ïen Goekoopse99vrolijke fruitmand voor een
cherp bewaakt monument: Louis Ouwerkerk
xpositie over
indere culturen"
Burchtcomplex
brieven
Universiteit gaat vrouw positief discrimineren
)EN
EIDEN HEEFT WEER EENS EEN KRASSE HONDERD JARIGE
LEIDSE COURANT
DINSDAG 23 MAART 1982 PAGINA 5
l jaar geleden liep Lo
cals buitengewoon kras-
egentigjarige, nog als
kievit in de lentewei,
lag wordt hij een
oud. Louis (want zo
?iljf je Lowie, tot diens
v liet bevredigde verba-
t Ouwerkerk ontving
'n -en, aan de vooravond
dit uitzonderlijke feit.
urgemeester van Lei
en een charmante be-
dster met amandelo-
u Ook vertegen woord i-
van de pers. Maar het
c col, ontworpen door
e's inwonende dochter
urlijk beging ik weer
enorme flater, met te
of zij meneers
iv was) van tegen de
eed mij niet onmiddel-
nvelkom zijn. ,.Ik heb u
besteld", zei de goede
dw, die na een kwartier
"tóe hand over het hart
?Jk en mij een kopje
een suikerklontje en
letit fourtje presenteer
den slecht woord over
tchter van de eeuwou-
,owie. Ze was alleen
van extra publiciteit
vader. Had zelf al on-
?name ervaringen ge-
Imet een jubileum ais
erleidster. Nu gepen-
ird, dus. Maar men
haar destijds argwa-
gemaakt.
icht wel blijven zitten,
de dochter, die één fo-
tf welletjes vond en
begon te sputteren toen
weede breeduit de in-
van de flat vulde, wilde
lat ik niet méér op-
f dan zij te schrijven
!n dat moet je nooit te
en journalist zeggen, al
nog zo naïef. Toch was
toen er eenmaal een
n het bastion was ge
in een vriendelijke
r. Vleugeladjudante
r naam, die zelf niet op
to wilde en bijna, zo
het wel, om meester
>ops geloofsbrieven
Lowie zelf, in het
lauwe overhemd, vond
el aardig. Hoewel zijn
wat verstoord was. ..Hè
zei hij. toen iedereen
i half uurtje de deur uit
kende namen
1 n dagelijkse doen zit
w Ouwerkerk. sinds een
3'f vijf. uit te kijken over
t ge daksamenstellingen
zéen winkelcentrum. Het
hangt daar, in de Leidse Me-
renwijk, van molens aan el
kaar: Kopermolen, Rosmo
len, Kopermolen en nog an
dere wiekende namen die in
een moderne buurt de tijd
wegmalen. Gisteren was het
Louis' honderdste vigiliedag.
Extra activiteiten bij het
voorportaal van het flatge
bouw aan de Kopermolen:
verslaggever op de fiets, foto
graaf met een houten „bon
bondoos", inhoudende recla
me, op z'n autodak, een bur
gemeester en escorte, aange
voerd per taxi met een rosse
chauffeur, in plaats van met
de gemeentelijke limousine.
Burgemeester Goekoöp doet
het allemaal even anders dan
zijn voorgangers gewend wa
ren te doen. Wel comfortabel.
Wat dacht je dan? De burge
meester had de handen vol
aan een enorme opgemaakte
fruitschaal. Zo ging het 't ge
bouw in. Lift naar de eerste
verdieping, en bellen op
nummer 29.
Onder zijn losse donkerblau
we overjas droeg mr. Corne
lls Goekoop (in buitenlandse
publicaties onverminderd
aangeduid als Cornelius) zijn
aaneengesmede ambtsketen.
Dat is presentatie en hocus
pocus. Maar soms imponeert
net wel. Niet. evenwel, bij
Lowie Ouwerkerk. die de
ketting nauwelijks opmerkte.
De jas bleef aan. want nie
mand vroeg mr. Cornelis die
uit te doen. Voorstellingsritu
eel: „Ik ben Goekoop, en dit
is juffrouw die en die. en ze
begeleidt mij op deze missies:
een assistente die ook toe
zicht houdt op fruitmanden".
