ouwvakker ziet zelden
collega met pensioen gaan
og voor vele miljoenen gestolen
taliaanse kunst in Duitse handen
"Spierenburg stapt op
TH Twente werkt aan
„kunstalvleesklier"
n kraamzorg
000 banen
p de tocht
iisitos
HP
-Binnenland"
ILIJTAGESLAG WAARBIJ WEINIGEN OVEREIND BLIJVEN
Achterstand van
belasting vooral
gevolg van vele
bezwaarschriften
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 29 APRIL 1982 PAGINA 11
kGr-
SN HAAG Topdiplo-
aat Mr. D.P Spierenburg
een?) heeft eervol ontslag
dezefkregen als Regerings-
1 cotnmissaris voor de aard-
eeitexportprijzen. „Onder
■yjtikbetuiging voor de
eldï1" belangrijke diensten,
veif uitmuntende wijze den
en lide bewezen", aldus het
?ninfninklijk Besluit. Spie-
lkeltburg werd in mei 1980
waJor de toenmalige minis
ter van Economische Za
ken Van Aardenne be
noemd.
Met een heronderhandeling
over de aardgasexportcontrac
ten wist Spierenburg te berei
ken dat de buitenlandse afne
mers meer voor het gas gingen
betalen. In 1981 was dat 1,9
miljard gulden, dit jaar zal en
soortgelijk bedrag voor de
Staat ter beschikking komen.
Met zijn resultaat wist Spie
renburg de onderhandelingen
over de rijksbegroting 1981
voor het eerste kabinet Van
Agt een stuk makkelijker te
maken. Hij speelde daarmee
een belangrijke rol in het
voortbestaan van dat kabinet.
Van Aardenne trok Spieren
burg, die op 11 juni 1981 voor
zijn diensten Grootofficier in
de Orde van Oranje Nassau
werd, aan nadat hij eerder zelf
tevergeefs geprobeerd had de
exportcontracten aan te pas-
Spierenburg
AMSTERDAM In het
Micro-electronica Cen
trum Twente, een onder
deel van de TH Twente,
wordt gewerkt aan een
„kunstalvleesklier", een
hulpmiddel voor diabetici,
mensen die aan suiker
ziekte lijden. Deze patiën
ten hebben op een be
paald moment behoefte
aan insuline, een stof die
normaal door de alvlees
klier wordt gevormd.
Omdat zij kunnen lijden aan
een gebrek aan de stof insuli
ne, doordat deze door het li
chaam te weinig wordt aange-
maakt, moeten zij regelmatig
de stof ingespoten krijgen.
Veel diabetici spuiten zichzelf
insuline in. De vinding die het
Micro-electronica Centrum
van de Twentse TH nu uittest
is een automatische insuline-
pomp, die in het lichaam
wordt „ingebouwd Een sen
sor (letterlijk: voeler) meet
hoeveel insuline er nog in het
bloed zit. Is dat te weinig dan
gaat automatisch een minis-
cuul pompje aan het werk dat
uit een reservoir insuline toe
voert. Dit alles verkeert overi
gens nog slechts in een begin
stadium. aldus dr. J.H.J. Fluit-
man, voorzitter van de werk
groep die het onderzoek van
sensoren en actuatoren aan de
afdeling en electrotechniek
aan de Technische Hogeschool
Twente coördineert.
MSTERDAM De ar-
keei idsomstandigheden in
bouw zijn nog slechter
n men altijd dacht. Van
lere vijf bouwvakkers
ven de veertig jaar ko-
in er drie in de wao te-
:ht. De kans om in de
ko te komen is voor
tselaars. betonvlech-
s, stucadoors en tegel-
;ur iters zelfs nog groter,
heit merendeel van de
uwvakkers zoekt na
loop van tijd een veili-
en gezonder baan,
jchts weinigen gaan
n dtiuit de bouw met pen-
hee en.
jnds
?n si
bew T,
voor
vde
in op
Deze conclusies staan in het
boek „Een broodje beton",
over arbeidsomstandigheden
in de bouw- en houtnijverheid,
waarvan het eerste exemplaar
gisteren aan bondsbestuurder
van de Bouw- en Houtbond, A.
