I na
ië
Kidnappers" van
en jaar geleden
eschermen nu
chatrijke sjeiks
'eiligheidsfirma
kon wel wat
publiciteit
gebruiken
en ontvoerde
treinrover
Biggs
ZATERDAG 20 MAART 1982
tfDEN „De kerels die Ronnie Biggs ontvoerd hebben,
beesten". In die bewoordingen gaf de Britse ex-treinrover
laid „Buster" Edwards (51) een jaar geleden zijn mening te
nen over het groepje avonturiers dat toen in Rio de Janeiro
gewezen spitsbroeder Ronald Biggs (52) gekidnapt had.
voormalige treinrovers vreesden dat het uit was met de
leid van Ronald Biggs. Zijn ontvoerders hadden hem op 16
rt onverwacht en zonder pardon uit een Braziliaanse kroeg
[eept. Op straat werd Ronnie, die radeloze pogingen deed
te ontsnappen, gewoon achter in een VW-busje geduwd,
van de kidnappers stak hem zijn gebalde boksersvuist on-
de neus. „Je mond houden, Ronnie", dreigde hij, „of ik sla
>t moes".
'vijl het vehikel naar de Santos-
lontvlieghaven van Rio reed,
ten de ontvoerders hun slacht-
r in een grote zak van zeildoek,
iantos Dumont werd deze in de
geruimte van een gehuurde
jet gegooid. Dit straalvliegtuig
i onmiddellijk koers naar de
doostelijke Braziliaanse stad
m, aan de monding van de
izone. Het was een luchtreis
bijna 2500 kilometer; geen
je als je ondertussen in een
t zak van Zwarte Piet zit. Na
tomst in Belèm op 17 maart
werd het vrachtje ongezien
boord van het zeiljacht „Now-
I II" gebracht, dat onmiddellijk
na het anker lichtte.
1 ntvoerders hadden het scheep-
zijn tweekoppige bemanning
tien dagen tevoren gecharterd
Antigua. Kapitein Thorvinn
er wist niet wat zijn klanten
plan waren. In Belèm kreeg hij
acht terug noordwaarts te va-
in de richting van de Kleine
1 Hen.
a de Nowcani II zich in volle
I >evond, mocht treinrover Biggs
[iet dek gaan zonnen. Geduren-
le zeereis leed hij geen gebrek
1 ijsgekoeld bier en „grass" (ma-
'ana). Hij bleek verslaafd aan
ine en ledigde elke avond een
cognac. Wel werden Biggs en
ontvoerders beste maatjes. Hij
e weten wat ze met hem van
waren, maar ze vertelden het
aid Biggs is een van de elf Brit-
die na de grote treinroof van 8
istus 1963 veroordeeld werden
langdurige gevangenisstraffen,
en hadden zij die dag vroeg in
norgen de nachtelijke posttrein
isle (Noord Engeland)-Londen
stilstand gebracht en beroofd
1 een lading oude bankbiljetten,
is waren bestemd om verbrand
'orden. Zij hadden een waarde
2,6 miljoen pond. Biggs aandeel
e buit bedroeg 148.000 pond.
i van de elf treinrovers hebben
deel van hun straf uitgezeten,
ijn allang weer vrij. Buster Ed-
ds verkoopt nu bloemen aan de
ng van Londens Waterloo Sta-
Maar Ronald Biggs, die dertig
gekregen had, is al sinds 8 juli
i voortvluchtig. Na nauwelijks
i jaar in de gevangenis van
idsworth werd hij op spectacu-
i wijze bevrijd door een gewa
de bende. De drie andere celbe-
lers gingen er mee van door.
's' bevrijders zorgden ervoor,
hij met zijn vrouw Charmain
üngeland kon ontsnappen,
echtpaar Biggs trok via Parijs
Melbourne in Australië. Toen
lolitie daar vier jaar later lucht
ïg van zijn aanwezigheid, slaag-
lonnie Biggs er nog op het nip
je in naar Brazilië te vluchten,
vrouw bleef achter in Austra-
Pas in 1974 lekte het uit, dat de
napte treinrover zich schuil
i in Rio de Janeiro.
