Kafka door regisseur
die schildert
Bottesini leuker
dan Strawin
Flairck en het Gewestelijk Orkest
POOL GRZEGORZEWSKI MET EIGEN BEWERKING
VAN „AMERIKA "BIJ DE HAAGSE COMEDIE
Willem Ruis hangt
in de bioscoop
„Het Beest" uit
kunst en kunstenaars
KUNST
leidse courant
dinsdag 9 maart 1982 pagina 6
Anno 1871 ging in Cairo de
première van Verdi's opera
„Aïda". Het werk werd ge
leid door Giovanni Bottesi-
ni, niet alleen dirigent maar
ook contrabassist, cellist en
componist In die laatste
hoedanigheid maakte het
publiek van het Nederlands
Kamerorkest in het Con
gresgebouw kennis met deze
Paganini onder de contra-
bassisten.
Violist Jaap van Zweden en
bassist Duncan McTier speel
den van deze Bottesini een
Gran Duo en het was duide
lijk, dat deze twee meester-in-
strumentalisten zich uitleefden
in deze virtuoze show. Het
Amsterdamse publiek was
zondagmiddag zo enthousiast
dat het laatste deel herhaald
moest worden, het Haagse pu
bliek was minder uitbundig.
Het Nederlands Kamerorkest
kwam er nauwelijks aan te
pas, maar de *in trui gestoken
solisten eisten dan ook alle
aandacht op. Men kan laat
dunkend over zo'n concertje
praten, persoonlijk mag ik 't
wel.
Jaap van Zweden, concert
meester van het Congresge
bouworkest en als zodanig op
volger van zijn leermeester
Herman Krebbers (merkwaar
digerwijs niet genoemd in de
autobiografie van Van Zwe
den) toonde zijn meesterlijke
kwaliteiten in Mozarts vierde
vioolconcert, ondanks de
voortvarende benadering toch
met de nodige lyriek vertolkt.
Het publiek klapte langdurig.
Strawinsky's concert „Dum
barton Oaks" is een knap stuk
werk, maar wel zo droog als
gort. De componist mag dan
geïnspireerd geweest zijn door
Bachs Brandenburgse Concer
ten, opwindend is het resultaat
niet. Daaraan kon ook gastdi-
rigent Roelof van Driesten
niets verhelpen. Een uitge
sproken compositie voor ka
merorkest is de Serenade van
Josef Suk, geen schokkende
maar wel onderhoudende mu
ziek in een voldoening schen
kende weergave.
ADR. HAGER
James Conlon
dirigent R. Ph. O.
ROTTERDAM De Ame
rikaan James Conlon (31) is
benoemd tot chefdirigent en
artistiek leider van het Rot
terdams Philharmonisch Or
kest als opvolger van David
Zinman. De benoeming gaat
1 september volgend jaar in.
Naast de vaste gastdirigent
Simon Rattle wordt ook Edo
de Waart vaste gastdirigent.
Conlon leidde in de laatste
paar jaar het R.Ph.O. gedu
rende enkele weken. Hij
leidt ook al jaren produkties
aan de Metropolitan Opera
in New York en aan het
Royal Opera House Convent
Garden in Londen.
ii
Flairck on het Gewsatelijk Orkest in
het derde Cirkelconcert in het Cir
custheater.
Het Gewestelijk Orkest
kwam gisteravond in een
verjongde gedaante in het
Circustheater tevoorschijn
tijdens een zeer geslaagd sa
menwerkingsproject met
Flairck. De algehele leiding
berustte als steeds bij David
Porcelijn die deze vogels
van zozeer verschillende
pluimage ook ditmaal goed
bijeen hield.
Flairck heeft zijn eigen jeug
dig publiek en is met zijn per
DEN HAAG Hoewel
in zijn eigen land de situ
atie nog altijd weinig
rooskleurig is, heeft de
Poolse regisseur Jerzy
Grzegorzewski op dit mo
ment andere problemen
aan het hoofd: zijn regie
van Kafka's „Amerika"
bij de Haagse Comedie.