Kamp, overhandigd werd. In
het boek zijn de resultaten van
een in '79 gehouden enquête
onder meer dan 2000 bouw
vakkers opgenomen. Dorothé
Wijnen en Evertjan Krause,
twee van de auteurs, studeer
den af op de verdere bewer
king van het onderzoeksmate
riaal.
In het boek wordt geconsta
teerd dat werken in de bouw
een slijtageslag is waarbij maar
weinigen overeind blijven. Dit
blijkt vooral uit de oneven
wichtige leeftijdsopbouw van
de mensen die in de bouw
werken. De grootste groep
werknemers is tussen de 25 en
35 jaar oud, daarna is er spra
ke van een snelle daling. Bijna
35 procent van de werknemers
in de bouw willen om gezond
heidsredenen, vaak rugklach
ten, eigenlijk ander werk. De
mogelijkheden daartoe worden
door de bouwvakkers zelf erg
gering geacht.
Evertjan Krause zei bij de pre
sentatie van het boek dat de
positieve vooruitzichten die
enkele decennia geleden nog
overheersten, niet zijn uitge
komen: de kwaliteit van het
werk is eerder verslechterd
dan verbeterd. „Vroeger
bouwde een bouwvakker een
huis, tegenwoordig maakt hij
vijftig funderingen en op het
volgende karwei nog eens 100,
de organisatie wordt beter, al
les wordt op kantoor bekeken,
de bouwvakker heeft geen
band meer met z'n werk. Er
wordt geen enkel beroep meer
gedaan op het vakmanschap
van de bouwvakker". Een an
dere klacht is volgens Krause
het toegenomen werktempo in
de bouw, waarmee vooral ou
deren te kampen hebben. Ten
slotte noemt hij nog de wer-
konzekerheid: bouwvakkers
werken vaak op contractbasis,
na voltooiing van een projekt
moet men maar afwachten of
men elders weer terecht kan.
Volgens Kamp van de bond
toont dit boek duidelijk aan
dat er aan de arbeidsomstan
digheden in de bouw nog het
nodige te verbeteren valt. Hij
vindt onder meer dat op tem
po gebaseerde beloningssyste
men dienen te verdwijnen.
Verder moet er gestreefd wor
den naar een „vermenselij
king" van het werk door het
terugdringen van belastende
factoren als de lawaai, trillin
gen, en schadelijke stoffen.
Kamp hoopt ook te bereiken
dat fabrikanten van bouwma
terialen meer rekening hou
den met de gezondheid van
werknemers die ermee moeten
werken. Als voorbeelden
noemt hij afschaffing van de
50 kg-zak cement en de lood
zware stoepranden.
Geen Duitse
spreker op
4-meiviering
ENSCHEDE Er zal geen
Duitse spreker optreden tij
dens de jaarlijkse 4-meiviering
in de Grote Kerk in Enschede.
De vorig jaar opgerichte stich
ting „Nooit meer/nie wieder"
wilde de Duitse dominee Poets
uit Nordhorn het woord laten
voeren, maar daartegen is zo
veel verzet gerezen, dat men
van dit plan heeft afgezien.
Het plaatselijke 4/5-meicomi-
té, dat al jarenlang herdenkin
gen organiseert in Enschede, is
fel van leer getrokken tegen
het plan van „Nooit meer/nie
wieder". De Duitse leden van
dit comité kregen te horen dat
ze op 4 mei beter naamloos
konden meedoen of thuis blij
ven. De Duitse voorzitter van
„Nooit meer/nie wieder", de
Duitse theoloog dr. W. Koch
zei gisteren dat het voor het
eerst was dat hem als voorma
lig verzetsman te kennen
werd gegeven niet welkom te
zijn bij een herdenking. De
stichting organiseert op 8 mei
een gezamenlijke herdenking
in Nordhorn. Men wil dat 8
mei in West-Duitsland als een
dag van bevrijding wordt ge
zien, in plaats van als een dag
van ondergang.