(s had daar kennis gekregen
een Braziliaanse striptease dan-
s, Raimunda Nascimento Castro
34), die hem, zoals dat in verhe-
stijl heet, een zoontje schonk,
kind, Michael, is sindsdien al
n jaar geworden. Aan hem
kt Ronnie Biggs het, dat hij nog
is in Brazilië mag blijven.
Biggs dacht, dat zijn Britse ontvoer
ders hem zouden uitleveren aan
Scotland Yard. Maar na een zeereis
van zes dagen had het zeiljacht
plotseling motorpech. Gelukkig
was Barbados dichtbij. Op 23 maart
werd de „Nowcani II" op sleep
touw genomen door de kustwacht
van dat eiland, die het jacht in
Bridgetown aan de ketting legde,
omdat het een internationaal be
kende dief aan boord had.
Biggs werd aan land gebracht en in
de gevangenis gestopt. Zijn Britse
kidnappers zeiden dat ze een jonge
Londense veiligheidsorganisatie,
„Point International Security",
vertegenwoordigden. Ze hadden
Ronnie Biggs van Brazilië naar
Barbados gebracht om internatio
nale publiciteit te geven aan hun
maatschappij. Die stunt had alleen
de gewezen bandiet in moeilijkhe
den gebracht. Geen enkele Brazi
liaan was gewond en Biggs zelf zag
er bijzonder welvarend uit. Hij kon
niet zeggen dat hij door hen mis
handeld was geworden.
Voor de politie van Barbados zat er
dan ook niets anders op dan Biggs'
ontvoerders vrij te laten. En onder
tussen bleef de ex-treinrover alleen
achter in zijn cel, die eigenlijk een
gewone kamer was boven het poli
tiebureau. Hij moest wachten op de
gerechtelijke beslissing over zijn
lot. Ofwel werd Biggs uitgeleverd
aan Scotland Yard, ofwel mocht hij
per vliegtuig terugkeren naar Bra
zilië.
Sinds zijn kidnapping in Rio had
den de internationale media de
wildste geruchten verspreid. Som
mige kranten schreven, dat Biggs
ontvoerd was door leden van de
Special Air Service (SAS), een Brits
eliteregiment. Volgens anderen wa
ren zijn kidnappers avonturiers,
aan wie onbekenden vooraf 70.000
dollar hadden betaald voor de film
rechten op zijn ontvoering.
Maar het waren allemaal verzin
sels. In werkelijkheid hadden de
kidnappers zelf ongeveer 35.000
pond uitgegeven om door middel
van Biggs' ontvoering in heel de
wereld propaganda te maken voor
hun particuliere veiligheidsfirma.
Het zal allemaal wel de moeite ge
loond hebben, want een jaar later
bereikte „Point International Secu
rity" van Londen al een omzetcij
fer van 300.000 pond.
Anti-kidnap-service
Als veiligheidsfirma is ze gespecia
liseerd in de bescherming van
schatrijke Arabische sjeiks en Eu
ropese VIP's tegen booswichten die
het op hun leven, bezittingen of
iets anders gemunt hebben. Be
scherming tegen kidnapping is ook
mogelijk (Point International Secu-
poging van Scotland Yard om
in 1974 met toestemming van
kaziliaanse overheid gevanke-
naar Engeland over te brengen,
ukte omdat Biggs een kind
t dat door zijn geboorte in Rio
iliaan is. Terwijl de ex-treinro-
afgelopen jaar in maart op het
van de „Nowcani II" zat te
»en, vroeg hij zich ongetwijfeld
dit het einde was van zijn
ituurlijk bestaan.
Direct na aankomst op Barbados werd Biggs (met pet) per politiewagen weggevoerd. Achter hem de man, die
eens militair bokskampioen was, Fred Prime.