Hij kreeg ondanks de af
kondiging van de staat
van beleg van de Poolse
autoriteiten (uitgesteld,
maar toch) toestemming
om naar Nederland te
vertrekken met onder
zijn arm zijn eigen bewer
king van Kafka's eerste
roman en in zijn kielzog
een vrachtwagen vol de
corstukken.
Inmiddels werkt hij met de
acteurs van het Haagse gezel
schap op de planken van de
Koninklijke Schouwburg
naar de première van 13
maart a.s. toe.
Bij eerdere gesprekken op de
burelen van de Haagse Come
die hebben we hem al een
paar keer in stilte langs zien
lopen. Carl van der Plas zei
bij die gelegenheid: „Die man
zal zich wel eenzaam voelen
hier". Grzegorzewski krijgt
bij zijn voorstelling steun van
de dramaturge van het gezel
schap Joanna Bilska, Poolse
van origine. Hij ziet er
sluik haar, colbert met wat te
lange mouwen, brilletje met
ovale glazen yit als een in
zicnzelf gekeerd intellectueel
en praat alsof hij met z'n vin
gers de woorden wil kneden.
Van huis uit is hij kunstschil
der, zoals een aantal van zijn
collega's aan de top van de
Poolse regie, Kantor en Josef
Szajna. Zijn benadering van
toneel is dan ook sterk visu
eel, als je op berichten uit
Poolse bladen mag afgaan.
Zijn bewerking van Kafka's
roman begint met een scène
waarin de bezoekers vanach
ter een glazen wand de wer
kelijkheid bespieden: Een an
dere zaal in de schouwburg
stroomt leeg, mensen praten,
roken, zoeken hun jassen, ho
ren het gelach van de toekij
kenden. De scène gaat met de
opkomst van hoofpersoon
Karl Rossmann over in Kaf
ka's „Amerika". Een blijkens
de inleiding tot het oorspron
kelijke script belangrijke scè
ne, die was afgestemd op de
bouw van het Theater Athe
neum in Warschau. In Den
Haag is dat niet mogelijk.
Grzegorzewski: „Die voorstel
ling was gemaakt voor een
theater met een onconventio
nele bouw. Hier zit je met een
conventionele ruimte en dat
betekent dat die scène zó niet
realiseerbaar is. Dat hebben
we anders opgelost". Hij legt
er de nadruk op dat zijn voor
stelling van „Amerika" geen
kopie is van vorige voorstel
lingen: „Waar wij nu mee be
zig zijn is voor mij de derde
versie. En elke voorstelling is
anders. Bepaalde ervaringen
die ik eerder heb opgedaan,
spelen natuurlijk mee, maar
ook de acteurs hebben een
groot aandeel in het resultaat
En ik moet zeggen dat men
hier zeer bewust en intensief
aan het werkproces deel
neemt. En mijn werkwijze is
volkomen anders dan men ge
wend is. Ik ben zelf erg be
nieuwd naar de uitwerking
ervan".
Franz Kafka (1883-1924) is
een van de merkwaardigste
en invloedrijkste fenomenen
in de Europese literatuur ge
weest. Een Tsjechische jood,
die leefde in dat aan schrij
vers zo opvallend rijke Praag
van het begin van deze eeuw:
Franz Werfel, Max Brod,
Egon Erwin Kisch behoorden
tot zijn kring, terwijl Rilke los
van hen de literatuur koos.