(vervolg van de voorpagina)
Als belangrijkste oorzaak van niet betaalde belastingen
en sociale premies noemt staatssecretaris Kombrink
van financiën, het aantal ingediende bezwaarschriften.
Dit aantal zorgt voor ongeveer 25 procent van de ach
terstallige bedragen. Algemener gesteld is de economi
sche achteruitgang voor zo'n 60 tot 70 procent de oor
zaak van de steeds grotere achterstand, aldus Kom
brink.
Van de 15,9 miljard, die de staat tegoed heeft, spant de vennoots-
schapsbelasting de kroon met met een aandeel van 4,5 miljard
per 1 januari '82. Kombrink heeft vastgesteld dat veel bedrijven,
die zeer hoge bedragen veschuldigd zijn, bewust wachten met
betalen om zodoende extra rente te kunnen trekken.
Ook het explosief stijgend aantal faillissementen draagt zijn
steentje bij aan de groeiende belastingachterstand, aldus de be
windsman. Een deel van de op die manier verschuldigde belas
tingen en premies is niet meer te innen.
Als andere oorzaak voor de achterstand in het vorderen noemt
hij het personeelstekort op de belastingkantoren. De werkdruk
wordt aanzienlijk verhoogd door het uitvaardigen van dwangbe
velen, beslagleggingen en verleende uitstellen.
In '81 gingen er 1,9 miljoen dwangbevelen de deur uit, 222.000
aanslagen waarvoor beslag is gelegd en ruim 600.000 uitstellen
van betaling, zo blijkt uit de cijfers van het ministerie.
ZUINIGINGSPLANNEN:
RECHT In de kraamzorg dreigen 1000 van de
banen te verdwijnen als minister Gardeniers
blksgezondheid) haar plannen om de kraamzorg
te bekorten tot maximaal vijf (nu gemiddeld ne-
ia) dagen uitvoert.
[Nationale Kruisvereniging heeft „met grote bezorgdheid en
>azing" van de plannen kennis genomen. De vereniging
It een verzorgingsduur van acht tot tien dagen gewenst voor
aanvaardbare kwaliteit. Men constateert bovendien dat het
thuisverzorgingen de laatste jaren opvallend is gestegen,
gebeurde als gevolg van van het door de vorige staatssecre-
uitgestippelde beleid. Dat beleid ging er juist uit kosteno-
regingen vanuit zoveel mogelijk de nadruk te leggen op
imzorg aan huis omdat dat veel goedkoper is dan kraamzorg
et ziekenhuis.
jezinszorg wordt al met een verlies van 4000 (aldus CRM) tot
(Centrale Raad voor de Gezinsverzorging) banen be-
„J. „De bezuinigingen in de gezinszorg duperen (ook) gezin
met een gehandicapt kind. Bovendien druisen die plannen
ïgen het beleid dat overheid, parlement en gehandicapten-
voorstaan". Dit schrijven het Nationaal Orgaan Gehandi-
inbeleid (NOG) en het Nationaal Orgaan Zwakzinnigenzorg
)Z) in een brief aan de Tweede Kamer. De Kamer wil de
inciële en sociale ongelijkheid tussen gezinnen die hun ge-
Idicapt kind thuis hebben en gezinnen die met gehandicapt
in een inrichting opheffen.
Elsevier portretteert de nieu
we VVD-leider Ed Nijpels.
„Hoe komen ze bij dat linkse
in mijn politieke opstelling?