Patrick King (rechts) en Fred Prime, de directeuren van „Point Internatio
nal Security", die de stunt van Biggs' kidnapping beraamden. Prime is een
gewezen militair bokskampioen, die ex-president Idi Amin van Oeganda
knock-out heeft geslagen toen deze nog korporaal in het Britse leger was.
zich kort voor hun zeereis naar Bra
het eiland Antigua. Van links naar rei
riage en Mark Algate.
rity weet daar alles van). Iemand
of iets discreet in de gaten houden,
is voor P.I.S. een akkevietje!
Strijd tegen de industriële spionage
behoort eveneens tot haar speciale
bedrijvigheden. Wanneer belangrij
ke documenten, produkten of an
dere, misschien erg kostbare voor
werpen overgebracht moeten wor
den naar een buitenlands adres,
zorgt de firma voor een betrouw
baar geleide. Grote debiteuren, die
niet gemakkelijk over de brug ko
men, worden geregeld door „Point
International Security" irt opdracht
van haar klanten, gedwongen hun
schulden te betalen.
De „firma" bestaat uit zes Britten,
van wie de leeftijd schommelt tus
sen 23 en 43 jaar. Zij hebben bijna
allemaal betrekkelijk lang gediend
in de Britse strijdkrachten of wa
ren bij de politie. Enkele leden van
het groepje kwamen een tijdlang
als huurlingen aan de kost in het
voormalige Rhodesië. Een van de
zes heet John Miller. Hij woont in
Beverly Hills bij Los Angeles en
staat daar aan het hoofd van een
particuliere veiligheidsfirma, ge
specialiseerd in bescherming van
lië door John Miller fotograferen op
its: Fred Prime, Pat King, Tony Mar-
popsterren. En in dat deel van
Amerika verblijven veel Britse ve
detten, die hun land verlaten heb
ben omdat de belastingen er het
leeuwedeel van hun inkomen op
slokten.
In de tweede helft van de jaren ze
ventig werkte Miller in Engeland
samen met Patrick King, die nu di
recteur-administrateur van „Point
International Security" is. King
(32) en zijn vriend Fred Prime (43),
een gewezen militaire bokser, had
den toen een kleine firma die stoe
re lijfwachten konden leveren aan
beroemde popsterren, bedreigd
door opgezweepte fans. Deze zaak
droeg de naam „Entertainment Se
curity". Ze was gesticht in 1977.
Twee jaar geleden bevonden Fred
Prime en John Miller zich met een
Engelse popgroep in Rio. Op hun
brede schouders rustte de zware
taak er voor te zorgen dat opdrin
gerige bewonderaars en bewonde
raarsters hun werkgevers niet aan
stukken trokken. Zo leerden ze
toevallig Ronnie Biggs kennen. Bij
na iedere Brit die in Rio komt, gaat
Biggs opzoeken. De voortvluchtige
treinrover leidt er een tamelijk de-
Biggs zit lekker te zonnen aan dek van de Nowcani II. Op de achtergrond
Thorfinn Milver, de kapitein van het speciaal voor de ontvoering gehuurde
jacht.
cadent bestaan. Voor 200 dollar
komt hij naar je toe om met je te
praten en zich te laten fotografe
ren. Zijn vrijwillige lijfwacht is een
oude Duitser, die ook te veel
drinkt. Het Duitse merkteken, dat
vroeger op zijn bovenarm getatou-
eerd was, heeft hij zelf onzichtbaar
gemaakt mei de punt van een dolk.
Na hun eerste kennismaking met
Biggs kwam John Miller op het
dwaze idee deze ontsnapte Engelse
bandiet te ontvoeren, niet om er
veel geld mee te verdienen, maar
gewoon als reclamestunt. Goedige
Fred vond het best en John maakte
een plannetje. Hoewel zij hun actie
grondig voorbereid hadden, kon
die eerste ontvoering uiteindelijk
toch geen doorgang vinden, omdat
uitgerekend op de gekozen dag,
kanselier Helmut Schmidt van
West-Duitsland een staatsiebezoek
aan Brazilië begon. De vlieghaven
van Rio werd toen zo goed be
waakt, dat de twee aspirant kid
nappers Ronnie Biggs onmogelijk
ongemerkt in een zak aan boord
van een particulier vliegtuig had
den kunnen brengen. John en Fred
vertrokken dan ook zonder trein
rover.