Vooralsnog maakte de burge
meester geen indruk bij de
Ouwerkerks, ofschoon mejuf
frouw Ouwerkerk tegen haar
vader zei: „Vader, dit is de
burgemeester; maar het gaat
hier om privé zaken en ik
wil geen hele celen in al die
kranten. Gaat u zitten, bur
gemeester en mevrouw. Maar
u moet weten, dat ik het vre
selijk vind hoe sommige kin
deren met hun bejaarde ou
ders omspringen. Die ouders
op leeftijd worden soms weg
gestopt in centra; daar wil
men vanaf. Dat zijn ergerlij
ke toestanden. Maar ik heb
die krant van deze meneer
hier helemaal niet gevraagd".
Fruitmand
„Mevrouw Ouwerkerk", zei
de burgemeester, op de drie
zitsbank, „mevrouw, wij, in
Leiden, streven geen mono
poliepositie na, van welke
krant ook. U hoeft niet bang
De honderd-jarige Louis Ouwerkerk en burgemeester Cees Goekoop.
te zijn; meneer hier zal u niet
opeten en ook de jubilaris
niet". „Maar hij hoeft niet al
les op te schrijven van wat
hier gezegd wordt", wierp de,
allengs in weerstand afne
mende, dochter nog even op.
De fruitmand maakte veel
indruk. Dat wel. Mr. Goe
koop had er bijna lamme ar
men aan overgehouden. Zo
wat jarige Lowie keek zijn zo
goed als honderdjarige ogen
erop uit. De symbolische
overhandiging. Voor de ca
mera's. Een karrevracht, die
aan Lowies draagkracht
voorbij ging. De burgemees
ter nam het heft vervolgens
in handen, en vroeg wat een
verslaggever normaliter be
hoort te vragen: „Hoe voelt u
zich nou? Gaat het lopen
nogal?" Lowie, ofschoon niet
al te goed meer van been,
was best te spreken. Zijn
dochter zei zelfs: „Nou nou,
vader zit op z'n praatstoel!"
Verder schikte de jubilaris
zich naar haar richtlijnen.
Uit de flarden van informa
tie, uitgelokt door de burge
meester van Leiden, maakte
ik op, dat Louis Ouwerkerk
een rasechte Leidenaar is.
Leiden Noord was zijn thuis;
de Borneostraat. onder meer,
daar woonde hij lang en ge
lukkig tot aan de renovatie,
die bij de verzorgende doch
ter niet al te aannemelijk
overkwam. „Schrijft u nu
maar, dat mijn vader katoen-
drukker is geweest („Ah
ja, katoentjes batikken", zei
mr. Goekoop, die z'n oren
had gespitst en alles af wist
van Driessen en zo) en
verder zat hij een tijdje bij
Dros en Tieleman, Tieleman
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
imm
en Dros, en een poosje bij een
bierbrouwerij. En stukken
land heeft-ie gehad. Veel ge
vist, veel getuinierd en met
groenten beziggeweest. M,aar
katoendrukken, dat was z'n
stiel, sarongs ook, heel pre
cies werk". "Ja ja", zei Lo
wie, „ik ben ook een hele tijd
strijker geweest, net zoals
mijn vader. Dan streek je
van die dingen hè, met verf
hè. Dat moest allemaal ge
drukt worden".
Praatstoel
Louis, de zeer sterke, komt
niet meer op straat. Benen
worden minder, ogen ook
wel. Dat gaat allemaal wat
achteruit. De Merenwijk?
Ach, dat gaat nog. Krantz?
Ja. dat is ook alweer eeuwen
geleden. „Toen was ik twaalf
jaar, geloof ik". Het kwam er
niet zo duidelijk meer uit,
maar Louis zat op z'n praat
stoel. Hij ziet nog veel teevee,
hem door z'n dochter voorge-.
schoteld. Is een tuin gewend
geweest. Dat is er niet meer
bij. Vroeg zich af hoe hij die
hele fruitmand in z'n eentje
moest opeten. Vandaag komt
de familie en de buurt- of
woningbouwvereniging. Geef
ze een paar druiven, of een
peer; anders bederft het alle
maal maar. Als honderdjari
ge leef je van de ene dag in
de andere. Louis doet dat met
een pijpje, een sigaartje, op
het balkon. En kijken naar
de overkant. En z'n dochter,
die van hem houdt en voor
hem zorgt. Louis Ouwerkerk,
anno 1882.
En hij lijkt nog van deze tijd,
met z'n witte, stevige lokken.
