J?scheu la Ling,
male
anbeden en verguisd wonderkind
Tennis in
definesse:
Vanessa
ZATERDAG 20 MAART 1982
5TERDAM Dwars
het lawaai van de
or en het opspattende
it strooit de autora-
met muziek van Mo-
Klanken die vanaf
moment dat ze wer-
geschreven bewon-
ng en afgunst heb-
gekend. Zoals alles
uitsteekt boven de
delmatigheid. Op
naar een interview
Tscheu la Ling kan
'een betere muziek
ken. Ling, aanbeden
erguisd wonderkind.
ezie is de misselijkste eigen
van een mens", zegt hij in
pelershome van Ajax. Don-
ogen. Vaak naar binnen ge-
Soms twinkelend. Slanke
hijning. Niet behept met le-
iid. „Ik heb een periode ge
lat ik heel ontevreden was,
is geen prettig gevoel. Ter-
k toch snel tevreden ben. Je
vind ik, voor een beetje ple-
n geluk. M'n naam betekent
voor niets „voor het geluk
en". Er zijn zoveel ontevre-
nensen in de wereld, daar
je niet aan meedoen. Het
n de periode dat ik met die
;ssure zat. Half jaar op hal-
acht gevoetbald, half jaar
ïaal niet gespeeld. Dan ga je
iken. Ik vond het altijd van-
irekend, dat ik alles kon. Li-
lijk op en top, die bal altijd
en touwtje. Dat accepteer je
ormaal. Maar als je er dan
s buiten staat, merk je dat
oetbal onmisbaar voor je is.
is de WK-finale van Neder-
in en tegen Argentinië kon
g rustig op het strand lopen
aats van naar de televisie
i. Ik voetbalde liever zelf.
n ik doodziek dat we Span-
t hebben gehaald",
je kinderen?", vraagt hij.
ieren veranderen veel in je
Het is een heel ander ge-
Je krijgt een andere kijk op
1de dingen. Het is moeilijk
leggen, maar wat mij be-
ik ben bijvoorbeeld geen
liter meer. Ik heb een ande-
'enswijze, ik ben vaak thuis,
serieus, ben niet populair
rondjes geven. Ik heb een
ijk gezin, lekkere boerderij,
jaarden. Ja, ik heb goed ver-
Niet dat ik nu een paar ton
r de hand heb, al had dat
»ekund, maar ik kijk uit.
ik 21, 22 jaar' was, moest al-
p. Als je gezond bent, een
ijk gezin hebt, dan merk je
'oetbal niet alles is, sterker
dat de voetballerij daarbij
'leken natuurlijk niets is".
kwijt
zit in z'n korte broek. Ge-
van een speelse actie van de
aggever, die bij het uittrek-
van de jas zowel een flesje
in glas frisdrank in één keer
de trainingsbroek van de
aller uitstort. „Wat doe je
roept hij terugdeinzend uit.
later twee grote glazen echt
sappelsap en is het gebeuren
>1 lang weer vergeten. „Hoe-
te interview dit van me is?
idee. Na zo'n tien jaar be-
voetbal raak je de tel kwijt,
ger hield ik wel plakboeken
laar zoiets slijt. Ik krijg zo af
e wat foto's, dat vind ik wel
En videobanden ook wel.
nu Ajax vaak op de televi-
Vraagt, nadat hij moeite-
langdurig en zonder rem-
en heeft zitten praten, wan-
het artikel in de krant komt.