Heeft iemand mij ooit iets ho
ren zeggen over onderwerpen
van buitenlandse politiek? Ik
denk dat ze mijn houding be
hoorlijk rechts zouden vin
den". Het blad roept 1 mei uit
tot de dag zonder arbeid en be
licht de achterkant van de
werkloosheid. Emigratie kan
een oplossing zijn. „Er dienen,
naast een actief en gericht
emigratiebeleid voor jeugdi
gen, beroeps- en functieoplei
dingen te komen ten behoeve
van en in overleg met landen
waarheen geëmigreerd kan
worden. Onze opleidingen
vormen een uitstekend expor
tartikel". Israëls minister van
buitenlandse zaken Sjamir
zegt in een interview: „Alles
wat in de Sinaï bereikt is
wordt opgegeven in ruil voor
de vrede met Egypte. Ik weet
niet welke gevolgen deze dra
matische ervaring zal hebben,
wat de resultaten in de toe
komst zullen zijn, wat het ef
fect kan zijn op ons binnen
lands toneel. We leven in een
moeilijke periode. We zullen
zoiets niet nog eens doen". In
een artikel over toerisme de
constatering: „Het lijkt er niet
op dat de Nederlanders op hun
vakantie zullen inleveren. In
tegendeel. De reisbureau's
melden vrijwel zonder uitzon
dering een toename in de ver
koop van buitenlandse reizen
en het Nationaal Bureau voor
Toerisme verwacht dat het to
taal aantal vakantiegangers dit
jaar opnieuw 100.000 hoger zal
zijn".
In de Haagse Post aandacht
voor de moeite die gemeenten
hebben met bezuinigingen.
„De bestuurlijke ervaring met
bezuinigingen, dat bestaat niet.
We zijn er niet aan gewend.
Het vereist een ander type be
stuurder". Het omslagartikel
beschrijft de hofhouding van
Koningin Beatrix. „Het is alle
maal wat zakelijker geworden.
De mogelijkheid om aan het
hof alsnog een hele carrière
vol te maken, lijkt af te ne
men. De vorstin prefereert een
koel, zakelijk contact en een
niet te lang verblijf aan het
hof voorkomt dat men te in
tiem wordt". Elders zegt Ad
Langebent van KRO's Brand
punt: „Dat geschrijf van tele
visiejournalisten, dat is opper
vlakkig. Daar word ik langza
merhand kotsmisselijk van.
Het enige wat ze doen is ach
ter sterren aanhollen en een
beetje tegen programma's aan-
pissen. Het is zo goedkoop, zo
modieus: VPRO is goed en de
rest is klote. Als je dat schrijft,
hoor je er bij".
In Vrij Nederland onthullin
gen over fraudes en smeergel
den rond de voetbalclub FC
Utrecht. Ballast-Nedam blijkt
een kwart miljoen betaald te
hebben om het nieuwe stadion
te mogen bouwen. Elders
wordt verhaald hoe de BVD
heeft geprobeerd te infiltreren
in de afdeling Eindhoven van
de PSP. „Wat aanvankelijk
bedoeld was als grap om de
BVD er in te luizen, werd een
echte verklikkersrol". Aan
dacht ook voor 25 jaren Anne
Frank-huis. „Wat een voe
dingsbodem voor fascisme is
werkloosheid! Zeven, acht jaar
geleden dachten de mensen in
de Pijp nog: over drie jaar heb
ik een caravan buiten. Nu zijn
ze veroordeeld in de Pijp te
blijven met al hun onzekerhe
den of ze volgens jaar hun
baan nog wel hebben. Anti
fascist zijn is veel moeilijker
geworden". Elders zegt Roelof
Kiers van de VPRO over de
sprong naar de B-status: „Al
zouden we populaire program
ma's willen maken, dan nog
kunnen we het niet. Al onze
makers zouden ontslagen moe
ten worden. Ik ken er nie
mand van die een knieval
naar het publiek zal maken
door in stompzinnige taal te
vervallen, zoals bij andere om
roepen wel gebruikelijk is".
Een analyse tenslotte van de
vraag of de PvdA het eind van
de jaren tachtig wel haalt: „Er
komt allengs een ruimte waar
weer hardop gedacht mag
worden. Waar eindelijk oplos
singen kunnen worden ge
zocht voor problemen in het
licht van principes. Ik weet
dat het in de PvdA gist van
zulke ideeën. Het gaat er nu
om ze serieus te nemen, de
ruimte te geven en de aanslui-
DE Tl.m
De Tijd praat met minister
Zeevalking over de omstreden
weg door Amelisweerd. „Die
weg komt er, of je moet de mi
nister naar huis sturen. Dat is
het ultimum wat men kan
doen. Zo ligt het dus. Ik kom
niet meer op dat besluit terug.