Weinig weerstand
Raimunda Nascimento Castro, de
vrouw die Biggs een zoon schonk.
Aan dat kind dankt Ronald Biggs
het, dat hij nog steeds in Brazilië
mag blijven.
de nieuwe uitleveringswet van
Barbados nog niet goedgekeurd
was, ontsnapte hij voor de tweede
maal aan de klauwen van de Britse
politie, die hem gevankelijk naar
Londen wilde vliegen.
Biggs mocht vrij terugkeren naar
Brazilië, waar hij nog steeds ver
blijft. Dat land heeft heftig gepro
testeerd tegen de brutale kidnap
ping op zijn grondgebied. Pat King:
„Thuis werden we door het Fo
reign Office duchtig op de vingers
getikt. Ze mopperden, dat we de
economische betrekkingen van
Groot-Brittannië en Brazilië in ge
vaar gebracht hadden. Hoewel wij
dat niet konden weten, stonden er
belangrijke contracten op het spel.
Groot-Brittannië heeft Barbados
trouwens vriendelijk verzocht
Biggs gewoon te laten vertrekken.
Dat bracht de opgezweepte anti-
Britse gevoelens van de Brazilianen
tot bedaren".
Poolse juwelen
Wat heeft de ontvoering van trein
rover Ronald Biggs, die een van de
spectaculairste reclamestunts van
de eeuw was, dan opgebracht? Tij
dens een recente ontmoeting in
Londen vertelde Pat King ons, dat
„Point International Security" na
dien een massa opdrachten gekre
gen had.
„Vele daarvan waren te gek om los
te lopen", zei hij. „Andere waren
onuitvoerbaar, omdat ze te veel ge
kost zouden hebben en omdat er
gevaarlijke politieke aspecten aan
verbonden waren. Zo werd ons ge
vraagd naar Teheran te reizen om
daar de zoon van een generaal van
wijlen de sjah van Iran weg te ha
len. Die jongen zat daar al twee
jaar in de gevangenis. Voor een an
dere opdracht moesten we naar
Angola gaan om Britse huurlingen,
die daar opgesloten zitten, te be
vrijden en ze dan naar Engeland te
brengen. Ook werd ons gevraagd
een halve ton goud per vliegtuig
weg te halen uit Oeganda.
Dergelijke waanzinnige zaken kun
je alleen volbrengen, als .de klant
voldoende geld heeft om je kosten
en risico's te dekken. Bovendien
moet je er iets aan verdienen. We
zijn tenslotte geen liefdadige instel
ling".
Dan vertelt King het mooie ver
haal van de oude Poolse dame, die
hem afgelopen mei opbelde om een
afspraak te maken, want zij wilde
hem ook een boeiende opdracht ge
ven. King ontmoet zijn toekomstige
klant bij voorkeur op neutraal ter
rein. „Kunnen we ergens in het
centrum van Londen met elkaar
praten?", vroeg hij. De dame in
kwestie bleek tot de zogenaamde
betere stand te behoren, want zij
stelde een rendez-vous voor in de
tearoom van het luxueuze Chur
chill Hotel aan Portman Square.
Toen Pat King daar op het appel
verscheen, werd hij geconfronteerd
met een vinnig vrouwtje van mirt
stens 80 jaar, dat een beetje leek op
de Britse actrice Edith Evans. Maar
ze was nog erg kwiek voor haar
leeftijd. Ze bestelde thee en cakes
en zei: „Ik ben eigenlijx een Poolse,
maar woon al sinds het begin van
de Tweede Wereldoorlog-in Lon
den. Ik koester grote bewondering
voor die stunt van jullie met trein
rover Biggs. Omdat ik jullie fantas
tische kerels vind, zou ik jullie wil
len vragen mij een groot plezier te
doen, waarvoor ik iullie trouwens
rijkelijk zal belonen
Pat King hapte gretig toe. „Vertel
me alles", vroeg hij benieuwd.