een exemplaar kan krijgen,
iek, kritiek. Het irriteert op
luur wel, maar ik ben niet
nd me er iets van aan te
:en. Ik ga m'n eigen weg. Ik
zelf wel of ik goed of slecht
{espeeld. En mensen hebben
altijd iets te zeuren. Ling is
"n als hij niet meer lui is, is
el eigenwijs. En als hij niet
eigenwijs is. heeft zijn spel
rendement. Ik kijk vaak ge
in de spiegel, heb redelijk
ielfkritiek. Ik weet dat ik al-
in met een bal, atletisch ben,
dat ik eigenlijk alles heb om
.grote" te worden, maar dat
aarnaast lui, gemakzuchtig,
jatiek en eigenwijs ben. Tja,
een „grote"? Ik was 1,80
f en ik ben nu 1,86 meter,
s zo moeilijk te definiëren,
oet héél eerzuchtig zijn, al-
>p je tenen lopen. Ik denk
dat ik die mentaliteit heb. Ik
wel eens",
speelse zal ik nooit helemaal
raken, al is het veel minder
'roeger. In het begin, bij FC
Haag, voetbalde ik om het
>al. Ik bleef die man opzoe-
ging het vijftien keer mis.
k wilde koste wat kost ie-
p door de benen spelen, ook
£p er een medespeler vrij.
Tscheu la Ling: „Dat speelse zal ik nooit helemaal kwijtraken".
Profs als Ton Thie en Aad Mans
veld ergerden zich daar ver
schrikkelijk aan. Is te begrijpen.
In dit wereldje draait het nu een
maal om de poen. Bij Ajax voel je
het nog sterker. Dus moet je pro
beren te scoren. Je kiest eieren
voor je geld, ook al vind ik in
m'n hart een mooie actie net zo
prachtig als een doelpunt. Het is
de weg van de minste weerstand,
maar je kunt niet eigenwijs blij
ven. En als ik simpeler speel
krijg ik ook minder schoppen".
Concessies
„Natuurlijk heb ik concessies ge
daan. Om te overleven. Ik zag,
dat ik met mijn stijl van spelen
niets opschoot. Ik denk dat het
vooral door Ivic komt. Onder Mi-
chels ging het helemaal mis. Als
die nog een jaar was gebleven,
was ik gestopt met voetbal of
naar een andere club gegaan.
Toen Ivic me voor het eerst zag,
werd-ie gek. Hij vond het prach
tig als ik wat rommelde, ik hoef
de niet mee te verdedigen. Maar
daarmee maakte hij ook mij zoda
nig enthousiast, dat hij een hele
boel dingen gedaan kreeg. Daar
door ging ik ongemerkt toch so
berder spelen. Dat doordouwen is
er uit gegaan, met het jaar meer.
Als ik dan nu zie wat die spitsen
bij Anderlecht van Ivic allemaal
moeten meeverdedigen, daar
word ik niet goed van. Zó hoeft
het van mij absoluut niet meer".
„Al dat gezeur over meeverdedi
gen en rendement. De beste wed
strijden tegen AZ'67 speelde ik
als ik Hugo Hovenkamp zijn gang
liet gaan. Hij weg, bal uit onze
verdediging direct naar mij en
hup, kassa. Elk seizoen neem ik
25 procent van de produktie bij
Ajax voor mijn rekening. Twaalf
tot vijftien doelpunten en verder
een aantal beslissende passes.
Daarnaast schiet ik vijf, zes keer
tegen de paal of rakelings naast.
Doelpunten maken is iets aparts,
het staat buiten het voetbal zelf.
De kunst is om in scoringspositie
te komen, dan benut je je kwali
teiten. Het scoren zelf is dan vaak
een kwestie van geluk, dat be
paalt niet of je een goede of
slechte voetballer bent. Toch
word je er maar al te vaak op be
oordeeld. Onzin, het zijn dezelfde
mensen die Cruijff hebben ver
guisd toen hij terugkwam en hem
nu de hemel in prijzen om wat hij
wekelijks demonstreert. Dat zijn
dan de kenners".
„Eerlijk gezegd had ik ook mijn
bedenkingen over Cruijffs terug
keer. Ik dacht: wat hij kan, kan
ik ook. Maar wat hij heeft laten
zien, daar neem ik mijn petje
diep voor af. Ik voel me niet te
groot om toe te geven, dat ik het
fout heb gezien. Cruijff is zo'n
ontzettend volwassen voetballer,
individueel uitblinkend als het
kan, in dienst van het elftal als
het moet. Hij heeft elke situatie
in de hand. Ach, die hele toe
stand rond Cruijff bewijst, dat er
veel te veel wordt gezeurd. Jan
Peters, ook zoiets. Vind ik een
grote voetballer. Hebben ze het
weer over zijn breedtepassjes. Al
leen als je normaal presteert laten
mensen je in je waarde".