Want kaal, ho maar! Een mo
mentopname, als je naar hem
kijkt: dat zijn honderd jaren.
Louis Ouwerkerk heeft een
omwenteling meegemaakt
die je bijna voor onmogelijk
zou houden: van de paarde-
tram. de olielamp, de zeilen
de. kanonerende „monitor"
en de eerste gek die met een
vliegmachine de lucht in
ging, tot aan een onzegbare
wereld met maanpassagiers,
kunstmatige geheugens, te
splijten atomen die van een
verleden en een toekomst
misschien niets meer over la
ten. Honderd jaar worden is
voor ons, toeschouwers, een
wonderlijke film geworden.
We zijn er zelf bij. maar
snappen er totaal niets meer
Linkse jongen"
Maar Louis Ouwerkerk nog
wel. Die spreekt nog een ver
staanbare taal, met een eeuw
achter de kiezen. „Bent u po
litiek geweest?", vroeg de
burgemeester, die op kolen
zat. Jawel. Louis zat, nota
bene, als „linkse jongen van
een vakbond" tijdens de
tweede wereldoorlog in een
concentratiekamp. „U was
dus anti-fascist", meende de
burgemeester, die deze men
sonterende periode ook maar
als zuigeling heeft gekend.
„Ja ja", zei Lowie, „maar ik
dacht, dat een burgemeester,
er heel anders uitzag". „Va
der had zich u heel anders
voorgesteld", verduidelijkte
de dochter. De burgemeester
vond de fruitmand nog „erg
prachtig opgemaakt", maar
Lowie had een heel andere
voorstelling van een eerste
burger: „een slanke, lange
man", en de verdere ver
wachting verdween in niet te
verduidelijken geluiden. Cees
Goekoop veerde onzichtbaar
op daarom is hij, naar mijn
smaak, een burgemeester die
een plaats in de portrettenga
lerij verdiend heeft: „Daar
moet ik dan toch wat aan
gaan doen he? Hoewel, nie
mand vindt mij klein, hoor".
Bepaald niet, nee, want Goe-
koops volume mag er best
wezen, en hij nam ook geen
suiker in de thee.
Tsjonge, wat een fruitmand.
„Ontzettend gewoon", opper
de de dochter, die nog wat
goed te maken had. Lowie at
maar een half petit fourtje,
en verslikte zich bijkans.
„Pa, blijft er niet in, want je
bent morgen jarig". Burge
meester Goekoop, zich be
wust van een volgend agen
dapunt: „uw kinderen, ja dat
weet ik wel, dat zijn er vier;
twee zoons en twee dochters.
Maar hoeveel kleinkinderen
heeft u eigenlijk?" „Een stuk
of zes; ik weet het niet pre
cies. Ik zou het niet kunnen
zeggen. Maar m'n twee zoons
zijn Willem en Koos". Louis'
dochter kwam vader in dit
vraagstuk niet te hulp. Of het
allemaal nou zo geweldig was
geweest, dat bezoek van een
burgervader met assistentie
en twee fotografen en een
vent met een blocnootje Ik
zou het niet kunnen zeggen.
Maar als vader 101 wordt,
laat dochter het er bij zitten.
Dat is wel duidelijk.
De tentoon-
van het Europa
die in de
alen wordt gehou-
gisteren door wet-
P.H. Schoute geo-
De ambassadeurs
riname en Marok-
en daarbij aanwe-
et doel van deze
e is ertoe bij te
dat de buitenlan-
de Nederlanders
Ie harmonie kun-
menleven," aldus
ropamuseum is een
die zich ten doel stelt
I ngen tussen culturen
- ogelijk te maken. Niet
het gebied van cul-
ar ook op het politie-
en alles, dat daartus-
..We proberen bij de
bewustwording bij te
brengen, hen een stelling te la
ten innemen en actie te laten
ondernemen. Dikwijls wordt
bewerkstelligd, dat bij de men
sen vooroordelen weggenomen
worden of dat niet genuan
ceerde denkbeelden plaatsma
ken voor genuanceerde denk
beelden." aldus prof. H.J. Koe
man, directeur van het mu
seum.
De expositie biedt ruime mo
gelijkheden om die doelstel
ling waar te maken.