Ik ben aan het einde van mijn
Latijn". Een artikel ook over
bezuinigingen bij de fysiothe
rapie. „Die zullen averechts
gaan werken. De fysiotherapie
kan iemand uit een rolstoel
houden, iemand op de been
houden zodat hij niet naar een
verpleeghuis hoeft. Daarmee
worden grote uitgaven voor
komen. Wat wordt er allemaal
niet gedaan aan sportblessu
res? En wat wordt daarmee
niet gewonnen aan arbeidsver
zuim?" Veel aandacht in het
blad voor Israël zonder de Si
naï. Een hoge ambtenaar: „Het
Israëlische volk is door deze
gang van zaken bang gewor
den, teleurgesteld en gefru
streerd. Waar zijn we mee be
zig? We hebben 30 jaar op vre
de met Egypte moeten wach
ten. Naar mijn mening hadden
we Egypte 30 jaar op de terug
keer van de Sinaï moeten la
ten wachten". Lof in het blad
voor koningin Beatrix. „Het
bezoek aan Amerika heeft
minstens een feit duidelijk ge
maakt: onze vorstin is de
meest alzijdige, begaafde am
bassadeur waarover ons land
beschikt. Dat is een gevolg van
eigen kwaliteit, van opleiding
tot dit ambt, van grote inzet en
van hart voor de zaak. Daar
mogen we erg blij mee zijn".
Ook Hervormd Nederland
vindt dat koningin Beatrix het
uitstekend heeft gedaan. „Dat
geldt zowel voor het inhoude
lijke gedeelte van haar optre
den als voor de presentatie die
verder reikte dan haar gulle
lach. Amerika heeft een be
zoekster van niveau ontvan
gen, een waardig vertegen
woordigster van ons land".
El
ders zegt CNV-voorzitter Van
der Meulen: „Wij gaan op onze
strepen staan. We zitten al ja
ren met het dilemma in hoge
mate gelieerd te zijn aan het
CDA als regerinspartij. Ik ver
wacht dat wij die partij nu
duidelijk kunnen maken dat
de maaatschappelijke organi
saties inbreng moeten hebben
omdat we er op een andere
manier niet komen". Aan
dacht tenslotte voor het toene
mend fascisme onder jongeren.
„In café's worden onder de
werkloze jongeren leden voor
de vikingjeugd geronseld met
het praatje dat het onder Hit-
Ier in Duitsland allemaal zo
goed ging. Met knokploegen
gaan ze dan ruiten ingooien bij
buitenlanders".
PIET SNOEREN
aal ei
(Van onze correspondent Cees Manders)
ME Nu, 37 jaar na de Tweede Wereldoorlog, stel
de Italianen nog alles in het werk om destijds door
nazi's gestolen of illegaal gekochte kunst naar hun
d terug te halen. „Alles" is wel veel gezegd, want in
jg?11oop der jaren is het aantal betrokkenen door ver-
en slijtage geslonken tot twee en een halve ambte-
r en enige telefoons. Maar er wordt nog steeds ge-
urd naar, gecorrespondeerd over en vooral ge-
omd van de verdwenen kunst, tenminste voorzover
budget van zegge en schrijve 40 duizend gulden
J intig miljoen lire) dat allemaal toelaat.
;il 'intig miljoen lire per jaar ter alleen nog maar kunst. Het
ïlachelijk weinig," zegt het
ld van de „Missie voor res-
ie van Italiaanse goederen
Duitsland en Oostenrijk"
olfo Siviero. „Maar vorig
hebben we met dit kleine
get toch nog voor 180 mil-
lire (360 miljoen gulden,
aan kunstwerken uit
tsland en Oostenrijk kun-
terughalen".