„Avontuurlijke spelers, avontuur
lijk voetbal, dat lokt iets uit. Als
je niet altijd in de maat loopt, ben
je interessant. Dus zitten ze bij
mij goed. Ik kan het niet laten.
Als tijdens een persconferentie
een dikke journalist een broodje
eet, maak ik daar een opmerking
over. Als Aad de Mos me, zoals
vorig jaar, een boete geeft omdat
ik te laat kom, dan móet ik zeg
gen: weet je het zeker? En dan
mag ik naar huis. Een ander
houdt z'n mond, ik niet. Nu pas
begin ik in te zien, dat als ik ei
genwijs ben een ander dat net zo
goed mag zijn. Het geeft een be
paalde charme, het is wat me al
tijd in Ajax heeft aangetrokken,
als kind al. Dat anders dan ande
re. Neem nou PSV. Zegt me
niets. Ik voetbal liever voor een
ton bij Ajax dan voor drie ton bij
PSV".
Getergd
Datzelfde Ajax keert hij aan het
eind van dit seizoen zo goed als
zeker de rug toe. Engeland lokt.
Nog maar een paar weken gele
den zat Ling ineens op de
bank, aanleiding voor hem om
vrijwel direct een oefenwedstrijd
bij Southampton te spelen. Een
groot succes. Vooral supporters
van Ajax lieten opzichtig weten
een vertrek van „hun" Ling niet
te pikken, en zie: hij speelt weer
gewoon mee. Toeval? „Misschien
is het goed geweest, dat ik ge
tergd ben. Want ik was niet zo'n
beetje kwaad. Achteraf relativeer
je, kan ik me best indenken hoe
zoiets gebeurt. Ik ken de oorza
ken nu, maar die houd ik liever
voor mezelf. Het neemt alleen
niet weg, dat ik het nog steeds
niet terecht vind, dat ik er naast
werd gezet, want ik presteerde
pertinent niet slecht. Maar goed,
dat zijn twee verschillende za
ken".
„Het heeft me enorm goed ge
daan, dat het publiek zo achter
me is gaan staan. Ook al weet je,
dat het publiek snel van het ene
uiterste in het andere valt. Maar
toch. Aan de andere kant is het
logisch, dat ik in die periode ben
gaan kijken hoe ik weg kon ko
men. Southampton was een mo
gelijkheid Ze weten daar dat ik
geweest ben, ik heb enorme re
clame gemaakt. Op het laatste
moment is die overgang niet
doorgegaan, maar volgend sei
zoen zie ik mezelf wél in Enge
land spelen. Misschien is het wel
laf om juist nu te vertrekken,
omdat het wat minder gaat. Hoe
wel, nu met Cruijff
„Ik zit in mijn zevende jaar bij
Ajax, nog altijd met veel plezier.
Ik ben een kwartier voor de trai
ning bezig, beetje in het doel
staan en zo. Maar Engeland, ja,
zo'n verandering houdt een ver
vlakking tegen. Die treedt toch
op als je lang bij een club zit.
Daarnaast denk ik ook aan mijn
gezin, ik kan nog een paar jaar
voort, kan nog een paar jaar goed
verdienen, ik ben 26 en heb nau
welijks slijtageverschijnselen.
Mijn visie is: twee jaar Engeland,
twee jaar Frankrijk en dan op
mijn dertigste stoppen. Of ik dat
tegen die tijd kan, ik weet 't niet.
