alle voorstellingen beginnen
om 20.30, tenzij anders is aan
gekondigd De toegangsprijs
bedraagt 2,50, met uitzonde
ring van het concert door de
Mf Caimans, dat ƒ5,- of 7,50
erf
Leidse city heeft er
s gisteren een terras,
levens een behoorlijk
dzame lekkernij bij.
iof de weersomstandig-
len er speciaal voor
iteld waren (wat je je
t zou kunnen voorstel-
bij activiteiten van
e vh Leids City Centrum
C), lag de Stille Mare
emaal in het nieuw te
keren in een steevaste,
lijk beetje op tempera-
osjir gekomen lentezon,
ssen Nieuwe Rijn (met
„gepavoiseerde" hou-
Waag-loopbrug) en
nog naamloze pleintje
ir de Hartebrugkerk,
alles er kersvers uit:
nieuw terras (naast
bestaande van Art
House), een veeldelig
„tuin"- alias terras-
'leublement, bloot-
ifdse maar goedgemut-
per platboomd vaar-
;en aangevoerde geno
den, en bij wijze van
isvtje een luchtig gebak-
or vinding: het „Don-
steegje", bij opper-
kkige beschouwing
beignet-achtige krui-
beJlige soes, maar gewa^
ld met een solide op de
ag liggende vulling.
genoemde wel-
sel, beschikbaar als stiller
een lekkere honger, als
vende trait d'union tussen
(nu stilaan drukker wor
de) Stille Mare en de pa-
el lopende Donkersteeg,
vir de geplaagde midden-
|d ook naarstig doende is
h hartslag over te slaan in
ge-„detailleerde" proces
een veilige toekomst moet
lerkstelligen.
•te broodjes
van de initiatiefnemers
hen met goede buur en
ga-restaurateur Barkema
de galerie De Oude Rijn)
e heer Herman Bos, sinds
eigenaar van de Donker-
banketbakkerij-lunch-
n Hendriks. Hij bakt niet
hts zoete broodjes, maar
ontwikkelt bovendien een vi
sie, die hij uitdraagt binnen
de denk- en doe-groep van
Leiden Promotion, „Leiden
Leeft". „We hebben weer een
mooi, uniek stukje Leiden er
bij". Dat is dan geen visie,
maar een constatering. Er was
al een terrasje, van De Oude
Rijn, „maar nu doen we het
samen". Er zijn nu twee he
ren op de nieuw gemetselde
bakstenen kade langs de
Nieuwe Rijn, of mogelijk is
dat nog de Oude Rijn. Heerlij
ke aanblik, met dat afdalinkje
naar het water. Schepen kun
nen daar aanleggen (heer
Waal, loco-burgemeester en
actief stadsvernieuwer, was
daar heel blij om: „ik zie nu,
dat er weer schepen in de stad
kunnen komen" want daar
lagen een paar, van een vis
serstype, met de bruine zeilen
in de mast), en Herman Bos
zou ook nog best vishengels
willen verhuren, als de nodi
ge vergunningen daarvoor
binnen zouden zijn.
Maar alle gekheid op twee
stokjes (één daarvan is van
Bos): dé Leidse promotie is
opnieuw een stukje verder.
Dat kon je al zien aan de fikse
stadhuisdelegatie, die begeleid-
door marsmuziek, als een
soort watergeuzen werd aan
gevoerd. Op de voorplecht de
wethouders Waal en Schoute,
bijna hand in hand, met in
het gevolg ambtenaren en de
VVV-kantoorhouderè Dekker
en Hugens, zonverbrande pas
toor Demmers van de Harte-
brug, die steeds meer verwe
ven raakt met het „stadsnet",
en leden van zijn kerkbestuur
(onder wie de stads-ayatollah
George Gussenhoven, van
wiens gezicht je niet kon afle
zen of hij nu in z'n nopjes was
of niet nu is een Gus nooit
helemaal echt in z'n nopjes,
maar hij zou het, „aardig"
kunnen vinden; en dat zal hij
nu wel doen); en daar waren
ook de werkers aan het
project: de klinkermannen,
bestraters, de metselaars en
zandfiguren, die allemaal van
de voorzitter van Leiden
Leeft, Hein Welling, een rui
ker kregen in de Leidse rood
witte kleuren: anjers dus.
Terrasjes
En een redelijk alcoholisch
drankje was er ook bij, op dat
De onthulling van de bron;
zonovergoten nieuwe Leidse
terras, dat VV V-directeur
Roel Dekker verleidde tot de
uitroep: „Leiden heeft altijd
gesmeekt om terrasjes; welnu
dan! Het ging al goed (met de
Burcht en zo) en er kan nog
meer bij!" Licht gezoem van
de langs-lopers die niet ge
laafd werden. Wethouder en
loco Cees Waal bezag de stra
lend belichte voorziening in
een gedegen perspectief: „hier
is sprake van kwaliteitsverbe
tering van de open ruimten in
onze stad". Hij onthulde een
bronzen sculptuur op sokkel:
een onverwoestbare ere
krans, die je een kampioen
om zou kunnen hangen als
het kunstwerk niet zo zwaar
was. Zijn collega-wethouder
Piet Hein Schoute, die recrea
tief nogal wat in de melk te
brokkelen schijnt te hebben,
mocht het touw van de ont
hullende Leidse stadsvlag
vastbinden aan een provisori
sche mast. Driemaal hoog!,
had je verwacht, maar de mu
ziek ging verder met deinen,
dat het in een vrolijke, oude
stadskern nog steeds best
?n sculptuur op de Stille Ma
Maar toch: Leiden leeft, en
Leiden hoog! Keren we terug
naar het kantoor van Herman
Bos aan de Donkersteeg. Op
één hoog. Een beetje rommel,
maar vruchtbaar. Zijn vesti
ging dateert van eind vorige
eeuw, toen de koekjesfabri
kant Biesiot (tot '22) er een
lunchroom had. Daarna
kwam Hendriks, en sinds '76
heet Bos' business nog steeds
zo. Leuk hoor: „Er zijn nog
steeds veel mensen van bui
ten die afkomen op de naam
Biesiot; Biesiot was een be
grip. Maar meneer C. J. Hen
driks deed het ook erg goed
hier. Hij kreeg in '67 van de
gemeente toestemming tot het
houden van dames. Voor 5
{'aar mocht hij 10 vrouwen
lebben die in zijn bedrijf
dienst deden en in zijn per
ceel. Uiteraard in alle eer en
deugd, maar ambtelijke voor
schriften ademen nu eenmaal
een aparte sfeer".