?ro, „chef de mission", is
inds het einde van de oor-
I bezig alles wat de Duitsers
Italië geroofd hebben aan
fchtmatige eigenaars terug
bezorgen. Aanvankelijk
goud. locomotieven.
ral
werk loopt nu snel af. Niet
omdat alles binnén is, verre
van dat zelfs. Maar omdat het
animo verdwenen is. Door na
zi's geroofde schilderijen, dat
zegt de mensen van vandaag
volgens Siviero niets meer. En
het Italiaanse ministerie van
Buitenlandse Zaken, waaron
der de missie ressorteert, voelt
er ook weinig meer voor
steeds maar weer bij de Duitse
regering aan te kloppen met
die herinneringen aan de laat
ste oorlog.
Toch zijn er nog ruim 1000
schilderijen, wandtapijten,
sculpturen, panelen en drielui-
sers weggehaald uit Italiaanse
musea, kerken en privé-collec-
ties. De totale waarde is moei
lijk te schatten, omdat aan de
meeste kunststukken nooit een
prijskaartje heeft gehangen.
Maar enige honderden miljoe
nen guldens zouden de „opere
d'arte" in de handel toch wel
kunnen opbrengen. De meeste
bevinden zich nog in Duits
land, alhoewel Siviero's dienst
de laatste jaren Italiaans kun
steigendom ook uit de VS
heeft moeten terughalen.
West-Duitsland en Oostenrijk
zijn al goeddeels uitgepluisd,
maar Siviero neemt aan dat
juist de Oostduitsers nog heel
wat hebben. Oost-Duitsland
ontving als deel van het oude
Duitse Reich namelijk ook zijn
portie Italiaanse kunst en
heeft sinds de oorlog stelsel
matig geweigerd aan de Italia
nen medewerking bij het on
derzoek te verlenen.
Siviero heeft vierduizend
kunstwerken kunnen achter
halen en naar Italië kunnen
terugbrengen („Zonder er ook
maar een lire voor te hoeven
betalen, want iets wat je ont
stolen is hoef je niet terug te
bekendste werken van Breug
hel, Rafael, Titiaan, Leonardo
da Vinci, Rubens, Van Kleef,
Boticelli, Carlo Dolci en ande
ren wier oeuvre nu weer op
ereplaatsen in de Italiaane
musea hangt.
Kunstopkoper
Het meeste is na september
1943, toen de Duitsers de noor
delijke helft van Italië bezet
ten, vrachtwagens- en trein-
wagonsvol naar Duitsland af
gevoerd. Goering en Hitier lie
ten eenvoudig de vrachtwa
gens bij de bekende musea van
Rome, Florence, Milaan en
Venetië voorrijden en hele za
len werden van kunst ont
daan. Deze verhuizingen gin
gen door tot het einde van Hit-
Ier en zijn rijk, want in febru
ari 1945 nog krijgt de SS-chef
in Italië het bevel nieuwe lijs
ten met in beslaggenomen
kunst naar Berlijn te sturen.
Voor 1943, de periode dus
waarin Mussolini het nog voor
het zeggen had, gingen de
Duitse kunstminnaars iets fijn-
besnaarder te werk, maar lie
ten zich Hnnr niets of niemand
(ook Mussolini niet) ervan
weerhouden mee te nemen en
in te laden wat van hun ga
ding was.
Hitler had de prins van Hes
sen aangesteld tot zijn per
soonlijke kunstopkoper, en
deze in Italiaanse kunstkrin
gen beruchte figuur schuimde
de Italiaanse musea af op zoek
naar kunstwerken die op zijn
boodschappenlijstje stonden.
Was de Italiaanse staat eige
naar, dan kreeg hij het stuk
zonder problemen mee. Maar
stuitte de prins op een particu
liere eigenaar, dan moest Mus
solini of zijn rechterhand Cia-
no eraan te pas komen om de
eigenaar ertoe te bewegen met
de Duitse voorwaarden ak
koord te gaan.