„Wel", zei het oude dametje, „voor
de oorlog bewoonde ik met mijn fa
milie een prachtig huis in de omge
ving van Krakow. Toen de Duit
sers Polen binnen vielen, heeft
mijn broer al onze familiejuwelen
zorgvuldig verborgen onder de kel
dervloer. Na de oorlog zijn we
nooit meer weergekeerd".
„Ach zo", zei King beleefd. Hij
voelde al, uit welke richting de
wind ging komen. Dit werd weer
een nutteloos gesprek.
„Die juwelen liggen daar nog steeds
verborgen", ging het Poolse dame
tje met rotsvaste zekerheid verder.
„Ik weet, dat het voor jullie een
kleinigheid zal zijn om ze even
voor mij weg te halen".
Geen moordopdrachten
„Euh...", begon Pat King, maar de
dame was hem te vlug af. „Als ik je
een raad mag geven", zei ze wijs,
„doe het in de zomer. Ga niet naar
Krakow als het wintert".
„Nee", gaf King direct toe. „Dat
zouden we nooit doen. Die Poolse
winters zijn vreselijk koud, hè?".
„Koud?", snauwde de oude dame
boos. „Tegen de kou draag je war
me kleren. Dat doen wij Polen alle
maal. Jonge mensen zoals jullie
kunnen tegen de kou. Nee, het pro
bleem is, dat 's winters in die kel
der minstens drie ton kolen liggen.
Stel je voor dat je die moest verwij
deren voor je aan mijn juwelen
kunt!".
„Zij geloofde werkelijk, dat die
hoop steenkolen het eerste was dat
de herovering van haar kostbaar
heden in de weg stond", vertelde
King hoofdschuddend.
Maar hoe raak je zulke onmogelijke
opdrachten kwijt? „Meestal door de
prijs van de operatie zo hoog te
stellen, dat de opdrachtgever die
toch niet zou kunnen betalen", zegt
hij. „Trouwens, we krijgen nu vol
doende ernstige klanten, die dus
zeggen dat als we iets bijzonders
nodig hebben, wij de kerels zijn tot
wie ze zich moeten wenden. Derge
lijke mensen vragen van ons geen
mirakels, die door sommige helden
van de tv in nauwelijks een uur ge
daan worden".
De beste klanten van „P.I.S." ver
blijven in het Midden-Oosten en A-
frika. De ontvoerders van ex-trein
rover Biggs vinden weinig werk in
Engeland, maar we zijn wel af en
toe bedrijvig op het Europese vaste
land. Kings mannetjes brengen ge
regeld geheimen en vaak uiterst
kostbare industriële documenten
weg, die ze elders persoonlijk moe
ten afleveren. Zürich is vaak het
einddoel. Aan dergelijke opdrach
ten zijn zoveel risico's verbonden,
dat de eigenaars van de documen
ten er zelfs hun eigen personeel
niet voor vertrouwen.
Telkens wanneer „P.I.S." ergens
grote schulden ingevorderd heeft,
betaalt de opdrachtgever 25 pro
cent van het volle bedrag aan de
firma. Illegale opdrachten worden
echter terstond afgewezen. Hoewel
men hen al gevraagd heeft, nemen
King en Prime geen moordop
drachten aan. Zij weigeren huur
lingen te recruteren voor landen
zoals Lybië. Ook dat werd hun al
gevraagd.
Groene recruten een militaire op
leiding geven in landen van de
Derde Wereld, doèn ze wel. „Point
International Security" heeft trou
wens net een contract afgesloten
met Nigeria om instructeurs naar
dat land te sturen. Die zullen daar
ongewapende toekomstige lijfwach
ten trainen. Aangezien in Nigeria
de criminaliteit bijzonder hoog is,
wordt verondersteld, dat deze nieu
welingen volgend jaar belast zullen
worden met de bescherming van
verkiezingskandidaten.
Voor dergelijke en andere opdrach
ten doet de firma P.I.S. een beroep
op tenminste 24 onafhankelijke
medewerkers. Er zijn zowel buiten
landers als Britten bij. Veel van die
kerels, onder wie een aantal Ame
rikanen en Fransen kennen King
en zijn collega's uit de tijd bij de
strijdkrachten van het vroegere
Rhodesië. Als Patrick King mede
werking nodig heeft in de Verenig
de Staten, geeft hij de opdracht
door aan John Miller in Los Ange
les.