Kleine terugblik: in '78 wer
den banketbakkerij en lunch
room drastisch verbouwd.
Herman Bos: „We hebben nog
een echte lunchroom; met
kleedjes op de tafels, bloeme
tjes, en meisjes die bedienen
als serveerster. Geen zelf-be-
diening". En hier heb je ook
de huismoeders, die zich op
gezette en ongezette tijden bij
Hendriks te goed kunnen
doen aan de meest verrassen
de hoeveelheden dikmakers.
Je hebt er bij, die hun eigen
meegebrachte zoetje in de
koffie gooien. Maar dat is dan
de laatste concessie bij een op
perste, veelvuldig voorko
mende genieting. En Herman
Bos ziet dat alles tevreden
aan, en glimlacht: „Dat nu
proberen we te handhaven, in
een aanmoedigende variatie
op Je maintiendrai". Die da
mes vormen Hendriks' be
trouwbare houvast; Herman
Bos en de zijnen, vriendelijk
en voorkomend, kunnen daar
kastelen op bouwen.
Grijpstuiver
En je zoekt naar mogelijkhe
den, nietwaar? Je blikt verder
en exploreert. Zo vond Bos, al
analyserend, een nieuwe,
smakelijke grijpstuiver: het
„Donkersteegje" gedoopt. „Je
had al Breestraatjes, Steen-
straatjes, en misschien nog
wel meer van die trekkertjes
buiten de Haagse punt om. Ik
besloot tot het Donkersteegje,
in het hart van Leiden. Ik
heb er, bij de opening van het'
terras, 150 van gebakken en
uitgedeeld. Dat moesten ze in
Leiden meer doen, de banket
bakkers: Doezastraatjes of He
renstraatjes, Morsstraatjes; ga
maar door. Alles wat voor
Leiden is en ons helpt met el
kaar, is meegenomen. In ons
land zijn nog 924 banketbak
kers; een schijntje, vergeleken
bij tien, twintig jaar geleden.
Vorig jaar zijn er weer 30 af
gevallen in de moordende
concurrentiestrijd. Steeds
minder blijven er over en dat
is heel erg jammer. Het is een
duur, arbeidsintensief bedrijf.
En de consument, de klant,
grijpt al gauw naar dingen uit
de diepvries bij de super
markt".
Maar kwalitatief „en vers
heid is onze grootste kracht"
zien banketbakkers zich
nog steeds als de besten. Her
man Bos: „Het is nèt dat ex
traatje erin brengen". Het
nieuwe extraatje van Bos, het
Donkersteegje, is een hele
hap. Ik noem de samenstel
ling: roomboterdeeg, aman
delspijs, kersenvulling, en
daarover heen een ouderwets
kruimeldeeg van kokos,
roomboter en suiker. Een min
of meer bestaand recept; „als
het maar een naam heeft",
vindt Herman Bos. En kers
vers. Alles is kersvers bij
Hendriks; tot en met. Geldt
net zogoed voor de seizoen
vruchten. Verse kersen, bij
voorbeeld, daar koopt Hen
driks-Bos eens per jaar een
hele boomgaard van en daar
na gaan de ontpitte kersen in
de diepvries. Arebeien, kiwi's,
aalbessen en nog meer dito
van hetzelfde. Alleen perzi
ken of ananas leveren prakti
sche bezwaren op, en dan
biedt het blik weer uitkomst.
Ijs
Niettemin blijft „kersvers" bij
Hendriks het principe van
Afgelopen oktober vond het
eerste Amateurfestival plaats.
Ongeveer 20 groepen traden in
dat kader op met wisselende,
maar globaal gezien zeer be
en orkest van Collegium Musicum.
LEIDEN Het Amateur
festival, dat van morgen
tot en met 28 mei in de
Waag wordt gehouden,
maakt deel uit van een
beleid, dat de gemeente
Leiden voert om het ge
bruik van dit gebouw als
cultureel centrum te be
vorderen.
Begin 1981 stelde de gemeente
hiertoe een plan op, dat zijn
beslag moest krijgen in het sei
zoen 1981-1982. Zij trok geld
uit, waarmee allerlei voorzie
ningen werden aangebracht
om op- en uitvoeringen moge
lijk te maken. Het ging hier
om bijvoorbeeld eên podium,
een piano, toneelgordijnen en
verlichtingsapparatuur.