De expositie valt uiteen in drie
delen: 'Geen herberg, geen
stal' (over vluchtelingen, ver
drevenen en ballingen). 'Goe
de buren' (over buitenlandse
werknemers) en 'Onze vrien
den de Surinamers'. De bezoe
ker wordt in andere culturen
geplaatst en geconfronteerd
met verschillen in voedsel,
kleding, behuizing, vakkennis,
levensbeschouwing toekomst
verwachting en levensdoelstel
ling.
De verschillende normen bin
nen de vreemde culturen lei
den tot andere vormen van ge
drag. die dikwijls leiden tot
onbegrip bij Nederlanders. Het
niet open staan voor al het
geen 'anders' is en vooroorde
len zijn oorzaken van de vaak
voorkomende conflictsituaties.
In de tentoonstelling wordt ge
poogd die vaak subjectieve ge
voelens weg te nemen. Uit
drukkelijk wordt ingegaan op
de verschillen.. Onder meer
door het tonen van een unieke
verzameling voorwerpen uit
het dagelijks leven van hen,
die door de tentoonstelling be
licht worden. Teveel voorwer
pen passeren de revue om in
kort bestek opgesomd te wor
den. De expositie heeft een on
gedwongen karakter. „Ik vind
het uitstekend, dat de bezoe
kers de voorwerpen betasten.
Het is een zeker risico, maar
de nemen we gra^g. Alleen
het aardewerk moet liever
met rust gelaten worden. Het
is zo broos, dan het alleen al
Wethouder Schoute in gesprek met de ambassadeurs van Suriname (rechts op de
foto) en Marokko (links op de foto).
bij aanraking uit elkaaar kan
vallen." zegt Koemans. Foto's
en dia's brengen onder de aan
dacht wat niet ter plaatse ge
toond kon worden.
Mogelijk nog completer is het
documentatiemateriaal. Een
dorado voor met name scholie
ren, die een scriptie moeten
maken. Professor Koemans en
zijn medewerkers dragen hun
kennis en ideeën uit naar de
bezoekers. Met ongebreideld
enthousiasme. Alleen die we
tenschap maakt de tentoon-
stellig al de moeite van het be
zoeken waard. Op verzoek
kunnen grotere groepen en
scholen rondgeleid worden.
De burchtzalen aan de Nieuw-
straat/Burchtsteeg zijn maan
dag tot en met zaterdag van
10.00-17.00 uur geopend (zon
dag van 13.00-17.00 en donder
dag ook van 19.00-21.00 uur).
De toegang is gratis.
datenlijst
in Warmond
)ND Ook in de
ctie zullen na de ge-
aadsverkiezingen
ïieuwe gezichten te
Brieven graag kort en
duidelijk geschreven De
redactie behoudt zich
het recht vöor ingezon
den stukken te bekorten
Bunkers Noord wijk
6: De gangen zijn niet volge-
stoven, maar volgegraven om
een tweede uitgang naar bui
ten te verkrijgen!
Iets anders: Waarom gaat de
heer Hellenberg met camera
man enzovoorts de bunker be
zoeken, terwijl ze wisten dat
de bunker 'levensgevaarlijk'
zou moeten zijn? Het is trou
wens opvallend dat de heer
Hellenberg (regelmatig bun
kerbezoeker) verdwaald raakt,
terwijl de jeugd daar nooit last
van heeft gehad. Het is wel zo
dat het duin verboden gebied
is. maar: DE BUNKER IS
NIET GEVAARLIJK
Tot onze verbazing lazen wij
het overdreven stuk van de
'levensgevaarlijke' bunker te
Noordwijk (LC 16 maart). Er
staan namelijk enkele punten
in. die pertinent niet waar zijn.
Wij zullen niet de enigen zijn,
die daar zo over denken. Wij
zullen enige punten herschrij
ven:
1: De bunker is schoon!
2: Er zijn alleen in de bovenste
kamer ongeveer vier plassen;
de rest is droog!
5: De bunkerbezoekers zijn
geen problemenjongens (eigen
ervaring)!
LEIDEN In personeel
sadvertenties van de Leid
se universiteit zal in het
vervolg worden vermeld
dat „gekwalificeerde
vrouwen op een voor
keursbehandeling kunnen
rekenen". Tevens, en dat-
gaat nog iets verder, zul
len bij gebleken gelijk
waardige kwaliteiten bij
sollicitaties binnen de uni
versiteit vrouwen worden
aangesteld. Dit totdat „een
evenwichtiger personeels
bestand van mannen en
vrouwen is bereikt". Ook
komt er een regeling voor
zwangerschapsverlof.