Discuswerper
„De Führer heeft besloten tot
aankoop van de Discuswerper
van Myron", zo begon de noti
tie van de Duitse ambassade in
Rome aan de Italiaanse minis
ter van Buitenlandse Zaken
Ciano. Of de minister maar
voor de nodige exportvergun
ningen wilde zorgen. De be-
gendom van de Florentijnse
vorst Lancelotti, die helemaal
niet wilde verkopen. Maar
enige overredingskracht van
Mussolini's regering deed hem
snel van gdachten veranderen,
en zo werd ook de Discuswer
per op de trein naar Berlijn
gezet.
Honderden kunstvoorwerpen
„kocht" Hitier op deze manier
op, en met een spciale voor
liefde voor de onsterfelijken
van de kunst: werken van Da
Vinci, Ricci, Canaletto, van de
Vlaamse meesters Rubens,
Memling, Rombouts en Kerri-
nox, en vele anderen.
Het heeft Siviero de grootste
moeite gekost juist deze zoge
naamde gekochte werken na
de oorlog uit Duitsland terug
te halen. Goede en slechte
Duitsers saboteerden zijn werk
omdat zij vonden dat de kunst
stukken destijds gekocht en
niet gestolen waren. „Toen
hebben we hen ervan moeten
overtuigen dat die werken
nooit verkocht hadden mogen
worden, Italië nooit hadden
mogen verlaten, zelfs niet als
de autoriteiten daar toestem
ming voor hadden gegeven.
De Duitsers hadden kunnen
Rodolfo Siviero
export van kunst verbiedt,
want wij zijn juist het eerste
land ter wereld geweest dat
zo'n wet ter bescherming van
ons kunstbezit heeft uitgevaar
digd".
Met die Duitse kunstverzame
laars en museumdirecteuren is
jarenlang gestreden voor
rechtbanken en op politiek ni
veau, maar uiteindelijk is het
meeste toch naar Italië terug
gestuurd. Een van de bekend
ste werken die door de Duit
sers uit het Uffizi-museum in
Florence werd meegenomen
en nog steeds spoorloos is. is
het portret van een jonge edel
man van de 15e eeuwse
Vlaamse meester Hans Mem
ling. Op 11 juni 1941 werd dit
schilderij op uitdrukkelijk ver
zoek van Mussolini door de
Florentijnse prins Corsini aan
Hitiers agent, de prins van
negeerde hierbij een negatief
advies van zijn minister voor
Educatie, die waagde te spre
ken van „een onherstelbaar
verlies voor het nationaal erf
deel". Een ander beroemd stuk
is het „plafond" van Sebastia-
no Ricci, dat uit Venetië ver
dween en zich nog ergens in
Duitsland moet bevinden.
Privé-coIIecties
Volgens Siviero is het waar
schijnlijk dat de duizend nog
vermiste stukken zich in pri-
vé-collecties bevinden, althans
twee- of driehonderd daarvan.
Deze zijn namelijk te bekend
om straffeloos te worden ver
handeld of te worden tentoon
gesteld. Als ze ooit boven wa
ter komen, zal er echter geen
„Missie voor Restitutie enz."
meer bestaan om voor de Ita
liaanse rechten op te komen.
„Helaas leeft deze zaak niet
meer tegenwoordig," zegt Si
viero.
Zijn kantoor dat binnenkort
zal ophouden te bestaan heeft
zich overigens na de oorlog
ook beziggehouden met kunst
die Italianen hadden „gejat" in
de door hen veroverde gebie
den, Albanië, Rusland, Ethio
pië, de Balkan. „Maar we heb
ben nooit op dezelfde schaal
geroofd als de Duitsers gedaan
hebben. In elk geval hebben
wij alles teruggegeven wat de
Italiaanse soldaten in oorlogs
tijd uit het buitenland hebben
meegebracht. En was terugga
ve niet mogelijk, dan is alles
tot de laatste lire vergoed. Dit
soort zaken hebben we altijd
met de grootste gestrengheid