Zijn vader kwam uit een Tsje
chisch sprekende joodse fami
lie; zijn moeder uit een Duit
se. De kindeyen Kafka wer
den Duits opgevoed. De meer
kansrijke minderheid in
Praag sprak Duits of was van
Duitse huize. Die dubbelheid
in zijn afkomst moet mede
een rol gespeeld hebben in
het tot stand komen van de
geesteshouding van zijn lite
raire figuren. Kafka zelf
sprak perfect Tsjechisch, en
over de rijkdom van het geï
soleerde, wat archaiserende
Duits van Praag (Thomas
Mann: „Kafka schrijft het
mooiste Duits dat ik ken") en
de invloed van het Tsjechisch
op Kafka's stijl is veel ge
schreven. Zoals over de hele,
moeilijk doorzichtige figuur
van Kafka meer in boekvorm
is verschenen dan over welke
Duitse schrijver dan ook.
De Poolse regisseur Jerzy
Grzegorzewski (I.) en acteur
Willem Nijholt.
Meer algemeen kan Kafka
zelf wedijveren met Jeanne
d'Arc in het ontelbare aantal
aan hen gewijde boeken. Tsje
chen plegen Kafka (de naam
betekent „kauw" en er staan
nog ettelijke Kafka's in het
telefoonboek van Praag) als
een Tsjechisch auteur te zien.
Officieel is er echter van Kaf
ka in Praag bijna niets te be
kennen. Zijn werken zijn niet
te krijgen, driemaal kan je
zijn naam officieel tegenko
men: Op de Joodse begraaf
plaats van Strasnice waar hij
samen met zijn vader Her
mann en zijn moeder Julie in
het familiegraf rust, op een
hoek van het Oudestadsplein
waar een klein portret zijn
geboortehuis aangeeft en in
het Alchemistenstraatje op de
burcht boven de stad, waar op
een souvenirwinkeltje ver
meld staat dat Kafka hier
woonde en werkte.
Max Brod
Tijdens zijn leven publiceerde
Kafka slechts een serie verha
len en fragmenten. Pas na
zijn dood gaf zijn vriend Max
Brod, ondanks Kafka's uit
drukkelijk verbod, toch zijn
manuscripten uit, omdat hij
de kwaliteit ervan te hoog
achtte om ze achter te hou
den. Het duistere fenomeen
Kafka werd onmiddellijk in
diverse artistieke kringen
geannexeerd (door Artaud in
Frankrijk b.v.) als de profeet
van de levenshouding van de
twintigste eeuw. In Duitsland
kon zijn werk pas na de val
van Hitiers rijk bekend wor
den, terwijl zijn dagboeken en
brieven in de loop van de
vijftiger en zestiger jaren wer
den gepubliceerd. En juist die
laatste publicaties werpen het
beste licht op Kafka's per
soonlijkheid, zijn geheel op de
literatuur ingestelde leefwijze,
de supergrote projectie van de
vaderfiguur, en zijn late te
rugzoeken naar zijn joodse
achtergronden. Kafka's werk
geeft aanleiding tot diverse
interpretaties, en hij heeft dat
zelf erkend. Toch lijkt het
wezen van zijn werk terug te
brengen tot een uit absurde
tegenstellingen opgebouwd
wereldbeeld waarvoor hij
nergens, in zijn persoonlijke
leven noch in zijn werk een
synthese kan vinden. Vooral
boeken als „Het proces" en
„Het slot" bezorgden hem zijn
grote faam en beïnvloedden
hele generaties schrijvers.
„Amerika" is zijn eerste po
ging tot een roman waarvan
hij tijdens zijn leven alleen
één (het eerste) hoofdstuk
„Der Heizer" (De stoker) pu
bliceerde. Zelf zei hij erover
in zijn dagboek: „Gladde imi
tatie van Dickens, de gepro
jecteerde roman nog meer".
Wordingsproces
Regisseur Jerzy Grzegorzews
ki moet terugzoeken in zijn
herinnering waarom hij uit
Kafka's werk juist „Amerika"
dramatiseerde: „Het is zo lang
gelden dat ik die bewerking
maakte, dat het moeilijk is de
eerste impuls terug te vinden.