Na lang wikken en wegen is
dit besluit tot positieve discri
minatie van vrouwen gistera
vond door de universiteitsraad
officieel genomen. De raad
discussieerde aan de hand van
onder meer een nota over de
positie van de vrouw binnen
de universiteit, die een jaar ge
leden is geschreven door de
tijdelijke adviescommissie
emancipatiezaken. Deze com
missie kwam met het advies
tot positieve discriminatie. Vo
rig jaar was slechts 27 procent
van het universitaire perso
neel vrouw. Om nu een fifty-
fifty verhouding te krijgen zal
dit getal met 23 moeten stijgen.
De raad nam ook het voorstel
van de nota over om een onaf
hankelijke vertrouwensper
soon aan te stellen die dan
klachten over discriminerende
behandeling van vrouwen tij
dens het universitaire werk.
Om hiervoor een vertrou-
wensvróuw te nemen vond de
meerderheid van de raad te
ver gaan. Vele raadsleden
vonden de voorstellen toch al
te drastisch. De studentenfrac
tie CGL wees op de zware
druk die op de sollicitatiecom
missies zal ontstaan bij het po
sitief discrimineren. „Het
wordt dan erg moeilijk om nog
met een man als kandidaat
naar voren te komen", aldus
de CGL, die meer voelde voor
gelijke behandeling van man
en vrouw.
Afscheid
De universiteitsraad nam gis
teravond afscheid van zijn
langst-dienende lid, de heer
J.A.Tasseron (63). Per 1 april
wordt hij eervol ontslagen uit
zijn functie als medewerker
van de Universiteitsbiblio
theek. Hij zat in de raad als
vertegenwoordiger van het
niet-wetenschappelijk perso
neel. Tijdens zijn raadslid
maatschap heeft hij zich beij
verd voor het verkrijgen van
meer medezeggenschap in het
bestuur door deze groep Dit is
echter niet gelukt. In de toe
komst zal het niet-weten
schappelijk personeel het moe
ten doen met zogeheten dien
straden, die echter volgens de
heer Tasseron „veel te weinig
bevoegdheden zullen hebben".
De heer Tasseron is vanaf de
Oprichting van het orgaan uni
versiteitsraad in 1971 lid ge
weest, eerst als individu en la
ter voor de Progressieve Par-
tij.
De universiteitsraad heeft we
gens tijdgebrek gisteravond
het onderwerp „verzending
aan studenten van het univer
siteitsblad Mare" verschoven
naar de eerstvolgende verga
dering op maandag 5 april.
'Regelmatige
bunkerbezoekers
Noordwijk'.
(Naschrift redactie De 'regel
matige bunkerbczoekers
Noordwijk', zoals de anonieme
briefschrijvers zich Dresen te
ren, zijn gelukkig kennelijk
niet ver genoeg in de bunkers
geweest. Wat de door hen ge
noemde 'onjuiste' opmerkin
gen in het verhaal betreft: Met
eigen ogen hebben wij gezien
dat er bier- en cola blikjes en
verfkwasten in de bunker la
gen, dat er ook beneden plas
sen lagen, dat er hier en daar
kuilen en gaten zitten en dat
het betonvlechtseï wat er
voor zorgt dat beton blijft han
gen waar het hoort) los hangt.
Waar of niet waarHet lijkt
ons niet verstandig dat te gaan
controleren of erover te gaan
bekvechten. Wat de opmer
king 'problemenjongensbe
treft: Vroeger was het een be
paalde groep, de probleemjon
gens van het dorp, die hier
vaak kwam Een letterlijk ci
taat van de politie (de naam
van de politieman is Hellen-
doorn en niet Hellenberg
waarbij de bunkerbezóekers
het eerste woord vermoedelijk
over het hoofd hebben gezien.
Tot slot is het duin verboden
gebied, zoals de briefschrijvers
zelf al constateren. De bunker
is dat ook. Gevaarlijk is hij
ook, niet alleen gezien de ge
breken in de constructie, maar
ook gezien het feit dat in het
verleden al twee kinderen de
dood in deze bunker hebben
gevonden).