Voetbal is toch een soort virus,
kijk naar Cruijff, Jansen, Van
Hanegem, Israël. Een nieuwe
club, het geeft altijd een aparte
spanning. Misschien heb ik die
nodig. Ik weet dat ik daar moet
presteren, maar ik weet ook dat
ik het aankan. En als je naar het
buitenland wilt, moet je niet naar
Spanje gaan, want dan weet je ze
ker dat je in een uitwedstrijd
geen bal raakt. Ik heb die sfeer in
Engeland geproefd, en daar raak
je aan verslaafd".
FC Den Haag
Praten over FC Den Haag, waar
het voor hem allemaal begon,
valt een beetje uit de toon. Heim
wee lijkt onmogelijk. Hij vindt
het sneu dat het met FC Den
Haag zo slecht gaat, praat over
die lange trappen van Mansveld
(„Dat is toch geen voetbal") en
zegt dat het zondag in De Meer
dubbele cijfers kunnen worden
„als ze er maar uit durven te ko
men". Memoreert het gedol van
zichzelf en Dusbaba, voor het be
gin van een training. „Balletje
hoog houden, trucs verzinnen.
Precies wat Vanenburg, Rijkaard,
Silooy, Van 't Schip nu bij Ajax
doen. Die tijd heb ik gehad, het is
leuk, maar je hebt er weinig
aan".
Het Nederlands elftal, een gewild
object voor Ling-haters. „Onzin,
dat ik nooit heb gepresteerd in
Oranje. Het is wel waar dat ik
nooit echt succes heb gehad. Tot
nu toe heb ik in die dertien wed
strijden, die er wel 45 hadden
kunnen zijn zonder schorsingen,
liesblessure en onenigheid met
Zwartkruis, redelijk tot goed ge
speeld, maar nog niet die mo
menten gehad waarop een beslis
sing wordt geforceerd. Dat ik de
absolute top (nog) niet heb ge
haald, komt omdat ik nooit be
langrijke toernooien als EK en
WK heb gespeeld. Aan dat soort
evenementen danken de toppers,
de vedetten hun faam. Daar moet
je presteren als je internationaal
wilt doorbreken. Wat dat aangaat
is de uitschakeling voor Spanje in
mijn nadeel. Ik gok daarom op
het EK van 1984 in Frankrijk".
Weer die ambitie om er bovenuit
te springen. „Als ik geen voetbal
ler was geworden, zou ik waar
schijnlijk een rommelaartje zijn
geweest. Ik heb niet de mentali
teit om op een kantoor te zitten.
Wie weet was ik wel bankrover
geworden. Als ik het allemaal
nog eens over zou mogen doen,
zou ik geen zwoeger op het mid
denveld willen worden, die elke
week constant is. Ik zou nu een
maal geen modaal leven kunnen
leiden
DICK HOFLAND
Foto: CEES VERKERK
Ik ben deze week eens een kijkje
gaan nemen bij het
tennistoernooi in Rotterdam en
ik moet zeggen dat ze daar de
zaakjes goed voor elkaar hebben.
Sinds die Amerikaan Gene
Mayer twee jaar geleden zijn hart
luchtte over het gebrek aan
voorzieningen voor spelers, hun
vrouwen en kinderen,
vriendinnen en coaches hebben
ze het bij Ahoy' en de ABN
aardig geregeld. Maar liefst twee
disco-party's stonden op het
programma en omdat ik toch in
de buurt was ben ik daar ook nog
even langs geweest.
Voor het eerste festijn hadden ze
behalve een koud buffet de op dit
moment bij grote delen van de
bevolking furore makende
zangeres Vanessa als trekpleister.
Dus wie geen trek had in de
culinaire attractie kon aan zijn
gerief komen bij het vocale
gedeelte. Om de streng
geselecteerde aanwezigen niet in
verwarring te brengen werden
beide 'onderdelengescheiden
gepresenteerd. Voor de goede
orde: eerst nam Vanessa de
microfoon ter hand en
vervolgens de overige gasten het
bestek. Ik heb nog na afloop bij
een aantal bezoekers
geïnformeerd naar wat men
beter vond: dé Vanessa of hét
voedsel. Over het resultaat van
deze bliksem-enquête moet ik u
helaas in het ongewisse laten.