Ik zag er kans toe omdat
„Amerika" geen volmaakt
meesterwerk is. Zijn andere
romans, „Het slot" en „Het
proces", zijn perfect en heb
ben een afgesloten vorm.
Daar had het niet gekund. In
„Amerika" kan je spreken
van een wordingsproces van
de visie van Kafka, van zijn
motieven en thema's. „Ameri
ka" staat dichter bij zijn dag
boeken. Ik ben in mijn regie's
vooral geïnteresseerd te laten
zien wat er in de mens is, zijn
binnenste op het toneel te zet
ten. Het onderbewuste van de
mens. Ik geloof dat het niet
toevallig is dat ik na „Ameri
ka" in Polen een bewerking
van Joyce heb gebracht (de
vijftiende episode van „Ulys
ses" oner de titel „Bloomusa-
lem") en van Jean Genet. De
enscenering van Kafka was
voor mij noodzakelijk in een
ontwikkeling. In „Amerika"
zitten signalen, motieven die
onafgemaakt zijn: Die voorbo
den zijn van wat hij later zou
schrijven. Ze blijven ergens
zweven. Het zijn een reeks
schetsen, episoden verbonden
door die mooie figuur van
Karl Rossmann. Bovendien is
er in „Amerika" een schijn
van kans voor die hoofdper
soon. Er is een sprankje hoop.
Het lag weliswaar in de be
doeling van Kafka om Ros
smann dood te laten gaan,
maar de onschuld van Karl is
mooi, prachtig en heeft een
heel bepaalde charme. Als je
het woord „charme" tenmin
ste bij Kafka mag gebruiken".
Gehuild
Het meest opvallende, door
Grzegorzewski aangestipte,
verschil tussen „Amerika" en
ander werk van Kafka is die
onschuld van de hoofdper
soon. Terwijl in het andere
werk de hoofdperonen Josef
K. en K. opgeladen worden
met schuld en angst en die
schuld ook accepteren, blijft
Karl Rossmann in „Amerika"
nog geloven in een uitlegbaar
functionneren van de werke
lijkheid in dat verre land dat
bijna een illusie lijkt. Niette
min botst die houding met
een door Kafka geschilderde,
complexe werkelijkheid vol
tegenstellingen die niet uit te
leggen zijn. Kafka zelf schreef
zijn latere verloofde Felice
Bauer dat hij het geschreven
had alsof hij zich een groot
maar afwezig gevoel herin
nerde en dat hij er zelf om ge
huild had, mogelijk om Ros-
smanns onaantastbaarheid
voor schuld. Daarin ligt het
zaad voor Kafka's latere werk
en het wezen van de grote
verandering met betrekking
tot de houding van de hoofd
figuur. Grzegorzewski: „Mij
interesseren vooral schrijvers
die vanuit de marge van het
leven werken, die zich er bui
ten hebben gesteld. Dat is het
lot van de joodse intellectueel
en dat heeft Kafka voor
voeld".
Zachte contouren
door een komische vergelij
king: „Ik heb erg slechte
ogen, zie alles een beetje wa
zig. Op een gegeven ogenblik
heeft een dokter me een ster
kere bril voorgeschreven. Ik
heb hem opgezet, maar ik was
ontzettend teleurgesteld. Ik
houd veel meer van zachte
contouren".
Chapli
Hoofdrolspeler Hans Hoes
Vermeer.
Wanneer je Grzegorzewski's
bewerking leest, heeft die
meer van een filmisch scena
rio waarbij de regie-aanwij
zingen zijn weggelaten dan
van een conventioneel toneel
stuk.- Grzegorzewski: „Wat je
leest is alleen de verbale laag
van het stuk, de handeling is
er uiteraard uit weggelaten.
En de visuele aspecten zijn
even belangrijk voor mijn
voorstelling. Ik ben er dan
ook een beetje verlegen mee
dat hier de tekst straks in een
boekje wordt uitgegeven. Ik
heb de constructie van tijd uit
het boek bewaard, maar dat is
een subjectieve tijd geworden,
een vermenging waarin
K steeds drie niveau's zijn: Die
van de herinnering, het he
den en wat de hoodpersoon
voorvoelt. Dat vergt veel van
het publiek, dat zich moet on
derwerpen aan die beelden.