„Onze firma biedt een unieke ser
vice aan", zegt directeur King.
„Steeds meer rijken of overbeken
de lieden hebben discrete bescher
ming tegen kidnapping nodig, voor
henzelf en leden van hun familie.
Dat zijn kolfjes naar onze hand. Ik
ben er zeker van, dat wij heel wat
respectabele zakenlieden en multi
miljonairs, die bang zijn van in
dustriële spionnen, kidnappers en
ordinaire dieven, kunnen helpen".
ROGER SIMONS
ir Barbados
Maar het idee om zo'n stunt uit te
halen liet hen niet meer los. Ze
vonden het een fantastische moge
lijkheid en namen zich voor er bij
een volgende gelegenheid echt
werk van te maken. In Londen
was Pat King er gauw voor gewon
nen. Maar hij had geen zin meer
om zich nog veel langer bezig te
houden met de oninteressante vei
ligheidsproblemen van grote en
kleine popsterren. King wilde zich
een nieuw en veel ernstiger aan
zien geven. Met Fred Prime, Tony
Merriage (27), Mark Oldgate (23),
James Rankin (32) en John Miller
stichtte hij de nieuwe veiligheids
firma, gericht op een veel ruimere
markt. Toen „Point International
Security" eenmaal bestond, bleek
dadelijk dat ze zonder internationa
le openbaarheid niet leefbaar was.
Er doken gewoon geen klanten op.
Het duurde dan ook niet lang of de
nieuwbakken directeuren kwamen
tot de conclusie, dat om „P.I.S." in
de kijkerd te doen lopen, Ronnie
Biggs op spectaculaire wijze ont
voerd moest worden. De gewezen
treinrover leek een gemakkelijk
slachtoffer. Links en rechts werd
geld bij elkaar gebedeld om de ope
ratie te financieren. Omdat Biggs
de heren Miller en Prime van
vroeger kenden, trokken Pat King
en Tony Marriage eerst naar Rio.
Ze zouden het terrein verkennen
en de ontvoering voorbereiden.
Eerst gingen ze Biggs opzoeken.
King wendde voor dat hij een
Zuidafrikaanse dierenfotograaf
was, die in Brazilië een serie plaat
jes geschoten had en over enkele
dagen terug naar huis ging. Hij fo
tografeerde de ontsnapte treinrover
in zijn Braziliaanse flat. Daarna
dronken zij met hem een glaasje in
de stad. Zo kwamen ze aan de weet
welke kroegen hij bezocht. De ster
ke man Fred Prime, die ondertus
sen ook in Rio aangekomen was,
maar zich op de achtergrond ge
houden had, zorgde ervoor, dat
Biggs tijdens zijn ontvoering weinig
of geen weerstand bood.
Alles verliep volgens de plannen.
Zelfs de motorpech van „Nowcani
II" was maar een voorwendsel. Het
kwam er op aan Biggs veilig en wel
in Barbados aan land te krijgen.
Omdat het jacht van de ontvoer
ders zo gezegd in moeilijkheden
verkeerde, hielp de kustwacht van
het eiland gewillig eenhandje.
Voor de gewezen treinrover liep
het overigens nog goed af. Omdat
Op 23 maart 1981, de dag dat Biggs op Barbados aan land gebracht was,
trad John Miller op dat eiland in het huwelijk. Zo werd de aandacht van
mediamensen afgeleid. Zij dachten dat Miller een rijke avonturier was, die
Bigg's ontvoering voor veel geld op touw had gezet. Van links naar rechts:
Patrick King, zijn vrouw Adrienne en het nieuwe echtpaar John en Sarah
Miller.
Ronald Biggs drukt een van zijn ontvoerders, Tony Marriage, de hand op
het dek van het jacht Nowcani II, dat hem van Brazilië naar Barbados
bracht.