Het enige dat ik u wil berichten
is mijn eigen oordeel. Ooit heb ik,
toen toevallig bij mij thuis
vanwege mijn schoolgaande
kinderen de buis aanstond,
Vanessa mogen bewonderen in
een pop-uitzending. Waarbij ik
mij niet aan de indruk kon
onttrekken dat V. bij een
verkiezing tot mooiste pop van de
kast wel eens zeer hoge ogen zou
kunnen gooien. De eerlijkheid
gebiedt mij te zeggen dat V. live
ook even de adem deed stokken.
Of dat een gevolg was van het in
ongelooflijke decibellen door de
monstrueus grote luidsprekers
dreunen van de eerste klanken
van V. 's laatste tophit of van haar
fysieke verschijning, kan ik nu
eigenlijk niet goed meer
beoordelen.
Zij was gekleed, en nu citeer ik
zo goed mogelijk de
moderedactrice van deze krant
die ook toevallig tegen de bar
stond aangeleund, in een
nauwsluitende lederen groene
broek, gelijk gekleurde halfhoge
laarsjes en het geheel werd
gecompleteerd door een tamelijk
gedecolleteerd groen hesje dat op
de boezem was afgezet met
roesjes van u raadt het al
groene kant, hetgeen V. 's hele
verschijning iets opvallend
geraffineerds meegaf. Of dat
laatste de bedoeling was weet ik
niet, maar ik sluit het niet uit.
Voor het overige is mij van het
een half uur durende optreden
van V. weinig bijgebleven. Nadat
ik weer op adem was gekomen
na haar entree heb ik mij wel
verbaasd afgevraagd waarom zij
plotsklaps aan een uit het publiek
geplukte heer vroeg of deze
twijfelde aan de echtheid van
haar eigen stemgeluid, dat de met
een ongelooflijk volume
afgedraaide band ondersteunde.
Nee, zei deze natuurlijk, maar ik
vond het wel vreemd dat ik deze
bezoeker later met de grote
boxen meende te zien sjouwen.
Maar het kan zijn dat ik door de
bijna oorverdovende presentatie
ook een beetje last van mijn ogen
had gekregen en me daarin heb
vergist.
Voor het overige niets dan lof
voor het initiatief van de
organisatie van de party, die mij
tenslotte in staat had gesteld het
idool van naar verluidt vele van
mijn seksegenoten eens in
levende lijve te aanschouwen. En
dat is tenslotte niet voor iedereen
weggelegd. Vandaar ook mijn
ontboezeming: treedt Vanessa
ergens op, gaat dat zien! Alleen
zou ze moeten proberen niet zo
veel met haar vingertje te wijzen
en bovendien kan ze beter van
het zingen van Beatle-nummers
afzien. Maar voor de resL grote
klasse.
Ik had overigens van het bezoek
aan die 'Vanessa-party' zozeer de
smaak te pakken gekregen dat ik
twee dagen later ook nog maar
even ben langs gewipt bij een
ander disco-gebeuren, ook
gearrangeerd door sponsors van
het tennistoernooi. Ook daar heb
ik echter vergeefs naar Gene
Mayer, die toch de stoot heeft
gegeven tot dit soort
verstrooiende bijeenkomsten,
gezocht. Gene was er niet Hij
was geblesseerd, vandaar zijn
afwezigheid op de parties.Een
aantal van zijn collega's wel, heb
ik gezien. Jammer dat Ilie
Nastase er in Rotterdam niet bij
was. Die geeft, heb ik me laten
vertellen, altijd een extra
dimensie aan zo'n bij-programma.
Maar misschien komt die volgend
jaar weer als hij hoort dat er elke
avond een disco wordt
georganiseerd. En als Vanessa
weer komt, komt Ilie zeker.
Tennis in de finesse, nietwaar
TINUS L. BUYS