Het vraagt bovendien een
enorme discipline van de ac
teurs. Ik houd ervan dingen
te suggeren, aan te stippen. Ze
moeten aangevuld en aange
scherpt worden in de verbeel-
ln een scène met Nannl ding van de toeschouwers".
Grzegorzewski laat het volgen
fiil
Max Brod, Kafka's vriend en
uitgever, onderkende in
„Amerika" iets van het werk
van Charles Chaplin. Grze
gorzewski kan daar in mee
gaan: „Het is waar, al is er
méér. Er is een bepaalde poë
tische kwaliteit die Chaplin
ook heeft. Eenzelfde kwaliteit
als het werk van de Franse
dichter Henri Michaux kent.
Er is ook een apart soort hu
mor, al is die zwart. Ik vind
dat Kafka een specifiek ge
voel voor humor had, en ik
hoop dat daar in de voorstel
ling óiók iets van overkomt".
We praten verder over Gre-
gorzewski's eigen decor, dat
wezenlijk is voor de voorstel
ling. Het staat nog niet op het
toneel, maar er wordt al ge
fluisterd dat er heel wat te
kijken valt, en dat er zelfs een
vliegtuigvleugel in verwerkt
is. Gregorzewski: „Het is be
langrijk dat een decor ont
staat, zich verandert en steeds
ingewikkelder wordt tijdens
de voorstelling. Het decor
moet iets levends zijn. Dus
niet in de zin dat het alleen
maar decoreert of versiert.
Zoals elke goed geconstrueer
de stad, moet het een labyrint
op zichzelf zijn. Het moet tij
dens de handeling op een on
opmerkelijke, organische ma
nier ontwikkelen en groeien.
De schaal moet veranderen,
van de begrensde ruimte van
een hotelkamer naar de volle
ruimte van een hele stad.
Daarom gebruik ik vrij on
conventionele elementen. De
mensen kennen ze, maar ik
hoop,dat ze niet bewust mer
ken waar ze vandaan .komen.
Dat decor ontstaat tijdens het
werkproces. Het is bij mij
nooit een kant-en-klaar iets
als ik aan een voorstelling be
gin. De vorm van het toneel is
beslissend voor wat er op
komt. Het levert me altijd
moeilijkheden met boekhou
ders op, want die kunnen zo
nooit een exacte begroting
maken. Een deel van het de
cor is uit Polen gekomen, een
deel is hier uitgevoerd bij de
Haagse Comedie. Ik gebruik
authentieke elementen, maar
ik laat die voor het theater
bewerken. Het decor organi
seert de ruimte zó, dat er een
ritme ontstaat. De muzikali
teit van een voorstelling is erg
belangrijk. En dan bedoel ik
niet alleen het geluid, maar
het doorlopende ritme ervan.
Zoals je een mooi muziekin
strument ziet, en er een be
paalde klank van verwacht,
zo gaat dat ook met de ele
menten op het toneel".
Wantrouwen
Over een aparte tekstregie
wil Grzegorzewski niet praten
(„Ik protesteer tegen die
scheiding. Een voorstelling is
één geheel en er is een alge
mene waarheid van acteur
sexpressie; ik voel wanneer
het niet goed of vals is"),
maar hij erkent volmondig
dat zijn werkwijze gecompli
ceerd is. Ook in Polen had hij
het er niet gemakkelijk mee:
„Toen ik begon was het een
kwestie van overwinnen van
wantrouwen. Bij acteurs en
bij directies. De laatste paar
jaar is dat geaccepteerd". Zo
zelfs dat Gregorzewski tot de
topregisseurs van Polen gere
kend mag worden.
Als er geen transportproble
men waren geweest, had de
Koninklijke Schouwburg
rond de première ook nog een
expositie van Gregorzewski's
picturale werk gehad. Een
schilder die regisseert.
Grzgorzewski lacht: „Dat zei
men vroeger als ik een regie
deed. Maar als ik nu een
schilderij maak, wordt er al
gezegd: Hé, een regisseur die
schildert".
BERT JANSMA
soonlijk muzieksfeertje via de
grammofoonplaat in heel wat
huizen doorgedrongen. De
meeste composities komen van
de eigen gitarist Erik Visser.
Voor deze gelegenheid had
Wim Witteman er orkestar
rangementen van gemaakt.
Uitgevoerd werden „Gevecht
met de engel; Anders dan An
ders; Ifa; en Circus", vier bij
de liefhebbers niet onbekende
stukken. Soepel geassisteerd
door een licht- en geluidsregie,
welke laatste ervoor zorgde
dat de vijf Flairckspelers hoor
baar boven het orkest werden
versterkt, werden de vier
nummer neergezet. Zowel het
orkest als de vijf Flairckleden N
weten precies wat zij doen en fee
halen het maximum uit de fa
Wittemanarrangementen. fa
Daar kom je van alles in te-fa
gen, van Balkanritmiek totL,
Saint-Seanscitaten en zelfs eenk
parodie op de Zangeres zonder He
naam. Wat nader beschouwd fa
is alles wel erg naar het zelfde Ni
wat zoete recept gebakken.jti
Dissonanten en scherpe con-fo
trasten worden gemeden. Debe
ritmiek speelt mede door deke
uitgebreide slagwerksectie eenjti
belangrijke rol. Kortom eeniei
aangenaam ogend en klin-H;
kend, kundig uitgevoerd stuk-K]
je amusement. BESIErF
Willem Ruis onherkenbaar als „Het beest".
i
HILVERSUM - Van mensen uit het vak heeft Willenf
Ruis al te horen gekregen, dat hij er goed op staat ero
dat de Belgische film „Het Beest" met Antwerpen als*
plaats van handeling en Willem Ruis in de hoofdrol al:1
een knap stuk werk mag worden aangemerkt. Begir(
april moet deze film in première, gelijktijdig in Belgii,
en Nederland, met andere woorden: Willem gaat in d(]
bioscoop „Het Beest" uithangen. r
Willem Ruis: „Dat soort dingen hoor ik natuurlijk graag eir,
waarom zou ik dat niet verder vertellen. Mijn eigen menin
over deze film van Paul Collet laat ik nog in het midden. Ht
publiek weet zelf het beste wat mooi is en wat niet. Ik wacht d<J
oordeel rustig af, maar dankzij die complimenten heb ik er veeK
vertrouwen in".
Het is duidelijk, dat Willem Ruis er op mikt, dat hij als „eer
beest van een filmacteur" beschouwd zal gaan worden, zoal
eerder Ko van Dijk wegens zijn grandioze talent werd omschre,
ven als een „beest van een toneelspeler".
De opnamen voor deze film kwamen enige tijd geleden al ge
reed. Toch bleef er nadien druk werk over, want voor de pre
mière begin april wordt zowel een Vlaamse als een Nederlands
versie gemaakt. Dat vergde na afloop nogal wat tijd voor he
opnieuw inspreken. Niet minder kostte dat de acteurs inspan
ning, want na zoveel maanden moesten zij weer die intentie ii
hun stem leggen, die zij eerder tijdens de opnamen op moestei|
brengen. Maar toen zaten zij nog volop midden in het verhaal.
Regisseur Paul Collet toont deswege geen medelijden met Wil
lem: „Met die man kun je bergen verzetten. Die is niet moe t
krijgen. Hij was bovendien de man, die ik in deze rol nodig ha<
Met het script zag hij het gelijk helemaal zitten. Je kunt nie
zeggen, dat Willem Ruis de titelrol draagt, want het verhaal is z
geschreven, dat net zo goed zijn tegenstander in deze film al
„Het Beest" kan worden gezien."
Baas boven baas
Die tegenstander, een rol van de Belg Ward de Ravet, is de pn
sident-directeur Karlsen van een maatschappij in projectontwih
keling. Bij hem draait alles om geldt, even goed als bij Harr
Melchior, de rol van Ruis. Het enige dat voor hen telt is geld. Z
leven en zo werken zij, waarbij zij over iedereen heen walsei
die hen in de weg staat. Dit gaat goed, tot Harry Melchior oni
dekt, dat zijn ouderlijk huis moet wijken voor nieuwe projectei
Hij geeft daar niet aan toe, waarbij een strijd op leven en doo
ontbrandt, een gevecht van baas boven baas, waarbij gee
geweld wordt geschuwd. Men ziet Melchior achter een machini
geweer, in een vliegtuig en in een.auto dwars tegen het verkei
in, als een rebel, een terrorist, zoals Ruis het zelf noemt.
Willem Ruis: „Ik zou deze film een psychologische thriller wi
len noemen. In het begin valt er het nodige te lachen. Paul Co
let heeft dit verhaal op mijn lijf geschreven, d.w.z. al die vlott
grappen, waar een showkwismaster het van moet hebben, zitte
er in. Als het tot een conflict komt, gaat het er echter stee<
harder aan toe. Waarbij het wezenlijk toch blijft gaan om c
vraag in hoeverre je bij het doorzetten van je plannen mei
moet blijven tegenover andere mensen. Daarin zit voor mij c
mooiste kant van deze film".
TON OLIEMULLE
Daradiridatumtarides gaat niet door. De Nederlandse Operaj
tichting heeft besloten de voorstellingen van deze opera van Jt
chem Slothouwer (op 17 maart zou een opvoering te zien zij
geweest in het Koninklijk Conservatorium te Den Haag) af I
gelasten. De technische problemen konden, mede door ziektegi
vallen tijdens de repetitieperiode, niet op tijd worden opgelost
Daniel Smith geeft op woensdag 10 maart een fagotrecital i
Diligentia. Smith, een Amerikaan die zijn loopbaan begon als lj
van het orkest van het Nationaal Ballet, is bij vele prominen|
orkesten als solist opgetreden in de Verenigde Staten, maar oa
in Italië en Israël. Op zijn programma staan werken van Jul<
Deemersseman, Vaughan Williams, James Cohn, Mozart, Elg<
en Reicha. Hij wordt aan de vleugel begeleid door Michael Ma;
Het Haags Pianotrio, bestaande uit Loes Geusebroek pian
Clara van Peijpe viool en Hans Woudenberg cello, verzor|
woensdag het 352ste Zingende Zolderconcert in PePijn, Nieuv
Schoolstraat Den Haag. Uitgevoerd worden drie werken va
Willem Pijper en een Pianotrio van Beethoven.
Woningbouw op
Waardeiland
LEIDEN Op de open plek
ken op het Waardeiland kun
nen in de toekomst 235 wonin
gen gebouwd worden. Het gaat
om eengezinshuizen en wonin
gen in gestapelde bouw. Dit
staat in het bestemmingsplan
voor dit gebied, dat binnen
kort door de gemeente in be
handeling wordt genomen.
Volgens het bestemmingsplan
is ook de bouw van een klei
supermarkt toegestaan. Das
naast is uitgegaan van de aa
leg van een vijftal kindi
speelplaatsen. Voor onderw
blijven de bewoners van li
Waardeiland aangewezen
de scholen in het Kanaalg
bied-West en op de toekoms
ge school in Roomburg. B
bestemmingsplan Waardeila
wordt vanavond besproken
een informatieavond in II
clubhuis Klein-Matilo, Za^
straat 126. De bijeenkomst l
gint om acht uur 's avonds.
